 |
ครั้งแรกในชีวิตที่สัมผัสกับปรัชญาก็คือ เราไปเจอพวกนักศึกษาจาก colleges ต่างๆของ University of Cambridge ใส่เสื้อครุยดำๆจับกลุ่มกันใน pub ริมแม่น้ำ แล้ว philosophize กัน...(เราได้ยินแว่วๆว่าพวกเขาคุยกันเรื่องแนวคิดของ Socrates, Plato, Aristotle และพวกปราชญ์แนวนี้อีกหลายคน) นักศึกษาพวกนี้อวดภูมิด้านปรัชญาแข่งกันว่าใครจะ intellectual มากกว่ากัน...ตอนนั้นเราอายุ 17 พำนักอาศัยในนคร Cambridge ประเทศอังกฤษ แต่เรียนหนังสือไม่ได้เพราะป่วยเป็น ocd (ย้ำคิดย้ำทำ) อย่างหนัก สมองเลอะเลือน ร่างกายก็อ่อนแอมากๆ...พอฟังๆนักศึกษาพวกนี้ถกกันเรื่องปรัชญาบ่อยๆ เราเคยไปซื้อหนังสือปรัชญา (แนวที่พวกเขาถกกัน) มาอ่าน...คือตอนนั้นคิดอยากเป็นปราชญ์ที่ฉลาดเหมือนนักศึกษามหาลัย Cambridge...พวกนั้นที่ philosophize กันยาวๆ...555+++...
แต่พอเราไปอ่านประวัติของจางซันฟง ตอนที่เขาฝึกวรยุทธ์จนใกล้จะเป็นเซียน
เขาแกล้งบ้าเพื่ออำพรางวรยุทธ์ของเขา แล้วเราก็ดูหนังกำลังภายในอีกหลายเรื่อง มีเรื่องหนึ่งที่ยอดฝีมือปลอมตัวเป็นขอทานนอนข้างถนน
ซึ่งมันเป็นอะไรที่ตรงกันข้ามกับนักศึกษา iq สูงๆจาก University of Cambridge ในประเทศอังกฤษ ยิ่งเราอ่าน Dao De Jing ที่ปรมาจารย์เล่าจื้อเขียนไว้ เราก็ยิ่งทึ่งว่า
"ปรมาจารย์เล่าจื้อก็แกล้งบ้ากับแกล้งโง่เช่นกัน คือเขาเขียนอะไรอย่างหนึ่งแต่แกล้งให้บัณฑิตเรียนเก่งๆตีความไปอีกอย่างหนึ่ง มันเลยกลายเป็นว่า ยิ่งฉลาดก็ยิ่งไม่ได้วิชาดีๆไป...!!!
แปลกแต่จริงเราอ่านๆปรัชญาตะวันออกไป เรากลายเป็นเรียนรู้วิชาการแพทย์ทางเลือกมากพอที่จะรักษา ocd (โรคย้ำคิดย้ำทำ) ของเราให้หายขาดได้ในที่สุด
สรุป
เราเรียนปรัชญา (ตะวันออก) ไม่ใช่เพื่อไป philosophize กับแมวที่ไหน (ไม่อยากเป็นอย่างนักศึกษา University of Cambridge ที่ดู intellectual มากๆ) หากแต่
เราเรียนปรัชญา(ตะวันออก) เพื่อรักษาชีวิตของเรา (ให้รอดพ้นจากอาการป่วยหนัก)
เมื่อเราฝึกวิชาจนใกล้จะเป็นเซียนบางทีเราจะปลอมตัวเป็นคนบ้าเหมือนจางซันฟงมั่ง...อิๆๆ...ชอบๆๆ...ชอบแนวนี้มากกว่า...
แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 53 01:21:55
แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 53 01:19:57
แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 53 01:18:02
| จากคุณ |
:
fortuneteller   
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 ธ.ค. 53 00:58:22
|
|
|
|
|
ใครจบปรัชญายกมือขึ้น(ทำไมเค้าว่าเรียนเอกนี้แล้วจะหลุดโลก)
