ความคิดเห็นที่ 1 Let me try.. 1. Welcome to my outlet please 2. Comfortably browse your favorite colors and styles 3. There are different sizes available to meet your requirements. It's too loose or large. It's too small or tight. It's fit you. 4. More than one purchase reduces the others. The more you purchase, the more you get discounts. 5. I'm sorry I can't lower the price anymore. This is a reasonable price. จากคุณ : tunewin เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 54 23:43:47

ความคิดเห็นที่ 2 พอลูกค้าเดินเข้าร้าน ถ้าพูดข้อ 1 กับ 2 ส่วนใหญ่ลูกค้าจะเดินหนีออกจากร้านไปเลย แต่ถ้าไม่หนีก็ทนเดินดูของในร้านอย่างรำราญ ร้านค้าในประเทศแถบตะวันตกส่วนใหญ่พนักงานขายจะไม่ตามประกบลูกค้าแจเหมือนของไทย สมัยเราไม่ได้อยู่เมืองไทยมานาน พอกลับมาเมืองไทยเข้าร้านซื้ออะไรแทบไม่ได้สักอย่างเพราะรำคาญขี้เกียจโต้ตอบกับคำพูดที่พนักงานขายยิงมาตลอด บางทีเราต้องพกป้ายติดตัวมามีข้อความว่า "เจ็บคอ หมอห้ามพูด" เจ้าของร้านชอบกดดันให้พนักงานขายเข้าประกบลูกค้า แต่เจ้าของก็น่าจะสังเกตดูดีๆว่าถ้าพนักงานเข้าไปประกบลูกค้า บางทีลูกค้าจะเดินหนีออกจากร้านไปเลย อย่างที่เราทำบ่อยๆ อย่างเวลาเข้าแผนกเหล้าน่ารำคาญมากๆ ตอนจะดูฉลากเทียบราคากับปริมาณแอลกอฮอล เราเคยโดนพนักงานขายตามประกบไม่ว่าจะเิดินไปไหน เดินหน้าหลังเลี้ยวซ้ายขวาก้อเดินตาม เราโมโหเลยแกลังเดินเป็นวงกลมทวนเข็มตามเข็ม แล้วกระตุกเลี้ยวกลับทิศกลางทาง แล้วบอกว่าหยุดตามเราจะได้ไหม เรามาตัวเปล่าไม่มีถุง เหล้าคุณขวดตั้งบะเร่อ จะไปซุกที่ไหนได้ ก่อนออกจากร้านจะยอมให้ค้นตัว แต่อย่าเดินตามแบบนี้ ขอร้องเลย บางทีพนักงานก้อพยายามสอนเราเรื่องเหล้า เราบอกว่าเรารู้เรื่องเหล้ามากกว่าคุณหลายเท่า ที่เราดูนานไม่ใช่เพราะเราไม่รู้จักเหล้า แต่เราต้องการดูการตั้งราคาว่า ราคากับปริมาณแอลกอฮอลมันคุ้มค่าหรือเปล่า... แต่เรื่องที่น่าขำก็คือว่าปัญหาเรื่องพนักงานงานขายเหล้ารบกวนเราตอนนี้หมดไปแล้วตลอดกาล เพราะอะไร? ตอบ พนักงานพวกนี้เป็นผู้หญิงแต่งตัวสวยๆล่อลูกค้าผู้ชายกันหมด พวกเธอมักจะเข้าประกบผู้ชายแต่งตัวดีๆท่าทางภูมิฐานดูมีเงิน สมัยเรากลับมาเมืองไทยใหม่ๆเราเคยโดนประกบบ่อยๆเพราะแต่งตัวดีเกินไป คือตอนนั้นต้องไปสอนภาษาอังกฤษคนรวยๆตามบ้านก้อเลยแต่งตัวเรียบร้อยหน่อยและใช้เสื้อผ้าราคาแพง แต่อยู่เมืองไทยไปนานๆ เราเปลี่ยนเป็นทำงานแปลหนังสือแปลเอกสาร แล้วเราไว้ผมยาวมากๆแต่งตัวรุงรังกลายเป็นเหมือนคนจรจัดข้างถนน หลังจากนั้นเราพัฒนาเป็นหน้าตาสวยๆ แต่งตัวสวยๆเหมือนผู้หญิงขึ้นมาเรื่อยๆ ตอนนี้ผมเรายาวเกือบถึงก้นแล้วหละ หน้าเราก้อเด้งเหมือนสาวๆืืที่ีเปรี้ยวมากๆเลย พวกพนักงานสาวๆที่ขายเหล้าเห็นเราหน้าตาท่าทางไม่เหมือนหนุ่มหล่อๆรวยๆ พวกเขาก้อเลยเลิกประกบเราไปตลอดกาล เลยหละ...ดี ไม่น่ารำคาญ ต่อไปนี้ตูจะได้ดูเหล้าในร้านสงบๆ...555+++... เราว่าเวลาลูกค้าเข้าร้านคุณยิ้มให้แล้วพูด Hello ก็พอแล้ว จากนั้นก็คอยดูว่าเขาสนใจอะไรเป็นพิเศษถึงเข้าไปถามว่า Can I help you? ถ้าลูกค้ายังอยากอยู่ตามลำพัง เขามักจะพูดว่า Just looking แต่ถ้าเขาอยากให้คุณช่วยอะไรเขา ทีนี้เขาจะพูดยาวเลย คุณถึงพยายามสื่อสารกับเขา... แก้ไขเมื่อ 21 ม.ค. 54 10:33:51 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 10:18:40

