ความคิดเห็นที่ 1 1. ไม่สำเร็จครับ เพราะเกิดจราจลของคนที่ถูกกวาดต้อนเสียก่อน พวกเขาส่วนใหญ่หลบหนีกลับภูมิลำเนาเดิมไป หรือถึงบางคนจะโดนพาไปเวียงจันทน์ ก็ได้กลับบ้านในอีกไม่นานต่อมาเมื่อทัพหลวงตีเวียงจันทน์แตก 2. ไม่สำเร็จครับ วีรกรรมทุ่งสำริดมีจริง แต่ที่ถกเถียงกันว่าจริงหรือไม่คือ ท้าวสุรนารีท่านนำคนออกต่อสู้กับทหารลาวจริงๆ หรือเป็นเพียงผู้สนับสนุนเท่านั้นกันแน่ 3. เจ้าอนุวงศ์เข้ายึดโคราชได้และสั่งให้ทำลายกำแพงเมืองกับหอรบเสีย ก่อนจะสั่งให้ลูกน้องคุมพลครัวเมืองโคราชเดินทางไปเวียงจันทน์ครับ ส่วนตัวเจ้าอนุวงศ์เองกับทหารส่วนใหญ่ก็ยกพลต่อไปกวาดต้อนผู้คนแถวๆสระบุรีต่อ ก่อนที่จะพักพลที่นั่นเพื่อรอข่าวว่ามีทัพต่างชาติเข้าตีกรุงเทพทางปากน้ำหรือไม่ รู้สึกว่าจะพักพลราวๆ 3-4 วัน พอเจ้าอนุวงศ์ทราบแน่ชัดแล้วว่า ทัพเรือเวียดนามไม่ได้ยกมาตามที่นัดแนะ และทางพระนครก็เตรียมกำลังพลไว้รับศึกเรียบร้อย จึงเห็นว่ายกพลเข้าตีพระนครไม่ได้แน่ๆ เลยรีบถอนทัพกลับไปพร้อมๆกับครัวเมืองสระบุรีครับ 4. อัฐิของเจ้าอนุวงศ์น่าจะอยู่ในกรุงเทพนี่แลครับ แต่ไม่ทราบว่าวัดไหน จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 06:55:00

ความคิดเห็นที่ 2 เจ้าอะนุฯ น่ายกย่องในฐานะวีรบุรุษของลาว เปรียบได้ดั่งสมเด็จพระนเรศ มหาราช แต่ต่างกันแค่ว่า เจ้าอะนุฯกระทำการไม่สำเร็จ จึงต้องมาสังเวยชีวิตที่กรุงเทพ ผมว่า เ้จ้าอะนุฯ คิดการใหญ่ไปหน่อย ถึงขั้นจะมาตีกรุงเทพ การติดต่อและรวมรวม ลาวได้นั้นก็ยิ่งใหญ่พออยู่แล้ว การกวาดเทยกครัวลาว คืนพระนคร ก็ไม่จำเปนต้องลงมาถึงสระบุรีให้เสียแรง เก็บเท่าที่่ได้ แล้วไปตั้งรับที่เวียงจันทน์น่าจะดีกว่า จากคุณ : vespa744 เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 07:01:59

ความคิดเห็นที่ 3 ในความเห็นของผมนั้น เจ้าอนุวงศ์จำเป็นจะต้องมาโจมตีกรุงเทพครับ เพื่อเป็นการตัดกำลังพลของทางฝ่ายไทย เพราะเจ้าอนุวงศ์ทราบดีว่า สยามมีเมืองขึ้นมากมาย ด้วยกำลังไพร่พลเมืองเวียงจันทน์ของเจ้าอนุวงศ์และเมืองจำปาสักของเจ้าราชบุตรโย้นั้นไม่เพียงพอจะต้านรับทัพสยามแน่นอนครับ ดังนั้นเจ้าอนุวงศ์จึงต้องทำการแหย่รังแตนเพื่อแสดงให้เห็นว่าพระราชอำนาจของพระเจ้าแผ่นดินสยามกำลังเสื่อมลง ขนาดเมืองประเทศราชอย่างเจ้าอนุวงศ์ยังสามารถยกทัพมาหลู่พระเกียรติได้ถึงพระนคร ซึ่งนั่นจะทำให้เมืองประเทศราชทั้งหลายของสยามร่วมกันกระด้างกระเดื่องได้ และเป็นการบั่นทอนกำลังของสยามลงไปได้มากครับ ถ้าหากกรุงเทพถูกกองทัพเรือเวียดนามเข้าโจมตีทางปากน้ำจริงๆ เจ้าอนุวงศ์ก็น่าจะอาศัยจังหวะชุลมุนเข้าปล้นพระนครหรือตีบ้านเรือนรอบๆพระนครครับ กวาดทุกอย่างกลับไปให้ได้มากที่สุด เผาทำลายทุึกอย่างให้ได้มากที่สุด เพื่อเป็นการตัดกำลังของสยาม ก่อนจะค่อยถอยหนีกลับเวียงจันทน์ ปล่อยให้กองทัพเรือเวียดนามกับทัพสยามตีกันต่อไป ถ้าเป็นเช่นนั้น ลาวก็จะมีเวลาอีกหลายเดือนในการเตรียมการป้องกันและรวบรวมกำลังพลกับอาวุธ นำทหารไปตั้งค่ายอุดช่องเขาที่ดงพญาเย็นเอาไว้ทางหนึ่ง อีกทางหนึ่งก็ไปอุดช่องเขาด้านเมืองหล่มสัก ก็จะสามารถป้องกันไม่ให้ทัพสยามจากภาคกลางรุกเข้าสู่ที่ราบสูงอีสานได้ครับ และหากสามารถทำให้สยามอ่อนแอลงได้มาก หัวเมืองประเทศราชทั้งหลายอย่าง 5 หัวเมืองล้านนา, กรุงกัมพูชา และพวกหัวเมืองทางภาคอีสานทั้งหลายจะกระด้างกระเดื่อง สยามก็ต้องแบ่งกำลังพลไปปราบปรามไม่จบไม่สิ้น จนไม่มีกำลังพอจะไปจัดการกับเวียงจันทน์ได้ครับ แต่ทีนี้พอทัพเวียดนามไม่ได้ยกมา แผนการเข้าปล้นกรุงเืทพของเจ้าอนุวงศ์เลยล้มเหลว ต้องไปใช้แผนสำรองคือรีบถอนทัีพกลับไปตั้งค่ายอุดจุดยุทธศาสตร์สำคัญเอาไว้ แต่เนื่องจากทางลาวคงจะเตรียมการกันชุกละหุก ไพร่พลยังขาดแคลนความชำนาญและอาวุธอย่างหนัก รวมทั้งหัวเมืองในภาคอีสานจำนวนมากก็ไม่ได้เห็นดีเห็นงามกับการก่อการของเจ้าอนุวงศ์เสียด้วย เลยทำให้การป้องกันเมืองเวียงจันทน์ล้มเหลวและนำมาซึ่งความพ่ายแพ้่ครับ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 10:27:55

ความคิดเห็นที่ 4 ในการสนทนาครั้งนั้น ดิฉันเป็นคนไทยคนเดียวในวง ค่อนข้างกระอักกระอ่วนใจอยู่มาก เพราะทุกคนค่อนข้างผูกใจเจ็บและเชิดชูเจ้าอนุวงศ์ ในฐานะที่พระองค์เคยกอบกู้เอกราชให้กับชาติลาว โดยส่วนตัวคิดว่า เจ้าอนุวงศ์ มองการณ์ไกลเป็นเรื่องที่ดี ต้องการช่วยเชลยลาวที่โดนกดขี่ข่มเหง ต้องการต้อนคนกลับไปสู่เวียงจันทร์ สุดท้ายต้องมีจุดจบที่ค่อนข้างอนาจ จากคุณ : เพลงz เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 12:59:22

