ความคิดเห็นที่ 1 1. มหาลัยฯ ไม่มีห้องศูนย์ภาษา (เคยมีแต่ตอนนี้ใช้ไม่ได้ หนังสือ สื่อการเรียนการสอนก็ไม่มี) และตอนนี้ก็ยังไม่มีห้องฝึกภาษาอังกฤษมา 3 ปีแล้ว เคยคุยกับอาจารย์ที่เกี่ยวข้องแล้ว ตอนนี้กำลังดำเนินการอยู่ (คาดว่าอีกนาน) 2. ความรู้พื้นฐานของนักศึกษาภาษาอังกฤษ (ส่วนใหญ่เป็นเด็กจากรอบนอก) ตั้งแต่ชั้นปี 1-4 ยังไม่เข้าใจเรื่อง Part of speech, Tense, Agreement of Subject (ถ้าให้ผมสอบวัดผล พื้นฐานน่าจะอยู่ประถมปลาย – ม.ต้น)  จะมีส่วนน้อยที่มีความรู้พื้นฐานถึงระดับ ม.ปลาย – มหาลัย ครับ etc. 3. อาจารย์ในคณะไม่ค่อยให้ความสนใจมากเท่าไรนัก ผมเคยพูดกับอาจารย์หลาย ๆ ท่าน ดูเหมือนเค้าจะเมินเฉยกับเรื่องนี้ หลับหูหลับตา แต่ในความเป็นจริง เค้าก็รู้ว่านักศึกษาเป็นอย่างไร ความรู้พื้นฐานเป็นอย่างไร ยิ่งมาเรียนในวิชาครูอีก หลับหูหลับตากันให้คะแนน ขออภัยพิมพ์ช้าครับ และไม่ได้พาดพิงถึงใครด้วยครับ จากคุณ : Mr.Pratompong เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 20:45:39

ความคิดเห็นที่ 2 อันดับแรกผมตั้งใจทำคือ 1. ห้องฝึกภาษา  เพราะคิดว่ามันน่าจะเป็นหนทางเดียวที่นักศึกษา ต้องเร่ง Input ทักษะฟัง พูด อ่าน เขียน ต่าง ๆ ให้ได้ซะก่อน เพราะมีรุ่นพี่  เพื่อน และรุ่นน้อง บอกว่าอยากได้ห้องฝึกภาษา แต่ทางมหาลัยฯ ไม่มีให้ ดังนั้น ผมจึงไปเขียนโครงการขอห้อง ผลปรากฏว่าล้มเหลวครับ เพราะผู้บริหารเขาไม่ให้นักศึกษาบริหารการทำงาน … อ้าว กำ!  เพราะทุก ๆ ปี ก็ไม่มีห้องฝึกภาษากันครับ ใครอยากเรียนก็ไปหาอ่านกันที่ห้องสมุดของมหาลัยฯ และห้องสมุดฯ มีหนังสือหมวดภาษาอังกฤษน้อยมากครับ 100 เล่มว่ายังไม่ถึงเลย แทบจะไม่นำหนังสือใหม่เข้าเลย (ลองคิดดูสิครับ นักศึกษาไม่มีสิ่งเร้าให้เรียน พอเรียนเสร็จกลับหอ และยิ่งไปกว่านั้นไม่มีความรู้พื้นฐานเดิมอีก แล้วจะต้องไปสอนกับนักเรียนอีก ผิด ๆ ถูก ๆ… มันจะเป็นอย่างไร ท่านทั้งหลายลองจินตนาการดูแล้วกันครับ) 2. ตอนนี้ยังไม่มีห้องฝึกภาษา ห้องวางแผนการทำงาน และมีท่าทีว่าจะไม่มีเพราะไปคุยกับอาจารย์หัวหน้าโปรแกรมแล้ว เค้าบอกว่ามันคงเป็นเรื่องยาก ทำตามเท่าที่สามารถทำไปได้ก่อนแล้วกัน… ถ้าท่านทั้งหลายเป็นผมท่านจะทำเช่นไรครับ? ผมรู้สึกหมดกำลังใจครับ ผิดหวังกับอาจารย์หลายท่านครับ ผมทราบครับว่าท่านทั้งหลายกำลังปั่นงานวิจัยกันวุ่นวะวุ่นวาย สร้างผลงานกันให้วุ่น … และผมก็ไม่อยากจะโทษพวกท่านทั้งหลายด้วย สุดท้ายแล้ว พูดง่าย ๆ ครับ ก็คือ ผู้บริหาร อาจารย์ ฯลฯ คงช่วยผมในเรื่องนี้ยากครับ คือต้องลงทำเองหมด แต่ก็ยังมิเห็นทาง แต่ถึงอย่างไรก็ตามผมก็ไม่อยากให้รุ่นพี่นักศึกษา เพื่อน และนักศึกษารุ่นน้องผิดหวังไปกับการเรียน และความรู้ที่ริบรี่ตอนนี้ผมควรจะทำเช่นไรดีครับ ปล่อยให้นักศึกษาเป็นไปตามยถากรรมไหมครับ ใครที่ช่วยตัวเองได้ก็ดี ใครที่กำลังลงเหวก็ปล่อยเค้าไปหรือครับ สุดท้ายผลกระทบออกมาก็คือ “นักเรียนในอนาคตที่เขากำลังสอน” ?   พี่ ๆ ช่วยเสนอแนะหรือข้อให้แง่คิดอะไรก็ได้ครับ ผมจะนำไปพิจารณาเผื่อจะเกิดความคิดที่นอกกรอบที่พอจะช่วยได้บ้างครับ   ขอบคุณครับ จากคุณ : Mr.Pratompong เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 21:13:26

ความคิดเห็นที่ 3 คุณกำลังจัดการงานนอกสั่งอยู่นะครับ อะไรที่เราไม่มีอำนาจหรือหน้าที่ทำก็อย่าไปวุ่นวาย หรือเก็บเอามาใส่ตัวไว้ ทุกข์เปล่าๆ ไม่มีประโยชน์ ชีวิตคนๆหนึ่งจะทำอะไรได้สักกี่อย่างครับ อะไรที่ทำได้ก็ทำ อะไรที่เกินกำลังก็ควรปล่อยนะครับ ดีที่สุด อย่าไปยึดติด แค่กระบวนการเรียนภาษาอังกฤษไม่ได้เป็นเรื่องซุปเปอร์ยากอะไร เพราะสิ่งสำคัญที่สุดคือ ทักษะการเรียนรู้ด้วยตัวเองครับ (ถ้าไม่มีทางเลือกเพราะความไม่พร้อมของที่เรียนอย่างที่อ้าง) และถ้าพวกพี่ๆน้องๆในคณะยังเรียนเองไม่เป็น เทวดาก็คงช่วยไม่ได้อยู่ดีนะครับ จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 22:48:04

ความคิดเห็นที่ 4 If you really want to do this, try conversation club. It might work. Maybe you can arrange English camp or English day that both teachers and students can participate. You can also try English play by using local literature. จากคุณ : Bee1331 (beebuzz) เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 53 00:17:59

ความคิดเห็นที่ 5 ห้องเรียนภาษาอังกฤษไม่จำเป็นหรอก ถ้่าเราสอนนักศึกษานะ ขอแค่คอมพิวเตอร์ 1 เครื่องต่อเน็ตความเร็วสูง ต่อ projector แล้วก็มีจอใหญ่ๆ (แต่ถ้ามี network ให้นักศึุกษา interact ด้วยคอมพิวเตอร์อีกหลายๆเครื่องนะ ยิ่งสบายใหญ่เลยหละ) เราจะสอน computer assisted language learning ให้ เพราะเราชำนาญการใช้ software มากๆระดับเทพ ิจริงๆแล้วตอนนี้เราไม่บ้ากับ computer assisted language learning หรอก แต่เราบ้ากับ computer assisted