ความคิดเห็นที่ 1 เราก็เึคยมีปัญหาเหมือนคุณ แต่นั่นมันอดีต สมัยนี้คุณไม่น่ามีปัญหาแล้วหละถ้าใช้ technologies ใหม่ๆ ให้เป็นประโยชน์ ใช้คอมพิวเตอร์กับอินเตอร์เน็ตให้เป็นประโยชน์ดิ คือติดตั้ง dictionaries อังกฤษ-อังกฤษที่เป็น software เอาไว้บนเครื่องคอมพิวเตอร์แล้วก็ต่อเน็ตความเร็วสูงไว้ แล้วก็อ่านแต่ ebooks บนคอมพิวเตอร์ ถ้าติดศัพท์ก็เคาะคอมพิวเตอร์แค่นิดเดียวเองไม่เหนื่อยยากอะไรเลย ศัพท์บางตัวในนิยายขนาดเรามี dictionaries อังกฤษ-อังกฤษ ที่เป็น software ตั้ง 20 กว่าชุดบนเครื่องคอมฯเรายังหามันไม่เจอเลยหละ...ถ้าเจอแบบนี้ต้องใช้ google ช่วย มีหลายคนเชื่อว่าอ่านหนังสือบนคอมฯจะเสียสายตา แต่เรากลับพบว่าอ่านหนังสือเป็นเล่มๆทำลายสายตาเรามากกว่าอ่านหนังสือบนคอมฯ เพราะเวลาอ่านหนังสือเป็นเล่มๆเราต้องมานั่งเพ่งตัวหนังสือตัวเล็กๆ แต่เวลาอ่านบนคอมฯเราตั้งจอคอมฯไว้แบบตัวใหญ่ๆสีไม่แยงตา (ไม่เหมือนขาวดำบนกระดาษที่แยงตา) อ่าน ebooks แล้วสบายตา ถ้าจะให้ดีก็ลองใช้ projector ต่อคอมฯแล้วฉายหนังสือขึ้นจอใหญ่ๆมันซะเลยยิ่งสบายตาใหญ่เลยหละ... ลองนึกภาพดูดิว่า ถ้าคุณอ่านนิยายเป็นเล่มๆ แล้วมี dictionaries เป็นเล่มๆหลายๆเล่มวางอยู่รอบๆกายคุณเหมือนฆ้องวง แล้่วหนังสือมันยากคุณติดศัพท์ค้นศัพท์ทีก็แทบแย่ เพราะต้องวางหนังสือที หยิบ dictionary เล่มหนึ่ง แล้วถ้าหาศัพท์ไม่เจอ ก็ต้องหยิบ dictionary อีกเล่มหนึ่ง (ถ้ามี dictionary แค่เล่มเดียวก็ตายแบบไม่ได้ผุดได้เกิดเลยหละ) แล้วหยิบหนังสือกลับมาอ่านอีก กว่าจะอ่านจบเล่มก็พอดีบ้าตาย แล้วท้อใจไปซะก่อน เหมือนๆกับที่มันเคบเกิดขึ้นกับเราในอดีต นั่นแหละ แต่สมัยนี้อ่าน ebooks บนคอมฯที่มี dictionaries เป็น software หลายๆชุดติดตั้งอยู่ และต่อเน็ตความเร็วสูง คุณหาศัพท์ก็เคาะคอมพิวเตอร์เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเองก็หาเจอแล้ว ก่อนอ่านนิยายได้สนุกคุณต้องใช้ dictionaries อังกฤษ-อังกฤษให้คล่องๆก่อน เพราะถ้าใช้ dictionaries อังกฤษ-ไทย โอกาสที่อ่านไม่รู้เรื่องจนงงจะมีมาก เพราะ dictionaries อังกฤษ-ไทย ส่วนใหญ่จุคำศัพท์ไม่มากพอ แถม dictionaries อังกฤษ-ไทย หลายๆเล่มก็ยังมีแปลผิดหลงๆมาบ่อยๆอีกด้วย นักแปลนิยายมืออาชีพสมัียนี้ ไม่มีใครใช้ dictionaries เป็นเล่มๆหรอก เพราะหาศัพท์ไม่เร็วพอ กลัวอดตายซะเปล่าๆ แล้วขนาดแปลอังกฤษเป็นไทยก็ไม่มีใครใช้ dictionaries อังกฤษ-ไทยด้วย เพราะมันเสี่ยงต่อการแปลผิดจัีงๆ ตอนนี้เราอ่านหนังสือเป็นเล่มๆไม่ได้เลย เพราะรำคาญ ถ้าจำเป็นต้องอ่านหนังสือเป็นเล่มๆเราจะฉีกมันออกมา scan ด้วย scanner ความเร็วสูง เพื่อทำเป็น ebook เอาไว้อ่านสบายๆ แต่เผอิญโชคดีที่เราหา ebooks ตามที่เราต้องการได้เกือบหมด ตอนนี้เราพัฒนาการอ่านหนังสือภาษาอังกฤษให้กลายเป็นการเรียนเขียนภาษาอังกฤษได้ด้วยตัวเอง โดยการเลียนแบบลีลาการเขียนของนักเขียนฝรั่งเก่งๆ โดยการหัดนำประโยคที่อ่านเจอมารื้อใหม่เขียนใหม่ให้พลิกแพลงออกมาอีกหลายๆรูปแบบ ก็เลยโชคดีไม่ต้องไปเรียนภาษาอังกฤษที่ Wall Street แพงๆกับเขา... จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 12:54:07

ความคิดเห็นที่ 2 ตอบด้วยความมั่นใจว่า ได้ค่ะ ดิฉันก็คิดเหมือนเพื่อน จขกท. คือ อ่านมาก ๆ แล้วมันจะซึมเข้าไปเอง ส่วนตัวคิดว่าตัวเองยังอ่านน้อย แต่ขนาดอ่านน้อย ยังได้อะไรมากมายเลยค่ะ ถ้าไม่เคร่งครัดเรื่องแกรมม่านะคะ เหมือนนักเขียนไทยบางท่านอ่านหนังสือมากจนสามารถเขียนนิยายได้ โดยเรียนจบแค่ชั้นประถมเท่านั้นเอง อะไรก็ไม่สู้การอ่านและการศึกษาเอาเองจริง ๆ นะคะ (ความเห็นส่วนตัวค่ะ) จากคุณ : wanalee เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 12:55:01

ความคิดเห็นที่ 3 เราว่านะ... คุณอ่านหนังสือที่เหมาะกับคลังศัพท์ของคุณหรือเปล่า สมัยเราเรียนชั้นมัธยม ครูจะให้รายชื่อหนังสือนอกเวลาภาษาอังกฤษมาให้อ่าน เราว่า หนังสือพวกนั้น มันต้องสอดคล้องกับระดับความรู้ของเรานะ ไม่ใช่ว่าง่ายเกิน (ก็ไม่ได้รู้อะไรใหม่) หรือยากเกิน (เด็กก็คงหลับ หรือหาทางโกงทางลัด ก็ไม่ได้ประโยชน์อีก) เวลาเรารู้สึกแบบคุณ (คือกำลังมันส์ ขี้เกียจเปิดดิคฯ เลยเดาเอา) เราจะทำเครื่องหมายตรงคำนั้น เช่น วงกลม ติ๊ก หรือไม่ก็จดลงบนกระดาษรวมทั้งเลขหน้าไว้ ถ้ามีเวลาเราก็กลับไปหาความหมายทีหลัง บางทีติดใจชอบใจประโยค/วลีไหน เราก็ขีดเส้นใต้ หรือจดมาทั้งดุ้นเลย แต่เราก็ไม่ได้มานั่งท่องหรอกนะ ก็เปิดหาความหมาย อ่านให้เข้าใจ ณ ตอนที่ค้นคำตอบนั้น บางทีก็จำได้ บางทีอาจจะจำไม่ได้ (สมองเริ่มเสื่อม อิอิ) ก็ไม่ซีเรียสอะไร ถือเป็นการฝึกสมอง ขอให้โชคดีและ enjoy reading! จากคุณ : Genuine XXX เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 12:56:20

