ความคิดเห็นที่ 1 จนกระทั่งถึง วันที่ ๒๑ พฤษภาคม  รัตนโกสินทร์ศก ๑๒๘(บ่าย) จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:07:55

ความคิดเห็นที่ 2 เอกสารชุดนี้มีช่วงหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับตำหนักทั้ง ๔ ที่พระองค์เคยเสด็จมาประทับแรม จากย่อหน้าที่ ๒ หน้า ๑๘๑                วันนี้จะเสด็จออกพ้นจากเขตเมืองตรังแล้ว  เจ้าคุณรัษฎาเห็นว่าเป็นโอกาสอันดี จึงได้กราบทูลขอให้พระราชทานนามตำหนักที่ประทับแรม ในเขตเมืองตรังนี้เสียให้ทั่วทุกแห่ง เพื่อจะได้เป็นการสะดวกต่อไป ที่เมืองตรังได้พระราชทานนามแล้วว่า “ตำหนักจันทน์” ในวันนี้ได้พระราชทานใหม่ ๓ แห่ง คือที่ทับเที่ยงเรียกว่า  “ตำหนักผ่อนกาย” ที่ช่องเรียกว่า “ตำหนักโปร่งฤทัย” ที่เขาขาวนี้เรียกว่า “ตำหนักรื่นรมย์" หมายเหตุ ในขณะนั้นเมืองตรังยังอยู่ที่กันตัง  ช่อง คือ น้ำตกกระช่องในปัจจุบัน และ เขาขาว ในอดีตเดิมเป็นอำเภอหนึ่งในตรัง ซึ่งปัจุบันนี้ก็คือ ตำบลเขาขาว อำเภอห้วยยอด จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:10:45

ความคิดเห็นที่ 3 ถนนเลียบทุ่งนา ติดต่อเขาใหญ่(เขาหลวง) จังหวัดตรัง  ๙  พฤษภาคม  พ.ศ.๒๔๕๒ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:11:43

ความคิดเห็นที่ 4 ๓. เมื่อวันที่  ๒๕มิถุนายน ถึง ๖ กรกฎาคม  พ.ศ.๒๔๕๘  เป็นการเสด็จพระราชดำเนินครั้งแรกภายหลังจากเสด็จขึ้นครองราชย์แล้ว  ในการเสด็จพระราชดำเนินครั้งนี้ประทับแรมที่ตำหนักโปร่งฤทัย  ซึ่งได้มีการบันทึกใน จดหมายเหตุ ระยะทางเสด็จพระราชดำเนินเลียบมณฑลปักษ์ใต้ ของ สักขี (มหาเสวกโท พระยาศรีวรวงศ์ (ม.ร.ว.จิตร  สุทัศน์) ตั้งแต่วันที่ ๔ มิถุนายน ถึง วันที่ ๕  สิงหาคม พระพุทธศักราช  ๒๔๕๘ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:14:55

ความคิดเห็นที่ 5 ในวันที่ ๓ กรกฎาคม  เสด็จพระราชดำเนินทรงเปิดโรงเรียนเพาะปัญญา (อำเภอนาโยง) โรงเรียนเพาะปัญญา    เป็นโรงเรียนประถมศึกษา   ตั้งอยู่หมู่ที่  5  ตำบลนาโยงใต้       อำเภอเมืองตรัง  จังหวัดตรัง   มหาอำมาตย์โท พระยารัษฎานุประดิษฐ    มหิศรภักดี  ( คอซิมบี้  ณ ระนอง )      สมุหเทศาภิบาล  มณฑลภูเก็ต  เป็นผู้จัดตั้ง  สร้างอาคารเสร็จเมื่อ  พ.ศ. ๒๔๕๖ เพาะปัญญา  ได้รับพระราชทานนามจากพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๖ และได้พระราชนิพนธ์เกี่ยวกับนามโรงเรียนว่า “โรงเรียนเพาะปัญญา หมายความว่า ปัญญาไม่ใช่แต่ความรู้หนังสือ เป็นความรู้ทั่วๆไปสำหรับทำมาหาเลี้ยงชีพได้ และเป็นพลเมืองดี เพื่อเป็นประโยชน์แก่ชาติบ้านเมืองสืบไป” วันเสาร์ที่  ๓  กรกฎาคม  พ.ศ. ๒๔๕๘ เวลาเที่ยง ทรงเครื่องสนามเสือป่ากรมราบหลวงรักษาพระองค์ เสด็จพระราชดำเนินโดยรถยนต์พระที่นั่งจากที่ประทับแรมสวนโปร่งหฤทัย  ตำบลนาโยง ถึงโรงเรียนประชาบาลตำบลนาโยงซึ่งทำแล้วใหม่  ประทับที่มุขโรงเรียนแล้ว หลวงอุปการศิลปเสรษฐ (อั๋น  ชัชกุล) ธรรมการมณฑลภูเก็ต อ่านรายงานการสร้างโรงเรียน ทรงตอบแล้ว  ทรงชักเชือกเปิดผ้าคลุมป้ายนามโรงเรียนว่า “โรงเรียนเพาะปัญญา” เสด็จเข้าประทับในห้องเรียน ขุนเพาะนิสัยชอบ (เชื้อ  รัชตรัตน) ธรรมการเมืองตรัง  นำนักเรียนเข้าประจำที่ เริ่มการสอนว่าด้วยการรักชาติแลชื่อเสียง  ศาสนา  พระมหากษัตริย์ แล้วทรงรถพระที่นั่งเสด็จพระราชดำเนินไปพระตำหนักผ่อนกายที่ตำบลทับเที่ยง ประทับเสวยกลางวันแล้ว  พระยามหาอำมาตยาธิบดี (เส็ง  วิรยศิริ) ผู้แทนเสนาบดีกระทรวงมหาดไทย นำนักบวช ยูเอน. บี, ดันแล็บ ชาวอเมริกันผู้สอนลัทธิคริสตัง  ผู้จัดการโรงพยาบาลทับเที่ยง เฝ้าทูลละอองธุลีพระบาทกราบบังคมทูลรายงานโรงพยาบาล พระราชทานเงินส่วนพระองค์จำนวน ๓,๐๐๐ บาท  สำหรับเป็นทุนสร้างห้องพยาบาลในการผ่าตัด แล้วเสด็จพระราชดำเนินโดยรถยนต์ไปยังตำบลกันตัง  ข้าราชการ พ่อค้า นายเหมืองและบุตรภรรยา เฝ้าทูลละอองธุลีพระบาทที่สวนบันเทิงสถาน  แล้วเสด็จประทับพระตำหนักจันทน์ หมายเหตุ โรงพยาบาลทับเที่ยง หรือ โรงพยาบาลหมอดันแล็บ เป็นโรงพยาบาลแห่งแรกของจังหวัดตรัง ปัจจุบันคือพื้นที่บริเวณสำนักงานปศุสัตว์จังหวัดตรัง  จนถึงบริเวณโรงพยาบาลตรังชาตะสงเคราะห์ ( จากหนังสือ สยาม คือบ้านของเรา ที่บันทึกโดย เอ็ดน่า  บรูเนอร์ บัลค์ลีย์ มิชชันนารีอเมริกัน จากบทที่ ๒๔  หน้า๒๕๓ถึง หน้า๓๓๓) (คำบรรยายใต้ภาพดังนี้...รัชกาลที่ ๖ เสด็จปักษ์ใต้  ราษฎรเฝ้ารับเสด็จที่อำเภอทับเที่ยง) จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:15:38

