ความคิดเห็นที่ 1   บทที่ 1: ขันทีน้อยลอบสังหาร ควันขาวบางเบาลอยเอื่อยอิ่ง อยู่เหนือกล้องยาเส้นสีดำสนิท ฉิ้นไกว่ ตะแคงร่างทอดยาวบนตั่งงาช้างกลางตำหนักพลางดื่มด่ำรสชาติยาเส้นล้ำค่าที่ราชทูตจากเปอร์เซียนำมาถวายเป็นบรรณาการถวายต่อ เกาจงฮ่องเต้ นับเป็นเวลานานปีที่บรรณาการล้ำค่าจากแดนไกล ล้วนถูก ฉิ้นไกว่  แอบยึดไว้ครอบครองเป็นสมบัติส่วนตน นอกจากบรรณาการที่มิได้อยู่ในความสนใจของมัน จึงค่อยตกถึงพระหัตถ์ฮ่องเต้เบาปัญญา เสียงฝีเท้าแผ่วเบาเสียงหนึ่งดังเคลื่อนใกล้เข้ามาจากเบื้องหลัง ขันทีน้อยหน้าตาคมคายผู้หนึ่ง สองมือประคองถาดผลไม้สดเหลืองอร่าม เดินอ้อมถึงเบื่องหน้ามหาเสนาบดีโฉด ก่อนทรุดกายคุกเข่าเบื้องหน้าตั่งอย่างนอบน้อม ฉิ้งไกว่ พลันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเกียจคร้านทั้งที่หลับตาสนิทว่า “เซี่ยวฮุ้นจื้อ  เป็นเจ้า?” ขันทีน้อยนาม เซี่ยวฮุ้นจื้อ ก้มศรีษะตอบด้วยน้ำเสียงนอบน้อมว่า “กงกง (ขันทีผู้ชรา) ทายได้ถูกต้อง เป็นผู้ต่ำต้อยเอง” เซี่ยวฮุ้นจื้อ ปีนี้อายุ สิบแปดปี ถูกตอนเป็นขันทีรับใช้ประจำตำหนัก ชิ้นไขว้ ตั้งแต่เมื่อสามปีก่อน เนื่องเพราะขันทีน้อยคนโปรดนาม เซี่ยวกุ้ยจื้อ เกิดล้มป่วยโดยไม่ทราบสาเหตุเมื่อสามวันก่อน เซี่ยวฮุ้นจื้อ ที่มีผลงานดีเด่นในบรรดาขันทีรุ่นเยาว์รองจากมัน จึงถูกส่งเข้ามารับใช้ ฉิ้งไกว่ แทนเป็นการชั่วคราว ฉิ้งไกว่ หรี่ตาขึ้นมองมันอย่างเกียจคร้านแวบหนึ่ง ก่อนจะหรุบเปลือกตาเหี่ยวย่นลงเช่นเดิม พลางสั่งว่า “นำผลไม้สดมาให้กับเรา” ขันทีน้อย ผงกศรีษะรับคำสั่ง ด้วยความขลาดเขลา ร่างผอมซูบของมันสั่นสะท้านเบาๆ ยามอยู่เบื้องหน้าเสนาบดีผู้กุมอำนาจแท้จริงอยู่เหนือประชาราษฏร์นับล้าน ขันทีน้อยเช่นมัน ย่อมประหวั่นลนลานจนถาดผลไม้ในมือสั่นระริก เซี่ยวฮุ้นจือ คุกเข่าคลานเข้าใกล้ ฉ้งไกว่ ตามคำสั่ง จนห่างจากตั่งเพียงแค่คืบ ถาดผลไม้ที่ประคองด้วยสองมือพลันหยุดสั่นไหว เห็นมันพลิกมือดังขวับ ก็ชักกระบี่สั้นที่ซุกซ่อนอยู่ใต้ถาดเล่มหนึ่ง แทงปราดเข้าใส่ ร่างอ้วนฉุของเสนาบดีชราอย่างว่องไว! ที่แท้ ขันทีน้อยที่มีทีท่าขลาดเขลาเช่น เซี่ยวฮุ้นจื้อ กลับเป็นยอดฝีมือเชิงกระบี่รุ่นเยาว์ที่ซ่อนประกายไว้อย่างมิดชิด! แต่ชนชั้นเช่น ฉิ้งไกว่ ไหนเลยมีฝีมือธรรมดาสามัญ เห็นมันสูดลมหายใจคราหนึ่ง ร่างอ้วนฉุที่ตะแคงทอดยาวพลันลอยขวางขึ้นจากตั่งดังไร้น้ำหนัก กระบี่สั้นของ เซี่ยวฮุ้นจื้อ จึงแทงลอดผ่านใต้ร่างมันไป พลาดเป้าไปอย่างเหนือความคาดหมาย! มิคาด เซี่ยวฮุ้นจื้อ ยามนี้กลับมิแตกตื่นลนลาน พลันบิดหมุนข้อมือขวาอย่างพิศดารคราหนึ่ง กระบี่สั้นก้วกกลับแทงเข้าหาร่างที่แขวนอยู่กลางอากาศของ ฉิ้งไกว่อย่าง แคล่วคล่องผิดธรรมดาเช่นกัน! จากคุณ : ไร้จิตไร้ใจ เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 15:15:52

