ความคิดเห็นที่ 1 พี่เรียนวิชาชีพของพี่ก็เพราะพ่อเสนอแนะ แล้วเราก็ดันสอบได้ แต่ว่าเราคุ้นเคยกับอาชีพนี้แต่เล็กเพราะทำอาชีพเดียวกับพ่อ อยู่ในวงการเดียวกัน ก็เลยไม่แปลกหูแปลกตามากนัก ไม่ได้นึกชอบอะไรหรอกแต่แรก เรียนไปทำกิจกรรมไปก็จบได้ จบแล้วก็ประกอบอาชีพไป ทำหน้าที่เราให้ดีที่สุด มีปัญหามาก็แก้ไปตามตำราที่เรียนมา มันก็เจริญรุ่งเรืองดี มีหน้ามีตาชื่อเสียงยศถาบรรดาศักดิ์ตามสมควร ได้เงินได้ทองมาเลี้ยงตัวเองเลี้ยงครอบครัวไม่อดตาย ก็ไม่รวยหรอกนะ แต่ก็มีกิน ไม่เดือดร้อน นอกเหนือไปจากวิชาความรู้ตามวิชาชีพ อีกวิชาหนึ่งที่คนเราทุกคนต้องเรียนก็คือวิชาความเป็นคน ไม่ใช่ว่าเกิดมาเป็นคนแล้วจะเป็นคนกันได้ทุกคนเสียเมื่อไร และส่วนหนึ่งของความเป็นคนก็คือการรู้จักแก้ปัญหา การอยู่ในสังคมด้วยความผาสุกร่วมกับคนอื่น ระหว่างที่ยังไม่รู้ว่าตัวเองอยากทำอะไร ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำหน้าที่ให้ดีที่สุดไปเสียก่อน เป็นนักเรียนก็เรี่ยน เรียนให้จบ ผมว่านะ นั่นคือหน้าที่ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 05:48:31

ความคิดเห็นที่ 2 ก่อนอื่นต้องถามก่อนว่า วิศวะที่เรียนอยู่นี่ ภาควิชาใด บางภาควิชาเช่น IE หรือ CompE พอเข้าภาคแล้วจะมีวิชาแนวฟิสิกส์น้อยมากหรือไม่มีเลยครับ ดังนั้น ถ้าน้องพ้นปี 1 ไปได้ ก็น่าจะรอดครับ เรื่องภาษาอังกฤษ ผมว่าเก็บไว้เป็น skill ส่วนตัวดีกว่าครับ จากคุณ : Shinemon คุง เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 07:32:39

ความคิดเห็นที่ 3 สิ่งที่พี่อยากจะเรียนมันเป็นศาสตร์เร้นลับที่ไม่มีสอนในมหาลัย จะเรียนสิ่งที่ตัวเองรักก็กลัวไม่มีวุฒิการศึีกษามาประกอบอาชีพ เลยสัยสนมาหลายสิบปี เพราะใจไม่ถึง คือเรียนเอาวุฒิบ้างเรียนเอาความรู้ที่ไม่ได้วุฒิบ้างสลัีบกัีนไปแบบนี้จนเอาดีไม่ได้เลยสักอย่างเดียว แต่อีกหลายสิบปีต่อมาพี่ติดตามข่าวคน(หลายๆคน)ที่พี่รู้จัก ซึ่ง ณ จุดหักเห คนเหล่านั้นตัดสินใจทุ่มเทชีวิตจิตใจเพื่อเรียนวิชานอกมหาลัย แล้วพวกเขานำวิชาเหล่านั้นไปประกอบอาชีพจนร่ำรวยมหาศาล พี่เลยงงตาค้าง...เท่่านั้นไม่พอตัวพี่เองยังต้องลงเอยทำงานด้วยความรู้ในสาขาวิชาที่ไม่เคยเรียนมาอีกด้วย แล้วก็ไม่ชอบมันอีกด้วย นั้นก็คือวิชาภาษาอังกฤษ ก็เลยในที่สุดเพิ่งมาค้นพบเอาว่าตัวเองต้องการเรียนอะไรเอาเมื่อพี่กลายเป็นผู้สูงอายุไปเสียแล้ว แต่เผอิญโชคดีที่พี่ฝึกศาสตร์โบราณมาจนทำให้ร้ักษาสุขภาพได้ดีเยี่ยมหน้าตายังเด็กกว่าอายุจริงหลายเท่าก็เลย ตอนนี้พี่จะเริ่มต้นเรียนศาสตร์อะไรใหม่ๆอีกก็ได้ในขณะที่คนอายุขนาดพี่หลายๆคนเริ่มเดินกระย่องกรเะแย่งสมองเสื่อมไปเสียแล้ว เมื่อวานพี่ไปเดินก้ับแฟนสาวตอนเธอซื้อเสื้อผ้า พี่มองตัวเองในกระจกแล้วลองทำท่าเหมือนคนเดินแบบจนโดนแฟนพี่ล้อเอาว่าพี่เป็นเหมือนนกหงหยก...พี่ก็เลยชัีกนึกสนุกขึ้นมา กะว่ากำลังจะฟิตตัวเองอย่างหนัก (ฝีกวรยุทธ์จีน) ให้หน้าตาเด็กขึ้นกว่าเดิมและแข็งแรงขึ้นกว่าเดิม ซึ่งจริงๆแล้วตอนนี้พี่ก็แข็งแรงมากเท่ากับคนอายุน้อยกว่าพี่ครึ่งหนึ่งอยู่แล้ว ก็เลยเร็วๆนี้ถ้าพี่ฝึกวิชาเร้นลับสำเร็จ พี่จะหาเงินด้วยการเปิดสอนวิชาโยคะสูตรหน้าเด้ง เพื่อสอนคนรวยๆที่ไม่อยากแก่ ให้คงไว้ซึ่งความอ่อนวัยตลอดกาล...อิๆๆ... จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 07:38:10