ความคิดเห็นที่ 6 วันที่ ๔ กรกฎาคม  สด็จเมืองตรัง(กันตัง)  และได้ พระราชทานพระแสงศาสตราประจำเมืองตรัง ที่สนามวัดตรังคภูมิพุทธาวาส ในการเสด็จพระราชดำเนินจังหวัดตรังคราวนี้ได้มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้ย้ายที่ว่าการเมืองตรังจากกันตังมาอยู่ที่อำเภอเมืองปัจจุบัน (รูปนี้เป็นรูปประชาชนที่รอรับเสด็จที่สถานีรถไฟกันตัง) จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:18:35

ความคิดเห็นที่ 7 ๔..เมื่อวันที่  ๒ – ๔  พฤษภาคม  พ.ศ. ๒๔๖๐   ซึ่งได้มีการบันทึกใน จดหมายเหตุ ระยะทางเสด็จพระราชดำเนินเลียบมณฑลปักษ์ใต้ ของ สักขี (มหาเสวกโท พระยาศรีวรวงศ์ (ม.ร.ว.จิตร  สุทัศน์) ตั้งแต่วันที่  ๑๐  เมษายน ถึง วันที่ ๒๒ พฤษภาคม พระพุทธศักราช  ๒๔๖๐ ทรงเปิดโรงเรียนประจำจังหวัดตรัง  เมื่อวันที่  ๓  พฤษภาคม  และได้พระราชทานนามโรงเรียนนี้ว่า “วิเชียรมาตุ” จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:22:01

ความคิดเห็นที่ 8 ... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:22:46

ความคิดเห็นที่ 9 .... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:23:17

ความคิดเห็นที่ 10 มาต่อด้วยการละเล่นของจังหวัดตรังในสมัย รัชกาลที่ ๖ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:24:51

ความคิดเห็นที่ 11 ... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:25:57

ความคิดเห็นที่ 12 มาส่งท้ายเรื่องราวของอดีตด้วย ข้อมูลชุดนี้ค่ะ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:26:49

ความคิดเห็นที่ 13 เข้าสู่ปัจจุบัน สำหรับกิจกรรม ของทางจังหวัด ซึ่งเป็นแนวคิดของ นายไมตรี  อินทุสุต ผู้ว่าราชการจังหวัดตรัง ที่เห็นความสำคัญของเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ และได้ริเริ่มโครงการนี้ขึ้น โดยเริ่มจาก   วันที่ ๑ กรกฎาคม  วันลูกเสือแห่งชาติ ณ สนามกีฬากลาง เทศบาลนครตรัง ซึ่งเป็นวันที่พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่ ทรงโปรดเกล้าฯ พระราชทานกำเนิดลูกเสือไทย เมื่อ ๑ กรกฎาคม ๒๔๕๔         วันที่ ๒ กรกฎาคม  จัดพิธีรวมพลสวนสนามและสาบานตนเพื่อปกป้องและเชิดชูสถาบันสำคัญของชาติ   ณ  บริเวณลานพระบรมราชานุสาวรีย์  รัชกาลที่  ๕ (หน้าศาลากลางหลังเดิม) เวลา ๑๓.๐๐-๑๕.๐๐ น. ในกิจกรรม  “รวมพลประชาอาสาปกป้องสถาบัน” จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:32:49

ความคิดเห็นที่ 14 ที่ประกอบด้วย สมาชิก ทสปช. , อปพร., อส. ,ชรบ.  ,อาสาสมัครตำรวจชุมชนประจำตำบล , สมาชิกหมู่บ้าน อพป. ,และกำนันผู้ใหญ่บ้านทุกตำบล  รวมกว่า ๖๐๐ คน จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:33:39

ความคิดเห็นที่ 15 วันที่ ๓ กรกฎาคม  มีการนิทรรศการและห้องเกียรติยศเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ในโอกาสที่เสด็จเปิดโรงเรียนเพาะปัญญา ในวันที่ ๓ กรกฎาคม ๒๔๕๘ (ครบรอบ ๙๕ ปี) แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 53 09:38:22 แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 53 09:37:34 จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:34:42

ความคิดเห็นที่ 16 ... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:35:37

ความคิดเห็นที่ 17 .... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:36:57

ความคิดเห็นที่ 18 ห้องเกียรติยศเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:38:56

ความคิดเห็นที่ 19 ..... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:40:09

ความคิดเห็นที่ 20 ... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:40:49

ความคิดเห็นที่ 21 .... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:41:30

ความคิดเห็นที่ 22 ... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:42:18

ความคิดเห็นที่ 23 ... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:42:51

ความคิดเห็นที่ 24 ... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:43:24

ความคิดเห็นที่ 25 ก่อนออกจากโรงเรียนเพาะปัญญาขอถ่ายรูปอาคารเป็นที่ระลึก จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:44:34

ความคิดเห็นที่ 26 และเอกสารแผ่นนี้ค่ะ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:45:39

ความคิดเห็นที่ 27 วันที่ ๔ กรกฎาคม  จัดกิจกรรม ใต้รอยพระบาทพระมหาธีรราชเจ้า โดยอันเชิญพระแสงราชศาสตรา จากศาลากลางจังหวัดตรังไปยัง ณ วัดตรังภูมิพุทธาวาส อำเภอกันตัง เวลา ๐๘.๓๐ น. และจะมีการเฉลิมฉลองพระแสงราชศาสตราในช่วงกลางคืน ปล.รูปเซทนี้ไม่ได้ไปเองค่ะ เลยไปหยิบรูปของน้องที่ถ่ายลงเว็บตรังโซนมาประกอบ นำมาย่อ ถ้าอยากดูแบบเต็มๆ ตามไปที่เว็บนี้ตามลิ้งค์ค่ะ http://trangzone.com/webboard_show.php?ID=32399 จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:49:59

ความคิดเห็นที่ 28 ... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:50:58

ความคิดเห็นที่ 29 ขอนำมา ๓ รูปนะคะ เสียดายที่เราติดงานเลยอดไป ชอบบรรยากาศแบบนี้มากๆ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:51:59

ความคิดเห็นที่ 30 วันที่ ๕ กรกฎาคม  จัดกิจกรรม  คอนเสริ์ต “พระบารมีปกเกล้าชาวตรัง”  ซึ่งเป็นการร่วมร้องเพลงปลุกใจ เพลงเทิดพระเกียรติ  จากส่วนราชการต่าง ๆ และสื่อมวลชน ร่วมกับวงดนตรีของกรมศิลปากร เวลา ๑๘.๐๐  น. เป็นต้นไป ณ โรงเรียน สภาราชินี จังหวัดตรัง จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:53:30

ความคิดเห็นที่ 31 .... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:54:30

ความคิดเห็นที่ 32 .... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:55:15

ความคิดเห็นที่ 33 ... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:56:38

ความคิดเห็นที่ 34 ... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 09:57:19

ความคิดเห็นที่ 35 คนดังก็มาค่ะ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:00:05

ความคิดเห็นที่ 36 ปิดท้ายด้วยประธานในพิธี จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:01:15

