ความคิดเห็นที่ 1 อ่อ แล้วเคยเจอคำวิจารณ์แบบนี้แบบข้างต้นที่ผมยกมาไหมครับ หรือตัวเราเคยคิดแบบนั้นไหมครับ ตอบตรงๆ เลยครับ จะได้รู้ว่าจริงๆ สังคมเขาคิดยังไง จากคุณ : คนไทยในอีกมุม เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 07:30:57 A:192.168.100.105 X:61.91.165.192 TicketID:293416

ความคิดเห็นที่ 2 คุณภาพและมาตรฐานวิชาชีพแพทย์ของ คณะแพทย์ มหาวิทยาลัยเปิดใหม่ คิดว่าคงไม่ได้ด้อยอะไรมากจนน่าวิตกนะครับ เช่น ม.บูรพา แม้จะมีคณะแพทย์ใหม่ได้ไม่กี่ปี แตที่นี่เค้าก็มีโรงพยาบาลในมหาวิทยาลัยมานานแล้ว และคณะวิชาที่เป็นวิชาพื้นฐานทางการแพทย์ก็ก่อต้องมานาน มีความพร้อมที่จะปูทางวิชาพื้นฐาน เช่น คณะวิทยาศาสตร์ คณะสาธารณสุขศาสตร์ คณะพยาบาลศาสตร์ เป็นต้น มหาวิทยาลัยอื่นๆก็เช่นกัน เช่น ม.มหาสารคาม ม.สุรนารี ทุกที่ต่างมีความพร้อมเหมือนบูรพาทั้งนั้นครับ และ สกอ เค้าก็ได้กำหนดจำนวนรับต่อป่ ส่วนมากไม่เกิน50/รุ่น จากคุณ : 1 (psychosilpa) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 08:33:48

ความคิดเห็นที่ 3 ปัจจุบันเรียนที่ไหนก็ต้องสอบ ศรว. ครับ http://www.cmathai.org/post.php จากคุณ : 447 เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 08:43:59

ความคิดเห็นที่ 4 ในความเห็นผม ถ้าจะเปิดคณะแพทยศาสตร์ใหม่น่ะครับ ๑.มหาวิทยาลัยต้องดีก่อน ไม่ใช่เป็นมหาวิทยาลัยอะไรไม่รู้ ดีในทีนี้คือ มีชื่อเสียงทางวิชาการเป็นที่ประจักษ์ ๒.คณะสายวิทย์ ต้องดีเลิศก่อน รวมไปถึงคณะทางวิทยาศาสตร์สุขภาพ ๓.ครูอาจารย์ ต้องเลือกสรรคัดจากโรงเรียนแพทยชั้นนำ และมีระเบียบวิธีการสอนเป็นระเบียบ ตามขั้นตอน (พูดง่ายๆอ.หมอต้องถ่ายทอดคุณลักษณะ พฤติกรรม เจตคติ ของโรงเรียนแพทย์ระดับชั้นนำ พูดเชิงอัตตวิสัย และทางพฤติกรรม นะครับ ไม่ได้พูดถึงความเก่ง)ความเชี่ยวชาญเป็นเลิศ จากคุณ : natthaset เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 08:59:40

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นธรรมดา ที่คนเราต้องเชื่อมั่นในสิ่งที่คุ้นเคยไว้ก่อน สิ่งใหม่ ๆ จากคุณ : นายช่างปลูกเรือน เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 09:05:41

ความคิดเห็นที่ 6 ทำไมเขาถึงพูด? ก็เพราะเขารู้สึกอย่างนั้น ทำไมเขารู้สึกอย่างนั้น? ก็เพราะเขายังไม่เห็นผลงาน ทำไมเขายังไม่เห็นผลงาน? ก็เพราะยังไม่เห็นฝีมือของผลิตผล ฝีมือของผลิตผลจากโรงเรียนแพทย์คืออะไร? ก็คือความสามารถในการวินิจฉัย การรักษา การป้องกันควบคุมโรค และการสร้างเสริมสุขภาพ ให้กับคนไทย การสามารถสร้างความอบอุ่นใจแก่พี่น้องชาวไทย เป็นที่พึ่งให้เขาได้ มีจริยธรรมแห่งวิชาชีพอย่างน่าเลื่อมใส แสดงฝีมือให้เขาประจักษ์และรับรู้ได้เมื่อไหร่ เขาก็เกิดศรัทธาเอง ศรัทธาเรียกร้องไม่ได้ ต้องเกิดจากการประจักษ์ พูดให้ปากฉีกก็ไม่มีใครเชื่อ ต้องทำให้เขาเห็นในความเก่งและความดีของเรา และคนจะทำดีนั้น ควรจะจดจ่ออยู่กับการทำดี อย่าไปปรารมกับสิ่งที่คนอื่นพูดหรือที่เรานึกว่าเขาจะพูด จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 09:31:12

ความคิดเห็นที่ 7 ก็อย่างที่ จขกท ว่าแหละ เดี๋ยวนี้เริ่มมีมหาวิทยาลัยอื่นๆ เริ่มเปิดคณะแพทย์ขึ้นมาเพิ่มเติม ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีทั้งที่มีความพร้อมและไม่พร้อม บางแห่งกว่าจะเปิดได้ ก็ต้องฝ่าฟัน เพราะหลักสูตรยังไม่ได้รับการรับรอง (ตามอ่านข่าวย้อนหลังได้) พวกที่เปิดโดยมีความพร้อมนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่พวกที่เปิดโดยไม่ค่อยพร้อมนี่แหละที่กังวลอยู่ จากคุณ : ก็แล้วแต่ เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 09:43:30 A:58.8.242.47 X: TicketID:106200

