ความคิดเห็นที่ 1 ก่อนอื่นต้องเท้าความถึงตัวเองก่อนนะคะ ตอนนี้เราเรียนอยู่ปี 2 คณะมนุษยศาสตร์ สาขาวิชาภาษาไทย มช. ค่ะ (ที่ต้องบอกแบบนี้เพราะจะอ้างอิงถึงรายละเอียดต่อไปค่ะ) ชีวิตปี 1 ก็เรื่อยเปื่อยค่ะ ตามประสาเด็กใหม่ คิดว่ามาเรียนที่นี่ก็คงแค่ภาษาอังกฤษนิด ๆ กับภาษาไทยหนัก ๆ แต่...หารู้ไม่ว่าต้องมี "ภาษาต่างประเทศ" หรือที่เรียกกันว่า "ภาษาที่สาม" เข้ามาอีกค่ะ คือหลักสูตรของเมเจอร์เราจะเป็นแบบนี้ค่ะ (อ้างอิงตามหลักสูตรของปีการศึกษา 2551นะคะ) 1. วิชาแกน 24 หน่วยกิต (ก็คือวิชาบังคับนั่นแหละ ลิสต์ไว้ในใบหลักสูตรแล้ว แล้วแต่เราจะเลือกลงตามสะดวก)ได้แก่ 1.1 ภาษาต่างประเทศ 12 หน่วยกิต หรือที่เรียกกันง่าย ๆ ว่า "ภาษาที่สาม" เรียนภาษาอะไรก็ได้ค่ะที่ไม่ใช่ภาษาไทย เลือกมา 4 ตัว (แต่ต้องรหัสเดียวกัน 4 ตัวนะคะจึงจะครบ เช่น วิชาภาษาพม่ารหัสคือ 020... ก็ต้องเรียน 020...จนครบ 4 ตัว)คณะเรามีภาษาพม่า จีน ญี่ปุ่น ฮินดี บาลี สันสกฤต เยอรมัน ฝรั่งเศส อังกฤษ 1.2 ภาษาไทย 12 หน่วยกิต (ภาษาไทยพื้นฐาน 4 วิชา วิชาละ 3 หน่วยกิต) 2. วิชาโท หรือเรียกง่าย ๆ ว่า "ไมเนอร์" 15 หน่วยกิต (เลือกในคณะหรือนอกคณะก็ได้ค่ะ แต่ไม่ใช่เอาในเมเจอร์ ขอให้ครบ 15 หน่วยกิตก็พอ) 3. เลือกเสรี หรือเรียกง่าย ๆ ว่า "ตัวฟรี" 6 หน่วยกิต (เลือกลงอะไรก็ได้ที่อยากเรียนค่ะ ไม่ใช่วิชาในเมเจอร์) 4. เอกเลือก 27 หน่วย หรือเรียกง่าย ๆ ว่า "ตัวฟรีเมเจอร์" 27 หน่วย มี 3 สายค่ะ คือ ทักษะ ภาษา และวรรณกรรม จะเลือกเรียนอะไรก็ได้ 5. เอกบังคับ 27 หน่วย แบ่งเป็น 3 สายเหมือนกันค่ะ เลือกเรียนมาสายใดสายหนึ่งแล้วแต่ถนัด แต่มีวิชาบัีงคับที่ต้องลงคือ สัมมนาทางภาษาและวรรณกรรม(เรียนตอนปี 3 เทอมละ 20 คน) และวิจัยทางภาษาและวรรณกรรม(เรียนตอนปี 4 เทอมละ 20 คน) 6. ศึกษาทั่วไป ได้แก่ 6.1 ภาษาอังกฤษ 12 หน่วยกิต (ภาษาอังกฤษพื้นฐาน 4 วิชา วิชาละ 3 หน่วยกิต) 6.2 วิทยาศาสตร์ 6 หน่วยกิต (เลือกเรียนอะไรก็ได้ค่ะที่มีในใบหลักสูตร มีSci100 Com100 แล้วก็Stat100 ตัวละ 3 หน่วยกิต เอาอะไรก็ได้มา 2 ตัว) 6.3 สังคมศึกษา 3 หน่วยกิต (เลือกอะไรก็ได้ในลิสต์นั้นมาตัวนึง รุ่นเราลิสต์มาให้แค่ envi100 กับ econ100 ค่ะ รุ่นน้อง53 มีlawมาเป็นอีกตัวเลือกนึงแล้ว) 6.4 HUGE จำไม่ได้ว่าเค้าเรียกว่าอะไรค่ะ แต่เป็นวิชาบังคับของคณะ ทุกคนในคณะต้องเรียนตอนปี 1 แยกเป็น 2 เทอม เทอมแรกมี HUGE100 พูดถึงทฤษฎี สังคม อุดมคติ วิทยาศาสตร์ การดำรงอยู่ของมนุษย์ กำเนิดโลก ฯลฯ ทำนองนี้ค่ะ เทอมสองเรียน 2 ตัว (จำรหัสไม่ได้แล้ว T^T) ตัวนึงเรียนเกี่ยวกับการอ่าน วรรณกรรม อีกตัวเรียนเกี่ยวกับโลกาภิวัฒน์   นี่แหละค่ะ ภาระกิจของเด็กมนุษยฯไทย มช. (ไม่รู้ว่าเมเจอร์อื่น หรือ ม.อื่นเหมือนกันมั้ย?) เราเรียนภาษาอังกฤษมา 10 ปีได้แค่พอถูไถได้ ภาษาที่สามนี่ต้องเริ่มต้นกันใหม่เลยทีเดียว ยิ่งคนไม่มีพื้นเลยเนี่ย ยิ่งเหมือนเด็กเตาะแตะเลยค่ะ ปล. ไมเนอร์กับภาษาที่สามเรียนเป็นภาษาเดียวกันก็ได้ค่ะ (สำหรับคนที่จะเน้นหนัก เอาจริงจัง)เช่น ภาษาพม่า รหัส 020... ก็จะเรียนไมเนอร์พม่า 020... 4 ตัว + ภาษาที่สาม พม่า 020... 5 ตัว = เรียนทั้งหมด 9 ตัว ไม่ซ้ำกัน ปล.2 ใครที่รักภาษาอังกฤษอย่างจริงจัง จะเลือกไมเนอร์กับภาษาที่สามเป็นภาษาอังกฤษก็ได้ค่ะ อะไรก็ได้ไม่ซ้ำกัน 9 ตัว และไม่ซ้ำกับภาษาอังกฤษพื้นฐาน4ตัว ปล.3 อยากเรียนภาษาอะไร ทางที่ดีควรถามอาจารย์ผู้สอนด้วยค่ะ เคยมีกรณีที่เพื่อนเราคนนึงอยากเรียนภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาที่สาม แต่ปรากฏว่าต้องย้ายไปเรียนภาษาอื่น เพราะฝรั่งเศสมีเบสิค1 ตัวเดียว ตัวสูง ๆ ขึ้นไปอีกไม่มีอาจารย์ อาจารย์ไปต่างประเทศ นี่คือภาษาที่เคยเรียนมาทั้งหมดค่ะ ตั้งแต่ซัมเมอร์ปี 1 ถึงปี 2 เทอม 2 (เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา >!<) จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 23:14:26

ความคิดเห็นที่ 2 พอซัมเมอร์ก็เริ่มคิดละค่ะว่าจะลงภาษาที่สามบ้างละ กลัวเรียนไม่ทัน ยังคิดไม่ออกค่ะว่าจะเรียนอะไรดี เห็นพี่ลงกันเยอะ+ง่าย ก็เลยลง ๆ กับเพื่อน ซัมเมอร์เป็นการเรียนที่ทรหดมากค่ะ เรียนสั้นกว่าเทอมปกติ(เรียนแค่เดือนกว่า) แต่แพงกว่า+เรียนทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ (เทอมปกติจะเรียนวิชานึงก็ 2 ครั้งต่อสัปดาห์)   ซัมเมอร์ก็เป็นอันว่าลงตัวฟรี 1 ตัว กับภาษาพม่าพื้นฐาน1 1 ตัว ภาษาพม่า1 เทอมซัมเมอร์ได้อาจารย์ชาวพม่าสอนค่ะ มี2คน สยามะแตแต กับสยามะเตเตวิน (สยามะ แปลว่า อาจารย์ผู้หญิง) ผลัดกันสอน ครึ่งแรกของเทอมเป็นสยามะเตเตวิน ครึ่งหลังของเทอมเป็นสยามะแตแต เรียนฝึกอ่านฝึกเขียนพยัญชนะ สระ แล้วก็ฝึกบทสนทนาพื้นฐานค่ะ สอบแต่ละครั้งไม่ค่อยเครียดเพราะถ้าไม่ได้สยามะก็มีแอบใบ้ให้ด้วย 555 มีสอบก่อนปิดคือไปวัด เพื่อสนทนากับพระอาจารย์ชาวพม่าด้วย แล้วก็สอบอ่านข้อความสั้น ๆ ถามตอบไม่กี่คำถาม นี่แหละค่ะหนังสือพม่าพื้นฐาน1 มีซีดีด้วย (แต่เก็บไว้ไหนไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว) จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 23:28:06

