ความคิดเห็นที่ 1 รัฐบาล ----ส่งเสริมให้ไทยเป็น---- ประเทศ อุตสาหกรรม จากคุณ : ต๊อยหน่อย เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 10:31:58

ความคิดเห็นที่ 2 ผมก็ว่างั้นแหละครับ ..แต่มันเป็นเพราะค่านิยมของคนบ้านเราด้วยแหละ ผมเคยไปอยู่ต่างประเทศมา ..จะเข้าไปดูภาพศิลปะในพิพิธภัณฑ์ซักทีนึงนี่เป็นเรื่องลำบากมาก เพราะนอกจากจะต้องไปต่อแถวยาวยืดแล้ว ..ค่าเข้าก็ไม่ใช่ถูกๆ บางที่ต้องเข้าไปรอต่อแถวตั้งแต่เช้ามืด ..เพราะถ้าสายแล้วคนจะเยอะมากๆ แต่บ้านเรานี่ตรงข้ามเลย ..เพราะเราแทบจะต้องไปจ้างให้คนมาดูงาน!! เพราะสาเหตุนี้แหละมั้งครับ ..วงการศิลปะบ้านเราถึงถูกมองข้าม คือถึงสนับสนุนไป ..กลับมาก็ช่วยอะไรประเทศไม่ได้ เลยไม่รู้จะสนับสนุนทำไม อีกอย่างเพราะคนบ้านเราไม่ค่อยให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ด้วย แทบไม่มีใครที่จะศรัทธาในตัวศิลปินอย่างจริงจัง คืออย่างเมืองนอกเค้าจะมีกลุ่มที่ชอบสะสมงานศิลปินอ่ะครับ ประมาณว่าเอาเก็บไว้ก่อน ..ไม่แน่ว่าต่อไปถ้าคนนี้ดังขึ้นมา ภาพอาจจะมีราคามหาศาล แต่บ้านเราจะมองที่ตัวงานปัจจุบัน ..ถึงเป็นงานของอาจารย์เฉลิมชัย แต่ถ้ามันไม่สวย ..ก็ไม่เอา!! ส่วนงานที่สวยๆ แล้วราคาแพงมากๆ ..บ้านเราก็ใช้วิธีเก็บภาพโปสเตอร์ก็ได้ คือไม่ค่อยมีใครจะยอมเสียเงินเพื่ออะไรตรงนี้อ่ะครับ ..ของจริงแพง ก็ซื้อภาพซีร็อกซ์ก็ได้!! และอีกหลายๆอย่างครับทำให้วงการศิลปะไม่ค่อยได้รับความสนใจ แต่เหตุผลหลักๆเลยก็อย่างที่ผมบอกไป ..สนับสนุนแล้วก็กลับมาช่วยประเทศไม่ได้ บ้านเรามันเสียตรงนี้แหละ ..จะช่วยเหลือเฉพาะคนที่คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับตัวเองในอนาคต จากคุณ : เด็กส่งแก๊ส เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 10:39:11

ความคิดเห็นที่ 3 ในความเห็นของผม เป็นเพราะโครงสร้างเศรษฐกิจไทยต้องพึ่งพาการส่งออกอย่างเป็นด้านหลัก ไปดูข้อมูลในเว็บของแบ็งค์ชาติได้ครับ จึงมุ่งส่งเสริมด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเพื่อมาพัฒนาการผลิตสินค้าไปแข่งขันในตลาดโลก แต่ก็ยังทำไม่สำเร็จเพราะยังทำไม่ครบวงจร เรายังต้องจ่ายค่า royalty หรือค่า know-how ให้ต่างประเทศเพิ่มขึ้นทุกปี พูดง่ายๆ ก็คือยังต้องซื้อเทคโนโลยีจากเขามา ไปดูข้อมูลจากแบ็งค์ชาติได้เช่นกัน ด้านศิลปะ เลยถูกละเลย จากคุณ : หนุ่มไทยไร้นาม เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 10:56:06

ความคิดเห็นที่ 4 จริตของคนมีส่วนอย่างมาก จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 11:18:36

