ความคิดเห็นที่ 1 ไม่มีคนตอบเลยอะ จากคุณ : Pat เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 19:36:06 A:125.25.12.215 X: TicketID:306031

ความคิดเห็นที่ 2 เป็นกำลังใจให้ อยากเป้นที่ปรึกษาแต่ช่วยไม่ได้เหมือนกัน ตอนนี้ก็เป้นแบบนั้น ต่างกันแค่ เรียนจบแล้ว ทำงานแล้ว แต่ทำงานไม่ได้ดี มีสถิตว่าคนจบใหม่สมัยนี้ ลาออกจากงานเป้นว่าเล่น เพราะ ทนงานหนักไม่ไหว โดนว่าเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อเหมือนกัน แต่เราก็ทนไม่ไหวจริงๆ พี่เป้นพี่ของน้อง ี่ยังหาทางให้ชีวิตพี่ไม่ได้เลย พี่ชอบคณะที่เรียนมาก ชอบอาชีพที่กำลังทำอยู่ แต่ดูก็รู้วว่าไม่ใช่ความถนัด ชที่ชอบเพราะมันเป้นงานที่ดีที่เราพอทำได้ แต่เรายังไม่พบความถนดที่แท้จริง เข้าใจไหมว่า ในความจริง ชีวิตเราไม่ได้อยู่กับสิ่งที่ใช่ตลอดเวลา แต่ในกรณีของน้องที่ น้องประสบปัญหาจนพบจิตแพทย์ ส่วนหนึ่งเป้นเพราะน้องมีความกดดันในชีวิตตัวเองอยู่หรือเปล่า ก่อนหน้านี้น้องเป้นคนที่ประสบความสำเร็จในการเรียนมาตลอดหรือเปล่า พอมาเจอสิ่งที่ทำไม่ได้บ้าง เลยรู้สึกทนไม่ได้ ซึ่งมันนอกเหนือจากความไม่ชอบหรือชอบ สมมติว่าถ้าโยนมันทิ้งไปทั้งหมด ทู่ซี้เรียนมันให้จบๆ ผเอาแค่ผ่าน เอาแค่ผ่าน ไม่ต้องเลิศ แล้วพอจบก็หางานที่จะเริ่มจฃต้นใหม่ หรือเรียนใหม่ซะเลย หรือถ้าไม่ไหวแล้วจริงๆ ลาออกมันซะก็ได้ แต่นั่นต้องพร้อมที่จะยอมรับผลที่ตามมานะ พี่ก็จิตตกอยู่ มาช่วยกันหาทางชีวิตไหมล่ะ เฮอะๆๆๆๆ จากคุณ : PaBo เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 20:01:46

ความคิดเห็นที่ 3 พี่ว่าน้อง อดทน ซักหน่อยละกันครับ ปี3แล้วครับ เหลืออีกปีกว่าๆ จะจบแล้ว อย่าไปกดดันตัวเองมากนัก ท่องไว้ ขอแค่จบๆๆๆๆๆ เกรด2.5 ขึ้น ก์พอแล้ว จะได้ไม่เครียดมาก  จบมาวิศวะ มอรัฐ เกรด2.5 ที่ไหนเค้าก์รับแล้วครับ เงินก์ดี งานก์หาง่าย ซิ่วไป น้องต้องทำใจนะ ว่าสิ่งที่ตามมามีอะไรบ้าง รับได้ไหม? ลองไปขอทรานสคิปที่มอแล้วไปเทียบโอนที่ราม เรียนดูเล่นๆสิครับ คณะที่น้องอยากจะไปเรียน ทำได้นะ ค่าเทมอก์ถูก ลองไปสัมผัสบรรยากาศ ใหม่ๆ โลกใหม่ๆ จะได้ไม่เครียดมาก หมอน้องเรียนไม่ไหวม้าง เพราะหนักกว่าวิศวะ อีก จากคุณ : สู้ๆนะครับ (รักไม่มีจริง) เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 20:14:06

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่เคยเรียนวิศวะ แต่ ท่านบอกว่า ที่เลือกเพราะ  หล่อ เท่  เลิศมากสำหรับคณะนี้ ท่านเข้าไปเรียนได้ คงไม่ได้ฟลุ็ค แน่ๆ เทอมก่อนได้  3 กว่า  เทอมที่แล้ว 1 กว่า แสดงว่า ท่านก็เรียนได้ ดี เหมือนเพื่อนๆ แต่มาเทอมนี้ เกรด ตก  เครียดสะสม ไม่รู้ว่า เครียดสะสม ท่านเครียด เพราะ วิชาทางวิศวะทำให้เครียด หรือ เพราะปัญหาอย่างอื่น  เพราะ 3 กว่าท่านก็ทำได้มาแล้ว ลองมองปัญหาดีก่อน ปัญหาของท่านตอนนี้คืออะไร ผมคิดว่า  คงไม่ใช่ ว่า หัวท่านไม่ดี  ไม่มีความสามารถที่จะเรียนได้หรอก มั้งครับ เครียด จนจิตตก  เกรดเลยพาลร่วงระนาวไป ท่านบอกอึดอัด อึดอัดกับอะไร อึดอัดกับวิชาทางวิศวะหรือ อึดอัดกับเรื่องอื่นๆ แล้วท่านยังบอกว่า อยากเรียนแพทย์ ผมเองไม่เคยเรียนแพทย์   แต่ผมเดาๆเอาว่า  แพทย์ มันจะเรียนง่ายกว่า วิศวะหรอกหรือ ถ้าท่านคิดว่า เรียนวิศวะไม่ไหว แล้วจะอยากไปเรียนแพทย์ ท่านทำได้จริงๆ หรอ ผมสนับสนุนและเป็นกำลังใจให้ท่านไปเรียนแพทย์ ที่ใจอยากนะ แต่ ตอนนี้  เรียนวิศวะให้จบก่อน  ค่อยไปเรียนแพทย์ ละกัน ตอนนี้ลองหาดูก่อน 1.หาดูว่า อะไรคือปัญหาที่แท้จริงของท่าน ? -หัวท่านไม่ดี  ไปไม่ไหวกับวิศวะจริงๆหรือ ? -มีเพื่อนในคณะที่คอยปรึกษาหาหรือกัน ติวให้กันแบ่งปันความรู้กัน ได้ไหม? 2.ทนต่อไปดีไหม หรือ ว่าจะไม่ทน  - คนจะตอบคำถามได้ดีคือตัวท่านเอง  - ถ้าบอกว่า  ไหว มัน ก็ต้องไหว สิ เป็นกำลังใจให้ครับ ลองดูมิวสิคตัวนี้ ให้จบ นะ "ต้องสู้  อย่านั่งก้มหน้า  เงยหน้าขึ้นมาสู้ ถึงจะเจอผู้หญิงดีๆ" จากคุณ : GiveForAll เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 20:16:48