ความคิดเห็นที่ 5 ดูช่องของลาวทางดาวเทียม ฟังเพลงที่เค้าร้องต้อนวันฉลอง กี่ร้อยปีของเวียงจันทร์ไม่รู้ครับ จำไม่ได้ ฟังแล้วคนไทยอย่างผมก็ต้องยิ้มแห้งๆกับเพลงที่ได้ยิน ฟังดูแล้วคำว่าบ้านพี่เมืองน้องคงจะใช้ระหว่างไทยกับลาวไม่ได้แล้วหละ จากคุณ : chai7072 เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 13:06:22

ความคิดเห็นที่ 6 ผมว่าเจ้าอนุวงศ์มากวาดต้อนเชลยจากสระบุรีกลับไปนี่ ก็เอาไปกดขี่ต่อเหมือนกันนะครับ 1. ครัวชาวลาวที่มาอาศัยอยู่ในแถบสระบุรี-โคราช นั้นถูกกวาดต้อนมาตั้งแต่สมัยสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรีแล้ว (ปี พ.ศ. 2321) เรียกว่าคนที่เกิดทันเห็นสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึกไปตีเวียงจันทน์และมีอายุพอที่จะแข็งแรงรอดชีวิตเดินเท้ามาถึงสระบุรีได้นี่ พอเจ้าอนุวงศ์ยกทัพมากวาดต้อนครัวเมืองสระบุรีในปี พ.ศ. 2369 พวกเขาก็คงจะอายุได้อย่างน้อยๆก็ 50-60 ปีแล้วหล่ะครับ คนอายุ 50-60 ปี ในสมัยนั้นจะมีได้กี่คน และมีกี่คนที่แข็งแรงพอจะเดินฝ่าดงพญาเย็น ปีนเทือกเขาแถวปากช่อง และเดินทางอีก 300 กว่ากิโลเมตร เพื่อจะกลับไปถึงเวียงจันทน์ หุหุ 2. ชาวบ้านส่วนใหญ่ที่โดนกวาดต้อนไป จึงเป็นคนรุ่นที่ 2 หรือ 3 ที่เกิดในภาคกลางของไทยทั้งสิ่นแลครับ ถ้าถามว่า คนที่เกิดมาก็อยู่แถวนั้น มีพ่อแม่หักร้างถางพง แปลงป่าเป็นที่นาให้มาตั้ง 40 ปีแล้ว ใครเขาจะอยากอพยพไปเวียงจันทน์ ที่เกิดมาก็ไม่เคยเห็นบ้าง เป็นผม ผมก็ไม่ไปครับ......ถ้าไม่โดนบังคับ สมัยนั้นไม่มีแนวคิดชาตินิยมรุนแรงด้านเชื้อชาติเสียด้วย จะปลุกระดมเรื่อง ไทหรือลาว ผมว่าปลุกไม่ขึ้นหรอกครับ ขนาดฝรั่งเศสในอีก 50 กว่าปีต่อมา จะมาหลอกครัวชาวลาวอพยพจากนครนายกให้กลับไปเวียงจันทน์ ยังต้องเอาผลประโยชน์มาล่อว่า กลับไปแล้วจะให้เงินให้บ้านให้ที่นาเลย.........ถึงจะพอมีคนอาสาไปบ้าง 3. ส่วนตัวผมคิดว่า การลุกขึ้นแข็งอำนาจของเจ้าอนุวงศ์นั้น เป็นเกมส์การเมืองของชนชั้นปกครองครับ ซึ่งก็เป็นธรรมดาที่เชื้อวงศ์กษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่อย่างเจ้าอนุวงศ์ ไม่มีทางจะพึงพอใจกับการที่ต้องอยู่ใต้อำนาจของสยามไปตลอดกาลแน่ๆ เมื่อสบช่องได้โอกาส ก็ต้องหาทางประกาศตนเป็นอิสระเสียคราหนึ่ง ผนวกกับตอนนั้นมีหลายๆปัจจัยเข้ามาเกื้อหนุน เช่น - ทางไทยมีการเกณฑ์ไพร่พลและสักเลกไพร่เข้าไปลึกถึงภาคอีสาน ทำให้เจ้าเมืองจำนวนมากในภาคอีสานไม่พอใจ และกระทบถึงแคว้นลาวทั้ง 3 อีกด้วย - เวียดนามสนใจจะขยายอำนาจเข้าไปในลาวเหมือนกัน เจ้าอนุวงศ์เห็นว่าเป็นช่องทางใช้ประโยชน์ได้ - เจ้าอนุวงศ์คิดว่า สยามกำลังอ่อนแอ เพราะพอสิ้นรัชกาลที่ 2 เจ้านายและขุนนางที่เป็นนักรบมาแต่ครั้นรัชกาลที่ 1 ก็พากันล้มหายตายจากหรือไม่ก็แก่ชราเกินไปหมด แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 14:53:42 แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 14:43:06 จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 14:35:01