ความคิดเห็นที่ 3 ผ่านซัมเมอร์ไปได้ด้วยดีเพราะสยามะและเพื่อน ๆ ในเซ็คช่วยกันค่ะ พอรู้งู ๆ ปลา ๆ ไม่ได้รู้ลึกอะไรมาก อย่างน้อยก็รู้บทสนทนาขั้นพื้นฐานว่าต้องถามตอบยังไง พอขึ้นปี 2 เทอม 1 ก็วุ่นวายกับการลงทะเบียนกันค่ะ เทอมนี้บังเอิญว่าหลุดตัวเมเจอร์กับตัวsci100 เลยสิริรวมก็3ตัว มันแลดูโล่งเกินไป เลยหาอะไรมาเรียนเพราะอยากเรียนดีกว่า แล้วเพื่อนที่เรียนพม่าพื้นฐาน1 ด้วยกันก็ไม่ได้ลงตัวพื้นฐานตัวที่2 ต่อด้วย ก็เป็นอันว่า ยังไม่ลง แต่ลองเลือกลงภาษาสันสกฤตกับภาษาฮินดีค่ะ ทั้งที่กิตติศัพท์หนาหูว่าอาจารย์ที่สอน (สันสกฤตกับฮินดี อาจารย์คนเดียวกันสอนค่ะ) ดุมาก เฮี้ยบมาก ล็อคห้องไม่ให้เข้าห้องเพราะมาสาย 5 นาที หรืออื่น ๆ อีกที่เกี่ยวกับอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ของแก และไหนจะรุ่นพี่ที่เตือนแล้วเตือนอีก ไหนจะไม่มีใครเรียนภาษาฮินดีเกินตัวเบสิคสักคน แต่ใจเราก็ดื้ออยากจะเรียนให้ได้ (เทอมนั้นมีตัวเมเจอร์ที่อาจารย์คนนี้สอนอยู่ตัวนึงด้วย คือ ภาษาบาลีและสันสกฤตในภาษาไทย) และอยากรู้ด้วยตัวเอง เผื่อเอาไว้ตัดสินใจจะเปลี่ยนภาษาที่สามทีหลัง   แล้วอีกเหตุผลที่มีส่วนให้เราฮึดลองด้วยตัวเองก็คือคำพูดของเพื่อนเราคนนึงค่ะ "พี่เค้าว่ายาก ถ้าแกลองเรียน แกอาจจะรู้สึกไม่ยากก็ได้ เรียนที่อยากเรียนเถอะ" นอกจากนั้นก็ลองหาข้อมูลมาสนับสนุนเหตุผลอยากจะเรียนดู ก็เห็นว่าเรียนไปก็อาจต่อยอดได้ ภาษาสันสกฤต ถ้าคิดจะต่อยอด ป.โท ก็มี เอาไว้ปริวรรตภาษาก็ได้ ส่วนภาษาฮินดี เอาไว้สื่อสารก็ดี เผื่อว่าอนาคตข้างหน้าเอาไว้ใช้เป็นใบเบิกทางในการทำงาน เพราะเดี๋ยวนี้ อินเดียก็เริ่มรุจหน้าพอ ๆ กับจีน เป็นอันว่าตกลงปลงใจเรียนวิชายาก ๆ เสี่ยง ๆ กับภาษาต่างประเทศสองภาษานี้ ถ้าตัวใดตัวหนึ่งไม่รอด ก็เก็บไว้เป็นตัวฟรีัอีกตัว หรือถ้าตัวใดตัวหนึ่งเกิดถนัดขึ้นมา ก็เตรียมต่อยอด เรียนตัวที่สูงกว่านี้ได้เลย ความมุ่งหวังหลักจึงอยู่ที่เรียนไป ๆ เท่านั้น เรียนเพื่อรู้ เรียนเพื่อพิสูจน์ดูกับตาว่าเป็นอย่างที่เขาว่าเพียงไหน สุดท้ายจะเป็นยังไง อย่างน้อยเราก็ได้อะไรจากการเรียนบ้างแหละ แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 02:22:35 จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 23:49:28

ความคิดเห็นที่ 4 พอได้มาเรียนกับอาจารย์คนนี้ (ขอเอ่ยนามท่านละกันนะคะ) อ.กำชัย อนันตสุข ค่ะ ก็ได้รู้อะไรเยอะด้วยตัวเองค่ะ เพราะเทอมนั้นเราเรียนกับแกตั้ง 3 ตัว ตัวเมเจอร์ 1 ตัว + ภาษาสันสกฤตพื้นฐาน1 1ตัว + ภาษาฮินดีพื้นฐาน1 1 ตัว สิริรวม 3 ตัวที่เจออาจารย์อย่างจัง ๆ ค่ะ เจอทุกวันที่ไปเรียนเลย 555 ถ้าเป็นตัวเมเจอร์ คือ วิชาภาษาบาลีและสันสกฤตในภาษาไทยที่แกเพิ่งมาสอนเทอมที่แล้วเป็นครั้งแรกแทนอาจารย์คนเดิมที่ไปเรียนต่อที่อังกฤษ มันเป็นเซ็คใหญ่ค่ะ คนเป็นสิบอาจารย์จะไม่่ค่อยดุ จะเตือนเล็กน้อย แล้วสอนไปตามประสาแก มีเปิดหนังสือบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะสอนตามสไลด์ + สื่ออื่นที่เอามาเสริมค่ะ แกเอาตัวอักษรเทวนาครีมาสอน+สอบ เป็นครั้งแรกของวิชานี้ด้วยค่ะ คนที่ไม่เคยเรียนก็บ่นอุบเป็นแถว ส่วนเราที่เรียนสันสกฤตกับฮินดีกับแกก็คล่องฉิวค่ะ พอไปได้^^ พอบรรยากาศที่เรียนกับแกในห้องภาคภาษาตะวันออกนี่ก็ยิ่งได้เห็นแกชัดเจนมากค่ะ เพราะแต่ละวิชา(สันสกฤต ฮินดี)คนจะเรียนกันน้อยมาก คลาสละ 2-3 คนเอง ที่เรียนจนขั้นอินเตอร์มิเดียทก็มีค่ะ เป็นรุ่นพี่เมเจอร์เราเอง แต่จะเป็นเฉพาะคลาสสันสกฤตมากกว่า เพราะฮินดีนี่ ไม่เคยเห็นใครเรียนจนถึงขั้นอินเตอร์มิเดียทเลยค่ะ ถ้าถามโดยรวมว่าแตกต่างจากตอนที่แกสอนตัวเมเจอร์เรามั้ย ก็ไม่ค่อยเท่าไรค่ะ อาจแตกต่างที่ความเข้มของแกมากกว่า เซ็คใหญ่แกไม่ค่อยดุ ไม่ค่อยจี้ อาจเป็นเพราะแกเพิ่งมาสอนใหม่ ๆ แต่คลาสน้อย ๆ ที่เป็นสันสกฤตกับฮินดีเข้มกว่าค่ะ แกจะจี้จะเข็นเราให้ได้ แกชอบคนขยัน ยิ่งขยันด้วย เก่งด้วย ยิ่งดี เพราะแกชอบทดสอบชอบถาม บางครั้งก็ถามนอกเรื่อง ถามให้เราพอมีเซ้นจะเชื่อมโยงได้ ส่วนใหญ่จะเป็นการเชื่อมโยงกับภาษาไทยค่ะ เพราะภาษาไทยเราก็มีต้นตระกูลมาจากทางอินเดียเค้านี่แหละเป็นส่วนใหญ่ แต่ถ้าลองแยกระหว่างบรรยากาศคลาสสันสกฤต1 กับคลาสฮินดี1 ก็แตกต่างลงไปอีกนิดนึงค่ะ คลาสสันสกฤต1 ที่เราเรียนมีเพื่อนเมเจอร์เราอีก 2 คน แล้วก็คนจีนที่มาเรียนภาษาไทยอีกคนนึง ชื่อคุณดาวค่ะ เพื่อนเราสองคนนี้จะชอบคุยกัน แล้วก็ชอบนั่งข้างหลัง ส่วนคุณดาวจะนั่งกับเราข้างหน้าค่ะ (ห้องภาคฯจะแคบ ๆ เล็ก ๆ มีโต๊ะยาว 2-3 โต๊ะ) คุณดาวนี่ก็มีส่วนเป็นแรงบันดาลใจให้เราค่ะ แกขยันมาก เรียนตัวเมเจอร์เราเยอะมากค่ะ ถ้าคำไหน ประโยคไหนไม่รู้เรื่อง แกก็จะถามจะเอาให้ได้ แกพูดภาษาไทยชัดมากค่ะ เพราะอยู่มาเป็น 2-4 ปีกว่าได้แล้ว อาจารย์ชอบชมแกอยู่เรื่อย เหมือนว่ายกตัวอย่างว่าเป็นคนใฝ่รู้ค่ะ เราก็เอาแกมาเป็นแรงบันดาลใจนี่แหละค่ะ ภาษาไทยที่เค้าว่ายากกันนักหนา คนต่างชาติยังเรียนได้ ทำไมเราจะเรียนภาษาต่างประเทศอย่างสันสกฤต ฮินดี ที่เค้าว่ายากกันไม่ได้ล่ะ? ^___+ อ้อ แล้วที่เจอกับตัวเองที่เป็นตามคำร่ำลือก็คือความเฮี้ยบของแกค่ะ แกชอบดุเพื่อนเราที่นั่งอยู่หลังห้องแล้วชอบเล่นบีบี ถามก็ตอบไม่ได้ (แต่เพื่อนเราคนนี้เก่งกว่าเราอีกอ่ะ) บางทีก็มาสายค่ะ มันก็เลยส่งผลให้อาจารย์แกต้องเฮี้ยบขึ้นมาบ้าง เคยมาเลท 3 นาทีกับเพื่อนค่ะ อาจารย์ล็อกห้องจริงๆเลย! เคาะแล้วไม่ยอมเปิด ก็เป็นอันว่าคาบนั้นไม่เรียนกันซะ (เพื่อนเราคนนี้ก็ยังเรียนพื้นฐาน2ต่อค่ะ หล่อนยืนยันว่าแกเฮี้ยบเหมือนเดิม หรือกว่าเดิมอีก) คลาสฮินดี1 ก็สบาย ๆ ค่ะ เราเรียนกับเพื่อนต่างคณะชื่อ มุ้น ค่ะ เธอมีเชื้อแขกปัญจาบีอยุ่ พอรู้ภาษาปัญจาบีบ้าง พ่อเธอก็สอนฮินดีตัวสูงค่ะ รู้แต่ปัญจาบี แต่ไม่ค่อยรู้ฮินดี เลยมาลงเรียนด้วยกันเพื่อจะเอาไปช่วยธุรกิจทางบ้าน ที่บ้านเธอเป็นธุรกิจเล็ก ๆ แถวท่าแพค่ะ คลาสฮินดีนี่ดูจะสบาย ไม่ดุ ไม่เฮี้ยบ เหมือนคำร่ำลือค่ะ อาจเป็นเพราะเราตั้งใจมาก อันไหนไม่ได้ เรากับมุ้นก็จะถาม อาจารย์ก็จะคอยบอกอยู่ตลอด อาจเป็นเพราะอาจารย์แกตั้งใจให้เราได้เรียนไว้เป็นประโยชน์ติดตัวบ้างค่ะ บางคาบนี่สบายถึงกับเปิดหนังอินเดียให้ดูจนหมดคาบ หรือไม่ก็พูดคุยโน่นนี่จดหมดคาบก็มี สรุปบรรยากาศโดยรวม : ถ้าขยัน ถ้าตั้งใจ แกจะดีใจและยินดีสอนมากค่ะ แกไม่ค่อยจิก ไม่ค่อยจี้ แต่จะดูว่าเราตั้งใจแค่ไหน เอาใจใส่กับการบ้านที่ฝากไปทำรึเปล่า (ส่วนใหญ่จะไม่ตรวจค่ะ แต่สุ่มเอาตามแต่แกอยากจะตรวจ นั่นก็คือทำมาเถอะ) แกก็อยากให้เราได้ประโยชน์จากสิ่งที่แกให้ไป เพราะแกคลุกคลีกับอินเดียมาเป็นสิบกว่าปี ไปเที่ยวก็บ่อย เห็นประโยชน์ของภาษา แต่คนสนใจเรียนน้อยมาก เมื่อมีคนมาเรียนก็ต้องเอาใจใส่ เหมือนที่แกเอาใจใส่ค่ะ       รูปนี้คือศัพท์สันสกฤตค่ะ ต้องท่องด้วย ไม่จำเป็นต้องจำเป๊ะว่าเพศไหน เพราะึถึงตอนสอบก็มีกำกับไว้ค่ะ ขอแค่ต้องรู้ว่าควรเอาไปใช้เอาไปผันนามผันกริยาแบบไหนก็พอ จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 00:30:50

