PANTIP.COM : K10013859 มีใครเป็นอาจารย์ม ราชภัฐไหมครับ มันเลวร้ายอย่างที่เขาพูดกันหรือเปล่า [การศึกษา]

ความคิดเห็นที่ 6

จขกท ต้องประสาทแข็งๆ อย่าสับสน ตั้งสติ คิืดอะไรต้องคิดด้วยเหตุผล

สถานการณ์แต่ละคนไม่เหมือนกัน ทางเลือกบางอย่างมันอาจโอเึคสำหรับคนบางคน แต่อาจไม่โอเคสำหรับคนอื่นๆ

ลองดูความเป็นไปได้ต่างๆนะ

1. บางคนเรียนจบสูงแต่ยอมทำงานเงินน้อยเพราะ "เสียสละเพื่อการศึกษา"...มีจริงๆหรือสมัยนี้? พูดเล่นไปน่ะ

2. บางคนเรียนจบสูงแต่ยอมทำงานเงินน้อยเพราะพ่อแม่รวย พ่่อแม่ซื้อบ้านซื้อรถให้ และให้เงินรายเดือนตั้งมาก (ไม่มีเงินเดือนก็อยู่ได้) อย่างนี้เขาทำเพื่อเกียรติคุณของครอบครัวยังไงล่ะ บางคนทั้งเรียนเก่งทั้งจบสูงจากมหาลัยดังๆก็มีนะ เด็กๆเห็นแล้วก็อยากเอาอย่าง (แต่เด็กมาจากครอบครัวแบบไหนล่ะ แล้วเด็กเก่งหรือไม่เก่ง บางทีเด็กเอาอย่างแบบไม่ดูตาม้าตาเรือเด็กลำบากนะ)

3. บางคนเรียนจบสูงแล้วเก่งมากๆ แต่ไม่ยอมทำงานเงินน้อยเพราะพ่อแม่ไม่รวย พ่่อแม่ไม่มีเงินซื้อบ้านซื้อรถให้ และไม่มีเงินรายเดือนให้ตั้งมาก (ถ้ามีแต่เงินเดือนก็อยู่แบบลำบาก) อย่างนี้เขาไม่ทำเพื่อเกียรติคุณของครอบครัวหรอก จบสูงแล้วเก่งด้วย ก็รีบไปหางานอื่นทำที่ได้เงินมากกว่านี้ ของตายอยู่แล้ว หรือว่าไม่ใช่ ยังมีแบบข้อ 1. หลงอยู่อีก

4. บางคนเรียนจบสูง "แต่เรียนไม่เก่ง" เพราะจบจากมหาลัยแบบเรียนยังไงก็จบ ก็ต้องยอมทำงานเงินน้อยเพราะ แข่งขันที่อื่นๆสู้เขาไม่ไหว พ่อแม่ไม่รวย พ่่อแม่ไม่มีซื้อบ้านซื้อรถให้ และไม่มีเงินรายเดือนให้ตั้งมาก (ไม่มีเงินเดือนก็อยู่ไม่ได้) อย่างนี้รันทดใจว่าจบมาสูงแต่ได้เงินน้อย ก็เลยต้องปลอบใจตัวเองว่า "เสียสละเพื่อการศึกษา" เป็น "แม่พิมพ์ของขาติ" มันทำใ้ห้สบายใจ

ความเป็นไปได้ตามข้อ 4. ในประเทศทางตะวันตกไม่ค่อยเกิดขึ้น เพราะคนเรียนไม่เก่งจะไปทำงานใช้แรงงาน แล้วคนทำงานใช้แรงงานก็ได้เงินเดือนเท่าคนจบปริญญาเอกมา จนตั้งตัวได้ทั้งๆที่เรียนมาวุฒิต่ำๆเนื่องจากประเทศแถบตะวันตกไม่มีการกดขี่แรงงานเหมือนไทย แต่ในเมืองไทย สังคมเรากดขี่แรงงาน จึงต้องมีการเล่นปาหี่กัน นั่นก็คือมีมหาลัยแบบเรียนยังไงก็จบ เกิดขึ้นมากมาย เพื่อให้คนเรียนไม่เก่งเอาวุฒิสูงๆไปเล่นปาหี่กันยังไงล่ะ

แต่มีคนไทยหลายคนที่ใจเด็ดนะ เรียนไม่เก่งแต่ไม่ยอมเล่นปาหี่ แต่ไปขายของข้างถนนสร้างเนื้อสร้างตัวมาจนเป็นมหาเศรษฐีได้ (ลองไปอ่านประวัติพวกเจ้าของกิจการใหญ่ๆดูดิ)