ความคิดเห็นที่ 4 @คุณ fortuneteller เราไม่ได้อ่าน ebook สักเท่าไหร่อะค่ะ เพราะว่า ปกติ เราจะอ่านหนังสือระหว่างเดินทางไป-กลับ ทำงาน วันละเกือบ 2 ชม. ดังนั้น pocket book จะสะดวกกับเรา้มากกว่า อีกทั้งมือถือที่ใช้ก็จอเล็กเหลือเกิน ขอบคุณมากสำหรับคำแนะนำ ถ้ามีโอกาสได้อ่านจาก ebook เมื่อไหร่ จะมานำเทคนิคไปใช้นะคะ ^__^ @คุณwanalee  คำตอบของคุณทำให้เรามั่นใจขึ้นอีกโขเลยค่ะ ^__^ เดี๋ยวต้องไปร้านหนังสือ ดูนิยาย Eng เรื่องใหม่ซะหน่อย @คุณGenuine XXX ขอบคุณมากมายสำหรับเทคนิค ^_^ จะไปหาซื้อ สมุดเล็กๆ ไว้จดคำศัพท์ใหม่ๆ + เลขหน้าของหนังสือ ไว้เปิดตรวจสอบย้อนหลัง อีกทั้ง จดประโยคที่ชอบ ^____^ ใครมีข้อเสนอแนะ ติชม จขกท. น้อมรับนะคะ จขกท แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 53 13:25:39 จากคุณ : จขกท (ชีวิตชีวา) เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 13:22:23

ความคิดเห็นที่ 5 ด็อกเตอร์ทาง linguistic คนหนึ่งเคยบอกผมว่า   วิธีการเรียนภาษาที่เป็นธรรมชาติที่สุดคือรับ input เข้าไปเป็นภาษานั้นเรื่อยๆ แกบอกว่าลองคิดถึงตอนที่เราเริ่มเรียนภาษาไทยกันสิ   ใครเคยเปิดพจนานุกรมตอนหัดพูดบ้าง   แต่ที่สุดเราก็พูดภาษาไทยกันคล่องปาก เพราะฉะนั้นอ่านเข้าไปเถอะครับ จากคุณ : Tanis เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 13:37:02

ความคิดเห็นที่ 6 มันจะมีบางคำ ในบางประโยค ที่จำเป็นต้องเปิด เราก็จะได้ศัพท์จากคำพวกนี้ครับ กับเราจะได้ศัพท์จากการเดาบริบท อ่านมากๆ เข้า มันจะได้เองครับ อ่อ อีกอย่างคือ อย่างผมอ่านนิยายอะไร มักจะเปิด wiki ในเรื่องที่สงสัยคู่ไปด้วย อย่างสมมติอ่าน lost symbol ของแดน บราวน์ ก็จะมีเปิดวิกิอ่านประวัติโน่น ดูรูปนี่ไปด้วย มันได้ความรู้มากกว่าแค่ภาษาอังกฤษครับ จากคุณ : ชาเขียว เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 13:39:28

ความคิดเห็นที่ 7 เราก็อ่านอย่าง จขกท. ค่ะ เดาไปเรื่อยๆ   ถ้าเดาผิด ไปเจอคำนี้อีกครั้งก็รู้ว่าเราเข้าใจผิด  คราวนี้ถึงไปเปิดดิคค่ะ เปิดไปเปิดมา ก็จำศัพท์ได้มากขึ้นเอง แกรมมาร์ หรือสำนวนบางอย่างก็ได้จากความคุ้นเคยด้วยแหละค่ะ อ่านบ่อยๆ ก็จำได้เอง จากคุณ : lalabel เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 13:58:05

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแบบ จขกท. ค่ะ ขืนไปเปิดดิกดูแกรมม่า รับรองว่าไม่กี่หน้าก็ขอบายแน่นอน อ่านไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็อ่านไปเป็นร้อยเล่มแล้ว ประมาณว่าเรื่องบันเทิงนี่ไม่ยั่นค่ะ จากคุณ : jackfruit_k เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 14:32:36

ความคิดเห็นที่ 9 ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าของกระทู้ต้องการอะไรเวลาอ่านนิยายภาษาอังกฤษ ถ้าต้องการอ่านให้รู้เรื่องให้สนุกก็ตลุยอ่านไปจนจบ แบบที่ผมทำเวลาอ่านหนังสือเรื่อง Harry Potter แต่ถ้าต้องการอ่านเพื่อเพิ่มเติมความรู้ทางภาษาอังกฤษ ก็ต้องหยุดอ่านบ้างเวลาเจอศัพท์ที่ไม่รู้จัก หรือเจอประโยคสนทนาที่น่าจดจำ หรือศึกษาโครงสร้างประโยคบางประโยคที่เราเห็นว่าจะนำไปใช้เองได้ บางประโยคหรือบางวลีก็สมควรจดไว้ในสมุด เพื่อเอาไปใช้ในอนาคต ความจริงการเปิดดิกชันนารีบ่อยๆก็เป็นวิธีเรียนภาษาอังกฤษที่ดีแบบหนึ่ง สามารถเรียนรู้วิธีออกเสียงแต่ละคำ แล้วแต่ละคำยังมีหลายความหมาย มีตัวอย่างที่ใช้คำนั้นในประโยค แล้วยังมีความหมายแตกแขนงออกไปอีกเยอะแยะเมื่อผสมกับ preposition ต่างๆ จากคุณ : นายชัย เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 14:46:35

ความคิดเห็นที่ 10 @คุณTanis  มาช่วยเพิ่มกำลังใจให้อีกกระบุงหนึ่งเลยค่ะ ^___^ สู้ต่อไป ทาเคชิ! (ว่าแต่นานและเยอะขนาดไหนคะ วิธีธรรมชาติถึงจะสำแดงฤทธิ์) @คุณชาเขียว  เรื่อง Wiki ทำอยู่บ้างค่ะ ไม่งั้นบางอย่างมันไม่รู้เรื่อง สำหรับเรื่องผลลัพธ์ นานมั้ยคะ กว่าจะรู้สึกได้ ว่ามันซึมเข้าไปแล้ว @คุณlalabel  เราหวังว่า วันนึงมันจะเข้าไปอยู่ในหัวเรา @jackfruit_k เรื่องไหนอ่านแล้วเจ๋ง แล้วดี และชอบ มาแนะนำกันบ้างนะคะ @คุณชัย จริงแล้วๆ ก็อยากอ่านให้ได้ทั้งประโยชน์และความบันเทิง แต่ว่า.... บางที ก็ขี้เกียจ T.T  แต่ก็ยังอยากได้ประโยชน์ (จขกท. ดูนิสัยไม่ดีเลยนะคะ) ส่วนใหญ่ ไม่ค่อยสะดวกในการเปิดดิกเลย จริงๆ ค่ะ คงต้องใช้วิธี mark ไว้ แล้วมาหาข้อมูลภายหลัง แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 53 15:04:53 จากคุณ : จขกท. (ชีวิตชีวา) เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 14:47:21

