ความคิดเห็นที่ 1 เขียนได้ดีมากเลยค่ะ จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 21:49:50

ความคิดเห็นที่ 2 ทำไมต้องเดินตามสิ่งที่สังคมบอก เกิด เรียน ทำงาน แต่งงาน มีลูก แก่ ได้เที่ยวสัก 5 ปี เริ่มเจ็บ และตายในที่สุด ทำงานหาเงินเยอะๆไปเพื่ออะไร เพื่อความมั่นคงที่เอาไปไม่ได้หรือเพื่อจะได้อยู่เฉยๆ สบายๆ ได้โดยไม่ต้องทำงาน เอาชีวิตทั้งชีวิตของเราไปผ่อนบ้านผ่อนรถ เสียดอกเบี้ยให้ระบบทุนนิยมกลัดกร่อน ชีวิตอย่างนั้นหรือ จากคุณ : Lovearmy เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 54 22:22:39

ความคิดเห็นที่ 3 ขอมาร่วมวงคุณ dicky5 อีกหน ผมพูดแล้วคงนึกออก ความกลัวความยากจนเป็นสาเหตุสำคัญครับ ระบบภาษีของเราและแทบทั่วโลกกลับทางกับที่ควรเป็นนานมาแล้ว คือรังแกผู้ทำงานผู้ลงทุนก่อผลผลิตและบริการ แทนที่จะส่งเสริม เพราะภาษีเงินได้และภาษีกำไรไปลดรายได้ และภาษีการผลิตการค้าทำให้ของแพง แต่ภาษีที่ดินต่ำ ทำให้มีการเก็งกำไรสะสมที่ดินกันทั่วไป ราคา-ค่าเช่าที่ดินแพงเกินจริง ทำให้ผลตอบแทนต่อแรงงาน (กาย+สมอง) และทุนต่ำเกินจริง ยิ่งถ่วงการก่อผลผลิตและบริการ ที่ดินที่กักตุนไว้โดยไม่ค่อยได้ใช้ประโยชน์ ทำให้แรงงานและทุนพลอยไม่ค่อยมีงานทำไปด้วย ผลผลิตของชาติต่ำกว่าที่ควร คนว่างงานมากขึ้น ค่าแรงยิ่งต่ำ ที่สาหัสคือคนจน ซึ่งยิ่งเดือดร้อน อ่อนแอ กลายเป็นเหยื่อนายทุนผู้จ้าง นายทุนเงินกู้ และผู้หลอกลวงโดยง่าย ซ้ำการเก็งกำไรที่ดินอย่างกว้างขวาง ผสมกับสาเหตุทางการเงิน ยังก่อวัฏจักรเศรษฐกิจที่เหวี่ยงตัวรุนแรง เกิดความเสียหายใหญ่หลวงแก่ทั้งคนรวยคนจน ดังเช่นปี 2551-52 ในสหรัฐฯ และลามไปทั่วโลก ที่ดินไทยไม่ได้ใช้ประโยชน์เพราะการเก็งกำไรถึงร้อยละ 70 http://bbznet.com/scripts2/view.php?user=tangnamo&board=1&id=396&c=1 ความกลัวความขาดแคลนคือเหตุพอกพูนความโลภ ตราบใดที่ยังมีความยากจนให้เห็นตำตากันอยู่ตลอดไปทุกเมื่อเชื่อวัน ตราบใดที่ยังไม่มีสิ่งบ่งชี้ว่าความยากแค้นของมนุษย์โดยทั่วไปจะบรรเทาเบาบางลง ตราบใดที่ห้วงเหวแห่งความยากจนยังเปิดอ้ากว้างรอพร้อมที่จะรับเหยื่อ คือผู้พลาดท่าเสียทีในการประกอบธุรกิจการงานในโลกนี้ ตราบนั้นมนุษย์จะยังมีความกลัวต่อความยากจน แม้ผู้ที่รวยแล้วก็ยังกลัวจะต้องพลาดพลั้งยากจนลง ตราบนั้นมนุษย์จะตั้งหน้ากอบโกยหาเงินไว้เป็นสมบัติของตนเอง และเผื่อสำหรับลูกหลานเหลนต่อไปด้วย ยิ่งมากเท่าไรยิ่งดี