ความคิดเห็นที่ 3 ต้องลองไปดูร้านขายนาฬิกาที่แพลตินั่มค่ะ เราเคยเห็น ฮาดี คือภาษาไม่ต้องเป๊ะ เน้นกล้าเข้าไว้ ไม่ทราบว่าร้านที่จขกท.จะไปทำนี่ประมาณไหนคะ แบบแพลตินั่มหรือหรูกว่า เราว่าถ้าไม่หรูก็ไม่ต้องห่วงเรื่องภาษาทางการหรืออะไร Hello/ How are you today? อะไรแบบนั้นได้เลยค่ะ 1. Hello / How are you? / Please come in / May I help you? ฯลฯ 2.ข้อนี้อาจไม่ต้องพูดก็ได้ค่ะ ถ้าเค้าบอกว่าขอดูเฉยๆก็บอกว่า Take you time / Let me know if you want anything ก็ได้ค่ะ 3. We've got (จำนวน) sizes for this one. / Would you like to try it/them on? พอลองแล้วก็ถาม Is it fit? (Too big? Too small?) 4. If you buy more than one, I can give you discount. The more you buy,the more discount you'll get. 5. Im really sorry, that's the final price / best price I can give. (แถมยิ้มไปด้วยทีนึง) จากคุณ : azur เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 13:29:02

ความคิดเห็นที่ 4 เคยได้ยินบทสนทนาระหว่างแขกอาหรับกับคนขายนาฬิกาเถื่อนข้างทางแถว patpong (ถนนนี่สะกดภาษาไทยไม่เคยถูกเลย) จี้เส้นดี แขกหยิบนาฬิกา ถามราคา คนขายก้อบอกราคา แล้วนี่เป็นบทสนทนา แขก: Is it waterproof?   คนขาย: Yes. แขก: Can I try it? คนขาย: Yes, you can put it on. If the strap is to short or too long, I can adjust it for you. แขก: I mean I want to put this watch in the water to see if it's really waterproof.  Can I do that? คนขาย: Yes, but you have to pay me the money first. แก้ไขเมื่อ 21 ม.ค. 54 14:59:47 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 14:58:45