ความคิดเห็นที่ 8 การที่มหาวิทยาลัยต่าง ๆ เร่งผลิตแพทย์นั้น เป็นเพราะนโยบายของรัฐที่ต้องการเพิ่มจำนวนแพทย์ให้มากขึ้นเพื่อรองรับกับภาระหลักประกันสุขภาพแห่งชาติที่ทำให้แพทย์คุณภาพส่วนหนึ่งหลั่งไหลออกไปภาคเอกชนมากขึ้น เนื่องจากปริมาณงานและค่าตอบแทนในภาครัฐเดินสวนทางกัน ในตอนแรกรัฐก็ไปบีบให้โรงเรียนแพทย์ที่มีอยู่เดิมเพิ่มจำนวนรับนักศึกษาแพทย์ให้มากขึ้นเรื่อย ๆ จนเต็มกำลังที่โรงเรียนแพทย์แต่ละแห่งจะผลิตได้แล้ว ช่วงแรกผู้บริหารโรงเรียนแพทย์ก็พยายามชี้แจงเรื่องผลเสียของการเร่งเพิ่มแต่ปริมาณ แต่วิธีที่ประเทศเราใช้เร่งรัดนโยบายคือใช้สั่งการและลงโทษถ้าไม่สนองนโยบาย โรงเรียนแพทย์ดั้งเดิมเหล่านั้นก็จำเป็นต้องทำตาม แต่ก็ได้เพิ่มอีกเพียงจำนวนหนึ่งซึ่งยังไม่พอ วิธีต่อมาก็คือ ไปเพิ่มการผลิตแพทย์โดยให้เรียนที่โรงเรียนแพทย์ช่วงเวลาหนึ่งที่เรียนภาคทฤษฎี แต่ไปฝึกงานในโรงพยาบาลจังหวัดที่มีอยู่ทุกจังหวัดในประเทศ แต่จำนวนแพทย์ที่ผลิตเพิ่มขึ้นได้ก็ยังไม่พอ ก็มาถึงระยะต่อมา คือออกใบอนุญาตให้มหาวิทยาลัยที่ไม่เคยเปิดสอนคณะแพทย์ให้เปิดรับนักศึกษาเพื่อเรียนแพทย์ ส่วนคุณภาพจะเป็นอย่างไร ก็ลองนึกถึงว่าการผลิตแพทย์แต่ละคนนั้นมันจะง่ายเหมือนเปิดร้านโดนัทหรือเปล่า คิดว่าถ้ายังไม่พออีก ก็อาจจะอนุญาตให้รับแพทย์ที่จบจากต่างประเทศ (แต่คงจะไม่ใช่จาก Harvard หรือ Yale หรอกนะ ) มาทำงานในไทยได้ โดยมีเงื่อนไขคล้ายแพทย์ใช้ทุนคือต้องทำงานให้รัฐด้วย จากคุณ : chenpinkun (chenpinkun) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 09:46:35

ความคิดเห็นที่ 9 ชาวบ้านในชนบท เขาไม่รู้หรือไม่สนหรอกค่ะว่า แพทย์ที่รักษาจะจบมาจากไหน ทุกคนเริ่มต้นเหมือนๆกัน คือเป็นหมอใหม่ เมื่อเวลาผ่านไป ฝีมือการตรวจรักษา นิสัย หรืออะไรที่ดีหรือไม่ดี จะเป็นที่ประจักษ์และบอกกันในชุมชนเอง ส่วนเรื่องคุณภาพ ระหว่างเรียนและก่อนจบก็มีสอบ national test เพื่อประเมินคุณภาพของแพทย์ที่จะจบออกมาชั้นหนึงก่อนแล้ว อย่างน้อยก็มีมาตรฐานรับรองเรื่องความสามารถ แต่จะให้เก่งเทพเหมือนแพทย์รุ่นเก่าๆนั้นคงจะยาก เพราะเดี่๋ยวนี้ เด็กที่เก่งๆมาเรียนแพทย์กันน้อยลง อาจจะเพราะงานหนัก กดดัน เสี่ยงต่อการถูกฟ้อง ต้องไปอยู่ต่างจังหวัด รายได้ต่อชั่วโมงการทำงานไม่มากนักถ้าทำราชการ (สามปีก่อนเวรรพ.จังหวัดได้ 1,035 บาทต่อ 8 ชั่วโมง ยังไม่หักภาษี น้อยกว่าสอนพิเศษเด็กม.ปลายอีก) และรับปริมาณที่มากขึ้น นอกจากพวกหัวกะทิจริงแล้ว ก็ยังมีกลุ่มของเด็กที่อาจจะไม่ได้เก่งมากติดเข้ามาด้วย แต่ถ้ามีความขยันและความซื่อสัตย์แล้ว เก่งไม่เก่งไม่ใช่ปัญหาหรอก จบหมอได้ทั้งนั้นแหละ กังวลแต่การเปิดคณะใหม่แล้วไปบังคับให้รพ.รอบๆรับนศพ.ไปฝึกงาน ปัญหาคือแพทย์ในรพ.เหล่านี้ แค่งานประจำก็หนักแล้ว อาจารย์แพทย์ก็ไม่ได้อยากจะเป็น ยังไปเพิ่มภาระการสอนให้อีก แค่ถ่ายทอดความรู้ประสบการณ์ให้ก็เต็มที่แล้ว พวกทัศนคติด เจตคติ ต่อผู้ป่วยและญาติ คงต้องเอาไปไว้เป็น priority หลังๆแทน จากคุณ : ลิงลี่ (ลิงลี่) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 10:18:27

ความคิดเห็นที่ 10 อย่างมหาสารคาม ไม่ทราบว่ามีหรือไม่ แต่คณะอื่นๆ ยังแย่เลย ผมยังไม่ได้ค้นข้อมูลว่าสารคามมี รร แพทย์หรือไม่ มหาวิทยาลัยนี้มีชื่อเสียมานานมากๆ แล้ว จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 12:07:24

ความคิดเห็นที่ 11 ม มหาสารคาม มีคณะแพทย์ครับ เปิดมาได้หลายปีแล้ว จากคุณ : pokemon trainer เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 12:18:25 A:202.12.97.118 X: TicketID:000119