ความคิดเห็นที่ 7 ที่ไทยเราต้องจัดการกับเจ้าอนุวงศ์ให้เด็ดขากก็เพราะ 1. การทำลายนครเวียงจันทน์นั้นเป็นสิ่งจำเป็นครับ ก็เพราะเล็งเห็นว่าเวียดนามนั้นต้องการเข้ามามีอิทธิพลในลาวแข่งกับไทยอย่างแน่นอน ดูได้จากการสนับสนุนเจ้าอนุวงศ์อย่างออกหน้าออกตา นั่นทำให้ไทยเล็งเห็นว่า อนาคตไม่ช้าก็เร็วต้องมีการรบกับเวียดนามแน่ๆ ซึ่งเมืองเวียงจันทน์นั้นอยู่ฟากขะโน้นของแม่น้ำโขง ห่างไกลจากศูนย์กลางทางอำนาจของไทยมาก กองทหารไทยที่ใกล้ที่สุดก็อยู่ที่โคราช จะยกไปช่วยหรือรักษาเวียงจันทน์กับเมืองฟากขะโน้นของแม่น้ำโขงก็ทำได้ลำบาก เวียงจันทน์เองก็เป็นนครใหญ่ หากข้าศึกยึดไปได้ก็เท่ากับตั้งทัพจ่อแดนอีสานของไทยเอาไว้และจะข้ามไปตีคืนมาก็ทำได้ลำบาก ทางการไทยเลยตัดสินใจทำลาย เวียงจันทน์ทิ้งเพื่อไม่ให้ข้าศึกได้ไปเป็นฐานทัพครับ และย้ายเอาประชากรส่วนใหญ่มาไว้ฟากขะนี้ของแม่น้ำโขง โดยเปลี่ยนเมืองหน้าด่านของเวียงจันทน์อย่าง พานพร้าว เวียงคุก หนองคาย และท่าบ่อ ให้เป็นเมืองรับศึกป้องกันอาณาจักรแทน ดังจะเห็นว่าตั้งแต่นั้นมาทัพไทยก็ทิ้งกำลังพลไว้ที่หนองคายมาตลอด เพื่อเป็นกองทัพหน้าด่านรับศึกทางแดนอีสานเหนือครับ จนเราต้องเสียดินแดนให้ฝรั่งเศส และฝรั่งเศสบีบให้ไทยต้องถอนทหารออกไปห่างจากริมแม่น้ำโขงนี้แล ทัพไปเลยย้ายฐานบัญชาการในแดนอุดรจากหนองคายไปสร้างเมืองที่อุดรธานีแทน จนอุดรธานีกลายเป็นนครศูนย์กลางของอีสานเหนือครับ 2. ถ้าไปดูพงศาวดารของพม่าที่ชนชั้นนำในยุคโน้นศึกษากันเป็นอย่างดีก็จะพบว่า พระเจ้ากรุงหงสาวดี นันทบุเรงนั้น ทรงเสื่อมอำนาจลงก็เพราะไม่อาจจะปราบปรามประเทศราชที่กระด้างกระเดื่องได้อย่างเด็ดขาดนั่นเองครับ เพราะพอปราบเมืองใดเมืองหนึ่งไม่ได้ ที่เหลือก็จะพากันกระด้างกระเดื่องขึ้นตามมาไม่จบไม่สิ้น ต้องส่งกำลังไปปราบแบบวนเป็นวงจรไปเรื่อยๆ จนทำให้ส่วนกลางอ่อนแอลงและพินาศในที่สุด ซึ่งกรณีเจ้าอนุวงศ์นั้นเป็นผลสะท้อนที่ดีครับ ตอนที่ทัพสยามจะยกไปโจมตีเวียงจันทน์นั้น ทางราชการได้ออกหมายเกณฑ์กำลังพลไปทั่วพระราชอาณาจักรแลหัวเมืองประเทศราชทั้งปวง ในเหนือใต้ออกตก ให้ระดมพลกันมาเพื่อถล่มเวียงจันทน์ แต่เอาเข้าจริงๆทัพที่พึ่งในการรบได้มีเพียงทัพหลวงจากส่วนกลางและทัพหัวเมืองเหนือเท่านั้น พวกหัวเมืองประเทศราชอย่าง 5 หัวเมืองล้านนาก็เดินทัพชมนกชมไม้กว่าจะมาถึงเวียงจันทน์แตกไปแล้ว ทัพหลวงพระบางที่อยู่ไม่ไกลก็ยกมาล่าช้ามาก จนแทบจะไม่ส่งผลใดๆต่อสงคราม นี่แสดงให้เห็นว่า หัวเมืองประเทศราชทั้งหลายนั้นเริ่มมีใจออกห่างจากราชสำนักสยามไม่มากก็น้อยแล้ว แต่พอทัพหลวงตีเวียงจันทน์แตก พวกหัวเมืองประเทศราชก็รีบยกกันมาหน้าสลอน และขออาสาไปไล่ตีเจ้าอนุวงศ์ต่อเพื่อแก้โทษ ซึ่งหากว่า กองทัพหลวงล้มเหลวในการปราบเจ้าอนุวงศ์หรือไม่ได้ทำการใดๆให้เด็ดขาดนั้น เชื่อว่าในไม่ช้าก็จะมีเจ้าอนุวงศ์หมายเลข 2 3 4 5 จากหัวเมืองประเทศราชแห่งใดแห่งหนึ่งเกิดขึ้นมาอีกแน่ๆครับ จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 14:51:52

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่เห็นคุณ digimontamer กล่าวถึง อังกฤษเลยนะคะ ทั้งที่ข้อมูลจากหลายๆ แห่งกลับกล่าวเอาไว้ คุณ digimontamer มีความเห็นอย่างไร กับ ข้อมูลที่ว่า เจ้าอนุวงศ์หลงเชื่อข่าวลือ จนนี่อาจจะเป็นชนวนที่ทำให้พระองค์ทรงพ่ายแพ้ไปค่ะ จากคุณ : เพลงz เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 14:57:05

ความคิดเห็นที่ 9 กรณีอังกฤษก็เป็นอีกสาเหตุครับ แต่ผมว่าเจ้าอนุวงศ์ไม่ได้เชื่อถือข่าวอังกฤษเสียทีเดียว เพราะเป็นปัจจัยภายนอกที่ไปควบคุมได้ยาก เหตุเรื่องอังกฤษตีกรุงเทพนั้น เป็นเพียงข่าวลือและข้ออ้างที่เจ้าอนุวงศ์เอามาใช้เพื่อหลอกเหล่าเจ้าเมืองภาคอีสาน ให้กองทัพลาวสามารถที่เดินทัีพผ่านได้สะดวกเท่านั้นหน่ะครับ เจ้าอนุวงศ์ไม่ได้คาดหวังว่าจะเกิดขึ้นจริงๆ ปัจจัยที่เจ้าอนุวงศ์วางแผนและน่าจะควบคุมได้คือ 1. ไปขอให้องต๋ากุน แม่ทัพใหญ่ของเวียดนามส่งทัพเรือเข้าตีกรุงเทพทางปากแม่น้ำครับ ซึ่งเจ้าอนุวงศ์ก็ค่อนข้างเชื่อว่าพอถึงเวลาแล้วองต๋ากุึนจะยกพลมาจริงๆ ดูจากที่มีบันทึกว่า เจ้าอนุวงศ์ได้จับไส้ศึกชาวไทยได้คนหนึ่ง (ผมไม่แน่ใจว่าที่โคราชหรือสระบุรี) และไต่ถามว่า เห็นทัพเรือญวนยกมาหรือไม่ พอเชลยไทยตอบว่าไม่เห็น เจ้าอนุวงศ์เลยอุทานว่า "หรือญวนจะปดข้า" 2. เจ้าอนุวงศ์ไปจัดการคุยกับเจ้าเมือง 5 หัีวเมืองล้านนามาเรียบร้อยว่า หากไม่ร่วมก่อการก็ขอให้วางเฉยไม่เข้าข้างฝ่ายไทย 3. เจ้าอนุวงศ์ไปคุยกับพระเจ้าล้านช้างหลวงพระบางเพื่อขอเป็นไมตรี และขอให้ร่วมมือกันต้านทัพไทยครับ 4. เจ้าอนุวงศ์คาดว่าจะสามารถเกลี้ยกล่อมเจ้าเมืองต่างๆในภาคอีสานให้ยอมร่วมมือได้ แต่พอถึงเวลาเข้าจริงๆ พวกที่รับปากว่าจะวางตัวเป็นกลางก็ไม่ได้เป็นกลาง พวกที่บอกว่าจะมาช่วยก็ไม่ยกมาช่วย แถมเจ้าเมืองในภาคอีสานอีกจำนวนมากก็ขัดขืนเจ้าอนุวงศ์ ทำให้กองทัพเจ้าอนุวงศ์มีแค่ไพร่พลเมืองเวียงจันทน์ จำปาสัก และจัตุรัสเท่านั้่นที่ออกไปรบต้านทัพหลวงอย่างจริงจัง แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 53 19:06:09 จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 16:21:20

ความคิดเห็นที่ 10 ในมุมมองของผม ผมมองว่าไม่ว่าจะเป็น อนุสาวรีย์ เจ้าฟ้างุ้ม เจ้าซัยเสดถาทิลาด หรือ เจ้าอนุวง ฝ่ายบริหารพรรคประซาซนปะติวัดลาว เลือกใช้เป็นบุคลาธิษฐานสำหรับรัฐ แทนที่จะสร้าง ให้เกียรติ แก่ เลนิน หรือ มาร์ค ซึ่งแม้ว่าจะผ่านมาได้ กว่า 35 ปี ของการเป็นสังคมนิยม ก็ไม่ตรึงใจคนลาว การเฉลิมฉลองเวียงจันทน์ 450 ปี รวมทั้งเชิดชูบรรดาผู้นำเยี่ยงระบบศักดินาที่กลุ่มผู้นำพรรคประซาซนได้วิพากษ์ไว้ เป็นการสร้างตัวตนของรัฐพร้อมทั้งบดบังคำถามอื่นๆ ที่เกิดขึ้นกับการบริหารงานของรัฐได้อย่างสัมฤทธิ์ผลทีเดียว จากคุณ : Plateen เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 16:28:55