learning of all the subjects under the sun มากกว่า เพราะเราใช้คอมพิวเตอร์กับเน็ตเรียนอะไรหลายๆอย่างได้แบบเหลือเชื่อจริงๆ และเรากำลังจะลาจากประเทศไทยไปแล้ว เนื่องจากทุกอย่างที่เราเรียนรู้ได้นั้น มันไม่ได้วุฒิการศึกษาที่จะไปหางานทำในเมืองไทยได้เลยหละ เราต้องเอาความรู้พวกนี้ไปหาเงินในต่างแดน ในประเทศที่เจริญแล้วที่เขาประเมินค่่าของคนที่ "ผลของงาน" แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 53 00:38:40 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 53 00:29:08

ความคิดเห็นที่ 6 เอ่ออออ...........ผมเคยเป็นรองประธานภาษาอังกฤษครั้งนึง เป็นมา 2 ปีติดต่อกัน แต่ปัญหาผมไม่เหมือน จขกท... ของผมไม่ใช่ลักษณะเครื่องไม้เครื่องมือหรืออุปกรณ์ เพราะมันไม่ใช่วัถุประสงค์หลัก จุดประสงค์ของการเป็นประธานภาษาอังกฤษของผมคือการจัดกิจกรรมเท่านั้น ของผมอาจจะต่างจาก จขกท ก็ได้ หรือ จขกท อาจจะตีความผิดรึเปล่าในเรื่องที่ว่าเป็นประธานแล้วคุณห่วงเรื่องอุปกรณ์หรือห้องศูนย์ภาษา ผมว่าไม่น่าจะใช่นะ แต่ จขกท อาจจะไม่เหมือนผมก็ได้ 1. ตอนที่ผมเป็น ผมจะจัดกิจกรรมทุกอย่าง อย่างทุกเช้าผมจะนำสวดมนต์ในโบสถ์เพราะผมเป็นคาทอลิค นักเรียนทุกคนจะมีไบเบิลที่ รร. แจก สวดมนต์เป็นประจำทุกวันจันทร์และวันพฤหัส โดยให้เด็กอ่านไบเบิ้ลและร้องเพลงตาม ซึ่งในคำภีร์นั้นเป็นภาษาอังกฤษหมด มันจะทำให้เด็กทำซ้ำทำซากตลอด จนเด็กมันเบื่อไปเลย จนท่องได้โดยไม่ต้องเปิดแล้ว 2. ผมเคยติดต่อรายการ wip หรือ Dr. Wit อะไรเนี่ยแหละ ทางช่อง 5 ที่มีการโต้วาทีระหว่างนักเรียนจากโรงเรียนนานาชาติมา debate กันอะ เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว ร่วมมือกับอาจารย์ ประธานชมรม และผมไปติดต่อขอเข้าร่วมดีเบทโต้วาทีด้วย นี่ก็เป็นอีกกิจกรรมนึงที่ผมเคยทำ แต่รู้สึกว่า รร ผมแพ้อะนะ อิอิ เพราะเปิดดูด้วยเหมือนกัน 3. จัดงานฟุตบอลทุกปี แล้ว รร ผมชนะทุกปี ทั้ง ๆ ที่ รร สนามฟุตบอลมีแค่คืบ ก็เล่นกันตามมีตามเกิด แต่ก็ชนะร่วมฤดีทุกปี งงอยู่เหมือนกัน แต่ละโรงเรียนจะเป็นโรงเรียนนานาชาติทั้งหมด เช่น ร่วมฤดี รีเจนท์ บางกอกพัฒนา ทำให้เด็กมาเจอกัน เป็นเพื่อนกัน แล้วสนทนาภาษาอังกฤษกันตลอด 4. งานกีฬาสีก็เหมือนฟุตบอล แต่จะไปเล่นตาม รร อื่นบ้าง ย้ายไปเรื่อย ๆ ก็ไปชนะเค้ามาตลอด ก็ยังงงอยู่ว่าเมิงเล่นห่วยกันขนาดนี้ ก็ยังไปชนะกันมาได้ เป็น topic