ความคิดเห็นที่ 12 เห็นด้วยกับหลายๆ ท่านครับ แต่อย่างไรก็ตาม อยากทุกท่านให้โอกาสสำหรับโรงเรียนแพทย์เหล่านี้ด้วย เหตุที่กว่า กว่าเชียงใหม่ ขอนแก่น หรือสงขลานครินทร์ จะผ่านการวิพากย์วิจารย์นี้ได้ คงได้ใช้เวลาพอสมควรใรการสร้างชื่อ และสั่งสมประสบการณ์ เพื่อที่จะมาถึงจุดนี้ได้ อีกประการคือ เวลาเราไปหาหมอ เราเคยถามหมอหรือเปล่า หมอครับ/คุ่ะ หมอจบจากที่ไหนมา อ้อ...หมอจบจาก ม..... ผม/ดิฉันไม่รักษาหรอก กลัว ไปดีกว่า ฉันต้องรักษาจากหมอจุฬา/รามา/ศิริราช เท่านั้น มันก็คงไม่ใช่ เวลานั้น อารมณ์นั้น ก็ต้องรักษาอยู่ดี หรือว่ามีใครถามหมอแบบนี้ ก็กรุณาแจ้งให้ทราบด้วยครับ มหาวิทยาลัยใดๆ ที่จะเปิดการเรียนการสอนสาขาวิชาใดๆ สกอ. และสภาวิชาชีพ นั้นๆ ก็ต้องเตรียมตัวมาพอสมควร อย่างที่สุรนารี ตั้งแต่ผมเข้าไปเรียน ปีหนึ่ง ก็ได้ยินว่าจะเิปิดแพทย์แล้ว จนจบมาสิบปีถึงจะได้เปิด และก็คิดว่า มหาวิทยาลัยอื่นๆ ก็คงเช่นเดียวกัน อย่างไรก็ตาม ก็เห็นด้วยคุณณัฐเศรษฐ์นะครับที่ หากสักแต่ว่าสอนแค่วิชาแพทย์ แต่ไม่ได้ถ่ายทอดจิตวิญญาณ และเจตคติของแพทย์ที่ดี ก็คงเป็นแพทย์มิได้ คงเป็นเพียงบุคคลที่จบปริญญาแพทยศาสตร์บัณฑิต มาเท่านั้น แพทย์ และ ครู นั้น ต้องเป็นตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง และเป็นชั่วชิวิต คงไมไ่ด้วัดแต่เพียงจบจากโรงเรียนแพทย์ หรือโรงเรียนฝึกหัดครูที่ไหน แต่ต้องวัดกันที่วิญญาณ จากคุณ : พระนายไวย เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 12:25:33

ความคิดเห็นที่ 13 อย่าไปสนใจครับ ใครไม่เชื่อมือเรา ก็ไปต่อคิวรักษากะหมอที่คุณเชื่อมือก็แล้วกัน รอนานตายไปก่อน ก็ไม่ใช่ความผิดเรา อย่ารอนานนักล่ะ ผมหมดเวร ผมก็กลับบ้าน ปิดมือถือ จากคุณ : Schweissnaht เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 13:05:21

ความคิดเห็นที่ 14 ^^ การเปิดคณะแพทย์ ต้องพร้อมๆมากๆครับ ทั้งทุนและสารพัด อย่างเชียงใหม่ ขอนแก่น สงขลา นั่น เปิด ด้วยเพราะ ความต้องการแพทย์ที่เพิ่มมากขึ้น กับการพัฒนาประเทศ รัฐบาลเองเป็นผู้เปิดด้วยตนเอง ด้วยความพร้อมค่อนข้างมากสำหรับเรื่องการเงิน และการระดมอ.หมอเก่งงๆ บุคคลากรทางการแพทย์ และการร่วมมือต่างๆ ไม่เหมือนกับตอนนี้ครับ คนละยุคกันเลย ซึ่งดูเหมือนการตั้งมหาวิทยาลัย หรือคณะแพทยฯ ไม่ได้เป็นเพราะขยายโอกาสการศึกษาเท่าไรนัก ผมว่า โรงเรียนแพทย์ในไทย มีมากแล้วนะครับ ไม่ควรตั้งที่ใหม่เท่าไร จนกว่าเงินทองและความพร้อมจะไหลมาให้ตั้งได้ มีมากไม่ใช่ว่าจะดี ถึงจะมีสอบวัด ก็ไม่แน่ใจว่า จะตกหรือไม่ อย่างหมอมศว ที่คนบอกว่า เป็นโรงพยาบาลซาร่า คู่กับธรรมศาสตร์ ที่หนึ่งการสอบก็มาจาก มศว เหมือนกัน จะว่าไปหมดไม่ได้ แต่บังเอิญชื่อเสียมันดังกว่าชื่อเสียง เลยถูกมองไปเช่นนั้นเยอะ ในความเห็นผม เพิ่มการรับหมอในโรงเรียนแพทย์แต่ละที่สัก สิบยี่สิบเปอร์เซนต์ ดีกว่าไปตั้งใหม่ แล้วประสบปัญหาเยอะแยะนะครับ ลองคิดดูว่า สมมติให้ทุนให้งบเพิ่ม แค่จุฬา ศิริราช รามา ให้รับนักเรียนเพิ่มอีก ยี่สิบเปอร์เซนต์ ก็ได้หมอเพิ่ม เกือบร้อยคนแล้วนะครับ มากกว่า มาตั้งโรงเรียนแพทย์เล็กๆตอนยังไม่พร้อม แล้วกว่าจะได้แพทย์ที่มีคุณภาพก็ใช้เวลานาน อย่างพวกแพทย์หนึ่งคนหนึ่งตำบล ผมเห็นว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก จะเพิ่มเป็นสองคนหนึ่งตำบล ก็จะดีมากเหมือนกัน เพียงแต่ ผมได้ยินว่า เด็กที่มาจากหนึ่งตำบลหนึ่งคน เรียนสู้เพื่อนไม่ไหว จนรีไทร์ไปก็มี น่าสงสารมาก เพราะต้องจ่ายเงินที่เป็นทุนให้เรียนคืนนับล้านบาท พ่อแม่ก็ลำบาก อันนี้คือ การที่ไม่พร้อมของเด็กแล้วมาเรียนหมอ ก็ตายกันหมด เป็นตัวเองหนึ่งครับ จากคุณ : natthaset เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 13:08:14

ความคิดเห็นที่ 15 ^ ^ เพิ่มการรับหมอในโรงเรียนแพทย์แต่ละที่สัก สิบยี่สิบเปอร์เซนต์ วิธีนี้ทำเป็นวิธีแรกไปแล้วค่ะ รับเพิ่มมารวมๆเกือบ 100% แล้ว ถ้าใครอยู่ในวงการ จะทราบว่าแพทย์ที่จบปี 51 52 (รหัส 45xxxxx และ 46xxxxx) ปริมาณลดจากปี 50 และน้อยกว่ารุ่นล่าสุด เกือบพันคน เพราะเริ่มนโยบายสามสิบบาท เลยตัดงบสนับสนุนผลิตแพทย์เพิ่มออก จากนั้นมาเพิ่มเป็นเท่าเดิมในปีรหัส 47xxxxx หลังจากนั้นก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆทุกปี อย่างจุฬารหัสปี 45 รับ entrance 100 คน แต่นิสิตแพทย์ปีสองปีนี้มี 300 คน เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า ศิริราชรหัสปี 45 46 มีรุ่นละ 170-180 คน นศพ.ปีสองตอนนี้มี 300 คน ต้องสร้างหอพักใหม่ ตึกเรียนห้องเลคเชอร์ใหม่เลยทีเดียว คือเพิ่มมากกว่านี้มันยากแล้ว เพราะอ.แพทย์เริ่มไม่พอกับนักเรียน เพิ่มตำแหน่งหรือส่งไปเรียนต่อไม่ทัน จากคุณ : ลิงลี่ (ลิงลี่) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 13:34:20