ความคิดเห็นที่ 5 ข้อความซ้ำ รูปซ้ำค่ะ ขอลบๆๆ ^^ แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 02:50:07 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 01:02:49 จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 00:31:26

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าถามความแตกต่างว่าภาษาสันสกฤตกับภาษาฮินดีต่างกันยังไง ขอตอบตามความเข้าใจและเท่า ๆ ที่เรียนมานะคะว่า ไม่ค่อยต่างกันเท่าไรค่ะ ใช้อักษรเทวนาครีเหมือนกัน ต่างกันก็แค่เป็นภาษาคนละตระกูลกัน ถ้ามองที่ความนิยม ฮินดีก็นำโด่งกว่าค่ะ เพราะเป็นภาษาราชการก็ว่าได้ (เหมือนที่ภาษาไทยเรามีภาษาไทยกลาง และภาษาถิ่น แต่เรานิยมใช้ภาษาไทยกลางในการสื่อสารหรืออะไรก็ตามที่เป็นทางการ เป็นภาษาราชการ) ส่วนสันสกฤตยังมีใช้บ้าง แต่้น้อยมาก ส่้วนใหญ่จะพบในหนังสือโบราณ พวกคัมภีร์ จารึกเสียมากกว่า มุ้นเองก็บอกเราว่าพ่อของมุ้นก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคนถึงเรียนภาษาสันสกฤตกันเยอะ เพราะเขาไม่ค่อยนิยมกันแล้ว น่าจะเรียนฮินดีกันมากกว่า ในเรื่องไวยากรณ์ก็คล้าย ๆ กัน สันสกฤตมีผันตามลิงค์(ผันตามเพศ) ผันตามพจน์ มีการสนธิกัน มีการผูกเป็นโศลกยาว ๆ ถ้าใครไม่แม่นจริงนี่คือ ตายกันเลย มีกาลหรือ tense กำกับด้วยว่าควรปรุงนามศัพท์หรือกริยาศัพท์นั้นให้เป็นกาลไหน มีวาจกด้วยว่าเพศใด พจน์ใด ควรผันแบบไหน สรุปโดยรวมก็คือ ต้องผันศัพท์ให้เก่ง ผูกประโยคให้เป็น ให้เหมาะสมกับเพศ พจน์ ลิงค์ วาจก ใครจำได้เนี่ย สุดยอดมาก เอาไปต่อยอดกับการปริวรรตอักษรได้เลย เพราะไทยเราก็ได้รับอิทธิพลจากภาษาสันสกฤตเยอะมาก ส่วนฮินดีเวลาเราใช้ก็คล้าย ๆ กับภาษาอังกฤษคือ โครงสร้างไวยากรณ์แบบ S+O+V มีผันตามเพศกับพจน์ แค่นั้นเอง คำบางคำทับศัพท์เป็นภาษาอังกฤษได้ แต่ที่คล้าย ๆ กันคือ ภาษาสันสกฤตกับฮินดี ศัพท์บางตัวเราเดาได้ เพราะหน้าตาก็คล้ายกับภาษาไทย คำบางคำก็มีอยู่ในภาษาไทย เช่น สุนทร (ฮินดีอ่าน สุน-ดัน) แปลว่า ดี งาม สวย เหมือนกับภาษาไทยนี่แหละ ทั้งสันสกฤตและฮินดีใช้อักษรเทวนาครีเหมือนกันด้วย อ่านออกเสียงของแต่ละสระ พยัญชนะก็เหมือน ๆ กัน การสอบแต่ละครั้งหัวจึงแทบจะปั่นมาก แต่จะหนักไปทางสันสกฤตมากกว่า เพราะต้องท่อง ต้องผันศัพท์เป็น เป็นวิชาที่เน้นเขียนเสียมาก ส่วนฮินดีจะเน้นพูด สนทนา ถามตอบ พูดเล่าเรื่องตัวเอง เน้นให้พูดเป็น สอบเขียนก็มีแค่ทดสอบประโยค ถาม-ตอบ ผันศัพท์ เน้นการสังเกตเสียมากกว่า รูปนี้เป็นเอกสารเรียนภาษาฮินดีค่ะ ที่เรียนหลัก ๆ คือเล่มสีชมพู มีเอกสารที่อาจารย์ปริ๊นท์มาให้ดูบ้าง เล่มสีฟ้าเป็นดิกชันนารีฮินดี-อังกฤษ อาจารย์ให้ฟรี เป็นของขวัญวันปิดคลาสก่อนสอบปลายภาค ส่วนสีขาวเป็นเอกสารที่ยืมหนังสือจากห้องสมุดคณะมาซีร็อกเก็บไว้ศึกษาเพิ่มเติมเอง แก้ไขเพิ่มเติมอีกค่ะ ที่ต่างกันอีกอย่างคือ พจน์ของสันสกฤตมี 3 พจน์ คือ เอกพจน์ พวิพจน์ พหูพจน์ แต่ฮินดีมีแค่ 2 พจน์ค่ะ คือ เอกพจน์ และพหูพจน์ เพศของสันสกฤตมี 3 เพศค่ะ ปุงลิงค์(เพศชาย แทนด้วย "m"กำกับท้ายศัพท์) อิตถีลิงค์(เพศหญิงแทนด้วย "f" กำกับท้ายศัพท์) และนปุงสกลิงค์(เพศกลาง แทนด้วย "n" กำกับท้ายศัพท์) แต่ฮินดีจะมีแค่ 2 ลิงค์ค่ะ คือปุงลิงค์ กับสตรีลิงค์ (ตัวอักษรภาษาอังกฤษที่กำกับท้ายศัพท์เหมือนกันกับสันสกฤต)   แก้ไขเพิ่มเติมครั้งที่ 2 ถ้าถามว่าต่างกับบาลียังไง ก็มีคำตอบใหญ่ ๆ ประมาณนี้ค่ะ คือ 1. เป็นคนละตระกูลกับสันสกฤต และฮินดี 2. ถ้าเอาความรู้เรื่องพยัญชนะ (ความรู้พื้นฐานตั้งแต่ ม.ปลาย) ก็คือ พยัญชนะบางตัวบาลีจะไม่มี เช่น ษ ศ แต่ในเสียงเดียวกันนี้จะมีแค่ ส เท่านั้น ใช้ ฬ แทน ฑ เช่น จุฬา (บาลี) = จุฑา (สันสกฤต) 3. ไวยากรณ์ยุ่งยากกว่ามาก ภาษาสันสกฤตว่ายากแล้ว บาลียากกว่า 4. แพร่หลายอยู่ในพุทธศาสนา สังเกตได้จากบทสวด คาถาต่าง ๆ ไม่นิยมใช้สนทนา ถ้าอยากเรียนก็เรียนกับพระ หรือตามมหาวิทยาลัยที่เปิดสอน หรือตำราในหอสมุดหรือห้องสมุด (คล้ายกับภาษาสันสกฤต ที่นิยมเขียน-อ่าน เท่านั้น แต่ไม่นิยมพูดทั่วไป แต่มีประโยชน์คือ ถ้าเข้าใจแล้ว เราจะเข้าใจบทสวดได้มากขึ้น เข้าใจพุืทธศาสนามากขึ้น) แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 07:07:27 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 04:27:28 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 04:25:49 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 02:53:12 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 02:28:44 จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 00:53:06

