ความคิดเห็นที่ 1   อีกด้านหนึ่ง ฉิ้นไขว่ ให้การต้อนรับอาคันตุกะสำคัญสามคนอยู่ภายในเรือนรับรองกลางลานตึกชั้นในของตำหนักเสนาบดีอันรโหฐาน หัวข้อการสนทนาคาดว่าเป็นเรื่องที่สำคัญยิ่ง เนื่องจาก ฉิ้นไขว่ สั่งบ่าวไพร่มิให้เข้ามารรบกวนโดยพลการ หลังจากสำรับอาหารและสุราเลิศรสถูกลำเลียงเข้ามาหมดสิ้น ฉิ้นไขว่ ก็ขับไล่บ่าวไพร่ออกไป พร้อมกับปิดประตูหน้าต่าง สนทนาเป็นการลับกันอยู่แต่ภายใน แสงสว่างจากเชิงเทียนที่จุดอยู่บนโต๊ะกลางห้องสาดส่องให้เห็นเงาร่างสามสายที่เป็นอาคันตุกะยามวิกาลของ ฉิ้นไขว่ ทอทาบหน้าต่างกระดาษพอจำแนกออกได้ว่า คนหนึ่งมีศรีษะล้านรูปร่างสันทัดคล้ายห่มจีวรของสงฆ์ ที่นั่งถัดมาเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่ไว้เครารกครึ้มข้างเอวคล้ายสะพายดาบใหญ่เล่มหนึ่ง ส่วนอาคันตุกะที่นั่งตำแหน่งหัวโต๊ะคล้ายสวมใส่เสื้อผ้าหนาหนัก บนศรีษะสวมหมวกลักษณะคล้ายหมวกขนสัตว์ห้อยพู่ใหญ่สองข้าง คล้ายกับที่เชื้อพระวงศ์ไต้กิมก๊กสวมใส่ ยามนี้เป็นเวลาพลบค่ำ นอกจากแสงโคมที่จดให้แสงสว่างตามทางเดินแล้ว บรรดาบ่าวไพร่ต่างพากันออกห่างเรือนรับรองเพื่อมิให้เป็นการรบกวนตามที่ ฉิ้นไขว่ สั่ง เวรยามรักษาการณ์รอบนอกมีให้เห็นนานๆครั้ง เบื้องบนหลังคาตำหนัก เงาร่างสองสายในชุดดำสนิทหมอบซุ่มอยู่อย่างเงียบเชียบโดยไม่มีผู้ใดพบเห็น รอคอยเวลาอันเหมาะสมอยู่อย่างใจจดจ่อ จากบนหลังคาตำหนักที่เงาร่างทั้งสองซุ่มซ่อยอยู่ มองลงมายังเบื้องล่างสามารถมองเห็นเงาร่างในเรือนรับรองได้อย่างชัดเจนถนัดตา เงาร่างชุดดำที่รูปร่างเตี้ยเล็กกว่าอีกคน ส่งเสียงทางลมปราณกล่าวกับคนชุดดำที่หมอบซุ่มอยู่ด้านข้างว่า “เตียซือเฮีย (ศิษย์ผู้พี่ที่แซ่เตีย) ข้าพเจ้าจะลอบเข้าไปแอบฟังโจรขายชาติสนทนา ดูว่ามันสมคบคิดกับสุนัขไต้กิมเยี่ยงไร?” คนชุดดำร่างกำยำสันทัดที่ถูกเรียกว่า เตียซือเฮีย ผงกศรีษะเห็นด้วยคราหนึ่ง แต่ต้องลอบขมวดคิ้วด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะส่งเสียงทางลมปราณตอบกลับไปว่า “ได้ ข้าพเจ้าจะฝ้าคุมเชิงให้อยู่ในที่นี้ แต่ เจ็งซือม่วย (ศิษย์ผู้น้องที่เป็นหญิงแซ่ เจ็ง) ท่านต้องระมัดระวังตัวให้มากไว้” ที่แท้เงาร่างเตี้ยเล็กกว่ากลับเป็นอิสตรี เห็นนางผงกศรีษะน้อยๆรับทราบคำสั่งด้วยความห่วงใยของศิษย์ผู้พี่ ก่อนจะส่งเสียงทางลมปราณกล่าวตอบว่า “ทราบแล้ว ข้าพเจ้าจะระวัง :เตีย ซือเฮีย