ความคิดเห็นที่ 16 ผมเป็นคนหนึ่งที่เคยเชื่อว่าแพทย์จากที่ไหนก็เหมือนกัน แต่จริงๆแล้วกลับไม่ใช่ ผมไปทำรีเทนเนอร์กับคณะทันตกรรม ม.เอกชนแห่งหนึ่ง ตอนไปพิมพ์ปากก็ใช้เวลาพิมพ์ปากนานมากๆ ก็เข้าใจว่าเป็นการเรียน แต่ที่น่าหดหู่กับคนที่จะไปเป็นทันตแพทย์คือ แค่พิมพ์ปากแล้วอาจารย์หมอบอกให้พิมพ์ใหม่แค่นี้ก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ซะแล้ว ทำไมจิตใจของคนที่จะเป็นที่พึ่งของคนไข้ถึงได้อ่อนแอขนาดนี้ มันสื่อให้เห็นถึงความไม่พร้อมจะเป็นแพทย์เอาซะเลย คุณไม่แข็มแข็ง ชักสีหน้าท้อแท้ แล้วคนไข้จะทำหน้ายังไง พอพิมพ์ใหม่ก็ดันผสมปูนสำหรับพิมพ์ไม่ดี ทำให้ปูนพิมพ์ปากแข็งเร็ว ปรากฏว่าเลยต้องแงะกันยกใหญ่ นศศ.ทันตแพทย์คนนั้นก็ขอโทษที่ใช้เวลาในการพิมพ์นาน แต่กลับมีนศศ.ทันตแพทย์อีกคนที่ว่างงานพูดขึ้นมาว่าคนไข้ต้องอดทนค่ะ (ผมอดทนมาก่อนที่คุณจะพูดนานแล้วครับ) วันที่ไปรับรีเทนเนอร์ อาจารย์หมอถามนศศ.ทันตแพทย์คนที่ทำรีเทนเนอร์ว่า รีเทนเนอร์ใส่ตอนไหน ใส่ตลอดเวลาหรือเปล่า นศศ.ทันตแพทย์ ตอบไม่ได้ ที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือ อาจารย์หมอถามนศศ.ทันตแพทย์คนนั้นว่าเคยจัดฟันไหม นศศ.ทันตแพทย์บอกเคยจัด อาจารย์หมอถามนศศ.ทันตแพทย์คนนั้นว่า แล้วใส่รีเทนเนอร์ตอนไหนบ้าง คราวนี้นศศ.ทันตแพทย์คนนั้นถึงจะตอบได้ (แปลกไหมครับ คนจัดฟัน เป็นนศศ.ทันตแพทย์ แต่ รีเทนเนอร์ใส่ตอนไหนกลับตอบไม่ได้ นี้คืออยู่ปี 5-6 แล้วนะ) ปัจจุบันนี้รีเทนเนอร์อันนั้นผมก็ไม่ได้ใช้ครับ เพราะไม่กล้าใช้ จากคุณ : fete เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 14:10:09

ความคิดเห็นที่ 17 ปัจจุบันคณะเเพทย์ที่เปิดใหม่ก็ค่อนข้างลำบากในการหาอาจารย์เเพทย์มาสอน เพราะเป็นระบบพนักงานมหาวิทยาลัย เรื่องสวัสดิการไม่ต้องพุดถึงขนาดเป็นข้าราชการยังหาอาจารย์เเพทย์มาสอนยังยากเลย พอเปลี่ยนมาเป็น ม.ในกำกับก็เลยหายไปหมด เพราะรายรับน้อยกว่าเอกชน สวัสดิการด้อยกว่าข้าราชการ ที่เป็นอยู่ในปัจจุบันคือเอาอาจารย์เเพทย์ที่เกษียณมานั่งทำงาน ส่วนอาจารย์หมอใหม่ๆพอใช้ทุนหมดก็ลาออกไปนั่งเอกชนหมด เพราะอย่างว่าถ้าไม่มีเงินก็อยู่ไม่ได้ ยิ่งอายุมากเงินบำนาญก็ไม่มีให้ก็ต้องหาเอง ปัจจุบันอาจารย์ในมหาวิทยาลัยเลยสมองไหลกันเยอะมากๆ เพราะอยู่กับรัฐหรือเอกชนก็ใช้ประกันสังคมเหมือนกันเเต่เอกชนเงินเยอะกว่า เรื่องนี้กำลังเป็นปัญหากับทุกมหาวิทยาลัยเพราะไม่สามารถกันคนเอาไว้ทำงานต่อได้ ครบสัญญาจ้างก็ลาออกหมด .... จากคุณ : Jacques เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 15:13:43