ความคิดเห็นที่ 2   ฉิ้งไกว่ ที่ลอยตัวอยู่เหนือตั่ง ต้องขมวดคิ้วอุทานดัง เอ๊ะ! ออกมาเบาๆ ผนึกลมปราณบังคับร่างหมุนคว้างเป็นวงเป็นเกลียวคลื่นหลายสิบรอบกลางอากาศ ก่อนจะพลิ้วลงที่ด้านหลังของ เซี่ยวฮุ้นจื้อ อย่างแผ่วเบาในท่าตะแคงทอดยาวเช่นเดิมคล้ายกับมิได้เคลื่อนย้ายมาก่อน! ฉิ้งไกว่ พลันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาทั้งที่หลับตาอยู่ว่า “เพลงกระบี่ช้วนจินอันร้ายกาจ จมูกโค (คำด่านักพรต) นามใดเป็นผู้อบรม สั่งสอนทารกน้อยเจ้า?” เซี่ยวฮุ้นจือ พุ่งปราดถอยไปด้านหลัง ทิ้งระยะห่างจาก ฉิ้งไกว่ เชี๊ยะเศษ โอบกระบี่สั้นในมือขึ้นป้องอก วาดเป็นท่วงท่าที่รัดกุม ก่อนจะกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่งผิดไปจาก เซี่ยวฮุ้นจื้อ คนเดิมว่า “ซือแป๋ข้าพเจ้าแซ่ ฮัก หากเป็นท่านผู้เฒ่ารุดมาด้วยตนเอง เกรงว่าโจรเฒ่าที่ขายชาติเยี่ยงท่าน มิอาจมีชีวิตรอดอย่างงสะดวกดายเช่นนี้” ในยุคสมัยนั้น สำนัก ช้วนจินก่า นับเป็นสำนักฝ่าธรรมมะที่ชื่อเสียงเลื่องลือทั้งแผ่นดิน นักพรตแซ่เฮ้ง ผู้ก่อตั้งสำนัก มีศิษย์เอกทั้งสิ้นเจ็ดคน ฮักไต้ทง ฉายา ผู้ไพศาล นับเป็นศิษย์คนที่หกของท่าน สิบสามเพลงกระบี่ช้วนจินของท่านมีอานุภาพมิด้อยกว่า ผู้อมตะ คูชู่กี ที่เด่นล้ำสุดในบรรดาศิษย์ทั้งเจ็ด เท่าใดนัก ความสำเร็จในเชิงกระบี่ของ เซี่ยวฮุ้นจื้อ จึงเป็นที่คาดเดาได้ ฉิ้งไกว่ พลันส่งเสียงหัวร่อจนเพดานตำหนักสั่นสะเทือน ฝุ่นละอองร่วงพร่างพรู มิเห็นส่วนใดของมันเคลื่อนไหว ร่างที่นอนเหยียดยาวกลับพลันดีดขึ้นตั้งตรงอย่างน่าอัศจรรย์! ทันใดนั้น ฉิ้งไกว่ พลันลืมตาขึ้น สองตาสาดประกายเจิดจ้าสยบขวัญ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ทรงอำนาจว่า “เรา กับ จมูกโค ฮักไต้ทง แห่ง ช้วนจินก่า (สำนักช้วนจิน) มิเคยมีความแค้นต่อกัน เหตุใดมันจึงใช้สอยเดียรฉานน้อยเช่นเจ้าลอบประทุษร้ายเราเยี่ยงนี้?” เซี่ยวฮุ้นจื้อ ขบกรามสายตาสาดประกายเคียดแค้นจับใจ ก่อนจะเค้นเสียงเย็นชาตอบว่า “ท่านผู้เฒ่ามิเคยทราบเรื่อง หากเป็นแค้นของบิดาที่ทำให้ข้าพเจ้ามิอาจนอนตายตาหลับได้!” ฉิ้งไกว่ แสดงสีหน้าสงสัยขึ้นวูบหนึ่ง ก่อนจะถามต่อว่า “บิดา เจ้า คือผู้ใด?” เซี่ยวฮุ้นจือ คำรามตอบด้วยความเคียดแค้นว่า “บิดาเรา ก็คือ บัณฑิตราชสำนักนาม ฮุ้นเล้งงัก ท่านผู้เฒ่า เอาศรีษะเป็นประกันร้องขอชีวิต งักเจียงกุน (แม่ทัพแซ่ งัก หมายถึง จอมทัพ งักฮุย) ต่อหน้าพระพักตร์ มิคาดโจรร้ายท่านกลับเพ็ดทูล ใส่ร้ายบิดาเราจนต้องถูกสั่งประหารทั้งตระกูล แค้นนี้ทำให้ข้าพเจ้าต้องกล้ำกลืนความอัปยศยอมถูกตอนเป็นขันทีรับใช้ในวังนานถึงสามปี เพื่อโอกาสเช่นวันนี้เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น!” จากคุณ : ไร้จิตไร้ใจ เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 15:16:39