มิต้องกังวลไป” กล่าวจบ พลันพลิกตัวลงจากหลังคาตำหนักอย่างแคล่วคล่อง สองเท้าแตะหลังคาตำหนักเบาๆคราหนึ่งหยิบยืมกำลังสาดพุ่งไปยังหลังคาเรือนรับรองทางด้านล่างอย่างรวดเร็วแต่แผ่วเบาไร้สุ้มเสียง แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 53 23:45:18 แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 53 23:43:31 จากคุณ : ไร้จิตไร้ใจ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 23:37:44

ความคิดเห็นที่ 2   นงคราญชุดดำ แนบหูข้างซ้ายกับหลังคากระเบื้อง ผนึกสมาธิรับฟังคำสนทนาระหว่าง ฉิ้นไขว่ และอาคันตุกะทั้งสามอย่างตั้งใจ ได้ยินเสียงบุรษวัยฉกรรจ์สุ้มเสียงห้าวหาญแฝงอำนาจน่าเกรงขามเสียงหนึ่งดังขึ้นจากภายในห้องว่า “ครั้งนี้ สี่ไต้อ๋อง (องค์ชายสี่) แห่งไต้กิมเรา ทรงมีบัญชาให้เรานำจดหมายลับมอบหมายหน้าที่สำคัญให้กับท่าน จงเก็บรักษาไว้ให้ดี" ได้ยินสียงชราภาพแต่เปี่ยมพลังเสียงหนึ่งดังขึ้นตอบรับว่า “ฉิ้งไขว่ น้อมรับบัญชา อ้วงง้วนกงจื้อ (คุณชายแซ่ อ้วงง้วน) ผู้น้อยชมดูแล้วจะเก็บรักษาเป็นอย่างดี รอคอยกำหนดเวลาปฏิบัติตามคำบัญชาสี่ไต้อ๋อง” นงคราญชุดดำ ต้องการเห็นจดหมายลับที่ อ็วงง้วนกงจื้อ แห่งไต้กิม มอบให้กับ ฉิ้งไชว่ กับตา นางจึงพลิกหน้ากลับมา ใช้สองมือแกะกระเบื้องหลังคาออกมาชิ้นหนึ่ง  แนบใบหน้าลงกับแนวกระเบื้องให้ดวงตามองลอดผ่านช่องว่างลงไปพลางเพ่งสายตาให้มองเห็นภาพเบื้องล่างได้ชัดตา นางมองเห็น ฉิ้นไขว่ ใช้สองมือประคองจดหมายลับอยู่ในมือ หน้าซองเขียนด้วยลายมือที่เข้มแข็งเปี่ยมพลังว่า “คำสั่งถึง ฉิ้นไขว่” เห็น ฉิ้นไขว่ แกะครั่งปิดปากซองอย่างระมัดระวัง ก่อนจะดึงจดหมายฉบับหนึ่งออกจากซองพร้อมกับคลี่ออกอ่าน แสงไฟในห้องส่องสว่างทำให้นงคราญในชุดดำมองเห็นตัวหนังสือในจดหมายอย่างถนัดตา ต้องลอบตระหนกดับข้อความในจดหมายลับ จากนั้นแปรปลี่ยนเป็นความโกรธแค้น รำพึงในใจว่า “คำสั่งของ โจรสุนัขไต้กิม ระบุให้ ฉิ้นไขว่ เตรียมพร้อมก่อการประสานนอกในกับทัพไต้กิม กำหนดปฏิบัติการในคืนวันเพ็ญของเดือนหน้า มิให้ฮ่องเต้ และทัพซ้อง ได้ทันระวังป้องกัน ช่างชั่วช้าทั้งสุนัขไต้กิม และ โจรขายชาติ ฉิ้งไขว่ ยิ่งนัก” ขณะที่ในใจนางครุ่นคิดหาจังหวะชิงจดหมายลับในมือ ฉิ้งไชว่ เพื่อนำไปมอบให้กับทางการเพื่อเตรียมการป้องกัน และให้ฮ่องเต้ซ้องรับทราบความชั่วช้าเนรคุณชาติของ ฉิ้นไชว่ ทันใดนั้น