ความคิดเห็นที่ 18 เราเป็นคนหนึ่งที่เวลาไปคลินิกไหนก็จะดูก่อนว่าแพทย์คนนี้จบจากสถาบันไหนมา ถ้าสถาบันนั้นเราคิดว่าไม่น่าเชื่อถือ(อาจจะเพิ่งเปิดไม่นาน หรืออะไรก็แล้วแต่) เราก็จะเปลี่ยนคลินิกค่ะ  ปกติตามคลินิกจะแขวนปริญญาบัตรของแพทย์ไว้ให้ดูอยู่แล้วนะคะ เราดูทุกคลินิกที่ไปค่ะ   แต่ถ้าเป็นโรงพยาบาลอาจจะรู้ได้ยากหน่อย พอดีเราไม่ค่อยไปโรงพยาบาล นอกจากจะจำเป็นจริงๆ เมื่อมีการพูดคุยเพื่อการรักษา เราก็ถามค่ะ แม้แต่พยาบาลเราก็ถามว่าเธอจบจากที่ไหน  (ถามเชิงชวนคุยนะคะ แต่ถ้าจบจากสถาบันที่เราเห็นว่าชื่อเสียงไม่ค่อยดี เราก็จะลดความเชื่อถือในใจลงค่ะ) ส่วนในกรณีที่ประสบอุบัติเหตุ ใกล้ตายแล้ว คงไม่มีใครเค้าถามกัน อันนี้แน่นอน แต่แพทย์ที่จะมาผ่าตัดในกรณีร้ายแรงเช่นนี้ เรายังเชื่อว่าต้องจบเฉพาะทางมาแล้ว (สถาบันที่เปิดสอนเฉพาะทางในไทย ยังคงมีแต่สถาบันเก่าแก่ที่มีชื่อเสียง) หรือถ้าบังเอิญตอนนั้นเป็นแพทย์จบใหม่ ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เรื่องที่ว่าคนเก่งเดี๋ยวนี้ไม่อยากเป็นแพทย์แล้ว เราเห็นว่าไม่จริงนะคะ เพราะเราเรียนในโรงเรียนที่มีชื่อเสียง มีเพื่อนร่วมห้องเลือกเป็นแพทย์มากถึงสามสิบคน(จากทั้งหมดสี่สิบ) มีทั้งคนที่พ่อแม่อยากให้เรียน เรียนตามกระแส เรียนเพราะอยากรวย เรียนเพราะเท่ ฯลฯ  เพราะตอนนี้แพทย์ยังคงเป็นอาชีพที่มั่นคงที่สุด รายได้ประจำมากที่สุด (เงินเดือนอาจไม่มาก แต่บวกค่าเวร ค่าโน่นนี่เข้าไป ก็นับว่าเป็นอาชีพราชการที่รายได้มากที่สุดแล้วค่ะ) ปัญหาขาดแคลนแพทย์ เราคิดว่ารัฐได้พยายามอย่างที่สุดแล้ว ทั้งเพิ่มจำนวนรับ ทั้งมีโครงการชนบท ฯลฯ (โครงการหนึ่งตำบลหนึ่งแพทย์ เราเห็นว่ามีข้อดีตรงที่แพทย์จะกลับไปทำงานในบ้านเกิด แก้ปัญหาขาดแพทย์ในชนบทได้ตรงจุด แต่ก็เป็นดาบสองคมเพราะว่าหลายคนก็เรียนสู้นักเรียนแพทย์ที่สอบเข้าจากส่วนกลางไม่ได้ ทำให้ต้องรีไทร์และใช้หนี้ทุนมหาศาล) เราไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งที่จะเปิดโรงเรียนแพทย์เพิ่มในสถาบันการศึกษาที่ยังไม่พร้อม  เพราะเราเห็นว่าคุณภาพมีความสำคัญมาก  ยิ่งแพทย์คุณภาพต่ำ โอกาสถูกฟ้องร้องก็ยิ่งสูงขึ้น เรื่องการสอบใบประกอบโรคศิลป์ เราคิดว่าเป็นการประกันคุณภาพทางวิชาการได้ระดับหนึ่ง  แต่เราก็ยังคงคิดว่าการสอบสามครั้ง ก็ไม่ใช่จะวัดได้ทั้งหมด ความรู้ที่เรียนในเวลาหกปี มันมากกว่าที่ใช้สอบมากมายนัก  คนที่สอบได้อาจจะบังเอิญเก็งข้อสอบถูกจุด ในขณะที่คนเก่งบางคนอาจจะสอบไม่ได้เพราะตอนนั้นมีเหตุผิดปกติบางอย่าง เรามีความเห็นว่าจำนวนผลิตในตอนนี้เหมาะสมแล้ว ตอนนี้ประเทศไทยมีระบบสาธารณสุขค่อนข้างดี  (ในตัวเมืองตามต่างจังหวัดก็มีคลินิกมากมาย ถ้าในกรุงเทพฯนี่ไม่ต้องพูดถึงแล้ว) ปัญหาอยู่ที่ตามชุมชนห่างไกลเท่านั้น จากคุณ : ~\MINKU/~ เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 17:25:01

ความคิดเห็นที่ 19 ^ ^ ^ ^ "เราเป็นคนหนึ่งที่เวลาไปคลินิกไหนก็จะดูก่อนว่าแพทย์คนนี้จบจากสถาบันไหนมา" เวอร์ไปมั้ยครับ จากคุณ : ปีเตอร์นอร์ธ เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 18:26:56

ความคิดเห็นที่ 20 เพิ่มจำนวนนิสิตแพทย์ในมหาวิทยาลัยเดิมรู้สึกจะทำกันแล้วแต่ มหาวิทยาลัยเหล่านั้นก็มีข้อจำกัดในเรื่องสถานที่ที่ใช้ในการเรียนการสอน ดังนั้น จึงไม่สามารถรับนิสิตแพทย์เพิ่มมากกว่านี้ได้แล้ว การเปิดคณะแพทยศาสตร์ก็ถูกควบคุมคุณภาพโดยแพทยสภาอยู่ เมื่อศึกษาจบก็ต้องมาสอบใบประกอบวิชาชีพเวชกรรมกันทุกคน ถ้าใครไม่ผ่านก็ไม่สามารถเป็นแพทย์ได้ ดังนั้น แพทย์แต่ละคนจึงมีมาตรฐานพอที่จะรักษาผู้ป่วยได้ ส่วนจะรักษาเก่งหรือไม่เก่งขึ้นกับประสบการณ์ที่พวกเขาได้รับเช่นกัน จากคุณ : Antares Kung เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 53 21:14:34

ความคิดเห็นที่ 21 - การเรียนการสอนด้านแพทยศาสตร์หรือด้านวิทยาศาสตร์อื่นๆไม่เหมือนการเรียนการสอนด้านสังคม ที่จู่ๆคิดจะตั้งหลักสูตรขึ้นมาก็ทำได้เลย เพราะอาศัยการสนับสนุนด้านงบประมาณในการจัดซื้อเครื่องมือและอุปกรณ์ต่างๆซึ่งมีราคาสูงมาก ดังนั้นความพร้อมของหลักสูตรใหม่ๆในด้านเครื่องมือจึงยังเป็นคำถามที่ทำให้ส้งคมคลางแคลงใจ - ตัว input/ตัวผู้เรียนเอง เมื่อคะแนนเอ็นทรานซ์ต่ำก็ชี้ให้เห็นถึงความเก่งกาจของแพทย์ที่จะจบออกมาด้วย บางสถาบันแค่มีเงินก็เข้าเรียนได้แล้วด้วยซ้ำไป จากคุณ : บัตรผ่านด้อยสิทธิื เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 13:50:46 A:202.12.74.10 X: TicketID:282622

