ความคิดเห็นที่ 1   ออกตัวก่อนนะครับ ว่าไม่เกี่ยวกับการเมือง เป็น assignment ครับ The End of Brand Thailand by Joshua KurlantzickJune 04, 2010 How mismanagement and mistakes turned a high-growth democratic paradise into a violent mess. For years Thailand was synonymous with images of paradise: it was a thriving democracy with a 1997 Constitution that enshrined protections for human rights. It was an economic powerhouse that posted some of the world’s highest growth rates in the 1980s and early 1990s, withstood the late ’90s Asian financial crisis, and grew by 5.3 percent in 2002 and more than 7 percent the following year, as the rebound from the crisis took shape. Investors and tourists bought into the image of a tranquil kingdom of lush beaches and mountains, welcoming people, and stable politics—a “land of smiles” so alluring, it drew more than 13 million tourists per year. Thanks in part to the “Amazing Thailand” ad campaign—featuring glittering temples and stunning women—Bangkok ranked No. 1 in readers’ polls of the best cities in Asia by Travel + Leisure and Condé Nast Traveler magazines. จากคุณ : Pirate of the Andaman เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 09:53:14 A:unknown X:203.185.150.4 TicketID:012233

ความคิดเห็นที่ 2   ต่อครับ.......... And now? Brand Thailand is shattered. Over the past two months, clashes in Bangkok between the security forces and protesters clad in red have killed at least 80 people, gutted some of Bangkok’s most important economic institutions, including the stock exchange and the largest shopping center, and destroyed the image of peace and tranquillity. The critical tourism industry, which accounts for as much as 8 percent of GDP, is gasping, at a time when regional competitors like Cambodia and Singapore are trying to steal Thailand’s visitors. Of the nations once touted as the Asian tigers, or tiger cubs, including South Korea, Taiwan, Singapore, and Malaysia, only Thailand is disintegrating. Its once vibrant democracy is now widely viewed as an ungovernable and failing state. Prime Minister Abhisit Vejjajiva seems eager to postpone elections, and the last two elected governments were tossed out by undemocratic methods anyway. In its 2010 report, Freedom House scored Thailand as only “partly free” and ranked it among thuggish regimes like Burma for political rights. The U.S. State Department, which praised Thailand in 2000 for free elections and peaceful transfers of power, now chronicles its extrajudicial killings and its limits on freedom of speech and assembly. In part, the recent upheavals are a result of longstanding political and economic grievances that have come to a head in urban riots, pitting largely rural supporters of exiled prime minister Thaksin Shinawatra against the generally Bangkok-based and wealthier backers of Abhisit. There are deep regional and class divides at work here, but that does not mean this collapse was inevitable. In the past decade Thai leaders, like the CEOs of companies losing ground to upstart competitors, made a series of poor decisions that left their country playing catch-up to neighbors like Vietnam, China, and even Indonesia, once a basket case..... แค่นี้ก่อนนะครับ..... จากคุณ : Pirate of the Andaman เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 09:58:48 A:unknown X:203.185.150.4 TicketID:012233

ความคิดเห็นที่ 3 หนูเอ๋ย หนูมาเรียนก็เพราะหนูไม่รู้ จริงไหม การบ้านเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการจะเปลี่ยนหนู เปลี่ยนจากความไม่รู้มาเป็นความรู้ นอกเหนือไปจากการฟังบรรยาย การอ่านตำรา การบ้านเป็นงานที่อาจารย์มอบหมายมาให้หนูฝึก เพื่อให้เกิดความชำนาญ เกิดความรู้ เกิดการเปลี่ยนแปลงในตัวหนู ถ้าไม่ทำการบ้าน ก็ไม่เกิดการเปลี่ยนแปลง ไม่เกิดความรู้ ที่ยังโง่ก็โง่อยู่ต่อไป สิ่งที่เธอทำอยู่นี้คือการเอาการบ้านที่ควรจะต้องทำเองเพื่อเพิ่มความฉลาด เอามาให้คนอื่นทำให้ ถ้าให้คนอื่นทำให้ แล้วหนูจะได้อะไร? จะเอาคะแนนอย่างเดียวน่ะหรือ? ที่นี่เขาช่วยเด็กทำการบ้าน แต่ไม่มีใครทำการบ้านแทนเด็กก็เพราะเหตุนี้ ถ้าเธอช่วยตัวเองแล้ว แปลมาบ้างพอให้เห็นว่าได้พยายามแล้ว ก็จะมีคนช่วยแก้ให้ แต่นี่เธอกำลังกินแรงคนอื่น ชุบมือเปิบ เป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสม ต้องปรับปรุงแก้ไขนะ อย่ามักง่าย อินเตอร์เน็ตเป็นแหล่งหาความรู้ ไม่ใช่แหล่งที่อำนวยให้คนมักง่ายสามารถแสดงความมักง่ายได้ถนัดขึ้น ไปทำมาเองก่อนไป๊ ถูกผิดไม่ว่ากัน ดีกว่ามาโยนให้คนอื่นทำให้เอาดื้อๆ แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 53 10:18:44 จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 10:17:47

