ความคิดเห็นที่ 1 ยึดได้บางส่วน แต่คงไปไม่ถึงยูนนาน ซื่อฉวน ทิเบต แน่นอน จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 15:13:00

ความคิดเห็นที่ 2 -------ทำไม ญี่ปุ่นต้องรุกรานประเทศจีน????? ------------ คำตอบนั้นประกอบด้วยหลายๆปัจจัยครับ 1. ญี่ปุ่นมีแนวคิดแบบลัทธิจักรวรรดิ์นิยมครับ ซึ่งเขาต้องการหาอาณานิคมเพื่อใช้เป็นแหล่งวัตถุดิบ แหล่งระบายสินค้า และแหล่งตักตวงผลประโยชน์ ในศตวรรษที่ 19-20 มหาอำนาจยุโรปปกครองดินแดนส่วนใหญ่ของโลก สิ่งที่ทำให้พวกเขามั่งคั่งและเข้มแข็งก็คืออาณานิคมนี้แลครับ เป็นทั้งแหล่งเงินทุน วัตถุดิบ ทรัพยากร กำลังคน ฯลฯ ญี่ปุ่น ซึ่งต้องการจะไล่ตามมหาอำนาจยุโรปให้ทัน จึงต้องแสวงหาอาณานิคมบ้าง และดินแดนที่ยังพอมีที่ว่างให้ญี่ปุ่นเข้าไปแทรกก็คือ เอเชียตะวันออกครับผม ญี่ปุ่นจึงต้องเริ่มด้วยการรุกคืบเข้าไปในเกาหลี ตามด้วยไต้หวัน และยึดผลประโยชน์ของเยอรมันที่แพ้สงครามโลกครั้งแรกในจีนเอาไว้ ก่อนจะพยายามขยายไปสู่จีนทั้งประเทศ 2. ญี่ปุ่นมีประชากรมหาศาลแบบล้นประเทศ ก่อนสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่ 2 ในปี 1937 ญี่ปุ่นมีประชากรอย่างน้อยๆราวๆ 70 ล้านคน ถ้ารวมเกาหลี-ไต้หวันก็อาจจะถึง 77-80 ล้านคน ซึ่งเกินกว่าที่เกาะญี่ปุ่นจะรับได้ครับ พวกเขาจึงต้องการดินแดนเพิ่มเพื่อระบายประชากรออกไปบ้าง และขยายแหล่งการผลิตอาหารให้มากขึ้น 3. เศรษฐกิจของญี่ปุ่นหลังยุค 1930 ตกต่ำอย่างรุนแรงครับ เป็นแรงบีบให้รัฐบาลญี่ปุ่นต้องหาทางออกใหม่ๆ เพื่อหาทางกระตุ้นเศรษฐกิจของตน 4. การขึ้นครองอำนาจอย่างเบ็ดเสร็จของสายการทหาร ที่ยึดอำนาจปกครองประเทศมาได้ในราวๆปี 1930 ทำให้ญี่ปุ่นมีแนวโน้มจะแก้ไขปัญหาด้วยความรุนแรงมากขึ้น 5. ญี่ปุ่นเชื่อว่า ด้วยกองทัพที่เหนือกว่าและความพร้อมเพรียงที่มากกว่า จะสามารถเอาชนะจีนได้โดยไวครับ จริงๆในสงครามระหว่างปี 1937-45 นั้น ญี่ปุ่นก็ไม่ได้คิดว่ามันจะยืดเยื้อขนาด 8-9 ปีแน่ๆ พวกเขาคิดว่ารบกันอย่างมากก็ 6 เดือน ก็บีบให้เจียงไคเช็คยอมขอเจรจา มอบผลประโยชน์มหาศาลให้แก่ญี่ปุ่นได้แล้ว (เหมือนที่ญี่ปุ่นพิชิตแมนจูเรียกับเรอะเหอได้ในเวลาแค่ไม่กี่สัปดาห์) จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 15:37:42