ลามะศรีษะล้านเลี่ยน ห่มจีวรสีแดงฉานบาดตา ที่นั่งอยู่ข้างๆ พนมมือส่งเสียงออกมาทั้งที่ไม่หันมามองว่า “อมิตพุทธ คนบนหลังคา เชิญลงมาสนทนาที่ข้างล่างนี้เถอะ!” เห็นมันล้วงมือซ้ายเข้าไปใต้จีวรคราหนึ่ง เมื่อชักมือกลับออกมา ในมือเห็นเป็นฉาบทองเหลืองวาววับใบหนึ่ง ไม่เห็นมันขยับข้อมืออย่างไร ฉาบใบเชื่องก็บินออกจากมือ สาดพุ่งเข้าหาหลังคาที่นงคราญชุดดำซ่อนตัวอยู่ เสียงกรีดฝ่าอากาศดังปานฉีกแพร! จากคุณ : ไร้จิตไร้ใจ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 23:38:24

ความคิดเห็นที่ 3   นงคราญชุดดำ ต้องอุทานเสียงเจื้อยแจ้วออกมา เพิ่งขยับกายหมายหลบหนี แต่ยังช้าไปหนึ่งก้าว ฉาบทองเหลืองทะลวงหลังคากระเบื้องดังโครมใหญ่! เศษกระเบื้องกระจัดกระจายปลิวว่อน ร่างของนงคราญในชุดดำต้องพลัดร่วงลงจากหลังคาอย่างเร่งร้อนตกลงยังภายในห้องเรือนรับรอง อย่างมิอาจทรงตัวได้ทัน! นงคราญชุดดำนับว่ามีฝีมือติดตัวไม่ธรรมดา เห็นนางพลิกกายตีลังกาลุกขึ้นยืนอย่างแคล่วคล่องสวยงาม กระบี่อ่อนที่คาดรอบเอวอ้อนแอ้น ถูกชักออกมาอย่างว่องไว  นางถ่ายทอดลมปราณเข้าสู่ตัวกระบี่จนเหยียดตรงเสียงกระหึ่มไพเราะกังวาน  นงคราญชุดดำโอบกระบี่ขึ้นป้องอกตั้งเป็นท่วงท่าที่รัดกุม พลางสอดส่ายสายตาสำรวจมองรอบข้างคิดหาทางหลบหนีอย่างว่องไว เห็นภายในห้องนอกจาก เสนาบดีโฉด ฉิ้นไขว่ แล้ว ที่เหลืออีกสามคนที่นั่งทางซ้ายเป็นลามะห่มจีวรสีแดงเพลิงตศรีษะล้านเลี่ยนคิ้วหรุบต่ำรูปหนึ่ง มันคือคนที่พบเห็นนงคราญชุดดำก่อนผู้อื่น ถัดมาเป็นชายฉกรรจ์ร่างกายสูงใหญ่ราวเจดีย์เหล็ก สองข้างแก้มมีเคราขึ้นรกรุงรัง แต่ประกายตาเซื่องซึมโง่งมข้างเอวแขวนดาบเล่มใหญ่ฝักทำก้วยหนังกวงาตัดเย็บอย่างดีเล่มหนึ่ง ส่วนที่นั่งหัวโต๊ะเป็นบุรุษหนุ่มหน้าตาคมคายแฝงแววเจ้าชู้กรุ้มกริ่มแววตากลอกกลิ้งเจ้าเล่ห์ผู้หนึ่ง เห็นมันอยู่ในชุดแต่งกายของเชื้อพระวงศ์ไต้กิม บนศรีษะสวมหมวกหนังสัตว์ใบใหญ่ห้อยพวงยาวสองฝั่ง คาดว่ามันคงเป็น อ้วงง้วนกงจื้อ ที่สี่ไต้อ๋องแห่งกิมก๊กไว้วางพระทัยให้มาเจรจางานใหญ่กับ ฉิ้งไขว่ ในครั้งนี้ อ้วงง้วนกงจื้อ เห็นผู้บุกรุกกับเป็นอิสตรีรูปกายอ้อนแอ้นอรชรงดงามรัดรึงใจนางหนึ่ง  สองตาเปล่งประกายออกมาวูบหนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยท่วงท่างามสง่า ประสานมือค้อมคำนับอย่างมีมรรยาทพลางกล่าวว่า “ที่แท้เป็น โกวเนี้ย