ความคิดเห็นที่ 5 1. ประเทศไหนๆ ก็เป็นครับ ไม่ใช่แค่ประเทศไทย 2. ที่เป็นอย่างนั้นก็คือ สาขาทางด้านวิทยาศาสตร์ และศิลปศาสตร์ สร้าง productivity มากกว่าด้านศิลปกรรม 3. ยิ่งประเทศที่กำลังพัฒนาด้วยแล้ว ... ถ้าท้องไม่อิ่ม เงินไม่พอ จะให้เอาอารมณ์ที่ไหนไปชื่นชมศิลปะ ฉันใดก็ฉันนั้นครับ การส่งเสริม การให้งบประมาณสนับสนุนมันมี priority ครับ 4. ทุนอานันท์ฯ เป็นทุนส่วนพระองค์ที่เน้นการสนับสนุนสาขาที่เน้นการพัฒนาประเทศ โดยเริ่มต้นทุนเป็นการส่งแพทย์ไปเรียนครับ รายละเอียด http://kanchanapisek.or.th/kp11/intro/index.th.html นอกจากนี้ "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงสนพระราชหฤทัยการดำเนินงานของมูลนิธิฯ อย่างใกล้ชิดตลอดมา มีพระบรมราชวินิจฉัยทั้งในเรื่องของการคัดเลือกผู้สมควรได้รับพระราชทานทุน และการดำเนินการด้านต่างๆ เช่น การปรับเปลี่ยนและเพิ่มสาขาวิชาที่จะทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมพระราชทานทุน" ดังนั้นการจะเพิ่มแผนก เป็นพระบรมราชวินิจฉัยครับ 5. ทุน กพ. เป็นทุนที่ให้คนไปเรียนหนังสือกลับมารับราชการเป็นหลัก ... และในงานราชการ มีความต้องการตำแหน่งงานด้านศิลปกรรมมากน้อยแค่ไหนกันล่ะครับ ----- สรุป ทรัพยากรบ้านเรามีจำกัด งบประมาณมีจำกัด ประเทศยังไม่พัฒนา ความยากจนยังมี อาชีพที่จำเป็นที่ยังขาดแคลนอยู่ก็มีมาก การสนับสนุนๆ ใดๆ ของรัฐบาล (ซึ่งต้องใช้เงินภาษี) ต้องมีการจัดลำดับความสำคัญ ประเทศที่รัฐบาลจะสนใจศิลปะ ดนตรี และให้การสนับสนุนเท่าสายวิทยาศาสตร์ สายการผลิต ... ต้องเป็นประเทศที่พัฒนาแล้ว มีเงินเหลือเฟือครับ จากคุณ : ชาเขียว เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 11:27:41

ความคิดเห็นที่ 6 สงสัยเหมือนกันว่าทำไม อาจจะเป็นเพราะในด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี หรือ แม้แต่ คำนวน,นิติ ฯลฯ บ้านเราเองก็ยังไม่พัฒนาเต็มที่ คนเลยหันไปให้ความสนใจในจุดนั้นก่อนที่จะมาพัฒนาด้านศิลปะ  และงานในด้านวิทยาศาสตร์ต้องพึ่งพาเครื่องมือและการสนับสนุนที่มากกว่า(เงิน,คน,ภาครัฐ)  จึงดูเหมือนว่าศิลปะได้ถูกละเลย และอีกอย่างในมุมมองของเราเอง ประเทศไทยเป็นประเทศที่อุดมไปด้วยศิลปะ+วัฒนธรรมที่มีเอกลักษณ์  เราโตมากับสิ่งเหล่านี้ เราอาจมองข้ามมันไป เราไม่ตกตะลึงกับภาพลายไทย  เราไม่ตกตะลึงกับผ้าไหมทอ  เราไม่ตกตะลึงกับภาพในวัด  ฯลฯ ทั้งๆที่สิ่งเหล่านี้เป็นศิลปะชั้นยอดทั้งนั้น เป็นเพราะเราไม่เห็นคุณค่า หรือ เป็นเพราะเราเห็นคุณค่ากันจนชินตา แต่มีอย่างที่เราเองก็รู้สึกไม่ค่อยชอบ คือ  การมองว่าเรียนศิลปะเป็นเรื่องไร้สาระ  แบบนี้ไม่ถูก (ในด้านพรสวรรค์ ไม่ใช่ทักษะ) คนเราเกิดมาพร้อมความถนัดบางอย่าง  และศิลปะเองก็ถือได้ว่าเป็นพรสวรรค์  เพียงเพราะในประเทศไทยงานศิลปะทำรายได้ให้น้อยกว่า หรือดูโก้หรูน้อยกว่า งานด้านอื่นๆ(ในสายตาบางคน)  ทำให้ใครหลายคนที่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้ไม่ได้ใช้ศักยภาพ หรือท้อแท้ในที่สุด  เหมือนคุณมีลูกเป็นนกแล้วบอกให้ว่ายน้ำอย่างปลา  มันเป็นไปไม่ได้   เหมือนอย่างที่คุณจขกท.บอกไว้ว่า มีเด็กสองคน คนหนึ่งเก่งเลข คนหนึ่งเก่งวาดรูป คนชื่นชมเด็กที่เก่งเลขว่าฉลาดกว่า  แต่นั่นเป็นเพราะความถนัดของเด็กคนนั้น  ในอีกมุมหนึ่ง หากให้เด็กที่เก่งวาดรูปมาคำนวน แล้วเค้าคำนวนไม่ได้  แปลว่าเค้าฉลาดน้อยกว่าเด็กอีกคน  โดยมองข้ามความถนัดทางศิลปะของเด็กคนนี้ หากกลับกันโดยให้เด็กที่คำนวนเก่งมาวาดรูป  แล้วเด็กคนนั้นวาดรูปไม่ได้  คนกลับไม่สนใจเพราะไม่ให้คุณค่ากับศิลปะ   แบบนี้แหละที่ไม่ยุติธรรม จากคุณ : tibby-bibty เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 11:28:17

