ความคิดเห็นที่ 1 นี่เป็นเหตุผลนึงที่ผมจะไม่ทำง่นกับราชการหรือรัฐวิสาหกิจ เคยฝึกงานแล้วรู้สึกว่าดโนดูดไฟในชีวิต งานบางอย่างไม่ต้องใช้ความรู้สูงแบบผมก็ได้มั้ง  ขอโทษที่มาบ่นนะครับ "อยู่กับสิ่้งใดก็เป็นสิ่งนั้น" ลองรับงานนอกแบบ freelance หรืออะไรพวกนี้ดูสิครับอาจจะได้เจออะไรใหม่ๆ จากคุณ : Fuzien เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 54 22:40:16

ความคิดเห็นที่ 2 ลองหาหนังสือเกี่ยวกับการผลิตความคิดสร้างสรรค์มาอ่านดูก็ได้ครับ แนะนำของ De Bono โดยเฉพาะ Lateral Thinking จะช่วยให้ความคิดเราเป็นระเบียบ และช่วยให้เราผลิตความคิดสร้างสรรค์อย่างเป็นระบบด้วยครับ ไม่ต้องคอยรอแรงบันดาลใจอย่างเดียว นอกจากนี้ก็ลองเสพงานศิลปะที่มีความคิดสร้างสรรค์เจ๋งๆ มันกระตุ้นและจุดประกายความคิดของเราได้เช่นกัน คลุกคลีอยู่กับคนที่เก่งกว่าเราในด้านนี้ด้วยครับ เพราะนอกจากจะเป็นแรงกระตุ้นแล้ว ยังจะเป็นแรงอิจฉาคลุกรุ่นในใจเล็กๆ ช่วยขับเคลื่อนให้เราพยายามดึงพลังสร้างสรรค์ที่ซ่อนอยู่ในตัวเราออกมาให้ทัดเทียมกัน สาเหตุที่เราเฉื่อยชาลงในด้านนี้ เพราะเราไม่ได้ถูกท้าทาย (หรือเราไม่ได้ท้าทายตัวเอง) ฝึกทำสิ่งใหม่ๆ สร้างทักษะๆ ใหม่ โดยซอยเป็นขั้นตอนหรือก้าวเล็กๆ แต่ทำสม่ำเสมอ แล้วพยายามมองหา pattern บางอย่างที่เกิดขึ้นในสิ่งหรือกิจกรรมที่ทำ บ่อยครั้งเราจะเห็น pattern คล้ายๆ กันนั้น ก็ปรากฏอยู่ในกิจกรรมหรือสิ่งที่เป็นไปในมิติอื่นๆ ของชีวิตเช่นกัน จากนั้นพยายามหา "จุด" เชื่อมโยงกัน นึกได้เท่านี้ ตอนนี้ ประมาณนี้ ลองดูนะ จากคุณ : Zeitgeist aka bAdkArmA เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 54 23:03:35

ความคิดเห็นที่ 3 ผมเองมองว่า Creativity (ความคิดสร้างสรรค์) กับ Create (การสร้าง) นั้นเกี่ยวข้องกันมาก ผมจะไม่ใช้คำว่า creative กับคนที่มีแต่ความคิดนะครับ เขาต้องมีผลงานที่เขาสร้างสรรค์แล้ว และสร้างสรรค์อย่างมีความคิดสร้างสรรค์ด้วย ดังนั้นผมคิดว่าการที่คนเราจะมี creativity ได้นั้นต้องหมั่นสร้างสรรค์ผลงานสมำ่เสมอ และในการสร้างผลงานแต่ละครั้งเราก็ควรที่จะปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและทดลองวิธีหรือแนวคิดใหม่ๆเสมอๆ ไม่ทำตามสูตรเดิม สรรหาวิธีอื่นๆที่อาจจะเร็วกว่า ประหยัดกว่า หรือแค่เป็นวิธีใหม่ๆเท่านั้นก็ได้ ไม่ทำอะไรซ้ำ ไม่คิดอะไรซ้ำ มองหาก้าวต่อไปเสมอ จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 54 00:12:07

