PANTIP.COM : K9651432 ระหว่างคณะอักษรศาสตร์ & คณะครุศาสตร์... (ช่วยทีนะคะ) [การศึกษา]

ความคิดเห็นที่ 7

มาขอตอบคุณน้องนะครับ อย่างที่คุณแม่คุณน้องพูดก็ถูกครับ สมัยนี้เป็นสมัยที่เวลาเราจะเลือกเรียน เราต้องอาศัยความชอบส่วนตัว + ตลาดที่รองรับครับ ขอพูดแบบฟันธง ตามประสาคนทำงานล่ะกัน ไม่พูดถึงคนที่จะคิดว่าอยากเป็นครู หรือจะทำงานแปลเป็นอาชีพละกันนะครับ เพราะคนที่แปลงานเก่งและดีจะต้องมีพรสวรรค์เรื่องการแปลด้วยที่ไม่ใช่แค่ว่าภาษาดีอย่างเดียว ผมก็เคยแปลมาเหมือนกันรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรา เพราะผมเป็นคนที่แปลไม่เก่ง อ่านรู้เรื่องแต่จะเรียบเรียงเป็นภาษาไทย ต้องใช้เวลาค่อนข้างนาน กว่าจะเรียบเรียงภาษาไทยให้สวย ไพเราะ ถูกจังหวะจะโคลน (เขียนถูกมั้ย) บางทีแปลเรื่องพระ ๆ เจ้า ๆ อ๊าววว.....ดันไม่รู้ว่าสรรพนามอะไรดีหว่าจะต้องใช้กับพระหรือคำลงท้ายอะไรประมาณนี้ แต่ก็ถึงกระนั้น ความฝันผมไม่ใช่นักแปลอยู่แล้ว ไม่ได้คิดอยากจะทำตั้งแต่เด็ก แต่ความฝันของผมคืออยากเป็นแอร์เหมือน จขกท. เลยครับ

ปัญหาที่น้องเจออยู่ ส่วนใหญ่จะมาจากเด็กที่กำลังจะเอนท์หรือคนที่เรียนมาจากมหาลัยที่ต้องใช้คะแนนยื่น ผมเจอมาเยอะแล้ว ขอให้ได้มหาลัยตามค่านิยม เพื่อใช้มหาลัยเป็นตัวหากิน เพื่อหางาน แต่จริง ๆ ตัวเองเรียนพอไปได้ หรือไม่ชอบ แต่เรียนไปงั้น ๆ แต่ถ้าคุณน้องชอบด้านอักษร พี่ก็ขอเชียร์อักษรล่ะกัน ถ้าน้องคิดว่ายังไงฉันก็จะต้องเรียนด้านภาษาให้ได้

พี่ขอพูดเรื่องตัวเองล่ะกันนะครับ คุณน้องอาจจะไปปรับใช้ก็ได้ พี่ไม่อยากแย้งน้องว่าอย่าไปเรียนเลยอักษร มนุษย์ ไปเรียนสายอื่นเหอะ ด้านภาษาเราฝึกฝนเองก็ได้ จริง ๆ อยากบอกแบบนั้น แต่ก็ไม่อยากให้น้องเสีย self ถ้าน้องอยากจะเรียนอักษร ก็แล้วแต่น้อง ไม่มีอะไรถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก

