 |
ความคิดเห็นที่ 10 |
ไม่ค่อยเก่งนะคะ แต่อยากตอบ(ด้วยคน) เราจบคณะด้านภาษามา แต่ขอโทษเอกภาษาไทยค่ะ มีโอกาสเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่ ป.5 จนถึงปริญญาตรีปี 2เท่านั้น เราไม่เคยเรียนเมืองนอก ไม่เคยเดินทางออกนอกแผ่นดินแม่ด้วยซ้ำ หนังละครฝรั่งนี่ไม่ชอบดูเท่าไหร่เลย เพลงฝรั่งก็ไม่ชอบ แฟนฝรั่งก็ไม่เคยมี (มีคุยๆกันบ้าง แต่สุดท้ายกก็มาเป็นเพื่อนกันมากกว่า) ยิ่งเรียนพิเศษ โดยฉพาะกับติวเตอร์ภาษานี่ก็ไม่เคยเช่นกัน
เพียงแต่อาศัยว่าตอนเด็กๆ มันเกิดคิดได้ขึ้นมาเองว่า ทำไมการออกเสียงตัว ร ล ในภาษาไทยไม่เหมือนกับภาษาอังกฤษ จากจุดนี้ทำให้หัดออกเสียงทุกตัวให้ชัด ทั้งเสียง R / L / TH หัดเรื่องการขึ้นเสียงลงเสียง คำศัพท์แปลกๆ สำนวน คำยกเว้น ฯลฯ
รู้ตัวว่าเรียนมาไม่มาก ไม่เก่งแกรมม่า แต่พอสัมภาษณ์งานทีไร มีเหมือนกันที่คนสัมภาษณ์จะชมว่าพูดไพเราะน่าฟัง สำเนียงดี อะไรทำนองนี้ ก็แอบปลื้มอยู่เหมือนกัน ที่ผ่านมาได้ทำงานในบริษัทข้ามชาติเสียส่วนใหญ่ ซึ่งก้เป็นผลดีด้วยค่ะ เพราะเราว่าเราพูดเก่งขึ้นจากการทำงานกับต่างชาตินี่ล่ะ สถานการณ์มันบังคับให้ต้องสื่อให้สารให้รู้เรื่อง แรกๆเป็นโรคกลัวฝรั่งค่ะ กลัวคุยไม่รู้เรื่อง หลังๆก็ชิน เฉยๆ กลัวแค่จะทำงานให้เค้าไม่ถูกมากกว่า อิๆๆๆ
เข้ามาแบ่งปันเฉยๆ ไม่กล้าเรียกว่าประสบความสำเร็จตามที่ จขกท.จั่วหัวไว้หรอกค่ะ ยังต้องฝึกวิทยายุทธอีกนานโขทีเดียว
ปล. วันก่อนคุยกับพี่คนนึง แกบอกว่าไปเรียนที่ Wall St.... ซื้อทั้งคอร์สใช้เงิน 110,000 บาท (อ่านว่า หนึ่ง-แสน-หนึ่ง-หมื่น-บาท) อุแม่เจ้า !!!!
แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 53 20:36:02
จากคุณ |
:
ซาลาเปาไส้ไก่
|
เขียนเมื่อ |
:
21 ส.ค. 53 20:33:36
|
|
|
|
 |