ความคิดเห็นที่ 37 ต่อมาวันที่ ๘ กรกฎาคม ทางจังหวัดตรังก็ได้รับเกียรติ จัดงานงานใหญ่อีกงาน คือ งานศิลปินแห่งชาติสัญจร ครั้งที่ ๕ ซึ่งทางสำนักงานวัฒนธรรมจัดขึ้น ทางจังหวัดจึงรวมเข้าเป็นงานเดียวกัน โดยงานมี ๒ วัน คือ วันที่ ๗ - ๘ กรกรฎาคม เปิดงานวันที่ ๘ ซึ่งมีการแสดงของหุ่นละครเล็กโจหลุยส์ด้วย จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:07:34

ความคิดเห็นที่ 38 โดยมี ฯพณฯ ชวน หลีกภัย ประธานที่ปรึกษาพรรคประชาธิปัตย์ เป็นประธานเปิดงาน ศิลปินแห่งชาติสัญจร ครั้งที่ ๕ และ นายไมตรี อินทุสุต ผู้ว่าราชการจังหวัดตรัง กล่าวต้อนรับ ณ โรงแรมธรรมรินทร์ธนา อ.เมืองตรัง จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:15:57

ความคิดเห็นที่ 39 สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติได้จัดขึ้นใน 3 จังหวัด คือ จังหวัดสงขลา จังหวัดปัตตานี และจังหวัดตรัง โดยกิจกรรมนี้ได้จัดมาตั้งแต่วันที่ ๒ ก.ค.๒๕๕๓  ที่ผ่านมาภายใต้แนวคิดที่จะนำศาสตร์และศิลป์โดยศิลปินแห่งชาติ ศิลปินกิตติมศักดิ์ และศิลปินพื้นบ้านภาคใต้ มาหลอมรวมเป็นเมล็ดพันธุ์ศิลป์ อันจะก่อให้เกิดศิลปินรุ่นใหม่ที่จะเติบโตขึ้นอย่างมีศักยภาพในอนาคต ซึ่งการจัดโครงการในครั้งนี้มีศิลปินแห่งชาติมากมายมาร่วมงาน อาทิ ศ.เกียรติคุณ ประหยัด พงษ์ดำ ดร.ถวัลย์ ดัชนี ดร.กมล ทัศนาญชลี ดร.นนทิวรรธน์ จันทนะผะลิน ศ.อิทธิพล ตั้งโฉลก ศ.ปรีชา เถาทองและศ.เดชา วราชุน จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:20:03

ความคิดเห็นที่ 40 .... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:21:02

ความคิดเห็นที่ 41 .... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:21:35

ความคิดเห็นที่ 42 ทั้งนี้กิจกรรมดังกล่าวถือเป็นโอกาสอันดีในการเผยแพร่ผลงานอันทรงคุณค่าต่อการเรียนรู้ของครูของแผ่นดิน ศิลปินแห่งชาติ ไปสู่นักเรียน นักศึกษา และประชาชนผู้สนใจงานศิลปะในพื้นที่ และจังหวัดใกล้เคียง อีกทั้งยังเปิดโอกาสให้นักเรียน นักศึกษา และประชาชนผู้สนใจงานศิลปะในพื้นที่ดังกล่าว ได้ฝึกทักษะงานศิลปะกับศิลปินแห่งชาติ และศิลปินท้องถิ่นภาคใต้อย่างใกล้ชิด ร่วมแสดงออกถึงความคิดสร้างสรรค์ของตนเอง ทั้งนี้โดยมุ่งหวังว่าผลผลิตแห่งภูมิปัญญาของศิลปะที่เกิดจากการสร้างสรรค์ของศิลปินแห่งชาติ จะก่อให้เกิดพลังสร้างสรรค์งานศิลปะอย่างต่อเนื่อง รวมทั้งยังก่อให้เกิดความภาคภูมิใจในวิถีชีวิตและวัฒนธรรมพื้นบ้าน ตามนโยบายของรัฐบาลในการใช้มิติทางวัฒนธรรมแก้ไขปัญหา และนำพาสันติสุขมาสู่พื้นที่จังหวัดชายแดนใต้ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:22:45

ความคิดเห็นที่ 43 ..... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:23:40

ความคิดเห็นที่ 44 สำหรับในส่วนของการจัดงานในครั้งนี้ จัดให้มีนักเรียน นักศึกษา และประชาชนผู้สนใจงานศิลปะในพื้นที่ จังหวัดตรัง มาเข้าร่วมฟังการบรรยายในหัวข้อต่างๆ รวมทั้งยังให้ผู้มาร่วมงานทุกคนได้เรียนรู้เทคนิคการสร้างสรรค์งานศิลปะประเภทต่างๆ จากศิลปินแห่งชาติ และนอกจากนี้ภายในงานยังมีการจัดแสดงหุ่นละครเล็กจากคณะโจหลุยส์ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:24:12

ความคิดเห็นที่ 45 .... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:24:49

ความคิดเห็นที่ 46 และการจัดแสดงนิทรรศการผลงานทางด้านศิลปะจากศิลปินแห่งชาติ สาขาทัศนศิลป์อีกมากมาย จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:26:23

ความคิดเห็นที่ 47 ... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:27:14

ความคิดเห็นที่ 48 .... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:27:44

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณรูปและข้อมูลจาก เว็บตรังโซน สนใจดูเพิ่มเติมตามไปที่ลิงค์นี้เลยค่ะ http://www.trangzone.com/webboard_show.php?ID=32433 ปิดท้ายกิจกรรมทั้งหมดด้วยรูปลายเส้นของ ฯพณฯ ชวน หลีกภัย ประธานที่ปรึกษาพรรคประชาธิปัตย์ ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ ปล.ชาวจีนคงหายสงสัยแล้วนะคะว่า sawkitty หายไปไหน วันนี้มาเฉลยแล้วค่ะ ขอบคุณมากมายเป็นพิเศษ คุณ V_Mee ที่กรุณาให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ในเรื่อง รัชกาลที่ ๖ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 10:31:58

ความคิดเห็นที่ 50 โอโอ้....คนดังคนใหญ่คนโตมากันเยอะแยะ  เสียดายแต่ว่า  ขาดไปคนหนึ่ง ตือ.......... ผมนี่ไง   อิอิอิ น้องสาวช่างอุตส่าห์หารูปทั้งเก่าทั้งใหม่มาให้ชม  ทำงานเสร็จแล้ว  ยังหาเวลามาเล่าเรื่องให้ฟังอีก    ไว้โหวตเลือกประชาสัมพันธ์ประจำ จว ตรัง เมื่อไร  ผมจะโหวตให้สุดแขนเลยล่ะ แต่แหม...ของตรังมีอาหารและขนมอร่อยเยอะแยะ  ทำไมไม่เอาให้กินบ้าง  สงสัยน้องสาวแอบกินคนดียวล่ะซิ   มิน่า  น้ำหนักขึ้นเชียว ผมเสิร์ฟด้วยขนมเปี๊ยะยิ้มก็แล้วกัน จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 15:08:14

ความคิดเห็นที่ 51 ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆครับ จากคุณ : jin leng เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 19:57:52

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณนะครับ น้องสาว ที่นำเรื่องราวดีๆและภาพเก่าๆ กับภาพภาพเหตุการณ์ต่างๆมาให้ชมกัน คงอิ่มกับขนมแล้ว มาอิ่มใจด้วยภาพงามๆละกันครับ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 53 20:17:10