ความคิดเห็นที่ 7 พอจบไปเทอมนึง ก็เริ่มคิดกับตัวเองค่ะว่าจะเรียนต่อมั้ย ถ้าเอาตัวใดตัวหนึ่งต่อยอด อยากจะเอาภาษาฮินดีต่อยอดค่ะ เพราะรู้สึกชอบ รู้สึกถนัด ขนาดเรียนแค่สองวันต่อสัปดาห์ยังรู้สึกว่าได้อะไรเยอะกว่าภาษาพม่าที่เรียนทุกวันในซัมเมอร์ ไม่อยากลงสันสกฤตหรือพม่า เพราะไม่ถนัดจริง ๆ ความคิดตอนนั้นติดที่ว่า,,,ไม่มีใครเรียนต่อยอดจนจบภาษาที่สามได้หมดเลยนะ ถ้าจะมีก็มีภาษาสันสกฤต แต่เราไม่ถนัด ถ้าเรียนพม่าต่อ,,,เราก็มีเพื่อนช่วยนะ คนก็เรียนเยอะกว่าด้วย อบอุ่นกว่า เลยลองชั่งใจดู เกรดยังไม่ออก แต่ก็คิด ๆ ไปก่อน พอเกรดออกมา สันสกฤต1 B+ ฮินดี1 A รู้งี้ปุ๊บก็อยากจะเรียนต่อ เพราะมันเริ่มฮึด รีบโทรไปบอกเพื่อนอีกคนที่เรียนฮินดีด้วยกันเลย เค้าก็ได้ A เหมือนกัน ก็เลยถามว่าจะเรียนต่อมั้ย แต่มุ้นติดที่เทอมหน้าไม่มีเวลาลง ก็เลยยังไม่ลงดีกว่า เพื่อนก็เชียร์ให้เรียนต่อเลย แต่เป็นเพราะความลังเล ความไม่แน่ใจ ก็เลยลงพม่า2 กับเพื่อนที่เรียนพม่า1 มาด้วยกัน.. จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 01:01:55

ความคิดเห็นที่ 8 ลงเรียนพม่าพื้นฐาน2...ปี2 เทอม2... คลาสนี้มีอาจารย์คนไทย1คน กับสยามะแตแต สลับกันสอน อาจารย์จะเจาะแกรมม่า แล้วก็บทอ่าน ส่วนสยามะจะสอนบทสนทนา สลับกันสอนแบบนี้ไป รู้สึกเครียดมากกกกกกกก... เพราะคนที่เรียนพม่า1กับอาจารย์ (อาจารย์จะสอนพื้นฐาน1 เทอมปกติ ส่วนสยามะแตแตกับสยามะเตเตวินจะสอนซัมเมอร์เสียมากกว่า)เมื่อเทอมที่แล้วจะเป๊ะมาก เพราะรู้ลึก รู้ว่าศัพท์นี้มาจากอะไร มีที่มายังไง มันแตกต่างกับอีกคำยังไง คือโดยรวมน่ะแน่นกว่าเด็กที่เรียนซัมเมอร์มาก แล้วยิ่งเด็กซัมเมอร์ที่มีเรากับเพื่อนเราอีกสองคนนี่พักเทอมที่แล้วไปเทอมนึง ความรู้ยิ่งเลือนไปใหญ่ รู้สึกกดดันอย่างบอกไม่ถูกที่เกินกว่าครึ่งของคลาสเป็นเด็กที่เรียนกับอาจารย์ไทย แรก ๆ ก็กดดัน เพราะแกถาม แกจิก อยากให้เราได้ พยายามจะอ่านจะจำ ขอสารภาพว่าสอบบางครั้งนี่ จำไม่ได้ถึงกับต้องแอบจดโพย แต่อาจารย์ก็เหมือนจะรู้ คือมายืนตรงที่เรากับเพื่อนเราอีกคนที่มีสภาพเดียวกันอยู่ตลอดเวลาที่สอบศัพท์ สอบแต่ละครั้งคะแนนก็กระจิ๋วหลิวมาก ได้แต่ส่วนแปล ไม่ได้ส่วนที่ให้เขียนเป็นตัวอักษรพม่าเลย ส่วนเพื่อนอีกคนชอบเรียน ขยันท่อง ปรับตัวได้ไม่นานก็ได้คะแนนดีตลอด รู้เรื่องตลอด ตอนแรกคิดว่าเป็นเพราะเราไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ มันก็เลยเป็นแบบนี้ แต่พอนาน ๆ ไปเริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่ตัวเอง มันใกล้จะมิดเทอมแล้ว ก็เลยตัดสินใจระบายกับเพื่อนสนิทอีกคนที่ผลักดันเรามาแต่แรก "เอาที่แกว่าถนัดเถอะ โหยยยย ชั้นน่ะ ดร็อปจีนมาแล้วก็ยังเรียนต่อเลย" แค่นั้นมันคงไม่ช่วยให้ผลักดันเราได้ ตราบใดที่ยังอยู่กับความไม่แน่นอน เลยลองโทรไปถามมุ้นดูว่าเทอมหน้าจะเรียนด้วยกันอีกมั้ย มุ้นก็โอเคว่าถ้ามีเวลาจะลงเป็นเืพื่อนด้วย ด้วยความที่อยากเรียน+กลัวเรียนไม่ทัน จึงตั้งหน้าตั้งตาขึ้นไปหาอาจารย์ถึงภาคเลยว่าเทอมหน้าถ้าหนูขอลงสองตัวควบได้ไหม? กลัวเรียนไม่ทัน อาจารย์ก็กุลีกุจอหาหลักสูตรมากางให้ดูเลย เพิ่งรู้ความจริงวันนั้นเองว่า...ภาษาฮินดีมันมีตั้ง 6 ตัวแน่ะ จึงเอาเป็นว่าเทอมหน้าเรียนควบกันได้คือพื้นฐาน2 กับอินเตอร์มิเดียท1 แต่อินเตอร์มิเดียทอาจจะให้พ่อมุ้นมาช่วยสอน พ้นตัวอินเตอร์มิเดียทไปก็มีอารยธรรมกับวิชาเกี่ยวกับนิรุกติศาสตร์ รู้สึกดีใจมาก,,,ที่รู้ว่า มีเปิดสอน เพราะอาจารย์แกก็ยืนยันว่าเทอมหน้าเปิดแน่ รีบโทรไปบอกมุ้นทันทีเลย มุ้นก็ตกลงว่าจะเรียนด้วย แต่ขอดูตารางเทอมหน้าก่อน เป็นอันว่าโล่งใจไปเปราะนึง ตัดสินใจเด็ดขาดว่าดร็อปพม่า2 ทิ้งเลย ไม่ถนัดก็อย่าฝืนดีกว่า ไปทางที่ชอบจะดีกว่า จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 01:23:39