ความคิดเห็นที่ 3   ฉิ้งไกว่ แค่นหัวร่อกล่าวว่า “ที่แท้ ก็เป็นทายาทหนอนตำรา แซ่ ฮุ้น ที่รอดพ้นความตายมาได้ เช่นนี้เรียกว่า เหยียบย่ำจนรองเท้าสึกหรอมิพบพาน ยามได้มากลับมิยากเย็น ทากรกน้อย บ่งบอกนามที่แท้จริงของเจ้ามา เล่าฮิว(คำเรียกตัวเองเป็นไม่ไกล้ฝั่ง) อาจเมตตาให้เจ้าตกตายอย่างมีองคาพยพครบถ้วนสักครา” เชี่ยวฮุ้นจื้อ กล่าวตอบช้าๆด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “นามของข้าพเจ้า คือ ฮุ้นเล้งอี้!” ฉิ้งไกว่  แค่นเสียงดัง เฮอะ! พลางกล่าว “นามอันประเสริฐ น่าเสียดายที่นับจากวันนี้ ตระกูล ฮุ้น ต้องไร้ทายาทสืบสกุลแน่นอนแล้ว!” กล่าวจบ ร่างของ ฉิ้งไกว่ พลันเคลื่อนเข้าหา ฮุ้นเล้งอี้ ทั้งที่สองขามิได้ขยับ ด้วยสภาวะที่รวดเร็วราวสายฟ้า ชั่วพริบตาก็ประชิดเข้าหา ฮุ้นเล้งอี้ ห่างแค่คืบ! ฮุ้นเล้งอี้ ขบกรามกรอด ผนึกลมปราณวิสุทธิมรรคของ ช้วนจินก่า ขึ้นสิบส่วน ขยับข้อมือจนกระบี่สั้นในมือสั่นพลิ้วเสียงดังขวับเควี้ยว ก่อนจะทิ่มแทงเข้าใส่ ฉิ้งไกว่ ด้วยกระบวนท่า “ดาวเหนือกรีดผ่านฟ้า” อันเป็นกระบวท่าไม้ตาย เพลงกระบี่ช้วนจิน ที่ได้รับถ่ายทอดโดยตรงจากนักพรต ฮักไต้ทง เห็นปลายกระบี่สาดกระจายออกเป็นจุดแต้มถี่ยิบ จากนั้นหลอมรวมเป็นสายเดียวแทงเข้าใส่จุดตังชั้งที่ท้องน้อยของ ฉิ้งไกว่ อย่างรวดเร็วราวสายฟ้า! มิคาด ฉิ้งไกว่ กลับมิตอบโต้ ปล่อยให้คมกระบี่แทงเข้าใส่จุดตายของร่างกายจนจมลึกเสมอด้าม! ฮุ้นเล้งอี้ รู้สึกเหมือนกระบี่จมหายไปในห้วงเหวลึกที่มองไม่เห็นก้น ชั่วขณะมิอาจถอนดึงกระบี่สั้นกลับมาได้ พลัน ฉิ้งไกว่ ตวาดเสียงดังสนั่นออกมาคราหนึ่ง กระบี่สั้นของ ฮุ้นเล้งอี้ พลันดีดกระดอนออกมา ลมปราณที่กล้าแข็งสายหนึ่งทะลักจากปลายกระบี่ผ่านมายังด้ามกระแทกร่างของมันลอยละลิ่วไปด้านหลังปะทะเข้าใส่ผนังตำหนักด้านข้างที่อยู่ห่างออกไปวาเศษ จนกระอักโลหิตออกมาโอ้กใหญ่! จากคุณ : ไร้จิตไร้ใจ เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 15:17:13