จขกท ลองคิดความเป็นไปได้อีกหลายๆความเป็นไปได้ดูเล่นๆ0ดิ ว่าคนไทยเล่นเกมอะไรก้ันในสังคมอีกกี่อย่าง แล้วรู้ให้ทันกลไกในสังคมไทย มันหลอกตา เข้าใจยากมากกว่าสังคมในประเทศอื่นๆ

คนเราเลือกทางเดินของตัวเอง ให้เหมาะก้ับสถานการณ์ของตัวเอง หรือบางที่สถานการณ์มันบังคับ ก็เลยเลือกไม่ได้

ถ้าเรารู้ว่าคนในสังคมเล่นปาหี่กัน แล้วเรารู้ทันพวกเขา เราก็เลือกทางเดินที่เหมาะกับสถานการณ์ตัวเอง ไม่ต้องเครียดว่าจะต้องเดินแนวนั้นหรือแนวนี้ แล้วจะดิ่งลงเหวหรือเปล่า?

ึค่อยๆคิด แล้วจะเห็นทางสว่างเอง

ขอให้โชคดี

จากคุณ : fortuneteller

เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 05:00:13

ความคิดเห็นที่ 7

เราเคยสอนคะ สภาพตามที่คุณ วิศวกรแมวเหมียว และ คุณมหัศจรรย์เขาวงกต บอกเลยค่ะ

ที่เป็นแบบนี้เพราะจ้างอาจารย์ประจำตามสัญญาจ้าง จ้างถูก มีแค่เงินเดือน ส่วนสวัสดิการ ก็เหมือนเอกชนคือประกันสังคม ปรากฎว่าตราการเข้าออกของพนักงาน (Turnover rate) สูงมากค่ะ ไม่เชื่อไปค้น Google ก็ได้ ใช้ keyword ว่า 'รับสมัครอาจารย์ราชภัฏ' จะขึ้นมาว่า รับทุกปี ปีละหลายๆ ตำแหน่ง เพราะคนเข้าออกกันเป็นว่าเล่น

ถามว่ามหาวิทยาลัยจะแคร์ไหม คงไม่แคร์ เพราะตามความคิดเรา ในประเทศไทย เรียนจบปริญญาโทหรือเอก หางานที่เหมาะสมยากกว่าจบปริญญาตรีอีก อย่างตัวเรานี้ ตอนเรียนจบปริญญาตรี ทำงานเอกชน ได้รายได้เกือบสองหมื่น แต่เมื่อเรียนจบปริญญาโท มาทำงานเป็นอาจารย์ราชภัฏวุฒิปริญญาโท รายได้ แค่ 9,700 บาท

แต่ทั้งเราและอาจารย์ท่านอื่นๆ อยู่ได้ เพราะมหาวิทยาลัยราชภัฏที่เราสังกัด มีการรับนักศึกษาภาคสมทบ (ส่วนมากคนมีอายุหรือทำงานแล้วจบ ปวช ปวส. มาเรียน) ทำให้มีรายได้เพิ่มมากขึ้น ซึ่งถามว่า คนที่มาทำงานเป็นอาจารย์ลูกจ้างนี่ ส่วนมาก มีทั้งจบมาแล้วตกงาน บ้านรวยทำงานเพื่อให้มีงานทำและงานอาจารย์ดูมีเกียรติ
และ ทำเพราะใจชอบจริงๆ

ถามว่าเลวร้ายหรือมีอนาคตไหมแบบที่คุณ จขกท. ถาม ก็ให้กลับไปอ่านความเห็นของคุณมหัศจรรย์เขาวงกต บอกละค่ะ ว่าโอกาสบรจุมีน้อยมาก เนื่องจากไม่มีตำแหน่ง ทำผลงานทางวิชาการขอ ผศ. รศ. ก็ไม่ได้ เพราะไม่ได้เป็นพนักงานมหาวิทยาลัย เงินเดือนก็ไม่ขึ้นเพราะเป็นอัตตราจ้าง แต่......อยู่ได้เพราะมีคาบสอนเสาร์อาทิตย์

มาถึงโอกาสในการศึกษาต่อ ถามว่ามีไหม ตอบจากประสบการณ์ที่เคยสอนว่า (ที่อื่นไม่ทราบนะคะว่าระบบเป็นเช่นไร) ขึ้นกับการประจบและเส้นสาย หากมีเส้นได้ไปเร็วนัก บอกตรงๆ เลยว่ามหาลัยราชภัฏที่เราเคยสังกัด คนที่ได้ไปเรียนต่อปริญญาเอกนั้นเป็นลูกหลานผู้บริหารแทบทั้งหมดเลย