ความคิดเห็นที่ 5 เข้ามาเป็นกำลังใจให้ครับ ผมก็ผ่านตรงนั้นมาแล้ว เพียงแต่ผมรู้ตัวเองเร็วแล้วถอนตัวออกมาก่อน ตอนแรกผมก็เลือกเรียนในสิ่งที่ผมคิดว่าตัวเองไปรอด และทำได้ดี แต่พอเอาเข้าจริงๆ ก็ล้มไม่เป็นท่าเลยครับ เรียนไม่รู้เรื่อง แถม F มาอีก 2-3 ตัว ตอนนั้นเครียดกลุ้มใจมากเริ่มคิดว่าจะย้ายที่เรียนแล้ว แต่ยังไม่กล้าบอกพ่อแม่ เพราะบอกไป โดนด่ายับแน่ๆ แต่ก็น่ะพอถึงจุดๆหนึ่งความลับก็คงไม่มีในโลก ผมตัดสินใจบอกพ่อไป แล้วก็มีปากเสียงกันนิดหน่อย เพราะผมดื้อที่จะเปลี่ยนที่เรียนให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม เล่นเอาผมไม่คุยกับพ่อ 3-4วันเลย แต่สุดท้าย เค้าก็เข้าใจผมจนได้ ตอนนี้ผมเรียนปี 1 ส่วนเพื่อนๆ ผมก็ เรียนปี 4 กันแล้ว ฮ่าๆ แต่ก็นะผมก็ไม่ค่อยซีเรียสเท่าไรถึงจะต้องมาเรียนกับพวกรุ่นน้อง แต่ผมเป็นคนไม่ค่อยถือตัวอยู่แล้ว เป็นคนเฮฮา ง่ายๆ อะไรก็ได้  ทำให้ไม่ค่อยมีปัญหาสักเท่าไร ยังไงผมก็คิดว่า ผมคงไปได้ดีกับสาขานี้น่ะ และเกรดเฉลี่ยตอนเทอมแรก ก็ทำเอาพ่อแม่บ่นไม่ออกเลย ผมว่าน่ะ อะไรที่มันไม่ไช่ตัวเรา ก็รีบๆถอยออกมาแล้วรีบค้นหาตัวเองให้เจอดีกว่า ถึงมันจะยากลำบากแค่ไหน ยังไงก็สู้ๆนะครับ ชีวิตของเรา เราต้องเลือกครับ ปัญหามีไว้พุ่งชน เอาให้มันรู้กันไปเลย ว่าชีวิตนี้ไครกำหนด ^^ สู้ๆๆ เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : Unloveable_oOm เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 20:24:49

ความคิดเห็นที่ 6 น่าจะเป็นวิชาที่ไม่ถนัดมาอยู่ในเทอมนี้เยอะรึเปล่า เลยได้เกรดไม่ดี อาจจะฟังดูเด็กไปหน่อย แต่ผิดมั้ยท่าจะบอกว่า ทนเรียนจนจบ ทนทำงานมาทางด้านที่เรียน เพราะพ่อแม่ แล้วต้องทุกข์กับสิ่งที่ไม่ชอบไปตลอดชีวิต ? เราว่าจะเข้าวิศวะได้ต้องมีพื้นฐาน คำนวณดีนะ อย่างคะแนนแอดกลางวิศวะปีที่แล้ว คนคะแนนตํ่าสุดของจุฬาคนนั้น จะต้องไปตัดมีนกับเพื่อนร่วมคณะ ก็ไม่รู้ว่าเค้าจะเรียนได้มั้ย เราว่าเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ พ่อแม่หวังดีแต่ก็ควรหวังดีให้ถูกต้อง เราคนเรียนนะ ไม่ใช่พ่อแม่เรียน จากคุณ : yongiee เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 20:27:36

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าถึงขนาดจะเป็นบ้านี่ลาออกดีกว่า อย่าเล่นๆไปผมมีเพื่อนจบโรงเรียนอันดับต้นๆของไทยนี่แหละเข้ามหาวิทยาลัยก็มีชื่อ แต่เป็นแบบที่ว่าฝืนจนเป็นบ้าไปแล้วทุกวันนี้ไปไหนแม่ต้องจูงมืออยู่เลย ไว้วันไหนรักษาหายแล้วค่อยมาดูลู่ทางทำมาหากินก็ไม่สายดีกว่าวิกลจริตนะครับ ลองพิจารณาดู จากคุณ : ลองดู เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 20:35:41 A:116.58.231.242 X: TicketID:008482

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาให้กำลังใจ สู้ๆ คิดให้ดี จากคุณ : Lampyridae เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 20:57:54

ความคิดเห็นที่ 9 เข้าใจอย่างแรงว่ามันกดดันมาก คนรอบข้างก็ไม่เข้าใจอีกตะหาก ตอนผมเรียนนะ ผมจบสายสังคมมา ไม่ได้เรียนเลขตั้งแต่ไหนแต่ไร ทำไปทำมาได้มาเรียนวิศวะต่อซะงั้น เรื่องมันยาว จำได้ว่าทรมานมากกกกก เพราะมันยากมากกดดันมากอีกตะหาก ทางออกของผมตอนนั้นไม่มี นอกจากจะต้องทำยังไงก็ได้ให้เรียนจบ มันต้องลุกขึ้นสู้ ไม่กดดันตัวเองให้มันมากไปในทุกทาง พยายามมองอะไรในแง่ดีเข้าไว้และที่สำคัญต้องพยายามทำใจให้ชอบ ขวนขวายหาความรู้เยอะๆ อะไรที่ไม่รู้ก็ต้องทำให้รู้ให้ได้ มันต้องสู้ สู้กับใจเราเองนี่สำคัญมาก ลองเข้าหาอาจารย์ที่ปรึกษาก่อนไหม ไหวไม่ไหวลองดูอีกซักตั้งก่อน จากคุณ : เขียนบน iPhone (monkeysicko) เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 21:05:55

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณกับกำลังใจของทุกคนนะครับ เมื่อกี้ลองคุยกับแม่แล้ว แม่บอกว่า ก็ให้ลองทำให้ดีที่สุดแล้วกัน เค้าบอกว่าถ้าจะลาออกมาเรียนรามอะ เค้าไม่ว่า แต่เค้าถามว่าผมอายข้างบ้านกับ ญาติๆมั้ยล่ะ 555 ปล วันนี้ผมไม่ได้ไปเรียน advisor ผมเค้าตามหาเลย อาจารย์ดีมาก แต่ผมปวดหัวมาก แต่ผมจะพยายามนะครับ จะพยายามให้มากที่สุด ถ้าไม่ไหวก็อีกเรื่องนึงละกัน จากคุณ : Pat เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 21:14:45 A:124.121.215.223 X: TicketID:306031