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณพี่ฟอ...เห็นรูปขนมเปี๊ยะแล้ว แสดงว่าพี่คงได้ทานแล้ว แบบนี้ไม่ต้องซื้อไปให้ทานแล้วสิ ^_^ ขอบคุณ...คุณหนุ่มรัตนะ  รูปท่านชัดและสวยมากๆเลยค่ะ ขอบคุณซัน...สำหรับรูปประกอบจ้า และขอบคุณทุกๆคนที่แวะมาทักทายค่ะ มีรูปศิลปินอีกท่าน ซึ่งสาวอยากนำรูปเซทนี้มาฝาก ซึ่งหลายคนอ่านเคยเห็นมาบ้างแล้ว จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 53 08:23:25

ความคิดเห็นที่ 54 ... จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 53 08:24:14

ความคิดเห็นที่ 55 และสุดท้ายค่ะ...ประวัติศาสตร์มีค่าสำหรับสาวเสมอ เพราะทำให้เราได้เห็นจิตใสจที่เปี่ยมไปด้วยความงดงาม ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ดังนั้น นอกจากเราจะได้เรียนรู้ถึงเรื่องราวในอดีตแล้ว เรายังได้สัมผัสถึง ความดีงามในสังคม และ ความเอื้อเฟื้อของมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นเชื้อชาติ หรือ ศาสนาใด...สาวมีความสุขที่ได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์ และชื่นชมสำหรับคนที่เห็นคุณค่าของประวัติศาสตร์ทุกคนค่ะ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 53 08:28:08

ความคิดเห็นที่ 56 ขอบคุณมากจ้า ที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆ มาให้ทราบ เป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจ และมีคุณค่ามากๆ อ่ะ จากคุณ : ลิงน้อยเอ็นจอยเขียน เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 53 08:55:39

ความคิดเห็นที่ 57 เมื่อวานส่งกีฟมาก่อน วันนี้แวะมาอ่านค่ะ ขอบคุณมากๆที่นำเรื่องราวดีๆที่ค้นคว้ามาฝากพวกเรา จากคุณ : Noshka เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 53 09:38:01

ความคิดเห็นที่ 58 เปิดกรุภาพเก่า เลยเอามาฝากน้องสาว อีกสักรอบ ครับ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 16:25:34

ความคิดเห็นที่ 59 เปิดกรุภาพเก่า เลยเอามาฝากน้องสาว อีกสักรอบ ครับ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 16:25:59

ความคิดเห็นที่ 60 เปิดกรุภาพเก่า เลยเอามาฝากน้องสาว อีกสักรอบ ครับ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 16:26:11

ความคิดเห็นที่ 61 ^ ^ อุ้ย...คุณหนุ่ม  นี่มัน 3 รอบแล้วนะ  ไม่ใช่อีกสักรอบอย่างที่บอก จากคุณ : Fortunism เขียนเมื่อ : 15 ก.ค. 53 17:19:23

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณสำหรับทุกคะแนนโหวตค่ะ สาวตั้งใจตั้งกระทู้นี้เพื่อพระองค์ท่าน ใครมีรูปเก่าๆ หรือข้อมูลเพิ่มเติม สามารถแลกเปลี่ยนและลงกระทู้ได้นะคะ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 10:15:35

ความคิดเห็นที่ 63 ขอเพิ่มเติมข้อมูลนะคะ พอดีไปค้นหาบันทึกของพระองวค์ท่าน ไปเจอบทความชิ้นนี้ ขอนำมาฝาก โดยแก้ตัวเลขให้เป็นอักษรไทยค่ะ ขออนุญาตเจ้าของบล็อกด้วยนะคะ http://www.oknation.net/blog/tcmc/2007/05/01/entry-1 จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 10:42:15

ความคิดเห็นที่ 64 เดี๋ยวกระทู้น้องเขาไม่สวยครับ เฮีย Fortunism กลัวว่าจะมีแต่ "..ซ้ำ" เลยปล่อยไว้ดีกว่า ไม่เหมือนใครดี.. อิอิ หวังว่าน้องสาวคงไม่เคืองโกรธ ไม่มีภาพเก่าให้ มีแต่ดอกศรีตรัง ดอกไม้ประจำจังหวัด นำมาฝากให้ชม เป็นดอกไม้ที่สวยมาก เคยได้สัมผัสมาแล้ว สีสวยฟ้าคราม ออกปลายกิ่ง สวยมากๆ จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 10:42:40

ความคิดเห็นที่ 65 บันทึกของนายแก้ว เรื่องดนตรีและมหรสพรับเสด็จ จดหมายเหตุประพาสหัวเมืองปักษ์ใต้ ปี 2482        อดีตของการดนตรีและมหรสพใน 14 จังหวัดภาคใต้โดยเฉพาะเรื่องเก่าๆ สมัยรัชกาลที่ 5 นั้นมีบันทึกอยู่ในหนังสือน้อยมาก ในโอกาสที่สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินเป็นองค์ประธานเปิดงานดนตรีไทยอุดมศึกษาครั้งที่ ๒๑  ในวันที่ ๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๓๒ ที่จังหวัดภูเก็ต จัดเป็นเรื่องของดนตรีไทยภาคกลางขนวงขนาดใหญ่มาบรรเลงที่ภูเก็ต โดยมีสมเด็จเจ้าฟ้าทรงดนตรีร่วมกับพสกนิกรนั้น นับเป็นเรื่องสำคัญ จึงเห็นควรเสนอบทความนี้ เพื่อให้ทราบเรื่องการเสด็จพระราชดำเนินประพาสหัวเมืองปักษ์ใต้ ของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๖ เมื่อครั้งที่ยังทรงดำรงพระอิสริยยศเป็นสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชสยามมกุฎราชกุมารในสมัยรัชการที่ ๕ ระหว่างวันที่ ๘ เมษายน ๒๔๕๒ ถึงวันที่ ๓๑ พฤษภาคม ปีเดียวกัน เพื่อจะได้ทราบถึงการดนตรีและมหรสพ ที่กรมการเมืองสมัยนั้นจัดขึ้นรับเสด็จ ซึ่งแน่นอนที่สุด จะต้องจัดคณะที่ดี หรือ บุคคลที่มีฝีมือดีที่สุดเท่าที่จะหาได้ในยุคนั้น มาแสดงฝีมือถวายหน้าพระที่นั่ง รวมทั้งจัดงานให้ประชาชนในท้องที่นั้นๆ เข้ามาชมและมีการละเล่นสนุกสนาน ซึ่งนอกจากจะได้คนมาเฝ้ามากมายโดยไม่ต้องกะเกณฑ์แล้วยังเป็นหน้าเป็นตาของเมืองอีกด้วย เชื่อว่าเป็นที่สุด หรือเกือบที่สุดของมหรสพและดนตรีภาคใต้ในยุคนั้นเพราะผู้บริหารราชการและผู้จัดการรับเสด็จในครั้งนั้นย่อมทราบกันดีว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๖ โปรดละครและดนตรีเพียงไร จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 10:45:07