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อผมได้ไปชมบรรดาอนุสาวรีย์เหล่านั้น แม้จะมีความรู้สึกไม่ต่างอะไรกับ อนุสาวรีย์ ประธานเหมาในจีน ลุงโฮในเวียดนาม แต่แสดงให้เห็นถึงความแหลมคมในการเลือกบุคลาธิษฐานของระบบสังคมนิยมลาว กับประชาชนลาวได้อย่างดีทีเดียว จากคุณ : Plateen เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 16:31:38

ความคิดเห็นที่ 12 ถ้าเป็นอย่างที่คุณอุ้ยว่า เจ้าอนุวงศ์ก็คิดที่จะหลอกใช้ทัพญวณ ถ้าสำเร็จจริง พอเจ้าอนุวงศ์กลับเวียงจันทร์ไม่โดนญวณยำเละเหรอครับ ญวณก็เหมือนจะรู้ทันเกมและแก้เกมได้อย่างเจ็บแสบทีเดียว ด้วยการไม่ส่งทัพไป เจ้าอนุวงศ์กลับมาก็ต้องขอความ ช่วยเหลือญวณสถานเดียว ได้เมืองขึ้นโดยไม่ต้องเคลื่อนทัพ เสียอย่างเดียว ช่วยเวียงจันทร์ ไว้ไม่ได้ เลยไม่ได้ประโยชน์จากเวียงจันทร์เท่าไหร่ ทำไมหลวงพระบางถึงมาช่วยช้าล่ะครับ เคยอ่านเจอว่าเวียงจันทร์หลวงพระบางไม่ถูกกันอย่างแรง แถมทั้งสองเมืองยังส่งจดหมายให้ไทยไปขยี่คู่อริกันบ่อยๆ นี่น่าจะเป็นโอกาสดีของหลวงพระบาง หลวงพระบาง เวียงจันทร์ หัวเมืองล้านนา ตอนนั้นใครใหญ่ที่สุดครับ จากคุณ : ยาจกอุดร Jr. เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 16:57:42

ความคิดเห็นที่ 13 1. เจ้าอนุวงศ์น่าจะอยากใช้ความทะเยอทะยานของเวียดนามให้เป็นประโยชน์ต่อตนหน่ะครับ แต่บังเอิญว่าจักรพรรดิมินหมางไม่เห็นด้วยกับองต๋ากุนที่จะให้ยกทัพใหญ่มาตีไทย (อาจจะเพราะยังไม่อยากจะเป็นศัีตรูเปิดเผยกับไทย และผลประโยชน์ในลาวก็ยังไม่แน่ชัดพอที่จะลงมือ) อีกอย่างคือพอดีทางเวียดนามเกิดโรคห่าระบาด ผู้คนล้มตายไปมาก จักรพรรดิมินหมางเลยเอาเป็นเหตุที่จะคัดค้านไม่ให้องต๋ากุนเอาทัพเรือออกรบ 2. ตอนไปเจรจากับหลวงพระบางนั้น ตามจดหมายเหตุว่ากันว่า เจ้าอนุวงศ์ยอมขนาดที่สัญญาว่า ขอแค่หลวงพระบางช่วยขับไล่อำนาจของสยามออกไปจากแดนลาว ทางเวียงจันทน์จะยอมถวายตำแหน่งพระเจ้าล้านช้างให้หลวงพระบางแต่ผู้เดียว และตัวเจ้าอนุวงศ์เองเมื่อสำเร็จการก็จะออกผนวชไม่ครองราชสมบัติต่อครับ ทางหลวงพระบางเลยมีท่าทีนิ่งๆในตอนแรก เพราะอยู่เฉยๆก็ไม่เสียไม่หายอะไร รอให้ทัพหลวงจากกรุงเทพกับทัพของเวียงจันทน์รบกันรู้ผลค่อยเข้าไปเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ก็ไม่สาย อีกอย่างจะไปประกาศตัวเป็นศัตรูกับเจ้าอนุวงศ์นั้นก็ไม่ดี เพราะทางหลวงพระบางก็ทราบว่า เจ้าอนุวงศ์เป็นคนสนิทหรือคนโปรดของรัชกาลที่ 3 ครับ หากทางหลวงพระบางไม่เออออตามเจ้าอนุวงศ์ เกิดเจ้าอนุวงศ์ไปเท็จทูลว่าพระเจ้าหลวงพระบางคิดไม่ซื่อ ก็จะทำให้พระเจ้าล้านช้างหลวงพระบางถูกหมายเรียกไปสู้คดีที่กรุงเทพได้ (หรือโดนส่งไปจองจำที่กรุงเทพนั่นแล) ในอดีตพระเจ้าล้านช้่างหลวงพระบางและเวียงจันทน์ก็ใส่ใคร้กันเองเสมอๆ จนทั้งสองฝ่ายล้วนเคยโดนเรียกไปสอบสวนที่กรุงเทพมาแล้ว ผลก็คือ เมื่อเห็นทีท่าว่าทัพหลวงจากกรุงเทพน่าจะชนะแน่ๆ และแนวรับของเจ้าอนุวงศ์แตกกระเจิงเกือบหมด กองทัพหลวงพระบางก็เคลื่อนไหวโดยการยกทัพลงใต้มารบกับเวียงจันทน์ทันที 3. เทียบกันแล้วผมว่า เวียงจันทน์น่าจะเข้มแข็งที่สุดครับ เพราะมีพื้นที่ราบกว้างใหญ่ อุดมสมบูรณ์ ประชากรเยอะ สมบูรณ์ด้วยการค้าทางบกจากทางอีสานไปยังจีน แถมเจ้าราชบุตรโย้ก็ครองจำปาสักอีก เหมือนกับว่าเจ้าอนุวงศ์ได้ราวๆไป 2 ใน 3 แล้ว หลวงพระบางมีไพร่พลน้อย ดินแดนก็เป็นที่ราบขนาดไม่ใหญ่สลับกับหุบเขา น่าจะอ่อนแอกว่าเวียงจันทน์อยู่บ้าง ส่วนหัวเมืองล้านนานั้น แตกออกเป็น 2 ฝ่ายคือ ฝ่ายเชื้อราชวงศ์เจ้าเจ็ดตนที่ครอง เชียงใหม่-ลำพูน-ลำปาง และฟาก เจ้าหลวงเมืองแพร่และเมืองน่าน ที่เป็นญาติๆกัน ในกลุ่มเจ้าหลวงเมือง ลำพูน ลำปาง และเชียงใหม่เอง พอตกถึงรุ่นหลังก็สามัคคีกันน้อยลงกว่าสมัยตอนที่เจ้าเจ็ดตนยังครองตำแหน่งอยู่มาก ทำให้ล้านนาในยุคนั้นน่าจะอ่อนแอกว่าเวียงจันทน์ครับ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 19:16:28