ความคิดเห็นที่ 4 รับราชการแล้วความสร้างสรรค์หดหาย? ไม่เอาน่า! การถูกลุงๆป้าๆกดขี่ข่มเหงทางความคิด ไม่ได้หมายความว่า มันทำให้ความคิดสร้างสรรค์หดหายนี่นา คนละเรื่องกัน ใครมาห้ามไม่ให้สร้างสรรค์หรือ? ไม่ว่าทำงานอะไรมันก็ต้องสร้างสรรค์ทั้งนั้นแหละ ไม่ว่าเอกชนหรือราชการ ก็ต้องการความสร้างสรรค์เหมือนกัน เป็นแต่ว่าภาคเอกชนนั้นเรียกร้องความสร้างสรรค์สูงกว่าก็เลยให้โอกาสกับคนที่คิดสร้างสรรค์มากกว่า ได้มีโอกาสแสดงออกกว่าภาคราชการ แล้วก็บำเหน็จรางวัลมากกว่า บริบทมันไม่เหมือนกัน แต่ถึงอย่างไร การทำงานภาคราชการก็ต้องการความสร้างสรรค์อยู่นั่นเอง แต่ว่ามันต้องสร้างสรรค์แบบสร้างสรรค์ เอ๊ะ พูดพิลึกแฮะ จขกท อาจเถียง ทุกองค์กรไม่ว่าภาครัฐหรือเอกชน ขอให้เชื่อเถอะว่าต้องอยู่ภายใต้กฎเหล็กทั้งสองข้อขององค์กร ข้อหนึ่ง นายถูกเสมอ และ ข้อสอง ถ้ายังสงสัยให้ไปอ่านข้อหนึ่งใหม่จนกว่าจะเข้าใจ ดังนั้นเมื่อเราเกิดความคิดสร้างสรรค์ สิ่งที่ต้องคำนึงถึงก็คือ จะนำเสนออย่างไรจึงจะเป็น win-win-win คือ เป็นประโยชน์จริงกับองค์กร เป็นประโยชน์กับนาย แล้วก็เป็นประโยชน์กับเรา แค่ win-win ยังไม่พอง่ะ มีความคิดที่เป็นประโยชน์อย่างเดียวยังไม่พอ มันต้องเสนอแบบเนียนๆด้วย วิธีเสนอแบบเนียนๆนั้นมีนานาวิธี ความสร้างสรรค์มันอยู่ตรงนี้แหละ เข้าใจหรือยังว่า สร้างสรรค์อย่างสร้างสรรค์คืออย่างไร? ถ้ายังไม่เข้าใจให้กลับไปอ่านข้างต้น ขอให้เชื่อเถอะ จากประสบการณ์ตรงของคนที่เล่นมาแล้วทุกบทตั้งแต่ผู้รับใช้สารพัดยันเป็นคนใช้คนอื่นสารพัด   จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 54 09:32:53

ความคิดเห็นที่ 5 ตามกระทู้ใช้คำว่า  ให้เห็นแต่โอกาส   ในทางธุรกิจ  โอกาส หมายถึง ผลกำไร ในทางราชการ  โอกาส หมายถึง ลาภยศและสายสะพาย จากคุณ : vincentlenon เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 54 10:05:22