ความคิดเห็นที่ 11 เรียนแพทย์มหาวิทยาลัยเอกชนก็ได้นะครับ ไม่ต้องสอบเอ็นทรานซ์ แต่ค่าเล่าเรียนอาจแพงมาก ถ้าสนใจก็ลองถาม ม รังสิตดู แต่ถ้าเรียนวิศวะต่อจนจบได้จะดีกว่าไหม เหลืออีกปีเดียวก็จะจบแล้วใช่ไหม จบแล้วถ้าไม่ชอบการคำนวณก็สามารถเลือกทำงานที่ไม่ต้องคำนวณอะไรมากก็ได้ ลองคุยกับ advisor ดูนะครับ อาจารย์คงมีคำแนะนำดีๆให้คุณ จากคุณ : นายชัย เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 21:35:20

ความคิดเห็นที่ 12 ผมเข้าใจเอาเองว่า จขกท คงเรียนจบที่เดียวกับผมแน่เลย แถวๆ บางเขนป่าว?? อยากจะบอกว่า ผมก็จบคณะวิดวะที่นี่แหละ  ไม่ได้เรียนเพราะชอบด้วย เรียนเพราะแม่บังคับ  ใจจริงอยากเรียน เศรษฐศาสตร์ หรือ โบราณคดีน่ะ ก็กัดฟันทนจนเรียนจบ แล้วก็ต่อโทสาขาที่ตัวเองอยากเรียน จนตอนนี้ก็เรียนปริญญาเอกอยู่ อยากบอก จขกท ว่า จริงๆ แล้วชีวิตถ้าอยากเรียนหมอจริงๆ ทำไมไม่ลอง ไปเรียนต่างประเทศล่ะครับ ที่เมืองจีน มหาลัยเจ้อเจียง มีสอนสาขา แพทย์แผนปัจจุบัน เป็นภาษาอังกฤษ น้องคนไทยมาเรียนกันเยอะแยะครับ เป็นร้อยเลย ติดต่อ http://www.studywiz.net/ จากคุณ : Fred_Flintstone เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 21:38:54

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นกำลังใจให้ครับ ขอเตือนก่อนไปเรียนแพทย์ที่จีน อาจะจะเจอปัญหาเยอะมาก ลองเสริทกลูเกิลดูครับ จากคุณ : ตั้งใจเรียน เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 21:56:49

ความคิดเห็นที่ 14 เป็นกำลังใจให้ครับ ถ้าอยากเรียนแพทย์จริงๆ ลองสอบดูครับ เดี๋ยวนี้แพทย์เป็นระบบรับตรง กสพท ไม่ใช่ A-NET แล้ว จากคุณ : คุณหลอกดาว เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 22:07:01

ความคิดเห็นที่ 15 น้องคะ  ตอนนี้พี่ว่าน้องคงเครียดมาก  ทั้งเกรดตอนนี้ไม่ค่อยดี ทั้งคิดว่าไม่ได้ชอบคณะที่เรียน แต่พี่อยากให้น้องลองพยายามถอยออกมานิดนึงก่อนดีกว่ามั้ย   พยายามทำใจให้สงบลงนิดนึง   ไปหาที่ที่คิดว่าจะทำให้สบายใจขึ้นได้บ้าง   แค่นอนมองฟ้าที่สนามหญ้าก็ได้  แล้วก็ลองคิดเรื่องอื่นที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองสักพัก   แล้วถึงค่อยๆกลับมาคิดเรื่องที่มันหนักอกน้องอยู่ตอนนี้   ค่อยๆคิดนะคะ  ช้าๆหน่อย  บางทีคำตอบมันก็คงมีอยู่ในใจน้องอยู่แล้วล่ะ ว่าสุดท้ายแล้วจะทำยังไง ไม่แน่นะ  บางทีน้องอาจจะไม่ได้ไม่ชอบคณะที่น้องเรียนอยู่มากเท่าที่น้องคิดก็ได้  เพราะดูจากเกรดเทอมก่อน   น้องทำได้ดีนะ  ถ้าไม่ชอบมันเอาซะเลย  น้องไม่น่าจะทำได้ขนาดนั้นหรอก   แต่ที่เกรดมันแย่ลงในตอนนี้  ก็คิดซะว่ามันเป็นสถานการ์ชั่วคราว  ร่วงได้ก็ขึ้นได้   เอาใหม่  เรื่องเก่าช่างมัน   ให้กำลังใจนะคะ  สู้ๆค่ะ จากคุณ : rhythm of the rain เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 22:14:51

ความคิดเห็นที่ 16 ถ้าเครียดเพราะเรียนคณิตศาสตร์โหดๆ ไม่ไหว น่ากลัวจะเรียนแพทย์ไม่ไหวเหมือนกันครับ เพราะเรียนแพทย์ก็ต้องเจอคณิตศาสตร์โหดๆ เหมือนกัน ถ้าสู้ไม่ไหวเพราะคำนวณไม่ได้ ก็คงต้องเลือกคณะที่ไม่ใช้คำนวณเป็นหลัก อย่างพวกนิติฯ รัฐศาสตร์ นิเทศฯ อะไรแบบนี้เลยดีกว่า หรือถ้าแคลฯ ไม่ได้ แต่พอได้สถิติ ก็อาจจะไปทางบัญชีก็ยังพอไหว ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้ประสบความสำเร็จได้เรียนคณะที่ตั้งใจไว้ คิดว่ายังไงพ่อแม่ก็คงเข้าใจครับ ถ้าเราเรียนไม่ไหวจริงๆ จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 22:21:29

ความคิดเห็นที่ 17 จะเล่าเรื่องให้ฟังแล้วกัน.....     พี่เรียนจบมาจากสิ่งที่ไม่ชอบเลย  แล้วก็ได้ทำงานให้สิ่งที่ไม่ถนัด พอทำไปได้สัก 6-7 ปี ก็ยิ่งรู้ว่าเราแค่ทำได้  แต่มันได้ไม่ดี แต่ก็ต้องทำเพราะเราเดินหน้ามาไกลขนาดนี้แล้ว ..... วันนึงเกิดอยากจะถอนตัว แล้วก็ต้องตกอยู่ในหลุมที่ว่างเปล่า  เพราะที่อยากจะทำก็ไม่ชำนาญ  ที่ทำได้ก็ไม่ถนัด       นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  ถ้าคุณอดทนทำต่อ  ผลที่ได้ก็รออยู่ตรงหน้า  หรือถ้าคุณจะถอยหลังเพื่อเริ่มใหม่ ผลที่ได้อาจจะช้า  แต่มันก็อาจเป็นทางที่ยั่งยืนหรือถ้าจะอดทนและค้นสิ่งที่ชอบหรือถนัดไปพร้อมๆกันระหว่างทาง  คุณก็จะไม่ตกหลุมกลางอากาศเพราะคุณมีก้อนเมฆอยู่ตั้ง 2 ก้อนเชียว           ยังไงก็เป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : สู้กันไป.... (เจ้าหญิง Tinkerbell) เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 23:14:16

