ความคิดเห็นที่ 1 The Postmodernism เป็นยุคที่การนำเสนอความคิด ที่ไม่อาจนำเสนออะไรได้เลย เพราะปฏิเสธทุกอย่างรวมทั้งความคิดของตัวเอง-unpresentable in presentaion-....(Jean Fracois-Leotard). เป็นยุคที่น่าสงสารปราชญ์ปัจจุบัน เพราะเขาไม่สามารถอธิบายสัจธรรมของโลกร่วมยุคสมัยตัวเองได้ แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 53 14:26:27 แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 53 14:23:32 จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 53 14:22:01

ความคิดเห็นที่ 2 อธิบายโพสท์โมเดิร์นแบบหยาบๆ มันก็คือการที่  ลุกขึ้นมาตั้งคำถามกับสังคมกระแสหลักว่า สิ่งที่ดำเนินมาตลอดนั้นมีความถูกต้องจริงหรือ โดยสิ่งที่เข้าไปตั้งคำถามนั้นเป็นการถามถึง อัตลักษณ์และคุณค่าของผู้คนที่ถูกกำหนดโดยสังคมนั้นดีไม่ดีแบบนั้นจริงหรือไม่ เช่น ผู้หญิงนั้นต่ำต้อยกว่าผู้ชายจริงหรือ หรือจริงๆแล้วผู้หญิงต่ำต้อยกว่าเพราะว่าผู้ชายเป็นใหญ่ในสังคมเลยมีการกำหนดให้ผู้หญิงนั้นต่ำกว่า โดยที่ผู้ชาย(ผู้คุมอำนาจ)นั้นจะเลือกเอาอัตลักษณ์ของผู้หญิงมาและให้คุณค่ามันลงไปเช่น ประจำเดือนของผ้หญิงเป็นสิ่งไม่ดี ต่ำต้อย เพราะฉะนั้นถ้าผู้หญิงมีประจำเดือน ผู้หญิงจึงต่ำต้อยลงไปด้วย ในด้านศิลปะก็จะพบงานในฝั่งโพสโมเดิร์นมากมาย ที่ส่วนใหญ่เป็นการถามถึงการทำยังไงให้งานศิลป/สถาปัตยกรรมหลุดออกไปจากโครงสร้าง (รูปแบบเดิมๆ) ที่ทำกันมา รูปแบบที่กล่าวถึงนี้ไม่ได้พูดถึงการหลุดออกจาก Style เดิมๆ เท่านั้น แต่เป็นการตั้งคำถามถึงสิ่งที่ กักขังเราไว้ให้เราคิดไม่ได้ เช่น ด้วยข้อจำกัดของสายตาของเรา เราจึงไม่สามารถเห็นภาพใบไม้ไหวได้ แต่สิ่งที่เราเห็นคือ ใบไม้ทีละเฟรมที่ขยับไปมา และต่อเนื่องกัน ศิลปินจึงได้พยายามทำลายข้อจำกัดทาง "โครงสร้าง" เพื่อเปิดไปสู่พื้นที่ใหม่ๆ ที่มนุษยืไม่เคยได้รับรู้ เราจึงได้เห็นภาพใบไม้ไหวในภาพเดียวกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2007/05/A5445291/A5445291.html จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 53 18:41:45

ความคิดเห็นที่ 3 บุคลิกลักษณะของโพสโมเดิร์น(P)  คือ ไม่ได้เป็นทฤษฎีที่มีสารัตถะ วิธีวิทยา ญาณวิทยา ระบบระเบียบ และอะไรต่อมิอะไร ที่เป็นพื้นฐานของความเป็น "ศาสตร์" P ไม่ใช่อุดมการณ์ทางสังคมหรือการเมืองที่มุ่งเสนอทางออก, ทางเลือก หรือ "ทางลอง" ใดๆ ไม่แม้กระทั่งเสนอความคิดรวบยอดเพื่อเป็นพิมพ์เขียวของปฏิบัติการทางสังคม ในทางตรงกันข้าม สิ่งที่โพสโมเดิร์น พูดถึง คือการท้าทายความรู้และวิธีการหาความรู้แบบปฏิฐานนิยม, วิทยาศาสตร์ และเหตุผลนิยม ซึ่งเมื่อถึงจุดนี้ P ก็ไม่ต่างจากปฎิฐานนิยม, วิทยาศาสตร์ และเหตุผลนิยม นั่นก็คือมันสามารถถูกนำไปตีความ, ประยุกต์, วิจัย, ปฏิบัติ, ปฏิวัติ ฯลฯ ให้เป็นซ้ายขวาหน้าหลังอย่างไรก็ได้ทั้งนั้น จนยากจะจับให้มั่นคั้นให้ตายได้ว่า P คิดกับการเมืองอย่างไร และต่อต้านระบบตรงไหน ความสำคัญของ P ขึ้นท่ามกลางสภาวะที่ลัทธิมาร์กซ์หรือสำนักคิดอื่นๆ ไม่ได้สนใจปัญหาเรื่อง the self , การครอบงำ, การต่อต้าน , อำนาจของภาษาและความรู้ ฯลฯ หรือไม่อย่างนั้นก็ไม่ได้พูดถึงปัญหาเหล่านี้ด้วยสายตาที่วิพากษ์วิจารณ์มากพอ http://www.midnightuniv.org/midnightweb/newpage1.html จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 53 18:52:06