ความคิดเห็นที่ 9 แต่ถ้าเทอมหน้าอาจารย์ไม่สอน (อาจารย์แก60แล้วค่ะ กลัวจะเกษียณแล้วไม่สอนต่อ แต่แกทุ่มเทให้กับคนที่อยากได้จริง ๆ) ก็เตรียมแผนสำรองไว้แล้วค่ะว่าจะเรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สาม แล้วค่อยเรียนภาษาฮินดีด้วยตัวเองจากเอกสารที่ยืมหนังสือห้องสมุดคณะมาซีร็อกเก็บไว้ เพราะยังเล็งเห็นประโยชน์ ยังภูิมิใจที่ได้ตัดสินใจทำด้วยตัวเองดู จนผลลัพธ์ที่ได้ก็คือความรู้ ความชอบที่จะเรียนรู้ภาษา อยากต่อยอดจากภาษาที่ชอบ ได้เรียนภาษาที่เปิดเรียนใน ม. ของเราเอง คณะของเราเอง ได้เรียนภาษาที่ไม่มีเปิดทั่วไป ขอบคุณนะคะที่ให้พื้นที่แชร์ประสบการณ์ค่ะ ถึงแม้จะเป็นแค่ประสบการณ์เด็กปี 2 เอง แต่ก็อยากแบ่งปันแรงบันดาลใจเล็ก ๆ ค่ะว่าถ้ามุ่งมั่นทำตามที่ตัวเองชอบ ท้ายที่สุดก็ทำได้ด้วยดี ทำได้เต็มที่เพราะมีความสุขกับมันเสมอ ตั้งเป้าหมายไว้ หาแรงบันดาลใจ แค่นี้สิ่งที่เราทำก็ไม่สูญเปล่าแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 01:36:08 จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 01:31:38

ความคิดเห็นที่ 10 สู้ๆต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ถ้า จขกท.ชอบและเต็มที่ รับรองเลยค่ะว่า ไปโลดแน่นอน เราได้เรียนสันสกฤต เหมือนกัน แล้วก็เรียนบาลีด้วยค่ะ เป็นภาษาที่สนุกมาก และเห็นหลักอะไรหลายๆอย่าง เสียดายที่ คณะเราไม่มีสอน ฮินดี ถ้าอยากเรียนต้องไปเรียนข้างนอก ก็เลยไม่ได้เห็นความแตกต่่าง ถึงตอนนี้เรียนจนเก็บวิชาครบตามที่หลักสูตรกำหนดเลย แต่อิทธิพลของสันสกฤต ยังช่วยเราในการเรียนวิชาที่เกี่ยวข้องมากๆเลยค่ะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ จขกท. พยายามต่อไปนะคะ ^^ จากคุณ : Star of Perseverance เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 01:47:25

ความคิดเห็นที่ 11 #คุณ Star of Perseverance อยากให้กิฟต์จัง แต่หมดแล้วอ่ะ อิอิ ^^ ใช่ค่ะ ภาษาสันสกฤตสนุกมาก ช่วยได้เยอะในเรื่องวรรณกรรมเลยค่ะ โดยเฉพาะคนที่เรียนภาษาไทยเนี่ยจะรู้ลึกเลยว่าคำนี้มาจากไหน ทำไมถึงต้องมีหลายรูปศัพท์ แต่เรารู้สึกยากจังเรียนได้จนอินเตอร์มิเดียทเนี่ยนับถือจริง ๆ ค่ะ ที่จริงเมเจอร์เราก็มีวิชาภาษาบาลีและสันสกฤตในภาษาไทย เป็นวิชาบังคับค่ะ แต่ไม่รู้เท่ามาเรียนโดยเฉพาะต่างหากด้วยตัวเอง อาจเป็นเพราะอาจารย์แกเพิ่งมารับผิดชอบวิชานี้เป็นครั้งแรกแทนอาจารย์คนเดิมค่ะ(รุ่นพี่ที่เคยเรียนกับอาจารย์คนเดิมบอกว่ารู้เรื่องกว่า เป๊ะกว่า) เราเลยรู้สึกว่าสันสกฤตยากกว่า แต่ไปช่วยเกี่ยวกับภาษาไทยได้เยอะกว่า ภาษาฮินดีนี่ เท่าที่รู้ก็เปิดอยู่ไม่กี่ที่ค่ะ มีน้อยมาก อาจารย์แกก็พยายามเปิดหลักสูตรสำหรับคนที่เรียนวิศวะ เพราะแกเล็งเห็นประโยชน์ เผื่อว่าคนที่เรียนวิศวะจะไปทำงานที่อินเดีย แต่รามคำแหงน่าจะพิมพ์ตำราอยู่นะึคะ เพราะเอกสารส่วนหนึี่งที่ยืมมาซีร็อกก็เป็นของรามฯ ค่ะ ที่น่าใจหาย ที่อาจารย์เคยเปรย ๆ ให้ฟังก็คือ ที่จริงคณะจะไม่ให้เปิดแล้วเพราะคนเรียนน้อย (ปกติ คลาสนึงต้องมีไม่ต่ำกว่า 10 คน) แต่แกก็ยื่นเรื่องเปิดจนได้ เพราะมันมีประโยชน์จริง ๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ^^ แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 02:09:00 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 02:03:39 จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 02:02:46

ความคิดเห็นที่ 12 ติดตามอ่านทุกความเห็นครับ ชอบนะ รู้สึกดีใจที่เจอคนที่ชอบเรียนภาษา โดยเฉพาะภาษาตะวันออกแบบนี้ ผมอยากเรียนภาษาสันสกฤตมาก ได้แต่ ซื้อตำรามาอ่านเอง ผมอ่านเทวนาครีได้ แต่ถ้าผูกเป็นประโยคจะจำพวกการ แจกรูปวิภัตติไม่ได้แล้ว มันเยอะ แล้วยังจะมีพวกคุณ พฤฒิ อีก ตารางสนธิ สมัยก่อนจำได้ตอนนี้ลืมเกลี้ยง สมัยก่อนผมเคยทำเป็นตารางเทียบกันเลยนะ ว่าบาลีกับสันสกฤตแจกรูปวิภัตติต่างกันตรงไหนบ้าง ธาตุต่างกันยังไง ฯลฯ แต่พอไม่ได้อ่านต่อเนื่องนานเข้าก็ลืมหมด ป.ล. อ่านความเห็นของจขกท. แทบไม่เชื่อว่าเพิ่งเรียนอยู่ปีสอง วิธีเล่าเรื่อง ไม่เหมือนพวกวัยรุ่นสมัยนี้ บางคนเห็นบอกว่าเรียนป.โท แต่เขียนตั้งกระทู้ถาม อ่านไม่รู้เรื่องเลย จขกท.สมแล้วที่เรียนเอกภาษาไทย ขอชื่นชมด้วยใจจริง และท้ายสุดนี้ขอให้ได้ทำในสิ่งที่คุณรัก ได้เรียนในสิ่งที่อยากเรียน อย่าไปยึดติด ว่าจบมาแล้วจะต้องทำงานเงินเดือนแพง ๆ คุณเรียนให้เก่ง รู้จริงในสิ่งที่คุณเรียน เดี๋ยวสิ่งดี ๆ ในชีวิตก็จะเข้ามาหาคุณเองแหละ จำคำผมไว้ ไม่ผิดหรอก :o) ถ้าขึ้นปีสาม ได้เรียนอะไรแปลก ๆ ก็เอามาเล่าสูกันฟังอีกนะครับ จากคุณ : พลายแป้ง เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 02:06:19 A:128.178.249.129 X: TicketID:120371