ความคิดเห็นที่ 66 ได้กล่าวมาแล้วว่า จดหมายเหตุนี้เป็นเรื่องชวนหัว ผู้บันทึกคือนายแก้วนั้น แท้จริงคือองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๖ นั้นเอง จึงถือได้ว่าเป็นข้อมูลอันเกิดจากพระราชวินิจฉัยส่วนหนึ่งปนกับแนวเขียนชวนหัว ตามธรรมดาพระมหากษัตริย์ มักจะไม่ทรงวิจารณ์สิ่งใดรุนแรงเพราะจะเป็นการทำให้ผู้ที่จัดงานถวายเสียใจได้ ยกเว้นเสียแต่ว่า การที่ทำนั้นเป็นการไม่สมควรจริงๆ ข้าราชบริพารที่ตามสมเด็จนั้น ทรงเปลี่ยนชื่อใหม่ทั้งหมด ที่ควรจะกล่าวไว้เพราะเมื่ออ่านไปพบชื่อท่านเหล่านั้นแล้วอาจสงสัย ชื่อเหล่านั้นคือ นายเกื้อ คือ หม่อมหลวงเฟื้อ พึ่งบุญ ณ อยุธยา ต่อมาเป็นเจ้าพระยารามราฆพ ใต้เท้ากรุณา พระยาราชวัลภานุสิษฐ์ (อุ่ม  อินทรโยธืน)  ต่อมาเป็นพลเอก เจ้าพระยาพิชเยนทรโยธิน หลวงอภิบาล คือ หลวงอภิรักษ์ราชฤทธิ์ (นกยูง  วิเศษกุล) ต่อมาเป็น พระยาสุรินทราชา (นกยูง  วิเศษกุล) สมุหเทศาภิบาลสำเร็จราชการมณฑลภูเก็ต ท่านประดิพัทธ์ คือ หม่อมเจ้าประดิพัทธ์เกษมศรี  เกษมศรี ขอบคุณคุณ V_MEE สำหรับคำแนะนำเรื่องการแก้ไขข้อมูลที่ถูกต้องในวรรคนี้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 53 21:34:31 แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 53 20:45:47 จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 10:47:02

ความคิดเห็นที่ 67 สถานที่แห่งแรกที่เสด็จเยี่ยมคือจังหวัดชุมพร เมื่อวันที่ ๑๒ เมษายน ๒๔๕๒ ก่อนวันสงกรานต์เพียง ๑  วัน มีบันทึกเป็นตอนๆ ซึ่งคัดมาจากต้นฉบับเดิมใจความว่า "ตอนค่ำมีมหรสพต่างๆ มาเล่นถวายคือเพลง ๑ โรง หนังตลุง ๑ โรง มโนราห์ ๑ โรง คนติดเพลงมากกว่าอย่างอื่นเห็นจะเป็นเพราะเป็นของแปลก นานๆ ได้ดูครั้งหนึ่งและถ้อยคำที่โต้ตอบกันอยู่ข้างจะเผ็ดร้อนถึงใจกันอยู่ด้วย" "เมื่อคืนผมได้ดูหนังตลุงนานหน่อยจึงเห็นว่าหนังตลุงนั้นได้เดินตามสมัยใหม่เสียแล้วทำนองที่ร้องและเครื่องต่างๆ ยังคงอย่างเดิม แต่มีที่แก้ไขเปลี่ยนไปตามสมัยมาก เช่นเรื่องก็เป็นเรื่องอะไรอย่างใหม่ๆ ผมดูเหมือนจะได้เคยเห็นลิเกเล่น แต่จำไม่ได้ว่าชื่อเรื่องอะไรอีกอย่างหนึ่งเจรจาเป็นเสียงชาวบางกอก รวบรวมใจความว่าเป็นลิเกของหนังตลุง โรคนี้ดูข้างจะกำเริบมาก ผมได้ทราบว่าที่บ้านดอน ซึ่งเป็นที่ตั้งว่าการมณฑลชุมพรนี้มีโรงที่ให้เช่าเล่น เป็นอย่างที่เรียกตามภาษาบางกอกใหม่ว่า "วิก" ในขณะนี้กำลังมีลิเกใช้แตรรับร้องเพราะฉะนั้นเห็นว่า บ้านดอนได้เดินทันสมัยแล้ว" "การมหรสพก็หาได้ถูกเหลือเกิน เช่นหนังตลุงคืนหนึ่งหาคืนละ ๒ บาทเท่านั้นแต่ต้องเลี้ยงให้อิ่ม ถึงกระนั้นก็ดูช่างถูกเสียจริงๆ" คำว่าเพลงในที่นี้ คงหมายถึง เพลงพื้นบ้านที่ร้องแก้กันระหว่างพ่อเพลงกับแม่เพลงแต่จะเป็นของภาคกลางหรือภาคใต้มิได้แจ้งไว้ เข้าใจว่าเป็นเพลงพื้นบ้านภาคกลาง เพราะกล่าวไว้ว่า เป็นของแปลกนานๆ ได้ดูครั้งหนึ่ง และส่วนที่ว่าหนังตลุงเปลี่ยนไปตามสมัยนั้นเห็นได้ว่าในการจับเรื่องใหม่ขึ้นแสดงนั้น ได้เริ่มกันมานานแล้วตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๕ จดหมายเหตุฉบับที่ ๒ เขียนขณะเดินทางบกจากชุมพรไปจังหวัดระนองพักแรมที่ท่าไม้ลาย ปากจั่น ล่องเรือดำรงรัฐ จากปากจั่นไปที่ปากน้ำระนอง แล้วถ่ายลงเรือกลาง มีข้อความเกี่ยวกับดนตรีและมหรสพดังนี้ "หนังตลุงของนายนกแก้ว ที่ได้ไปเล่นหน้าจวนเมืองชุมพรตามที่เล่ามาแล้วนั้นได้ตามมาเล่นอีกที่ท่าไม้ลายนี้ คนที่เกณฑ์มาหาบหามอยู่ข้างจะชอบมาก เสียงฮาบ่อยๆ แต่นายเกื้อออกจะไม่ค่อยพอใจ ไม่ยอมหัวเราะเลย ออกความเห็นว่าเสียงกลองเคาะเหมือนครกตำหมาก" ที่พลับพลาพักแรมริมน้ำปากจั่น มีบันทึกเรื่องน่าสนใจไว้ดังนี้ "การมหรสพเมื่อคืนนี้ (๑๔ เมษายน ๒๔๕๒) อยู่ข้างจะบริบูรณ์มากมีงิ้วโรงหนึ่งหนัง ๒ โรงหนัง ที่เป็นสองโรงคือมีนายนกแก้วตามไปด้วยโรงหนึ่ง นายนกแก้วอยู่ข้างจะติดต้อยห้อยตามตลอดมา เดิมผมเข้าใจว่าจะเป็นการลำบากอยู่บ้างในการเดินทาง แต่เจ้าคุณรัษฏาฯ ท่านอธิบายว่าไม่เป็นการลำบากเลย เพราะเป็นธรรมเนียมของพวกหนังก็ดี มโนราห์ก็ดี ถ้าเดินทางไปจนถึงหมู่บ้านใดตีกลองขึ้น ผู้ที่มีกำลังอยู่ในหมู่บ้านนั้นพอได้ยินเสียงกลองก็ต้องเตรียมอาหารไว้ให้พร้อม พวกหนังพอถึงก็ตรงไป เจ้าของบ้านต้องจัดอาหารเลี้ยง ถ้าใครจะหา ก็เล่นให้ดู ถ้าไม่หาก็ขอกินข้าวอีกมื้อหนึ่งแล้วออกเดินต่อไป เช่นนี้เองพวกหนังและมโนราห์จึงหาเลี้ยงชีพได้ไม่ฝืดเคืองเลย เมื่อแรกถามดูได้ความว่าค่าหาหนังคืนหนึ่งๆ ราว ๒ บาทเป็นอย่างสูง ผมเห็นตายร้องไอ๊ย่าแทน แต่มารู้เรื่องราวตลอดเช่นนี้แล้ว จึงได้เข้าใจว่า ค่าหานั้น ไม่เป็นข้อสลักสำคัญอันใด การที่ไปเกณฑ์อาหารได้ทุกแห่งเช่นนี้อยู่ข้างจะได้เปรียบคนธรรมดามาก แม้ที่จริงก็ควรอยู่บ้าง เพราะเป็นผู้ที่มีความชำนาญ เขาว่ามโนราห์จะออกโรงได้ต้องหัดหนึ่งปีเป็นอย่างน้อย ใต้เท้ากรุณา ท่านกล่าวว่า ถ้าจะรำเพียงเท่าที่เห็นที่ชุมพรนั้นรับรองว่าให้หัดสักสามวันเท่านั้นก็ดูเหมือนจะพอสู้ได้ " จดหมายฉบับที่ ๓ นายแก้วเขียนที่พระที่นั่งรัตนรังสรรค์ จังหวัดระนอง เมื่อวันที่ ๑๗ เมษายน ๒๔๕๒ มีข้อความเกี่ยวกับดนตรีและมหรสพดังนี้ "ตอนค่ำมีมโนราห์และหนังมาเล่น หนังนั้นไม่ใช่ของนายนกแก้ว และสู้ของนายนกแก้วไม่ได้ แต่มโนราห์เก่งกว่าที่ชุมพร นายเกื้อ ลงไปดูอยู่นาน กลับขั้นมาออกความเห็นว่า การที่จะหัดรำให้ได้ในสามวัน เห็นจะไม่ไหว ถึงแม้ใต้เท้ากรุณา ก็เหมือนจะยอมแล้วว่าไม่ไหวนายเกื้ออยู่ข้างจะชอบมโนราห์มาก อุตส่าห์ไปนั่งสังเกตจำท่าทางมาได้เป็นหลายท่า" จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 10:52:33

