ความคิดเห็นที่ 1 ที่แน่ๆ เด็ก นร นี่เตะต้องไม่ได้เลย . . . ให้ตายเถอะ จากคุณ : บทเพลงแห่งสายลม เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 53 16:24:20

ความคิดเห็นที่ 2 เด็กฝากมีอยู่ทุกวงการนั่นแหละ เพราะประเทศเรายังใช้ระบบอุปถ้มภ์อยู่ จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 53 23:32:24

ความคิดเห็นที่ 3 อุปถัมถ์ค้ำชูกันไป บรรลัยเกิด จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 53 04:00:48

ความคิดเห็นที่ 4 ก็จะคอยดูว่าพูดเป็นอย่างเดียวหรือไม่ เป็นไปได้หรือ ทุบหม้อข้าวใครอยู่ จากคุณ : gsdza เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 53 16:05:50

ความคิดเห็นที่ 5 โรงเรียนเดียวที่ทำได้คือ  มหิดลวิทยานุสรณ์   อาจารย์ไม่รับสอนพิเศษ  นอกนั้นใช่เลย   ยิ่งดังยิ่งแพง  เวรเด็กไทยหัดและรับรู้การเรียกรับเงินตั้งแต่เด็ก   ครูทำแบบนี้แล้วมาสอนเด็กให้ทำอีกอย่าง  ออกนอกห้องเด็กบอก   แม่มันยังทำไม่ได้แล้วมาสอนกู   แล้วจะไปทางไหนครับ จากคุณ : แปลงข้าว เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 53 19:39:03

ความคิดเห็นที่ 6 ร.ร.ผม ล่มจมเพราะเด็กฝาก+การรับเด็กแบบไม่คัดเลือก เพื่อเอาค่าเรียนฟรีจากรัฐบาลนี่แหละครับ คือ ยิ่งรับเด็กมามากเท่าไหร่ ร.ร.ก็ยิ่งได้เงินมากขึ้นเป็นรายคน แต่ผลที่ได้ สังคมในร.ร.แย่มาก มาตรฐานตกต่ำไม่เป็นไปตามจริง เนื่องจากต้องปล่อยเกรด+พยายามทุกวิธีทางให้นักเรียนได้สอบผ่านไปได้ ผมก็เหนื่อยใจมาจนทุกวันนี้ - -" แต่ก็ทนอยู่มาได้จนจะจบแล้วนะ จากคุณ : moonlightspirit เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 53 19:45:51