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณค่ะคุณพลายแป้ง ความดีความชอบเรื่องภาษา ส่วนหนึ่งต้องขอบคุณทางสาขาวิชาด้วยค่ะ ที่ปลูกฝังให้รักภาษาไทยให้มาก (ยิ่งใครที่ได้ผ่านรับน้องมานี่ รุ่นพี่ปลูกฝังมานักหนาค่ะ ตั้งแต่อาจารย์ พี่บัณฑิต หรือพี่ปีแก่ที่เรียนอยู่) ตอนสอบก็แทบกระอักเลือดค่ะ มันเหมือนว่าคนละบทคนละเรื่อง ไม่เกี่ยวกัน แต่มันมีแอบทบความรู้เก่าค่ะ ขอสารภาพว่าแอบจดตารางสูตรไว้ค่ะ (ไม่ได้จดซะอลังการนะคะ เอาแค่เป็นหลักยึดให้ไปผันรูปศัพท์ต่อไปได้) แต่สนุกดี สนุกตั้งแต่ผันพจน์ผันเพศ ยิ่งผันการันต์ยิ่งสนุก ตอนปริวรรตเป็นไทยก็สนุกค่ะ เพราะจะรู้สึกดีที่เห็นว่าคำนี้ก็คุ้น คำนั้นก็คุ้น อาศัยความจำจากศัพท์ภาษาไทยช่วยด้วยค่ะ ถ้าเรียนปี 3 เดี๋ยวจะมาเล่าอีกค่ะ อยากรู้ตอนต่อไปของตัวเองเหมือนกัน ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ^^ แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 02:17:48 จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 02:16:44

ความคิดเห็นที่ 14 มีกำลังใจเรียนก็เพราะความเชื่อมั่นในตัวเองค่ะ เชื่อว่ามันต้องมีประโยชน์สิ มันต้องได้ใช้ในอนาคตสิ เพราะยอมรับนะคะว่าเมเจอร์เราจบไปแล้วถ้าไม่เป็นครู ก็ทำอาชีพอื่นที่มันอิงกับไมเนอร์หรือภาษาที่สาม หรือทำอาชีพอื่นที่ไม่ใช่ทั้งเมเจอร์ ไมเนอร์ หรือภาษาที่สามเลย ถ้าใครมีธุรกิจส่วนตัวนี่ แทบไม่ห่วงเลย จบไปก็คือช่วยทางบ้าน ที่เรียนมาก็เป็นวุฒิประดับหรือไม่ก็เอาไปต่อ ป.โท แต่ใครที่จะฝากอนาคตไว้กับภาษาที่สาม โดยเฉพาะตอนที่จบไปแล้ิว ไปหางานทำ ก็ยิ่งต้องเอาให้เข้มให้ข้น ใ้ห้รู้ได้ใช้เป็นจริง ๆ ค่ะ ถึงจะอยู่รอดได้ ที่จริงช่วงที่ตัดสินใจว่าจะดร็อปหรือไม่ดร็อปนี่ ลำบากใจมากนะคะ คิดมากจริง ๆ คิดไว้หลายทางด้วย แต่เพราะความหัวดื้อ อยากเอาดีให้ได้ เลยไม่เชื่อใคร เชื่อแต่ตัวเอง คิดเอง ลองเสิร์ชข้อมูลเอง ไปถามอาจารย์ด้วยตัวเอง ไม่อยากมาทุกข์ใจ หลอกตัวเองไปวัน ๆ ว่าเดี๋ยวก็ชิน เดี๋ยวก็ชอบ พ้นตัวเบสิค2ไป เดี๋ยวก็เจอสยามะ เดี๋ยวสยามะก็ช่วย ปล่อยให้อาจารย์ไทยจิกไปจนหมดคลาส (ยอมรับค่ะว่า ส่วนหนึ่งที่กดดันก็คืออาจารย์จิกเกิน บางครั้งก็รู้สึกอาย แต่คงเป็นเพราะแกหวังดีแหละค่ะ แกถึงทำแบบนั้น) แต่คิดดูอีกที มีข้อมูลมากพอให้เชื่อมั่นในตัวเอง ก็ตัดสินใจดร็อปโลดค่ะ ไม่ได้ก็คือไม่ได้ ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ เคยมีพี่คนนึง เป็นพี่ปีเปอร์ค่ะ แกหัวเราะแล้วยังพูดอีกว่า "ปีหน้าแกก็เกษียณแล้ว จะเรียนกับใคร" เหมือนดูุถูก เหมือนหัวเราะเยาะยังไงไม่รู้ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้ดีกว่าเลย พี่อีกคนก็เป็นพี่ที่นับถือกันนี่แหละค่ะ สนิทกันมาก แกเป็นคนเรียนเก่งมาก ขนาดบางวิชาไม่ค่อยเข้าก็สอยมาไม่ต่ำกว่า B แกเคยเรียนฮินดีกับพี่อีกคนนึ แต่สุดท้ายก็ดร็อปเพราะทนอารมณ์อาจารย์แกไม่ไหว (อาจารย์แกชอบเหวี่ยงกับคนที่ไม่ตั้งใจเรียนค่ะ คล้าย ๆ กับเพื่อนที่เคยเรียนสันสกฤต1 ที่เล่าไปข้างบนนี้) พี่คนนี้แอบทำให้เราไม่มั่นใจ แอบสบประมาทตัวเองตั้งแต่ตัดสินใจครั้งแรกค่ะ ว่าขนาดคนเก่งยังไปไม่รอดเลย แล้วเราจะเหลืออะไร พี่อีกคนเป็นบัณฑิตรหัส 39 (เรารหัส52เอง =___=) ตอนเรียนแกเรียนภาษาจีนเข้มมาก จบไปได้ทำงานเป็นไกด์ให้กับคนจีน พี่บัณฑิต 47 คนนึงก็เก่งค่ะ ได้หลายภาษาด้วยพม่าก็ได้ สันสกฤตก็ได้ ขอมก็ได้ ตอนนี้เป็นครูอยู่ขอนแก่นค่ะ เกือบได้เป็นทหารข่าวกรองพม่าแล้ว(แกเรียน รด. จนเป็นครูฝึก รด. เลย) แต่เลือกมาเป็นครูี่บ้านเกิด แต่ภาษาทุกวันนี้ก็ยังจำได้อยู่ เพราะเห็นแกบางทีก็บ่นเป็นภาษาอื่นที่ไม่ใช่ภาษาไทยในเฟสบุ๊คพี่แก และเพื่อนเมเจอร์เราคนนึงที่ให้กำลังใจเรามาตลอด ยุเราให้มาฮินดีตั้งแต่แรก หล่อนเรียนจีนค่ะ ตอนแรกดร็อปไปเพราะยากมาก แต่ก็เรียนอีก เรียนเพิ่มเติมกับครูจีนอีกด้วย หล่อนทุ่มเทมาก เอาเป็นเอาตายเลยทีเดียว (เพื่อนเมเจอร์คนอื่น ๆ ที่เลือกเรียนจีนมาด้วยกันก็ดร็อปแล้วเปลี่ยนไปเรียนภาษาอื่นกันเป็นแถว เพราะจีนยากมาก) สองคนแรก...เป็นพี่ที่พอสนิทกันค่ะ ยังเคารพนับถือแก ในเรื่องบางเรื่องที่เราก็ทำไม่ได้ แต่พี่เค้าทำได้สุดยอดมาก สามคนหลัง...เป็นตัวอย่างที่เราเริ่มจุดประกายตัวเองค่ะ ทั้งห้าคน...มีส่วนช่วนผลักดัน ช่วยใ้ห้เราดึงความหัวดื้อ ความอยากรู้อยากลองให้มันออกมาเป็นรูปร่าง เป็นความภูมิใจของตัวเองค่ะ ถ้าฟังคนอื่น ฟังแต่เสียงร่ำลือ ดูแต่ภายนอกว่าคนเรียนน้อย หนังสือในห้องสมุดก็มีน้อย สถาบันสอนภาษาก็ไม่เห็นมี ใครเค้าอยากจะเรียน...ถ้าคิดได้แค่นี้ คงต้องนั่งอมทุกข์ นั่งถอนหายใจทุกทีที่จะเรียนอะไรที่ไม่ใช่ตัวเองค่ะ แต่ลองพลิกวิกฤตเป็นโอกาสดู ถ้าเราได้ล่ะ? โอกาสมีอยู่ในคณะเรา ถ้าเราเรียนจบทุกตัว เป็นต้นแบบให้น้อง เอาไปใช้ประโยชน์ได้จริงล่ะ? ถ้าเรารู้ในสิ่งที่คนอื่นไม่ค่อยรู้กันแล้วกระจายโอกาสที่เราได้รับดู มันก็ยิ่งมีค่า วิชานั้นก็ไม่ตาย วิชานั้นก็กลายเป็นที่น่าสนใจ ใครจะไปรู้ว่าในอนาคตมันอาจทำคุณให้เราได้มาก จริงมั้ย? เคยแอบลองเปรียบเทียบค่ะ ว่าเรามีโอกาสดีแค่ไหน...เท่าที่ลองสำรวจร้านหนังสือและสถาบันสอนภาษาเนี่ย ภาษาอังกฤษ ญี่ปุ่น จีน เกาหลี ก็มีสถาบันภาษาเปิดสอน ตำราก็หาง่าย มีเปิดสอนทุกระดับ ทุกวัย แต่วิชา สันสกฤต ฮินดีมีน้อยมาก(มีเปิดสอนภาษาฮินดีนะคะ แต่น้อยมาก ส่วนใหญ่อยู่แค่ระดับปริญญาตรีขึ้นไปในบางมหาวิทยาลัยค่ะ เช่น มช. จุฬาฯ ม.ศิลปากร) แต่ทุนการศึกษาเยอะมาก ทุนต่างประเทศก็เยอะ ที่ทำงานบางแห่งก็ต้องการคนรู้ภาษาฮินดี ขอบคุณทุกแรงผลักดันจริง ๆ ค่ะ ทั้งจากตัวเอง อาจารย์ เพื่อน และคนอื่น ๆ ที่มีส่วนเสริมแรงบันดาลใจ แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 07:41:40 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 07:38:59 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 07:36:19 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 07:34:47 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 03:27:17 จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 03:24:46