ความคิดเห็นที่ 6 โอกาส กรอบ กฏ กติกา ระเบียบ ระบบอาวุโส  คนอายุมากกว่า  คนแก่  การอยู่ใต้บังคับบัญชา ............................................. ^ เป็นตัวแปร   ที่ส่งผลต่อ  ความคิดสร้างสรรค์ ความคิดสร้างสรรค์   คำนี้  เชื่อว่า  เป็นสิ่งพึ่งปรารถนา  เป็นสิ่งดี  เป็นคุณสมบัติที่ดี อยากมี อยากได้ ไว้ประจำตัว สิ่งๆหนึ่ง   มันดำรงอยู่ พอนานวัน  เราคุ้นเคยกับมัน  คนอื่นคุ้นเคยกับมัน   มันกลายเป็นของเก่าไปซะแล้ว สิ่งนั้น  ของเก่านั้น   มันได้กลายเป็นเครื่องมือ  สำหรับ  ทุกๆคนไปในที่สุด ความเคยชิน   บ่อยครั้ง   มันเป็นที่มาของความเสื่อม  การล่มสลาย  หรือ สาเหตุของความประมาทและความเสียหาย สิ่งใหม่  จึงเป็นเหมือน  ฟ้าใหม่  น้ำใหม่  อันยังความสดใส  สดชื่น  การตื่นตัว และปลุกพลังความท้่าทาย สิ่งใหม่  คือ  การจัดระเบียบใหม่   หรือ  การมองในแง่มุมใหม่  จากทุกสรรพสิ่งที่มีมาก่อนหน้านี้ การเห็นสิ่งใหม่ได้   ก็เพราะ  ใจในความคิดได้รับการปลดพันธนาการจากมุมมองเก่า นั่นย่อมหมายความว่า   คุณเห็นถึงสารัตถะในระดับโครงสร้างของสิ่งเก่า หรือสิ่งที่เป็น  อย่างกระจ่างมากพอ จึงจักสามารถขยับ  หรือ ปรับเปลี่ยน  โยกย้าย  ถ่ายโอน  สารัตถะของสิ่งเก่า เพื่อ การกำเนิดใหม่ให้กับมัน การมีความคิดสร้างสรรค์   ต้องการจิตใจบนความคิด  ทีเคลื่อนไหวอยู่เสมอ แรงบันดาลใจจะช่วยส่งเสริม  ผลักดัน อยู่เบื้องหลังการแสดงออกอย่างสร้างสรรค์นั้น จิตใจที่ได้กลายเป็นเจตจำนงเพื่อผลิตสิ่งใหม่  จำเป็นต้องเข้าถึง  ความจริง เพื่อ ยึึดกุมเกาะกระแสนั้นไว้ นี่เป็นโลกภายในของผู้เห็น   แล้วใช้ตรรก  หรือวิทยาการ  เพื่อ สื่อสารและแสดงออกหรือ ทำคลอดมันต่อโลก แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 54 11:33:58 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 54 11:16:12

ความคิดเห็นที่ 7 โอกาส เป้าหมายของระบบราชการ คืออะไร? ระบบราชการ  ถือเป็น โครงสร้าง  เป็ฯสถาบัน     มิติหนึ่งของสังคม ข้าราชการ  คือ ผู้คุมกฏ  เพื่อ ให้กลไกอื่นๆ ต่างๆ  ดำเนินไปไ้ด้ ตามครรลอง แต่ครรลองนั้น  ทิศทางถูกคุมโดย การเมือง(ซึ่งตามสาระ คือ เจตจำนง/เจตนารมณ์ของทั้งสังคม-ปชช.) บ่อยครั้ง  เราพบว่า  การเมืองโดยนักการเมือง  ได้กลายพันธุ์หรือแปลกแยกต่อสถานะ หรือ เจตนารมณ์ปชช. กล่าวคือ   คนในระบบการเมือง   ดำรงอยู่  ทำ-ประพฤติตน  สมคบกัน  "โกง" ฉ้อฉล เพื่อ  ชนชั้นตน ในระดับสร้างความเสียหายต่อทั้งองคาพยพของสังคม  หรือ รัฐ เสียมากกว่า   ข้าราชการ  จึงมีสถานะเป็นเครื่องมือของรัฐ   ที่  ผลิตซ้ำกระบวนการตายซากรายวัน เพื่อ ทิศทาง  เป้าหมาย ที่หลอกลวง  เป็นไปไม่ได้  ยากจะไปถึง  ช้าไม่ทันการ  ไม่มั่นใจในนโยบาย  ต้องดูทิศทางลมที่ผันแปรตลอด เกิดความไม่มั่นใจในระบบ  เอาใจเจ้านายเป็นหลัก  เอาตัวรอด  และเพียรหวังความก้าวหน้าในตำแหน่งแห่งหน เป็นสรณะ.......... อาจกล่าวได้ว่า  ระบบราชการ  มีธรรมชาติที่ต้องการ  การสร้างสรรค์ ไม่มากนัก เว้นไว้แต่  หน่วยงานเพื่อการวิจัย  การบุกเบิก ซึ่งอาจรวมถึงมหา'ลัย แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 54 11:35:10 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 54 11:20:30

