ความคิดเห็นที่ 1 อาจจะมองเห็นพระจันทร์ชัดขึ้น เห็นดาวดวงโตขึ้นอะไรยังงี้รึเปล่าครับ และเห็นโลกแบบเลนส์ไวด์ไง ..คือมองได้กว้างกว่าตาคนเราจะมองเห็นอ่ะครับ เพราะจะว่าไปตาคนเราก็เป็นเลนส์ไวด์ของมดเหมือนกัน สมมุตินะครับเช่นว่ามดมองเห็นได้กว่าสุด 2เซนติเมตร คนเราอาจจะมองเห็นกว้างสุด 2เมตร สิ่งที่ใหญ่กว่าคนที่คุณว่าก็อาจจะมองเห็นกว้างสุด 20เมตรก็ได้ ส่วนว่าจะได้เห็นอะไรเพิ่มขึ้นมารึเปล่า ..ผมว่าไม่มีหรอก เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันถูกสิ่งที่เรียกว่า "เทคโนโลยี" เก็บภาพมาให้เราเห็นหมดแล้ว จากคุณ : เด็กส่งแก๊ส เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 02:38:06

ความคิดเห็นที่ 2 มนุษย์รับรู้โลกภายนอกด้วยอวัยวะรับสัมผัสทั้งห้า แต่อวัยวะรับสัมผัสของมนุษย์มีขอบเขตจำกัด มนุษย์จึงสร้างเครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ขึ้น เพื่อขยายขอบเขตของการรับรู้ ด้วยกล้องโทรทรรศน์เราจึงรู้เรื่องของจักรวาล ด้วยกล้องจุลทรรศน์เราจึงรู้เรืองของจุลินทรีย์ ด้วยเรือดำน้ำเราจึงรู้เรื่องใต้มหาสมุทร การสะสมการรับรู้ด้วยวิธีการทางวิทยาศาสตร์มากเข้าๆ ทำให้รู้สัจธรรมมากเข้า การรู้สัจธรรมมากเข้านั้นแหละคือมีมุมมอง กว้างขวางและลึกล้ำมากขึ้น เพราะทุกสรรพสิ่งจะมีสองด้านเสมอ คุณยกตัวอย่างเรื่องมด   มดเป็นสัตว์สังคม   เกิดก่อนมนุษย์หลายสิบล้านปี  แต่ประชากรส่วนใหญ่ของมดโง่ เพราะเอาแต่ร้องรำทำเพลง เรียนความรู้ที่ชนชั้นปกครองให้ จึงยิ่งเรียนยิ่งโง่ยิ่งโตยิ่งเซ่อ โง่แล้วยังแถมหยิ่งอีก เพราะมีเสื้อครุยใส่ เลยมีปรัชญายอมจำนนและปรัชญาเสพสุขเป็นสรณะ จากสังคมประชาธิปไตยจึงกลายเป็นสังคมทาส ต้องทำงานให้ควีนและนายทหารได้เสพสุข กลายเป็นมดกระเทยไปทั้งชายหญิง คือกลายเป็นมดงานไป  ปลวกและผึ้งก็เช่นเดียวกัน   สังคมมนุษย์ก็เกือบเป็นเช่นมด ผึ้ง ปลวกไปแล้ว คุณและผมก็เพิ่งพ้นจากระบบทาสเรือนศึกไปนานนี้เอง   แต่ทุกวันนี้ส่วนมากก็เป็นทาสในโรงงาน หรือทาสเรือนเบี้ยกันทั่วหน้ามิใช่หรือ แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 53 12:14:17 จากคุณ : ลุงกฤช (ลุงกฤช) เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 12:12:19