ความคิดเห็นที่ 68 วันที่ ๑๘ เมษายน ๒๔๕๒ ตอนค่ำ มีบันทึกต่อไปเกี่ยวกับเรื่องดนตรีและการละเล่นดังนี้ "เวลาค่ำ มีการมหรสพต่างๆ นอกจากมโนราห์กับหนัง ยังมีเพิ่มอีกอย่างคือหุ่นจีนที่ตีนเข้าโรงหนึ่ง กับพวกพม่าได้ขึ้นมาฟ้อนถวายที่พระที่นั่ง พวกพม่าฟ้อนนี้ เมื่อลงมือเล่นคนมาดูกันแน่น เพราะเป็นของแปลก ต่างคนก็อยากเห็นด้วยกันทุกคน แต่พอนั่งดูอยู่ได้ไม่กี่นาทีก็รู้สึกว่า ได้ดูพอต้องการแล้ว ท่าที่รำก็ดูมีน้อย ลำที่ร้องหรือก็ฟังไม่เข้าใจ เลยชวนให้ไม่รู้สึกเพราะ แต่ที่จริงผมยังนึกว่า ถ้าแม้จะหาคนกลางมาตัดสิน ก็คงตัดสินว่าสู้ลำไทยๆไม่ได้ ดีก็มีอยู่แต่กลอง ซึ่งขึ้นให้เป็นเสียงต่างๆ แต่กลองผมก็เคยได้เห็นมามากกว่านี้ ดูเหมือนทุกคนจะเห็นว่าการดูพม่าฟ้อนนี้ เป็นอย่างสนุกน้อยที่สุด บางคนรู้สึกเท่ากับกินยานอนต่างคนต่างเลี่ยงไปทีละคนสองคน ว่าที่จริงก็ไม่ควรจะนึกว่าจะได้ดูละครพม่าอย่างวิเศษเพราะพวกพม่าที่มาอยู่ในเมืองระนองนี้ก็เป็นคนค้าขายไม่ใช่ละเม็งละครอะไรจริงๆ ข้อสำคัญมีอยู่ที่ตรงที่น้ำใจ เมื่อเขากระทำไปได้เพียงไรก็ควรต้องสรรเสริญเขา" "พูดถึงการเล่นที่ไม่สนุกต่างๆ ทำให้ผมนึกเห็นมหรสพสองอย่าง ที่ผมเห็นว่าไม่สนุกที่สุดคือ มะยงมณฑลปัตตานีอย่างหนึ่ง และมอญรำอีกอย่างหนึ่ง ถึงพม่าฟ้อนให้ดู ยังน่าดูกว่ามะยง หรือมอญรำ " โปรดสังเกต คำว่า "ลำ" หมายถึงเพลงขับร้อง เพลงที่ฟังคำร้องแล้วไม่เข้าใจความหมายนั้น คนฟังจะขาดดนตรีรสไปเป็นอันมาก จึงยากที่จะชื่นชมในดนตรีได้ เพราะผู้ร้องกับผู้ฟังสื่อความหมายกันไม่กระจ่างแจ้ง ที่เมืองตะกั่วป่า มีบันทึกต่อไว้ว่า ข้อนี้อาจจะพอสรุปได้ว่า ยิ่งลงใต้ไปมากเท่าไร มหรสพและดนตรีการจะเจริญตามไปด้วย จดหมายฉบับที่ ๕ เขียนจากที่ประทับตำบลสามกองจังหวัดภูเก็ต วันที่ ๒๕ เมษายน พ.ศ. ๒๔๕๒ เล่าเรื่องเมื่อเสด็จเหยียบภูเก็ต ในส่วนที่เกี่ยวกับการมหรสพและดนตรีไว้ดังนี้ "ในขณะที่เสด็จขึ้นจากเรือนั้น กึกก้องโกลาหลอึงอลไปด้วยเสียงต่างๆ คือเสียงปืนใหญ่ที่ตำรวจภูธรยิงถวายคำนับ ๒๑ นัดอย่างหนึ่ง เสียงแตรสั้นของตำรวจภูธรอย่างหนึ่ง เสียงปี่พาทย์ตีสรรเสริญพระบารมีอย่างหนึ่ง ปี่พาทย์นี้จะลืมกล่าวถึงไม่ได้เป็นอันขาด เพราะเป็นของแปลก ตั้งแต่เดินทางมานี้ยังไม่ได้ฟังเลย วงที่ไปรับเสด็จวันนี้ได้ทราบว่าเป็นของท่านพระยาจางวางเมืองภูเก็ตคนเก่า ถ้าแม้จะถามว่าเป็นอย่างไร ก็ต้องตอบว่าพอรู้ได้ว่าเป็นปี่พาทย์ แต่อย่าซักต่อไปอีกดีกว่า.. ข้อนี้ แสดงให้เห็นว่า การจะมีวงปี่พาทย์ได้นั้นต้องอาศัยบารมีไม่น้อย เมื่อเจ้าของวงหมดหน้าที่การงานไป เรียกว่าหมดบารมี งานดนตรีก็จะตกต่ำ วงก็แตก ไม่ใช่เฉพาะที่ปักษ์ใต้เท่านั้น ในภาคกลางหรือภาคอื่นก็เป็นเช่นนี้เหมือนกัน วงปี่พาทย์ในสายตาของประชาชนยุคนั้นจึงเป็นของสูง สำหรับคนมีเงิน หรือผู้มีบรรดาศักดิ์เท่านั้น "เวลาเย็นวันนี้ที่พลับพลามีหนังโรงหนึ่ง กับมะยงโรงหนึ่งผมไม่จำเป็นจะต้องกล่าวเพราะไม่ได้ไปดูมะยง เดิมก็ไม่มีโรงมหรสพอยู่เลย แต่คุณหลวงอภิบาล ไปพูดขึ้นกับท่านประดิพัทธ์ว่า สู้ระนองและตะกั่วป่าเขาไม่ได้ ท่านประดิพัทธ์จะยอมแพ้ที่ไหนได้ ก็ต้องไปจัดหาอะไรๆ มามีจนได้ มาปลูกโรงกันขึ้นในตอนบ่ายนี้เอง " เรื่องจัดมหรสพรับเสด็จนี้เป็นหน้าเป็นตาของบ้านเมืองเลยทีเดียว หากเมืองใดอ่อนไป เจ้าเมืองก็เสียหน้า เพราะวัฒนธรรมเป็นเครื่องชี้ให้เห็นความยิ่งใหญ่อันสืบทอดมาช้านาน ของเก่าแก่ ยิ่งงามเท่าใดยิ่งแสดงว่าบ้านเมืองอุดมสมบูรณ์ มั่งคั่งมั่นคงสามารถหาเงินมารักษาสมบัตินั้นให้อยู่คู่เมืองได้และยังหมายถึงความเป็นหนึ่งหรือเป็นเอกราชของบ้านเมืองนั้นด้วย "ตกค่ำวันต่อมา ในเมืองจุดโคมไฟอีก มีการมหรสพเช่นเมื่อคืน แต่มีโนราห์เพิ่มขึ้นอีกโรง นายเกื้อ ไปดูการแสดงมหรสพกลับมาเล่าให้ผมฟังว่า มะยงนั้นทนดูได้ไม่กี่นาทีแต่มโนราห์นั้นดูค่อนข้างจะเก่งมาก คือมีการรวบรวมกันอยู่หลายภาษา เจ้าของโรงและคนอื่นๆ โดยมากเป็นไทย แต่ในพวกแกระ (กรับ) มีเป็นแขกอยู่สองคน ชื่อแขกมีกับแขกมาก กับมีจีนคนหนึ่งชื่อจีนไหล แขกมีแขกมากพูดแขกไม่ได้ จีนไหลพูดจีนไม่เป็น เป็นแต่พูดไทย " จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 10:56:08