ความคิดเห็นที่ 7 "แป๊ะเจี๊ยะ" คืออะไร หากหมายถึงการจ่ายเงินก้อนหนึ่งให้สำหรับโรงเรียนที่ต้องการบุตรหลานตนเอง เพื่อให้ได้เข้าเรียน ก็ขออนุญาตคิดต่างมุมครับ หากถามว่า ค่านิยมการส่งบุตรหลาน หรือ อยากเรียน ในโรงเรียนเด่นดัง ค่านิยมนี้ เกิดขึ้นเพราะ โรงเรียน หรือเกิดขึ้นเพราะ ผู้ปกครอง/เด็ก   โรงเรียนในแต่ละโรงเรียนย่อมมีขีดจำกัดทั้งในด้าน ครูผู้สอน ห้องเรียน อุปกรณ์การเรียน และงบประมาณ ที่ได้รับจากรัฐบาล หากผู้ปกครองและเด็กเหโลกันไปที่ใดที่หนึ่ง ก็จะทำให้เกิดความต้องการเกินกว่าความสามารถของโรงเรียน ถามว่าจะแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร ปัญหาดังกล่าวคือต้นตอของการรับเด็กพิเศษเหล่านี้  เมื่อครูจะสามารถสอนได้อย่างมีประสิทธิภาพคือ ครูหนึ่งคนต่อเด็กไม่เกิน ๕๐ คน และควรสอนไม่เกิน ๒๐ คาบต่อสัปดาห์ การรับเงินของโรงเรียน จึงเป็นทางออกของจ้างครูพิเศษ หรือสร้างสิ่งต่างๆ เพื่อรองรับเด็ก เงินแป๊ะเจี๊ยะ ก็คือ เงินที่จ่ายให้กับสมาคมผู้ปกครองของแต่ละโรงเรียน มิได้เข้าพกเข้าห่อผู้บริหาร หรืออาจารย์แต่อย่างใด ถามว่า เงินเหล่านี้ โรงเรียนเอาไปทำอะไรบ้าง ตอบว่า คือเงินส่วนเพิ่มที่โรงเรียนใช้ในการเรียนการสอนนอกเหนืองบประมาณที่รัฐจัดสรรมาให้  อาทิ การสร้างห้องคอมพิวเตอร์ การจัดหาอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ การจ้างครูภาษาต่างประเทศ หรือ สิ่งอำนวยความสะดวกอื่นๆ ภายในโรงเรียน ถามว่า ทำไมรัฐไม่อุดหนุนให้หมดละ ก็ต้องตอบว่า งบประมาณประเทศปีๆ หนึ่งที่จัดสรรให้กระทรวงศึกษาธิการ ถือเป็นกว่าร้อยละ ๓๐ ของงบประมาณทั้งหมด โดยกว่าครึ่งคือเงินเดือนของครูผู้สอน รองลงมาเป็นเงินค่าสนับสนุนรายหัวของนักเรียน ซึ่งต้องจัดสรรให้เพียงพอกับน้กเรียนทุกคน ซึ่งเหลือเป็นเงินงบประมาณในการดำเนินการ และการลงทุนน้อยมาก ไม่ต้องถามเรื่องการวิจัยและพัฒนาใดๆ เลย ถามต่อว่า ทำไมไม่จัดสรรให้กระทรวงศึกษาฯ มากขึ้น กระทรวงนี้มากขึ้น แล้วจะไปตัดถอนงบประมาณของกระทรวงใด หรือหน่วยงานใด อยากให้เห็นใจโรงเรียน และรัฐด้วย หากไม่ต้องการให้มีการจ่ายเงินค่าแป๊ะเจี๊ยะ วิธีการแก้ที่ดีที่สุดคือ หากต้องการให้นักเรียนที่เป็นบุตรหลานเข้าเรียนในโรงเรียนที่ต้องการ คงต้องเตรียมกระดาษ อุปกรณ์ น้ำประปา ไฟฟ้า โต๊ะ เก้าอี้ และครู ไปเอง ซึ่งถามว่าทำได้หรือเปล่า  หรือเลือกเรียนโรงเรียนใกล้บ้าน ที่มีอัตราการแข่งขันน้อยกว่า ซึ่งหากทำได้ ค่าแป๊ะเจี๊ยะ ก็จะหายไปจากสังคมไทย และสิ่งที่จะหายไปด้วยคือ การเรียนพิเศษ เพราะครู จะสามารถให้ความเอาใจใส่กับเด็กได้มากขึ้น ฝากไว้ให้คิดครับ จากคุณ : พระนายไวย เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 53 19:48:48

ความคิดเห็นที่ 8 อาจารย์เล่าให้ฟังว่า ตอนไปเคาน์เตอร์การบินไทยที่สุวรรณภูมิ ถามว่า สายการบิน Aer Lingus เป็นของประเทศอะไร พนง.คนนั้นตอบว่า ไอรี่แลนด์ (เค้าบอกว่ามันเขียนว่า Ireland เลยอ่านแบบนี้) อาจารย์เลยบอกว่าพนง.คนนั้นคงเป็นเด็กเส้น นี่แหละ ผลของระบบอุปถัมภ์ งามหน้ามั้ยคะ...สายการบินแห่งชาติ จากคุณ : ยูคาริ เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 23:18:29