ความคิดเห็นที่ 7   โพสซ้ำครับ ขออภัย แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 53 11:55:04 จากคุณ : Hibino Mirai เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 11:46:25

ความคิดเห็นที่ 8   ผมเห็นด้วยกับ คห 5 นะครับ แต่อาจจะขอเสริม เพิ่มเติม ผมสงสัยกับคำถามของ จขกท ว่า ศิลปะที่ จขกท หมายถึงนั้น คืออะไร แค่วาดรูปเหรอครับ??? จริงๆแล้วศิลปะในโลกนี้มีหลายแขนงนะครับ ในความเห็นผม การดนตรีก็เป็นศิลปะ ซึ่งผมว่า การดนตรีต่างๆในไทย ก็ได้รับการสนับสนุนพอสมควรนะครับ และอีกอย่าง เรื่องของศิลปะ มันเป็นความเห็นของส่วนบุคคลนะครับ หรือเรียกง่ายๆว่ามันขึ้นอยู่กับรสนิยม เพราะงั้นสิ่งที่ จขกท บอกว่า สุดยอด หรือเทพเนี่ย คนอื่นเค้าอาจจะมองไม่เห็นว่าเทพก็ได้ครับ ซึ่งถ้าหากเทียบกับพวกวิทยาศาสตร์ ที่ มันมักจะมีรูปแบบหรือคำตอบ และตัวชี้วัดที่ตายตัวมากว่า เช่น 1+1 ก็คือ 2 เลยทำให้ทุกคนสามารถที่จะมีเห็นไปในทางเดียวกันได้มากกว่าศิลปะนะครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น สาเหตุสำคัญก็กลับมาอย่างที่ คห5 บอกนะครับ ประเทศเราอยู่ที่สถานะไหน และอะไรจะช่วยให้ เศรษฐกิจ หรือปากท้องของคนทั้งประเทศอยู่รอดได้ อันนี้ ก็ ขึ้นอยู่กับอะไรทุกคนก็น่าจะทราบกันดีอยู่นะครับ สุดท้ายผมขออภัย ถ้าความเห็นผมทำให้ใครคนใดไม่พอใจ จากคุณ : Hibino Mirai เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 11:51:51

ความคิดเห็นที่ 9 เพราะมันไม่สร้างรายได้ในระดับ มหภาคเท่าที่ควรอ่ะครับ จากคุณ : Sith Lord Nindle เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 12:33:49

ความคิดเห็นที่ 10 บ้านเรามีพระเครื่องนะครับ..... มูลค่า ----- ประเมินมิได้เช่นเดียวกัน จากคุณ : ต๊อยหน่อย เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 12:37:06

ความคิดเห็นที่ 11 คุณภาพชีวิตประชากรไม่ดีครับ วันๆคนก็ต้องสนใจเรื่องปากท้องมาก่อน ไม่มีเวลาไปสัมผัสความงามอะไรทั้งสิ้นครับ ไม่ว่าจะศิลปะหรือท่องเที่ยว ตรีนถีบปากกัดอะครับ ประเทศเรายังด้อยพัฒนานะครับ จากคุณ : ศุกร์เล็งลัคนา เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 12:54:25