ความคิดเห็นที่ 11 การอ่านและการฟังมากๆเป็นสิ่งจำเป็นมากถึงมากที่สุดในการเรียนภาษาระดับสูง  มันถึงเวลาแล้วที่คุณต้องจับอารมณ์ของภาษา  ยกตัวอย่างง่ายๆนะคะ  ในภาษาไทยมีสรรพนามบุรุษที่หนึ่งมากมายเมื่อเทียบกับภาษาอังกฤษ  คุณต้องฟังหรืออ่านมากๆเท่านั้นค่ะ  คุณถึงสามารถเรียนได้ว่าแต่ละคำใช้อย่างไรบ้าง  ถ้าคุณไปเปิดดิค กี่สิบเล่มก็บอกคุณไม่ได้ค่ะ  เราอาจจะเรียกมันว่าประสบการณ์ทางภาษา  เมื่อคุณเข้าใจมันแล้ว  จะประมาณว่า  คุณเข้าใจแต่ไม่สามารถอธิบายได้  เหมือนกับที่คุณใช้ภาษาไทยคล่อง แต่ไวยากรณ์อาจจะไม่ได้เรื่อง ทีนี้ การอ่านจะไม่ช่วยแค่สรรพนามเท่านั้น แต่ช่วยด้านอื่นๆด้วย  สำนวน  ไวยากรณ์  ความคิดของคน ฯลฯ  มันเป็นทางเดียวที่ทำให้ภาษาต่างประเทศของคุณดีเท่าหรือดีกว่าเจ้าของภาษาได้ การอ่านนิยายนั้น ข้อดีของมันคือได้แสลงค่ะ  แล้วแต่นิยายที่อ่านด้วย  เราอ่านอะไรก็จะได้คำศัพท์แนวๆนั้นมา  อย่าลืมอ่านหนังสือแนวที่คุณต้องใช้ในการทำงานด้วยนะคะ  เตรียมๆไว้ค่ะ ที่เล่ามาใช้กับทุกภาษานะคะ เราเรียนภาษาต่างประเทศสองภาษา  มันใช้ได้หมดค่ะ จากคุณ : ขวัญ (khumchalong) เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 15:09:34

ความคิดเห็นที่ 12 ถามได้ตรงใจผมเลยครับ ปล.เข้ามาสูบ จากคุณ : Guiman เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 15:18:17

ความคิดเห็นที่ 13 แต่ก่อนตอนเรียนมัธยม เมื่อต้องอ่านหนังสืออ่านนอกเวลา คุณครูจะบอกว่า 1. อ่านรอบแรกให้จบโดยไม่เปิดดิค เจอคำไหนไม่รู้จักขีดเส้นใต้ไว้ พยายามเดาความหมายจากบริบท 2. เมื่ออ่านจบแล้ว กลับมาดูตรงที่ติด ลองเปิดดิคดูความหมาย อาจพบว่าเดาได้ตรงหรือใกล้เคียงหรือไม่ใช่อย่างสิ้นเชิง 3. ทำความเข้าใจกับประโยคหรือข้อความนั้นใหม่ เราก็นำสิ่งที่ครูสอนนี้มาเป็นหลักเบื้องต้นในการอ่านนิยายภาษาอังกฤษ แล้วสิ่งที่ได้นอกจากศัพท์ใหม่ ๆ ก็คือวิธีการเขียน เพราะเราจะติดวิธีการเขียนแบบภาษาไทย แต่เวลาอ่านนิยายภาษาอังกฤษเราจะได้เห็นว่าจริง ๆ แล้วเขาจะเขียนอย่างไรกัน เอาไว้ใช้ในชีวิตประจำวันได้อีก แถมยังอาจได้สำนวนที่เราไม่รู้จักด้วย เราเริ่มหัดอ่านจากแฮร์รี่ พอตเตอร์ก่อน แล้วก็พัฒนาเป็นพวกนิยายของแดน บราวน์ ตอนนี้ก็อ่านนิยายที่พ่อซื้อไว้พวกประมาณสืบสวน ศัพท์ก็ยากขึ้นเดายากขึ้น จากคุณ : pornnisa เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 15:46:23

ความคิดเห็นที่ 14 เวลาอ่านต้องหัดเป็นคนขี้สงสัย เห็นอะไรไม่สมเหตุผล ให้ตั้งข้อสงสัียว่าเราตีความภาษาอังกฤษผิด ไปดู คคห 24 ในกระทู้นี้(เราใช้ login เดิมคือ agelesstansy ปั่นกระทู้นี้) http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2008/07/K6780472/K6780472.html อีกตัวอย่างหนึ่งของการอ่านไปแล้วตั้งข้อสงสัยไปว่าเราตีความถูกหรือเปล่าตามหลักเหตุผล ไปอ่านกระทู้นี้ เราชวนอ่านผลงานของ Agatha Christie แล้วพยายามใช้เหตุผลเพื่อตัดสินว่าเราเข้าใจเนื้อเรื่องได้ถูกต้องหรือเปล่า ตอนนั้นเราใช้ชื่อ sensitive reader ถ้าเข้าไปศึกษาดูดีๆ จะเห็นว่าอ่านไปแค่ไม่กี่หน้าจะจับประเด็นที่น่าสนใจได้มากมาย อยู่ในกระทู้นี้ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/K3954683/K3954683.html อันนี้เป็นตัวอย่างของการที่จะอ่านให้เข้าใจ บางทีรู้แค่ศัพท์ก็ตีความไม่ออก แต่ต้องมีความรู้รอบตัวด้วย ซึ่ง google ช่วยได้ เราสาธิตไว้ให้ดู คคห 4 ในกระทู้นี้ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2010/01/K8720114/K8720114.html จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 16:38:34

ความคิดเห็นที่ 15 เมื่อก่อนนี้ จะอ่านหนังสือบทละสองครั้ง ครั้งแรกอ่านไปแล้วเข้าใจตามที่คิดว่าถูกต้อง แต่จะ highlight และจดคำที่ไม่เข้าใจไว้ในกระดาษ เมื่ออ่านจบบท ก็จะนำคำที่จดไว้เหล่านั้นไปตรวจทานกับพจนานุกรม หากเข้าใจถูกต้องก็จะอ่านบทต่อไป โดยที่ไม่ต้องกลับไปอ่านใหม่ หากเกิดมีความผิดพลาดในความเข้าใจขึ้นมา ก็จะกลับไปอ่านใหม่ เพื่อให้เข้าใจให้ถูกต้องแล้วจึงอ่านบทต่อไป ซึ่งจะทำตามขั้นตอนเดิม ทำอยู่นานเป็นเดือนๆ กว่าจะผ่านขั้นตอนนั้นไปได้ และอย่างที่ ค.ห. ที่ 3 คุณ Genuine XXX บอกไว้ ใช้คลังศัพท์ ของเราเป็นตัวกำหนด จากคุณ : tnu เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 18:18:59