ความคิดเห็นที่ 18 ปีสามยากสุดค่ะ ถ้าผ่านไปได้จะสบายแล้ว อดทนนิดเดียวเอง จบ ป ตรี ถ้าไม่ชอบจริงๆก็ไปต่อ ป โทสาขาอื่น พวกบริหารไรเงี้ยก็ได้ อย่างน้อยก็ได้ ป ตรี วิศวะมาแล้ว สู้ๆนะคะ แนะนำว่าไปตั้งหว้ากอก็ได้ที่นั่นน่าจะมีวิศวกรเยอะ จากคุณ : n-OO//bit-a เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 54 23:16:45

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นกำลังใจให้นะ เราเป็นคนนึงที่ตอนปตรีที่บ้านพยายามสะกดจิตให้เราเลือกวิศวะ แต่เราก็เถียงแบบหัวชนฝา รู้สึกโชคดีมากที่วันนั้นไม่หลงตามที่พ่อแม่อยากให้เป็น เพราะเข้าใจความรู้สึกเลย เราเกลียดฟิสิกส์มากๆ ถ้าเรียนวิศวะ เราคงร้องไห้วันละ50ล้านครั้งแน่ๆ เอาเป็ว่า ขอเป็นกำลังใจให้นะ ปล.ใช่นิสิตมหาลัยสีชมพูรึเปล่าเอ่ย ถ้าใช่ ได้ยินมาจากเพื่อนๆพี่ๆเหมือนกันว่านิสิตคณะนี้ลาออกเยอะ ไทล์เยอะเพราะเรียนยาก ฮ่าๆ ด้วยความเห็นใจจากนิสิตคณะบัญชี จากคุณ : tumaru เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 00:06:09

ความคิดเห็นที่ 20 แค่เห็นตำราแฟนเรียนแค่กายภาพ ยากนะค่ะ เพราะต้องเรียนชื่อกระดูกและกล้ามเนี้อเป็นภาษาละติน  ต้องท่องหนังสือเป็นเล่ม ๆ ห้ามผิดแม้แต่ มล ซม นะค่ะ ปัญหาก็หนักสมอง คนไข้มาแล้วไม่หายบางคนโทรมาด่าอีก รักษาคนไข้ไม่หายบางทีเก็บมาคิดเครียดหนักเขาไปอีกแล้วมันรักษาทุกวัน ดีที่แฟนแค่กายภาพ แต่ถ้าคุณเป็นหมอแล้วคนไข้ตาย ลองไปเรียนกายภาพดูมั้ยค่ะ ใกล้หมอ แต่ว่าง่ายกว่าหมอ(เราดูตำราก็ยังว่ายากนะ) วิธีคืออาจจะโอนหน่วยกิตได้ค่ะ ดูค่ะ สู้ ๆ ทุกปัญหาต้องมีทางแก้ไข จากคุณ : มนชิจัง เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 01:36:45

ความคิดเห็นที่ 21 ลงทะเบียน เรียน มหาวิทยาลัยรามคำแหง ควบดีกว่านะ หน่วยกิตละ25 บาทเอง เก็บหน่วยกิตไปเรื่อยๆ ส่วนมหาลัย ของคุณ ก็พยายามเรียนเรื่อยๆๆ ให้มันจบ พยายามเท่านั้น นี่แหละ คือ รสชาติชีวิตของการเรียน จากคุณ : 1 (psychosilpa) เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 08:33:10

ความคิดเห็นที่ 22 ตอนนี้ไม่ได้ ใช่ว่าอย่างอื่นตอนอื่นจะทำไม่ได้ อยู่ที่ใจของน้องค่ะ ฟังเสียงตัวเอง ว่าเราต้องการอะไรจริงๆจ้ะ จากคุณ : kurika (kurika) เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 12:34:38

ความคิดเห็นที่ 23 เราเชื่ออยู่ตลอดเวลาค่ะ ว่าถ้าเราพยายามจริงๆแล้ว ไม่มีอะไรที่เราจะทำไม่ได้ค่ะ สำหรับเรามันไม่ได้ขึ้นอยุ่กับว่าชอบหรือไม่ชอบนะคะ มันอยู่ที่ว่า เมื่อมันเป็นหน้าที่ของเราแล้ว เราต้องรับผิดชอบ เราต้องทำให้ดีที่สุดค่ะ บางครั้งสิ่งที่เราคิดว่าชอบ อาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดไว้ก็ได้นะคะ สิ่งที่เราต้องรับผิดชอบเป็นอะไรที่สำคัญกว่าค่ะ จากคุณ : Amnuay.k เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 16:19:46

ความคิดเห็นที่ 24 ถ้าเครียดมากจริงๆ ขอแนะนำให้ drop แล้วพักการเรียนซักเทอมก่อน เพื่อมาตั้งหลัก หรือพักสมองก่อน จบช้า กับเป็นบ้า จะเลือกเอาอะไร รู้สึกตลก แต่ขำไม่ออก กับคำพูดของคุณแม่ของเจ้าของกระทู้ที่ว่า จะลาออกไม่ว่า แต่อายข้างบ้านกับญาติๆ ไหม เจ้าของกระทู้ไม่ได้ประกอบอาชญากรรมอะไรซักหน่อย อยากถามคุณแม่ของเจ้าของกระทู้กลับว่า ถ้าลูกเครียดมาก เรียนจนบ้า กับลูกขอพัก ถอยออกมาก่อน อย่างไหนทำคุณพ่อคุณแม่เจ้าของกระทู้อายมากกว่า พี่-น้อง เรียนต่างกันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย เพราะสมองคนละก้อน คนแต่ละคนไม่เหมือนกัน จะพยายามยัดเยียดกรอบเดียวกันได้อย่างไร ถ้า drop ได้ แค่เทอมเดียวก็ยังดี แล้วไปพบจิตแพทย์ และนักจิตวิทยา หาตัวตนของตัวเองว่าชอบอะไร และมีความสามารถด้านอะไร แล้วจะลาออกเปลี่ยนไปเรียนสายนั้น จะดีกว่าฝืนจนเป็นบ้า ทีนี้ทั้งบ้านไม่อายข้างบ้านกับญาติๆ ก็ให้รู้ไป จากคุณ : Canossa เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 17:50:24