ความคิดเห็นที่ 4 ชีวิตน้องจขกท คล้ายๆผมเลยแฮะ ตอน 18 คิดว่าเรียนทางวิศวะแล้วดีเป็นหน้าเป้นตา พี่ชายก็จบวิศวะไฟฟ้าจากพระนครเหนือ เป็นอาจารย์อยู่ที่ที่เรียนตอนนั้นด้วยพอดี พ่อแม่ก็คาดหวังว่าจะเจริญรอยตามพี่ ทั้งสอนทั้งรับงานนอกเงินดีแสนสบาย แต่แล้วเรียนไปมันก็ยิ่งรู้สึกว่าทั้งยากทั้งไม่ใช่ตัวเอง ไม่มีความสุขเอามากๆ เลยซิ่วกลับไปเรียนเอกภาษาอังกฤษแทน และคิดว่าไม่ผิดหวังเพราะเรียนในสิ่งที่ตัวเองชอบ จบแล้วทำงานใช้ภาษาอยู่พักหนึ่งก็รู้อีกว่าไม่ชอบทำงานในรูปแบบพนักงานเพราะรักอิสระเกินไป เลยมาประกอบกิจการเล็กๆๆโดยใช้ความรู้ที่มีพอเลี้ยงชีพไม่เป็นหนี้ใคร ที่สำคัญมีเวลาว่างได้อยู่อย่างสันโดษ และได้เรียนนิติศาสตร์ กับ ป.โท การแปลที่ตัวเองสนใจเผื่อขยับขยายโอกาสให้ตัวเองต่อไปในอนาคต ผมถือคติว่า ชีวิตเรา เราควรเลือกเองได้ ทำอยู่ที่ใจปราถนาโดยตั้งอยู่บนพื้นฐานของความจริงและความเป็นไปได้ตามศักยภาพของตัวเอง ดีที่สุดครับ จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 09:11:07