ความคิดเห็นที่ 4 ซาร์ตร์ กล่าวถึง การสร้างสรรค์ศิลปะและหลักศีลธรรมของมนุษย์ในสังคม มีใครตำหนิศิลปินบ้างไหม เมื่อเขาลงมือวาดภาพ โดยมิได้ทำตามกฎเกณฑ์ต่างๆ ที่บัญญัติไว้ล่วงหน้าแล้ว มีใครเคยถามบ้างไหมว่า เขาควรวาดภาพอะไรตามที่ทุกคนทราบ ไม่มีงานจิตรกรรมใดๆ ที่กำหนดไว้แล้วล่วงหน้าที่จะวาด ศิลปินผูกพันตัวเองในการสร้างงาน ภาพที่จะสร้างสรรค์นั้นคือภาพที่เขาจะทำ เป็นที่รู้จักกันว่าไม่มีคุณค่าทางสุนทรียศาสตร์ที่มีมาก่อน มีแต่คุณค่าที่จะปรากฏตามกำหนดเวลาในความ ต่อเนื่องของภาพ ในสัมพันธภาพระหว่างเจตจำนงในการสร้างสรรค์กับผลงานที่สำเร็จสมบูรณ์ ไม่มีใครทำนายได้ว่า ภาพจิตรกรรมของวันพรุ่งนี้จะเหมือนอะไร ไม่มีใครสามารถตัดสินงานจิตรกรรมได้ จนกระทั่งผลงานสำเร็จเรียบร้อยแล้ว สิ่งนี้สัมพันธ์ อย่างไรกับศีลธรรม เราต่างก็อยู่ในสถานการณ์ที่สร้างสรรค์เหมือนกัน เราไม่เคยกล่าวถึงงานศิลปะว่าไม่รับผิดชอบ เมื่อเรากำลังอภิปรายถึงภาพสีน้ำมันของปิคาสโซ เรา เข้าใจดีมากว่า ศิลปินผู้นี้กำลังสร้างตัวเองตามที่เขาเป็น ในเวลาเดียวกับที่เขาวาดภาพ ผลงานของเขาทั้งหมด ผนึกรวมกับชีวิตของเขา ในทำนองเดียวกับหลักศีลธรรม ระหว่างศิลปะกับศีลธรรม มีสิ่งนี้ร่วมกันอยู่ก็คือ ในทั้งสองสาขานั้น เราต้องเกี่ยวข้องกับการสร้างสรรค์และการประดิษฐ์คิดค้น เราไม่สามารถตัดสินใจล่วงหน้าได้ว่า อะไรคือสิ่งที่ควรทำ http://jasper.exteen.com/20080123/entry-1 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 53 18:58:58

