PANTIP.COM : K9661320 ถามคุณfortuneteller เรื่อMacrobioticครับ []

ความคิดเห็นที่ 3

ไหนๆตั้งกระทู้มาแล้วเราก็จะเล่าประวัติการเผยแพร่วิชา Zen Macrobiotics ให้ฟัง กระทาชายชาวญี่ปุ่นผู้มีนามว่า Nyoichi Sakurazawa ซึ่งต่อมาเป็นที่รู้จักกันในนามว่า George Ohsawa เขาเกิดมาในตระกูลซามูไร ตอนเด็กๆยากจนไม่มีเงินเรียนมหาลัย ก็เลยกลายเป็นเรียนวิชานอกมหาลัยไปซะ

George Ohsawa มีวาสนาได้พบกับ Nishibata Manabu ซึ่งเป็นศิษย์ของ Sagen Ishizuka และเรียนวิชาปรัิชญาโบราณของจีนเกี่ยวกับพลังหยินกับหยาง จนกระทั่ง George Ohsawa สามารถรักษาวัณโรคที่ตัวเองเป็นอยู่ได้จนหายขาดด้วยธรรมชาติบำบัดโดยไม่ต้องใช้ยาแผนปัจจุบันเลย

Sagen Ishizuka มีประวัติอันน่าทึ่งเขาเป็นชาวญี่ปุ่นที่เรียนจบด้านการแพทย์แผนปัจจุบัน และเป็นหมอทหาร เขาเชี่ยวชาญภาษาต่างประเทศมากมายเช่น อังกฤษ เยอมัน ฝรั่งเศส และดัทช์ ในขณะที่เป็นแพทย์ทหารเขาเจอโรคภัยไข้เจ็บมากมาย ซึ่งค้นพบว่าบางอย่างมันไม่จำเป็นต้องหรือไม่เหมาะก้ับการรักษาด้วยการแพทย์แผนปัจจุบัน ตอนเขาลาออกจากทหารเขาเปิดคลีนิกรักษาโรคฟรี เวลาคนไข้ป่วยเป็นอะไรมาหาเขา เขาก็มักจะแนะนำให้กินอาหารเจ หรือกินอะไรหรือปฏิบัติตนบางอย่างที่รักษาโรคได้แบบธรรมชาติบำบัด จนเขาได้รับการขนานนามว่า The Doctor of No Medicine โด่งดังระดับคนส่งจดหมายหาเขาในญี่ปุ่นเขียนแต่ชื่อจำที่อยู่ไม่ได้ไปรษณีย์ก็ส่งถูกบ้าน

George Ohsawa อ้างว่าในช่วงหลังๆของชีวิตเขา เขาได้เรียนรู้ทุกอย่างเพิ่มเติมด้วยตนเองจนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับ Zen Macrobiotics เทียบเท่า Sagen Ishizuka และนำวิชานี้ออกไปเผยแพร่ทั่วโลก

George Ohsawa มีศิษย์เอกหลายคน แต่ศิษย์คนที่เขียนหนังสือเกี่ยวกับ Zen Macrobiotics มากที่สุดในรอบหลายสิบปีที่ผ่านมา เห็นที่จะเป็น Michio Kushi

เราได้รับการถ่ายทอดวิชา Zen Macrobiotics จาก Bill Tara ผู้เป็นศิษย์เอกของ Michio Kushi จากนั้นเราก็ศึกษาแบบครูพักลักจำมาเรื่อยๆ เราเคยเข้าเรียนหลักสูตรวิธีทำอาหารสุขภาพแบบญี่ปุ่นกับอาจารย์ชาวอเมริกันท่านหนึ่ง เราเรียนแต่ทฤษฎีล้วนๆ (เคยลงมือทำอาหารญี่ปุ่นจริงๆแค่ 2-3 ครั้งในห้องเรียน) แต่ไม่ได้พยายามจำตำรากับข้าวเลย แต่หลังจากนั้นมา เราสามารถคิดค้นพลิกแพลงเพื่อสร้างสูตรตำรากับข้าวแปลกๆใหม่ๆได้อยู่เรื่อยๆ โดยอาศ้ัยความรู้เรื่องพลังหยินก้ับหยาง ไม่ว่าเราจะย้ายถิ่นฐานไปพำนักอาศ้ัยในประเทศใดก็ตาม ถึงแม้ว่าจะหาส่วนประกอบของอาหารญี่ปุ่นไม่ได้ ก็หาอย่างอื่นมาพลิกแพลงใชงานทดแทนกันได้

ร้านอาหารญึ่ปุ่นในยุโรปหรืออเมริกาน่าจะเป็น "หลุมหลบภัย" สำหร้ับคนที่หนีจากร้านอาหารไทยและร้านอาหารจีน "เพราะไม่อยากเจอผงชูรส" แต่ร้านอาหารญี่ปุ่นในประเทศไทยกลายเป็น "แหล่งอันตรายจากผงชูรส" (ใส่ก้ันเพียบเลย) แต่ในเมืองไทยก็มีหลงๆมายี่ห้อเดียวที่น่าจะปลอดผงชูรส เพราะกินทีไรไม่เคยปวดหัวไมเกรน นั่นก็คือร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อ "โอโตยะ" แต่น่าเสียดายที่เขาไม่มีข้าวกล้องเม็ดสั้นแบบญึ่ปุ่นให้กิน เอาไว้ว่างๆเราจะเขียนจดหมายไปถึงผู้บริหารให้เขาเพิ่มข้าวกล้องเม็ดสั้นแบบ organic ของญี่ปุั่นเข้าไปในเมนูเขา
แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 53 06:26:05

จากคุณ : fortuneteller

เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 53 06:21:26