ความคิดเห็นที่ 12 เหตุผลหนึ่งก็คือประเทศไทยต้องไล่ตามประเทศอุตสาหกรรมในเรื่องเทคโนโลยี อีกเหตุผลหนึ่งก็คืองานศิลป์แจ้งเกิดยากมากๆเพราะประเทศไทยยังใช้ระบบอุปถัมภ์อยู่ คนที่เก่งงานศิลป์เช่นเล่นดนตรี ร้องเพลง หรือเขียนงานวรรณกรรมเก่งๆ ปั้นรูปปั้นถ้วยชามเก่งๆฯลฯ ถ้าไม่มีผู้ใหญ่ส่งเสริมหรือนำเข้าสู่วงการ ก็จะแจ้งเกิดแทบไม่ได้เลยหละ... เหตุการณ์นี้เราเคยสัมผัสของจริงมาเมื่อประมาณ 15 ปีที่แล้ว เราเคยมีแฟนคนหนึ่งเป็นลูกสาวศิลปินแห่งชาติ(น่าจะด้านดนตรีและศิลปะไทย)อยู่ทางเหนือ เธอเอ็นติดแพทย์ที่มหาลัยเชียงใหม่แต่เรียนได้แค่ปีหนึ่งก็ซิ่ว (ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอใช้ความ "สติเฟื่อง" ปลอมตัวเป็นนักศึกษาแพทย์ปีสูงๆกว่านั้น เล็ดลอดเข้าไปห้องผ่าศพ แล้วพอเห็นเขาผ่าศพกันเข้า ก็เกิดอาการ "สยองขวัญ" เลยเลิกเรียนแพทย์ไปเลย) แล้วเดินทางเข้า กทม เพื่อเรียนครุศาสตร์เอกการสอนดนตรีที่จุฬาจนจบ เธอเล่นดนตรีและร้องเพลงได้ระดับเทพมาจุติ เคยไปร้องคาราโอเกะระบบเสียงดีๆในโรงแรมหรูๆ นักเที่ยวตกใจพลังเสียงและลีลาการร้องเพลงของเธอถึงกับแห่มาดูตัวที่โต๊ะที่เรานั่งกันอยู่ แล้วบางทีพวกเขามีความสุขกับเสียงเพลงที่แฟนเก่าเราร้องจนถึงกับออกค่าอาหารและเครื่องดื่มให้พวกเรากินฟรีบ่อยๆเลยหละ แต่เธอไม่เคยเข้าหาอาจารย์เลยในขณะที่เพื่อนๆที่จบมารุ่นเดียวกันเข้าหาอาจารย์และอาจารย์ก็ฝากฝังงานให้จนบางคนได้เป็นดาราละครทีวี หรือเป็นพิธีกรจัดรายการทีวีไปเรียบร้อยแล้ว แฟนเก่่าเราคนนี้พยายามสอบบรรจุเพื่อเป็นครูสอนดนตรีในโรงเรียนมัธยม สอบทีไรก็ติดทุกทีแต่ก็ไม่เคยได้รับการบรรจุ มีอยู่ครั้งหนึ่งได้รับการบรรจุแต่โดนส่งไป 1 ใน 4 จังหวัดภาคใต้ เธอก็เลยไปพูดกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องว่า "ทำไมสอบติดหลายๆทีไม่เคยได้รับการบรรจุ แต่พอได้ก็โดนส่งไปจังหวัดที่เสี่ยงตาย" เจ้าหน้าที่ตอบว่า "คนเรียนเก่งก็ต้องเสียสละเพื่อประเทศชาติ" เธอโทรไปหาพวกเพื่อนๆ พวกเพื่อนๆก็พูดกันเป็นเสียงเดียวกันว่า "เธอเลิกดื้อรั้นได้แล้ว ถ้าอยากได้ตำแหน่งครูที่ดีๆ มันต้องยัดเงินใต้โต๊ะให้เจ้าหน้าที่ของตายอยู่แล้ว ถ้าไม่เชื่อก็ให้มาหาสิ พวกเพื่อนๆจะพาไปหาเจ้าหน้าที่ให้ถึงตัวเลยหละ...!!!"   หลังจากฝึกร้องเพลงอย่างหนักทุกวันมาเป็นแรมปีแฟนเก่าเรา ด้วยความมั่นใจว่า "ถ้าเก่งจริงสักอย่างไม่ต้องมีคนนำเข้าสู่วงการก็แจ้งเกิดได้ (ไม่เคยขอให้พ่อเธอที่เป็นศิลปินแห่งชาติที่มีลูกศิษย์ลูกหาดังๆช่วยเลยอีกด้วย)" เธอจึงบุกตะลุยเข้าประกวดร้องเพลงเกือบทุกเวที แต่ไม่เคยชนะเลย ในการประกวดร้องเพลง (ออกทีวี) ครั้งหนึ่งเจ้าของรายการกระซิบบอกเธอว่า "มีนายทุนมาด้อมๆมองๆเขาจะปั้นเธอให้เป็นนักร้องดัง ถ้าเธออยากได้ที่หนึ่งเธอต้องยอมไปนอนกับนายทุนคนนี้ จะเอาหรือไม่?" เธอปฏิเสธไป แล้วก็เลยตกรอบถัดไปตามระเบียบ...หลัีงจากดิ้นรนอยู่พักใหญ่ๆใน กทม ตอนนี้เธอกลับไปบ้านเกิดเธอที่เชียงใหม่เกาะพ่อกินไม่ได้ทำงานอะไร และบางทีเธอก็ออกไปขายเหล้าตอง (น่าจะเป็นภาษาเหนือแปลว่า "เหล้าดองยา")...ในย่านนักท่องเที่ยว เธอโทรมาเล่าให้เราฟังว่า เหล้าตองของเธอ ใช้สูตรเรา (เธอเคยเห็นเราดองเหล้า) คือใช้ Russian vodka หรือ malt whisky ราคาแพงๆ ดองกับสมุนไพรจีน และขายฝรั่งราคาสูงลิบลิ่ว (ตามประสาคนสติเฟื่อง)...555+++... แต่ในกรณีของคนที่เก่งวิทย์มากๆ เช่น engineering หรือ computer science หรือแพทย์ เหตุการณ์แบบแฟนเราจะไม่เกิดขึ้น เพราะถ้าทำงานยากๆที่คนอื่นทำไม่ได้ ไม่ต้องมีคนนำเข้าสู่วงการก็แจ้งเกิดได้ ถ้าหางานเมืองไทยไม่ได้จริงๆ บุกเดี่ยวไปทำงานต่างแดนก็สบายไปแล้ว ในขณะที่คนเก่งศิลปะและวัฒนธรรมไทย เช่นนักปั้นรูปหรือถ้วยชาม หรือนักดนตรีไทย จะไปตะลุยบุกเดี่ยวหางานทำต่างแดนมันคงจะยาก จะดั้นด้นไปได้ ก็คงจะต้องไปจัดแสดงนิทรรศการ ซึ่งก็จะต้องมี sponsors ระดับบิ๊กๆ และก็จะต้องมีการคัดเลือกศิลปินตามระบบอุปถัมภ์อีกนั่นแหละ.... ดังนั้น ใครก็ตามที่เรียนศิลป์ ถ้าไม่ได้มาจากครอบครัวรวยๆ นับว่าเสี่ยงมากๆ ถ้าไม่เก่งระดับเทพจริงๆ ลูกคนรวยไม่จำเป็นต้องเอาร่างกายไปพลีให้แก่นายทุนเพื่อได้งานแสดงหรืองานร้องเพลงมาทำ  นั่นก็เพราะว่าพ่อแม่รวยๆจะฝากฝังให้ทำงานดีๆได้ เคยมีการประกวดร้องเพลงที่ลูกคนรวยชนะที่หนึ่งไป โดยที่พ่อแม่เขาลงทุนซื้อรายการประกวดไปทั้งรายการเลย ในเมืองไทยประกวดกันไม่ยุติธรรมเหมือนรายการ Britain's Got Talent ในประเทศอังกฤษหรอก ที่คนจนๆแต่เก่งมากๆ ชนะขาดลอยไปบ่อยๆ บางทีดูบันทึกประกวดใน youtube แล้วตื้นตันจนน้ำตาไหลเลยหละ อย่างเช่น video clip อันนี้เป็นต้น แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 53 13:49:47 แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 53 13:16:44 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 13:08:35