จากประสบการณ์ที่เคยสอนทั้งมหาวิทยาลัยราชภัฏและมหาวิทยาลัยแบบบรรจุเป็นพนักงานมหาวิทยาลัยแบบออกนอกระบบสำหรับเรา จากความเห็นส่วนตัวอาจไม่ถูกใจใคร แต่ขอบอกว่า ไม่มีอนาคตเลย เพราะจ้างเราถูกๆ ลูกจ้างราชภัฏ 9,700 บาท พนักงานมหาวิทยาลัยรัฐบาล 14,550 ไม่มีสวัสดิการอื่นนอกจากประกันสังคม ไม่มีโบนัส ทำงานสี่หน้าที่คือ

1.สอนบรรยายนักศึกษา ซึ่งจะกำหนดขั้นต่ำว่าเกินหรือไม่เกินเท่าไหร่ (ทำให้พอดีดีที่สุด ทำเกินไปก็ได้แค่ภาระงานที่โหลด แต่ไม่ได้เงินขึ้น ขอโทษหากทัศนคติแย่ แต่บางทีระบบก็เอาเปรียบแรงงานคนเหมือนกัน ทุกคนทำงานต้องกินต้องใช้ ทุกวันนี้อาชีพที่ได้รับความนิยมจากเยาวชนไทยคืออาชีพที่ทำรายได้สูง เช่น วิษศวกร หมอ)
2.บริการวิชาการเช่น จัดอบรมต่างๆให้องค์กรมีชื่อเสียง เช่นทางสายบริหาร จัดอบรมนักขายให้คนนอก อบรมทางวิทยาศาสตร์ให้คนนอก etc. (ซึ่งอาจารย์จะได้ชื่อเสียงและการโหลดภาระงานว่าเทอมนี้ได้ทำหน้าที่บริการวิชาการแล้ว แต่ไม่ได้รายได้อื่นๆ หากมีรายได้จากการจัด มหาวิทยาลัยจะเก็บเป็นรายได้ให้มหาวิทยาลัย)
3.งานวิจัย
4. งานด้านอื่นๆ เช่นทำประกันคุณภาพการศึกษา etc ซึ่งเป็นงานที่ใช้เวลามากและมีรายละเอียดมากมาย

ถามว่าในหนึ่งเทอม ต้องทำครบไหม ตอบว่าต้องทำครบ เพราะแต่ละปีจะมีการประเมิน 2 ครั้ง เรียกว่าประเมินเทอมละ 1 ครั้ง ก็ได้ ซึ่งมหาวิิทยาลัยตามต่างจังหวัดจะมีการส่งอาจารย์ไปเรียนต่อเยอะ ทำให้ขาดแคลนอาจารย์ ทำให้คนที่ทำการสอนอยู่เจอภาระงานโหลดแบบโหดร้ายมาก เตรียมสอนไม่ทัน ไหนจะบริการวิชาการ งานวิจัย งานอื่นๆ

ถามว่าปัจจุบันคนอยากมาเป็นอาจารย์เยอะไหม ตอบตรงๆ เลยว่าจากการเป็นอาจารย์ราชภัฏและอาจารย์มหาวิทยาลัยรัฐบาลที่มีชื่อเสียงแต่อยู่ต่างจังหวัดมาก่อน ขอตอบว่า มี แต่ไม่มาก คนที่มาทำส่วนมากเป็นคนในพื้นที่ และ คนที่คล้ายๆ กับคุณมหัศจรรย์เขาวงกต คือย้ายตามสามี

ตามความเห็นส่วนตัว การที่ให้ครู อาจารย์มีผลตอบแทนต่ำ ทำให้กระทบวงการการศึกษาไทยเป็นอันมาก เมื่อผลตอบแทนต่ำ ทำให้คุณภาพของคนที่มาสอนลดลงไปด้วย ถามว่ามีคนเก่งจริง อยากมาทำหรือไม่ ตอบว่ามี แต่บุคคลนั้นต้องเป็นคนที่พร้อมมาก่อน มีกินมีใช้มาก่อนจะได้ไม่ต้องพึ่งพาอาศัยรายได้จากการเป็นอาจารย์พนักงานมหาวิทยาลัย หรืออาจารย์จ้างของราชภัฏในการเลี้ยงชีพมากมาย เพราะต่อให้อยากใช้เงินจำนวนนี้เลี้ยงชีพ เราคิดว่ามันไม่พอ ทั้งๆที่ไม่ได้ติดหรูอะไร แต่สมัยนี้เงินหนึ่งร้อยบาท ใช้แปปเดียวก็หมด ให้มองสภาพเศรษฐกิจตามความเป็นจริงด้วย

จากคุณ : รถไฟรัก

เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 53 11:23:04 A:117.47.213.2 X: TicketID:291491