ความคิดเห็นที่ 16   เดา... ว่าได้ประโยชน์... แต่ส่วนตัวเคยชินไปแล้ว อ่านหนังสือพร้อมดิกชันนารี่ เจอคำไม่รู้เปิดดิกทันที ดิกที่ใช้อยู่ก็ฉบับย่อ อังกฤษ-อังกฤษ Merriam-Webster's Collegiate Dictionary มีศัพท์บางคำที่ไม่มีเหมือนกัน แต่ฉบับไม่ย่อ มันก็ใหญ่เกิน เทอะทะ ไม่สะดวก แบบ pocket dictionary นี่มันก็แคบเกินไป ข้อดีตามความเห็นก็คือ รู้ความหมายที่ถูกต้องของคำ รู้ความหมายของคนเขียน มีตัวอย่างการใช้ บางทีมีเปรียบเทียบคำที่ความหมายเหมือนๆกันแต่ต่างกัน ขยายคลังคำศัพท์ ลืมมั่ง จำได้มั่ง... จากคุณ : a เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 18:29:55 A:74.103.123.144 X: TicketID:071236

ความคิดเห็นที่ 17 อ้าง ค.ห. 10 เรื่องที่ดีคงขึ้นอยู่กับรสนิยมและระดับความสามารถในการอ่านตอนนั้นค่ะ อันนี้เป็นเรื่องส่วนบุคคลเลยเชียว โดยส่วนตัวที่ชอบก็มีเขียน blog บ้างแล้วแต่ไม่ค่อยมีเวลาเท่าไหร่ เลยมียังไม่มากน่ะค่ะ แต่ถ้าจะถามอะไรเป็นพิเศษหลังไมค์ก็ได้ค่ะ จากคุณ : jackfruit_k เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 19:32:12

ความคิดเห็นที่ 18 @คุณ jackfruit_k  จะแวะไปเยี่ยมใน Blog ค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ แวะเข้ามาตอบด้วย ^___^ ใจดีจังค่ะ ----- ตะกี้ไปซื้อนิยาย Eng เรื่องใหม่มาเรียบร้อยแล้ว พอดีแถวๆ ที่ทำงาน มีร้านหนังสือภาษาอังกฤษมือสอง แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 53 19:39:45 จากคุณ : ชีวิตชีวา เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 19:38:02

ความคิดเห็นที่ 19 ทำอะไร ทำอย่างไร ยังไม่สำคัญเท่า ทำแล้วสนุกหรือเปล่า? การเรียนรู้ภาษาไม่มีวันจบ มันต้องทำไปตลอดชีวิต อะไรที่คุณต้องทำตลอดชีวิตถ้าคุณเหม็นเบื่อเหมือนกินยาขม เห็นจะไม่รอดอย่างแน่นอนที่สุด ดังนั้น กับภาษาอังกฤษคุณต้องสนุกกับมันให้ได้ จะด้วยวิธีใดก็ตาม หนทางหนึ่งคือการได้รับสาระ ได้รับความบันเทิง ได้รับประโยชน์ อย่างนี้จะเป็นแรงจูงใจให้ทำต่อไปเรื่อยๆ คุณอ่านก็จริง แต่อ่านอะไร? ถูกจริตหรือเปล่า? ยากเกินไปหรือเปล่า? อ่านสิ่งที่ไม่ถูกตรงกับจริตและยากเกินไป อย่างนี้จอดไม่เกินสองป้าย ทางแก้ก็คือตอบคำถามก่อนว่าชอบอะไร แล้วก็ไปหยิบอย่างที่คุณอ่านออก อ่านออกทั้งหมดได้แค่ไหน นั่นคือจุดสตาร์ท แล้วก็ค่อยๆไต่อันดับเอา จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 20:37:30

ความคิดเห็นที่ 20 เห็นด้วยกับหลายๆ ความเห็นในนี้นะคะ ขอบคุณ จขกท.ที่มาตั้งคำถาม และผู้รู้ทุกท่านที่มาช่วยแบ่งปันประสบการณ์ด้วยนะคะ เราเชื่อว่ายังไง จขกท. ก็ได้ผลค่ะ แต่อย่าไปเปรียบกะใครจนเราท้อนะคะ เปรียบกับตัวเองค่ะว่าดีขึ้นรึป่าว เราเชื่อว่าได้ผลแน่นอน ถ้าไม่เลิกทำ (เป็นกำลังใจให้นะคะ) ส่วนตัวแล้วเป็นคนขี้เกียจเอามากๆเลยค่ะ ไม่สามารถอ่านไปเปิดดิกไปได้ เพราะเคยทำแล้วเบื่อมากค่ะ อ่านไม่ไปไหนเลย ต้องเป็นแบบตะลุยอ่านค่ะ แต่เดี๋ยวความสงสัยในศัพท์บางตัวที่เดาไม่ถูกจริงๆ แล้วก็เจอค่อนข้างบ่อย ก็จะไปเปิดดิกค่ะ แล้วประโยคไหนที่โดนๆ เราก็จะจำได้ค่ะ (เพราะรู้สึกว่าอยากเอามันไปใช้) แล้วเราก็จะเอามันไปใช้กับเพื่อนๆ ค่ะ (แบบว่าได้ของมาใหม่แล้วเห่อ อ่ะค่ะ) post ใน comment เราบ้าง อะไรบ้าง พอได้ใช้แล้วมันช่วยทำให้เราจำได้มากขึ้นนะ โดยส่วนตัวเราจะชอบหนังสือที่ใช้ภาษาทั่วไปแบบที่ใช้กันในชีวิตประจำวัน ไม่ใช่แนวภาษาสวยหรูค่ะ เช่นของ Sophie Kinsella เราชอบแนวนี้นะ อ่านง่ายดีค่ะ ใครมีหนังสือเล่มไหนดีๆ ฝากแนะนำด้วยนะคะ จากคุณ : แก้วสามฤดู เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 53 00:50:59