ความคิดเห็นที่ 5 บรรดานักทฤษฎีเกี่ยวกับความเป็นโพสท์โมเดิร์น (Baudrillard, Lyotard, Harvey, ฯลฯ) ให้เหตุผลว่า เทคโนโลยีต่างๆอย่างเช่น คอมพิวเตอร์และสื่อ, รูปแบบใหม่ของความรู้, และการเปลี่ยนแปลงในระบบสังคมเศรษฐกิจต่างๆกำลังสร้างรูปแบบทางสังคมหลังสมัยใหม่อันหนึ่งขึ้นมา. Baudrillard และ lyotard ได้ตีความพัฒนาการต่างๆเหล่านี้ในเทอมของแบบฉบับที่แปลกใหม่ของข้อมูล, ความรู้, และเทคโนโลยี, ขณะที่บรรดานักทฤษฎีนีโอ-มาร์กซิสท์ทั้งหลาย อย่าง Jameson และ Harvey ได้ตีความ โพสท์โมเดิร์น ในเทอมต่างๆของพัฒนาการเกี่ยวกับขั้นตอนที่สูงกว่าของลัทธิทุนนิยม(higher stage of capitalism) ซึ่งมันได้รับการทำเครื่องหมายขึ้นมาโดยการแทรกซึมของทุนในระดับที่สูงขึ้น และการทำให้เป็นเนื้อเดียวกันข้ามโลก กระบวนการต่างๆเหล่านี้กำลังสร้างการแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทางวัฒนธรรมเพิ่มขึ้นด้วย รวมไปถึงการเปลี่ยนแปลงในประสบการณ์เกี่ยวกับพื้นที่ว่างและเวลา, และลักษณะใหม่ๆของประสบการณ์, ความเป็นตัวตน, และวัฒนธรรม. เงื่อนไขต่างๆเหล่านี้ได้ให้พื้นฐานสังคมเศรษฐกิจและรากฐานทางวัฒนธรรมสำหรับทฤษฎีโพสท์โมเดิร์น และการวิเคราะห์ของมันได้ให้มุมมองและทัศนียภาพต่างๆจากสิ่งซึ่งทฤษฎีโพสท์โมเดิร์น สามารถอ้างได้ว่าอยู่บนแถวหน้าสุดของพัฒนาการร่วมสมัย http://www.midnightuniv.org/midnightweb/newpage1.html จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 53 19:29:06

ความคิดเห็นที่ 6 "ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย"    ..เป็น P หรือเปล่าหวา? จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 53 19:44:31

ความคิดเห็นที่ 7 ปัญหาของโพสโมเดิร์น  คือ  ไม่รู้ ไม่แน่ใจ ในทิศทางที่ก้าวหรือจะก้าวไป ก็เพราะ มันมีหลายกลุ่ม หลายแนว ไม่ได้เป็นเอกภาพ หรือสูตรสำเร็จ อีกอย่าง นี่อาจยังคงถูกครอบอยู่ในห้วงโมเดิร์นด้วย  แล้วคำเรียกที่ว่า โพสโมเดิร์น  ก็เป็นแค่อะไรสักอย่างที่พยายามแหวกจากอำนาจครอบของความซ้ำซาก หรือไปให้พ้นภาวะความแปลกแยก  ไม่ว่าจะระหว่างมนุษย์กับมนุษย์หรือมนุษย์กับธรรมชาติ การจะพบโพสโมเดิร์นด้วยตัวเอง  ไม่ใช่ไปแสวงหาจากคนโน้นคนนี้ หรืออย่างมากถ้าจะทำ  ก็ได้แค่ข้อสะกิดว่า เออ..แนวร่วมเขาทำอะไรกันไปบ้าง แต่ตราบใดที่คุณ  ยังดำรงอยู่หรือจุ่มจมในความแปลกแยก(ที่มนุษย์สร้างขึ้น) โพสโมเดิร์นใดๆที่คุณคิดว่าใช่   มันก็อาจเป็นแค่ ความแปลกแยกที่แปลกใหม่ออกไปเท่านั้น คงไม่ไ้้ด้มีสาระหรือความยั่งยืนใดๆให้เจาะลึก  สานต่อ หรือ เป็นทิศเป็นทางได้ บางที  ยุคสมัย(คลื่นโมเดิร์น) อาจผิดหมดมานานแล้ว(แต่เราไม่รู้สึก หรือไม่จำเป็นต้องรู้สึก หรือมิอาจรู้สึก) เพราะ คุณูปการของเทคโนโลยีมันสนองครอบทุกมิติของชีิวิต แต่อาจเป็นไปได้ว่า    พวกเราได้มาเกินเลยขีดจำกัดของความโมเดิร์นไปแล้ว และหลังขีดจำกัดนั้น   มันก็คือ  ความแปลกแยก หรือผลกระทบของมัน(มันเป็นทวิลักษณ์) อย่างไรก็ตาม  ประวัติศาสตร์ของโมเดิร์น  มันก็จริงอยู่ ณ ห้วงกาล-เทศะของมันตรงนั้น เราไปเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้   ทุกอย่างมันเกิดขึ้นหนเดียวและจริงแท้อย่างที่มันเป็น(เช่นนั้น) เทคโนโลยียังคงเดินหน้า และยกระดัับมาตรฐานชีวิตให้เร็วขึ้น สะดวกขึ้น สร้างสิ่งฉงนอันน่าพึงพอใจ ในขณะที่ไม่หยุดขยายวงความแปลกแยกออกไป กระจายไปทั่วสังคมทั้งวงเล็กวงใหญ่ นั่นคือ  อินเตอร์เนต  หรือ ในนามโลกทัศน์หนึ่งเดียว..โลกาภิวัฒน์ ถามว่ามันจำเป็นแค่ไหน? หรือเป็นสิ่งมิอาจเลี่ยงได้  แล้วโพสโมเดิร์นของคุณหล่ะ คุณจะหาจากในนั้นหรือ?  หรือจะมุดเข้าไปในเนื้อหาของมัน   รวมถึงรูปธรรมที่มันสร้างขึ้น ในโลกทางกายภาพ ต่างๆนานามากหลาย โดยเชื่อว่ามันอยู่ที่นั่น  อยู่ในท่ามกลางสุกๆดิบๆ  ที่เรียกว่าสีเทานะหรือ? ที่เป็นทางกว้าง แต่เต็มไปด้วยความแปลกแยกที่ชินจนเสื่อมอย่างมึนงงและล่องลอย จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 53 09:17:49