ความคิดเห็นที่ 3 ------------ถ้าญี่ปุ่นไม่ทิ้งระเบิดใส่เรือของอเมริกัน ที่เกาะPer Harbor ก่อน ญี่ปุ่นยังคงสามารถที่จะยึดประเทศจีนและ อินโดจีนได้ไหมครับ------------- คำตอบในความเห็นของผมนะครับ 1. พูดถึงกรณีจีนก่อน จากความเห็นก่อนที่ผมเรียนไปแล้วว่า รัฐบาลทหารญี่ปุ่นคิดว่า พวกเขาจะเอาชนะจีนได้ภายในเวลาไม่นาน และบีบให้เจียงไคเช็คยอมมาขอเจรจามอบผลประโยชน์มหาศาลให้่แก่ญี่ปุ่นครับ สงครามในปี 1937 นั้น ผมเชื่อว่า ญี่ปุ่นไม่ได้ต้องการยึดจีนทั้งประเทศ แต่สงครามนี้เป็นเพียงบันไดให้ญี่ปุ่นไต่เข้าใกล้การยึดจีนทั้งประเทศไปอีกขั้นเท่านั้น รัฐบาลและกองทัพญี่ปุ่นทราบดีว่า ไม่สามารถเอาชนะจีนได้ในการทำศึกใหญ่ๆเพียงครั้งหรือสองครั้งครับ เป้าหมายจริงๆของพวกเขาคือ บีบให้เจียงไคเช็คทำสัญญาเสียเปรียบอย่างมาก เพิ่มอิทธิพลของญี่ปุ่นในจีน ลดทอนกำลังของเจียงไคเช็คและประเทศจีนลงให้มากที่สุด และรอโอกาสในสงครามใหญ่รอบหน้าเพื่อเขมือบจีนทั้งประเทศครัีบ ปี 1937 ญี่ปุ่นทุ่มกำลังทั้งหมดโจมตีประเทศจีนอย่างกว้างขวางครับ โดยเฉพาะการโจมตีเมืองเซี่ยงไฮ้ที่เป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจสำคัญของจีน แต่ทว่าเจียงไคเช็คและก๊กมินตั๋งก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น การยึดครองเซี่ยงไฮ้ของญี่ปุ่นเต็มไปด้วยความยากลำบาก และต้องรบกันอย่างรุนแรงเสียหายไปฝ่ายละมากมาย จนต้นเดือนพฤศจิกายน 1937 ญี่ปุ่นจึงยึดเซี่ยงไฮ้ได้ พร้อมๆกับความเสียหายของกองทหารชุดแรกที่ยกพลขึ้นฝั่งแบบมหาศาล (ญี่ปุ่นเสียทหารชั้นเยี่ยมไปเกือบ 1 แสนคนที่เซี่ยงไฮ้) พอเซี่ยงไฮ้แตก ญี่ปุ่นก็พยายามรุกตีนานกิงเพื่อบีบเจียงไคเช็คต่อ แต่เจียงไคเช็คล่าถอยไปหวู๋ฮั่น และจัดตั้งแนวรับขนาดมหึมาด้วยกำลังพลกว่า 1 ล้านคน ซึ่งแม้ในปี 1938 ญี่ปุ่นจะฝ่าแนวรับที่หวู๋ฮั่นไปได้ แต่ก็เสียทหารไปอีกนับแสนคนเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เจียงไคเช็คยังไม่ยอมแพ้และไม่ยอมเจรจา นั่นทำให้ญี่ปุ่นต้องบุกต่อไปครับ ต้องเกณฑ์กำลังคนเท่าที่มีทุ่มเข้าไปในจีนเพื่อดำเนินผลการรบให้ถึงที่สุดไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม แต่ทว่าเจียงไคเช็คที่เปลี่ยนยุทธศาสตร์จากการเอากำลังเข้าปะทะแบบแตกหักมาเป็นเล่นวัดความอดทนเพื่อแข่งกันว่าสายป่านใครยาวกว่า ก็สร้างความเดือดร้อนให้ญี่ปุ่นอย่างมหาศาล ระหว่างปี 1938-40 ญี่ปุ่นทุ่มเทกำลังพลเข้าไปในจีนเกือบ 2 ล้านคน แต่ไม่สามารถรุกคืบหน้าไปได้มากนักจากดินแดนที่ยึุดครองมาก่อนกลางปี 1938 ซ้ำร้ายยังประสบกับความสูญเสียอย่างหนักเรื่อยๆ ทั้งการเข้าตีเมืองฉางซาหลายครั้งที่สูญทหารไปเป็นแสนคน การต่อต้านของกองทัพชาวบ้านของจีนในดินแดนต่างๆ นั่นกลายเป็นภาระอันหนักอึ้งที่รัฐบาลและชาวญี่ปุ่นทั้งประเทศต้องแบกเอาไว้บนหลังครับ ความพยายามของญี่ปุ่นคือ จัดตั้งรัฐบาลหุ่นของวังจิงวุ่ยขึ้นมาปกครองประเทศจีนในฐานะรัฐบาลใหม่ แต่ทว่ากลับถูกต่อต้่านจากประชาชนและนานาประเทศ ญี่ปุ่นต้องเจอการบีบคั้นจากประเทศมหาอำนาจตะวันตก เพราะแน่นอนว่ามหาอำนาจตะวันตกมีผลประโยชน์ในจีนมหาศาล พวกเขายอมอยู่ร่วมกันได้เนื่องจากสหรัฐเึคยบอกว่า เราต้องกอบโกยผลประโยชน์ในจีนร่วมกันอย่างเท่าเทียม และเคารพเจ้าบ้านอย่างจีน (หุหุ) แต่เมื่อญี่ปุ่นคิดจะกินคนเดียว เลยโดนต่อต้านจากเพื่อนร่วมโต๊ะผู้หิวกระหายครับ มหาอำนาจตะวันตกบอยคอยญี่ปุ่นและไม่ส่งน้ำมัน+แร่เหล็กให้ญี่ปุ่น ยิ่งถีบเศรษฐกิจของญี่ปุ่นลงเหวไปเรื่อยๆ การทุ่มเทกำลังพลเข้าไปในจีนอย่างไม่หยุดยั้งเหมือนเอาเงินทองไปถมเหวลึก ทำให้เริ่มมีการขาดแคลนบนเกาะญี่ปุ่นครับ ปี 1940 ชาวบ้านบนเกาะญี่ปุ่นเริ่มขาดแคลนยารักษาโรค อาหาร และเครื่องอุปโภคกันบ้างแล้ว เยาวชนจำนวนมากต้องเริ่มออกมาทำงานทดแทนคนหนุ่มที่โดนส่งไปรบ รัฐบาลญี่ปุ่นพยายามเสนอให้เจียงไคเช็คมาเจรจาครับ แต่เจียงไคเช็คยืนกระต่ายขาเดียวว่า ถอนทหารไปจากจีนก่อน แล้วค่อยมาเจรจา ซึ่งญี่ปุ่นยอมไม่ได้ (เพราะสิ่งที่ลงทุนลงแรงไป 3 ปีจะมลายสิ้นหมด) การเจรจาเลยไม่เกิดขึ้น........................ ในความเห็นของผม หากญี่ปุ่นเป็นต่อจีนแบบที่ จีนไร้หนทางต่อสู้ใดๆ รัฐบาลญี่ปุ่นจะไปอ้อนวอนให้เจียงไคเช็คมาเจรจาทำไม โลกนี้มีคนที่กำลัีงจะชนะ ขอร้องให้คนแพ้่มาเจรจาด้วยเหรอ.............. จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 15:55:20