ความคิดเห็นที่ 21 เราจะทำเครื่องหมายไว้ในหนังสือและกลับไปทบทวนเหมือนคุณ Genuine XXX กับคุณ tnu และนั่นก็คือเหตุผลที่ทำไมเราถึงอ่านแต่ ebooks คือเราจะอ่านเล่มไหน เราก็ทำ backup ไอ้ ebook ที่กำลังอ่าน ไว้กันพัง แล้วเราก็จด notes หรือทำเครื่องหมายเอาไว้ใน ebook เล่มที่กำลังอ่าน (หรือต้องแปล) แต่ส่วนใหญ่เราจะไม่จดคำแปลคำศัพท์เลย แต่จะ copy and paste ประโยคหรือ passage สวยๆเอาไปจัดเก็บไว้ใน software บางตัว เพื่อเอาไปหัดเขียนใหม่เอง (โดยการเลียนแบบนักเขียนฝรั่ง) ในภายหลัง สาเหตุที่เราไม่จดศัพท์เลย นั่นก็เพราะว่าเราใช้แต่ dictionaries ที่เป็น software หรือใช้ online dictionaries ถ้าลืมศัพท์ก็เคาะคอมพิวเตอร์ใหม่แค่ไม่กี่วินาทีก็หาเจอใหม่ได้เรื่อยๆ แต่จริงๆแล้วเวลาเราเรียนศัพท์ใหม่ๆ เราจะหัดใช้คำศัพท์ตัวนั้นหัดเขียนประโยค มันทำให้เราจำมันได้โดยไม่ต้องจดศัพท์เลย ส่วนเรื่องอ่านไปทั้งๆที่ไม่รู้ศัพท์ เราจะยอมทนอ่านไปไกลแค่ไหนนั้น เวลาเราแปลนิยายเราใช้วิธีการที่ยืดหยุ่น ตามสถานการณ์ว่าเจอหนังสือแบบไหน นั่นก็คือ ถ้าแปลหนังสือง่ายๆ เราจะอ่านทีละ chapter แล้วอ่านไปเปิดศัพท์ไปเลย แล้วกลับมาอ่านทวนอีกรอบก่อนที่จะแปลมันทีละ chapter  แต่ถ้าหนังสือมันมีศัพท์ยากๆโหดๆแบบปราบเซียน เราจะเคาะแต่คอมพิวเตอร์เปิดศัพท์ให้หมดทุกคำก่อน(ทำแค่ที่ละ chapter) แล้วอ่าน chapter นั้น 2 รอบเพื่อทำความเข้าใจ ก่อนที่จะลงมือแปล technologies สมัยใหม่ทำให้เราเรียนรู้เรื่องการอ่านและการเขียนได้รวดเร็วกว่าเดิม เนื่องจาก ไม่มีการใช้กระดาษดินสอหรือปากกาเลย แต่เป็นการเล่นเกมกับ computer software และ Internet ล้วนๆ ซึ่งทำให้เราเรียนการอ่านจนกลายเป็นพัฒนาการเขียนได้อย่างรวดเร็วกว่าสมัยอ่านหนังสือเป็นเล่มๆมากมาย ถึ่งขั้นเราติด ebooks งอมแงมจนอ่านหนังสือเป็นเล่มๆไม่ได้เลยหละ...อ่านแล้วหงุดหงิดอ้ะ... เวลาแปลหนังสือให้สำนักพิมพ์ ถ้าเขาให้ ebook มาก้อสบายไป แต่ถ้่าไม่ให้มาก็ต้องหา ebook ของฟรีให้ได้ ม่ายงั้นก็ต้องไปฉีกหนังสือสำนักพิมพ์ scan ซึ่งบางทีเขาไม่ยอม เราก็ต้องเอาหนังสือไปถ่ายเอกสารมา scan ซึ่งมันเป็นจะเป็นค่าใ้ช้จ่ายในการทำงานของเราเพิ่มเติม (เพราะแปลจากหนังสือเป็นเล่มๆมันต้องก้มๆเงยๆ มันช้า ไม่เหมือนเปิด ebook 1 หน้าต่าง แล้วเปิดโปรแกรม Word อีก 1 หน้าต่างคู่กัน มองหน้าจอคอมฯตรงๆแล้วตะลุยพิมพ์มันไปเร็วๆเลย) แต่ก็โชคดี ตอนนี้มีหนังสือจ่อคิวให้แปลอยู่ 2-3 เล่ม รู้สึกว่า สำนักพิมพ์จะให้ ebooks มาหมดเลย ก็เลยสบายไป สรุปแล้วเราไม่มีพรสวรรค์ทางด้านภาษาอังกฤษเอาซะเลย แต่จำเป็นต้องใช้ภาษาอังกฤษทำมาหากิน เราจึงต้องอาศัยความเชี่ยวชาญด้าน computer software และ Internet ล้วนๆ เพื่อเรียนภาษาอังกฤษอย่างรวดเร็ว และที่ทำได้ดี มันก็เพราะว่าเราเป็นนักทดสอบ computer software ที่ซอกแซกและชำนาญมากๆคนหนึ่ง...นั่นเอง... นี่ยังคิดถึง notebook ที่เพิ่งพังไป อยากจะซื้อใหม่อีกเครื่องหนึ่ง แล้วเอา ebooks ใส่เข้าไปหลายๆเล่ม แล้วแบก notebook ไปอ่านไปแปลหนังสือตามชายหาดเปลี่ยนบรรยากาศซะบ้าง ก็คงจะดี... แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 53 02:13:02 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 53 01:58:23

ความคิดเห็นที่ 22 ผมตรงข้ามกับ จขกท และคนอื่นๆ ที่อ่านข้ามไปครับ ผมเรียนการอ่านหนังสือนิยายภาษาอังกฤษเป็นร้อยๆ เล่มตั้งแต่ มศ 4 แล้ว เริ่มจาก 1000 ศัพท์ จนปลายปี มศ 4 ก็อ่าน 3000 ศัพท์รู้เรื่อง และหนังสือพวกนี้จะมีคำอธิบายศัพท์ไว้ให้ด้วย (ส่วนมากถ้าผมจำไม่ผิด เพราะนั่นก็ 40 ปีมาแล้ว) แต่ถ้าไม่มีคำอธิบายศัพท์ ผมก็เปิดดิกครับ อังกฤษ ไทย แต่ขึ้น มศ 5 ผมได้รางวัล Oxford Advanced Learners' ก็เลยใช้เล่มนี้เปิดตอน มศ 5 แทน และใน มศ 5 ผมก็เริ่มอ่าน English text แบบดั้งเดิม รวมทั้ง นสพอังกฤษ ด้วย เมื่อขึ้นปี 1 มหาวิทยาลัย ยิ่งมีหนังสือ Englilsh texts ให้อ่านมากมาย (ผมเรียนตรี โท เมืองนอก) แค่ ปี 1 ผมเปิดดิกจนมันเกือบพังไปกับมือ และภายในครึ่งปี แทบจะไม่ต้องเปิดดิกอีกแล้วครับ เพราะคลังศัพท์มันแยะมากๆ ตอนผมอยู่ ปี 1 ต้นปี ผมเคยทดลองไม่เปิดดิก และเขียนเดาศัพท์บน text ว่ามันหมายถึงอะไรโดยเดาจาก context ปรากฎว่า เมื่อ check ด้วย Oxford Advanced Learners ผมไม่เคยเดาถูกต้อง 100% สักครั้ง ใกล้เคียงก็มีน้อย ดังนั้นผมจะไม่เดาเด็ดขาด เอาให้รู้จริงๆ ไปเลย พออยู ปี 2 ศัพท์อังกฤษรู้มาก ระดับ ฟัง อ่าน นสพ ตำรา นวนิยาย ได้รู้เรื่องระดับที่คนไทยที่มีการศึกษาอ่าน นสพ ไทย ตำรา นวนิยาย โดยไม่ต้องเปิดพจนานุกรมครับ ต่างคน ต่างจริต ผมเป็นคนไม่เบื่ออะไรง่ายๆ ไม่กลัวความท้อ สงสัยต้องรู้จริง พิสูจน์ให้รู้จริง และได้พิสูจน์มาแล้ว เดาความหมายไม่เคยถูกต้องครับ แล้วจะเดาทำไม สู้เปิดดิกให้รู้จริง จากนั้นก็จำได้ แม้ลืม เปิดบ่อยๆ ในที่สุดก็จำได้ ไม่ลืมอีก I do it my way (the hard way). I believe in hard work. จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 53 02:25:41

ความคิดเห็นที่ 23 @คุณแก้วสามฤดู  กรี๊ดๆ เราอ่านโซฟีเหมือนกันค่ะ เล่มแรกของเค้าที่อ่านจบคือ Remember Me ตามมาด้วย The undomestic Goddess เมื่อวานเพิ่งไปซื้อ Twenties Girl มาค่ะ แต่ยังไม่ได้อ่าน เพราะตอนนี้กำลังอ่าน Percy เล่ม 4 อยู่ (แต่เป็นภาษาไทยค่ะ) คุณแก้วสามฤดู ชอบเรื่องไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า แนะนำกันบ้างนะคะ ^__^ จากคุณ : จขกท. (ชีวิตชีวา) เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 53 10:39:30