ความคิดเห็นที่ 4   ฉิ้งไกว่ พุ่งปราดตามติดมาถึง สองมือเคลื่อนไหวคราหนึ่ง เส้นเอ็นมือ และเท้าของ ฮุ้นเล้งอี้ ก็ถูกบิดฉีกขาด พลังการฝึกปรือถูกทำลายสิ้นในคราเดียว! ฮุ้นเล้งอี้ เบิ่งตาแทบฉีกขาด กล้ำกลืนความเจ็บปวดจนแทบสิ้นสติ แต่มิปริปากร้องขอชีวิตแม้แต่น้อย ฉิ้งไกว่ พลันปรบมือคราหนึ่ง เงาร่างในชุดนักบู๊ดำสนิทสองสาย ปรากฏขึ้นในห้องราวกับภูตพราย ฉิ้งไกว่ ออกคำสั่งคราหนึ่ง นักบู๊ชุดดำทั้งสองพากันหิ้วร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของ ฮุ้นเล้งอี้ ขึ้นราวกับแบกปุยนุ่น สาดพุ่งออกจากห้องไป ฉิ้งไกว่ รำพึงกับตัวเองด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ฮุ้นเล้งอี้ เราจะให้เจ้าคิดตกตายก็ไม่ได้ มิชีวิตก็ทุกข์ทรมาน ยิ่งกว่าบิดาของเจ้า เฮอะ เฮอะ” เมื่อ ฮุ้นเล้งอี้ ฟื้นคืนสติขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบว่าตัวเองถูกคุมขังอยู่ในคุกลับที่มืดมิดมิเห็นแสงตะวันหลังหนึ่ง มือเท้าถูกพันธนาการด้วยโซ่ตรวนเหล็กหยาบเท่าแขนเด็ก หากเป็นยามปกติ โซ่ตรวนแค่นี้ย่อมมิอาจกักขังมันได้ จนใจที่ยามนี้พลังการฝึกปรือหลายสิบปีของมันถูกทำลายอันตรธานสิ้นกลับกลายเป็นคนพิการไร้ความสามารถเพียงผู้หนึ่งเท่านั้น! ฮุ้นเล้งอี้ ต้องรำพึงออกมาด้วยความคับแค้นใจว่า “สวรรค์ ใยท่านจึงโหดร้ายต่อตระกูล ฮุ้น ของเราเช่นนี้” ทันใดนั้น ในความมืดมิด กลับได้ยินเสียงถอดถอนใจดังขึ้นทำลายความเงียบจากผนังห้องถัดไป จากนั้นได้ยินเสียงถ่ายทอดทางลมปราณดังขึ้นกระทบโสตว่า “สหายน้อย ท่านมีความเกี่ยวข้องใดกับ บัณฑิตราชสำนัก แซ่ ฮุ้น ฮุ้นไต้เฮียบ (คำเรียกหาด้วยความยกย่อง)” ฮุ้นเล้งอี้ เมื่อทราบว่าตัวเองมิได้อยู่โดดเดี่ยวเพียงลำพัง ยามแตกตื่นยินดี จึงรีบเอ่ยปากตอบไปด้วยเสียงอ่อนล้าว่า “ผู้น้อย เป็นบุตรโทนของท่านผู้เฒ่า .ขอบังอาจขอเรียนถามนามท่านผู้อาวุโส” เสียงลึกลับจากห้องถัดไปกลับเงียบงันไปครู่หนึ่ง จากนั้นได้ยินเสียงทอดถอนใจเฮือกหนึ่ง ตามด้วยเสียงเอื้อนเป็นวลีประโยคหนึ่งว่า “จงรักภักดี พลีชีพเพื่อแผ่นดิน !” วลีสี่คำนี้ พอกระทบโสต ฮุ้นเล้งอี้ ต้องสะท้านทั้งร่างดุจสายฟ้าฟาดใส่ กล่าวถามด้วยน้ำเสียงสั่นระริกว่า “ท่าน ..ท่านเป็นผู้ใด เกี่ยวข้องใดกับ งักเจียงกุน!” ได้ยินเสียงทางลมปราณกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่หนักแน่นว่า “เราก็คือ งักฮุ้น บุตรชายที่ไร้สามารถของ งักเจียงกุน ผู้นั้น!” . จากคุณ : ไร้จิตไร้ใจ เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 15:17:55