ความคิดเห็นที่ 4 2. เมื่อสถานการณ์ในจีนมีแต่ทรงกับทรุด รัฐบาลญี่ปุ่นมองไม่เห็นหนทางแล้วว่าจะเอาชนะเจียงไคเช็คได้อย่างไร ผนวกกับการถูกบีบจากมหาอำนาจตะวันตกจนหน้าเขียว ญี่ปุ่นจึงตัดสินใจที่จะทุ่มเททุกอย่างเดิมพันกับสงครามครั้งใหม่ครับ - ปี 1940 สถานการณ์ในยุโรปนั้น กระแสของสงครามอยู่ในกำมือของเยอรมัน ฝรั่งเศสต้องหนีไปตั้งรัฐบาลผลัดถิ่นบนเกาะอังกฤษ แผ่นดินใหญ่กลายเป็นรัฐบาลวิชชี่ที่อยู่ใต้การควบคุมของเยอรมัน, สัมพันธมิตรในยุโรปล้วนไร้กำลังจะมาดูแลอาณานิึคม นี่เป็นช่องว่างทางสุญญากาศที่ญี่ปุ่นจ้องมองอยู่ - ญี่ปุ่นในตอนนั้น เริ่มขาดแคลนยุทธปัจจัย หากจะทำสงครามต่อไปให้ยาวนาน ญี่ปุ่นต้องการวัตถุดิบครับ และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก็มีวัตถุดิบมากพอ เจ้าบ้านเขาก็วุ่นๆกับเรื่องทางโน้น.........จะเอากำลังที่ไหนมาต้านญี่ปุ่น - ประชาชนชาวญี่ปุ่นเริ่มเบื่อหน่ายกับข่าวการศึกในจีนที่ไม่มีอะไรคืบหน้า ความฮึกเหิมแบบในปี 1937-38 เริ่มมอดลงไปทีละน้อยทีละน้อย ในตอนนั้นญี่ปุ่นรบต่อได้ด้วยกำลังใจและการสนับสนุนของประชาชนครับ หากประชาชนเริ่มทนไม่ไหวกับข่าวสงครามที่ไร้ผลสำเร็จ และเลิกสนับสนุน รัฐบาลทหารของญี่ปุ่นก็อยู่ไม่ได้ รัฐบาลทหารญี่ปุ่นจึงต้องการสร้างแรงผลักดันหรือกำลังใจใหม่ๆให้แก่ประชาชนและทหาร ด้วยชัยชนะหรือข่าวดีอะไรก็ได้ ปัจจัยทั้งหมด ทำให้ญี่ปุ่นตัดสินใจ เทหมดหน้าตัก ระดมสรรพวุธประดามีที่สะสมเอาไว้ เพื่อขยายแนวรบของสงครามออกไปครับ ซึ่งญี่ปุ่นก็คงจะต้องทำ ก่อนที่ทุนรอนที่มีจะหมดไปกับสงครามในจีนเสียก่อน แต่ทว่า สิ่งที่ขัดคอญี่ปุ่นอยู่คือสหรัฐครับ สหรัฐเป็นมหาอำนาจแห่งแปซิคฟิกคู่กับญี่ปุ่น เป็นชาติเดียวที่ยังไม้่ได้เข้าสงคราม และมีอุตสาหกรรมขนาดใหญ่แบบที่ญี่ปุ่นเทียบไม่ได้ ถ้ารบกันจริงๆแบบตรงๆ ญี่ปุ่นก็ทราบดีว่า ตนไม่มีทางเอาชนะสหรัฐได้ และหากญี่ปุ่นบุกอาณานิคมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สหรัฐจะไม่นิ่งเฉยดูดินแดนเหล่านั้นหลุดมือไปแน่นอน ญี่ปุ่นจึงต้องกันสหรัฐออกไปก่อนจะกระทำการใดๆกับเอเชียบูรพาครับ ดังนั้นญี่ปุ่นจึงโจมตีเพริ์ลฮาร์เบอร์ในวันที่ 7 ธันวาคม วันที่ 8 ธันวาคมก็บุกฮ่องกง, วันที่ 10 ธันวาคมก็บุกมาเลเซียและสิงค์โปร์, วัีนที่ 8 ธันวาคม บุกประเทศไทย ซึ่งการยึดครองเอเชียตะวันออกเฉียงใต้กับการโจมตีสหรัฐ ก็เป็นแผนที่ถูกกระทำขึ้นพร้อมๆกัน เืพื่อให้ส่งผลต่อเนื่องถึงกันและกันอยู่แล้ว จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 16:11:55

