 |
เอ่อเล่าๆไปนะ นึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อคืนนี้ไปซื้อหลอดตะเกียบที่บิ๊กซีแจ้งวัฒนะ ไอ้พนักงานแผนกหลอดไฟมันไม่อยู่ (แผนกนี้หละประจำเลยชอบเบี้ยวงาน) ไปตามพนักงานอีกแผนกหนึ่ง มาถามว่าที่ลองหลอดไฟอยู่ที่ไหน เขาหน้าบึ้งๆแล้วพูดเสียงแข็งๆว่า "ก้ออยู่ตรงแผนกหลอดไฟน่ะสิ" เราก็บอกว่า "หาไม่เจอช่วยชี้ให้ดูดิ" เขาพาเราไปแล้วบอกว่า "กดสวิตช์ตามเบอร์" เราก็กดแล้วม้ันไม่ติด ก็เลยไปตามเขาอีก เราบอกที่กล่องเรามันเขียนเบอร์ 5 เราก็อกดสวิตช์เบอร์ 5 แต่มันไม่ติด เขาตะคอกเราว่า "มันเป็นเบอร์ 4" เราก็ทำคอย่นกลัวโดนตะคอกอีก พอเขาไปแล้ว เราลองอีกหลอด เพราะกะจะซื้อ 2 หลอด มันก็ไม่ติดอีกแฮะ ลองหลอดไหนๆก็ไม่ติด ทั้งๆที่เรากดเบอร์ 4 แต่ก็ไม่กล้าไปตามเขา เพราะกลัวขยาดที่จะเห็นหน้าบึ้งๆของเขา...
เผอิญมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมากับแฟน เขาเสียบหลอดตะเกียบเข้าไป โหมันติดทันทีอ้ะ แต่แสงมันเหลืองๆ แฟนเขาบ่นว่าไม่สว่างเราเลยบอกให้เขาดูฉลากที่เป็นสีฟ้า ไม่ใช่สีเหลือง เขาก็เข้าใจ แล้วไปเอามาอีกหลอดมาลอง โหเสียบปุ๊บติดปั๊บอีกแฮะ...!!!?? แต่เราเสียบทีไรก็ไม่ติด คงมือไม่เที่ยงตอนหมุนเกลียว เราก็ไม่กล้าไปตามพนักงาน บอกตรงๆวาเห็นหน้าหมอนี่แล้วใจไม่ดีเลยหละ แต่โชคดีเด็กหน่มคนนั้นใจดีลองหลอดให้เราสำเร็จ ติดหมดทุกหลอดเลยหละ...
เราก้อเลยคิดว่ามันคงทุกวงการนั่นแหละ ถ้าจ่ายเงินน้อย พนักงานก็ยิ้มไม่ค่อยไหว ตอนพนักงานตะคอกเรา เรารู้สึกทำท่าจะโมโห แต่พอคิดถึงตัวเองตอนยืนขายของในห้างสรรพสินค้าในอังกฤษแล้วยิ้มไม่ออกเหมือนกัน แล้วเราก็เข้าใจเขา ก็เลยไม่โมโหเขากลับ...
แต่บางครั้งเวลาเจอพนักงานขายของในห้างให้บริการดีมากๆ หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส เราก็รู้สึกทึ่งมากๆนะ ที่เขาหรือเธอสนุกกับงานแย่ๆแบบนี้ได้ นับว่าน่าสรรเสริญจริงๆ
สรุปแล้วมันคงเหมือนกับภาษาอังกฤษที่เขาพูดว่า
If you pay peanuts, you'll only attract monkeys.
แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 54 12:46:16
| จากคุณ |
:
fortuneteller   
|
| เขียนเมื่อ |
:
14 ม.ค. 54 12:43:10
|
|
|
|
|
ทำไมอาจารย์ ที่โรงเรียนบางคน