ความคิดเห็นที่ 25 เรียนรามไม่เห็นน่าอายตรงไหนเลยครับ หลายๆคนลูกชาวบ้าน บ้านนอกคอกนา มาเรียนนิติศาสตร์รามฯ จนได้เป็นศาลเป็นอัยการ ทนายความที่มีชื่อเสียงเปลี่ยนฐานันดรไปเลยมานับไม่ถ้วน ได้ดีกว่าลูกคนรวยมีอันจะกินหรือที่จบสาขาอะไรๆจากมหาวิทยาลัยดังๆซะอีก ความสำเร็จของคนเราอยู่ที่ตัวคนหาใช่ที่สถาบัน ถ้าผมเป็นคุณผมจะเลิกเรียนสิ่งที่ไม่ชอบ แล้วเปลี่ยนมาเรียนกฎหมายที่รามฯ (ถ้าคุณชอบอ่ะนะ) ขยันๆ 2-2.5 ปีก็จบได้แล้ว จากนั้นต่อเนติ+เรียนโทกฎหมาย จบสักอายุ 25 จากนั้นเส้นทางมีให้เดินอีกมากมายทั้งสอบเป็นผู้พิพากษา อัยการ อาจารย์หมาวิทยาลัย ฯลฯ ลิขิตฟ้าฤาจะสู้มานะคน จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 18:02:59

ความคิดเห็นที่ 26 ปีสาม เป็นนรกของชีวิตนักศึกษาค่ะ พวกวิชาหลักๆ หนักๆ เน้นๆ มาตลอด เราเรียนด้านภาษา มาหนักในปีนี้แหล่ะ ได้ D มาหนึ่งตัว อ๊ากกกกกกกกกกกส์ เกียรติประวัติของตัวเอง ทำลายสถิติ D ยัน A ฮ่าๆๆ ไม่ต้องท้อนะคะน้อง เรียนปีสามแล้ว ได้เกรดน้อยแล้วไง ยากแล้วไง? ก็สมองเรามันเท่านี้นี่หว่า? ก็เรียนไปเท่าที่สมองเราจะเอื้ออำนวยนะคะ ตอนนี้มีอาจารย์ที่สนิทไหม? ถ้ามี เดินเข้าไปหาเลยค่ะ  วิชาไหนที่ อ.สอนแล้วเราโง่ เรากระบือมาก ทำยังไงก็ไม่ได้ซักที ก็เดินเข้าไปถามเขาเลย เพื่ออนาคตของตัวเองนะคะ อย่าไปอาย อย่าไปแคร์สายตาคนอื่นที่จะมองว่าเราโง่หรือไม่ทันเพื่อน เพื่อนพี่เรียนวิศวะ ม.ไม่ดัง ไม่ Top ฮ่าๆ เกรดเขาแค่ผ่าน แต่ตอนนี้เขาไปไกลดาวล้านดวงแล้วน้องเอ๋ย เรียนพอถูไถๆ แต่ก็ไปได้ไกลเหมือนกัน ..ชีวิตคนเราก็แบบนี้แหล่ะค่ะ ต้องทำใจหน่อยนะคะ ช่วง ปีสาม นี่คือ ช่วงวัดใจเลยค่ะ เอาใจช่วยนะคะน้อง ปัญหามีไว้แก้ อย่าดรอป อย่าอะไรเลย เรียนจบช้าหน่อยก็ไม่เป็นไร ตกได้ก็ซ่อมได้นะคะ สู้ๆ ค่ะ พี่ก็ไม่ใช่คนเก่งเหมือนกัน แต่พี่ก็จบมาได้นะคะ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 54 20:55:29

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่อยากให้ลาออก เพราะอีกแค่ปีเดียวเอง จขกท อาจจะคิดว่าเราก็พูดได้สิ ไม่ใช่เรื่องของตัวเองนี่ แต่ไม่จริงเลย เราเผชิญกับความเครียดแบบจขกทมาตั้งแต่ปีหนึ่งเหมือนกัน แม้เกรดเราจะไม่ตกวูบ แต่เพราะเราเรียนในคณะที่การเรียนหนักหนาจนเราแทบรับไม่ได้ เราก็เครียดมาก แต่ถ้าถามเราว่าวันนี้เราเสียใจมั้ยที่เราไม่ซิ่ว เราต้องบอกว่าเราไม่เสียใจเลย เราจะเสียใจกว่าอีกถ้าวันนั้นเราทำตามอารมณ์ชั่ววูบของเราไป ดีที่ตอนนั้นเรามีเพื่อนมีพ่อแม่คอยรั้งเอาไว้ เพราะตอนนี้เราเข้าใจแล้ว ว่าต่อใ้ห้ตอนนี้ทุกข์แค่ไหน ตอนนั้นเราก็ยังเลือกหนทางเดิมเดิมต่อไป อีกอย่าง มันเป็นสิ่งที่เราเลือกเองแล้ว หน้าที่ของเราคือต้องรับผิดชอบกับทางเลือกของตัวเองให้เต็มที่ เท่าที่จะสามารถทำได้ ตอนนี้จขกทอาจมองไม่เห็นหนทางจะเดินต่อ แต่เราบอกได้เลยว่ามันมีอยู่แน่ๆ ถ้าแค่จขกทจะมองให้ดี ไม่มีอะไรที่เกินกว่าความสามารถของคนเราหรอกค่ะ เราเสนอแนวทางว่า จขกทอย่าคร่ำเคร่งกับการเรียนมาก ลองหางานอดิเรกอย่างอื่นทำ จะดูหนังฟังเพลงให้ลืมโลกความจริงสักพักก็ยังได้ จขกทอาจบอกว่า ไม่มีทาง ขนาดอ่านหนังสือทุกวันยังได้เกรดแค่นี้เลย แต่ทุกคนก็ต้องมีเวลาว่างเป็นของตัวเองบ้าง จัดสรรเวลาเพื่อชีวิตตัวเองบ้างจะเป็นอะไร (เอ๊ะ หรือจขกทไม่ได้อ่านหนังสือทุกวัน ไม่ได้นะคะต้องขยันสู้ชีวิตเข้าไว้ค่ะ *__* ส่งสายตาทิ่มแทง เอาให้เป็นแบบที่ว่าพอไม่ได้อ่านหนังสือแล้วรู้สึกว่าชีวิตขาดอะไรไปบางอย่างน่ะ ใช่เลยค่ะ ) จขกทอยากเรียนหมอ อืมม์ คณะที่เราไม่เคยเข้าเราไม่มีทางรู้หรอกค่ะว่าเป็นยังไง ครั้งหนึ่งเรายังเคยอยากเข้าวิศวะเลย แหมม เท่จะตาย แถมคะแนนก็ถึง แต่พอมาคิดดูดีๆตอนนี้ = =* อืมม์ ก็นะ โชคดีจริงๆที่ตอนนั้นไม่เตลิดเปิดเปิงไปเข้าวิศวะ ไม่ใช่ว่าเห็นกระทู้จขกทแล้วคิดนะคะ แต่คิดมานานแล้วว่าเราเนี่ย ด้านนี้คงไม่ไหวหรอก จขกทอาจรู้สึกว่าตัวเองคิดดีแล้วว่าไม่อยากได้คณะนี้ อยากเข้าแพทย์มาก เราอยากบอกว่า คนที่เรียนจบสี่ปีหกปีมาเข้าคณะแพทย์ก็มีอยู่ค่ะ แล้วก็เท่ห์มากด้วย เพราะงั้นเราอยากบอกว่าถ้าจขกทอยากเข้าคณะแพทย์ รอเรียนจบวิศวะก็ยังทันนะคะ จะได้มีสองปริญญา เท่ห์สุดๆค่ะ จขกท แถมจขกทยังได้ึฝึกความอดทนขั้นทรหดจากวิศวะมาแล้ว งานนี้ต่อให้เรัยนแพทย์แอบหนักยังไง จขกทก็คงลุยต่อได้แหละค่ะ จริงๆนะคะ ^^ แต่การที่จขกทเรียนมาถึงปีสามได้เนี่ย แสดงให้เห็นว่าจขกทมีความพยายามในชีวิตนะคะ เราชื่นชมนะคะ แค่อีกนิดเดียวเองนะคะ >< สู้ต่อไปเถอะค่ะ ไฟท์ติ้งค่ะ จขกท แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 54 09:50:44 จากคุณ : ก.ไก่-ถึง-ฮ.นกฮูก เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 09:48:24