ความคิดเห็นที่ 5 ดังนั้น คำถามของท่านเจ้าของกระทู้ที่ว่า ------------ถ้าญี่ปุ่นไม่ทิ้งระเบิดใส่เรือ ของอเมริกัน ที่เกาะPer Harbor ก่อน ญี่ปุ่นยังคงสามารถที่จะยึดประเทศจีนและ อินโดจีนได้ไหมครับ------------- ในความเห็นของผมก็คือ - ญี่ปุ่นหมดมุขในจีนแล้ว ได้แต่ทู่ซี้รบแก้บนไปวันๆครับ กระแสสงครามเริ่มหันไปทางเจียงไคเช็คและก๊กมินตั๋งแล้ว รอแค่เวลาเท่านั้ืน - ถ้าญี่ปุ่นไม่โจมตีเพริ์ลฮาเบอร์ แต่รุกโจมตีเพียงอาณานิคมของมหาอำนาจตะวันตกในเอเชีย ในช่วงแรกก็อาจจะพอยึดได้ แต่ระยะยาว สหรัฐจะต้องเข้าสู่สงครามแน่ๆ เพราะสหรัฐมีฟิลิปปินส์และหมู่เกาะอีกมากมายแถวนั้นเป็นผลประโยชน์ ที่สหรัฐไม่อาจจะนิ่งดูเฉยๆได้ครับ และเมื่อสหรัฐที่มีความพร้อมสูงกว่าในทุกๆด้่านเข้าสู่สงคราม ญี่ปุ่นที่ป้อแป้จากการขยายแนวรบไปทั่ว จะเอาอะไรไปสู้่.................รัฐบาลและเสนาธิการของญี่ปุ่นทราบถึงความจำเป็นนี้ดี พวกเขาจึงชิงลงมือก่อนได้เปรียบ ตีหัวสหรัฐให้มึนก่อน เพื่อซื้อเวลาให้นานที่สุด รอจนญี่ปุ่นจัดการกับอาณานิคมแถวนี้ได้หมดอย่างเบ็ดเสร็จ ค่อยรวมกำลังไปต้านสหรัฐเอาไว้ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 16:21:05

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าญี่ปุ่นไม่ดื้อบุกต่อ ไม่แน่เจียงยังจะปกครองแผ่นดินใหญ่ต่อ เพราะเจียงพลาดที่ไปถอนทัพ ต่างกับเหมา ที่ต่อสู้ช่วยประชาชน จนได้ใจประชามาก จากคุณ : ขอเอาชื่ออากงเป็นเดิมพัน เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 16:44:21

