ความคิดเห็นที่ 1 บางคนก็ไปเรียนปริญญาโทการแปล บางคนก็เรียนเอง แล้วแต่ถนัด แต่เราเรียนจากของจริงนั่นก็คือเราไปทำงานเป็น trainee translator ในบริษัทแปลขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง บริษ้ัทแปลฝึุกงานเราแบบนี้คือ ตอนเราแปลอังกฤษเป็นไทยก็มีนักแปลรุ่นอาวุโสคนหนึ่งจบอักษรศาสตร์จุฬาเคยทำงานแปลอ้ังกฤษเป็นไทยมาแล้ว 15 ปี ให้มา edit (ตรวจแก้) คำแปลภาษาไทยให้เรา และเวลาเราแปลไทยเป็นอังกฤษเราก็มีชาวต่างชาติคนหนึ่งที่อ่่านภาษาไทยได้แตกฉานและเคยเป็น subeditor หนังสือพิมพ์ฝรั่งมา edit (ตรวจแ้ก้) คำแปลภาษาอังกฤษให้เรา... ในช่วงระยะการฝึกงานนั้น เราจะเอางานที่โดนตรวจแก้จากผู้อาวุโส 2 ท่านนี้กลับบ้านไปนั่งบริกรรมดูว่าโดนแก้ตรงไหนบ้าง และแก้เพราะอะไร จนในที่สุดเราก็แปลเองได้ แต่เราเรียนวิธีนี้ได้ก็เพราะว่าเรามีพื้นฐานภาษาอังกฤษที่ค่อนข้างดีอยู่แล้ว และตอนนี้เรากำลังสอนการแปลให้นักเรียนคนหนึ่งที่ภาษาอังกฤษอ่อนเกินกว่าจะสอบเข้าปริญญาโทการแปลได้ แต่โชคดีที่นักเรียนพูดภาษาอังกฤษพอรู้เรื่อง วิธีการสอน unconventional มากๆ นั่นก็คือ "เราฉีกทฤษฎีการแปลทิ้งไปเลย" เราพูดกับนักเรียนเป็นภาษาอังกฤษในขณะสอน reading comprehension (โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อให้นักเรียนฟังคำอธิบายเป็นภาษาอังกฤษได้ จะได้ใช้ทักษะนี้ในการเปิด dictionaries อังกฤษเป็นอังกฤษ เพื่อตีความคำศัพท์และประโยคยากๆ)  และเอาข้อความที่อ่านเจอ มาให้นักเรียนฝึกแปลปากเปล่าจากอัีงกฤษเป็นไทย เฉพาะช่วงที่มีข้อความน่าสนใจ และให้นักเรียนเอาคำศัพท์ที่อ่านมา ไปฝึก writing (คือเอาคำศัพท์ที่อ่านเจอ มาหัดเขียนประโยคภาษาอังกฤษพลิกแพลงกลับไปกลับมาด้วย sentence structure types หลายๆรูปแบบให้ได้ประโยคที่ดูเป็นธรรมชาติ) ในขณะที่สอนเคล็ดลับในการจำศัพท์เป็นจำนวนมากในระยะเวลาอันสั้นให้นักเรียน โดยตั้งสมมุิติฐานว่า "ถ้าอ่านและเขียนภาษาที่ 2 ได้ โดยอ่านเข้าใจมากที่สุด และเขียนผิดพลาดน้อยที่สุด ผู้เรียนก็ต้องแปลกลับไปกลัีบมาระหว่างภาษาที่ 1 และภาษาที่ 2 ได้ โดยธรรมชาติ โดยไม่ต้องเรียนทฤษฎีการแปลเหมือนที่เขาสอนกันในหลักสูตรปริญญาโทการแปล แต่อย่างใด" ส่วนในกระบวนการลงมือแปลจริงแล้วให้คนอื่น edit คำแปลนั้น ในขณะที่นักเรียนยังเรียน reading comprehension กับ writing ไปจากเรายังไม่ถึงขั้นอินทรีย์แก่กล้าพอ แฟนเรา (ที่จบอักษรศาสตร์จุฬา และปริญญาโทการแปลจุฬ่า และเป็นนักแปล ล่าม และบรรณาธิการต้นฉบ้ับหนังสือแปลที่ชำนาญมากๆ) ช่วยเราสอนอีกแรงหนึ่ง โดยการอยู่ดีๆเอาเรื่องสั้นภาษาอังกฤษให้นักเรียนแปลเป็นไทยไปเลย แล้วแฟนเรา edit (ตรวจแก้) คำแปลภาษาไทยให้ดู โดยที่เรากับแฟนเราจะเล่นเกมกัน นั่นก็คือ "แฟนเราท้าว่าวิธีการสอนนอกระบบเรา อาจไม่ดีพอเท่าการสอนในระบบมหาลัย ดังนั้นแฟนเราจะจัีบผิดผลงานแปลของนักเรียนเราให้มากที่สุด ในขณะที่เราจะสอนนักเรียนโดยเร็วที่สุดเพื่อให้นักเรีียนเราโดนแฟนเราจับผิดได้น้อยที่สุด" ส่วนในการสอนแปลไทยเป็นอังกฤษนั้น ขณะนี้ยังเริ่มไม่ได้เพราะนักเรียนยังเขียนภาษาอังกฤษไม่แข็งแีรงพอ แต่ถ้าเขียนเก่งพอเมื่อไหร่ เราจะหาข้อความภาษาไทยให้นักเรียนแปลไทยเป็นอัีงกฤษ แล้วเราจะ edit (ตรวจแก้) คำแปลภาษาอังกฤษด้วยมือเราเอง เราท้าแฟนเราว่าวิธีการสอนแบบนี้ "ฉีกทฤษฎีการแปลที่มหาลัยเคยสอนแฟนเรามาหมด แต่เราท้าพนันว่า ต้องบรรลุเป้าหมายได้เช่นเดียวกัน" แฟนเราก็ได้แต่หัวเราะยิ้มๆ แล้วก็คอย "ยำใหญ่" คือแก้คำแปลนักเรียนเราให้ยับเยิน เพื่อท้าทายความสามารถเราว่าเราจะมีปัญญาสอนภาษาอังกฤษให้นักเรียนจนไม่โดนยำใหญ่ได้หรือเปล่า สรุปแล้ว "มันเป็น experiment ที่ท้าทายมากๆ" เอาไว้ได้ผลยังไงแล้วจะรายงานให้ทราบเป็นระยะๆ ไป แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 14:04:08 แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 13:54:32 แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 13:46:17 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 13:41:44