ความคิดเห็นที่ 3 หนังสือเล่มนี้... ควรอ่านอย่างระวังนิดนึงนะครับ เรื่องมิติที่มากกว่าสามนั้น อย่างน้อยตอนนี้ก็ยอมรับกันถึงมิติที่ 4 ก็คือเวลาครับ ตัวอย่างที่คุณจขกท.ยกมามันยังอยู่ในสามมิติ ทั้งเรื่องมุมมองที่กว้างกว่าหรือระยะที่ไกลกว่า ถ้ารับรู้ได้ 4 มิติจริงๆ ก็น่าจะ"เห็น"ความบิดเบี้ยวของ space-time เนื่องจากแรงโน้มถ่วงเลย ที่เราเห็นบางอย่างเป็นระนาบหรือเป็นเส้นตรง ก็เพราะเรามองไม่เห็นมิติที่ 4 เรื่องเวลานี้ เช่นเราอยู่บนโลก มองไปยังดวงอาทิตย์ จะเห็นว่าเป็นเส้นตรงจากโลกวิ่งไปหาดวงอาทิตย์ แต่ในเชิง 4 มิตินั้นเส้นทางจากโลกไปดวงอาทิตย์นั้นเป็นเส้นโค้งครับ เพราะดวงอาทิตย์อยู่ในหลุมที่ลึกกว่าโลก เพราะมีมวลมากกว่าจึงทำให้ space-time โค้งได้มากกว่าโลก จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 19:31:16

ความคิดเห็นที่ 4   ถึงคุณ ความคิดเห็นที่ 3 งั้นถ้าผมจะถามไปอีกเรื่องนึง สมมุติว่า ตีตัวอะไรสักตัวนึง ที่มีขนาดใหญ่โตกว่าเรามาก แล้ว ผมจะเปรียบเทียบให้เป็นอย่างนี้ครับ คนที่ตัวใหญ่กว่าคน = คน ส่วนคนเรานั้น เปรียบให้ = ฝุ่นหรือ แบคทีเรีย ประมาณนั้นน่ะครับ แล้วทีนี่ เมื่อคน คนจับแบคทีเรีย( คือ เอาขนาดน่ะครับ ไม่เกี่ยวกับแบคทีเรีย)มาขังไว้ในขวดโหลนึง แล้ว เอาพวกต้นไม้เอาดวงดาวใส่น้ำลงไปให้แบคทีเรียเห็น แบคทีเรียก็จะคิดว่าโหลนี้คือ จักวาล มีดวงดาว มีทุกอย่างแต่ทั้งที่จริงนั้น มีคนนั่งมองดูแบคทีเรียนี้ สิ่งที่ผมสงสัยอีกก็คือ ถ้าจักวาลที่เราคิดว่า มันกว้างมากขนาดจินตนาการไม่ออก แท้ที่จริง มันเล็กมากเพราะมันอาจจะเป็นแค่เสี้ยวนึงของอะไรก็ตาม ที่เราจินตนาการไม่ถึงอ่ะครับ เรื่องนี้คุณมีความคิดเห็นยังไงบ้างครับ จากคุณ : jiks2006 เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 53 21:26:01