ความคิดเห็นที่ 14 เท่าที่เคยอ่านมา    รู้สึกว่าพอเจ้าอนุวงศ์โดนตีแตกครั้งแรกก็ไปขอให้ญวนช่วย    โดยสัญญาว่าจะยกล้านช้างเวียงจันทน์ให้ญวนไปปกครอง     จนภายหลังฝรั่งเศสยกสัญญานี้มาเป็น1ในข้ออ้างยึดฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงไปจากสยาม        วีรบุรุษที่ไหนเขาจะยกเมืองให้ชาติอื่นไปปกครองกันละครับ       ถ้าสัญญานี้เป็นเรื่องจริง     เจ้าอนุวงศ์ก็ไม่ได้เป็นวัรบุรุษผู้กอบกู้ลาวอะไรหรอก ที่ยกเจ้าอนุวงศ์มาเป็นวีรบุรุษก้เพราะต้องการจะหาสัญลักษณ์มาเป็นศูนย์รวมของชาวลาวเท่านั้นแหละ    เหมือนกับสร้างศัตรูร่วมของคนในชาติ    เพื่อให้คนในชาติเกิดความสามัคคีไม่คิดต่างจากรัฐบาล     เป็นการสร้างให้เกิดความเป็นฟาสซิสม์อย่างหนึ่ง       ดังจะเห็นว่าเขมรเองก็หาเรื่องมาโจมตีไทยบ่อยๆ    เพื่อปลุกกระแสให้เกลียดไทย     รัฐบาลจะได้ครองอำนาจไปได้นานๆ     ไม่มีคนมาต่อต้านเพราะทุกฝ่ายถือว่าตนมีศัตรูเหมือนๆกันคือไทย คนลาวในปัจจุบันเองก็แทบจะไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเจ้าอนุวงศ์เลย       ตอนเสร็จสงครามพลเมืองล้านช้างเวียงจันทน์โดนอพยพมาฝั่งภาคอีสานเกือบหมด     น่าจะเหลือที่หลบรอดไปได้แค่ไม่ถึง1ใน10ด้วยซ้ำ     พลเมืองเวียงจันทน์ทุกวันนี้เกือบทั้งหมดคือคนที่อพยพมาจากที่อื่นซึ่งไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้าอนุวงศ์เลย         คนล้านช้างเวียงจันทน์และทายาทที่ควรจะมีความแค้นกับไทยเกือบทั้งหมดอยู่ในภาคอีสานของไทยนี้แล รบกวนถามหน่อยครับ 1 อยากทราบว่ากองทัพหลวงของไทยยกพลไปได้เท่าไหร่ครับ 2 กองทัพของเวียงจันทน์รวมมีกำลังพลเท่าไหร่ครับ 3 เคยได้ยินข้อมูลบางที่บอกว่า   วัดสีสะเกดในเวียงจันทน์   เป็นวัดที่ทางเราสร้างขึ้นเพื่อสะกดวิญญาณ     เท็จ-จริงเรื่องราวเป็นอย่างไรเหรอครับ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 20:00:17

ความคิดเห็นที่ 15 ประวัติศาสตร์รู้ไว้ก็ดีนะครับ แต่ปล่อยให้ประวัติศาสตร์เป็นอดีต แต่เอาอดีตมาเตือนใจและบทเรียนแก่ปัจจุบันดีกว่า อย่าเอามาเป็นประเด็นทางการเมืองเลยละครับ ทุกวันนี้ไทยกับลาวก็ดูจะรักใครกันดี จากคุณ : DirrtyVanilla เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 22:58:23

ความคิดเห็นที่ 16 เรียนคุณ zodiac28 1. ทัพของสยามประกอบไปด้วย - ทัพหลวง 2 กองทัพ ทัพหนึ่งยกขึ้นไปทางโคราชและตีขึ้นเหนือไปทางภูเขียว ภูเวียง จัตุรัส มีกำลังพลราวๆ 2.5 หมื่นคน, อีกทักยกออกไปทางนครนายก-ปราจีนบุรี เข้าโคราชและเดินทัพทางอีสานใต้เข้าตีจำปาสักครับ ทัพนี้มีไพร่พลราวๆ 1 หมื่นคน และรวมไพร่พลจากหัวเมืองรายทางได้อีก ตอนตีจำปาสักแตกน่าจะมีไพร่พลราวๆ 2 หมื่น - ทัพหัวเมืองเหนือ ยกออกไปทางหล่มสัก ระดมพลกันจากทุกเมืองในหัวเมืองเหนือน่าจะมีราวๆ 1-1.5 หมื่นคน - ทัพหลวงพระบาง 5 พันคน - ทัพ 5 หัวเมืองล้านนาอีก 1-1.5 หมื่นคน รวมๆแล้วทัพสยามน่าจะมีกำลังพลราวๆ 7-8 หมื่นคนครับ 2. กองทัพเวียงจันทน์นั้น ประกอบไปด้วย - ทัพของเวียงจันทน์เอง มีประมาณ 2 หมื่นคน เพราะรวมมาจากหัวเมืองอื่นๆด้วย - ทัพจำปาสัก มีกำลังพลไม่ค่อยแน่ชัด แต่น่าจะราวๆ 7-8 พันคน - ทัพเมืองจัตุรัสอีกราวๆ 1 พันคน 3. วัดสีสะเกดนั้น รัชกาลที่ 1 ทรงปฏิสังขรณ์ขึ้นเพื่อเป็นอนุสรณ์ในการที่พระองค์เคยเสด็จมาถึงเวียงจันทน์ และพักทัพอยู่ในเขตวัดโบราณนี้หน่ะครับ ต่อมาเจ้าอนุวงศ์ก็สร้างเพิ่มเติมและกลายเป็นวัดใกล้ๆหอคำหลวงไป ตอนที่ทัพสยามรื้อเมืองเวียงจันทน์ ได้พักทัพในวัดนี้ด้วย เลยไม่ได้ทำลายวัดนี้ แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 53 08:28:42 จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 53 08:27:07