ความคิดเห็นที่ 8 กฤษณะ มุรติ  กล่าวไว้ว่า............ ดังนั้นการสังเกตดูตัวเองในความสัมพันธ์กับผู้อื่น ข้าพเจ้าก็จะพบว่า ข้าพเจ้าให้ความนับถือผู้คนอย่างไม่ถูกต้องอย่างไรบ้าง และข้าพเจ้าจะพบตนเองอย่างที่เป็นจริงได้อีก ก็โดยสังเกตความสัมพันธ์ของข้าพเจ้ากับต้นไม้ กับฝูงนก กับความคิด กับหนังสือ และอื่นๆ ท่านอาจมีปริญญาของทุกๆสาขาวิชาในโลก แต่หากท่านไม่รู้จักตัวเองแล้ว ท่านก็จะเป็นบุคคลที่โง่เขลา การรู้จักตนเองเป็นเป้าหมายแห่งการศึกษาทั้งหมด หากปราศจากความรู้ในตนเองแล้ว การเก็บข้อเท็จจริง หรือการจดการบรรยายเพื่อสอบให้ได้นั้น - จะเป็นชีวิตอย่างโง่เขลา ท่านอาจสามารถอ้างถึงคัมภีร์ภควัทคีตา อุปนิษัท คัมภีร์อัลกุรอาน หรือคัมภีร์ของคริสต์ศาสนา แต่ถ้าท่านไม่รู้จักตนเองแล้ว ท่านจะเป็นเหมือนนกแก้วนกขุนทอง - ที่จำคำพูดของคนอื่นมาพูดเท่านั้น ในวินาทีที่ท่านรู้จักตนเอง ไม่ว่ามันจะเล็กน้อยเพียงใด กระแสของความคิดสร้างสรรค์จะเริ่มเกิดขึ้น มันเป็นการค้นพบอย่างทันทีในตัวเองอย่างที่ท่านเป็นจริง ไม่ว่าท่านจะโลภ ชอบเอาชนะ โกรธ อิจฉา หรือโง่เขลา การสังเกตดูความจริงที่เป็นอยู่ โดยไม่ต้องพยายามที่จะแก้ไขเปลี่ยนแปลง พยายามมองสิ่งที่ท่านเป็นอย่างชัดเจน เป็นการค้นพบที่น่าประหลาดใจมาก และจากที่นั่นเอง ที่ท่านจะสามารถพิจารณาสิ่งที่ลึกซึ้ง... ลงไปได้อีกไม่มีที่สิ้นสุด เพราะการรู้จักตัวเองนั้นไม่มีที่สิ้นสุด... จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 54 11:22:22