ความคิดเห็นที่ 5 มันไม่ได้อยู่ที่ว่าเราจะตัวเล็กหรือตัวใหญ่หรอกครับ มันอยู่ที่ว่าเรามีความฉลาดพอที่จะเข้าใจความยิ่งใหญ่ของจักรวาลได้หรือเปล่า แบคทีเรียหรือจุลินทรีย์มันไม่สามารถเข้าใจได้ แต่มนุษย์เรามีความสามารถพอน่ะครับ สามารถเข้าใจได้ว่าจักรวาลที่เราเห็นๆกันอยู่เนี่ย มันเป็นแค่ 5% ของจักรวาลทั้งหมด เราสามารถสังเกตกาแลคซีต่างๆได้ว่ากำลังวิ่งออกจากกันและตีความได้ถึงจุดกำเนิดของจักรวาล เราสามารถสังเกตคลื่นไมโครเวฟที่หลงเหลืออยู่แล้วประมาณอายุของจักรวาลได้ เราสามารถสร้างสมการคณิตศาสตร์ที่อธิบายถึงโครงสร้างของอะตอม และเข้าใจไปถึง 100 เสี้ยววินาทีหลังจากกำเนิดจักรวาลได้ ถ้ามาคิดกันดีๆแล้ว มันก็น่าแปลกที่คนเราที่เปรียบแล้วก็มีขนาดแค่ฝุ่นธุลี แต่สามารถเข้าใจจักรวาลได้นะครับ คำถามนี้เป็นคำถามที่นักดาราศาสตร์ก็เคยถาม นักดาราศาสตร์รุ่นเก่า(เช่นในยุคกลาง) ถึงกับกล่าวว่า การที่มนุษย์เข้าใจจักรวาลได้นั้นเป็นการพิสูจน์ว่าพระเจ้ามีจริง และพระเจ้าแสดงตนผ่านความเข้าใจในจักรวาลนี่แหล่ะ นักวิทยาศาสตร์รุ่นใหม่นั้นไม่นำพระเจ้ามาอธิบายแล้ว แต่ก็ยังมีแนวคิดบางอย่างที่พูดถึงความพิเศษของมนุษย์และจักรวาล ซึ่งทำให้นักวิทยาศาสตร์"ไม่สบายใจ"อยู่ดี แน่นอนว่าเรายังไม่เข้าใจจักรวาลทั้งหมด และความรู้บางอย่างก็อาจผิด แต่นั่นเป็นเรื่องปกติของวิทยาศาสตร์อยู่แล้ว ขอบเขตของความเข้าใจของมนุษย์นั้นมีไหม...ก็อาจจะมีก็ได้ แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงจุดนั้นครับ จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 53 00:56:29

ความคิดเห็นที่ 6 ผมก็เคยคิดคล้ายๆกับเจ้าของกระทู้นะครับ เราศึกษาเรื่องจักรวาลแล้วก็รู้ว่ามันใหญ่โตมโหฬารจนไม่รู้ว่าไปสิ้นสุดที่ไหน เราศึกษาสิ่งเล็กๆที่เล็กมากจนเรามองไม่เห็น เล็กจนมันเป็นเหมือนองค์ประกอบของทุกสิ่งทุกอย่าง ด้วยการศึกษาแบบนี้ ก็เลยทำให้เรารู้สึกเหมือนกันว่า มนุษย์เราอยู่ตรงกลางระหว่างสิ่งที่ใหญ่ที่สุดกับสิ่งที่เล็กที่สุด แต่บางทีมันอาจจะไม่ใช่เป็นเช่นนี้ก็ได้ จักรวาลอาจจะเป็นอะตอมอะตอมเดียวของสิ่งที่ใหญ่ขึ้นไปอีก หรือว่าในอีเลคตรอนหรืออะไรก็แล้วแต่ที่เราคิดว่าเล็กที่สุดแล้ว ก็อาจจะเป็นจักรวาลของอะไรที่เล็กลงไปอีก ผมว่าเราไม่มีทางที่จะพิสูจน์ทฤษฎีของผมอันนี้ได้เลย จากคุณ : Herman เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 53 20:25:00

ความคิดเห็นที่ 7 MIB ครับ ดูตอนจบสิ ผมก็สนใจนะเรื่องแบบนี้ ไม่แน่โลกแห่งความจริงที่เราเห็นๆอยู่นี่อาจจะอยู่ในโปรแกรมจำลองจักรวาลของใครสักคนก็ได้นะ สมมุติเป็นแฟนตาซี ถ้ามีมังกรที่บินข้ามมิติได้ แบบว่าบินข้ามจักรวาลนึงไปอีกจักรวาลนึงงี้ ก็อาจจะรู้ว่าจักรวาลที่เรารู้จักนี่เป็นแค่1ในหลายๆก็ได้ จากคุณ : TiXiT เขียนเมื่อ : วันภาษาไทยแห่งชาติ 53 00:31:36