ก่อนที่จะเข้ามหาลัยนั้น คณะที่พี่จะเรียนมันมีอยู่ 4 สาขาวิชา มีโรงแรม การตลาด นิเทศศาสตร์ ภาษาอังกฤษธุรกิจ ครอบครัวคุณพี่เป็นครอบครัวที่ "ใครใคร่เรียนเรียน" คือลูกอยากเรียนที่ไหนก็ตามใจ พ่อแม่ไม่บังคับ อยากเรียนอะไรก็เรียน ก็เลยตัดสินใจมาเรียนมหาลัยย่านกล้วยน้ำไท เพราะชื่อเสียง ความชอบส่วนตัว ไกล้บ้าน อุปกรณ์ครบครับ มีอยู่ 4 สาขาวิชา เราก็เอ๊ จะเรียนอะไรดีที่มันแบบว่าเราชอบ ก็เรียนภาษาอังกฤษสิ จะไปเรียนทำไมการตลาดเพราะไม่อยากเป็นเซลล์ เรียนนิเทศทำไมจะเป็นดาราหรอ? บ้า หน้าตาก็ไม่ให้ คือตอนนั้นผมคิดแบบนี้เพราะว่าสังคมผมไม่มีการมาแนะแนว ไม่เหมือนเด็ก ม.ปลายโรงเรียนไทยที่ก่อนจบจะมีอาจารย์มาคอยแนะแนวนั่นนี่ ใครเรียนบัญชีก็ไปสอบบิ๊ก 4 อะไรทำนองนี้ สังคมที่พี่เรียนไม่มีแบบนั้น ใครจะก็แยกย้ายไปเรียนตามที่ตัวเองอยากเรียน เพราะมีความคิดเป็นของตัวเองกันหมด ส่วนใหญ่ตอนอยู่ ม.ปลาย 80 เปอร์เซ็นต์ไปต่อนอก เพราะวุฒิ ม.6 ของคุณพี่ต่อที่ไหนก็ไม่รับ เพราะกระทรวงไม่รับรอง แต่เผอิญพี่โชคดี เรียนโรงเรียนไทยมาด้วยก็เลยเข้ามหาลัยได้ หรือบางคนไปเรียน กศน เพิ่ม แล้วเอาวุฒิ กศน ไปสมัครเข้ามหาลัย

โอ๊ววว.......ยาวมากกกกก เข้าเรื่องดีกว่า ตอนนั้นที่เรียนมนุษย์ศาสตร์เพราะรู้แค่ว่าอยากเรียนภาษาอังกฤษ กรูต้องได้เกรด 4 แน่ ๆ เพราะมันไม่มีอะไร ก็คงเรียนแบบแกรมม่าง่าย ๆ อะไรแบบนี้ แต่ แต่ แต่ คุณพี่คิดผิดครับ มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ไปเรียนจริงมันจะมีความเป็นธุรกิจเข้ามาแฝงมีหลากหลายวิชาที่จะทำให้เด็กมีพื้นฐานของสายธุรกิจ เช่นอิมพอร์ต เอ็กพอร์ต อะไรด้วย ก็เลยแบบว่า เอ่อออ มันไม่ง่ายนะ แต่ก็เรียนจบมาได้ สรุปแล้ววิชาอื่น ๆ ที่เราเรียนในคณะนี้เราจะไม่รู้ลึกอะไรเท่าไร เช่นการตลาด การจัดการ ออฟฟิสแมนเนจเมนท์ คือถึงจะเรียนมนุษย์ก็ตามแต่สาขาวิชาอื่นมันทำให้เราไม่รู้ลึกเลยยย เราจะได้แค่ภาษาจริง ๆ ถ้าน้องคิดว่าอยากเป็นแอร์ น้องเรียนอะไรก็ได้ ไม่จำเป็นต้องอักษร น้องจะไปเรียนหมอ แพทย์แล้วจะเป็นแอร์ก็ได้ แต่ถ้าคิดว่าอยากเป็นนักแปลอันนั้นก็แล้วแต่ น้องจะต้องนึกถึงอนาคตว่าอยากเป็นอะไร ถ้าไม่คิดว่าอยากเป็นนักแปล พี่ไม่แน่นำเรียนอักษร ภาษาอังกฤษสามารถฝึกได้ทุกที่ทุกเวลา ไม่ว่าจะหนังสือพิมพ์ เน็ตหรืออะไรก็ตามแต่ ไปซื้อเท็กซ์มาอ่านก็ยังได้ ถ้าน้องคิดว่าจะมีหน้าที่การงานที่ดีต่อไปในอนาคต สำหรับพี่ภาษาอังกฤษมันคือแค่ประตูบานหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับการทำงาน ทุกอย่างเรียนรู้ได้ก็จริงครับ แต่ก็ไม่ใช่ทุกอย่างที่คนเรียนด้านภาษาจะรู้ได้ สมมุติว่าน้องอยากเก่งด้านการตลาด พี่แนะนำไปเรียนการตลาดที่เป็นอินเตอร์ก็ได้ ถ้าอยากเรียนลอจิสติกก็ไปเรียนลอจิสติกที่เป็นอินเตอร์ก็ได้ คห.บนขอแย้งนิดนึงว่า ผมเห็นบ่อยมากจบคณะอักษร ม.ดัง ๆ ตกงาน คุณชาเขียวไม่เคยเห็น แต่เผอิญผมเจอบ่อยมาก ม.ดังอีกต่างหาก เพราะฉะนั้นพี่จะบอกว่าคุณน้องตั้งผิดห้องแล้วแหละ เพราะถ้าน้องไปตั้งในห้องสีลมเมื่อไร คำตอบจะกลับตาลปัตรกันเลย จำไว้ว่าภาษาอังกฤษไม่ใช่ทุกอย่างที่จะทำให้น้องประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน กลับกันสายภาษาเนี่ยแหละเป็นสายที่คนตกงานมากที่สุดด้วย