ความคิดเห็นที่ 5 หาตัวเองเจอตั้งแต่อยู่ มัธยม 4 แหะ รู้ว่าชอบวิชาท่อง ชอบขีดๆเขียนๆ ชอบระบบกฏเกณฑ์ ชอบประวัติศาสตร์ อะไรที่เก่าๆ 555+ (ลองทายซิคณะอะไร) เคยลองหยิบมาอ่านบ้างฟังบ้าง อื้ม ใช่ตัวเราแน่ๆ พอเข้ามหาวิทยาลัยปี 1 ก็แฮ๊ปปี้สุดๆค่ะ  ^ ^ คุณแม่จะวางกรอบชีวิตให้เท่านั้นว่าควรทำยังไงต่อไป เรามีหน้าที่เดินตามความฝันของตัวเองค่ะ ไม่ได้มีการบังคับแต่อย่างใด มีการเตือนล่วงหน้าเหมือนกันว่า เรียนหนักมากน่ะทางที่จะเลือก เลือกแล้วต้องสู้น่ะ ต้องยอมรับผลที่จะตามมาน่ะ รับแซ่บ อิอิ หนักของจริง T T แต่ก็สู้ไม่ถอยค่ะ ^ ^   ปล ยังเรียนอยู่อ่ะ ทำงานก็ตั้งใจสายงานที่เรียนมาค่ะ เป็นอะไรที่ใฝ่ฝันมานาน แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 10:19:51 จากคุณ : radiergummi เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 10:14:34

ความคิดเห็นที่ 6 ผมชอบสายงานด้านนี้มาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ทำด้านสายงานวิศวกรรมโยธาครับ ผมก็ไม่เก่งฟิสิกส์กับแคลครับ แต่ก็อาศัยทำให้พอผ่าน ร่วมกลุ่มกับเพื่อนๆช่วยกันติว ตั้งใจเรียนในวิชาที่เราถนัดช่วยดึงเกรดเฉลี่ยได้ครับ สายงานด้านวิศวกรรมจบมาเงินจะดีครับ  ถ้าเป็นผม ผมจะสู้ต่อครับ ลองหารุ่นพี่ช่วยติวให้สิครับ เสียค่าติวหน่อยแต่คุ้มนะ เพราะน้องท่าทางเรียนเก่งอยู่ละ อย่าไปกลัวมันครับ สู้ๆครับ จากคุณ : Good will hunting เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 12:17:11

ความคิดเห็นที่ 7 พี่ดีหน่อยตรงที่รู้มาตั้งแต่ ป.ห้า พอเริ่มเรียนเรื่อง ค.ร.ม. ห.ร.น. แล้วพี่ไม่รู้เรื่องเลย แล้วพอมาทางด้านภาษาขีดๆ เขียนๆ พี่ทำได้ดี ก็เลยรู้ตัวเองมาตลอด แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ว่าพี่ถนัดแนวนี้ด้านนี้จริงๆ   ช่วงระหว่างเรียนพี่ก็ประเมินตัวเองจากกิจกรรมที่พี่ทำตลอด พี่เอาใบประกาศมากองแล้วก็อ่านดูว่าเราได้อะไรมาบ้าง อ่านไปทั้งหมดก็มีแต่แบบเดิมๆ พี่ก็แอบขำตัวเองนะ และคิดเข้าข้างตัวเองด้วยว่าเราคงเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ (แอบนิยายนิดๆ) ตอนเลือกเอนทรานซ์ ซึ่งรุ่นพี่เป็นรุ่นสุดท้าย พี่ก็เลือกแต่สาขาแนวภาษาหรืออะไรที่ต้องสื่อสารทั้งนั้นค่ะ ยิ่งเรียนเราก็ยิ่งชอบค่ะ พอจบมาเราก็มั่นใจในตัวเองเลยทีเดียว ถึงแม้ว่าสถาบันพี่จะไม่ได้อยู่แนวหน้าก็ตาม แต่ว่าเราก็มั่นใจในตัวเองมากเลยกับความรู้ที่เรามี เหมือนสิ่งนี้มาช่วยเสริมตัวเรา ให้เรารู้ว่ามันใช่นะ ที่เราเลือกมา ถึงตอนที่อาจารย์ที่ปรึกษาพี่เขาบอกให้พี่เลือกเรียนสายวิทย์ พี่ก็ส่ายหน้าเลยค่ะ ^^ ประกอบกับที่บ้านพี่ก็ไม่เคยบังคับเลยว่าจะต้องทำอะไร เรียนอะไร คือให้อิสระค่อนข้างมาก และบอกอย่างเดียวว่า เรียนอะไรก็ได้ที่ใจพี่ชอบ ทำงานอะไรก็ได้ที่ไม่ต้องมาแบมือขอเงินที่บ้านอีก เท่านี้แหล่ะ พี่ก็ลุยเลยเพราะว่าไม่ต้องมีห่วง อี่กอย่างพี่เป็นคนสบายๆ ง่ายๆ ด้วยล่ะค่ะ ชีวิตคนเราไม่มีสูตรตายตัวหรอก ตอนแรกพี่ก็กังวลล่วงหน้าว่าเรียนแล้วจะจบอะไร มีงานทำมั๊ย แต่ท้ายที่สุดแล้วน้องเชื่อไหมว่า นอกจากสาขาที่เรียนแล้ว สิ่งอื่นนอกเหนือจากนั้นเช่น บุคลิกภาพ ทัศคติ การวางตัว จะเป็นสิ่งที่สำคัญให้น้องทำงานข้ามสายงานแบบที่น้องไม่เคยคิดว่าจะได้ทำมาก่อนด้วยล่ะ จบ....^^ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 12:49:40