ให้เกียรติมาเยี่ยมเยียนกลางวิกาล มิทันต้อนรับ ขอโกวเนี้ย ได้โปรดปลดผ้าคลุมหน้าออกสนทนากันเถิด” นงคราญชุดดำขบคิดใคร่ครวญอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยินยอมทำตามด้วยการปลดผ้าดำคลุมหน้า ทันใดนั้น อ้วงง้วนกงจื้อรุ้สึกสายตาพลันกระจ่างที่เบื้องหน้า วงศ์พักตร์ที่งดงามราวจันทร์เพ็ญใบหนึ่งปรากฏภายใต้ผ้าคลุมที่ถูกปลดลงมา ปรกายตาของนางสุกใสราวน้ำข้างกลางหาว จมูกได้รูป ริมฝีปากรูปกระจับสีแดงสดใสประดับรอยยิ้มน้อยๆที่มุมปาก แม้แต่ ชายฉกรรจ์ร่างยักษ์โง่งมที่ด้านข้างยังเหม่อมองจนตะลึงลาน อ้วงง้วนกงจื้อ กล่าวถามด้วยน้ำเสียงเลื่อนลอยราวตกอยู่ในความฝันว่า “ช่างเป็นโกวเนี้ยที่งดงามนัก โปรดประทานนามสูงส่งให้ข้าพเจ้ารับทราบสักครั้งได้หรือไม่?” นงคราญชุดดำ แย้มยิ้มพริ้มพรายออกมา อ้วงง้วนกงจื้อ ชมดูรู้สึกลมหายใจแทบขาดห้วง ได้ยินนางเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสดใสไพเราะราวไข่มกร่วงกระทบจานหยกว่า “พี่ชายท่านนี้ ข้าพเจ้ามีนามว่า เจ็งซิ้วง้อ” จากคุณ : ไร้จิตไร้ใจ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 23:39:10

ความคิดเห็นที่ 4   อ้วงง้วนกงจื้อ ต้องรำพึงออกมาเบาๆว่า “นามที่ไพเราะยิ่งนัก” ก่อนจะถามสืบต่อด้วยสุ้มเสียงสุภาพอ่อนโยนว่า “มิทราบ เจ็ง โกวเนี้ย ประสงค์สิ่งใดจากพวกเราทั้งสี่ โปรดบอกมาเถอะ หากมิเหลือบ่ากว่าแรง ข้าพเจ้ายินดีจัดหาให้โดยมิบิดพลิ้ว” เจ็งซิ้วง้อ  กลอกตาคู่งามรอบหนึ่ง ขบคิดอย่างว่องไว ก่อนจะกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานจนหัวใจ อ้วงง้วนกงจื้อ แทบหลอมละลายว่า “พี่ชายท่านนี้ดียิ่ง ที่ข้าพเจ้าต้องการ คือ จดหมายลับในมือกงกงท่านนั้น” พลางชี้นิ้วเรียวงามตรงไปยัง ฉิ้นไขว่ ด้วยท่าทีที่น่ารักยิ่ง ฉิ้งไชว่ ที่สงบปากคำมาตลอด พอฟังต้องแค่นเสียงดัง เฮอะ1 ออกมา พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เหี้ยมเกรียมว่า “เอียเท้าน้อย รัปะทานดีหมีหัวใจเสือมาหรือเช่นไร จึงคิดบังอาจต้องการจดหมายในมือของเล่าอิว หากเจ้าแย่งชิงไปจากมือของเราได้ เราจะปลดปล่อยเจ้าไป ดีหรือไม่?!” เจ็งซิ้วง้อ รีบกล่าวต่อว่า “วิธีของกงกงท่านนี้นั้นดีอยู่ เพียงแต่ข้าพเจ้าสำนึกตัวดีว่ามิใช่คู่มือผู้อาวุโส เป็นเช่นนี้ย่อมเล่นไม่สนุกแล้ว หากข้าพเจ้าขอดัดแปลงเงื่อนไขสักเล็กน้อย เป็นให้พี่ชายท่านนี้แย่งชิงจดหมายจากในมือข้าพเจ้า