คุยกันฮา ๆ ในห้อง แต่ฟุตบอลจะมาเล่นที่ รร ผมตลอดนะ ไม่มีย้าย แต่กีฬาสีนี่ย้ายไปตามเจ้าถิ่น 5. งานชมรม เช่นปีใหม่ จะมีออกร้าน ตอนที่ผมทำผมเป็นรองประธานชมรม English Club นะ หน้าที่ความรับผิดชอบคือจัดงานเลี้ยง จัด catering ต่าง ๆ เชิญต่าง รร มาร่วม (ก็ รร ตามข้างบนแหละ) เล่นเกมส์เหยียบลูกโป่ง วิ่งเปรี้ยว 9ล9 แต่ก็มีชมรมอื่นให้ร่วมแจมไม่เฉพาะแค่ชมรมอังกฤษ จะมี Japanese club ด้วย เพราะ รร ผมญี่ปุ่น อินเดียเยอะ มีการแต่งกายชุดประจำชาติมาประกวดกัน ใครเป็นคนชาติไหนก็แต่งกันมาเหอะ แล้วก็มาประกวด มีชมรม marketing club มี Computer club อะไรแบบนี้ แต่ละคนแต่ละ club แต่ละหัวหน้าชมรมของแต่ละคลับ ต่างก็จัดงานชนิดที่เรียกได้ว่าไม่มีใครยอมใครกันเลยทีเดียว 6. จัดงานคริสต์มาสต่าง ๆ เช่นร้องเพลง เล่นละครกำเนิดพระเยูซู (เล่นมันเหมือนกันทุกปี) อะไรแบบนี้น่ะครับ จริง ๆ แล้วผมว่ามันเป็นเชิงกิจกรรมรึเปล่าครับ จขกท ไม่น่าจะต้องใช้อุปกรณ์อะไรนะ ของผมก็ประมาณนี้ ไม่ใช่แนววิชาการต้องมาเรียนภาษาอังกฤษแบบน่าเบื่อรึเปล่าครับ ถ้า จขกท ยังนึกไม่ออก ลองเอาของผมไปทำสิ เพราะผมเคยทำ แล้วสนุกมากครับ มาเสริมอีกนิดนึงว่า คุณ จขกท อาจจะงงว่า ไปเล่นฟุตบอล ประกวดร้องเพลง เล่นละครกำเนิดพระเยซูมันเกี่ยวอะไรกับภาษาอังกฤษ คือว่าทุกสื่อประชาสัมพันธ์ที่เด็กนักเรียนมันทำขึ้นมาเป็นสื่อภาษาอังกฤษทั้งหมดครับ เช่นกิจกรรมเชิญให้เด็กใน รร มาเล่นเกมส์เอย เกมส์ตอบปัญหาเอยยย ติดตามเสาโรงเรียน โรงอาหารอะไรแบบนี้ ประกวดร้องเพลงนี่ก็ส่วนใหญ่เพลงที่เราได้ยินบ่อย ๆ ในเอ็มทีวี แชนแนลวี สมัยผมตอนนั้นที่ฮิต ๆ ก็พวก boyzone backstreet boy spice girl อะไรพวกเนี้ย เด็กก็ได้ฝึกภาษาอีก เกมส์มานั่งตอบปัญหาก็แนว ๆ It's quite big and long, inserting in and out at the hairy hole , enlivening you after use.  คำตอบก็คือ ยาดม อะไรแบบเนี้ย ออกแนวแบบขำ ๆ หน่อยก็ได้ ส่วนพวก Marketing จะมีพรีเซนต์สินค้าที่เด็กทำเอง หรืออาหาร และมีโปรโมชั่นต่าง ๆ ถ้าใครซื้อ มีส่วนร่วมในการจับสลากหลังเลิกงาน มีเดาคำศัพท์ด้านการตลาดด้วย เราจะได้เด็กจากหลาย รร มาเล่นด้วย เพราะคุ้นเคยกัน บางคนเป็นเพื่อนกัน นัดเที่ยวกัน สร้างคอนเน็คชั่นไปอีก บางคนเล่นจีบกันเลยก็มี คือแบบเป็นเรื่องปรกติไปเลย เหมือนอัสสัมกับเซนต์ปอลล์ไรอย่างเนี้ย มันชอบจีบกัน ของผมก็เหมือนกัน มันก็จะพากันไปเที่ยวทะเล