ความคิดเห็นที่ 15 สมเด็จพระเทพฯ ก็เป็นแรงบันดาลใจให้เรียนวิชายาก ๆ ค่ะ รวมไปถึงทำให้เรามีความภูมิใจค่ะที่เรียนภาษาไทย รัก(ษ์)ภาษาไทย นี่แหละค่ะ อีกหนึ่งแรงบันดาลใจ การดำรงคงอยู่ของคนไทยขึ้นอยู่กับการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องทั้งการพูด การอ่าน และการเขียน ไม่ใช้ภาษาโดยสะเพร่า หรือใช้โดยผิดๆซึ่งจะทำให้เกิดความบกพร่องอันนำไปสู่ความเสื่อมทรามในที่สุด ผู้มีความประณีตในการใช้ภาษาและธำรงรักษาไว้ได้ดีกว่าผู้ไม่สนใจและการใช้ภาษาตามบุญตามกรรมเพราะถือว่าเป็นคนไทยโดยชาติกำเนิดอยู่แล้วจะพูดจะอ่าน จะเขียนภาษาไทยอย่างไรก็ได้ ความคิดเช่นนี้เป็นความคิดที่ผิด และเป็นอันตรายต่อคน ไทยโดยแท้ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีทรงเป็นผู้ที่ศึกษาและเข้าพระทัยในภาษาไทยอย่างดีเลิศมา ตั้งแต่สมัยที่ยังทรงพระเยาว์ทรงได้รับการฝึกฝนมาตั้งแต่ทรงเป็นนักเรียน ระดับมัธยม ก่อนที่จะเสด็จเข้าทรงศึกษาต่อ ในระดับอุดมศึกษาที่คณะอักษรศาสตร์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัยเมื่อ พ.ศ.๒๕๑๖ ในการศึกษา ระดับปริญญาตรีนั้นทรงศึกษาวิชาการใช้ภาษาไทย ตั้งแต่ปีแรก และได้รับการตรวจตราอย่าง เข้มงวดจากอาจารย์ผู้สอนประจำหมู่แม้กระนั้นก็ มิได้ทรงท้อถอย ทรงยอมรับความผิดพลาด ในการเขียนเรียงความหลายครั้งหลายหนทรงถือ ว่าเป็นบทเรียนที่จะต้องไม่ผิดอีกใน คราวต่อไป ความเอาพระทัยใส่ต่อการ ใช้ภาษาไทยตลอดระยะเวลาที่ทรงศึกษาในมหาวิทยาลัย อย่างไม่ท้อถอยดังกล่าวนี้ ทำให้ทรง เข้าพระทัยในภาษาไทยอย่างแตกฉาน และลึก ซึ้งยิ่งขึ้นตามลำดับ อนึ่งในขณะที่ทรงศึกษา ภาษาไทยขั้นอุดมศึกษาอยู่นั้น พระองค์ทรงพิจารณา เห็นว่า ภาษาบาลีสันสกฤตเป็นภาษาโบราณที่ไทยเรายืมเอาคำต่างๆมาใช้ในภาษาไทยมากกว่ามากจนบางคำกลายเป็นภาษาไทยที่ใช้กันจนแพร่หลายชนิดที่ขาดไม่ได้กลายเป็นคำไทยโดยสมบูรณ์ไปก็มี จนเกิดเป็นความจำเป็นที่จะต้องใช้อยู่ตลอดเวลาในภาษาประจำวัน ด้วยเหตุที่ภาษาบาลีและสันสกฤตเข้ามาอยู่ในภาษาไทยอย่างสนิทแน่นแฟ้นในภาษาไทยดังนี้ การเรียนรู้ภาษาบาลีสันสกฤตจึงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการทำความเข้าใจในภาษาไทยให้กว้างขวางออกไป ทำให้เข้าใจใน ภาษาไทยดีขึ้น และภาษาไทยสามารถใช้ได้อย่างราบรื่น ไม่ติดขัดด้วยศัพท์แสงต่างๆเป็นประโยชน์อย่างเห็นได้ชัดสำหรับการพูดและการเขียนอย่าง ถูกต้อง และมีหลักเกณฑ์นับว่าทรงดำเนินถูกทางในการศึกษาภาษาไทยอย่างถึงแก่นการไม่รู้ภาษาบาลีสันสกฤตก็เท่ากับรู้ภาษาไทยเพียงครึ่งๆกลางๆ ไม่รู้แจ้งแทงตลอดเหมือนมีภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นพื้นฐาน เรื่องนี้เป็นที่ยอมรับกันอยู่โดยหลักการอันเป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้ credit : http://kanchanapisek.or.th/kp8/sirindhorn/pratep21.html แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 04:40:26 จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 04:38:23

ความคิดเห็นที่ 16 ศาสตราจารย์วิสุทธ์ บุษยกุล กล่าวถึงเหตุที่สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี ทรงสนพระทัยภาษาบาลีมาตั้งแต่ทรงพระเยาว์ ว่า “...ไม่สามารถเข้าพระทัยบทสวดมนต์ ที่เป็นภาษาบาลี ที่ทรงได้ยินได้ฟังอยู่เป็นประจำ ทำให้มีพระราชประสงค์ที่จะทรงศึกษาตั้งแต่ครั้งนั้น แต่มีโอกาสศึกษาจริงๆ ก็เมื่อทรงเป็นนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย โดยมีครูกำชัย ทองหล่อ เป็นพระอาจารย์ถวายภาษาบาลี เป็นคนแรก รับสั่งว่า สนพระทัยวิชานี้มาก สามารถจำการแจกวิภัตติเบื้องต้นที่สำคัญได้แทบทั้งหมด และเข้าพระทัยโครงสร้าง และลักษณะทั่วไปของภาษาบาลี มาตั้งแต่ครั้งนั้น...” สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี เล่าพระราชทาน ว่า “...ครูกำชัย เป็นคลังของวิชาการอะไรต่อมิอะไรมากมาย และก็พร้อมเสียด้วยที่จะเปิดเผย ฉะนั้นมีเวลาข้าพเจ้าจึงขอเรียนวิชาเป็นพิเศษ วิชาที่ว่านี้ คือภาษาบาลี (ตอนนั้นอยู่ ม.ศ. ๓) ครูก็ตกลงสอนให้โดยใช้หนังสือนวกบาลี ซึ่งท่านแต่งไว้สอนนิสิตครุศาสตร์ จุฬาฯ แล้วจึงแปลอุภัยพากย์ปริวัติของสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส จนคล่อง จึงแปลธัมมปทัฏฐกถา หรือ อรรถกถาธรรมบท เป็นนิทานต่างๆ เกี่ยวกับเหตุการณ์ครั้งพุทธกาล...” อาจารย์กำชัย ทองหล่อ ซึ่งเชี่ยวชาญภาษาไทยทั้งด้านหลักภาษาและวรรณคดี ทั้งมีความรู้ภาษาบาลีเป็นเยี่ยม ได้ถ่ายทอดความรู้ทางภาษา วรรณคดีและศิลปะไทย แต่สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี ตลอดอายุขัยของท่าน ในขณะที่ศาสตราจารย์ หม่อมหลวงจิรายุ นพวงศ์ ถวายพระอักษรภาษาสันสกฤต โดยใช้ A Sanskrit Primer ของ Perry เป็นตำราไวยากรณ์ และใช้ A Sanskrit Reader ของ Lanman เป็นบทอ่าน ... สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี ทรงเล่าถึงวิธีการ และประโยชน์ของการศึกษา ภาษาบาลีและภาษาสันสกฤต ไว้ว่า “...การเรียนภาษาบาลีสันสกฤตนั้น เราไม่ได้เรียนแต่ตัวอักษรอย่างเดียว เราเรียนเนื้อหาด้วย เรียนภาษาบาลีก็ได้เรียนรู้เรื่องราวแนวคิดทางพุทธศาสนา สันสกฤตก็ได้เรียนเรื่องวัฒนธรรม ของผู้ที่ใช้ภาษาสันสกฤต มีเนื้อหาต่างๆ กัน ได้ความรู้ หลักปรัชญา สังคม การเมือง กฎหมาย ศิลปะ คณิตศาสตร์ ฯลฯ ของสมัยนั้น บางทีก็ทำให้รู้ว่า แนวคิดบางอย่าง ที่ถือว่าเป็นสมัยใหม่นั้น ที่จริงได้มีมาแล้ว และเขาเลิกไปแล้ว ประโยชน์สำคัญอีกประการ ที่ได้จากการเรียนบาลีสันสกฤต คือ ได้พบปะเสวนากับครูบาอาจารย์หลายท่าน ที่ทรงคุณธรรม เป็นผู้ใหญ่ที่ควรเคารพ ท่านเหล่านี้ นอกจากจะสอนวิชาการแล้ว ยังชี้ทางชีวิตที่ถูกต้อง เช่น เรื่องความซื่อตรง เรื่องความเมตตา เป็นต้น ถือเป็นมงคลอันอุดม ในการได้เสวนากับบัณฑิต...” credit : http://www.sirindhorn.net/PaliandSanskrit.html จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 04:46:22