ความคิดเห็นที่ 7 สาเหตุที่สหรัฐอเมริกายังไม่เข้าสู่สงครามเป็นเพราะกระแสในประเทศไม่ต้องการทำสงคราม ประชาชนสหรัฐฯนิยมลัทธิ Isolationism คือการอยู่เฉยๆไม่วุ่นวายกับใครมาตั้งแต่สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 1 ทั้งนี้เพราะประชาชนชาวอเมริกันรู้ว่าสหรัฐฯเป็นประเทศใหญ่และอยู่ห่างไกลจากสมรภูมิสงคราม ทั้งในยุโรปและในเอเชีย คงไม่มีใครมารุกรานสหรัฐฯ เพราะยากที่จะยึดครองสหรัฐฯ เนื่องจากประเทศกว้างใหญ่มาก และมีอานุภาพในการทำสงคราม ขาดอย่างเดียวคือ ความอยากทำสงคราม บางทีญี่ปุ่นอาจคิดผิดที่ไปโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์ เพราะไปปลุกเสือหลับให้ตื่น ทำให้รัฐบาลสหรัฐฯได้รับความร่วมมืออย่างล้นหลามจากประชาชนชาวอเมริกันในการทำสงคราม ตรงกันข้าม ถ้าญี่ปุ่นไม่โจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์และไม่ไปตอแยกับสหรัฐฯ บางทีสหรัฐฯอาจไม่มาวุ่นวายอะไรมากกับญี่ปุ่นก็ได้ เพราะประชาชนอเมริกันอาจไม่เห็นความจำเป็นในการทำสงครามกับญี่ปุ่น รัฐบาลสหรัฐฯจึงอาจต้องยอมตามกระแสในประเทศที่ไม่อยากทำสงครามกับใครก็ได้ จากคุณ : นายชัย เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 18:43:24

ความคิดเห็นที่ 8 เหมือนที่ญี่ปุ่นพิชิตแมนจูเรียกับเรอะเหอได้ในเวลาแค่ไม่กี่สัปดาห์ อุ้ย (digimontamer) เผื่อใครไม่รู้จัก "เรอะเหอ"   เรอะเหอ 热河 RE HE เป็นเขตปกครองระดับมณฑลๆ หนึ่ง ในยุคสาธารณรัฐจีน ต่อจนถึงต้นยุคสาธารณรัฐประชาชนจีน ที่มาของชื่อมาจาก แม่น้ำอู่เลี่ย  武烈河 Wu Lie He ที่ไหลผ่านเมืองเฉิงเต๋อ ซึ่งแม่น้ำสายนี้มีต้นน้ำส่วนหนึ่งมาจากบ่อน้ำพุร้อน ซึ่งทำให้แม่น้ำสายนี้ไม่กลายเป็นน้ำแข็งในฤดูหนาว มีพื้นที่ราว หนึ่งแสนเจ็ดหมื่นตารางกิโลเมตร มีเมืองเอกคือ เมืองเฉิงเต๋อ 承德市 Cheng De Shi  พื้นที่ส่วนใหญ่ ตั้งอยู่ในที่ราบลุ่มแม่น้ำเหลียว 辽河 Liao He ซึ่งครอบคลุมพื้นที่สามมณฑลได้แก่ บางส่วนของเหอเป่ย บางส่วนของมองโกเลียใน และครึ่งหนึ่งของเหลียวหนิงปัจจุับัน สมัยสาธารณรัฐ (กั๋วหมิน 国民 Guomin) แบ่งเขตการปกครองได้ 20 อำเภอ 20 กองธง สมัยสาธารณรัฐประชาชนจีน แบ่งเขตการปกครองได้ 2 เมือง 16 อำเภอ 20 กองธง แล้วจึงยกเลิก ในวันที่ 30 กรกฎาคมา 1955 ปล. กองธง เป็นเขตปกครองพิเศษ เทียบเท่ากับระดับอำเภอ ปัจจุบันมีอยู่ในเขตปกครองตนเองมองโกเลียในเท่านั้น  ซึ่งมีอยู่ 53 กองธง จากคุณ : bmjas เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 19:04:41

ความคิดเห็นที่ 9 ความเห็นส่วนตัวนะครับ ผมว่าญี่ปุ่นพลาดเพราะชะล่าใจว่าได้แล้วจะเอามากขึ้นอีกเรื่อย ๆ อันที่จริงดินแดนของญี่ปุ่นรวมทั้งหมดก่อนที่จะเปิดฉากรุกจีนเต็มรูปแบบในปี ค.ศ.1937 นั้นถือว่าไม่น้อยแล้วนะครับ คือ รวมเอาประเทศเกาหลี ไต้หวัน แมนจูเรีย และหมู่เกาะต่าง ๆ ในแปซิฟิก ซึ่งถ้าบริหารจัดการให้ดีก็น่าจะพอบรรเทาปัญหาเรื่องประชากรล้น หรือขาดทรัพยากรได้พอสมควร แต่เวลานั้นญี่ปุ่นกลับคิดแต่ในแง่บวก คือฉวยโอกาสที่ประเทศมหาอำนาจทางยุโรปกำลังวุ่นวายช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่สองไม่มีเวลาจะมายุ่งกับด้านเอเชีย และจีนกำลังแตกแยกอ่อนแอ เป็นช่วงโอกาสทองที่จะรบเพื่อเอาดินแดนให้ได้มากที่สุดจนในทีสุดกลายเป็นติดกับดักตัวเองที่ไม่สามารถถอยได้ จนนำไปสู่การสูญเสียทุกอย่างในที่สุด คงจะคล้ายกับที่ฮิตเลอร์รบชนะประเทศต่าง ๆ ในยุโรปแล้ว ไม่ได้จำกัดขอบเขตคิดแต่จะรบไปเรื่อย ๆ ให้ได้มากที่สุด เพราะมั่นใจว่าศักยภาพของตนคงพิชิตได้ทุกประเทศก่อนจะหมดแรง จากคุณ : chenpinkun (chenpinkun) เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 19:52:31