ความคิดเห็นที่ 24 เราเองก็เพิ่งเริ่มอ่านนิยายภาษาอังกฤษ เพราะได้การแนะนำจากห้องนี้แหล่ะค่ะว่าให้อ่านเยอะๆ ฟังเยอะๆ จริงๆ แล้วเป็นคนชอบภาษาอังกฤษ แต่เจอยาหม้อขมๆ ของแกรมม่าร์เข้าไป เลยตายสนิท เพราะเรียนแกรมม่าร์ทีไร คะแนนร่อแร่เกือบตกทุกครั้ง แต่ขณะที่คะแนนเกี่ยวกับ reading นี่ เอาท้อปมาครองทุกครั้งที่สอบ(สมัยเรียนมัธยม ) เพราะว่ารู้สึกอ่านแล้วเข้าใจ แม้จะรู้ศัพท์ไม่ทั้งหมดก็ตาม แต่ขณะที่แกรมม่าร์นั้น ไม่กระดิก รู้สึกว่ายาก ทั้งTense ทั้งรูปแบบการสช้อะไรต่อมิอะไร  เลยเป็นตัวแปรตัวนึงที่ทำให้ทิ้งความสนใจในภาษาอังกฤษไป จนกระทั่งวันหนึ่ง ในหน้าที่การงาน จำเป็นต้องรับหน้าที่พูดคุยกับผู้มาติดต่อซึ่งเป็นชาวต่างชาติ(เพราะในห้องทำงานก็หนีกันหมด เจอต่างชาติมาฟุดฟิตฟอไฟ แถมงานที่ว่าก็เป็นงานของเราเองอีกด้วย)  ก็คิดว่า เอ้า สู้ตายเว้ยยย  อย่างมากก็ฟังไม่ออก แต่อย่างน้อยก็ได้ลองฟัง เรื่องพูดน่ะไม่ต้องพูดถึง  ชีวิตนี้นอกจากเรียนแล้วไม่เคยได้พูดหรือสนทนากับชาวต่างชาติเลย T T พอทักทายประโยคอันคลาสสิกที่เราเรียนมาเรียบร้อยแล้ว พอเขาตอบกลับมา เออเว้ย..  ฟังออกว่ะ (ดีใจสุดๆ)  เลยได้เจรจากันแบบภาษามือและภาษาแห่งการเข้าใจ(ในงานตัวเอง) ก็ได้ให้บริการเขาไปอย่างเรียบร้อย  และประทับใจเพราะเขาน้ำตาไหลและขอบคุณไม่หยุดปาก (ประมาณว่าโล่งใจที่มีคนคุยกับเขารู้เรื่อง เพราะไปที่อื่นแล้วก็ไม่ได้การซักที) ไอ้ที่ว่ามาทั้งหมดน่ะ ฟังออกเพราะชาวต่างชาติคนนี้เป็นฟิลิปปินส์  เลยพูดไม่เร็วมาก เลยพอจับได้ว่าพูดอะไร ส่วนการตอบของเราน่ะเหรอ  เอ่อ.. นอกจาก เยส โอเค แล้วก็ไม่มีอะไรมาก นอกนั้นก็มั่วๆไป เพราะพูดแทบไม่ได้เลย ฮือๆ  ส่วนเขาพอฟังไทยได้แต่พูดไม่ได้  ...  ซึ่งที่เราพูดไม่ได้เพราะมันนึกศัพท์ นึกประโยคไม่ออก คงเหมือนที่ว่าไว้คือไม่มีคลังศัพท์หรือคลังประโยคไว้นั่นเอง จากจุดนี้ ทำให้เรารู้ว่าที่จริงเราก็พอสื่อสารได้บ้าง เลยจัดการรื้อฟื้นภาษาอังกฤษมาใหม่อีกครั้ง หลังจากที่เจอต่างชาติเมื่อไรเผ่นหนีอย่างเดียว ตอนนี้ขอให้มันมาเทิ้ดดด   จะพูดๆๆๆ ให้มันงงเลย 5555 เราก็เริ่มจากยาขมก่อน ปรากฏว่า ยาขมก้อยังเป็นยาขมอยู่นั่นเอง เอ้า พักยาขมไว้ก่อน เอาที่ตัวเองถนัดก่อนคือการอ่าน เลยหันมาอ่านหนังสือภาษาอังกฤษ เริ่มจากไปซีเอ็ดกวาดหนังสือภาษาอังกฤษสำหรับเด็กๆ หลายๆ stage มาอ่านๆ พร้อมๆกับหาหนังสือนิยายมือสองมาอ่านด้วย อ่านหนังสือเด็ก ก็ยังมีศัพท์ที่เรายังไม่รู้อีกเยอะ ทำให้ได้ศัพท์ใหม่ๆ เพิ่ม แต่เนื้อหามันสั้น เรื่องก็เด็กไป  เลยชักเหิมเกริม เริ่มจากนิยายเลยดีกว่า เล่มแรกคือนิยายของ Sydney sheldon ซึ่งเป็นนักเขียนในดวงใจ เคยแต่อ่านหนังสือแปล ลองมาอ่านแบบไม่แปลบ้าง  ปรากฏว่าอ่านโดยไม่เปิดดิกเลย(ไม่รู้ศัพท์ช่างมัน แต่บางคำเจอหลายๆ ครั้งชักเริ่มรู้ความหมาย) ก็ยังได้อารมณ์อยู่ คือบางตอนอ่านแล้วซาบซึ้งมาก น้ำตาไหลแน่ะ เอ๊อ...แปลก  เลยคิดว่ามาถูกทางแล้วเว้ยยยย ได้ฟีลแล้ว ประมาณอ่านแล้วเข้าใจ ต่อมาเล่มที่สอง(ที่เป็นนิยายนะ) เรื่อง The Grave Maurice อ่านไปสองหน้า ตอนนี้อยู่ในลิ้นชักสงบนิ่งอยู่อย่างนั้น เพราะสองหน้าที่ว่าอ่านไม่รู้เรื่องเลย ศัพท์ยากมาก เลยถอยมา ว่าเรื่องนี้อาจยากไป กลับไปง้อหนังสือเด็ก stage 6 อีกครั้ง เรื่อง Pride and Prejudice  เออ ค่อยยังชั่ว.. รู้เรื่องหน่อย แต่ไม่ซาบซึ้งเหมือนตอนหนังสือซิดนีย์นะ(จำชื่อเรื่องไม่ได้) ที่เล่ามาคือการเริ่มต้นของเรา ทีอ่านหนังสือ ไม่ได้สนหลักอะไร อ่านหนังสือที่อยากอ่าน และชอบที่จะอ่าน จะสนุกไปเอง ... แต่หนังสือมือสอง นี่บางทีเราเลือกไม่ได้มากนัก เพราะอยู่ต่างจังหวัด สั่งทางเนตเอา ก็เสียงดวงเอาว่าจะสนุกหรือไม่ แต่ได้ของซิดนีย์มานี่ชอบมาก อีกคนคือ กริชแฮม ยังไม่กล้าอ่าน เพราะท่าทางจะยาก เก็บไว้ก่อน ก็เอาใจช่วย จขกท ให้สนุกกับการอ่าน เพราะเราก็เพิ่งเริ่มเหมือนกัน เริ่มซะแก่อีกต่างหาก แต่สมัยนี้เทคโนโลยีทำให้เราง่ายขึ้นเยอะในการหาความรู้ เป็นโชคดีของเด็กรุ่นหลัง แต่ไม่รู้เขาจะใช้ให้เป็นประโยชน์เท่าไร แต่เราน่ะได้ความรู้เยอะขึ้นจากห้องนี้แหล่ะ  ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาตอบกระทู้ให้ความรู้แพร่กระจายยยย. จากคุณ : ยิ้มหน่อยน่า เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 53 15:57:50