เพราะฉะนั้นสิ่งที่พี่พอจะแนะนำได้

1. เปลี่ยนความคิดใหม่ไปเรียนสาขาอื่นถ้าน้องแค่ว่าอยากเป็นแอร์ พอน้องปลดระวางจากการเป็นแอร์แล้ว อย่าคิดว่าน้องจะหางานง่ายนะครับ การเป็นแอร์นั้นน้องไม่ได้ใช้ทักษะอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว แม้กระทั่งภาษา น้องไม่ได้คุยกะผู้โดยสารตั้งแต่เครื่องบินออกจนเครื่องบินถึงจุดหมายปลายทางซะเมื่อไร ผมไปเมืองนอกนั่งเครื่องบินก็บ่อย แอร์แต่ละคนหน้าอย่างกะตูด ยิ้มก้ไม่ค่อยยิืม จะสั่งอะไรก้ไม่กล้า กลัวมันกัด นี่คือแอร์นะครับ คนเป็นแอร์หางานไม่ง่ายนะครับ พี่บอกไว้ก่อน career path ของคนเป็นแอร์นั้น จะเป็นงานในลักษณะงานโรงแรม (พี่เคยทำงานโรงแรม 5 ดาวมาก่อน) งานประชาสัมพันธ์ งานบริการอื่น ๆ นี่จะเป็นแครเรียพาร์ธของงานแอร์ครับ ถ้าน้องปลดระวางมาเมื่อไร เงินเดือนก็คงไม่เท่าแอร์แล้วแหละ เพื่อนพี่วันไปสมัครแอร์ คนเป็นแอร์ได้นั้นคุณสมบัติมีอยู่ประการเดียวจริง ๆ ครับคือ ต้องสวย อย่างเดียวเลยครับ ไม่นับอย่างอื่นนะที่จะต้องมี เช่น สูง หุ่นดี หน้าเรียบ หน้าใส อันนี้ไม่นับนะ พี่แค่บอกว่า "สวย" คำเดียวก็พอ อิอิอิ ถ้าน้องคิดว่า "เฮ้ยยยย กรูก็สวยว่ะหรือก็กรูมั่นว่ากรูสวย" ก็ไม่ต้องไปแคร์ครับ สมัครโลด เพื่อนพี่เป็นแอร์ วันไปสมัครแอร์ตื่นสาย น้ำไม่ได้อาบ ผมกระเซอะกระเซิง สูทรไม่มี รองเท้าไม่มี (ไปยืมข้างบ้าน) แต่เป็นรองเท้าเน่า ๆ แปรงฟันอย่างเดียว เอกสารไม่ครบ แต่ได้เป็นแอร์ของสายการบินโคเรียเพราะมัน "สวย" จริง ๆ คนอื่นทุกอย่างพร้อม เสื้อผ้าหน้าผม พร้อม แต่ไม่ได้ มันแปลกมะล่ะ