ความคิดเห็นที่ 8 ผมคิดว่า  ในท่ามกลางความแปลกแยก  ไม่น่ามีโพสโมเดิร์น(ที่เป็นตัวคุณ)ที่ยั่งยืนได้ เราจำเป็นต้องกลับไปที่จุดเริ่มต้น หรือกลับไปสู่จุดพื้นฐาน นั่นคือ  การปลดเปลื้องพันธการที่โมเดิร์นสร้างขึ้นในเรา  เอาออกความจอมปลอมที่เรายอมรับมันมา จนชิน  จนคิดว่ามันคือความแท้จริงที่มิอาจแปรเปลี่ยน หรือมันคือตัวเรา  ไปสู่ความไม่มีอะไรให้ยึดเกาะให้ถือเป็นสรณะ   มีแต่การดำรงอยู่ กับคำถามว่า  ฉันคือใคร  อะไรคือสิ่งที่ชีวิตต้องการ  ทำไมทุกคนต่างเดินไปทางนั้นกัน โพสโมเดิร์น  ไม่จำเป็นต้องเป็นกระแส หรือไปแข่งกับกระแส แต่มันอาจทรนงในวิถึแห่งทางแคบอันคุณเองยอมรับมัน และยืนหยัดได้ในความต่าง แล้วถ้าพลานุภาพของแนวทางที่คุณพบ มันเวิร์คพอ แกร่งพอ บางที  เราอาจเป็นพยานต่อยุคสมัย  กับการเผชิญหน้า โลกที่ซับซ้อนอย่างเรียบง่าย..อันยิ่งใหญ่ได้(มั้ง?) จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 53 09:29:36

ความคิดเห็นที่ 9 "ผมคิดว่า  ในท่ามกลางความแปลกแยก  ไม่น่ามีโพสโมเดิร์น(ที่เป็นตัวคุณ)ที่ยั่งยืนได้" นี่น่ะเป็นความคิดของคุณดิคกี้ ที่ตรงใจผมด้วยเช่นเดียวกันอย่างมาก ถึงมากที่สุด ยุคโมเดิร์นมันได้ถีบก้นเผ่าพันธุ์มนุษย์ด้วยความหวังดี เปรียบปืนลูกซองดาวกระจาย ยิงมนุษย์ออกไปจนกระจัดกระจายด้วยพลังเสรีนิยมบวกบริโภคนิยมและความทันสมัย แห่งยุคเทคโนโลยีที่น่าหลงไหล ในความแปลกใหม่ของสินค้า ความเข็ดหลาบในการสงครามที่สื่อสารสนเทศได้แพร่ข่าวและภาพอันน่าสยดสยองในการตายหมู่ของทหารและผู้คนทั้งสองฝ่าย ที่รบรากัน มนุษย์หันกลับมาทำร้ายธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม ทรัพยากรอย่างเมามัน จนเกิดภาวะโลกร้อน ภัยพิบัติการล้างแค้นเอาคืนจากธรรมชาติที่บางคนกล่าวไว้ จะจริงเท็จประการใด คนยุคนี้เขาไม่เชื่อ เพราะมัน(คนอื่น)ไม่อาจพิสูจน์ให้ยอมรับได้ คนทุกวันนี้จึงเอาอ้างอิงตัวเองเป็นหลัก(Self referential aspects)ในการดำรงชีวิต (นักปรัชญาร่วมสมัยของเราสังเกตรู้ถึงพฤติกรรมเช่นนี้) นักปรัชญายุคนี้ จะโพสต์โมเดร์ินหรือไม่เดิร์ลก็ตามที น่าจะโหมเน้นวิถีคิดไปที่"ความยั่งยืน"ให้มาก ยิงเล็งความคิดไปที่นักการเมืองกับคอร์ปอเรชั่นข้ามชาติให้หนักหน่วง เพราะผมเป็นห่วงโลกนี้จริงๆ อยากให้ยั่งยืน สรรพสัตว์สิ่งมีชีวิตทุกประเภทเขาจะได้อยู่กันต่อไปนานๆ  คืนโลกให้กับพวกเขาไป แม้จะไม่มีมวลมนุษย์เดินอยู่บนโลกนี้ก็ดีกว่ากระมัง? มันมีคนคิดถึงScenarioแนวนี้ขึ้นแล้วด้วยซี!!! จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 53 17:34:22