ความคิดเห็นที่ 9 โรงเรียนเดียวที่ทำได้คือ  มหิดลวิทยานุสรณ์   อาจารย์ไม่รับสอนพิเศษ  นอกนั้นใช่เลย   ยิ่งดังยิ่งแพง  เวรเด็กไทยหัดและรับรู้การเรียกรับเงินตั้งแต่เด็ก   ครูทำแบบนี้แล้วมาสอนเด็กให้ทำอีกอย่าง  ออกนอกห้องเด็กบอก   แม่มันยังทำไม่ได้แล้วมาสอนกู   แล้วจะไปทางไหนครับ จากคุณ : แปลงข้าว   ------------------------------------------- เล่าประสบการณ์ เรื่องที่ผมสงสัยการฝากเด็ก ที่ มหิดลวิยานุสรณ์ให้ฟัง เมื่อสามปีก่อน ลูกชายสอบได้ที่นี่ เขารับ 10ห้องๆละ 24คน รวม 240 คน ปรากฏว่าวันมอบตัว ทุกห้องมี 25คน บางห้องก็ 26 คน ครับ ผมคิดในใจ "ไอ้เด็กที่เกินมานี่ พวกเส้นก๊วยจั๊บ แน่เลย" กะว่า เจอ ผอ.จะถามสักหน่อย พอสายๆ เข้าห้องประชุมกับครูประจำชั้น ครูแจ้งว่า ทุกห้องที่มี25 คน เพราะ มีรุ่นพี่(ม.5) ทำเนียน เข้าไปทำกิจกรรมอยู่ด้วย จะเฉลยวันสุดท้ายของกิจกรรม  เลยถึงบางอ้อ ดีที่ไม่ถามไปให้ขายหน้าตัวเอง ส่วนลำดับสุดท้ายของคะแนน หากเท่ากัน 5คน ก็ต้องรับห้าคนครับ  จึงมีเด็ก 242 บ้าง 244 บ้าง แต่ละปีไม่เท่ากัน อีกเรื่อง คือเมื่อประทับใจในระบบการคัดเลือกที่โปร่งใส ก็อาสา ไปเป็นกรรมการ ผปค เครือข่าย จนได้รับเลือกเป็น กรรมการสมาคมผู้ปกครอง  ผอ.ท่านเล่าให้ฟังว่า ช่วงเปิดรร.ใหม่ๆมีครั้งหนึ่งท่านผู้ติดตามสมเด็จพระเทพฯ ได้เกริ่นขอพระเมตตา อยากให้ลูกได้เรียนที่นี่มั่ง   ท่านฯทรงตรัสเรียบง่าย ว่า "อยากให้มหิดลวิยานุสรณ์เป็นโรงเรียนสักแห่งหนึ่งในประเทศนี้ ที่ไม่มีการฝากเข้าเรียน" อันเป็นพระกรุณาธิคุณและกำลังใจ อีกทั้งเป็นแนวทางปฏิบัติแก่ อาจารย์และกรรมการโรงเรียนมาจนทุกวันนี้ครับ ลูกผมกำลังจะจบ ม.6ปีนี้ มีความสุขมากที่ได้เรียนที่นี่ จากคุณ : SuperCrazyBoy เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 17:39:57

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้าหากเราแก้ปัญหามาตรฐานของโรงเรียนให้ดีเท่าเทียมกันได้ คิดว่าน่าจะแก้ปัญหานี้ได้ในระดับนึง เพราะโรงเรียนบางโรงเรียน ดัง และดี ใครๆก็อยากเข้า ต่างจากบางโรงเรียนที่บุคลากรไม่เพียงพอ สารพัดสารเพ ต่อให้เสียเงินเป็นหมื่น ถ้าเราเป็นผู้ปกครอง ก็ต้องเลือกโรงเรียนที่ดีกว่า พร้อมกว่าอยู่ดี จากคุณ : sAilOvEnOk เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 54 22:36:27