2. เรียนในสิ่งที่อยากเรียนคืออักษร ไม่ใช่ว่าอักษรไม่ดี ดีมาก แต่ career path อาจจะไม่เยอะ สมมุติถ้าน้องเป็นแอร์แล้วปลดระวาง หรือถ้าน้องผิหวังจากการเป็นแอร์ก็จะมีหลากหลายสาขาครับ การเรียนด้านภาษามีข้อดีเหมือนกันมากมาย คือ ได้เรียนงานทุกอย่าง จับฉ่าย ค่อนข้างรู้หลายเรื่อง (เหมือนพี่อะ อิอิอิ) ทำได้ทุกอย่าง แต่ต้องเก็บเกี่ยวประสบการณ์ด้วยนะครับ พี่เองทำงานด้านธุรการก็จริง แต่ไม่ใช่ธุรการอิทู่กุถังนะครับ พี่มีความรู้เรื่องเวิร์คเพอร์มิท มีความรู้ด้านงานบุคคล ด้านโรงงาน มีความรู้ด้านกฏหมายโรงงานทั้งสายเทรดดิ้งและสายโรงงาน มีความรู้เรื่องงานเลขานุการครอบคลุมทุกอย่าง สามารถเขียนหนังสือราชการภายนอก ภายใน ราชการธุรกิจไทย ข่าว ประกาศ แถลงการณ์ ประชาสัมพันธ์ ระเบียบ ข้อบังคับ ได้ พี่รู้เรื่องงานโรงแรมด้วย เช่นจัดโต๊ะอาหาร จัดดอกไม้ได้ มีความรู้ในเรื่องสายงานส่งออกบ้าง มีความรู้เรื่องการจัดซื้อ การติดต่อเจรจา ติดต่อประสานงานด้วย คือพวกนี้ไม่ใช่ว่าง่ายที่จะทำ ต้องอาศัยประสบการณ์ และศิลป์ในการจัดการด้วยครับ สายอักษรไม่ใช่ไม่ดี ดี แต่น้องจะต้องหาอะไรสักอย่างเพื่อยึดในอนาคตว่าจะทำอะไร จะต้องมีทาเก็ต ออบเจ็คทีฟที่แน่นอน ไม่อย่างงั้น พออายุเรามากขึ้น เราจะไม่รู้เลยว่าจะเดินไปทางไหนครับ นี่คือข้อเสียของอักษร

แต่ก็ไม่มีอะไรแน่นอนนะ เท่าที่เคยเห็น หลายคนที่เรียนทางด้านภาษามาไปอิจฉาพวกเรียนทางด้านสาขาเฉพาะว่าหางานง่าย เงินเดือนสูง เช่นวิศวะ (เกลื่อน) บัญชี (เกลื่อนแต่ก็มีคนเอา) แต่หารู้ไม่ว่ากลับกัน คนเรียนสายเฉพาะมากลับมาอิจฉาเด็กที่เรียนสายภาษาว่า หางานง่าย ทำได้หลายอย่าง รอบรู้ไปหมด (ถ้ามีประสบการณ์มาหลายบริษัท ทำหลายอย่างนะ) เห็นมะ ไม่มีอะไรแน่นอน คนเรียนสายเทคนิคมานั้นถ้าจบมาเยอะและไม่เก่ง หรือเก่งแต่ยังไม่มีใครไว้ใจ ก็หางานยากครับ เพราะคนเก่งด้านเทคนิคส่วนใหญ่จะไม่ค่อยแม่นเรื่องภาษา เช่นวิศวะ บัญชี จะไม่เก่งภาษาไปเลย (ไม่ใช่ทุกคน)