ความคิดเห็นที่ 22 ในชีวิตจริงทุกคนต้องหาหมอ  และต้องการหมอที่ดี  แต่ในยามวิกฤตของชีวิต เช่นโรคหัวใจกำเริบ  เส้นเลือดในสมองแตกหรืออุดตัน  ประสพอุบัตเหตุ ต้องใช้หมอเป็นเลิศ  คุณไม่มีความรู้  แล้วหมอเอาชีวิตคนที่คุณรักไป เพราะหมอที่ให้บริการคุณไม่มีความชำนานด้านนี้  และเกิดขึ้นอยู่ในปัจจุบันในต่างจังหวัด  แต่อนาคตรอย่างไรตามไปดู จากคุณ : แปลงข้าว เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 16:20:25

ความคิดเห็นที่ 23 2 - 3 ปีก่อน เคยตอบกระทู้ที่คุณ ~\MINKU/~ มาถามเรื่องการลาออกจากคณะที่เรียนอยู่ เพื่อสอบใหม่ ได้อ่านความเห็นเพิ่มเติมจาก#18 เข้าใจเหตุผลที่แท้จริงแล้วครับ จากคุณ : 447 เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 19:03:11

ความคิดเห็นที่ 24 ครั้งหนึ่ง Bill Tara เล่าให้เราฟังว่าเขาไปเยี่ยมเพื่อนที่ป่วยเข้าโีรงพยาบาลที่อเมริกา เป็นโรงพยาบาลระดับทันสมัยสุดๆ มีอุปกรณ์ไฮเทคครบครัน มีทีมงานแพทย์ผู้เชี่ยวชาญชั้นนำของโลก พอไปถึง Bill พบว่าเพื่อนนอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียงมีสายหรือท่ออะไรระโยงระยางต่อจากร่างเพื่อน Bill ถามเพื่อนว่า "แกเป็นอะไรวะ" เพื่อนตอบว่า "หายใจไม่ออกหมอต้องให้ออกซิเจนแล้วให้ยา...บล๊าบๆๆ..."  Bill มองขอบตาล่างเพื่อนบวมๆเป็นถุงๆ ก็เลยคิดอะไรบางอย่างในใจ แล้วถามไถ่เพื่อนว่าก่อนป่วยกินอยู่หลับนอนยังไงบ้าง ได้ความว่าเพื่อนกินน้ำชาวันหนึ่งหลายๆกา ตาถึงบวมเป็นถุงจนหายใจไม่ออก Bill เลยดึงสายและท่อระโยงระยางที่ต่อกับร่างเพื่อน แล้วชวนเพื่อน check out จากโรงพยาบาล เพื่อนตกใจมากๆว่าม้ันยังไงกัน แต่ Bill พูดเก่งมาก พูดจนเพื่อนเชื่อ พอออกจากโรงพยาบาลแล้วกินน้ำน้อยลงเพื่อนก็หายป่วยเป็นปลิดทิ้ง เพื่อนขอบใจ Bill ยกใหญ่ว่าช่วยให้ประหยัดเงินค่ารักษาพยาบาลไปได้เป็นเงินมหาศาล ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้แม่เรากับเราป่วยเหมือนๆกัน (ป่วยหลายอย่างพร้อมๆกัน)ตอนแรกแม่เรานอนไม่หลับวิตกจริตย้ำคิดย้ำทำ (ซึ่งเราก็เป็นเหมือนๆกับแม่) แต่หมอให้ยาจนมีผลกระทบต่อระบบประสาท จนแม่เราขาพิการต้องผ่าตัด หมอตั้งหลายคนรักษาแม่เราด้วยเทคโนโลยีที่ไฮเทคมากๆ รักษาจนแม่เราตายไปเรียบร้อยแล้ว (กว่าแม่จะตายค่ารักษาหมดไปบานเบอะ ถ้าแม่ไม่ตายแต่ป่วยไปเรื่อยๆ และรักษาไปเรื่่อยๆแบบนี้ พ่อเราคงหมดตัวต้องขายทรัพย์สินทุกอย่างมารักษาแม่เรา)  แต่เราไม่มีเงินไปหาหมอเลยรักษาตัวเองด้วยการแพทย์ทางเลือกแบบแผนโบราณของจีน ปรากฏว่าครั้งหนึ่งเราเกือบขาข้างหนึ่งพิการเหมือนแม่เรา แต่เรารักษาหายด้วยตัวเอง เรารอดตาย แล้วยิ่งอายุมากขึ้นก็ยิ่งแข็งแรงมากยิ่งๆขึ้น สุขภาพดีมากยิ่งๆขึ้นทั้งกายและใจ อ่านๆมาแล้วอย่าเข้าใจผิดหลงคิดว่าเราต่อต้านการแพทย์แผนปัจจุบัน เปล่าเลย แท้จริงแล้วการแพทยฺ์สมัยใหม่ งานค้นคว้าทางด้านการแพทย์สมัยใหม่ เป็นสิ่งดีมีประโยชน์ มีคุณค่าแก่มวลมนุษย์ หากแต่ว่าความรู้เหล่านี้ต้องอยู่ในมือ "แพทย์ที่มีดุลพินิจสูงส่ง ที่ไม่ขี่ช้างจับตั๊กแตน" นิทาน (เรื่องจริง) 2 เรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า แพทย์ที่เก่งจริงไม่ใช่เก่งเพราะเรียนมหาลัยดีที่สุดในโลก ไม่ได้เก่งเพราะมีอุปกรณ์ไฮเทคอยู่ในมือ แต่เก่งเพราะ "ดุลพินิจอันสูงส่ง" สุภาษิตจีนเขาบอกว่า แพทย์ชั้นเียี่ยมไม่ใช่รักษาโรคเก่งแต่อย่างเดียว หากแต่ต้อง "ป้องกันโรคได้" นั่นก็คือต้องสอนคนธรรมดาๆได้ว่าจะปฎิบัติตนอย่างไรจึงจะสุขภาพดีไม่มีเจ็บไข้ได้ป่วย แพทย์ชั้นดีไม่มีทาง "ขี่ช้างจับตั๊กแตน" (ไม่มีทางใช้เทคโนโลยีการแพทย์ระดับสูงๆราคาแพงๆรักษาอาการป่วยที่รักษาง่ายๆด้วยวิธีการง่ายๆ (เช่นฝึกสมาธิ ฝึกโยคะ กินอาหารสุขภาพ ปฎิบัติตนอย่างถูกต้อง ก็รักษาได้สบายๆ)) อย่างเด็ดขาด อยากดูว่า Bill Tara เป็นใครก็ไปดูข้อมูลได้ที่นี่ http://www.billtara.net/ แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 53 19:17:09 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 53 19:12:06 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 19:05:46