ความคิดเห็นที่ 17 1. กองทัพเจ้าอนุวงศ์ ได้ต้อนคนไทยที่ทุ่งสัมริดกลับไป สำเร็จหรือไม่       คนไทยที่อยู่โคราช สมัยนั้นมีทั้ง คนไทยและคนเชื้อสายลาว เจ้าอนุวงศ์กวาดต้อนคนโคราชไปหลังจากที่ได้มาถึงโคราช  ก็ให้เวลากรมการ 4 วัน ให้กวาดต้อนครัวไปเวียงจั้นทน์ให้หมด  ตอนที่เจ้าอนวงศ์ ออกจาโคราช ก้ประทับอยู่ได้เดือนกว่าแล้ว แน้นครัวโคราชส่วนหนึ่งก็ถูกกวาดต้อนไปถึงเวียงจันทน์ด้วย (ระยะเวลาเดินทาง 20 กว่าวัน)  ดูเหมือนว่าจะมีภรรยาเจ้าเมืองโคราชไปด้วย  ในสมัยนั้น ต้องยอมรับว่า บรรดาพลเมืองรอบ ๆ เมืองโคราช  ส่วนมากน่าจะเป็นคนเชื้อสายลาว  ที่เพิ่งอพยพข้ามโขงเข้ามาตั้งถิ่นฐานในบริเวณนั้น  เมื่อปลายสมัยกรุงศรีอยุธยาฯ  และบริเวณอีสานก็เป็นดินแดนที่เพิ่งเริมมีการแย่งชิงอำนาจในการปกครอง  ไทยเราเองก้ไม่ค่อยได้สนใจในภูมิภาคแถบนี้เท่าไหร่นัก  จนกระทั่งมาถึงสมัยสมเด็จพระเจ้าตาก  ดินแดนทางอิสานเหนือและริมแม่น้ำโขง  จึงมีคนลาวอาศัยอย่เป็นส่วนใหญ่  อาจจะไม่ใช่เมืองใหญ่นัก  แต่พลเมืองส่วนใหญ่ก็เป็นเชื้อชาติลาว  ส่วนทางอีสานใต้ เดิมที่จะเป็นพวก คนส่วย -กุย- โซ่ ซึ่งเป็นพวกเขมรอาศัยอยู่  แต่พวกลาวก็เข้ามาตั้งเป็นอาณาจักร จำปาศักดิ์ และแผ่อิทธพลเข้ามาในทางอีสานใต้  ตั้งแต่วมัยประมาณ พ.ศ. 2280 (?)       การแย่งชิงพลเมืองและการปกครอง  เป็นไปยาวนานก่อนที่จะระเบิดเป็นสงครามคราวเจ้าอนุวงศ์  ซึ่งการแย่งชิงอำนาจแบบเงียบ ๆ ก็มีทั้งส่วนหนึ่งของราชวงศ์ลาว (พระวอระปิตา หรือพระวอ-พระตา )หันหน้าเข้ามาสวามิภักดิเอง  หรือพระยาลับแลที่เดิมก็ส่งส่วยให้เวียงจันทน์  แต่ตอนหลังหันมาส่งส่วยให้สยาม  การแย่งชิงพื้นที่และพลเมืองของเราก็ผ่านทางพระยานครราชสีมา  สงครามคราวนั้นบางเมืองก็ยังคงสวามิภักดิ์ต่อเวียงจันทน์ เช่น นครพนม ยโสธร  ปักธงชัย เมืองสี่มุม (จตุรัส)  บางเมืองก็ยังคงสวามิภักดิ์ต่อสยามเช่นเมืองสุวรรณภูมิ  อุบล ภูเขียว ชัยภูมิ ฯลฯ  บางเมืองก็อาจถูกบังคับให้เข้ากับเจ้าอนุวงศ์  บางเมืองไม่ยอมสวามิภักดิ์ก็ถูกฝ่ายหนึ่งตัดหัว  บางเมืองถึงกับต้องถวายลูกสาวให้เป็นภรรยาเจ้าอุปราช ติสะ ฯลฯ     เดี๋ยวมาต่อครับ แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 53 12:03:28 จากคุณ : วรรณเกษม เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 53 11:47:50

ความคิดเห็นที่ 18 อย่าให้พวกจักรพรรดิและพวกขายชาติเข้ามารุกราน จากคุณ : เสือดำขโมยใจ เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 53 13:34:52

ความคิดเห็นที่ 19 รอคุณ วรรณเกษมมาต่อ 2 วันแล้วนะ จากคุณ : เพลงz เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 06:19:54

ความคิดเห็นที่ 20 แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 53 10:30:36 จากคุณ : วรรณเกษม เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 10:21:46

ความคิดเห็นที่ 21 แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 53 10:31:15 จากคุณ : วรรณเกษม เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 10:22:36

ความคิดเห็นที่ 22 แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 53 10:31:54 จากคุณ : วรรณเกษม เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 10:23:02

ความคิดเห็นที่ 23 2 ถ้าต้อนคนไทยไปสำเร็จ แล้วเกิดวีรกรรมทุ่งสำริดขึ้นได้อย่างไร     ครัวส่วนที่ถูกกวาดต้อนใปจากโคราช   ก็มีทั้งครัวไทยและครัวลาว  ส่วนที่เป็นครัวลาวก็อาจจะแยกไปส่วนหนึ่ง( คิดเอาเองครับ)  เพราะอาจจะไปด้วยความสมัครใจ  เช่นเดียวกับครัวสระบุรี  ที่มีทั้งคนไทย ลาว และจีน  ปักธงชัย เจ้าเมืองเดิมเป็นคนลาว จึงเข้ากับเจ้าอนุวงศ์ ก่อนหน้านี้เข้ามาขอตั้งเมือง ปักธงชัยส่งส่วยต่อเมืองโคราช คือว่าสมัยก่อนการตั้งเมืองใหม่  ก็ต้องมีคนรวบรวมชาวบ้านมาขอตั้งเมืองแล้วก็สัญญาว่าจะส่งส่วย ทอง เร่ว หน่อแรด ฝาง ฯลฯ เจ้าเมือง ตัวแทนกรุงเทพฯ ก็จะยินยอมให้ตั้ง  เมืองชัยภูมิ เดิมเจ้าเมืองก็เป็นพระพี่เลี้ยง  เจ้าอนุวงศ์ มาตั้งเมืองแถวชัยภูมิ ส่งส่วยต่อเวียงจันทน์  ต่อมาก็ขอมาขึ้นต่อโคราช  โยส่งส่วยเป็นทองคำ  เช่นเดียวกับ เจ้าเมืองสี่มุมและเมืองภูเขียว      สรุบก็คือว่ามีทั้งครัวไทย ลาว มีทั้งสมัครใจกลับและไม่สมัครใจกลับ  ครัวส่วนที่เกิดวีรกรรมนี้น่าจะเป็นคนไทย  ฉะนั้นก็คงไม่สมัครใจไป  เป็นที่น่าสังเกตว่า เจ้าอนุเองก็ไม่ถึงขนาดใช้กำลังข่มขู่บังคับกลับ สังเกตจากการที่เจ้าอนุยินยอมให้ปืนผาหน้าไม่แก่ครัวไทยเพื่อเอาไว้ล่าสัตว์ขณะเดินทาง( พระยาปลัด หรือ พระยายกกะบัตรไปขอต่อเจ้าอนุวงศ์)  หรือการที่ปล่อยให้ครัวนี้ใช้เวลา หลาย ๆ วันในการเดินทางจากโคราชถึงแค่ทุ่งสำริด ซึ่งปัจจุบันอยู่ระหว่าง พิมาย กับโคราช  การข่มขู่และเข่นฆ่าเจ้าเมืองและกรมการเมืองทั้งหลายในส่วนทัพเจ้าอนุวงศ์  เกิดขึ้นหลังเกิดการรบกับครัวไทยที่ทุ่งสำริดนี้เอง  เจ้าอนุวงศ์อาจคิดในแง่บวกเกินไปว่าทุกคนอยากกลับไปเวียงจันทน์และให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี       คุณ เพลง z อยู่ในวงสัมมนาของพวกนักศึกษาลาวผมพอจะนึกบรรยากาศออก  คงจะโดนกระทบแบบไม่มีการเกรงใจ  เท่าที่ผมเข้าใจ ประเทศลาวเขามีการสัมมนาเรื่องเจ้าอนุวงศ์มา 2-3 ครั้งแล้ว  แต่ละครั้งเนื้อหาก็น่าจะเหมือนเดิม เพราะผมอ่านตามเอกสารการสัมนาเรื่องนี้ เนื้อหา ก็วนเวียนเรื่องเดิม  คือยกย่องเจ้าอนุวงศ์ ว่าเป็นผู้กู้ชาติ จาก ศักดินาสยาม รายละเอียดเรื่องการสงครามในครั้งนี้  ผุ้ที่มีบทบาทนำเรื่องนี้เป้น ดร. ทางประวัติศาสตร์ 2 ผัวเมีย  นำเอาข้อมูลของฝ่ายไทยไปตีความในมุมมองของประเทศลาว  แต่ผมก็ดูแล้วว่าตีความแบบด้านเดียวเหมือนกัน  นักประวัติศาตร์ไทยก็ไม่ให้ความสนใจเท่าไหร่     ต้องทำใจหน่อยนะครับ  ผมว่าถ้าเอาคนลาวมานั่งกลางวงสัมนา  เรื่องการเสียดินแดนลาว-เขมร ของไทยสมัน ร.5  พวกเขาก้คงจะรู้สึกเหมือนกันกับคุณ เพลง z จากคุณ : วรรณเกษม เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 10:28:36