สรุป ยังไงก็ขอให้คุณน้องตัดสินใจดี ๆ ถ้าน้องทำในสิ่งที่ชอบมันก็จะทำให้เราทำได้ดี เรียนอักษรก็ได้ครับไม่ได้บอกว่ามันไม่ดี แต่เวลาน้องคิดอยากจะเปลี่ยนสายงานมันค่อนข้างยาก เพราะ career path มันน้อย แต่ก็ขึ้นอยู่กับน้องพรีเซนต์ตอนเข้าทำงาน เค้าอาจจะสนใจในตัวน้องนั่นก็เป็นอีกเรื่อง เพราะฉะนั้นทำตามความฝันครับ อย่าลืมนะครับว่าสมัยนี้ภาษาอังกฤษเป็นอะไรที่ง่ายมาก ไปไหนก็มีแต่คนพูดได้ น้องไปฟุต ฟิต ฟอ ไฟ กับพวกเด็ก ป. 6 มัธยมก็ได้ เดี๋ยวมันก็ตอบน้องมาเป็นฟืนเป็นไฟนั่นแหละ สำหรับพี่ภาษาอังกฤษมันเกลื่อนมากมายเลยครับ ตัวเลือกเค้าเยอะแล้วเดี๋ยวนี้ อย่าคิดว่าพูดภาษาได้ เขียนเก่ง อ่านรู้เรื่อง ฟังออกแล้วจะเลิศเลอนะครับ มันไม่ใช่ เพราะเดี๋ยวนี้ภาษาอังกฤษใคร ๆ ก็พูดได้ครับ สำหรับพี่ในฐานะที่ฟัง พูด อ่าน เขียน รู้เรื่องพี่มองว่าคนที่เก่งภาษาอังกฤษมันธรรมดาอะครับ ไม่เหมือนภาษาญี่ปุ่นถ้าน้องไปเรียนญี่ปุ่น โอกาสก้าวหน้าจะมีมากกว่าภาษาอังกฤษครับ แต่ภาษาอังกฤษยังไงก็สำคัญนะครับ อย่าทิ้ง เพราะอย่างน้อยภาษาอังกฤษเราจะต้องได้เป็นภาษาที่ 2 แล้ว สมัยตอนพี่เป็นเด็กไม่มีใครมาแนะนำแนวทาง หรือใครมาบอกอะไรนะ คิดเอง ทำเอง ตัดสินใจเองล้วน ๆ ไม่เหมือนสมัยนี้มีอาจารย์มาแนะแนว มีเพื่อนเป็นกลุ่ม ๆ ไปสอบเข้าด้วยกัน ยกตัวอย่างอย่างพวกบิ๊กโฟร์ หลายคนมองว่าที่นี่รับแต่พวก จุฬา ธรรมศาสตร์ เกษตรฯ เอแบค แต่หารู้ไม่ว่าที่นี่เค้ารับหมดทุกที่ แต่มหาลัยรัฐเหล่านั้นเค้ามีกลุ่มเพื่อน กลุ่มอาจารย์แนะแนวให้นักศึกษาไปสมัครที่นั่นที่นี่สิ มันเลยดีไง เพราะมีรุ่นพี่รุ่นน้อง ถึงต่อให้ไม่ได้แนะแนว คนเรียนมาทางสายตัวเองย่อมรู้ดีว่าควรไปไหน ต่างจากพี่ที่เรียนเอกชน ไม่มีอาจารย์มาสนใจนะครับ เพื่อนที่เรียนไม่ได้คิดถึงว่าจะไปสอบนั่นสอบนี่ ไม่มีการเตรียมตัว คนเรียนบัญชีหลายคนยังไม่รู้เลยว่าบิ๊กโฟร์คืออะไรหรอ งง อะไรแบบนี้ เพราะฉะนั้นคุณน้องโชคดีครับถ้าจะไปเรียนมหาลัยรัฐน้องจะได้เจออาจารย์ที่คอยช่วยเหลือตลอด มีเพื่อนที่คอยเอาใจใส่มาแนะแนวอาชีพ เพราะฉะนั้น ทำอะไรก็ได้ครับ ถ้าทำแล้วมันดี อนาคตก็ไม่แย่ครับ

ที่พูดเนี่ยพูดในฐานะที่ตัวเอง คนรอบข้างเจอมานะครับ ประกอบกับเป็นวัยคนทำงาน หางาน สมัครงาน ก็เลยพอจะรู้อะไรมาบ้าง แต่ไม่ได้บอกว่าตัวเองเป็นคนที่ประสบความสำเร็จนะครับ

โชคดีครับ

จากคุณ : ปีเตอร์นอร์ธ

เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 53 13:41:32

ความคิดเห็นที่ 11

เห็นด้วยกับคุณ ปีเตอร์นอร์ธ ค่ะ

ในฐานะที่พี่เรียนอักษร อยากแนะนำน้องว่า...