ความคิดเห็นที่ 8 รีบซิ่วเลยค่ะ เพราะพี่ก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน เรียนในสิ่งที่ตัวเองไม่ถนัดมาสี่ปี รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองไม่ชอบ ก็ยังดันทุรังจนจบ ด้วยความเครียดและทรมาน พอจบออกมา บอกตัวเองว่าพอแล้ว เริ่มต้นใหม่กับสิ่งที่อยากทำ อยากเรียนจริงๆ ที่เรียนมาเสียทั้งเงินทั้งเวลา ไม่ได้ใช้เลย ขอให้ได้ทำสิ่งที่ตัวเองรัก และมีความมุ่งมั่น ทำอะไรก็หาเงินได้ทั้งนั้นแหละจ้ะ และด้วยความรักในสิ่งที่ทำจะทำให้เรามีแรงต่อสู้ เมื่อเจอปัญหา ตอนนี้เปลี่ยนใจยังทันนะจ๊ะ อย่าปล่อยให้สายเกินไป จากคุณ : Johon เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 14:41:58

ความคิดเห็นที่ 9 ไปอ่านกระทู้นี้้สิ เราสอบเข้าเตรียมอุดมไม่ติดเพราะ iq ต่ำเกินไป หลังจากนั้นเราต่อสู้เพื่อที่จะเพิ่ม iq เรา แต่ค้นพบว่า มันใช้เวลานานมากๆ เราเลยเปลี่ยนกลยุทธ์เป็นศึกษา "วิชาเล่นแร่แปรธาตุของนักพรตเต๋าเพื่อคงไว้ซึ่งความอ่อนวัยตลอดกาล" ณ วันที่เรากลายเป็นผู้สูงอายุรับเงินสวัสดิการของรัฐเดือนละ 500 บาท จนแฟนสาวเราต้องซื้อกับข้าวให้เราทุกๆ 2-3 วัน เพื่อช่วยไม่ให้เราอดตาย (จนมันทำให้เรามีชีวิตอยู่ต่อไปได้ จนค้นข้อมูลเรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจาก Internet ได้) เหตุการณ์มันพลิิกล็อก แบบหักปากกาเซียน จนเรากลับกลายเป็นเด็กหนุ่มที่แข็งแรงมากๆอีกครั้งหนึ่ง และกำลัง "ทำแสบ" โดยการหวนกลับมาเรียนศาสตร์ต่างๆแ่ข่งกับเด็กอัฉริยะที่เป็นลูกคนรวยๆที่มีเงินไปเรียนหนังสือในต่างประเทศ มันทำให้เราสะใจมากๆ เราอยากเป็นเหมือน Thomas Edison ที่ไม่เรียนหนังสือในโรงเรียนหรือมหาลัยเลย แต่เป็นอัฉริยะได้ หากแต่ว่าเรากำลังแข่งขันหลายอย่าง(รวมทั้งท้าเด็กหนุ่มตัวใหญ่ๆตะบันหน้ากัน และท้าเรื่องพลังที่จะมี sex ด้วย ถ้ามันคิดว่าอายุน้อยแล้วจะเก่งและดูถูกคนแก่ได้) ไม่ใช่แข่งแต่เรียนหนังสืออย่างเดียว ถ้าเราทำสำเร็จเป็นเหมือน Thomas Edison เมื่อไหร่ เราจะต้องบินออกนอกประเทศไทย เพราะประเทศไทยต้อนรับแต่คนวุฒิสูงๆ แต่ไม่ต้อนรับคนเรียนด้วยตัวเองจนเก่ง ไปอ่านเรื่องที่เราเขียนไว้ในกระทู้นี้สิ แล้วจะรู้ว่า เราเป็นผู้สูงอายุที่ยอมสู้ตาย...ถ้าไม่ชนะก็ไม่ยอมเลิกราอย่างเด็ดขาด...!!! http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K9579068/K9579068.html แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 15:57:51 แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 53 15:53:46 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 15:50:32