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นด้วยแค่บางส่วนค่ะ ศิลปะเป็นสิ่งที่ช่วยจรรโลงจิตใจ และบุคคลที่มีพรสวรรค์ด้านศิลปะควรได้รับการสนับสนุนค่ะ แต่การพัฒนาทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เป็นสิ่งสำคัญกว่า เพราะการพัฒนาทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มีผลต่อการพัฒนาประเทศมากกว่าในทุกแง่มุม ซึ่งเป็นสิ่งที่ประเทศของเรากำลังต้องการค่ะ ส่วนตัวนะคะ ... ภาครัฐน่าจะหันมาสนับสนุนปลูกฝังการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมไทยอย่างจริงจัง ควบคู่ไปกับการพัฒนาทางวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีค่ะ เพราะอย่างที่ไอน์สไตน์กล่าว "จินตนาการสำคัญกว่าความคิด" ถ้าหากบ้านเราพัฒนาได้ทั้งสองอย่างควบคู่กัน คงเป็นเรื่องที่ดีนะคะ จากคุณ : natgabig เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 13:12:13

ความคิดเห็นที่ 14 ดู video clip ที่เราแปะไว้ใน คคห 12 จะเห็นว่า Paul Pot ผู้เข้าประกวด ทำงานกิ๊กก๊อกรายได้ไม่มากนัก แต่งตัวปอนๆใส่สูตรยับยู่ยี่ ดูไม่มีระดับเอาเสียเลย แถมยังไม่หล่ออีกด้วย พอกรรมการถามว่า "มาทำอะไร?" เขาตอบว่า "มาร้องเพลง opera" เล่นเอากรรมการถึงกับหันมามองหน้ากัน (คงคิดในใจว่า "อะโห สารรูปแบบนี้ เล่นของสูงแบบนี้ จะไหวหรือ?" แต่พอ Paul Pot เปล่งเสียงอันทรงพลังออกมาด้วยลีลาที่เหนือชั้น (ซึ่งเขาฝึกร้องเพลงด้วยตัวเองมานาน)ทั้งกรรมการและคนดูต่างก็ตกตลึง และตื้นตันมากๆจนถึงกับร้องไห้ออกมาจริงๆและตบมือให้เกรียวกราว จนเทคะแนนให้เพียบเลย (จนเขาเข้ารอบสุดท้ายชนะคะแนนเป็นเอกฉันท์ไปในที่สุด) เราดูแล้ว "ขนลุก แล้วตื้นต้นมากๆจริงๆ" แต่กรณี Paul Pot ชนะประกวด นั่นมันในประเทศอังกฤษ เราเชื่อว่าถ้า Paul Pot หน้าตา (ไม่หล่อ) แบบนี้ และมีสถานภาพสังคมแบบที่เขาเป็นอยู่ แล้วมาประกวดเมืองไทย โดยไม่มีผู้ใหญ่สนับสนุน (นำเข้าสู่วงการ)....ซึ่งใครๆก็คงไม่อยากจะสนับสนุนเพราะในเมืองไทยเขาต้องการคนหน้าตาดีๆมาปั้นให้ดัง โอกาสที่ Paul Pot จะชนะประกวดเวทีเมืองไทยคงเป็นไปได้ยากมากๆ... จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 13:43:48