ความคิดเห็นที่ 10 มามุขเดียวกับนโปเลียนบุกรัสเซียเลยแฮะ        นโปเลียนถล่มกองทัพรัสเซียไปหลายครั้ง    แต่รัสเซียก็ไม่ยอมมาเจรจาซักที       หลอกล่อให้นโปเลียนเข้าลึกไปเรื่อยๆ          จีนเองจะเสียเท่าไหร่ก็เสียไป    ไม่ยอมเจรจา      ญี่ปุ่นอยากยึดส่วนไหนยึดไป    ยังไงก็ยึดได้ไม่หมดหรอก      ล่อให้ญี่ปุ่นถลำตัวลึกเข้าไปเรื่อยๆ หนังสือที่เขียนในช่วงสงครามจีน-ญี่ปุ่นยังเคยเดาแผนนี้และบอกว่า     เจียงปล่อยให้ญี่ปุ่นบุกยึดไปเรื่อยๆ    พอเข้ามาลึกๆก็ปิดล้อมบดขยี้ แต่แผนแบบนี้จะทำได้สำเร็จนอกจากต้องมีพื้นที่ใหญ่โตแล้ว        ผู้นำต้องมีความโหดเหี้ยมพอดูด้วย      ถึงจะปล่อยให้ประชาชนส่วนหนึ่งต้องถูกสังเวยไป จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 19:52:43

ความคิดเห็นที่ 11 แผนแบบนี้ถ้าจะเอาชนะให้ได้ก็มีอยู่        ถ้าญี่ปุ่นสามารถดึงเอาชาวจีนในเขตที่ยึดได้มาล้างสมอง     สร้างเป็นกองทัพที่รับคำสั่งของญี่ปุ่นได้       คราวนี้ญี่ปุ่นก็จะมีกองทัพผลัดเปลี่ยนเพิ่มมาเรื่อยๆ     อาวุธผลิตได้ต่อเนื่อง      ไม่ต้องกังวลเรื่องความสูญเสีย       สามารถลุยเข้าไปยึดพื้นที่เพิ่มได้ รึอีกทางถ้าญี่ปุ่นตกลงกับโซเวียตได้    ให้โซเวียตยกทัพบุกลงมาจากด้านเหนือ     จีนก็จนมุมล่ะ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 19:57:53