ทำให้แบบว่าเอออ ๆ สร้างเพื่อนกันไปในตัว รร มีกิจกรรมร่วมกันตลอด พอตอนท้ายของงานจะมีการจับสลาก จะมีรางวัลที่ 1 2 3 รางวัลที่ 2 3 ไม่ต้องพูดถึงก็คือของที่จัดซื้อกัน เช่น ตุ๊กตา ของเล่น ลูกบาส ลูกบอล ส่วนรางวัลที่ 1 ใครสวยสุดใน รร ที่เป็นดาวเด่น จะได้ออกเดทด้วยกัน 1 วัน คือสนุกมากอะครับ แต่ถ้า จขกท อยู่มหาลัยแล้ว ก็อาจจะเอาตรงนี้ไปปรับใช้ก็ได้ เพราะที่ผมยกตัวอย่างมันไม่ใช่ รร ใหญ่ มันเป็น รร เล็ก ๆ เด็กไม่ถึง 500 เลยมั้ง แต่ถ้าระดับมหาลัยที่ผมเคยทำ จะเดินแฟชั่นโชว์ เล่นเกมส์ คือผมก็เอาของเก่าที่เคยทำมาปรับใช้ตอนเรียนมหาลัย เรื่องเดท เดิดเนี่ยมันทำไม่ได้เหมือนตอนเด็ก ๆ ก็ตัดไป หรือไม่ก็ร้องเพลงอะไรก็ได้อะไรแบบเนี้ย แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 53 09:39:26 แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 53 09:20:21 แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 53 03:07:03 จากคุณ : ปีเตอร์นอร์ธ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 53 03:01:38

ความคิดเห็นที่ 7 เห็นคุณปีเตอร์นอร์ธตอบมาหลายที บางทีก็ขัดหูขัดตา แต่คราวนี้เห็นด้วยสองร้อยเปอร์เซนต์ ขอยกมือสนับสนุนสองมือเลย จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 53 08:25:30

ความคิดเห็นที่ 8 แหมมม..........คุณลุง เผอิญผมไม่ได้อะไรหรอก ก็คิดตามที่พูดนั่นแหละ ผมเองหลายครั้งก็ขัดหูขัดตา คห ลุงเหมือนกัน แต่ผมไม่ได้อคติกะใคร ไม่เคยจำชื่อด้วยซ้ำว่าทะเลาะกะใครบ้าง บางอย่างที่พอจะให้ประโยชน์ได้บ้างผมก็ให้ อย่างห้องสีลม แต่ห้องสมุดบางทีผมไม่ค่อยคุ้นอะไรเท่าไร เพราะผมเรียนมาคนละระบบกับคนในห้องสมุดเรียนกัน ก็เลยให้คำตอบอะไรไม่ค่อยได้ นอกจากบางเรื่องที่คิดว่า เออออ เราน่าจะให้คำตอบได้นะอะไรแบบนี้ ยังไงก็ขอบคุณนะครับ ผมจริง ๆ แล้วยังเด็ก เพิ่งทำงานแค่ไม่ถึงสามปี เพราะจบช้า แต่ในชีวิตจริงผมเองก็ถอนหงอกผุ้ใหญ่มาหลายคนแล้วแหละ (ไม่ได้ประชดคุณลุงนะครับ) ก็ไม่มีอะไรอคติหรอกครับ เห็นคุณลุงเขียนบ่อยแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร แค่เข้ามาเมนท์เฉย ๆ แต่ก็ขอบคุณที่อุตส่าห์ชอบครับ จากคุณ : ปีเตอร์นอร์ธ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 53 08:35:21