ความคิดเห็นที่ 17 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 04:50:33 จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 04:46:54

ความคิดเห็นที่ 18 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 04:50:55 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 04:49:58 จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 04:47:53

ความคิดเห็นที่ 19 ขอลบนะคะ คอมรวน ข้อความซ้ำค่ะ :) แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 04:51:29 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 04:49:10 จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 04:48:07

ความคิดเห็นที่ 20 น่าสนใจดีครับ การเรียนภาษาได้อะไรมากกว่าแค่เรียนตัวภาษามากมายก่ายกอง ถ้ามีเวลาโอกาสก็อยากเรียนเหมือนกันนะนิ จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 10:46:48

ความคิดเห็นที่ 21 #คุณโจโฉ ใช่ค่ะ เรียนภาษาได้อะไรเยอะจริง ๆ เปิดหูเปิดตาได้กว้างมาก ขอนอกเรื่องนิดนึงค่ะ อิอิ ^^ เมื่อก่อนไม่ชอบแขกค่ะ คิดว่าแขกสกปรก อินเดียไม่น่าอยู่ แต่ลองมาดูจริง ๆ แล้ว อารยธรรมเค้าน่าสนใจมาก ไม่มีเขาก็ไม่มีเราทุกวันนี้แหละค่ะ อีกอย่างอินเดียไม่ได้ดูด้อยกว่าใครเลย เรื่องความเจริญเนี่ย เผลอ ๆ เยอะกว่าเราอีกหลายด้านค่ะ จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 19:17:03

ความคิดเห็นที่ 22 อยากให้กีบเจ้าของกระทู้นะ แต่กีบหมดแล้ว อ่านกระทู้นี้แล้วนึกถึงตอนนที่ตัวเองเรียนภาษาที่สามภาษาที่สี่ โชคดีมากที่ตอนที่เราเรียนภาษาที่สาม คนสอนมีความรู้ทางด้านภาษาศาสตร์ ทำให้เอามาเปรียบเทียบกับภาษาไทยและภาษาที่สองที่เคยเรียน ทำให้เข้าใจได้ดีขึ้น และช่วยให้เข้าใจตอนเรียนภาษาที่สี่ด้วย เสียดายที่เราเรียนสายวิทย์ ชีวิตของการเรียนแขวนกับผลการทดลอง ต้องทำแลบหามรุ่งหามค่ำ จนต้องเลือกเอาว่าจะเอาเวลาไปทุ่มกับภาษา หรือกับแลบ จากคุณ : Canossa เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 53 19:21:04

ความคิดเห็นที่ 23 เข้ามาให้กำลังใจรุ่นน้องเมเจอร์ค่ะ ^v^ (จริง ๆน่าจะเรียกว่ารุ่นเหลนมากกว่า) พี่ก็จบจากเมเจอร์ไทย แต่รุ่นก่อนน้องหลายปีมากทีเดียว เมื่อน้องค้นพบตัวเองว่าชอบอะไร และมีโอกาสได้ศึกษาในสิ่งที่ตนเองชอบนี่ถือว่าเป็นโชคดีมาก ๆ เลยค่ะ และ อ.กำชัย ท่านเป็นอาจารย์ที่เก่งมาก ๆ เลยทีเดียว เป็นโอกาสอันดีที่น้องได้เรียนกับท่าน ขอให้รักษาความมุ่งมั่นตั้งใจนี้ไว้นะคะ พี่อ่านผ่านจากตัวอักษรก็รับรู้ได้ถึงความมุ่งมั่นที่มีอยู่ในใจน้อง หากหนทางข้างหน้าจะยากเย็น ก็อย่ายอมแพ้นะคะ เป็นธรรมดาที่ยิ่งเรียนมากขึ้นก็จะยิ่งยากขึ้น แต่ก็ไม่เกินความสามารถของเราแน่นอนค่ะ และพี่ขอชื่นชมน้องในลีลาการเล่าเรื่องค่ะ เรียงร้อยถ้อยคำและใช้ภาษาได้ดีทีเดียว ชื่นชมจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : za_cooll เขียนเมื่อ : วันปีใหม่ 54 22:16:27

ความคิดเห็นที่ 24 #Canossa ขอนอกเรื่องนิดนึงค่ะ เผอิญโดนใจมาก อิอิ,,,เรื่องฝืนใจเนี่ย หนูเจอตั้งแต่ชีวิต ม.ปลายแล้วค่ะ เรียนสายวิทย์เพราะตามใจพ่อแม่นี่แหละ แต่พอสอบก็เลือกเจอกันครึ่งทางกับพ่อแม่ค่ะ พ่อแม่อยากให้เรียนเชียงใหม่ ก็โอเคค่ะ แต่ขอเลือกอะไรที่ชอบที่ถนัด ก็เลยมาลงเอยที่มนุษยฯไทยนี่แหละค่ะ พอมาเจอภาษาที่สามอย่างที่เล่าไว้ข้างบน มาเรียนภาษาพม่าเพราะตามใจเพื่อน กลัวไปไม่รอด ก็เลยอึดอัด แล้วสุดท้ายก็ต้องดร็อปทิ้ง ยังดีค่ะที่ไม่มาไกลเกินจะกลับหันหลัง ไม่งั้นเปอร์ง่าย ๆ แน่ ^^ #za_cooll สวัสดีค่ะ พี่รหัสอะไรคะเนี่ย ดีใจจังค่ะที่ได้เจอรุ่นพี่ในนี้ด้วย ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ เรื่องภาษาเป็นหน้าที่หลักของเราชาวมนุษยฯ ไทยค่ะ ภูมิใจมาก ขอบคุณอีกครั้งค่ะสำหรับกำลังใจ ^^ จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 54 22:55:05

ความคิดเห็นที่ 25 ขอชมว่าน่ารักมากค่ะ ตนเองไม่อยู่ในสายอักษร แต่ก็รักภาษาไทย เห็นภาษาคนรุ่นใหม่แล้วใจหาย อ่านกระทู้ของคุณอักษราภรณ์แล้วดีใจมาก แรงบันดาลใจแต่ละอย่างก็สร้างสรรค์ มีความชื่นชมสมเด็จพระเทพฯเช่นกันค่ะ อัศจรรย์ความเป็นปราชญ์ของท่าน ขอให้ประสพความสำเร็จนะคะ จากคุณ : granny เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 54 09:57:38

ความคิดเห็นที่ 26 #คุณ granny ดีใจค่ะที่เจอคนรักภาษาไทยเหมือนกัน ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ^^ จากคุณ : อักษราภรณ์ เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 54 00:50:39

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ค่ะ พอดีอยากบอกว่า ตนเองจบมาจากคณะการสื่อสารมวลชน มช.ค่ะ ลงเลือกเรียนภาษาพม่าหลายตัว ชอบมาก สนุกมาก เรียนกับอาจารย์อุบลรัตน์ อาจารย์เก่งมากค่ะ แล้วมีสยามะ อีกสองท่าน ...สนุกมากค่ะ ตอนนี้ยังเก็บหนังสือไว้อยู่เลย...ยังพยายามท่องศัพท์อยู่ด้วย ^^ แล้วก็ได้มีโอกาสเรียนวิชาบาลี สันสกฤตกับอาจารย์สยาม สนุกดีค่ะ แต่ยากมาก จำได้ว่าสอบอ่านนิทานด้วย โอ้ว อ่านผิดโโนหักคะแนนเรื่อยๆ สู้ๆ นะคะ จากคุณ : MC48 เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 54 21:13:03 A:124.120.13.172 X: TicketID:303014