ความคิดเห็นที่ 12 ปัญหาจริงๆของก๊กมินตั๋งในสงครามรบกับญี่ปุ่นคือ ก๊กมินตั๋งเองมีกำลังพลน้อยเกินไปหน่อย แม้พรรคก๊กมินตั๋งจะปกครองประเทศจีนมากว่า 10 ปีแล้วในปี 1937 แต่อำนาจแท้จริงของก๊กมินตั๋งก็ยังจำกัดมากทีเดียวครับ เจียงไคเช็คมีกำลังทหารจากโรงเรียนทหารหวงผู่ที่เป็นกองทัพชั้นเยี่ยมและจงรักภักดีที่สุดอย่างมากก็ราวๆ 4-5 แสนคนครับ กำลังทหารที่เหลือนั้นจะตกอยู่ในมือของเหล่าขุนศึกมณฑลต่างๆ ซึ่งมีกำลังทหารรวมราวๆ 1-1.3 ล้านคน - ผลของการรบชัดเจนมากใน 5 มณฑลของจีนกลาง ที่กองทัพของเหล่าขุนศึกประสบความล้มเหลวในการต้านกองทัพญี่ปุ่นครับ เพราะพวกเขาไม่พร้อมรบ หรือไม่ตั้งใจรบ อาวุธก็มีประสิทธิภาพแย่ กำลังทหารก็มีขวัญกำลังใจตกต่ำมาก และในที่สุดขุนศึกภาคเหนือหลายๆคนก็แปรพักตร์ไปเป็นกองทหารหุ่นให้ทัพญี่ปุ่นไปเสีย - เจียงไคเช็คส่งกองทัพก๊กมินตั๋งจากหวงผู่ของเขาไปตั้งรับที่เซี่ยงไฮ้ และพอกองทัพนี้สลายไป เจียงก็ต้องล่าถอยอย่างรวดเร็วจากนานกิง - ที่หวู๋ฮั่น เจียงไคเช็คระดมพลของก๊กมินตั๋งได้ราวๆ 3-4 แสนคน ผสมกับกองทัพขุนศึกภาคตะวันตกและภาคใต้อีกราวๆ 5-6 แสนคน เพื่อต้านรับญี่ปุ่นครับ ซึ่งถ้าหากเจียงไคเช็คมีอำนาจและกองทัพอย่างสมบูรณ์เพียบพร้อม ไม่แน่ว่าญี่ปุ่นอาจจะตีแนวรับที่หวู่ฮั่นไม่สำเร็จก็ได้ แต่สถานการณ์ก็คือ พอกองทัพหลักของก๊กมินตั๋งเพลี่ยงพล้ำและล่าถอย กองทหารของพวกขุนศึกก็กระเจิดกระเจิงไปด้วยครับ อย่างไรก็ตาม ชัยชนะในสงครามจีน-ญี่ปุ่น ระหว่างปี 1937-45 นั้น ต้องยกความดีความชอบให้เจียงไคเช็คและทหารก๊กมินตั๋งอีกนับล้านคนที่อดทนต่อสู้อย่างทรหดนานถึง 8 ปี จนขับไล่ญี่ปุ่นออกไปจากประเทศจีนได้ครับ ในทางกลับกัน กองทัพของพรรคคอมมิวนิสต์จีนเองผมว่ามีส่วนในชัยชนะบ้าง แต่ไม่ใช่ปัจจัยหรือกำลังหลักแน่นอน แม้กองทัพลู่ที่ 8 กองพลต่างๆที่กระจัดกระจายกันทำสงครามต่อต้านใน 5 มณฑลของจีนเหนือนั้น ช่วยสร้างความเสียหายและก่อกวนญี่ปุ่นได้มากเอาการ แต่ก็ยังไม่เพียงพอต่อทำให้ชนะสงครามครับ อย่างศึกใหญ่ร้อยกรมในปี 1940 ที่เผิงเต๋อไหวระดมกองทัพลู่ที่ 8 กองพลต่างๆในจีนเหนือให้เข้าทำลายค่ายหรือศูนย์บัญชาการของกองทัพญี่ปุ่นและทหารหุ่นพร้อมๆกันนั้น ก็ยังสร้างความเสียหายให้กองทัพญี่ปุ่นน้อยกว่าที่หวู่ฮั่นหรือฉางซาครับ (แต่เจียงไคเช็คดันทะลึ่งเห็นว่า กองทัพลู่ที่ 8 เข้มแข็งเกินไป เลยหันมาเล่นงานกองทัพปลดปล่อยประชาชนแทนที่จะไปตีกับญี่ปุ่นต่อ....) ท่านประธานเหมาก็ยังกล่าวว่า ศึกใหญ่ร้อยกรมเป็นความผิดพลาด เผิงเต๋อไหวเปิดเผยพวกเราจนล่อนจ้อนให้พวกญี่ปุ่นและก๊กมินตั๋งเห็นหมดเกลี้ยง......... แถมผลของศึกใหญ่ร้อยกรม ยังทำให้กองทัพญี่ปุ่นออกนโยบาย 3 เรียบ มาบังคับใช้ในจีนเหนือคือ ฆ่าเรียบ ปล้นเรียบ และเผาเรียบ เป็นผลให้หมู่บ้านหรือชุมชนหลายร้อยแห่งในจีนเหนือถูกกองทัพญี่ปุ่นเข้าทำลายแบบฆ่าล้างหมู่บ้าน ประชาชนอย่างน้อยๆ 10 ล้านคนถูกสังหาร เพื่อวิดน้ำจับปลา (คือกองทัพลู่ที่ 8) นั่นเอง จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 22:02:07

ความคิดเห็นที่ 13 ในสมัยนั้น กองทัพของเชียง ไค เช็ค ที่ผ่านการฝึกจากบรรดาเสนาธิการทหารแห่งเยอรมันมีจำนวนเท่าใดครับ แล้วทหารอาสาสมัครจากโซเวียตที่ส่งมาช่วยจีนมีผลงานเด่นๆในสมรภูมิไหนบ้างครับ จากคุณ : Buzz and Busy เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 22:37:07

ความคิดเห็นที่ 14 หลายๆนานาเหตุผลตามคห.ข้างบน แต่ง่ายๆ ดูแบบพื้นๆเลยนะ   เศรษฐกิจภายในประเทศไม่ดี  รุกรานเพื่อนบ้านถ่ายเทพลเมืองที่ยากจน จากคุณ : akebi1 เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 53 15:01:32