ความคิดเห็นที่ 9 ผมว่าโอกาสและความคิดสร้างสรรค์เป็น 7/24 คือมีมาทุกวันละตลอด 24 ชม อยู่ที่ว่าเราจะกล้าคว้ามันเข้ามาไหม สิ่งที่สำคัญที่สุดของความคิดสร้างสรรค์การเปิดใจกว้างรับเมื่อโอกาสมาถึง อีกปัจจัยหนึ่งคือความกล้าที่จะรับมันเข้ามา ซึ่งปรัชญาการศึกษาของไทยที่ผ่านมาไม่ได้สอนให้คนเป็นเช่นนั้น วิชาสังคม/วิทยาศาสตร์เน้นการท่องจำ เลขคณิตเน้นคำตอบที่ถูกต้อง คนไทยส่วนใหญ่จึงมักมีปัญหาเรื่องการเริ่มต้นทำอะไรก่อน ความคิดริเริ่มมักจะเกิดจากคนที่ไปเก๊บเกี่ยวประสบการณ์จากเมืองนอก บางคนโชคดีสามารถปรับวิธีคิดให้คิดเป็นได้ แต่บางคนก็ได้แต่ใบปริญญากลับมาเดินย้ำซ้ำรอยฐานความคิดเดิมต่อไป ผมว่าความคิดสร้างสรรค์เกิดจากการเลี้ยงดูและการศึกษาวัยเยาว์เป็นสำคัญ ยากมากที่จะสร้างขึ้นตอนเป็นวัยรุ่นแล้ว 1.. เป็นคนใจกว้าง ไม่ผูกติดกับระเบียบแบบแผนอะไร หรือคิดนอกกรอบ เพราะกรอบเหล่านี้เหมือนกระถางต้นไม้ ที่ไม้ไม่ตายแต่ก็ไม่โตผิวพรรณกร้านมีแต่ความเก๋า อย่างที่คุณว่า ป้าๆ ลุงๆ นั่นแหละ การเป็นคนใจกว้างจะทำให้ใจเปิดรับโอกาสที่มันเข้ามาอยู่ตลอดเวลา 2.. เป็นคนไฝ่รู้ไฝ่เรียนอ่านทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้าเป็นพวกสหวิทยาการ(interdiscipline) เพราะความรู้เหล่านี้เปรียบเสมือนซอยซอกซอนแถวสุขุมวิทยหรือลาดพร้าวที่ไปได้ทั่ว คุณจะตีโอกาสที่ลอยมาเหมือนลูกโป่งแตกตกลงมาถึงคุณ 3..เป็นคนมีจินตนาการเห็นถึงความเป็นไปได้ของทุกสิ่ง จินตนาการนี้เองที่ผมบอกว่าถูกปลูกฝังตั้งแต่เยาว์วัย นิทานกริมม์ เป็นขุมทรัพย์แห่งจินตนาการ เป็นต้น เรื่องราวของเจ้าหญิง เจ้าชาย การผจญภัยในดินแดนลึกลับล้วนปลุกเร้าความไฝ่ฝันที่จะไปถึง 4.. เป็นคนอ่อนไหว หรือที่เขาเรียกว่า sensitive ความอ่อนไหวจะทำให้คุณเปิดรับความคิดดีๆ หรือโอกาสดีๆ ที่มีเข้ามาตลอด คนอ่อนไหวมักเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนอันนี้ในแง่บวก แต่ถ้าในแง่ลบก็คือ คนก้าวร้าว หนังสือบทกวี จะทำให้เราเป็นคนอ่อนโยน ที่พอแนะนำได้คือ สาธนา โดยรพินทรนาถ ฐากูร์ คาริล ยิบราน Thomas Hardy, D.H. Lawrence ผู้ซึ่งเข้าใจผู้หญิงดีกว่าผู้หญิงเสียอีก บทกวีจีน เต๋าและเซน และเล่มโปรดของผม คือ บทกวีของเรียวกัน บทกวีเหล่านี้จะนำพาคูณท่องไปสู่ธรรมชาติ แก่นแท้ของมนุษย์ สวนสวรรค์แห่งจิตวิญญาณมนุษย์ ซึ่งมีแต่กวีเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตเข้าไปได้ คุณอ่านบทกวีของเขา ก็เท่ากับมี passport ตี Visa เข้าไปในสวนมนุษยธรรม เมื่อคุณเข้าใจคนอื่นและตัวเอง คุณก็จะไม่โกรธเกรียวคนที่คิดต่างหรือ คิดไม่ทันคุณ ผลพลอยได้คือคุณจะเป็นคนมีความสุขลึกๆ แม้จะอยู่ตามลำพัง หรือโดดเดี่ยว 5..เป็นคนกล้าหาญและมุ่งมั่นที่จะทำให้ความฝันนั่นเป็นจริง นั่นคือการทำไม่หยุดหย่อน ค่อยๆ ก่อเสริมเติมแต่งความไฝ่ฝันนั้นอย่างเงียบๆ แต่พร้อมเปิดม่านแสดงโชว์เมื่อต้องการ ทั้งหมดที่กล่าวมานี้ไม่ได้อ่านจากตำราแต่เป็นประสบการณ์ตรง จากคุณ : นกเถื่อน (นกเถื่อน) เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 54 12:36:34

ความคิดเห็นที่ 10 แหม อดเลยเรา 1.. เป็นคนใจกว้าง >> ใช่ๆ นี่เราเป๊ะเลย 2.. เป็นคนไฝ่รู้ไฝ่เรียนอ่านทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า >> ข้อนี้ก็ยิ่งใช่ ถุงกล้วยแขกเรายังอ่านเลย 3..เป็นคนมีจินตนาการเห็นถึงความเป็นไปได้ของทุกสิ่ง >> โอ ข้อนี้ชัดเจนว่าใช่เรา 4.. เป็นคนอ่อนไหว หรือที่เขาเรียกว่า sensitive >> ว้า สอบตกข้อนี้แฮะ เราไม่ใช่คนขี้สงสาร เรายกคนที่ควรยก แต่เราจะไล่บี้คนที่ควรข่ม 5..เป็นคนกล้าหาญ >> อะโห สอบตกอีกแล้ว ให้เราเป็นอัศวินม้าขาวเราไม่เอาหรอก อย่างมากขอเป็นผู้ช่วย จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 54 21:28:28