ความคิดเห็นที่ 25 ไม่ทราบว่าคุณ 447 เข้าใจว่าอย่างไร แต่เกรงว่าจะเข้าใจผิดไป  หนูไม่ได้ลาออกจากคณะนั้นเพราะเป็นสถาบันที่ไม่มีชื่อเสียง หรือไม่มีคุณภาพ (ถ้าคิดเช่นนั้นแล้วคงไม่เลือกสอบเข้าไปตั้งแต่แรก)  อย่างที่ทราบกัน มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ก็ถือว่าเป็นสถาบันเก่าแก่ที่น่าเชื่อถือแห่งหนึ่ง  เอาเป็นว่าสถาบันที่หนูเห็นว่ามีคุณภาพพอจะผลิตแพทย์ได้คือสถาบันของรัฐที่เข้าร่วมกับกสพท.   หากคุณ 447 ยังจำได้ เหตุผลในการลาออกได้กล่าวไปแล้ว และเป็นการลาออกเพื่อเข้าเรียนในสาขาที่ชอบ (ไม่เกี่ยวอะไรใดๆกับคณะทางสายสาธารณสุข)  แต่อย่างไรก็ตาม มีเพื่อนซิ่วจากมช.ไปมหิดล(คณะเดียวกัน) ในปีเดียวกันกับหนูเช่นกัน แสดงให้เห็นว่าในสังคมนี้ไม่ว่าจะเรียนคณะอะไร ก็มีคนยอมเสียเวลาหนึ่งปีเพื่อเลือกสถาบันที่มีชื่อเสียงมากกว่าอยู่ดี ด้วยความเคารพและเห็นว่าคุณ 447 เป็นรุ่นพี่คนหนึ่ง ไม่อยากให้เข้าใจผิดค่ะ และหวังว่าจะเข้าใจด้วยว่าไม่ใช่รังเกียจสถาบันหรือวิชาชีพ เพียงแต่หนูไม่ชอบและไม่สามารถเรียนต่อไปได้ จากคุณ : ~\MINKU/~ เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 19:31:55

ความคิดเห็นที่ 26 จะบอกจริงๆ ประเทศเรา ก็ไมได้สมบูรณ์พร้อมทางสาธารณสุข ตามที่เข้าใจกันนะครับ ประเทศไทยมีอัตราส่วนแพทย์ต่อหัวประชากร ที่ ๑:๓,๒๒๔ คน กล่าวคือ มีแพทย์ทั้งสิ้น ๑๒,๓๐๙ คน ซึ่งถามวามเพียงพอไหม ไม่เพียงพอ แต่ไม่ขาดแคลน ซึ่งองค์การอนามัยโลกกำหนดให้มีแพทย์ต่อจำนวนประชาการที่ ๑:๕๐๐๐ คน สิ่งหนึ่งที่อยากทุกท่านตระหนักคือ ไม่มีใคร อยากออกไปรับราชการลำบากในต่างจังหวัด ถ้าโรงเรียนแพทย์ มากระจุกตัวที่กรุงเทพฯ แล้วเมื่อไหร่ แพทย์ถึงจะอยากไปรับราชการที่โรงพยาบาลประจำอำเภอ แล้วเมื่อไหร่ รถในกรุงเทพจะหายติด แล้วเมื่อไหร่ คนต่างจังหวัด ถึงไม่แห่กันมารักษาตัวในกรุงเทพฯ ทั้งๆ ที่มีโรงพยาบาลประจำจังหวัด โรงพยาบาลประจำอำเภอ และเดียวนี้มีโรงพยาบาลประจำตำบล การกระจายตัวของโรงเรียนแพทย์ ไปยังมหาวิทยาลัยที่พร้อม ถือว่า เป็นการกระจายโอกาสทางการศึกษา เป็นกระจายโอกาสทางเศรษฐกิจ เป็นกระจายความเจริญไปยังเมืองต่างๆ   แต่ถ้า มหาวิทยาลัยใดๆ ไม่พร้อม ก็ไม่ต้องเปิดครับ เปิดไปก็ทำลายอนาคตของเด็ก ทำลายชื่อเสียงของมหาวิทยาลัย เสียดายงบประมาณ   และอีกอย่างที่อยากจะขอ ลด ละ เลิก ค่านิยม ในการเข้าโรงเรียนดัง มหาวิทยาลัยเก่า โดยไม่สนว่า โรงเรียนนั้นๆ หรือมหาวิทยาลัยนั้นๆ มีความเชี่ยวชาญในสาขาวิชาใดๆ ขอให้ได้เข้าไปก่อน ซึ่งเพราะทำแบบนี้ ก็เท่ากับต้องการเพียงชื่อเสียงของมหาวิทยาลัยนั้นๆ ไปหากิน โดยไม่ได้ความรู้ความเชี่ยวชาญ หรือประสบการณ์แต่อย่างใด จากคุณ : พระนายไวย เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 20:24:01

ความคิดเห็นที่ 27 เห็นด้วยกับ คห.๒๔ ว่าการรักษาโรคหนึ่ง  อาจทำให้ได้อีกโรคหนึ่งแถมมาด้วย ญาติห่าง ๆ ของผม ไปรักษาโรคเบาหวาน ที่ รพ.มีชี่อที่สุดของภาคเหนือ กินยารักษาเบาหวาน ไปจนกระทั่ง  ได้โรคไต  มาีอีกโรคหนึ่ง หมอบอกว่า เป็นผลมาจากกินยารักษาเบาหวาน อโรยา ปรมา ลาภา จากคุณ : นายช่างปลูกเรือน เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 53 21:04:43