ความคิดเห็นที่ 15 เรียนคุณ Buzz and Busy 1. กองพลที่ได้รับการฝึกจากนายทหารเยอรมันนั้น คาดว่ามีประมาณ 8 กองพล เป็นกำลังพลราวๆ 6-7 หมื่นคน เจียงไคเช็คพยายามจะขยายทหารใหม่ๆที่ได้รับการฝึกโดยเสนาธิการของเยอรมันออกไปให้ได้มากที่สุดครับ แต่ฮิตเลอร์ดันสั่งถอนผู้เชี่ยวชาญกลับเสียก่อนในปี 1938 และยุติความสัมพันธ์กับก๊กมินตั๋งไป เพราะหันไปถือหางญี่ปุ่นแทน 2. ทหารอาสาจากโซเวียตนั้นส่วนใหญ่จะเป็นนักบินและผู้เชี่ยวชาญทางอาวุธครับ พวกเขาร่วมรบในการศึกสำคัญๆที่หวู่ฮั่นและฮั่นโข่ว (จริงๆก็ที่เดียวกัน) อีกที่ก็ช่วยในการรักษาเมืองจุงกิงทางอากาศครับ แต่พอปี 1941 โซเวียตและญี่ปุ่นลงนามในสัญญาไม่รุกรานซึ่งกันและกัน ก็ทำให้ทหารโซเวียตบางส่วนถอนตัวกลับไป จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 53 15:49:07

ความคิดเห็นที่ 16 มีนักบินอาสาสมัครมาจากอเมริกา ด้วยครับ ชื่อหน่วย Flying Tigers เครื่องบินเท่ห์มาก จากคุณ : เหล่าฟาง เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 53 15:16:11

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณคุณอุ้ย (digimontamer) แสดงว่าเจียงก็ตั้งใจต่อสู้ป้องกันประเทศเหมือนกัน แต่มีกำลังไม่พอสิครับ ก็คงคล้ายๆกับสตาลิน ที่ตั้งรับทางลึก แต่โชคร้ายของเจียง คือการเมืองในจีนไม่มีเสถียรภาพเท่าหรือเปล่าครับ จากคุณ : masked v เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 53 23:06:29

ความคิดเห็นที่ 18 น่าจะเป็นเช่นนั้นครับคุณ masked v ในกรณีแมนจูเรียและเรอะเหอ ที่เจียงไคเช็คไม่กระตือรือล้นในการเคลื่อนไหวเท่าที่ควร ผมก็ว่าเพราะเจียงไคเช็คเองก็อยากจะบั่นทอนกำลังของพวกขุนศึกทางเหนือเหมือนกันครับ แมนจูเรียและเรอะเหอ เป็นฐานทัพของพวกขุนศึกเป่ยหยางเก่า ที่ยอมมาร่วมกับรัฐบาลก๊กมินตั๋งก็เพราะผลประโยชน์ล้วนๆ (โดยมีฝงอี้เซียงเป็นแกนนำ) ซึ่งพวกเขาครอบครองดินแดนกว้างขวางและมีกำลังพลมหาศาลครับ (อย่างจางโซ่วเหลียง มีกำลังทหารในบัญชาตั้งเกือบ 2 แสนคน) เจียงไคเช็คเองก็ไม่ไว้วางใจความภักดีของพวกขุนศึกเรอะเหอมากนัก การที่ญี่ปุ่นเข้ามายึดครองฐานทัพของพวกขุนศึกเรอะเหอ เลยเป็นการช่วยเจียงไคเช็คขจัดเสี้ยนหนามไปส่วนหนึ่ง พวกขุนศึกเรอะเหอเลยไม่มีฐานทัพอีกแล้ว และต้องล่าถอยลงใต้มาขอพึ่งพิงเจียงไคเช็คอย่างเต็มตัวครับ แต่พอญี่ปุ่นตีเซี่ยงไฮ้และเจียงตง ซึ่งเป็นฐานทัพของเจียงไคเช็ค เจียงจึงไม่อาจจะทนดูเฉยๆได้อีกครับ ต้องลงมือลงไม้เพื่อปกป้องผลประโยชน์ของตนอย่างเต็มที่ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 20:20:45

ความคิดเห็นที่ 19 อืมม แบบนี้มันก็เรียกว่ายืมมีดฆ่าคนเลยสิครับ จากคุณ : masked v เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 53 21:22:17

ความคิดเห็นที่ 20 มือ ขวา ถือดาบ จะเอาจีน มือ ซ้าย ยกโล่ห์ กัน สหรัฐ อย่างนี้ ไม่เเพ้ก็ Super Man เเล้วครับ ... เเต่ยุคนั้น ญี่ปุ่น เขาเชื่อเช่นนั้น(ว่าตัวเเปน Super Man) จริง ๆ เเล ครับ Haaa จากคุณ : Jeek-Crusade เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 53 17:40:04