ความคิดเห็นที่ 5   บทต่อไป ฮุ้นเล้งอี้ จะได้รับประสบการณ์พิศดาร รับการถ่ายทอด วิชาทวนสัตตะพิฆาต ที่ งักฮุย บัญญัติขึ้น และ ดัดแปลงเป็นคัมภีรืพิชัยสงครามเพื่อมิให้แพร่งพรายต่อคนภายนอก และเคล็ดลมปราณสวรรค์เก้าชั้น จากคนลึกลับอีกผู้หนึ่งที่ถูกคุมขังอยู่เช่นกัน สหายร่วมแนวทั้งหลายได้โปรดชี้แนะ ขอรับ จากคุณ : ไร้จิตไร้ใจ เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 15:18:27

ความคิดเห็นที่ 6 เขียนได้ดีที่เดี๋ยว นำมาให้อ่านต่อเร็วๆน่ะครับ รอติดตามอยู่ จากคุณ : เทพกระบี่ฟ้าดิน เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 16:12:34

ความคิดเห็นที่ 7 สนุกดีครับ น่าเสียดายพระเอกเป็นขันที อย่างงี้ก็ไม่มีนางเอกดิ หรือว่า หรือว่า หรือว่า นี่เป็น นิยายวายยยยยย จากคุณ : Hyde (Hyde_Man) เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 17:01:27

ความคิดเห็นที่ 8 ภาพประกอบ ฉิ้งไกว่ จากคุณ : ปาฟงหัน เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 17:44:04

ความคิดเห็นที่ 9 สนุกครับ อย่าลืมอัพให้อ่านเรื่อยๆนะครับ ^ ^ จากคุณ : Baybars เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 17:49:34

ความคิดเห็นที่ 10 เขียนได้ประเสริฐ จากคุณ : ativan (ativan) เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 20:03:44

ความคิดเห็นที่ 11 เขียนได้ประเสริฐ จากคุณ : ativan (ativan) เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 20:03:56

