ความคิดเห็นที่ 1 คิดเหมือนผมเลยครับ ตกใจมาก เห็นอาซิ้มอาม่าทั้งหลายเข้าไปพิงๆถูๆ ลูบๆคลำๆ จิตรกรรมในพระที่นั่งพุทไธสวรรย์ ถือเป็นชิ้นงานที่งามสุดยอดในสยามแล้วครับ หมดหลังนี้ไปก็ไม่เหลืออีกแล้ว จากคุณ : ปลาทองสยองเมือง เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 20:10:01

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าเราเอากระจก กั้น ก็น่าจะช่วยได้นะครับ จากคุณ : วังเหนือ เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 21:47:04

ความคิดเห็นที่ 3 ช่วยโหวตครับ อยากให้หลายๆท่านได้ตระหนัก จากคุณ : masked v เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 23:51:59

ความคิดเห็นที่ 4 โหวดด้วยครับ เห็นด้วย จากคุณ : nap62 เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 12:54:45

ความคิดเห็นที่ 5 ใช่เลยครับ นอกจากนั้นจิตรกรรมฝาพนังที่วัดพระแก้ว มีป้ายห้ามจับก็แล้วนะ แต่ก็ยังอุตส่าห์เอื้อมไปลูบไปคลำกัน ลูบคนเดียวมันไม่เสีย แต่คนเป็นพันลูบทุกวันภาพมันก็เลือนเสียหายไปได้ ช่วยกันอนุรักษ์ไว้ให้ลูกหลานดูด้วยนะครับ จากคุณ : kingofearth เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 16:24:45

ความคิดเห็นที่ 6 อยากให้ กรมศิลปากร ยกระดับ มาบริหารจัดการแบบ กึ่งเอกชน เต็มตัว จะได้หารายได้ด้วยตัวเองมาบูรณะโบราณสถานมากมาย ให้อยู่ในระดับที่ดีกว่านี้ ยกตัวอย่าง ที่ ฝรั่งเศส หรือ อิตาลี..... จากคุณ : Pontifex Maximus เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 16:41:10

ความคิดเห็นที่ 7 คนที่ไม่รู้ก็อย่างนั้นแหละ กว่าจะรู้คุณค่าก็สายไปเสียแล้ว จิตรกรรมชั้นเยี่ยม อันดับต้นๆของไทย ยิ่งเหลือไม่กี่แห่ง มาช่วยกันสร้างจิตสำนึก กันดีกว่า จากคุณ : ดอกนางแย้ม เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 18:29:36

ความคิดเห็นที่ 8 โหวตให้ด้วยคนคะ จากคุณ : เขมิศราสุดสวย (เขมิศราสุดสวย) เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 06:57:34

ความคิดเห็นที่ 9 ที่วัดพระแก้วเช่นเดียวกันค่ะ  ห้ามถ่ายรูปที่องค์พระแก้ว  ก็ถ่ายกันจนได้  ทั้งนักท่องเที่ยวและ คนไทยด้วยกันเอง   อีกทั้งยัง ลูบคลำผนังที่มีลวดลายจิตกรรมอีก  ...   ไหว้พระไป ต้องข่มใจไป เฮ้ออ...... จากคุณ : ลำยองน้อย เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 11:07:50

ความคิดเห็นที่ 10 ยังมีอีกหลายสถานที่ที่ดูแลได้ไม่ละเอียดลออนักเกี่ยวกับการรักษาของโบราณ โดยส่วนตัว ไม่ค่อยเห็นด้วยกับการเปิดไฟส่องสว่างไปยังภาพศิลปะต่างๆ ทั้งเก่าและใหม่จะทำให้เสื่อมสภาพได้เร็วขึ้น การเปิดให้สัมผัส โดยไม่มีการควบคุมดูแล แม้กระทั่งการแสดงแสงสีเสียงตามโบราณสถานก็ตาม จุดพลุ จำลองเหตุกาณ์ มีระเบิด หรืออะไรต่างๆ นานา ก็ทำให้โบราณสถานเหล่านั้นเสื่อมพังได้ง่ายเช่นกัน จากคุณ : ยัยจอมป่วน เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 17:57:37

ความคิดเห็นที่ 11 อามา่าจะรู้ไหมว่า นั่นคือภาพเทพชุมนุมที่งามล้ำที่สุดในแผ่นดินรัตนโกสินทร์ จากคุณ : VET53 เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 19:17:47