ถ้าน้องไม่คิดจะอยู่กับตัวหนังสือ เช่น พวกงานแปล งานเขียน คอลัมนิสต์ อ.มหา'ลัย ...พวกนี้
หรือคาดหวังว่าจะมาเก็บเกี่ยวทักษะการฟัง พูด จากในคณะ
...พี่แนะนำคณะท่องเที่ยว, ธุรกิจการบิน, การโรงแรม ไปเลยค่ะ
พี่จะอธิบายให้เห็นภาพรวมนะ เพราะ...
- คณะเหล่านี้มีหลักสูตรวิชาที่เอาไปใช้ได้จริงค่ะ
พวกวิชาก็จะเน้นสถานการณ์ในชีวิตจริง(เช่น ภาษาญี่ปุ่นเพื่อการโรงแรม ,การจัดอบรมสัมนา เป็นต้น)
อย่างเพื่อนพี่เรียนการท่องเที่ยว เค้าก็จะมีหลักสูตรA, B, C พี่ก็จำรายละเอียดไม่ค่อยได้นะคะ
แต่เป็นประมาณว่าจะได้บัตรไกด์ไม่เหมือนกัน(มีแบบทำได้แต่ในประเทศและทำได้ทั้งในประเทศ-ต่างประเทศ)
แล้วก็บางหลักสูตรก็มีเรียนพวกอบรม สัมนา บางหลักสูตรก็เรียนอีกอย่างหนึ่ง...ประมาณนี้น่ะค่ะ

-ได้ฝึกงานจริง
พี่ขอบอกว่าถ้าน้องไม่ได้เรียนดีมาก หรือได้เกียรตินิยม...การฝึกงานสำค้ญมากค่ะ
เพราะมันทำให้น้องมีเครดิตดีกว่าคนอื่นๆที่โปรไฟล์เหมือนๆกัน(คนเรียนดี-ปานกลางมีเยอะแยะ จริงมั้ย?)
ที่สำคัญคือน้องได้ประสบการณ์ตรงจากการทำงาน รู้ว่าอะไรต้องทำยังไง มันก็ปรับตัวได้ง่ายด้วย ได้ฝึกฝนทักษะจริงๆด้วย(อย่างพวกการฟัง-พูด)
ซึ่งอันที่จริงมันก็ฝึกเองได้ แต่มันก็เหมือนบังคับเราให้ฝึกในสถานการณ์จริงด้วย
อ้อ...รุ่นพี่ในคณะก็ทำให้เราหาที่ฝึกงานได้ง่ายด้วย เพราะบางที่เค้าไม่รับ
แต่รุ่นพี่ที่เคยไปฝึก หรืออาจารย์ก็จะช่วยหาหรือฝากให้
ถ้าคณะที่ไม่บังคับฝึกงานก็จะหายาก ไม่มีคนแนะนำด้วย

- มีประวัติการณ์ฝึกงาน/ใบผ่านงาน/ใบประกอบวิชาชีพ
อย่างเรียนไกด์ก็ได้บัตรไกด์ ไม่ต้องไปสอบอีก เป็นครูก็ได้วุฒิครู
ถ้าน้องเรียนอักษรแล้วจะเป็นครูก็ต้องไปเรียนเอาวุฒิอีก1ปี(ก็เหมือนเรียนครู...5ปีเหมือนกัน)

