วาระสุดท้ายของสองเจ้าเมือง (๒)

บันทึกจากสามก๊ก

วาระสุดท้ายของสองเจ้าเมือง (๒)

"เทพารักษ์"

ข่าวที่มาพร้อมกับข่าววาระสุดท้าย ของกองซุนจ้าน เจ้าเมืองปักเป๋งผู้มีคุณแก่เล่าปี่มาแต่หนหลัง ก็คือข่าวที่ว่า อ้วนสุด น้องของอ้วนเสี้ยว ที่ได้ถือกรรมสิทธิ์ตราหยกสำหรับฮ่องเต้ ซึ่ง ซุนเซ็ก บุตรชายคนโตของ ซุนเกี๋ยน ได้เอามาจำนำของทหารไปแก้แค้นแทนบิดา แล้วอ้วนสุดได้ยึดเอาไว้นั้น กำลังยกพลจากเมืองลำหยง ไปสมทบกับอ้วนเสี้ยวที่เมืองกิจิ๋ว

เล่าปี่เห็นได้ทีที่จะปลีกตัวออกไปจากเมืองหลวง จึงขอกองทัพจากโจโฉจำนวนห้าหมื่นอ้างว่าจะไปสกัดกั้นอ้วนสุด ไม่ให้ไปรวมกับอ้วนเสี้ยว แม้โจโฉจะสำนึกได้ทีหลังว่า เหมือนปล่อยเสือเข้าป่าหรือปล่อยจรเข้ให้ลงน้ำ จึงใช้เคาทูให้ไปตามตัวกลับ แต่เล่าปี่ก็ไม่ยอมกลับ และไปตั้งหลักอยู่ที่เมืองชีจิ๋ว

เมื่อได้ทราบข่าวว่าอ้วนสุดยกขบวน มาถึงแดนเมืองชีจิ๋ว เล่าปี่กับกวนอูและเตียวหุย น้องร่วมสาบาน ก็ยกพลออกไปสกัดไว้ เตียวหุยได้รบกับกิเหลงซึ่งเป็นกองหน้าได้สิบเพลง ก็ตวาดด้วยเสียงอันดัง ม้าของกิเหลงตกใจทรุดถอยหลังออกไป เตียวหุยได้ทีจึงแทงกิเหล็งตกม้าตาย

เล่าปี่ก็ยกพลไปล้อมอ้วนสุดไว้ สำนวนของสามก๊กฉบับแปลใหม่ว่า ทัพซ้ายและทัพขวาของเล่าปี่ตลุมบอนฆ่าฟันทหารของอ้วนสุด ล้มตายเกลื่อนแผ่นดิน เลือดไหลนองท้องธาร ที่เหลือตายก็แตกตื่นกระเจิดกระเจิงไป

อ้วนสุดคิดจะหนีกลับไปเมืองฉิวฉุน พวกโจรรู้เข้าก็เข้าตีกระหน่ำซ้ำเติมสกัดกั้นไว้ อ้วนสุดจำต้องหนีไปหยุดทัพที่เมืองกังเต๋ง เหลือไพร่พลอยู่เพียงพันเศษ ล้วนแต่สิ้นกำลัง จะรบก็ไม่ไหวจะหนีก็ไม่พ้น

ยามนั้นอากาศร้อนจัด อาหารในกองทัพใกล้จะหมดสิ้น เหลือข้าวสาลีอยู่เพียงสามสิบโตว แต่ฉบับคลาสสิกว่า สามสิบฮก เฉลี่ยแบ่งให้พวกทหาร แต่คนในครัวไม่พอรับประทาน ส่วนใหญ่ต้องอดอาหารไปตาม ๆ กัน

อ้วนสุดตำหนิว่า ข้าวหยาบไปกลืนไม่ลง จึงมีบัญชาให้คนครัวหาน้ำผึ้งมาดื่มแก้กระหาย คนครัวกล่าวว่า น้ำผึ้งไม่มี มีแต่น้ำเลือด อ้วนสุดนั่งอยู่ที่เตียง ร้องด้วยเสียงอันดังคำเดียว แล้วพลัดตกลงมาที่พื้น กระอักโลหิตเป็นสายถึงแก่ความตาย ชนรุ่นหลังประพันธ์บทกวีไว้ว่า

ปลายยุคราชวงศ์ฮั่น การรบครบสี่ทิศ
อ้วนสุดมิควรกำเริบเสิบสาน
ไม่คิดถึงบรรพบุรุษเคยเป็นขุนนางใหญ่
ทำตัวโดดเดี่ยวกระหายเป็นฮ่องเต้
ยโสโอ้อวดครองราชย์ลัญจกร
ปลิ้นปล้อนอ้างอิงลิขิตสวรรค์
กระหายหมายลิ้มน้ำผึ้งอันไม่สมควรได้
จึงต้องรากเลือดตายบนเตียวเดียวดาย.

บทกวีบทนี้ ฉบับแปลใหม่ เขียนไว้ต่างกัน แต่ดูจะเป็นกลอนแปดที่ถูกต้องกว่าดังนี้

ราชวงศ์หั้นวันท้ายใกล้สิ้นสุด
เหล่าอาวุธกระทบแว่บแปลบกรุงศรี
อ้ายอ้วนสุดตัวร้ายขายความดี
ตั้งพิธียกตนเป็นเจ้าไท
ถือว่ามีตราหยกปกแผ่นดิน
คุยทั่วถิ่นฟ้าโปรดประทานให้
ขอน้ำผึ้งกินหน่อยค่อยชื่นใจ
จึงตักษัยไร้ญาติอยู่กลางดง

ครั้นอ้วนสุดตายแล้ว อ้วนอิ้นผู้เป็นหลานเอาศพใส่โลง แล้วนำครอบครัวของอ้วนสุด กับตราแผ่นดินหยก ไปยังเมืองโลกั๋ง ฝ่ายชีจิ๋วเป็นเจ้าเมืองโลกั๋ง จับตัวฆ่าเสียทั้งหมด แลค้นได้ตราหยก จึงรีบนำไปให้โจโฉที่พระนครฮูโต๋

ชีวิตของอ้วนสุด น้องชายชองอ้วนเสี้ยว ผู้ยิ่งใหญ่ในภาคเหนือ ก็ถึงวาระสุดท้ายอย่างไม่ค่อยสวยงามกังนี้.

#############

จากคุณ	: เจียวต้าย
เขียนเมื่อ	: 30 มิ.ย. 53 07:50:29