ความคิดเห็นที่ 28 อย่างคุณเรียกว่าเรียนได้แล้วครับ แม้จะไม่ได้เก่งเลอเลิศ แต่ผมว่าคุณทำได้ดีที่สุดแล้วล่ะ เพียงแต่ตอนนี้ คุณต้องการกำลังใจเท่านั้นเอง ตอนนี้ผมติดอยู่คณะนึง เห็นว่าต้องเรียนคณิตหนักมาก ตนไม่ใช่คนเก่งคณิตเลย Pat 1 ได้ ไม่ถึงร้อยสักที มั่วล้วนๆ กลัวมากว่าจะเรียนไม่ได้ ถ้าเรียนไม่ไหวจะทำยังไง ต้องซิ่วเหรอ เสียเวลามั้ย แต่ถ้าทำได้มันก็จะดีมาก ลองคิดดูว่า ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ ถ้าเรายังไม่เต็มที่กับมัน ลองใช้เวลากับเพื่อนๆแล้วก็คนรอบข้างดูนะ อย่ากดดันตัวเอง ถ้าอ่านเองแล้วไม่รู้เรื่อง ก็อ่านกับเพื่อน พยายามเติมเต็มส่วนที่เรายังไม่ได้ เชื่อว่าเพื่อนพี่ต้องช่วยแน่ๆแหละ เป็นกำลังใจให้เสมอนะคับ สู้ๆนะ อุปสรรคของชีวิตมีไว้พุ่งชน นั่นคือบททดสอบหนึ่งของชีวิต ผ่านมาได้แล้ว พี่จะมีภูมิคุ้มกันในตัวเอง พี่จะแข็งแกร่งขึ้น ลำบากวันนี้ ต่อไปชีวิตอาจจะโรยด้วยกลีบกุหลาบก็ได้ สู้นะ จุฟๆ จากคุณ : Riinola_LOVE_BK เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 19:11:12

ความคิดเห็นที่ 29 อยู่ ม.6 กำลังจะขึ้นมหาลัยค่ะ ไม่มีอะไรดี ๆ พอจะแนะนำได้... แต่อยากเล่าให้ฟังว่า เราสอบติดคณะวิศวะหลายมหาลัยมาก แต่เราไม่ได้อยากเรียนเลย ทั้งพ่อแม่และน้องสาวก็รบเร้าจัง ว่าเออเงินดีนะรู้มั้ย เท่จะตายอยู่วิศวะ ก็แบบ จขกท ว่ามาน่ะค่ะ แต่พอเราบอกจะเข้าสายธุรกิจเท่านั้นแหละ ไม่มีใครคุยกับเราเลยทั้งบ้าน... เป็นอาทิตย์ เหมือนกับว่าผิดหวังในตัวเรามากยังไงยังงั้น เราก็แค่ร้องไห้ไปคืนนึง และบอกตัวเองว่า ฉันไม่แคร์ใครทั้งนั้น ฉันรู้ว่าฉันชอบอะไร แล้วก็จะไม่มีทางทำให้ใครผิดหวังที่ตัดสินใจไปอย่างนั้น อยากให้ จขกท ฟังเสียงหัวใจตัวเองดี ๆ ว่าเราต้องการอะไรกันแน่ อยากเปลี่ยนไปเส้นทางไหน ไม่ใช่เพียงแค่ว่าอยากเปลี่ยน ลองดรอปซักเทอมมาพัก+ค้นหาตัวเองดูดีไหมคะ แต่ขอให้ทนเรียนไปจนจบก่อน อย่างน้อยเงินพ่อแม่ก็ไม่สูญเปล่า เอาปริญญาไปให้ท่านชื่นชมก่อน แล้วค่อยทำตามความฝันตัวเอง พอจะไหวไหมคะ จากคุณ : TKY_girls เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 54 23:26:39

ความคิดเห็นที่ 30 เข้าใจนะครับว่าท้อ แต่อย่างว่าละครับ เรียนมาจะจบแล้ว ทนต่ออีกสักนิดเถอะครับ ตอนนี้ผมเรียนอยู่คณะแพทย์ ที่มหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง อยากบอกว่า มันไม่มีคำนวนแบบชั้นสูงก็จริงนะครับ แต่ยังงัย ก้อต้องคำนวนโดสยา หรือ พวกสถิติ ต่างๆ อยู่ดี ถ้าถามว่าเรียนหนักมากไหม คือเรียนไม่หนักมากครับ เหมือนคณะอื่นๆ ทั่วๆ ไป แต่สิ่งที่ต่างจากคณะอื่นคือ เราต้องมานั่งอ่านหนังสือเอง แล้วอ่านแทบจะตลอดเวลา ทนได้หรือเปล่า กับการที่ต้องท่องหนังสือ เอาไปเอาตาย เหมือนจะสอบเอนทรานซ์ ทุกสองสัปดาห์ นี่ยังไม่นักรวม การเรียนในชั้นคลีนิก ที่คุณต้องดูแลผู้ป่วย พร้อมกับเรียนไปด้วย มันเหมือนกับการที่ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย กลางวัน ดูแลผู้ป่วย ต้องตื่นตั้งแต่หกโมง เช้าทุกวัน จนถึงค่ำๆ กลับหอพักมาอาบน้ำ อ่านหนังสือ ทำงานที่ได้รับมอบหมายจนถึงตีสามทุกวัน เหนื่อยมากๆเลยนะครับ ลองคิดดูให้ดีก่อนนะครับ แล้วแพทย์ที่ไหนก็เหนื่อยเหมือนๆกันเลยครับ เพราะเดี๋ยวนี้มีการสอบ National licence ซึ่งทุกมหาวิทยาลัยต้องสอบเหมือนกัน เป็นมาตารฐานอีกนะครับ ถึงเรียนจบ แต่สอบ National licence ไม่ผ่าน ก็รักษาใครไม่ได้นะครับ เรื่องการสอบ National licence นั้น สอบตอนปีสาม ปีห้า และปีหก สามครั้งเลยนะครับ ที่ต้องผ่านการสอบแบบยากกว่าข้อสอบเอนทรานซ์มากๆ ตกแค่ครั้งใดครั้งหนึ่ง ก็ถือว่าไม่ผ่าน National licence เลย บ่นมานาน ขอบคุณมากครับ ที่ติดตามอ่าน จากคุณ : นิสิตนักอ่าน (นิสิตนักอ่าน) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 03:21:10