ความคิดเห็นที่ 2 คุณสมบัติของนักแปล 1. ต้องแตกฉานทั้งภาษาต้นทางและภาษาปลายทาง สมมติอังกฤษ-ไทย แตกฉานภาษาต้นทางหรือภาษาอังกฤษคืออ่านเข้าใจหมด เข้าใจอย่างลึกซึ้งด้วย แตกฉานภาษาปลายทางหรือภาษาไทย ตือร้อยเรียงมันออกมาให้อ่านแล้วใครๆ ก็เข้าใจ ไม่ใช่อ่านแล้วยังงงๆ อยู่ เติมความสละสลวยของภาษาไทยเข้าไปด้วยเพื่อให้ชวนอ่านได้ยิ่งดี 2. ต้องมีความรู้ในเรื่องที่แปล ไม่งั้นไม่มีทางแปลได้ หรือได้ก็ไม่ดี เช่น ถ้าจะให้ผมไปแปลเรื่องทางการแพทย์ ผมใบ้กินแน่ๆ ถ้าให้ผมไปแปลเรื่องทางวิศวกรรม อย่างนี้พอได้ แต่ก็ไม่ดี ดังนั้น จึงมักกล่าวกันว่านักแปลต้องรอบรู้ ศึกษาเรื่องราวสารพัดโดยการอ่านมากๆ ฟังมากๆ แต่ ... ชีวิตคนมันสั้นนัก ไม่มีเวลาพอที่จะศึกษาสรรพความรู้ในโลกได้หมด ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น พยายามให้ถึงที่สุดก็แล้วกัน และรับแปลเฉพาะเรื่องที่ตนรู้ ที่ตนถนัด แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 14:14:02 แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 14:12:41 จากคุณ : หนุ่มไทยไร้นาม เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 14:10:48

ความคิดเห็นที่ 3 การแปลก็คือการเล่าเรื่องเป็นภาษาปลายทาง เล่าเรื่องอะไร? เล่าเรื่องที่อ่านมาจากภาษาต้นทาง ซึ่งต้องเก็บความมาได้ครบถ้วน ไมผิด ไม่ขาด ไม่เกิน คนแปลเป็นแค่ตัวกลาง อย่าไปแต่งเรื่องใหม่แทนคนเขียนเขา เดี๋ยวเขามาเห็นเข้า เขาจะเกาหัวแกรกๆ บ่นว่า "นี่มันเรื่องของตูหรือเปล่าหว่า?" เล่าให้ใครฟัง? เล่าให้คนอ่านเขาฟัง เล่าอย่างไร? เล่าด้วยสำนวนที่อ่านแล้วรู้เรื่อง ชวนอ่าน แล้วก็ไม่เพี้ยนจากต้นฉบับ ความเพี้ยนมีสามประการที่ต้องหลีกเลี่ยง คือ แปลผิด แปลขาด แล้วก็แปลเกิน ถ้าทำได้เท่านี้ ก็คือนักแปลที่เก่ง วิธีฝึกจะทำอย่างไรก็ได้ให้มันเกิดประสิทธิผลอย่างข้างต้น จะฝึกเองหรือไปเข้าโรงเรียนก็ตาม ถ้าเก่งหน่อยและดวงดีหน่อยก็ฝึกได้อย่างสนุกและมีประสิทธิภาพคือเป็นเร็วประหยัดเวลาประหยัดแรงประหยัดเงิน ถ้าไม่ค่อยเก่งและดวงไม่ดีก็ฝึกได้เหมือนกันแต่ด้อยประสิทธิภาพคือฝึกแล้วไม่สนุกรู้สึกว่ามันเป็นงานเป็นการเลยทำให้เป็นช้าเปลืองเวลาเปลืองแรงเปลืองเงิน ไม่ว่าจะอย่างไหน คุณสมบัติที่ต้องมีในตัวคนฝึกก็คือ ความขยัน และมีอิทธิบาท 4 ก้าวแรกก็คือ อ่านให้รู้เรื่องก่อน ถ้าตรงนี้ไม่ผ่านก็ป่วยการจะไปก้าวที่สอง แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 14:50:33 จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 14:48:33