ความคิดเห็นที่ 11 ในวิชาการรัฐศาสตร์สายรัฐประศาสนศาสตร์ ยอมรับว่าภาคราชการมีความคิดสร้างสรรค์น้อยกว่าภาคเอกชน โดยภาพรวม ไม่ใช่ประเทศไทยอย่างเดียว อเมริกันก็เช่นกัน การทำงานหลายอย่าง ราชการอเมริกาต้องจ้างผู้เชี่ยวชาญเอกชนทำงานให้ รัฐบาลยุคคุณทักษิณเคยว่าจ้างบริษัทที่ปรึกษาด้านนี้จากอเมริกามาปฏิรูประบบราชการไทย ๑.ทำระบบราชการให้เล็กลง ๒.ลดกฎระเบียบลง ๓.บริหารจัดการหน่วยงานแบบการตลาดมากขึ้น ๔.สร้างบุคลากรใหม่ในแนวฟาสต์แทร็คขึ้นมา ฯลฯ ไม่ทราบทำสำเร็จไปมากเพียงใด? เพราะมันมีแรงต้านเดิมมากมายจากระบบอุปถัมภ์ การเมือง และระบบอาวุโส ที่มีทั้งแง่บวกและลบ สำหรับวัฒนธรรมไทย...เช้าชามเย็นชาม ตรงข้ามภาคเอกชน มีขนาดองค์กรเล็กกว่า ช่องว่างทางกฏระเบียบปฏิบัติน้อย ปรับเปลี่ยนให้เข้ากับสถานะการณ์แข่งขันได้(ต้อง)รวดเร็ว จึงจะอยู่รอด อะไรที่กฏหมายไม่บังคับก็ทำได้ หาทางลอดได้ รัฐตามอุดช่องไม่ทัน/หรือเข้าร่วมด้วย? เหตุผลหนึ่งนี้ภาคธุรกิจเอกชน(ทุนนิยม)จึงมีพื้นที่กว้างที่จะเล่นเกมส์ทำกำไรสูงสุดของตน สามารถนำพลังธนานุภาพของตนเข้าครอบงำการเมืองการปกครองโลกได้ ขณะที่ราชการต้องทำตามระเบียบข้อบังคับ บางครั้งกฏนั้นมากมายซ้ำซ้อนแบบใยแมงมุมมัดตัวเอง การพัฒนากฏระเบียบซึ่งล้าสมัยจำนวนมาก ทำได้ช้าและยาก มีความพยายามมานานที่จะพัฒนากฏหมายและพระราชบัญญัติ แต่ไปล้มในขั้นตอนรัฐสภา และในค.ร.ม.ก็มาก เพราะมีการเมืองแทรก แม้จะมีความคิดสร้างสรรค์เป็นคุณสมบัติในตัว แต่ไม่รู้จะนำความคิดสร้างสรรค์ไปใช้ได้อย่างไร? ระบบที่ล้าหลังไปกลบทับความคิดสร้างสรรค์บุคลากรเสียแล้ว ในบรรดากระทรวงทบวงกรม มากมายหลายหน่วย มีความคิดสร้างสรรค์ไม่เท่ากัน ในแต่ละกรมกองก็มีข้าราชการ,บุคลากรต่างๆที่ความคิดสร้างสรรค์ และความสามารถในงานเฉพาะไม่เท่ากันอีกด้วย(Competencies) ยอมรับอย่างหนึ่งว่า หลายท่านที่มาในกระทู้นี้เก่งและดีมีความสามารถมาก ฟันฝ่าพงหนาม พ้นออกมาได้ แต่ท่านไม่ได้เป็นภาพรวมตัวแทน(Typical)ของข้าราชการทั้งหมดหรอก แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 54 16:34:20 จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 16:30:54

ความคิดเห็นที่ 12 คุณสมบัติอีกข้อหนึ่ง ความสามารถปรับตัวให้เข้ากับบริบทสิ่งแวดล้อม ณ.หน่วยงานของคุณ อันเป็นองค์กรที่ใหญ่พอต่อการรองรับเป้าหมายชีวิตงาน*เน้น>ระยะยาวของคุณ และไม่ชิงลาออกเสียก่อน โดยสลายแรงกดดันนานาชนิด อย่างมีสติ* และแทบจะไร้อารมณ์หมองเศร้าท้อแท้ มองปัญหาให้เป็นโอกาส(ณ.เวลานั้นหรืออนาคตที่เหมาะสมก็ตาม) คือมีความคิดสร้างสรรค์และรังสรรค์มันขึ้นมา มันเป็นศาสตร์และศิลปเชิงพฤติกรรมที่คุณต้องสร้างขึ้นให้ได้ <i>ต้นไม้หนอต้นไม้ ไม่เคยเดินหนีแล้งไปไหน กลับออกดอกสวยงามได้ทุกปี</i> หลายท่านมี,ส่วนผมเองก็ไม่มีเสียเลย คุณสมบัติชิ้นนี้ จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 17:42:58