ความคิดเห็นที่ 69 ถึงวันที่ ๒๙ เมษายน ๒๔๕๒ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ปี่พาทย์มหาดเล็กที่ตามเสด็จมาด้วยตั้งวงบรรเลงให้กรมการเมือง และประชาชนฟังบันทึกตอนนี้เล่าว่า "จะประชันใครที่นี่ไม่เป็นประโยชน์ เพราะปี่พาทย์ของเมืองภูเก็ตวิเศษเหลือเกิน เมื่อเปิดถนนเทพกษัตรี ท่านเจ้าเมืองท่านว่าตีเพลงนางนาค ถ้าท่านไม่บอกเช่นนั้นก็ไม่มีใครรู้ ตามหัวเมืองแถบนี้ชอบกล การดุริยางค์ต่างๆ ดูบกพร่องมาก ทั้งเมืองภูเก็ตมีปี่พาทย์ไม่เต็มวง คือมีเศษของปี่พาทย์พระยาวิชิตสงครามที่ท่านประดิพัทธ์เพิ่งไปขุดมาใหม่ในครั้งเสด็จมานี้ ในพื้นเมืองไม่มีใครรู้สึกต้องการฟังเพลงแปลกๆ เลยฟังแต่เพลงมโนราห์กับเพลงหนังก็เกินพอเสียแล้ว ดูเหมือนดุริยางค์ในหัวเมืองแถบนี้จะแปลว่าทำให้มีเสียงอึง โครมๆ ครามๆ เท่านั้น ถ้าเช่นนี้ได้นักเลงดนตรีเก่งๆ มาให้ตั้งโรงเรียนฝึกหัดดนตรีดุริยางค์ต่างๆ เห็นจะเป็นประโยชน์มาก " คืนวันต่อมาทรงเลี้ยงข้าราชการภูเก็ต โปรดฯ ให้วงปี่พาทย์มหาดเล็กบรรเลง คนฟังนั่งกลางแจ้ง ปรากฏในบันทึกว่า "นานมาแล้วไม่ได้ฟังอะไรที่อร่อยเช่นนั้น" บันทึกของนายแก้ว เล่าต่อไปว่าสัปดาห์แรกของเดือนพฤษภาคม เสด็จประพาสจังหวัดพังงา กระบี่ แล้วล่องเรือพระที่นั่งไปจังหวัดตรัง ถึงเมื่อวันที่ ๘ พฤษภาคม ๒๔๕๒ ประทับที่ตำหนักจันทร์ มีบันทึกเกี่ยวกับมโนราห์ที่จังหวัดตรังดังนี้ "มโนราห์ที่นี่คนดูกันแน่น อยู่ข้างจะขยัน ลงโรงตั้งแต่บ่ายเรื่อยไปจนดึก มโนราห์ที่นี่มีคนนิยมมาก เจ้าคุณรัษฎาเล่าว่าเมื่อแรกๆ ท่านมาเป็นเจ้าเมืองตรังนี้ เป็นธรรมเนียมผู้ชายไปขอลูกสาว ฝ่ายบิดามารดาถามก่อนสองข้อคือรำมโนราห์เป็นหรือไม่ กับขโมยควายเป็นหรือไม่ ถ้าไม่เป็นทั้งสองอย่างก็ไม่ยกลูกสาวให้ เพราะบิดา มารดาฝ่ายหญิงไม่แลเห็นว่าจะเลี้ยงตัวและลูกเมียได้อย่างไร" ในคืนวันที่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๔๕๒ ได้มีการแสดงหน้าพระที่นั่ง บันทึกจดหมายเหตุของนายแก้ว มีดังนี้ "ได้ทอดพระเนตรมโนราห์พิเศษ เป็นโรงผสม เพราะฉะนั้นมีตัวนายโรงสองคน ตัวดีๆ อีก ๓ คน และพรานอีก ๒ คน ยังมีพวกแกระอื่นๆ รวมเบ็ดเสร็จเห็นจะได้สัก ๓๐ คน แต่ถึงโรงใหญ่เท่านี้ ก็หาด้วยราคาเพียง ๒ บาทเท่านั้น ถ้าเป็นละครบางกอกก็ตาย แต่มโนราห์พอแล้วเพราะไม่ต้องไปซื้ออะไรกิน ไปไหนชาวบ้านต้องเลี้ยงตลอดทางราวกับเจ้าหรือขุนนางผู้ใหญ่ ในโรงที่มาเล่นถวายนี้ มีตัวที่เก่งมากอยู่ ๒ คนคือนายขาว และนายคลิ้ง นายขาวนั้นเจ้าคุณรัษฎาท่านใช้ติดตัว ครั้งนี้ได้ตามเสด็จและรับใช้เดินโต๊ะเสวยมาตั้งแต่เมืองระนองเรื่อยมา เป็นคนคล่องดีมากแต่ได้เลิกรำเสียนานมาแล้ว พึ่งมาจับรำถวายแต่ก็ยังรำดีมาก นายคลิ้งนั้น เจ้าคุณรัษฎาก็เคยใช้เป็นทนายสนิทอยู่เหมือนกันภายหลังลาออกไปเป็นกำนัน แต่ไม่พอใจลาออกจากตำแหน่งกันกลับไปเล่นมโนราห์อย่างเดิม เมื่อลาออกจากกำนันนั้น กรมหลวงดำรงราชานุภาพถามเหตุผลว่าทำไมจึงลาออก นายคลิ้งทูลชี้แจงว่าเป็นกำนันที่ไหนจะสู้เป็นมโนราห์ได้ อย่าว่าจะให้เป็นแต่กำนันเลย เป็นอำเภอ เจ้าเมืองหรือเทศาก็ไม่ต้องการ สู้เป็นมโนราห์ไม่ได้ มโนราห์จะฆ่าคน เฆี่ยนคน หรือทำอะไรก็ได้เท่ากับเทศา (คือภายในจังหวัดโรงมโนราห์ เวลาเขาเป็นนายโรง อำนาจเขาเต็มที่) แต่เขาดีกว่าเทศาที่ว่า เทศายังมีคนถอดได้ ตัวเขาไม่มีคนถอดได้เลย จะไม่ว่ามโนราห์ดีกว่าอย่างไร พวกมโนราห์อยู่ข้างจะพูดสองง่ามเก่งมาก เช่นเมื่อคืนนี้ ตัวพรานเขาพูดเรื่องเป็นความกัน โจทย์ว่าจำเลยฟันแมวของโจทย์ตาย จำเลยให้โจทย์สาบานให้การว่าข้อที่ว่าจำเลยฟันแมวของโจทย์นั้นฟันแมวขาวหรือดำ โจทย์ตอบว่าฟันแมวดำ จำเลยร้องขึ้นว่าโจทย์ทวนสาบาน ฟันแมวดำมีหรือฟันแมวก็ต้องขาวซี ไม่เชื่อให้ไปแหกปากแมวดูก็ได้ .ต้องยอมรับว่าได้ดูมโนราห์สนุกดีจริงๆ วันนี้ท่าทางที่รำก็ขำและเห็นได้ว่ายากมากที่จะหัด ๓ วันนั้น เป็นไปไม่ได้ .. จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 10:59:07