ความคิดเห็นที่ 12 กำลังมันส์ เลยขอรับ จะรอตอนต่อไปเน้อ จากคุณ : มิตสึฮาชิ เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 20:50:40

ความคิดเห็นที่ 13 สนุกดีขอรับ ขอถือวิสาสะตั้งชื่อ(ในใจแบบดังๆ)ว่า ทายาทวีรชน ก็แล้วกัน #8 นี่มันกระบวนท่า พยากรณ์ประกาศิต (by หมึกพอล) ใช่ไหมขอรับ จากคุณ : the scholar เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 21:16:29

ความคิดเห็นที่ 14   ค.ห.7 อดใจรอนิดครับ เดี๋ยวมีเซอร์ไพรซ์เรื่องที่ตัวเอกเป็นขันทีครับ จากคุณ : ไร้จิตไร้ใจ เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 22:52:50

ความคิดเห็นที่ 15   ค.ห.#13: ขอคารวะชื่อที่ตั้งให้ขอรับ ขออนุญาตนำชื่อนี้ไปใช้เป็นชื่อบทที่ 2 แล้วกันนะขอรับ ส่วนชื่อเรื่องเดี๋ยวขอผ่านไปอีกสัก 2-3 ตอน ค่อยสรุปชื่อเรื่องละกันครับ จากคุณ : ไร้จิตไร้ใจ เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 53 23:13:03

ความคิดเห็นที่ 16 เขียนได้ดีครับ ใช้ศัพท์แสงได้feelกำลังภายในเอามากๆ ปูเสื่อนั่งรออ่านตอนต่อไปอยู่นะครับ ^^ จากคุณ : ElClaSsicA เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 53 01:21:40

ความคิดเห็นที่ 17 เยี่ยมครับ...สนุกน่าตื่นเต้นดี... จากคุณ : คุณพ่ออุลต้าแมน เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 53 09:39:27

ความคิดเห็นที่ 18 สนุกค่ะ ตื่นเต้นดี ต้องติดตาม ถึงพระเอกเป็นขันทีจริงก็ไม่มีปัญหาค่ะ (ขออกว่าไม่ใช่สาววายนะ) แถมดูมีเอกลักษณ์ดีออก มีความเห็นนิดหน่อยค่ะ > อยู่เหนือประชาราษฏร์นับล้าน ร้อยหมื่นจะฟังเป็นจีนกว่าไหม? > พลังการฝึกปรือหลายสิบปีของมันถูกทำลาย อายุ 18  ถ้าไม่มีกรณีพิเศษการฝึกปรือน่าจะสักสิบปีเท่านั้น > “สหายน้อย ท่านมีความเกี่ยวข้องใดกับ บัณฑิตราชสำนัก แซ่ ฮุ้น ฮุ้นไต้เฮียบ (คำเรียกหาด้วยความยกย่อง)” ไม่แน่ใจว่าคำสุดท้ายหมายถึงคนพ่อหรือลูก เพราะบัณฑิตไม่น่าจะใช้ไต้เฮียบ เป็นซิงแสหรืออะไรทำนองนั้น แต่ถ้าเป็นลูกที่เรียกสหายน้อยน่าจะเป็นเสียวเฮียบ จากคุณ : jk (jackfruit_k) เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 53 16:32:53

ความคิดเห็นที่ 19   ค.ห.#18 ขอนับถือในความละเอียดเลยครับ > พลังการฝึกปรือหลายสิบปี ควรแก้ไขเป็นนับสิบปี > คำว่า ไต้เฮียบ น่าจะใช้กับคนฝึกวิชาบู๊ใช่มั๊ยครับ? พอดีนึกคำเรียกอื่นไม่ทันครับ ขอบคุณมากครับ ตอนต่อๆไปจะได้ระวังมากขึ้น จากคุณ : ไร้จิตไร้ใจ เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 53 20:47:30

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้าพระเอกเป็นขันที แนะให้ใช้ชื่อว่า ตำนานจอมคนเฉือนมังกรขอรับ อิอิ จากคุณ : the scholar เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 53 21:18:04