ความคิดเห็นที่ 10 ชีวิตแต่ละคนไม่เหมือนกันใคร มันถึงน่าสนุก ท้าทาย ของพี่เองชอบและเก่งด้านปวศ.มาตั้งแต่เด็ก แต่เลือกเรียนบริหารเพราะคิดว่าจบมางานดีกว่า ปรากฏว่าไม่รอด ซิวปีแรก แล้วผันมาเรียนนิเทศแทน แล้วก็เลือกสาขาโฆษณากับโทวารสาร เพราะชอบด้านงานเขียนด้วย มารู้ตัวทีหลังว่าตัวเองชอบด้านงานเขียนก็ช่วงปี 4 แล้ว เลยจับเป็นงานย่อยเลย ทีนี้พอจบมาดันเข้ามาทำงานแวดวงการขายและ IT ซะนี่ ทำด้านการขายและ IT มา 5 ปี ยิ่งทำก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่เหมาะ แค่จะพยายามหาเงินเท่านั้น นี่ก็ว่าจะเปลี่ยนสายงานแล้ว คงจะออกไปต่อโทสาย ปวศ. ละ เลือกเอาสิ่งที่ชอบและถนัดดีกว่า ชีวิตคนเรามันสั้น เงินอาจจะสำคัญ แต่ไม่ใช่ทุกอย่าง ดังนั้นทำอย่างที่ใจชอบเถอะน้อง จากคุณ : eagle1000 เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 17:59:37

ความคิดเห็นที่ 11 ผมต้องขอขอบพระคุณพี่ๆทุกๆคนเลยน่ะครับ   ทุกคำแนะนำได้ให้แง่คิดและกำลังใจกับผมมากมายจริงๆ ผมจะสู้ต่อครับ ถ้ามันไม่ได้ ผมก็จะไม่เสียใจอีกแล้วครับ ผมจะเต็มที่กับมันอีกที ขอขอบคุณมากๆครับ จากคุณ : osment เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 53 03:38:31

ความคิดเห็นที่ 12 เอาช่วยค่ะ!! สู้ไปก่อน อย่างน้อยก็ได้รู้ว่ายังเคยพยายามแล้ว ถ้าไม่ไหวจริงๆ ค่อยมาว่ากันใหม่ สู้ๆ จากคุณ : KEt-RhI เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 53 10:18:36

ความคิดเห็นที่ 13 จริงๆ ก็ไม่ใช่เป็นคนเก่งอะไร ตกเลขประจำทุกปี ไม่ค่อยภาษา เอาแค่พอให้ผ่านไปได้ ตอนเรียนก็แสนขี้เกียจ พอเข้ามหาลัย เรียนคณะการโรงแรม ท่องเที่ยว ทั้งๆที่ภาษาไม่ได้เรื่อง แต่ก็จบมาได้ ด้วยเกรดไม่ค่อยสวย อยู่แค่ 2 ปลายๆ พอจบมาก็ทำงานแนวเลขา สิ่งที่อยากจะบอกคือ จริงๆน้องยังมีเวลาค้นหาตัวเองอยู่ ตอนนี้น้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ตั้งใจเรียน และ ทำกิจกรรม มีคนตั้งหลายคนที่จบออกมาไม่ได้ทำงานในสายทีตัวเองเรียน อย่างน้อย ชีวิตการเรียนก็พอจะสอนน้องได้บ้างนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : oreocream เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 53 16:51:33

ความคิดเห็นที่ 14   พี่เรียนมาจนปี 4 เพิ่งรู้ว่าตัวเองไม่ชอบสายที่เรียนว่า ตอนนี้สับสนอย่างแรง~!! จากคุณ : MochaShu เขียนเมื่อ : 21 ส.ค. 53 16:36:53