ความคิดเห็นที่ 31 ปีหน้าก็จะจบแล้ว พูดจริงๆ กัดฟันเอาให้จบดีกว่าครับ อันนี้มองในฐานะนักศึกษาเหมือนกันนะ ถามว่าถ้าลาออกมาแล้ว คุณจะเรียนคณะอะไรใหม่ แพทย์เหรอ? คุณก็บอกเองว่าคะแนนไม่ถึง และยังไม่ได้เตรียมตัวด้วย หรือจะออกมาทำงานก่อนก็ตาม สำหรับวุฒิม.6 นี่ พูดตรงๆ เลยว่าไม่น่าจะพอหรอก ถ้าให้ดี เอาให้จบก่อน แล้วคุณจะไปเรียนแพทย์ใหม่ หรือจะเรียนคณะอื่นใหม่ จะเรียนต่อโท หรือจะเปลี่ยนไปทำในสิ่งที่คุณชอบก็ยังไม่สาย เพราะจบวิศวะมา ในสังคมถือว่ามีภาษีดีกว่าอยู่แล้ว จากคุณ : วสันตฤดู เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 12:01:00

ความคิดเห็นที่ 32 ผมก็เหมือนคุณครับ ตอนนี้ปี2 นิสิตวิศวะ แต่คงคนล่ะมอ ผมก็ไม่ชอบเลย มาเรียนจริงๆแล้วไม่ใช่ ผมชอบคำนวณ แต่วิศวะ จะเป็นเชิงคำนวณอีกอย่าง ก็ขั้นสูงนั้นแหละ ผมจะชอบคำนวณพวกสาย บัญชี งี้มากกว่า อยากซิ่วเหมือนกันครับ แต่ติดตรงขี้เกียจมาเริ่มใหม่ แล้วพ่อแม่พี่น้องก็คาดหวังเราไว้แล้วด้วย ผมก็คงต้องทนๆเรียนต่อไปโดยไม่มีความรู้ ไม่มีใจรักโดนแท้ แค่ปลื้มว่าได้ชื่อ ว่า วิศวะ แค่นั้นล่ะ แต่ผมเป็นกำลังใจให้ครับ จบตรีแล้ว ถ้าเราอยากเรียนอีกใบจริงๆ ก็เรียนใหม่ได้ ผมยังคิดว่าจะไปต่อโท บริหารเลย จากคุณ : Intania (blugn) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 17:48:00

ความคิดเห็นที่ 33 ตามความคิดเห็นเรา เรามองหลายแง่นะ 1. ในแง่ที่เห็นใจคนในครอบครัวก็.....อดทนเถอะค่ะ อีก ปี เดียวถึงแม้เราจะไม่ชอบ แต่เป็นเราเราจะเห็นใจพ่อกับแม่นะ เพราะเขาคงรอลูกรับปริญญา 2. อีกแง่มุม...จริงที่ว่า คนเราจะทำอะไรสำเร็จได้ส่วนนึงคงมาจากการทำในสิ่งที่ถนัดซึ่งจะทำให้เรามีความสุขและทำได้ประสบความสำเร็จ ...........เป็นเราเราก็คงอยากลาออก เพราะการทำในสิ่งที่ไม่ถนัดและไม่ชอบโดยที่ต้องพบเจอทุกๆวันต้องใช้ความอดกลั้น อดทน ซึ่งแน่นอน หากได้ทำในสิ่งที่ชอบและถนัดเราคงมีความสุขและมีโอกาสประสบความสำเร็จกว่าเยอะ 3. เรียนคณะไหนมันก็ยากเหมือนกันนะคะ เราทุกคนไม่สามารถถนัดและสามารถทำทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างดีเยี่ยมหรอกค่ะ ยกเว้นแต่มีความอดทนและพยายามแม้ทำในสิ่งที่ไม่ชอบก็สามารถทำสำเร็จได้ ... ในคณะที่เรียนไม่มีวิชาที่คุณทำได้ดีเลยหรอ...หากทำได้ไม่ดีเลยทุกวิชาก็ไม่ผิดเลยที่คิดจะลาออก เพราะเกรดน้อยสักวันก็ต้องโดนไทร์ เราเอง เราเรียนปี 4 เทอม 2 เคยมีความคิดจะซิ่วค่ะ เพราะมีความเบื่อ ท้อ ในงานต่างๆที่ทำในวิชาที่เรียน ซึ่งเรารู้สึกว่าเราไม่ชอบ ไม่ใช่อย่างที่เราถนัด (เราถนัดแค่ 1 ใน 3 ส่วนของสายงานที่ต้องทำ) เมื่อไม่ชอบ ไม่ถนัด ก็ไม่อยากเรียน ไม่อยากทำการบ้าน เพราะรู็สึกว่ามันยากเย็นที่จะทำในสิ่งๆนี้เพื่อให้ได้เกรดดีๆ ... เกรดออกมาแต่ละทีลุ้นแทบหัวใจจะวาย แต่ก็ฮึดสู้ต่อค่ะ เพราะเราตั้งใจจะเรียนในคณะนี้เอง หากเราซิ่วออกไป เราจะทนไหวมั้ยเรียนใหม่ตั้งแต่ปี 1.... เราคิดว่าที่เราท้อแท้ เป็นเพราะงานและบทเรียนที่ผ่านมามันเข้มข้นและเยอะมาก...แต่นั่นคือสิ่งที่หล่อหลอมเราให้มีความอดทนและมีความสามารถที่จะทำงานได้สำเร็จในอนาคต ลองคิดดูแล้วกันนะ ว่าหากจบวิศวะไปจะไปทำงานอะไร แต่เอาจริงๆ เดี๋ยวนี้จบมาก็ทำงานไม่ตรงสายกันเยอะแยะ .. โดยเฉพาะ ยกตัวอย่างหากมีความถนัดด้านภาษาก็สามารถหางานได้หลากหลายประเภท เช่น บางคนอยากเป็นแอร์โฮสเตสนะ ก็จบวิศะมา ยังไปสมัครได้ หรือ ทำธุรกิจส่วนตัว เป็นต้น (แค่ยกตัวอย่าง) ถ้าทางบ้านไม่มีปัญหาเรื่องการเงินก็คงไม่มีปัญหาหากจะเรียนใหม่อีกครั้ง หากพ่อแม่เห็นด้วยก็ทำไปเลย ถ้าจะลาออก..... ขอพูดนอกเรื่องนิดนึงว่า วันก่อนเรียนวิชาๆหนึ่ง อาจารย์บอกว่า มีการค้นพบว่า เด็กอเมริการุ่น genertation Y (รุ่นเรา) เป็นเด็กรุ่นที่ไม่สามารถประสบความสำเร็จด้านการงานไปมากกว่า พ่อและแม่ของตนเองได้ เพราะ เด็กรุ่นนี้เป็นยุคที่พ่อแม่ผ่านยุคยากลำบาก มีสงครามมา ซึ่งพ่อแม่ค่อนข้างสปอย เด็กๆไม่ค่อยมีความอดทนและพยายามเมื่อเผชิญความยากลำบากในชีวิต เราเห็นด้วย ในส่วนของตัวเรา เพราะเมื่อมีปัญหายาก เข้ามาในชีวิตเราท้อและบางครั้งไม่อยากทำมันต่อมากๆ ในขณะที่พ่อและแม่ก็เอาแต่เล่าว่าสมัยก่อนพวกเขาลำบากอดทนยังไงกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้...เราเคยลำคาญและมักตอบกลับว่า ก็สมัยมันต่างกัน ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นแล้วนิ จะให้ทน และ เหมือนกันได้ยังไง ตอนนี้เราทราบคำตอบแล้วอะว่าเป็นที่ตัวเราเองที่ไม่มีความอดทน และ หากเราไม่มีความอดทนไม่ว่าเราจะทำอะไรเราก็คงไม่สำเร็จเป้าหมาย ... ซึ่งการอดทนมันทรมานแน่นอน แต่ก็แลกมาซึ่งความสำเร็จ... การขาดความอดทนหากเป็นแบบนี้ และ ทำอะไรไม่สำเร็จอย่างที่คาดหวัง ... แน่นอนเราจะท้อแท้ ... แต่จะประบความสำเร็จหรือจะผิดหวัง อันนี้ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราทำล้วนๆ..... เราก็ต้องเลือกเอาเองว่าอยากจะได้แบบไหน สุดท้าย จบที่ประเด็นว่า ....การทำอะไรที่ไม่ถนัด เราสามารถทำมันได้ แต่อาจจะทำได้ไม่สำเร็จได้ดี ค่ะ.... ลองคิดๆดูแล้วกันนะ เพราะมันคือ ชีวิตของคุณ คุณลือกเองได้ และคุณต้องเลือกเอง(เพราะมันคือชีวิตของคุณ) จากคุณ : ขอให้เราได้รักกัน (ขอให้เราได้รักกัน) เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 54 23:59:29