ความคิดเห็นที่ 25 @คุณยิ้มหน่อยน่า   เราเิริ่มตอนแก่ เหมือนกันค่ะ -_-' แต่ก็จะพยายามต่อไป เพราะ  ...ไม่มีใครแก่เกินเรียน... แวะมาขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาตอบกระทู้ ให้ความรู้แพร่กระจายด้วยคน _/|\_ (คัดลอกคำพูดของ คุณยิ้มหน่อยน่า มา) แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 53 17:49:30 จากคุณ : ชีวิตชีวา เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 53 17:35:13

ความคิดเห็นที่ 26 ขอแชร์ด้วยคน   เราไม่ได้เริ่มจากการอ่านนิยาย แต่เราเริ่มหัดอ่านจากตำราทำอาหาร เพราะเราคิดว่ามันมีศัพท์น้อยกว่า และที่สำคัญสามารถเดาได้ง่ายกว่า เรื่องราวในยาย ผลที่รับแบบไม่คาดฝันคือ อ้วนนนน  ขึ้น คริคริ   ตอนนี้เริ่มที่จะจับนิยายมาอ่านบ้างแล้วจ้า จากคุณ : ชอบจัง ทะเล เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 53 22:02:24

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณ จขกท คุณ ยิ้มหน่อยน่า เราอ่าน Grisham ช่วงแรก ๆ มาหลายเล่มเหมือนกัน ภาษาไม่ยากหรอกคุณ แต่อาจจะมีภาษาทางใต้ที่ไม่คุ้นปนบ้าง เราอ่านได้คุณก็ต้องอ่านได้ ส่วน Sheldon เราชอบมากเหมือนกัน เคยอ่านแต่นิยายแปลกับดูหนังทีวีที่ทำมาจากหนังสือ Master of the Game นี่สนุกมาก ๆ ยังกับละครทีวีฮ่องกง เอ..หรือว่าละครฮ่องกงสนุกยังกับนิยายฝรั่ง ...ยืมกันไปยืมกันมา หยวน ๆ ฝรั่ง(พวกเลียนแบบ)บอกว่า Imitation is the highest form of flattery. 555 จากคุณ : Genuine XXX เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 53 00:09:43

ความคิดเห็นที่ 28 @คุณชีวิตชีวา เราเองก็ยังอ่านไม่เยอะค่ะ ชอบดูเป็นซีรีย์หนังมากกว่า เล่มแรกที่อ่านจบ Harry ค่ะ แต่ตอนนั้นยังอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องค่ะ ขนาด dumbledore ตาย ยังไม่รุ้เลยค่ะ ไปรู้อีกทีก็ในอีกบทหนึ่ง 555 ยังขำตัวเองอยู่เลยค่ะ ที่เคยอ่านก็จะมี Shopaholic Ties the Knot แล้วก็ Practically Perfect ของ Katie Fforde ถ้าอยากเปลี่ยนบรรยากาศดูหนังบ้าง ก็ดีนะคะ ^^ แล้วก็แอบมาจดชื่อนักเขียน Sydney sheldon จากคุณยิ้มหน่อยน่าไปด้วยนะคะ 8ราวหน้าผ่านร้านต้องหาชื่อนี้บ้างค่ะ จากคุณ : แก้วสามฤดู เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 53 00:13:22

ความคิดเห็นที่ 29 เริ่มจาก Sydney Sheldon เมื่อประมาณ 20 กว่าปีก่อน เหมือนกันค่ะ แม้เนื้อหาจะไม่เหมาะกับเยาวชนในขณะนั้นมากนัก เพราะเป็นคนติดนิยาย แต่ต้องไปอยู่ในประเทศที่หานิยายไทยไม่ได้ (สมัยที่ไม่มีอินเตอร์เนต และคอมพิวเตอร์ยังเป็น Dos เพิ่งเริ่มมี Windows) พี่สาวที่แสนดีเลยส่ง paperback ข้ามฟากจากอังกฤษไปให้ แล้วก็พบว่าการอ่านให้รู้เรื่อง ไม่ได้ยากเกินไปนัก หลังจากนั้นอ่านมาเรื่อยๆ มากกว่า 20 ปี ความเห็นเหมือน จขกท. บอก การอ่านบ่อยๆ ทำให้เคยชินกับประโยค การสนทนา การจับใจความ และศัพท์ใหม่ๆ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากคุณ : Eureka101 เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 53 09:50:51

ความคิดเห็นที่ 30 เห็นที่คุณยิ้มหน่อยน่าเขียนแล้วนึกถึงตัวเอง ตอนอ่านนิยายภาษาอังกฤษแรกๆ แล้วอิน ร้องไห้ไปกับตัวละคร ตอนนั้นดีใจมากเลยว่าเราอ่านเข้าใจด้วย จากคุณ : lalabel เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 53 09:57:04

ความคิดเห็นที่ 31 ผมอ่านเอาจากเกมครับ ตอนแรกๆก็ขยันเปิดดิกทุกคำ แต่เกมมันไม่ลื่นเลยอ่านเอาคร่าวๆ แล้วค่อยเปิดคำที่เจอบ่อยๆ หรืออยยากรู้เป็นพิเศษ สิ่งที่ได้คือ แกรมม่า ได้เยอะ เรียนไม่เข้าใจพออ่านแล้วเข้าใจแฮะ ยิ่งเกมสมัยใหม่มันจะมีบทพากย์ให้กับตัวละครด้วย เลยได้การฟังมาอีกต่อหนึ่ง เวลาฟังคนพูดจริงๆมันฟังยากนะ แต่พอฟังบทพากย์แล้วเข้าใจง่ายแฮะ เพราะเค้าเน้นเท่เลยพูดช้าๆชัดๆ ตอนนี้ก็เริ่มฟังข่าวอะไรเข้าสมองโดยตรงบ้างละ ส่วนคำศัพท์ไม่ค่อยได้ เพราะเล่นเกมภาษา คำศัพท์มันเลยจะออกไปแนวโบราณๆ ลิเกๆ ที่คนทั่วไปเค้าไม่ใช้ในชีวิตประจำวันน่ะน่ะ T-T จากคุณ : Disorder เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 53 11:04:39

ความคิดเห็นที่ 32 กระทู้ดีมีความรู้ มากๆๆๆๆครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 53 11:48:23

ความคิดเห็นที่ 33 เวลาอ่านนิยายภาษาอังกฤษ แล้วอยากให้ได้อารมณ์หรือจินตนาการตามเนื้อเรื่องก็ลองใช้ youtube ดู มันจะมี video clips สถานที่ต่างๆเกือบทั่วโลกให้เราดู ลองไปดู video clips สถานที่ในอเมริกา ที่เราแปะไว้ในกระทู้นี้ (จริงๆแล้วเราหาเจอ video clips เกือบทุกประเทศเลยหละ) http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K9694160/K9694160.html จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 53 13:13:13

