PANTIP.COM : K9234599 Dream on if you think English is easy. [ห้องเรียนภาษาอังกฤษ]

ความคิดเห็นที่ 1

เห็นด้วย เห็นด้วย เห็นด้วย

การเรียนรู้จนเกิดความชำนาญในการใช้ภาษาเป็นการเรียนรู้ในด้านที่นักการศึกษาเรียกว่า ทักษะพิสั้ย หรือ Psychomotor domain

ความชำนาญหรือทักษะเป็นเรื่องที่จะเกิดได้จากการฝึกฝนซ้ำแล้วซ้ำอีกเท่านั้น ไม่มีทางอื่น ไม่เหมือนกับการสร้างความรู้ที่เรียกว่าปัญญาพิสัยหรือ Cognitive domain ซึ่งใช้วิธีบรรยายได้ วิธีการที่จะสอนทักษะนั้นยอมรับกันแล้วว่า ต้องทำกับมือ สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่ามือคลำ

นั่งฟังบรรยายการทำกับข้าวจนหูฉีก แต่ไม่ได้ทำเอง ก็ไม่ชำนาญ ต่อให้เอาคุณชายถนัดศรีหรือคุณหมึกแดงหรือโคตรเชฟที่ไหนมาบรรยายให้ฟัง มันก็ไม่มีทางเก่ง อาจจะจำตำราแม่ครัวหัวป่าก์ได้ทุกตำรับ แต่ทำกับข้าวไม่เก่ง

นั่งดูเฟ็ดเอ๊กซ์ดวลกับเมอร์เรย์กี่เที่ยวก็เหอะ ไม่ลงสนามเล่นเทนนิสเอง มันจะเก่งได้หรือ

ร้องเพลง เขียนกลอน เขียนโปรแกรมคอมฯ เขียนเรียงความ เล่นกีฬา ซ่อมเครื่องยนตร์กลไก ของพวกนี้มันต้องฝึกซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปเรื่อยๆ จนมันเป็นสัญชาตญาณ นึกอยากทำปุ๊บ มือเท้าหน้าตามันไปแล้ว

ภาษาก็เหมือนกัน อยากอ่านเก่งก็ต้องลงมืออ่าน อยากฟังรู้เรื่องก็ต้องหัดฟัง อยากเขียนเก่งก็ต้องฝึกเขียน อยากพูดเก่งก็ต้องฝึกพูด การอ่านและฟังเป็นภาคนำเข้าในขณะที่การพูดและเขียนเป็นภาคส่งออก หลายๆคนลืมนึกถึงหลักความจริงที่ว่า การส่งออกนั้นต้องพึ่งพาการนำเข้า โรงงานไม่นำเข้าวัตถุดิบก็ย่อมไม่อาจผลิตสินค้าได้ฉันใด คนเราไม่นำเข้าวัตถุดิบทางภาษาเช่นศัพท์ สำนวน ไวยากรณ์ ลูกเล่น ไว้ให้เยอะๆ ก็ย่อมไม่อาจผลิตสินค้าทางภาษาเช่น ร้อยแก้วและร้อยกรองตลอดจนสุนทรพจน์ต่างๆได้ฉันนั้น

การเรียนในโรงเรียนภาษานั้นก็เหมือนจ้างเขาสร้างโรงงาน แต่สร้างเสร็จเขารับเงินแล้วเขาก็ไป ถ้าเจ้าของโรงงานไม่ขวนขวายแสวงหาวัตถุดิบและเดินเครื่องจักร ชาติหน้าตอนบ่ายๆโน่นแหละถึงจะได้เห็นสินค้า

การพัฒนาทักษะจะเร็วช้าก็ขึ้นกับหลายปัจจัย ขึ้นกับธรรมชาติเรื่องความถนัดของคน ความขยัน โอกาส ฯลฯ คนที่มีความถนัดและขยันพอมีโอกาสเจอฝรั่งได้ร่วมกันทำงานได้ฝึกฟังฝึกพูดโดยธรรมชาติก็ย่อมเก่งได้เร็วกว่าคนที่แม้จะถนัดและขยันพอกันแต่ไม่มีโอกาสได้ใกล้ฝรั่ง ฉะนี้แล

จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 53 00:17:06