ความคิดเห็นที่ 24 ประเด็นเรื่องเกี่ยวกับอังกฤษ       นาย จอนห์ ครอเฟิด  ทูตอังกฤษที่เข้ามาเจรจาการค้า ประมาณปี 2364 ? กล่าวไว้ในบันทึกของเขาว่า  ขณะที่เขาอยู่บางกอก มีเจ้านายลาวคนหนึ่งได้เข้าไปคุยกับเขา  เจ้านายลาวคนนี้ไม่รู้ว่าเป็น ลาวพุงขาวหรือลาวพุงดำ  แต่กรมพระยาดำรงค์ฯ ท่านวิเคราะห์ว่าน่าจะเป็นเจ้าอนุวงศื  เพราะตอนนั้นเป็นหน้าฝนไม่ค่อยมีเจ้านายลาวทางเหนือของเราขึ้นมาเท่าไหร่   ประกอบกัยในหนังสือปราบขบถเวียงจันทน์  มีเอกสารเจ้าอนุวงศ์  มีถึง ร.3 ก่อนหน้าที่จะมีการสงครามกันกล่าวถึงข่าวลือ  เรื่องอังกฤษเอากองเรือเข้ามาบางกอก  ทำเอาประชาชนที่เจ้าอนุวงศ์ปกครองแตกตื่นพากันอพยพเข้าเมือง     ซึ่งอันนี้ก็อาจเป็นข้ออ้างหรือหนังสือหลอกที่เจ้าราชวงศ์(ลูกเจ้าอนุวงศ์)  นำมาหลอกลวงบรรดาเมืองตามรายทาง จากเวียงจันทน์ถึงโคราช  ตามที่พงศวาดารเราบอกว่า  เจ้าอนุวงศ์ หลอกบรรดาหัวเมืองว่าจะยกทัพมาช่วย ร.3 รบอังกฤษ      การเข้าพบนายจอนห์  ครอเฟิด ของเจ้าอนุวงศ์ อาจทำให้เจ้าอนุวงศ์เข้าใจว่าอังกฤษ กำลังเผยแพร่อิทธิพลของตัวเองมาในภูมิภาคแถบนี้  ซึ่งต่อมา ปี 2367 อังกฤษส่ง  รอ. เฮนรี่  เบอร์นี เข้ามาเป็นทูตการค้าอีก  เพื่อเจราจา เรื่องภาษีการค้า  และเรื่องการขอกำลังทหารไทยช่วยตีพม่า ตอนนั้นอังกฤษ ตี ทวาย ตะนาวศรี ได้แล้ว  แต่พระยาชุมพร ถือโอกาส เทครัวชาวเมืองเหล่านั้นองมาไทย อังกฤษก็ไม่ยอมจึงมาเจรจาเรื่องนี้ด้วย    ในระยะนั้นอังกฤษ ยังไม่มีนโยบายจะเข้าครอบครองไทยเรา   และอิทธิพลอังกฤษในไทยก็แทบจะไม่มีเลย  ยกเว้นแต่ใน เมืองไทรบุรีที่ เจ้าเมืองไทรบุรีเอาเกาะหมากไปให้อังกฤษ เช่าโดยไม่บอกไทยเรา   อังกฤษเองจะเข้ามาคุยเจรจายังต้องผ่านทางเจ้าพระยานครศรีธรรมราช  ให้ช่วยนำหนังสือผ่านไปให้ที่บางกอก จะมีพ่อค้าชาวอังกฤษที่เข้ามาทำการค้าคนแรกคือ นายอันเตอร์ (หันแตร)  ที่เป็นที่รู้จักในสยาม     (แก้ไขเพิ่มเติม)เอกสารของนักประวัติศาสตร์ลาว 2 คนดังกล่าว ยังกล่าวด้วยว่า กองทัพเจ้าราชวงศ์ ปะทะกับกองทหารอังกฤษกลางทาง มีการยิงกันขึ้น  ซึ่งในความคิดผมแล้วไม่น่าจะเป็นไปได้  ที่จะมีทหารอังกฤษมาโผล่อยู่ในกลางราชอาณาจักรไทยในตอนนั้น  เพราะขนาดจะเข้ามาเจรจายังต้องผ่านตัวกลางคือ พระยานครศรีรรมราชเลย      เจ้าอนุวงศ์ไม่น่าจะคิดไกลไปถึงว่าอังกฤษจะช่วยลาวปลดแอกจากศักดินาสยาม   คงจะเพียงถือโอกาสที่มีข่าวลือต่าง ๆ เป็นข้ออ้างในการยกทัพผ่านเมืองต่าง ๆ   แต่อาจจะมองเห็นแค่แนวทางเช่นเดียวกับ เจ้าเมืองไทรบุรีที่ใช้อิทธิพลอังกฤษช่วยปลดปล่อยดินแดนของตัวเอง แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 53 18:45:26 จากคุณ : วรรณเกษม เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 11:04:43

ความคิดเห็นที่ 25 ประเด็นเรื่องเวียดนาม     ในสมัยนั้นพระเจ้ามินหมาง โอรส องเชียงสือ เป็นกษัตริย์  ตามที่เอกสารลาวอ้าง  ก่อนหน้าที่จะเกิดสงครามเจ้าอนุวงศ์  เองก้ส่งส่วยให้เวียดนามด้วย( ตามการเห็นยอมของ ร.3)  เวียดนามจึงถือว่าลาวเป็นเมืองขึ้นของเวียดนามเช่นกัน  เมืองเชียงขวางหรือ เมืองพวนในขณะนั้นก็ยังขึ้นต่อเวียดนาม ( เจ้าเมืองเป็นลูกเขย เจ้าอนุวงศ์)  พระเจ้ามินหมางมีหนังสือมาห้ามเจ้าอนุวงศ์มิให้คิดขบถต่อไทย  ตามเอกสารไทย บอกว่าตอนที่เจ้าอนุวงศ์หนีไปพึ่งเวียดนามตอนเวียงจันทน์แตกครั้งแรกนั้น   อีก 1 ปี ตอมาเวียดนามก็นำเอาเจ้าอนุวงศ์เดินทางกลับมา พร้อมทหารเวียดนามเกือบร้อย คนเข้าสู่เมืองเวียงจันทน์เพื่อช่วยเจรจากับไทย  แต่เกิดเหตุการณ์  พวกลาวก็เข่นฆ่าทหารไทยที่อยู่ในเวียงจันทน์ ตาย 300-400  คน หนีข้ามฝั่งโขงได้แค่ 50 กว่าคน ในวันรุ่งขึ้น   แม่ทัพไทยเห็นเจ้าอนุวงศ์มาพร้อมทหารเวียดนาม  ก็ไม่ได้เข้าต่อสู้คงจะเชื่อใจเวียดนามหรืออย่างไรอย่างหนึ่ง  พอวันรุ่งขึ้นทหารลาวก็ล้อมฆ่าทหารไทย  ไทยเราจะหนีลงน้ำก้ไม่มีเรือข้ามเพราะลาวเอาไปซ่อนเสียหมด  เลยพากันว่ายน้ำข้ามโขงมา  พวกลาวก็เอาเรือไล่ฆ่าไทยตายเสียเกือบหมด  โดยลาวอ้างว่าไปขอสเบียงทหารไทยกิน  ไทยเราไม่ให้กลับพูดจาข่มเหงชาวลาวก็เลยเกิดการรบกันขึ้น  ส่วนเวียดนามก็เห็นเหตุการณ์ ก็ไม่พูดอะไรพากันถอนทัพกลับ    ในเอกสารลาวไม่ได้กล่าวถึงเรื่องเวียดนามพาเจ้าอนุวงศ์กลับ  แต่พูดธรรมนองว่า  ชาวลาวก็ลูกขึ้นต่อสู้ขับไล่ชาวไทยที่กำลังกดขี่ข่มเหงชาวลาวอยู่ในเวียงจันทน์  และขับไล่ชาวไทยไปอีกครั้ง    ผมจึงเข้าใจว่า  เวียดนามยังไม่น่าจะหนุนช่วยลาวในขณะที่เกิดสงครามคราวนั้น  แต่ก็อาจจะถือว่าลาวก็เป็นเมืองขึ้นต่อเวียดนาม  ดังตอนต่อมา เวียดนามส่งทูตทหารเข้ามาหาแม่ทัพไทยที่นครพนม  เพื่อแจ้งและเตือนไทยไม่ให้เข้าไปในเขตเมืองลาวที่เป็นเมืองขึ้นของเวียดนามในขณะนั้น  มิฉะนั้นจะเกิดสงครามกัน   ฝ่ายไทยเราส่งหนังสือไปหาเจ้าพระยาบดินทเดชาถามความเห็น  ท่านก็บอกให้กำจัดไปเสีย  เพราะกลัวว่าเป็นกลลวงเหมือนคราวไทยเราถูกลาวฆ่าเสียหลายร้อยที่เวียงจันทน์  ทหารไทยเราเข้าใจว่าให้ฆ่าเสีย  ก็เลยจัดการฆ่าทั้งหมด  เหลือเพียงคนเดียว  อันเป็นเหตุของสงครามไทยเวียดนามต่อมา แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 53 09:54:52 จากคุณ : วรรณเกษม เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 11:34:48