ความคิดเห็นที่ 5 อีกบทสนทนาหนึ่ง ที่ท่าน้ำโรงแรม Oriental Hotel คนขายภาพลอกจากกำแพงวัดชวนนักท่องเที่ยวฝรั่งคุย คุยโน่นคุยนี่ แล้วก้อมาถึงบทสนทนานี้ vendor: Have seen mongrel & snake fight? tourist: (ทำท่างง?) I beg your pardon. ตอนนั้นเรากับเพื่อนอีกหลายคนที่พูดอังกฤษได้ต่างก็พยายามกัดริมฝีปากกลั้นหัวเราะ เพราะ mongrel มันแปลว่าหมาพันธ์ทาง มันไม่ใช่แปลว่าพังพอน (mongoose) แต่เราขำไม่ค่อยจะออกเพราะ mongrel สุดที่รักของเราเพิ่งโดนงูกัดตายไปเมื่อไม่กี่วันนี่เอง เพราะมันซ่ามากชอบไปเห่าใส่งู แล้วโดนงูฉกตรงจมูก เลยเดี้ยงเลย มันเคยโดนฉกตามตัวแต่รอดมาหลายครั้งเพราะขนมันหนา แต่คราวนี้มันถึงฆาตจริงๆอ้ะ...!!! vendor: You know, mongrel is an animal that looks like a ....(แกคงจะนึกถึงคำว่ากระรอกแต่ไม่รู้ศัพท์)... tourist: ทำเป็นฟังรู้เรื่อง แล้วเปลี่ยนเป็นคุยเรื่องอื่น อีกไม่กี่นาทีต่อมาคนขายๆของไปได้บานเลย รู้สึกจะขายรูปละ 700-800 บาท แค่ครึ่งชั่วโมง ที่เรากับเพื่อนๆนั่งไถลอยู่ตรงนั้นนะ คนขายๆของให้นักท่องเที่ยวไป 2 รายได้เงินไปได้ตั้ง 2000 กว่าบาท...!!! เพื่อนเราตั้งหลายคนที่พูดอังกฤษเก่ีงๆเลยหายซ่า เลิกดูถูกคนขายข้างถนนเลย เพราะพวกเราจริงๆแล้วก้อเดินออกมาขายของข้างถนนเหมือนกัน แต่ขาย time sharing (สิทธิการไปใช้ resorts ในหลายๆประเทศ ...ตอนนั้้นพวกเราทำงานให้บริษัทนี้ขาย time sharing ที่มีสำนักงานอยู่ที่โรงแรมแม่น้ำ) แต่พวกเราไม่มีใครขายได้เงินเลยสักเก๊เดียว...555+++... ในที่สุดพวกเราจึงเข้าไปสัมภาษณ์คนขายว่าขายยังไงหว่าแพล็บเดียวได้ตั้งหลายตัง เดือนๆหนึ่งรวยตายห่ะ พวกเรานักเรียนนอกขายไม่ได้เงินเลยสักบาทเดียว คนขายก้อสอนพวกเราว่าจิตวิทยาในการขายของนักท่องเที่ยวก้อคือ "พยายามอย่า push แต่จะขายสินค้า แต่ควรชวนนักท่องเเที่ยวคุยเรื่องสนุกๆก่อน ผูกมิตรไว้ก่อน แล้วจึงค่อยๆตะล่อมขาย แต่อยู่ดีๆไปเสนอสินค้านักท่องเที่ยวกลัวเสียเงินจะเดินหนีหมด..." อะโห อะไรกันจะปานนั้น...พวกเราน่ะเรียนหนังสือมามากกว่าคนขายของข้างถนน แต่กลายเป็นโง่กว่าเขาซะอีก...555+++...แล้วพวกเราก้อไปนั่งจับกลุ่มคุยกัน แล้วได้ใจความว่า ไอ้หมอนั่นมันไปยืนขายอยู่ตรงนั้นโดยไม่โดนมาเฟียไล่ที่ได้ยังไงกันหว่า? ทำเลตรงนั้นมันเป็นแหล่งเงินแหล่งทองมากๆเลยน่ะเนี่ย...!!!...แล้วพวกเราก้อสรุปกันว่า "ความรู้นอกระบบแบบนี้นะ (เช่นรู้ว่าจะไปตั้งที่ขายของต้นทุนถูกๆแต่ขายราคาแพงๆแบบนี้ได้ที่ไหนใน กทม) เป็นความรู้ที่ทำให้คนรวยได้ง่ายๆกว่าความรู้ที่ได้จากการจบปริญญามาจากเมืองนอก แล้วมาเป็นลูกจ้างเขา ซะอีก...!!!" เราเคยเห็นคนแบกกระเพาะปลาขายที่เยาวราช พอเรียกสั่งกิน อะโหชามหนึ่งแพงมากๆ จำไม่ได้แล้วว่าเท่าไหร่ แต่คิดว่าเลย 150 บาท หรือประมาณ 200 บาท นี่หละ (นั่นมันตั้ง 10 กว่าปีมาแล้วนะ)...อยากรู้นักจริงๆเชียวว่าวันๆจะขายได้เท่าไหร่ ทำไม จขกท แทนที่จะไปเป็นลูกจ้างเขา ไม่ลองศึกษาดู แล้วขายเองมั่ง เราว่าสินค้าบางอย่าง มันต้นทุนแค่ไม่กี่ตังเอง แต่มันต้องรอบรู้ว่าตั้งขายที่ไหนแล้วรวยเละได้ภายในพริบตาเดียว...!!! แก้ไขเมื่อ 21 ม.ค. 54 15:39:27 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 21 ม.ค. 54 15:34:31

ความคิดเห็นที่ 6 ขอขอบคุณทุกท่านที่ช่วยเหลือและแนะนำค่ะ จด จด จด .... เอาไว้ใช้ต่อ คุณ fortuneteller ความจริงเราก็มีความคิดอยากเริ่มเปิดร้านขายของเป็นของตัวเองเหมือนกัน ติดปัญหาที่นึกไม่ออกว่าจะขายอะไร เริ่มยังไง แล้วก็ยังไม่มีประสบการณ์การขาย เจ้าของร้านเขาเลยบอกว่าลองมาช่วยพี่ขายก่อนไหม ก็เลยเอาก็เอา ถือว่าเป็นการสำรวจตลาด ลูกค้า แล้วก็ฝึกการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าของตัวเองค่ะ จากคุณ : กลมกล่อม...หอมกรุ่น เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 54 07:38:35