ซึ่งเราเรียกกันว่าความโลภ ความโลภพอกพูนเพราะความกลัวจน ตราบนั้นมนุษย์จะยังบูชาเงินเป็นพระเจ้า ตราบนั้นเกียรติยศจะมีความหมายน้อยกว่าเงินตรา ตราบนั้นจะมีผู้ใช้เงินเป็นเครื่องมือแสวงหาอำนาจบารมีและพวกพ้องบริวารได้ ตราบนั้นจะยังมีการทุจริตคดโกง และตราบนั้นมนุษย์จะยังหาทางกดขี่ขูดรีดกันเอง หากมนุษย์ไม่กลัวความยากจนเสียแล้ว เกียรติยศก็ย่อมจะสำคัญกว่าเงินตรา และจะไม่มีใครยอมไปเป็นลูกน้องเพื่อประดับบารมียังความยิ่งใหญ่ให้แก่ผู้อื่น หรือยอมเป็นเครื่องมือเพื่อประกอบกรรมอันชั่วช้าเดือดร้อนแก่ผู้อื่น เพื่อประโยชน์ของผู้หนึ่งผู้ใดโดยเฉพาะ หากมนุษย์ไม่กลัวความยากจนเสียแล้ว มนุษย์จะหยุดกอบโกยเงินทองชนิดที่ใช้ 10 ชาติก็ไม่หมด เพราะใครเล่าจะหาบน้ำไปด้วยทั้งหาบ? หากรู้ว่าเพียงกระติกเดียวก็เพียงพอสำหรับการเดินทางไปถึงแหล่งน้ำแหล่งต่อไป ความร่ำรวยล้นฟ้าจะไม่เป็นสิ่งน่าเกลียดน่ากลัวเหมือนในปัจจุบัน แต่ความพยายามตะเกียกตะกายที่จะให้ร่ำรวยเช่นนี้อาจจะกลายเป็นสิ่งน่าขำขันมากกว่า โดยนัยนี้ ระดับศีลธรรมของมนุษย์ก็จะยกขึ้นสูง และโลกเราจะน่าอยู่กว่าปัจจุบันมาก มนุษย์จะหมดห่วงกังวลบรรดาที่เคยมี แล้วก็จะเกิดน้ำใจเสียสละตั้งหน้าตั้งตาทำงานเพื่อประโยชน์ของสังคมส่วนรวมได้เอง การที่มนุษย์จะเลิกกลัวความยากจนได้ ก็คือเราจะต้องหาทางขจัดความยากจน ทำให้มนุษย์แน่ใจได้ว่าเมื่อเขาต้องการทำงานหาเงินเพื่อเลี้ยงชีวิต เขาก็จะสามารถหางานทำได้โดยมีรายได้ดีพอควร (จากหนังสือ ความยากจนที่ไม่เป็นธรรม เศรษฐศาสตร์ที่ลงถึงราก หน้า 77-78 ดูได้ที่ http://utopiathai.webs.com/UnjustPoverty.html ครับ) จากคุณ : สุธน หิญ เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 54 15:17:06

ความคิดเห็นที่ 4 สิ่งที่คุณ สุธน หิญ  นำเสนอต่อสังคมเรื่อยมา... ถือเป็นแง่มุมหนึ่ง  ที่มีเหตุผล อันหนักแน่น ต่อ การแก้ไขปัญหาความยากจน ความเป็นธรรม ซึ่งส่งผลกระทบต่อ ยูโทเปีย ของสังคม  มาเนินนาน แต่สิ่งที่ดี  ที่ถูกต้อง  มีเหตุผล  เป็นราก เป็นสาเหตุ  เป็นปัญญา นั้น บ่อยครั้ง หลายครั้ง   ...มนุษย์สังคม  ก็ยังมิอาจเอามาใช้ เอามาปฏิบัติได้ เพราะอะไร? ไม่พร้อม มีอย่างอื่นสำคัญกว่า ผลประโยชน์ขัดกันสูง  ยอมไม่ได้ ปล่อยให้โง่ต่อไป หรือ ..ยังไงก็ได้  ไม่ใช่เรื่องของฉัน และ  รอไปก่อน  ซื้อเวลาไปเรื่อยๆ จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 54 08:39:41