ความคิดเห็นที่ 15 นี่ขนาดประเทศให้ความสำคัญกับวิทยาศาสตร์ยังขาดแคลนนักวิทยาศาตร์  ถ้าให้ความสนับสนุนเท่ากัน เงินไม่มีทางเหลือ วิทยาศาตร์จำเป็นต่อชีวิตมนุษย์มากกว่าค่ะ เพราะมันเกี่ยวกับปัจจัยสี่และระดับคุณภาพชีวิต อีกอย่างคำว่าจิตรกรไส้แห้งยังมีอยู่ในสังคมไทย เพราะไทยยังเป็นแค่ประเทศกำลังพัฒนา ไม่มีเงินหนามาพอจะซื้อภาพหรืออะไรเทือกนั้นจรรโลงจิตใจหรอกค่ะ  ประเทศเรายังมีคนที่ขาดแคลนอีกมาก ตอนนี้คนนิยมเรียนพวกการค้ามากกว่าวิทยาศาตร์ด้วยซ้ำ พวกบริหารนี่ชอบกันนักเชียว เราเองก็อยากเรียน เพราะหางานง่ายกว่า ทุกบริษัทต้องมีคนเหล่านี้ หรือไม่ก็ออกมาทำกิจการของตัวเองก็ได้  ปัจจัยพร้อมมากกว่า ถ้าการวาดภาพสามารถสร้างเงินได้ คนก็ไปเรียนค่ะ เราเลือกมากไม่ได้เพราะยังยากจน เหอะๆ ดูอย่างยุโรป นั่งกินนอนกินมานาน ตอนนี้อังกฤษต้องเริ่มรัดเข็มขัดแล้ว  ไทยทำตอนนี้เสร็จแน่นอน ในความคิดเห็นส่วนตัว ถ้าจะให้ทุนเด็กหนึ่งเพื่อไปเรียนศิลปะหรือดนตรีแพงๆ สู้ส่งให้เด็กบ้านนอกเรียนดีกว่า  เด็กบ้านนอกบางคนไม่มีโอกาสแม้แต่เรียนมัธยม จะว่าเห็นแต่เงินก็ยอมค่ะ ปากท้องสำคัญกว่า ประเทศเราพึ่งรัฐไม่ได้มาก ต้องพึ่งตัวเองเป็นหลัก จากคุณ : ขวัญ (khumchalong) เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 15:03:41

ความคิดเห็นที่ 16 ชีวิตผมก็ไม่ได้ต่างอะไรกับเจ้าชายน้อยย ความสามารถทางด้านศิลปะ  ถูกทำลายไปตั้งแต่วาดรูปยีราฟตัวแรกแล้ว... ตอน ป.4 (มั้ง)  เคยประกวดวาดรูป ร.5 ได้รางวัลครั้งหนึ่ง แต่ไม่มีใครเห็นคุณค่าของรางวัลชิ้นนี้เลย..... หลังจากนั้นนอกจากรูปลามกจกเปรตก็ไม่เคยวาดอะไรเป็นชิ้นเป็นอันอีกเลย ผมว่า อย่าไปโทษรัฐเลย  โทษทัศนะคติอันคับแคบของคนในประเทศนั่นแหละ.... จากคุณ : สหายกุนเชียง เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 15:13:58