พี่ไม่ได้หมายความว่าคณะอักษรไม่ดีนะคะ คนเก่งๆมีเยอะมากๆ
ทำให้เราต้องกระตือรือร้นอยู่ตลอดเวลา เพราะมีแต่คนเก่ง(ซึ่งพี่คิดว่าเป็นข้อดีนะ ถ้ามันไม่กดดันเราก็จะชิวๆเล่นๆ ไม่ขวนขวาย)
แต่ลองสังเกตดูนะคะว่าเค้าก็จะไปทำอาชีพในวงการหนังสือมากกว่า
อย่างนักเขียน นักแปลดังๆ รวมทั้งอาจารย์เก่งๆก็จบมาจากอักษรฯเยอะ
(สมเด็จพระเทพฯก็ทรงจบอักษรฯ จะเห็นได้ว่าทรงพระนิพนธ์หนังสือเยอะมาก)
การเรียนในคณะก็จะค่อนมาทางงานเขียน วรรณกรรม อ่านๆๆๆ
ที่จริงวิชาเลือก(พวกวิชาภาษา)เค้าก็มีพวกวิชาล่ามอะไรพวกนี้นะคะ
แต่พวกวรรณกรรมหรือหนังสือนอกเวลาเนี่ยมีอยู่ในวิชาที่บังคับเรียนเยอะมาก
(รวมทั้งวิชาภาษ๊าภาษาอย่าง ภาษาศาสตร์...อารมณ์แบบว่า "เสียงนี้ เกิดจากการเอาปลายลิ้นแตะเพดานอ่อนแล้วปล่อยลมออกมา - -")
แล้ววิชาเลือกก็เป็นพวกประวัติศาสตร์ สังคมฯ ปรัชญา เหมือนเป็นการปูเพื่อฐานความรู้ให้หลากหลาย
เพราะถ้าน้องจะเป็นนักเขียน หรือนักแปล การมีความรู้รอบด้านเนี่ยมันสำคัญมากๆ และการอ่านก็ทำให้น้องแปลภาษาออกมาได้สละสลวย
แล้วคนที่เก่งๆมากๆ(เก่งทั้งพูด ฟังอ่าน เขียน)ไปเป็นอาจารย์ก็เยอะ
(ถ้าหนูเป็นเด็กกวดวิชาก็คงรู้)
ยิ่งอาจารย์มหาลัย ส่วนมากก็จบตรงสายมาเลย แล้วต่อโท-เอก
ไม่มีที่จบครูมาโดยตรง เช่นจบตรี-เอก ภาษาญี่ปุ่น ก็มาสอนญี่ปุ่น

แต่ทีนี้หนูจะทำงานสายนี้รึป่าว...หรือชอบที่จะพูด ชอบสื่อสารมากกว่า ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นน้องอาจจะเบื่อบางอะไรบ้าง
แล้วก็ท้อ อารมณ์แบบว่า...ชั้นจะไปคุยกับลูกค้านะ ให้ชั้นมาถอดความพงศาวดารเพื่อ?
หรือ...(จากข้อสอบ)จงเขียนEssayเกี่ยวกับเนื้อหาวิชา Medieval Europe ตลอดระยะเวลา7สัปดาห์ที่ผ่านมาโดยสรุป(พร้อมแจกสมุด8หน้า1เล่ม)
...ที่ช๊อคกว่านั้นคือมีคนไปเอาสมุดเพิ่มค่ะ (T.Tช้านเพิ่งเขียนไปหกหน้าเองนะนั่น)

แต่ถ้าน้องเรียนได้ และขวนขวายหาความรู้ หาโอกาส ลองไปฝึกงานบ้าง ฝึกฝนตัวเองอยู่เสมอ...อักษรฯจบมาแล้วรุ่งแน่ๆค่ะ
(แต่ตอนนี้พี่เองกำลังจะร่วงค่ะ 555+)
ถ้าเลือกสองคณะนี้พี่เชียร์อักษรฯค่ะ

ส่วนการเป็นครูก็อย่างที่คุณ ปีเตอร์นอร์ธ อธิบายไว้เลยค่ะ
...แต่ที่แน่ๆถ้าไม่อยากเป็นครู อย่าเลือกเลยนะ
ทำด้วยใจรักดีกว่า มันต้องทุ่มเทนะ ต้องใส่ใจ
อย่างร.ร.พ่อพี่นะ คนที่มาเป็นครูแล้วมาแบบไม่มีใจ...เยอะมาก
แล้วเค้าไม่ทุ่มเท เห็นแล้วสงสารนักเรียน

ลองคิดดูนะคะ...
ยังไงก็ขอให้น้องประสบความสำเร็จนะคะ ^^
แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 53 00:16:44

จากคุณ : amdekd

เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 53 00:14:17