ความคิดเห็นที่ 28  ครับผม คุณ~\MINKU/~ ในฐานะรุ่นพี่โรงเรียน ม.ปลาย และรุ่นพี่มหาวิทยาลัยช่วงสั้นๆ ดีใจกับคุณ ~\MINKU/~ ที่ได้เรียนในสาขาที่ตรงใจ การผลิตแพทย์ในตอนนี้รับผ่าน กสพท. เกือบทั้งหมดครับ ที่ไม่ผ่านก็คือ  ODOD CPIRD ซึ่งเป็นการเพิ่มโอกาสให้กับเด็กในพื้นที่อย่างที่คุณทราบแล้ว ตอนเรียน + ฝึกงาน ใช้หลักสูตรเดียวกับนักศึกษาที่รับผ่าน กสพท. ต้องยอมรับว่ามีปัญหาอยู่บ้าง คือ เด็กส่วนหนึ่งจะเรียนสู้เด็กที่ผ่าน กสพท. ไม่ได้ อาจารย์ก็มีการจัดติวเพิ่มให้ ขอเพียงเพิ่มความพยายามให้มาก ผมเชื่อว่าพวกเขาจะเป็นแพทย์ที่ดีได้แน่นอน บวกกับการทดสอบ ศรว. อีก 3 ครั้งซึ่งเป็นการคัดกรองอีกระดับหนึ่ง โอกาสจบเพราะมั่วถูก บังเอิญอ่านมาตรง ฯ  มีน้อยมาก ดังนั้น คุณ ~\MINKU/~ คงไม่ต้องกังวลคอยดูชื่อสถาบันทุกครั้งที่ไปพบแพทย์หรอกครับ ปล. 1. ขอบอกว่า ลูกผมไม่ได้เรียน CPIRD ODOD  นะครับ เดี๋ยวจะหาว่าออกตัวแทน 2. เด็กโครงการ  CPIRD ของจุฬาฯ  ครึ่งหนึ่งมาจากเตรียมฯ + MWIT เพราะอะไรเอ่ย ? จากคุณ : 447 เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 08:43:04

ความคิดเห็นที่ 29 - เชื่อว่าการเรียนการสอนต้องพร้อมระดับหนึ่งถึงจะเปิดเป็นคณะแพทย์ได้ ระดับพรีคลินิก ถ้าขาดผู้สอนก็หา พบ. หรือ ดร. ที่ศึกษาต่อและสนใจในด้านนั้นๆ อาจจะไม่ต้องเก่งหรือเชี่ยวชาญหรือเคยทำวิจัยมากก็ได้ แต่เชื่อว่าทุกคนมีความรู้พอสอน นศพ - ในชั้นคลินิก บางครั้งการไปเรียนใน รพ.ที่ไม่ได้มีเครื่องมือหรือแพทย์เฉพาะๆทางมากนักอาจให้ประสบการณ์มากกว่าการอยู่ใน รพ. ที่มีทุกอย่าง ซึ่งเป็นสิ่งที่แพทย์ต้องประสบจริงๆ - โดยส่วนตัวผมเห็นว่าเปิดใหม่บ้างก็ดีนะครับ ที่ๆเรียนกันอยู่แทบจะขี่คอกันเรียนแล้ว จากคุณ : ชิโฮจัง เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 13:23:54

ความคิดเห็นที่ 30 ผมเชือ นะว่า หมอคนไหนที่ผ่านการสอบ ใบอนุญาต ได้ก็ถือว่ามาตรฐาน แต่ที่ผม ติงนโยบาย การเปิดคณะแพทย์ของ ม ใหม่ ๆ คือ บางที่ใช่ รพ ที่มีขนาดเล้กเกินไป ในการเรียนชั้นคลีนิก เช่น มน  ใช้ รพ ทีมีขนาดเตียงแค่ 300-400 เตียง เป็นที่เรียนชั้นคลีนิก (เป็น รพ ทัวไป ชั้น ทุติยภูมิ) แล้วอย่างงี้ นศ แพทย์ ที่เรียนจะมีโอกาสได้เรียนรู้ มากแค่ไหน จากประสบการณตนเองที่สอบถามหมอที่เคยไป extern ที่ รพ แพร่ (หนึงใน ศูนย์เรียน ชั้นคลีนิก ของ มน) เค้าบอกว่า เสียดายโอกาสน้องๆ ที่มาเรียนที่นี่ เพราะเค้าบอกว่าความเขี้ยวต่างจากที่อืนมากๆ ที่แพร่เนืองจากคนไข้น้อย หลากหลายของโรคน้อย ทำให้เด็กได้รับการเคี่ยวน้อยกว่าที่ควรจะเป็น (ประมาณว่าเป็น intern แล้ว ยังไม่เคยทำอันนี้อีกหรือ) อีกอย่างเมื่อคนเรียนน้อย การแข่งขันระหว่างเพือนน้อยตาม active ของเด็กก็น้อยตาม อีกอย่างหมอที่ รพ แพร่ เป็นหมอมากกว่าอาจารย์หมอ (สองคำนี้ต่างกันมาก) ดังนั้นคือส่วนใหญ่เป็นหมอแบบเปิดคลีนิค คือ เช้ามาสายบ่ายกลับไว แทบไม่มีเวลามาสอนให้ความรู้กับ นศพ เลย งานด้านวิจัยก็น้อยตาม เพราะหมอที่แพร่เป็นหมอ เฉยๆ มาทั้งชีวิต จะให่มาปรับเป็นหมอวิจัยก็ยาก ซึ่งอันนี้ต้องใช้เวลา พอควรที่จะปรับจากหมอเป็นอาจารยหมอ ซึ่งผมว่า มน ไม่ได้ผิดอะไรหรอก แต่ แพทย์สภา น่าจะปรับหลักเกณใหม่ เช่น อย่างน้อยต้องปรับเป็น รพศ ก่อนถึงจะให้เปิดรับ เป็น ศูนย์แพทย์ศึกษาได้ เพราะผมยังเชือว่า ความพร้อมของ รพ ศูนย์แพทย์ศึกษามีผลต่อ ประสบการณ์ของ นศ พอควร แม้ทั้งหมดจะได้รับมารตฐานของ แพทยสภา __________________ จากคุณ : Nitty.M เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 53 13:57:45

ความคิดเห็นที่ 31 ผมดีใจที่ผมคิดถูกและอธิบายให้ลูกฟังเหมือนกับที่ได้อ่านในประเดนนี้  พึ่งสละสิทธ์ cpird จุฬา จากคุณ : แปลงข้าว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 07:53:13