ความคิดเห็นที่ 4 ก้าวแรกก็คือ อ่านให้รู้เรื่องก่อน.... สำคัญที่สุดเลยครับ ถ้าถึงต้องเปิดดิกบ่อยๆ อย่าแปลเลยครับ พื้นฐานยังไม่ถึง โอกาสตีความผิดมีมากเกินไป จะกลายเป็นซับนรกไปเปล่าๆ จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 15:38:27

ความคิดเห็นที่ 5 กุ้ยชอบแปลหรอ เทอมที่แล้วโบว์ลงเรียนแปล E-T (เป็นวิชา free elective) แทบจะบ้าตาย T^T กะจะลงแปล T-E ด้วย แต่ไม่ไหวละ ไม่ใช่แนวเรา สู้ๆนะจ้ะ จากคุณ : Luv~Berry เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 17:08:11

ความคิดเห็นที่ 6 แนะนำให้สมัครเป็น trainee translator แบบใน คห.1 หรือสมัครเป็น trainee ที่หนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษในไทย คือ Bangkok Post หรือ Nation เมื่อคุณฝึกเขียนข่าวหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษจนเก่ง คุณก็สามารถแปลข่าวจากหนังสือพิมพ์ไทยเป็นอังกฤษ หรือแปลข่าวจากอังกฤษเป็นไทยได้ จากคุณ : นายชัย เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 17:29:10

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านหนังสือให้มากๆ ทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษค่ะ หลายคนคิดว่าแค่คล่องอังกฤษก็แปลได้ แต่เราว่าการถ่ายทอดออกมาเป็นภาษาไทยให้สละสลวย ถูกต้อง และเก็บสไตล์ของคนเขียนไว้ได้ยากกว่าการทำความเข้าใจต้นฉบับมากๆๆ และถ้าหากจะแปลนิยาย ซับไตเติล หรือบทความที่เกี่ยวกับชีวิตประจำวัน ก็ควรพยายามเรียนรู้สภาพสังคมกับวัฒนธรรม หรืออะไรที่เขาฮิตกันในประเทศต้นทาง ซึ่งก็มักจะเป็นอเมริกากับอังกฤษไว้ด้วย เพราะจะทำให้เข้าใจบริบทของเนื้อเรื่องมากขึ้น จากคุณ : ทินา (ทินา) เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 21:46:26

ความคิดเห็นที่ 8 fortuneteller,นายชัย - ขอบคุณครับ แต่ผมยังไม่ได้ขนาดนั้น ไปสมัครคงโดนเขี่ยใบสมัครลงส้วม หนุ่มไทยไร้นาม,ทินา - ขอบคุณครับ จะพยายามอ่านเยอะๆ พยายามแตกฉานให้มากๆครับ K.Senior,แอ๊ด ปากเกร็ด - ขอบคุณครับ เดี๋ยวจะอ่านให้รู้เรื่องก่อนขอรับ Luv~Berry - ขอบคุณครับที่เป็นกำลังใจ ปล.ไว้เก่งแล้วจะมาบอก :D ขอบคุณท่านๆห้องสมุดครับ จากคุณ : Superguiman เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 53 14:07:13

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนเรียนแปลก็ได้ C  และ C ไร้พัฒนาการ อาจารย์ชอบว่า แปลแบบใส่เครื่องปรุงเยอะไปหน่อย ตัดคะแนนลงฮวบๆๆ แต่พอสมัครงานแปล ก็แปลได้นะ แปลเป็นภาษาคนด้วย (อันนี้พี่ บก.ท่านนึงชมมา) เพราะว่าเวลาเอางานแปลคนอื่นมาเทียบเคียงดู เขาแปลแบบที่อาจารย์เราบอกว่า ต้องแปลคำต่อคำ ไม่รู้นะ เราว่าก็ต้องอ่านบ่อย เขียนบ่อย แปลบ่อย เหมือนแปรงฟัน ก็ต้องแปรงทุกวัน วันละกี่เวลาก็ว่ากันไป ไม่แปรงก็หินปูนและกลิ่นปาก หึ่ง! ผ่าง!! จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 53 15:23:19

ความคิดเห็นที่ 10 ู^ ^ ขอบคุณครับ (ปิดบล็อกซะละ เ้ข้าไปส่องไม่ได้เลย :D ) จากคุณ : Superguiman เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 53 16:48:00