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นเรื่องดีนะคะ  ที่มีนักศึกษากังวลถึงเรื่องคุณภาพการศึกษา แต่คุณกำลังกังวลในเรื่องที่ใหญ่เกินความสามารถของคุณมากนะคะ คุณ Mr.Pratompong เรื่องคุณภาพการเรียน  เป็นเรื่องการบริหารของคณะ/มหา'ลัย ... ไม่ใช่หน้าที่ของประธานนักศึกษาโดยตรง หน้าที่ของประธานฯ น่าจะเป็นเหมือนที่ คุณปีเตอร์นอร์ธ พูดไว้ หากคุณกังวลในเรื่องนี้  สิ่งที่ทำได้คือ 1. ยื่นเรื่อง/ขอพบอาจารย์, คณบดี หรืออธิการบดี เพื่อขอให้พัฒนาคุณภาพการเรียนการสอนตามประเด็นที่คุณต้องการ ...แต่...เพื่อนนักศึกษาของคุณจะเอาด้วยหรือเปล่า ส่วนมากมักจะไม่ค่อยกล้าออกหน้า เพราะกลัวเสียเกรด แล้วก็...จะปล่อยให้คุณรับหน้าต่อสู้อยู่คนเดียว 2. หลังจากพบอาจารย์หรือผู้บริหารแล้ว การจัดหาห้องแล็บก็ไม่ใช่ว่าจะทำได้ในปีเดียว หรือถ้าทำได้ ก็ยังต้องใช้เงินซื้อ softwareอีกมาก ใช้เวลาอีกเป็นปีๆ กว่าจะได้ครบ ซึ่งก็ไม่ทันฝึกภาษาไปใช้สอนแน่ๆ ...ทางแก้...ติดต่อใช้แล็บของคณะมนุษยศาสตร์-ภาษาอังกฤษ ที่อาจจะมีห้องแล็บและซื้อsoftwareมาไว้ใช้มากแล้ว (ไปแอบสำรวจก่อนและกลับมาขอให้อาจารย์ที่ปรึกษาของคุณช่วยติดต่อให้) 3. การมีห้องแล็บ และsoftware ตลอดจน internet ไม่สามารถรับประกันในเรื่องการฝึกภาษาให้ดีได้มากเท่าที่ควร ขึ้นอยู่กับความกระตือรือร้นของแต่ละคนมากกว่า เพราะเท่าที่ทราบมา นักศึกษาส่วนมากไม่ใช้เน็ตมหาลัยเพื่อหาความรู้เท่าไหร่ ใช้เพื่อความสนุกสนานมากกว่า การใช้โปรแกรมฝึกภาษาต่างๆ(ราคาหลักแสนถึงล้าน) นักศึกษา”บางคน”ก็ไม่ค่อยใช้ นอกจากอาจารย์จะสั่งให้ใช้ พร้อมเช็คชื่อด้วย ถ้าคุณอยากช่วยเพื่อน ก็ตั้งกลุ่มการเรียนรู้และติวกันเอง เพื่อกระตุ้นเพื่อนๆให้ศึกษาหาความรู้ด้วยตัวเอง อย่าหวังพึ่งอาจารย์และมหาลัยเลย บางที่ก็เป็นแค่เครื่องปั๊มปริญญาบัตรเท่านั้น คนที่เรียนภาษาอังกฤษเก่งๆ ส่วนมากเค้าเรียนรู้ด้วยตัวเอง เสาะแสวงหาด้วยตัวเองมากกว่า แล้วจะจำได้นาน ดีกว่าที่อาจารย์สอนอีกนะคะ เวบเรียนภาษาอังกฤษดีๆมีมาตรฐาน ก็มีมากมายนะคะ เช่น VOA News, BBC หาได้จากแถวๆนี้ล่ะค่ะ  ลุงๆป้าๆที่นี่ ใจดีกับคนตั้งใจเรียนเสมอ ดีใจนะคะ ที่ได้อ่านกระทู้นี้ คิดว่า ประเทศไทยคงจะได้ครูที่ดีในอนาคตเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคนอย่างแน่นอน...ครูชื่อ Mr.Pratompong แก้ไขเมื่อ 20 ส.ค. 53 18:23:16 จากคุณ : จิน ณ จันทร์ เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 53 18:21:09