ความคิดเห็นที่ 12 Thailand only ! ถ้าเป็นเมืองนอก คงมีวิธีป้องกันไม่ให้ได้แตะสัมผัสโดยตรงอย่างแน่นอน ยกตัวอย่างเมืองจีน โบราณสถานทางประวัติศาสตร์ให้ยืนมองจากประตูเท่านั้น โดยมีเจ้าหน้าที่นั่งประจำตลอดเวลาเปิดให้เข้าชม ตอนไปเที่ยวก็คิดว่า บ้านเค้าคุมเข้มเกินไปหรือป่าว? แต่พอมองดูภายในบ้านตัวเอง บางทีมันก็น่าทำจริงๆ นะ แต่น่าจะขึ้นอยู่กับสถานที่แต่ละแห่งด้วย อย่างเช่น ถ้าเป็นอุโบสถก็ควรหากระจกหรือพลาสติกใสมาป้องกัน จะดีกว่า จากคุณ : tomimoto เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 21:54:33

ความคิดเห็นที่ 13 เราว่าใช่เฉพาะ 9 วัดนะ ยังมีวัดเก่าๆที่ควรจะทำแบบนี้ด้วยเช่นกัน แต่น่าเสียใจอย่างหนึ่งว่า คนไทยบางคนไม่ได้ถูกปลูกฝังให้รักการอนุรักษ์สิ่งที่เปนของเก่า เช่นพิพิฯทั้งหลาย แทนที่จะมีเงินของ(รัฐทุกชุดนะ)เข้ามาสนับสนุนให้มากแต่รัฐก็เอาไปทำอย่างอื่นหมด ทำไมเราถึงเฉพาะไปที่รัฐบาล เพราะรัฐบาลมีเงินเยอะสุด เป็นคณะผู้นำประเทศที่วางนโยบายทั้งหลาย รวมไปถึงเรื่องของเศรษฐกิจ อย่างเช่นมีแผนพัฒนาเศรษฐกิจ ถ้ามีโอกาสได้ไปอ่านแผนพัฒฯจะเห็นได้เลยว่า จะพบน้อยมากใน เรื่องการอนุรักษ์ เผยแพร่ ส่งเสริมศิลปวัฒนธรรม หรือจะมีอยู่บ้างแต่ก็อยู่ในส่วนย่อย ไม่ได้อยู่ในประเด็นหลักของแผน แสดงให้เห็นว่า รัฐไม่ได้มองเรื่องนี้เป็นหลักใหญ่ ไปมองการพัฒนามากกว่า ทั้งๆที่เมืองไทยมีศิลปวัฒนธรรมอยู่มาก อาจจะเปนเพราะ เรายังเปนประเทศที่ต้องพัฒนา ยังไม่รวยพอที่จะมาสนใจเรื่องศิลปวัฒนธรรม ประชาชนต่างต้องทำมาหากิน ไม่มีเวลาพอที่จะมาเสพงานศิลปฯ สังเกตว่า ประเทศที่เข้าใจหรือรักงานศิลปฯจะเปนประเทศที่รวย ความรวยทำให้เขาไม่ต้องดิ้นรน ทำให้เขามีเวลามาสนใจกับเรื่องศิลปฯก็เปนไปได้ สรุปได้ว่า 0 รัฐบาลทุกชุดไม่สนใจเรื่องศิลปฯเพราะ ประเทศไม่รวยพอทำให้ไม่สนใจเรื่องศิลปวัฒนธรรม 0.1 รัฐไม่เคยปลูกฝังการอ่านแต่ปลูกฝังความเชื่อในสิ่งที่เขาต้องการให้ประชาชนทำตาม 0.2 พอไม่สนใจการอ่านประชาชนก็ไม่เกิดภาพในสมอง พอไม่เกิดภาพก็มีความต้องการที่อยากไปแสวงหาในสิ่งที่หนังสือเขียนไว้ 0.3 ทำให้เรื่องศิลปฯเป็นเรื่องสิ้นเปลือง 1 ประชาชนไม่มีเวลาพอที่จะไปเสพงานศิลป์และไม่สนใจเรื่องการอนุรักษ์ 2 ทำให้ประชาชนเข้าพิพิฯทุกแห่งน้อยมาก จากคุณ : attaponbig เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 54 21:42:45

ความคิดเห็นที่ 14 แปลกเนอะ สามัญสำนึกหายไปไหน - เรื่องแต่งตัวสั้นที่วัดเล่งเน็งยี่ก็ทีนึงแล้ว มากันทั้งครอบครัวทั้งหัวดำหัวขาว ปล่อยให้ผู้หญิงคราวแม่ นุ่งสั้นเลยครึ่งน่อง สวยไม่สวยก็ไม่ควร - เรื่องโบราณวัตถุโบราณสถานเหมือนกัน จะคลำหาบุญตาอะไรคนแก่คนเฒ่า ไม่รักคนรุ่นหลังแล้วหรอ จากคุณ : จากความคิดเห็นคนๆหนึ่ง (saynapuy) เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 54 22:27:32