ความคิดเห็นที่ 70 วันที่ ๒๑ พฤษภาคม ๒๔๕๒ เสด็จจังหวัดนครศรีธรรมราชที่ทุ่งสงและร่อนพิบูล มีนักเรียนเข้าแถวรับเสด็จร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี นายแก้วได้บันทึกไว้ว่า "การรับเสด็จอยู่ข้างจะเอะอะแข็งแรง มีพระสงฆ์สวดและนักเรียนเข้าแถว ที่ทุ่งสงมีร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี ต้องเรียกว่าพยายามร้อง ผมต้องบอกตามตรงว่าที่ไม่ร้องดูเหมือนจะดีกว่า" .. "การรับเสด็จ มีการมหรสพเช่นมโนราห์เป็นต้น และอนุญาตให้ เล่นการพนันได้เหมือนกัน จึงเป็นที่รื่นเริงกันมากอยู่ ." เพลงสรรเสริญพระบารมีนั้น เริ่มร้องถวายมาตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๓๑  ใช้บทร้องที่เขียนขึ้นเฉพาะกิจและเฉพาะกลุ่ม ดังนั้น เสด็จที่ใดก็จะได้ทรงฟังเนื้อใหม่ทุกที่ไป แต่ในตอนท้าย "ขอบันดาล ธ ประสงค์ใด" นั้นร้องเหมือนกันทุกแห่ง ลงท้ายด้วยประโยคที่ว่า "ดุจจะถวายชัยฉะนี้" แต่ร้องไม่ชัด เป็นเสียงว่า "ชนี" ทุกคราวไป สิ้นรัชกาลที่ ๕ แล้ว พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงแก้ให้เป็นบทร้องเดียวกันทั่วประเทศ อย่างที่ใช้กันมาจนทุกวันนี้ แล้วเปลี่ยนคำว่า ฉะนี้ ไปเป็นคำว่า "ชโย" ดังนั้นคำว่าชโย จึงเป็นคำใหม่เกิดสมัยรัชกาลที่ 6 นี้เอง ที่นครศรีธรรมราช มีละครส่วนพระองค์เรื่อง "ปล่อยแก่" เก็บเงินบำรุงการกุศลได้๘๐๐,๐๐๐ บาท ที่นั่งราคาจาก ๓๐ บาทจนถึง ๑ บาท เป็นละครพูดสลับคำ (มีเพลงร้องประกอบด้วย โดยผู้แสดงร้องเอง) จากนั้น ก็เสด็จพระราชดำเนินกลับกรุงเทพมหานคร        ท่านผู้อ่านที่ติดตามมาโดยตลอดจะเห็นได้ว่า จดหมายเหตุของนายแก้วฉบับนี้มีคุณค่าที่ทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องของดนตรีและการละเล่นในหัวเมืองวงปักษ์ใต้สมัยปลายรัชกาลที่ 5 ได้ค่อนข้างกระจ่าง ได้อารมณ์ชวนขัน และอ่านสบายไม่เป็นงานเป็นการเช่นการอ่านจดหมายเหตุของทางราชการ พระราชนิพนธ์ฉบับนี้จึงมีคุณค่าในการเรียนรู้เรื่องประวัติการดนตรีมากที่สุด ยากที่หาอ่านที่ใดได้ เอกสารอ้างอิง ๑.จดหมายเหตุประพาสหัวเมืองปักษ์ใต้ของสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชเจ้าฟ้ามหาวชิราวุธ พ.ศ. ๒๔๕๒ พิมพ์ในงานพระราชทานเพลิงศพ มหาเสวกเอก พระยาอุดมราชภักดี (โก สุจริตกุล) วัดเทพศิรินทราวาส ๒๗ มิถุนายน ๒๕๐๒ โรงพิมพ์มหามงกุฎราชวิทยาลัย, ๒๕๐๒ ๒. พูนพิศ อมาตยกุล "วงดนตรีวัดน้อยทองอยู่" สยามสังคีต สำนักพิมพ์เจ้าพระยา, ๒๕๒๔ หน้า ๑๖๙ ที่มา: พูนพิศ อมาตยกุล " "บันทึกของนายแก้ว" เรื่องดนตรีและมหรสพรับเสด็จฯ จดหมายเหตุประพาสหัวเมืองปักษ์ใต้ ปี 2482" ดนตรีไทยอุดมศึกษา ครั้งที่ ๒๑, ๒๕๒๓. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ที่มาข้อมูลจาก คุณคีตพจน์ จากเว็บ http://www.oknation.net/blog/tcmc/2007/05/01/entry-1 จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 11:04:13

ความคิดเห็นที่ 71 ขอบคุณอีกครั้งสำหรับคุณหนุ่มรัตนะ อาเฮียฟอ คงไม่ว่านะค่ะ สาวแจกกิฟให้ทุกอัน ขอบคุณที่ยังแวะเวียนมาทักทาย จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 11:05:57