ความคิดเห็นที่ 10 ถามว่ามันจำเป็นแค่ไหน? หรือเป็นสิ่งมิอาจเลี่ยงได้ แล้วโพสโมเดิร์นของคุณหล่ะ คุณจะหาจากในนั้นหรือ? หรือจะมุดเข้าไปในเนื้อหาของมัน รวมถึงรูปธรรมที่มันสร้างขึ้น ในโลกทางกายภาพ ต่างๆนานามากหลาย โดยเชื่อว่ามันอยู่ที่นั่น อยู่ในท่ามกลางสุกๆดิบๆ ที่เรียกว่าสีเทานะหรือ? ที่เป็นทางกว้าง แต่เต็มไปด้วยความแปลกแยกที่ชินจนเสื่อมอย่างมึนงงและล่องลอย เลย เดี๋ยวอ่านแล้วงงหรืออยากรู้เพิ่มเติมตรงไหนจะมาถามค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับความรู้ ทั้งคุณ dicky กับ คุณขามเรียง เพราะฟังเพลง imagine there's no heaven/ no country... the world is one แล้วรู้สึกว่า เออ น่าจะดี พอมาฟังเพลง these wooden ideas คนแต่งบอกว่าแต่งให้เพลงอิมเมจิ้นของคุณจอห์น คนแต่งว่าเป็น postmodern version of Imagine เลยเป๋ๆ เหวอๆ ว่า มันมีปัญหายังไงนะ ไอ้ไอเดียโพสโมเดิ้น แถมๆนี่เนื้อเพลงค่ะ It’s a better way to feel Don’t be real, be post modern (It’s not that one dimensional, it’s not the only thought) It’s a better way to feel When you’re not real, you’re post modern (It’s not that one dimensional, it’s not the only thought) I stopped and waited for progress I stopped and waited for progress I stopped and waited But I’m not willing to accept it all This wooden idea is your method of repetition This wooden idea is how you sell reduction x 2 It’s the best way to feel Don’t be real, it’s post modern (It’s not that one dimensional, it’s not the only thought) It’s a better way to feel When you’re not real, you’re post modern (It’s not that one dimensional, it’s not the only thought) You can’t keep waiting for progress You can’t keep waiting for progress You can’t keep waiting And I’m not willing to accept it all This wooden idea is your method of repetition This wooden idea is how you sell reduction I bet you don’t know how to spell contradiction I bet you don’t know how to sell conviction I bet you don’t know how to spell contradiction I bet you don’t know how to sell conviction This wooden idea is your method of repetition This wooden idea is how you sell reduction จากคุณ : miss nice sun (Miss Nice Sun) เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 53 22:08:26

ความคิดเห็นที่ 11 หากพูดถึง imagine .. ไม่มีนรกอยู่ข้างล่าง  ส่วนข้างบนก็แค่ท้องฟ้า เนื้อเพลงปฏิเสธศาสนาและความงามที่เขาว่ามีกัน .. โพสท์โมเดิร์น เป็นสภาวะที่เข้าไม่ถึงความงามที่เป็นจุดหมาย (ที่เจ้าลัทธิพูดชักจูงพวกเรา) โพสท์โมเดิร์น เป็นเสมือนเทวดาที่ลุ่มหลงกิเลสตกจากฟ้าลงมาเป็นคน .. โพสท์โมเดริ์น จึงอธิบายไม่ได้มากแต่รับรู้ได้ด้วยความรู้สึกตน .. จากคุณ : john..?? (vincentlenon) เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 53 14:19:29