ความคิดเห็นที่ 15 สิ่งที่เรียกว่าอนุรักษ์ รักษา มันใหม่เกินไปกว่าจะไปยัดให้คนรุ่นเก่าถือ เด็กรุ่นใหม่ก็เหมือนกัน ผมว่าเรื่องการอนุรักษ์ที่มองกันเป็นเดือดเป็นร้อน เหลือเกินมันเป็นสิ่งที่ถูกกระแสสมัยใหม่สร้างขึ้นแบบไม่มีราก จิตรกรรม เก่ามีคุณค่า แต่สำนึกว่าต้องรักษาให้อยู่เป็นพันปีมันไม่มี ภาพสึกก็เขียนใหม่ แบบนี้มันก็ไม่เสียหายถ่ามองมุมกว้าง เพราะแต่ก่อนเขาไม่ได้ยึดติด เดี๋ยวนี้เหตุที่ฝีมืออย่างโบราณมันไม่มีก็ต้องมาเดือดร้อน ความที่เป็นกระแส ว่าต้องอนุรักษ์มันก็กลวงๆ คนรุ่นก่อนเขาไม่เข้าใจหรอกครับ มันไม่เคยมี คุณค่าของภาพเขียนแต่เดิมที่เป็นคุณค่าสำหรับชื่นชม ลูบไล้ให้ซาบซ่าน เดี๋ยวนี้กลายเปนสิ่งต้องเก็บ อนุรักษ์แต่ขาดจิตวิญญาณ ขาดชีวิต บางทีปล่อยให่มันหายไป แล้วการสำนึกได้ภายหลังจะเป็นบทเรียน ที่ยืดยาวกว่า ว่าอนุรักษ์กันแต่คำว่าอนุรักษ์ มันไม่ได้เรื่องเลย จากคุณ : เจ้่าชายกบ เขียนเมื่อ : วันครูแห่งชาติ 54 09:13:08

ความคิดเห็นที่ 16 ููููบางทีปล่อยให่มันหายไป แล้วการสำนึกได้ภายหลังจะเป็นบทเรียน ที่ยืดยาวกว่า ว่าอนุรักษ์กันแต่คำว่าอนุรักษ์ มันไม่ได้เรื่องเลย ^ ^ ^ สำหรับเราไม่ใช่ค่ะ ทำไมต้องปล่อยให้หายไป แล้วค่อยสำนึกว่าควรอนุรักษ์ไว้ ทำไมไม่ปลูกฝังจิตสำนึกกันตั้งแต่ตอนนี้ ถ้าไม้แก่ดัดยากแล้ว ก็ต้องปลูกฝังกันตั้งแต่เด็ก เท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ จิตรกรรมตามวัดก็หายไปมากแล้ว รอให้สำนึกได้ จะเหลืออยู่เท่าไหร่คะ จากคุณ : เมฆน้อยลอยอ้อยอิ่ง เขียนเมื่อ : วันครูแห่งชาติ 54 12:24:01

ความคิดเห็นที่ 17 คห. 15 แบบนั้นเรียกว่าเห็นแก่ตัวหรือเปล่า วัตถุสิ่งก่อสร้างของสมัยนั้นๆ คนสมัยนั้นๆ น้อยคนนักที่จะมองเห็นอนาคต ลองนึกถึงของเล่นที่เราเล่นกันเด็กๆแล้วกัน ทิ้งๆ ขว้างๆ ใครจะรู้เมื่อผ่านรุ่นไป มันมีคุณค่ามากกว่าของเล่นอีก แต่สิ่งพวกวัตถุสิ่งก่อสร้าง สมัยอดีตพวกนั้นมันเป็นอตีดของคนต่อไป ให้ได้ศึกษารากเง้าวัฒนธรรมว่าเป็นอย่างไร ถ้ารอให้มันจางหายไปก่อน กว่าจะสำนึกได้ (ซึ่งเป็นปัจเจกบุคคลด้วยซ้ำ) ต้องให้มันหายไปอีกสักเท่าไร ปล.ของบางอย่างมันบูรณะช่อมแซมไม่ได้นะ ไม่ใช่ทุกอย่าง จากคุณ : saynapuy เขียนเมื่อ : วันครูแห่งชาติ 54 13:27:34