ตามความเข้าใจของผมนะครับ
พอหลังสมเด็จเจ้าสามพระยาตีเมืองพระนครแตก และเกณฑ์เอาไพร่พล ชาวบ้าน และทรัพย์สมบัติของเมืองพระนครกลับมาที่อยุธยานี่ ก็ทำให้เกิดสุญญากาศทางการเมืองขึ้นในกัมพูชาครับ ราชวงศ์ของพระเจ้าแผ่นดินพระนครที่เหลือรอด รวมไปถึงขุนศึกตามหัวเมืองต่างๆก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ ตีรันฟันแทงแย่อำนาจกันอุตหลุดครับ
ประวัติศาสตร์ของกัมพูชาในช่วงนี้เลยมืดมนสนิท ไม่ค่อยมีรายละเอียดมากนัก เพราะหลักฐานหรือบันทึกต่างๆกระจัดกระจายไปจากสงครามกลางเมืองเสียเยอะ ต้องอาศัยบันทึกของแคว้นใกล้เคียงอย่าง อยุธยา ล้านช้าง จาม และเวียดนาม มาประกอบกันขึ้นเป็นเรื่องเป็นราวหน่ะครับ
โดยคร่าวๆก็คือ พอเมืองพระนครโดนตีแตก เจ้าเขมรที่รอดจากสงครามก็อพยพกันลงใต้ไปที่เมืองพนมเปญครับ และพยายามจัดตั้งศูนย์กลางปกครองแคว้นขึ้นใหม่ แต่ก็อ่อนแอมากเพราะหัวเมืองต่างๆไม่ยอมรับอำนาจ แถมมีอำนาจของอยุธยามาแทรกแซงตลอดเวลา
ต้องในอีกเกือบร้อยปีให้หลัง ราชวงศ์เขมรก็ย้ายเมืองหลวงไปที่เมืองละแวกอยู่พักหนึ่ง ค่อยเริ่มมีเสถียรภาพขึ้นหน่อยแต่ก็ช่วงสั้นๆ (ไทยเราเลยเรียกพระเจ้าเขมรในยุคนี้ว่า พญาละแวก เพราะดันตั้งเมืองอยู่ที่เมืองละแวก)
ผ่านมาไม่กี่รัชกาล เจ้าเขมรที่เมืองละแวกก็แตกแยกกัน ทำสงครามชิงราชสมบัติกันอีก แถมมีสยามเข้ามาคอยสนับสนุนการตีกันภายในราชวงศ์อย่างเป็นทางการเหมือนเดิม เมืองหลวงของเขมรเลยย้ายไปย้ายมา ตามแต่ว่าใครจะมีอำนาจตั้งตัวเป็นเจ้าครับ (ตอนหลังก็มีเวียดนามเข้ามาเป็นสปอนเซอร์ในการทำมหกรรมกีฬาพระราชา แย่งอำนาจกันสนุกเข้าไปอีก)
แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 54 12:14:27
จากคุณ |
:
digimontamer
|
เขียนเมื่อ |
:
7 ก.พ. 54 12:06:18
|
|
|
|