ความคิดเห็นที่ 26 ^ ^ ^ แล้วที่เจ้าพระยาบดินทเดชา  สั่งให้กำจัดไปเสียนี่    ความหมายคือให้ฆ่าทูตทิ้งจริงๆหรือเปล่าครับ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 18:18:18

ความคิดเห็นที่ 27 ก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ  คือข้อความนี้เอามาจาก อานามสยามยุทธ ซึ่ง เขาบอกว่าคัดมาจากพวกรายงานการรบต่าง ๆ โดยเจ้าพระยาบดินทเดชา    ซึ่งคงเขียนขึ้นมาหลังเกิดเหตุการณ์นี้และก่อให้เกิดสงครามใหญ่โตกับเวียดนามนับเป็น 10กว่าปี  ก็เลยไม่รู้ว่าเป็นคำแก้ตัวของท่าน(ถ้าท่านบันทึกเรื่องนี้เอง)หรือว่าทหารเข้าใจผิดเอง     แต่ในหนังสือกล่าวไปว่าเป็นการเข้าใจผิดของบรรดานายทหารที่นครพนมนั้น  โดยหลอกให้พวกทูตเวียดนามมางานเลี้ยงแล้วฆ่าเสีย  พอเรื่องกลับไปถึงเจ้าพระยาบดินทรเดชา  ท่านก็เลย ตามเลย  ไม่เอาผิดลูกน้อง  พระเจ้ามินหมางส่งทูตมาบางกอกทวงหาคนผิด  ร.3 ก็ไม่ส่งให้  เกิดการปฏิบัติต่อกันไม่ถูกต้องทางการทูต  ไทยเราคงจะมีปัญหากับญวนเรื่องเขมรด้วย  ก็เลยยกทัพไปบุกเวียดนามซะเลย จากคุณ : วรรณเกษม เขียนเมื่อ : 18 ธ.ค. 53 18:39:09

ความคิดเห็นที่ 28 อยากแนะนำให้อ่าน  หนังสือคำให้การบรรดาเชลยทั้งหลายที่ถูกจับได้  แล้วเอามาสอบสวน  ที่ค่ายหนองบัวลำภูทหารลาว  2000 กว่าคนเป็นคนลาวที่ถูกกวาดต้อนมาจากแถว ๆ บริเวณนั้น  เช่น ร้อยเอ็ด ขอนแก่น ชัยถูมิ ฯลฯ มีลาวเวียงจันทน์แค่ 50 กว่าคน  ถูกพระยานรินทน์  จัดให้ต่อสู้กับไทยเรา  ไม่สู้ก็ถูกพระยานรินทน์ฆ่า สู้ก็ถูกฝ่ายไทยฆ่า กับ ข้อมูล คำให้การเสมียนตราโคราช  บอกว่าเจ้าอนุวงศ์ มาอยู่โคราชได้เดือนเดียว มีเมียโคราช ตั้ง 8 คนถูกกวาดต้อนไปเวียงจันทน์ด้วย  ส่วนลูกเมียพระยานครราชสีมา ก็ถูกกวาดต้อนไปหลายคน( ท่านก็มีเมียหลายคนเหมือนกัน) แต่รอดกลับมาแค่ เมีย 2 ลูกอีก 3   อันนี้อ่านแบบเอาขำ ๆ นะครับ    http://library.tu.ac.th/newlib2/newweb/rarebook/rarebook_2.html   เรื่อง จดหมายเหตุปราบขบถ เวียงจันทน์    กับ จดหมายเหตุ นครราชสีมา( มี 2 ฉบับ)      อีกเล่มหนึ่งคือ เพชรพื้นเวียง เป็นกลอนภาษาอีสาน แต่ก็อ่านพอเข้าใจ         เป็นเรื่องเหตุการณ์นี้โดยเฉพาะ  เป็น pdf file สามารถ ดาวโหลด พิมพ์ออกมาเป็นเล่มได้เลยครับ               จะได้ข้อมูลว่า ครัวไทยลาวเดินผ่านหมู่บ้านหนึ่งก่อนถึง เวียงจันทน์ 100 ครัว บ้าง  200 ครัว บ้าง เดินผ่านบ้านนั้นไป  4-5 วัน กว่าจะหมด ระหว่างทางก็มีครัวไทยลาวหนีทัพพยายามกลับบ้านหลาย ๆ กลุ่ม  ครัวลาวบางครัว ยิ้มแย้มแจ่มใสเพราะไปพร้อมหน้า ทั้ง พ่อ แม่ ลูก  บางครัวก็ร้องให้ หน้าเศร้า เพราะพ่อถูกเกณท์ไปก่อนหน้านี้กับเจ้าพระยานครราชศรีมา ไปเมืองขุขันธ์ เป็นต้น    อีกเล่มที่น่าจะอ่านซะก่อนคือ อานามสยามยุทธ  ปูเป็นพื้นฐาน เวลาอ่านก็อ่านเอาแต่เนื้อใหญ่ ๆ นะครับ  บางอย่างฟังดูเชียร์ไทยมากไปก็ฟังหูไว้หู  ทำใจไว้หน่อยว่าหนังสือสมัยนี้เขาก็ต้องมีโม้บ้าง  เล่มนี้จะให้ข้อมูลคุณหญิงโม ด้วย จะได้รู้ว่ามีตัวตนจริงหรือเปล่า  วีรกรรมท่านมีอะไรบ้าง ลองดูครับ แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 53 13:36:13 แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 53 11:16:17 แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 53 10:42:14 จากคุณ : วรรณเกษม เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 53 10:28:42