ความคิดเห็นที่ 34 ผมใช้วิธีอ่านไปเรื่อยๆ ก่อนครับ ถึงไม่รู้หรือไม่ค่อยแน่ใจความหมาย ก็ผ่านไปก่อน แต่ถ้าคำมาบ่อยๆ หรือตงิดติดใจเพราะไม่รู้ความหมาย ก็จะเก็บไปเปิดดิกเอาอีกที จะจำคำนี้ขึ้นใจไปเลย เมื่อก่อน สมัยหัดอ่านแรกๆ ก็ปริ๊นต์แฟนฟิกเกมมาอ่าน ชอบมากเข้าก็ทดลองแปลด้วย พบว่าได้ลองแปลนี่ดีเหมือนกัน เพราะทำให้เราเปิดดิกเช็คความหมายศัพท์มากขึ้น (สมัยนั้นใช้เน็ตได้แล้ว แต่ยังไม่ทราบว่ามีดิกชันนารีออนไลน์ ใช้เป็นโปรแกรมในเครื่องเอา) ได้ฝึกเรื่องโครงสร้างกับเรียบเรียงประโยค ดังนั้นถ้ามีเวลาและชอบเรื่องการแปลด้วย จะลองกับเรื่องสั้นแนวที่ตัวเองชอบดูก็ได้นะครับ ต่อมาอ่านแฮรี่ ใช้วิธีอ่านภาษาอังกฤษบทหนึ่ง สลับกับภาษาไทยบทหนึ่ง เพื่อเช็คดูว่าเราเข้าใจถูกต้องหรือเปล่า ตอนหลังๆ ถึงอ่านภาษาอังกฤษอย่างเดียว เพราะของไทยยังไม่ได้แปลออกมา ไม่ได้เข้าใจทุกคำ แต่ก็คิดว่าราวๆ 70-80% ครับ (นั่นสมัยม. ปลาย ตอนนี้จบตรีแล้ว กลับไปอ่านคงพอเข้าใจมากขึ้น) คิดว่ามันก็คือการซึมซับเข้าไปเรื่อยๆ ละครับ ถ้าอ่านแล้วเจอคำไม่เข้าใจ เปิดดิก เจอคำไม่เข้าใจอีกก็เปิดดิก ทำบ่อยๆ จะอ่านไม่ได้อย่างต่อเนื่อง อาจจะต้องอ่านกลับไปกลับมาสองสามรอบ ดังนั้นถ้าเข้าใจความหมายโดยรวมแล้วก็ไม่จำเป็นต้องเข้าใจทุกคำ อ่านตะลุยไปก่อน จำศัพท์ได้จึงไปเิปิด หรือแปะกระดาษโน้ต ขีดเส้นใต้ ไม่ก็จดลงสมุดไว้เปิดดิกทีหลังก็ได้ ทั้งนี้ทั้งนั้น หาวิธีที่สะดวกกับตัวเรา และอ่านให้สนุกครับ :) จากคุณ : Anithin เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 53 10:03:10

ความคิดเห็นที่ 35 แวะมาขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาตอบกระทู้ ให้ความรู้แพร่กระจายด้วยคน _/|\_ (คัดลอกคำพูดของ คุณยิ้มหน่อยน่า มา) ชอบคำนี้จัง 55 จากคุณ : Guiman เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 53 10:36:11

ความคิดเห็นที่ 36 ขอออกตัวก่อนนะคะว่าไม่ได้เก่งอังกฤษ โดยเฉพาะไวยากร... แต่เพราะชอบอ่านหนังสือและความบังเอิญทำให้ได้มาใช้ชีวิตเมืองนอก เป็นเหตุให้ต้องเริ่มอ่านนิยายภาษาอังกฤษ (หนังสือไทย หายาก ขายแพง) จากประสบการณ์... 1. เริ่มจากเลือกอ่านหนังสือแนวที่ชอบก่อน ส่วนตัวแล้วชอบอ่านนิยาย (น้ำเน่า...ฮา) ก็เลือกอ่านนิยายรักก่อน ประมาณนิยายโรมานซ์แปลบ้านเราน่ะค่ะ รู้สึกว่า ศัพท์แสงไม่ยากเท่าไร อีกอย่างเป็นความคุ้นเคยส่วนตัว อาจเป็นเพราะเคยผ่านตามาบ้าง จากสำนวนการแปลในบ้านเรา บางเล่มอ่านแล้วรู้สึกคุ้นๆ เหมือนเคยอ่านที่ไหนมาก่อน...แล้วมาร้อง อ๋อ เมื่อตอนเห็นชื่อหนังสือแปลในบ้านเรา 2. อ่านหนังสือประเภทเดียวกันให้ชำนาญก่อน อันนี้คิดว่าน่าจะเป็นเทคนิคอย่างหนึ่งนะคะ เพราะว่าใช้กับตัวเองได้ผล อย่างที่บอกไปว่า ชอบอ่านนิยายโรมานซ์ ก็เลือกอ่านแต่โรมานซ์อย่างเดียว จากที่ 3 อาทิตย์อ่านจบ 1 เล่ม ก็ค่อยๆ ขยับมาเป็น อาทิตย์ละหนึ่งเล่ม 10 เล่มต่อหนึ่งสัปดาห์ ((หนังสือยืมมาจากหนังสมุดค่ะ)) สาเหตุที่ทำให้อ่านเร็วขึ้น เพราะถ้าเป็นหนังสือประเภทเดียวกัน ศัพท์ สำนวนที่ใช้ จะเหมือนกัน คล้ายกัน ใกล้เคียงกัน เมื่ออ่านมากๆ เข้า มันทำให้เราเข้าใจได้โดยที่ได้ต้องแปลทุกตัวอักษร ++++++++++++++ คร่าวๆ ที่กล่าวมาก็เป็นเทคนิคที่ตัวเองใช้แล้วได้ผลนะคะ ถ้าถามตัวเองว่า ตอนความสามารถภาษาอังกฤษไปถึงไหน ตอบได้เลยว่า เท่าเดิมค่ะ อ่านพัฒนาขึ้นมานิดหน่อย แต่สามารถอ่านหนังสือได้มากขึ้น โดยที่ไม่ต้องเปิดดิก คือ เข้าใจ รู้ว่าเนื้อหาหลักกล่าวถึงอะไร แต่ถ้าให้แปล เหมือนหนังสือแปล ยังทำไม่ได้ค่ะ ++++++++++++++ ส่วนประโยชน์ที่ได้รับจากการอ่านนิยายภาษาอังกฤษนั้น มีแน่นอนค่ะ อย่างเวลาเถียง หรือคุย กับเพื่อน จะใช้คำพูดที่ใช้ในนิยายไม่รู้ตัว เพราะว่า ในนิยายมีบทสนทนา ซึ่งเป็นบทสนทนาที่ใช้ในชีวิตประจำวัน มีทั้งสำนวน คำเปรียบเทียบ ซึ่งทำให้เรารู้ว่า มันหมายถึงอะไรใช้ในสถานการณ์ไหน ซึ่งเวลาเรียนตามหลักไวยากรเหมือนในหนังสือเรียน บางครั้งเรายังไม่เห็นภาพ เห็นตัวอย่างค่ะ... อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวล้วนๆๆๆๆๆๆ (ประโยชน์แอบแฝง อ่านนิยายโรแมนซ์ได้โดยไม่มีเซ็นเซอร์...ฮา) แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 53 21:56:16 จากคุณ : ว่านข้าวหอม เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 21:43:45