ความคิดเห็นที่ 17 ผมเห็นว่ามีศิลปะหลายสาขานะที่ไม่ถึงกับตกอับในบ้านเรา   มันขึ้นกับว่าคุณจะมองการเสพย์ศิลปะในแง่มุมไหน วรรณศิลป์เป็นสาขาหนึ่งละ   แม้คนไทยจะอ่านหนังสือกันน้อยกว่าน้อยแต่ก็มีคนดิ้นรนอยากจะเข้ามาในวงการนี้มากมาย   ไปดูห้องข้างๆ นี้ก็ได้ คุณนับการถ่ายภาพเป็นศิลปะด้วยไหม   ถ้านับด้วย   วงการนี้ก็ไปได้ไม่เลวนัก   เว็บไซท์เกี่ยวกับการถ่ายภาพบ้านเราแม้จะมีไม่มากนัก   แต่ก็มีภาพดีๆ ใหม่ๆ ขึ้นมาให้ดูตลอด   มีการวิจารณ์ผลงานเพื่อพัฒนาฝีมือกันอย่างถึงพริกถึงขิง แถวที่ทำงานผมมีโรงงานหล่อเรซิ่นที่จ้างช่างปั้นต้นแบบด้วยราคาแพงระยับ   หล่อพิมพ์เสร็จทุบต้นแบบทิ้งเลย   พิมพ์หมดอายุใช้งานก็ผลิตอีกไม่ได้แล้ว   อย่างนี้เป็นงานศิลปะไหม ถ้าคุณนิยมเครื่องเซรามิก   คุณจะพบว่าโรงงานแถวลำปางมีการออกแบบรูปทรงและลวดลายใหม่ตลอดเวลา   อันนี้ใช่หรือเปล่า ถ้าคุณตระเวนไปตามวัดวาอาราม   คุณจะเห็นงานศิลปะเกิดขึ้นตลอดเวลา   ไม่ว่าจะเป็นในเชิงงานก่อสร้าง งานแกะสลักไม้ ปั้นปูน งานเขียนภาพ หรือแม้แต่งานซ่อมของเก่า (แบบไม่ค่อยอนุรักษ์เท่าไร)   สำหรับผมงานศิลปะเสพย์ได้ในชีวิตประจำวัน   ไม่ต้องปีนบันได   ไม่ต้องดูในแกลเลอรี่   ศิลปินคือคนธรรมดาที่เดินกระทบไหล่ได้   มีรายได้จากฝีมือของตัวเอง   และได้รับความเคารพในฝีไม้ลายมือจากคนที่รู้คุณค่าผลงานของเขา และเราคนไทยยังให้ความสำคัญกับศิลปะอยู่ครับ จากคุณ : Tanis เขียนเมื่อ : 1 ก.ย. 53 16:24:01

ความคิดเห็นที่ 18 น่าจะเป็นผลพวงมาจากระบบการศึกษาไทยในยุคเริ่มแรก  ที่มุ่งผลิตคนออกไปเป็นรับราชการเป็นเสมียน  ในขณะที่ศิลปินหรือครูช่างในสมัยก่อนเป็นพวกที่ไม่ได้เล่าเรียน  แม้จะมีฝีมือเก่งฉกาจสักปานใดก็แทบไม่มีโอกาสเข้ารับราชการเป็นขุนนาง  จึงถูกสังคมตราหน้าว่าเป็นอาชีพที่ไม่เกียรติ ศิลปินทุกแขนงเริ่มได้รับการยกย่องก็ล่วงเข้าสู่รัชกาลที่ ๖  และคงจะทรงตระหนักถึงข้อด้อยเรื่องขาดการศ฿กษา  จึงโปรดเกล้าฯ ให้ตั้งโรงเรียนเพาะช่สงและโรงเรียนพรานหลวงเพื่อฝึกหัดกุลบุตรที่มีพรสวรรค์ทางด้านศิลปะ  โดยโรงเรียนทั้งสองมุ่งสอนวิชาศิลปะเป็นหลัก แต่ในขณะเดียวกันก็สอนวิชาสามัญพร้อมกันไปด้วย  แต่เป็นที่น่าเสียดายที่เมื่อสิ้นรัชกาลลงแล้ว  วงการศิลปะก็ถูกทอดทิ้งลงอีกครั้ง  เพิ่งจะมาฟื้นฟูกันอีกครั้งก็ในรัชกาลปัจจุบัน  แต่ค่านิยมส่งเสริมให้ลูกเรียนหนังสือเพื่อแข่งกันไปเป็นเสมียนกลับเจริญงอกงามในสังคมไทยสืบมาจนทุกวันนี้  การเรียนศิลปะจึงไม่พัฒนาไปเท่าที่ควร   แต่ก็เป็นที่น่ายินดีที่เวลานี้เรามีหอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานครซึ่งเหล่าศิลปินช่วยกันผลักดันจนเป็นผลสำเร็จ  แม้จะเปิดมาเพียง ๒ ปีแต่ก็ได้เห็นนักเรียนและเยาวชนเข้าดื่มดำกับงานศิลปะในหอศิลป์นี้นับจำนวนพันได้ในแต่ละวัน จากคุณ : V_Mee เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 53 07:13:26