ความคิดเห็นที่ 4 ลองแปลเองดูก่อน แล้วเอามาให้พี่ๆเค้าดูดีกว่าไหมค่ะ ไม่ลอง จะรู้ได้ไงกันค่ะ จะได้พัฒนาตัวเองด้วย ถ้าไม่ฝึก จะเป็นได้ยังไง ถ้าไม่ช่วยตัวเองก่อน แล้วใครจะช่วย??? เป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : ip~ (Glot^Gofe) เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 10:29:29

ความคิดเห็นที่ 5 เราเคยเรียนหนังสือกับฝรั่ง เวลาอาจารย์สั่งให้นักศึกษาทำงานชิ้นไหนมาส่ง ถ้านักศึกษาเห็นว่าเกินกำลังความสามารถของตนเองนักศึกษาก็จะทักท้วงอาจารย์ว่า "เนื้อหาสาระที่อาจาย์สอนมาจวบจนถึงบัดนี้ยังไม่ได้ช่วยให้นักศึกษามีความรู้ความสามารถพอที่จะทำงานชิ้นนี้ให้ลุล่วงไปได้ ดังนั้น โปรดสอนใหม่ก่อนให้งานยากๆแบบนี้" พอนักศึุกษาทักท้วงเสร็จก็จะมีการโต้วาทีกันระหว่างนักศึกษาคนที่ทักท้วงกับอาจารย์คนที่ให้งานชิ้นนั้น ในขณะที่นักศึกษารายอื่นๆต่างก็รู้เห็นเป็นพยายานและลงความเห็นกันตามระบอบประชาธิปไำตยว่า "การทำงานชิ้นใดไม่ได้น่ะ มันเป็นความผิดของตัวนักศึกษาเองหรือของอาจารย์" นักศึกษาไทยควรเอาแนวคิดนี้ไปใช้และอาจารย์ที่สอนก็ควรยอมรับฟังโดยไม่กลั่นแกล้งนักศึกษา ทั้งนี้ เพื่อให้สถาบันการศึกษาไทยปลูกฝั่งแนวคิดในเรื่องประชาธิปไตยตั้งแต่ในวัยเรียน แล้วอีกอย่างหนึ่งตามประเพณีที่ถือปฏิบัติกันบนกระดานสนทนาในระดับสากลทั่วโลกที่เราไปเยือนมา เราสังเกตเห็นว่าไม่มีสมาชิกเวปไหนในโลกจะกล้าขอร้องให้สมาชิกท่านอื่นๆทำงานชิ้นยาวๆให้ฟรีๆโดยไม่เกรงใจ  ส่วนใหญ่เขาจะขอความช่วยเหลือกันในลักษณะที่ว่า "ไม่แน่ใจว่าอ่านภาษาอังกฤษเข้าใจถูกต้องหรือเปล่าก็เลยขอร้องให้ช่วยตีความหรือช่วยแปลให้อย่างมากก็แค่ประมาณ 4-5 บรรทัดเท่านั้นเอง" แนะนำว่า จขกท ควรกลับไปคุยกับอาจารย์ตามที่แนะนำไว้ หรือไม่ก็ไปจ้างเขาแปล นักแปลจะได้มีรายได้บ้าง จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 10:33:55

ความคิดเห็นที่ 6 ขอเสนอว่า มายื่นหมูยื่นแมวกันดีกว่า แต่ละคำตอบจะแปลให้หนึ่งประโยค (แต่ถูกหรือเปล่าไม่รับประกันนะ ) สถาบันชื่ออะไร วิชาอะไร อาจารย์ที่สั่งการบ้านชื่ออะไร เบอร์โทรศัพท์หรืออีเมลที่ติดต่อได้ เลขประจำตัวนักเรียน/นักศึกษาของคุณ อืมเค้ จากคุณ : Genuine XXX เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 10:41:45