หากแย่งชิงมิได้ต้องยอมปลดปล่อยข้าพเจ้าไปพร้อมจดหมาย แต่หากแย่งชิงได้ข้าพเจ้ายินยอมกระทำตามพวกท่านทุกประการ มิทราบพี่ชาย และท่านทั้งหลายในที่นี้คิดเห็นเป็นเช่นไร?” อ้วงง้วนกงจื้อ ได้ยินนางกล่าวถึงมันอย่างสนิทชิดเชื้อปานนั้น ต้องลอบหัวใจพองโต ไหนเลยจะคัดค้าน เพราะถึงอย่างไร ภายใต้วงล้อมของยอดฝีมือถึงสี่คนเช่นนี้ ต่อให้นางมีฝีมือสูงส่งกว่านี้ก็มิอาจหลบหนีพ้นได้ มันจึงรีบหันไปออกคำสั่งกับ ฉิ้นไขว่ ทันทีว่า “ท่านเสนาบดี ก็มอบจดหมายให้กับนางชั่วคราว เพื่อให้นางได้เล่นสนุกกับเราสักครั้งเถอะ” ฉิ้นไขว่ ต้องร้องทัดทานว่า “กงจื้อ ..” แต่เมื่อเห็น อ้วงง้วนกงจื้อ ขยิบตาบอกใบ้ จึงจำต้องส่งจดหมายในมือให้กับ เจ็งซิ้วง้อ อย่างมิยินยอมพร้อมใจ อ้วงง้วนกงจื้อ สองคาเปล่งประกายเจ้าชู้กรุ้มกริ่ม ก่อนจะกล่าวกับ เจ็งซิ้วง้อ ว่า “โกวเนี้ย คงไม่ผิดคำพูด เช่นนั้นเราสองคนเริ่มต้นเล่นสนุกกันได้แล้ว” คาดมิถึง เจ็งซิ้วง้อ พลันหัวร่อคิกคักออกมา ก่อนจะกล่าวด้วยทีท่าชดช้อยแต่แฝงด้วยความเจ้าเล่ห์แสนกลว่า “พี่ชายท่านนี้ พอดีข้าพเจ้ามีธุระเร่งดวน ไว้โอกาสหน้าเราค่อยมาเล่นกันต่อเถอะ!” จากคุณ : ไร้จิตไร้ใจ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 23:40:00

ความคิดเห็นที่ 5   ไม่รอให้กล่าวจบ พลันสะบัดมือเรียวงามวูบหนึ่ง ระเบิดควันลูกหนึ่งแตกระเบิดขึ้นบนพื้นเบื้องหน้า พร้อมกับที่นางดีดกายลอยตัวพุ่งถอยหลังออกจากประตูเรือนรับรองอย่างรวดเร็ว! ลามะจีวรแดง ที่นั่งสวบนิ่งมาตลอด พลันตวาดออกมาว่า “เอียเท้าน้อย คิดหลบหนีมิง่ายดายนัก!” พร้อมกับเสียงตวาด ฉาบทองเหลืองสองใบ ถุกซัดออกจากมือ ไล่ติดตาม เจ็งซิ้วง้อ ออกไปอย่างรวดเร็วราวสายฟ้า! . จบตอนที่ 5 ครับ ขอบคุณที่ติดตาม ครับ จากคุณ : ไร้จิตไร้ใจ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 53 23:40:57

ความคิดเห็นที่ 6 หนุกครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : เอี้ยก้วย (ฟ้าลำเอียง) เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 12:42:10

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณครับ จากคุณ : มิตสึฮาชิ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 53 17:13:18

ความคิดเห็นที่ 8 ติดตาม ๆ ขอรับ คัมปายยยยย จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 53 02:14:29