ความคิดเห็นที่ 13 *** จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 54 17:47:25

ความคิดเห็นที่ 14 การสร้างบุคลากรใหม่ในแนวฟาสต์แทร็คขึ้นมา ในระบบราชการไทยเรียกว่า HIPPS ค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะสู้แรงเสียดทานไหวไหม ขอเป็นแรงใจให้ข้าราชการไทยพันธุ์ใหม่ค่ะ จากคุณ : นู๋หมูเองค่ะ เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 54 19:44:10

ความคิดเห็นที่ 15 ^ ^ ที่หน่วยงานเรา HIPPS  ก็เด็กเส้นค่ะ   กะโหลกกะลามาก สอบภาษาอังกฤษกรมวิเทศได้ 30 กว่าเปอร์เซ็นต์ แต่นางประจบผู้ใหญ่เก่งค่ะ จากคุณ : แฟนนายแบบ เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 54 11:26:56

ความคิดเห็นที่ 16 จากคุณแอ็ด ปากเกร็ด คคห.4 ดังนั้นเมื่อเราเกิดความคิดสร้างสรรค์ สิ่งที่ต้องคำนึงถึงก็คือ จะนำเสนออย่างไรจึงจะเป็น win-win-win คือ เป็นประโยชน์จริงกับองค์กร เป็นประโยชน์กับนาย แล้วก็เป็นประโยชน์กับเรา แค่ win-win ยังไม่พอง่ะ มีความคิดที่เป็นประโยชน์อย่างเดียวยังไม่พอ มันต้องเสนอแบบเนียนๆด้วย วิธีเสนอแบบเนียนๆนั้นมีนานาวิธี ความสร้างสรรค์มันอยู่ตรงนี้แหละ เข้าใจหรือยังว่า สร้างสรรค์อย่างสร้างสรรค์คืออย่างไร? ถ้ายังไม่เข้าใจให้กลับไปอ่านข้างต้น ------------------------------------ หลายครั้งความคิดสร้างสรรค์ที่ดีก็ต้องหยุดไปเพราะขาดการสร้างสรรค์วิธีเสนอ เรื่องมันอยู่ที่ตรงนี้นี่แหละ  (ตรงที่เสนอแบบเนียน ๆ)  ให้ผู้ที่รับการเสนอ ยอมรับวิธีการของเรา  ซึ่งคนส่วนใหญ่ไม่สนใจเรื่องตรงนี้เลย   คิดออก(สร้างสรรค์)แต่ว่า ข้าฯคิดออกแล้วว่าต้องทำวิธีนี้จะดีกว่าแน่นอน  เมื่อ ได้รับฟังข้าฯอธิบายแล้ว  จงไปทำเถิดจักเกิดผลดีแน่นอน... ************************************ ที่หน่วยงานเรา HIPPS  ก็เด็กเส้นค่ะ   กะโหลกกะลามาก สอบภาษาอังกฤษกรมวิเทศได้ 30 กว่าเปอร์เซ็นต์ แต่นางประจบผู้ใหญ่เก่งค่ะ ------------------------------------ เห็นหรือไม่ว่านี่คือตัวอย่างการเสนอแบบเนียน ๆ  ผมไม่สามารถรู้ได้ว่าเด็กคนนี้ เส้นหรือไม่ กะโหลกกะลามากไหม  แต่ผลของการนำเสนอแบบเนียน ๆเป็นแบบ นี้  ซึ่งคุณเองก็เห็น (ที่คุณว่า "แต่นางประจบผู้ใหญ่เก่งค่ะ") ปล.ที่นำเสนอมุมนี้เพราะเดาว่าท่าน จขกท. ไม่กะโหลก กะลาแน่นอน  และ จะประสบความสำเร็จมากกว่าเด็กที่กะโหลกกะลานั่นเสียอีก +ลองพิจารณา คคห.ที่ 8 ซิครับ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 54 14:05:33