ความคิดเห็นที่ 34 อดทนไปด้วยกันเถอะพี่  ตอนนี้เรียนวิศวะเหมือนกันแต่ปีสอง เทอมนี้คะแนนแย่มาก ปีหนึ่งกับเทอมที่แล้วเกรดดี ตอนนี้เลยรู้สึก..ท้อบ้าง คิดไปต่างๆว่ามันไม่ใช่เรารึเปล่า แต่ว่าตัวเราก็ยังไม่รู้ว่าอยากเรียนอะไรเลย... จากคุณ : AdeliE เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 02:00:51

ความคิดเห็นที่ 35 เบื้องต้นขอให้อดทนเถอะน้อง ถ้าน้องอดทนถึงที่สุดแล้วไม่ได้ ก็ปล่อยให้เป็นไปตามนั้น ขอบอกให้น้องรู้ไว้เลยว่า  "ในชีวิต ไม่มีอะไรง่าย" จากคุณ : techkon_d เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 15:17:14

ความคิดเห็นที่ 36 ให้กำลังใจ จขกท ค่ะ เป็นอีกคนนึงที่เรียนจบมาในด้านที่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่อยากบอกว่า ให้อดทนเรียนจนจบเถอะค่ะ อีก 1 ปีเองนะ สู้ ๆ ถ้าเครียดก็ไปเที่ยว ไปรีแลกซ์ก่อนแล้วค่อยกลับมาสู้ต่อ พอเรียนจบวิศวะแล้วค่อยสอบเข้าหมอก็ยังไม่สายไปนะคะ อย่างน้อย ๆ เราก็ได้ปริญญามานอนกอดแล้ว 1 ใบ ไม่มีใครว่าอะไรเราได้ เพราะถ้าสมมุตินะคะสอบหมอ ไม่ติด หรือ สอบติดแต่เรียนไม่ได้ เราก็ยังมีปริญญาใบนี้อยู่ เราก็ไม่เครียดมากเท่าเรียนมาตั้งนานไม่จบอะไรสักอย่าง สู้ ๆ ค่ะ อีกอึดใจเดียว ^^ จากคุณ : น้องเนย์ เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 17:23:51

ความคิดเห็นที่ 37 ใจเย็นๆนะคะ  ค่อยๆคิด  เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^_^ จากคุณ : ซอมภอ เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 54 19:12:43

ความคิดเห็นที่ 38 สูดหายใจลึกๆครับ จะบอกว่าอย่าไปเครียดคงจะเป็นไปได้ยาก มีคนบอกไว้ว่า ติดกระดุมผิดตั้งแต่เม็ดแรก มันก็จะผิดไปเรื่อยๆ ต้องถอดแล้วติดใหม่ครับ แต่ไำม่ว่าจะทำอะไร ขอให้นึกถึงใจตัวเองให้มากที่สุดไว้ก่อน พูดแบบนี้อาจฟังดูเห็นแก่ตัว แต่เชื่อเหอะครับ อย่าทำอะไร ที่จะต้องมานั่งสงสารตัวเองในภายหลัง เพราะเมื่อวันใด คุณรู้สึกสงสารตัวเองขึ้นมาเมื่อไหร่ ผมว่ามันจะแย่สุดๆครับ (ชีวิตคนไม่เคยง่ายหรอกครับ เราถึงได้เป็นคนไง) จากคุณ : pockz เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 54 19:53:23

ความคิดเห็นที่ 39 คุณจะเดินทวนกระแสย่อมได้ครับ แต่คุณต้องเจ๋งพอ  แล้วเจอกัน จากคุณ : นายสะพานหมอก เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 15:12:06