ความคิดเห็นที่ 19 อ่าน คห.๑๒ แล้ว ก็นึกถึง  ผู้ชนะการประกวดร้องเพลง  บางราย รวมไปถึง การประกวด ต่าง ๆ ด้วย จากคุณ : นายช่างปลูกเรือน เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 53 11:22:56

ความคิดเห็นที่ 20   สังคมไทย ยกย่องคนมีเงิน คนเรียนวิทย์จะเก่งตอนเรียน ม.ปลาย พอเข้า มหาลัย ก็ลืม เคยได้ยิน นายแพทย์ ท่านหนึ่งบอกว่า เรียนหมอไม่เห็นจำเป็นต้องเรียนคณิต เลย ไม่ได้คำนวณ คนที่เก่งอักษรฯ ก้อสามารถเรียนหมอได้เหมือนกัน ท่านว่าเรียนมา วิทย์ คณิต ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรเลย จากคุณ : ปัญญาชน เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 53 12:50:10 A:203.156.25.59 X: TicketID:268597

ความคิดเห็นที่ 21 ชีวิตของศิลปินต้องรันทดครับ   ถ้ามีการส่งเสริมจากภาครํฐเดี๋ยวจะสบายเกินไป   ศิลปินที่มีชื่อเสียงจากทั่วโลกส่วนใหญ่มักลำบากยากจนก่อนประสบความสำเร็จ คิดในแง่ดี  ถือซะว่าเป็นบททดสอบศิลปินวัยหนุ่มสาวครับ ใครไม่แน่จริง ไม่จริงจังก็เลิกไป  555  ตอบขำ ๆ ครับ จากคุณ : ลิด้า เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 53 13:03:22

ความคิดเห็นที่ 22 Mozart ตายตอนหนุ่ม รัดทดไหมครับ 555 จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 53 14:41:48

ความคิดเห็นที่ 23 เห็นด้วยกับ คห.๑๗ ความจริง ศิลปะไม่ใช่มีแค่การวาดรูปอย่างเดียว  งานหัตถกรรมก็เป็นงานศิปะ  งานบางอย่างมีชิ้นเดียวในโลก ส่งไปขายได้เยอะแยะ  มีคนทำ การสร้างบ้านก็สามารถทำให้เป็นศิลปะได้  โต๊ะ เก้าอี้ ได้หมดค่ะ  ไม่มีคนมองว่าเป็นศิลปะเพราะมันไม่ได้อยู่บนกระดาษ? อารมณ์ไม่ศิลป์มากพอ เราเป็นคนนึงค่ะที่ดูภาพศิลปะไม่เป็น  คนไทยไม่ได้วาดภาพสีน้ำ  เราวาดลายไทย  เราคุ้นเคยกับศิลป์ที่เส้นลายคล้ายกับสายน้ำมายาวนาน  ต่างจากฝรั่ง  เขาทำมานานแล้ว  (ศิลปะที่ จขกท.ว่ามาคงเป็นศิลปะที่เรียนมาจากฝรั่งอีกทีใช่ไหมคะ?)  ฝรั่งเข้าใจศิลปะก็ยอมซื้อ  มีเงินก็มีคนทำ มีคนให้ความสนใจ  ฝรั่งเขามีฐานวัฒนธรรมรองรับอยู่  ศิลปะก็เดินต่อได้ง่าย ในเมื่อศิลปะบนกระดาษทำในบ้านเราไม่ได้ เราก็ทำในด้านที่เราถนัดก็ได้ค่ะ  ไม่ต้องตามคนอื่น  คนไทยลืมเส้นลายไทยไปนานแล้ว มองว่าไม่ทันสมัยบ้าง เหมือนของคนแก่ใช้บ้าง ของไทยบางอย่างก็ไม่มีคนทำสานต่อ น่าเสียดายเช่นกัน จากคุณ : ขวัญ (khumchalong) เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 53 15:18:28

ความคิดเห็นที่ 24   ผมก็เห็นด้วยกับ คห.๑๗ นะ ในบางมุมของประเทศ ศิลปะก็ได้รับ เงินทุนสนับสนุนมากกว่าทางวิทยาศาสตร์ เพิ่งคุยกับรุ่นน้องที่จบ มาจากศิลปากรทับแก้ว คุยกันสด ๆ ร้อน ๆ วันนี้เองด้วย เขาเล่าว่า คณะทางศิลป์ ได้รับเงินทุนมากกว่าสายวิทย์ เห็นอาจารย์ก็บ่นกัน จริงเท็จแค่ไหนไม่รู้นะครับ :o) ป.ล. อยากเรียนวาดลายไทยเหมือนกันนะ เดี๋ยวกลับเมืองไทย จะลองไปหาเรียนแถวเพาะช่าง เผื่อเขาเปิดสอนคนนอกบ้าง จากคุณ : พลายแป้ง เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 53 20:55:12 A:128.178.249.136 X: TicketID:120371