ความคิดเห็นที่ 1 ตอบเรือ่งทำไมการศึกษาถึงแพง มันก็ เป็น อุปสงค์ อุปทาน หละขรับ ค่าวิชาเนี่ย ดังนั้นอย่าไปมองว่าแพงหรือถูก มองว่าเป็นที่ตอ้งการมากแต่ มีคนมีความรู้พอที่จะตอบโจทย์ได้น้อย ก็เท่านั้น การจะหาอาจารย์มาสอน ถ่ายทอดความรู้ อาจารย์เหล่านั้นก็ต้องมีเงินเดือนครับ   ตอบ เรือ่งความรู้จากกูเกิ้ล มันยังไม่เป็นมาตรฐานครับ คุณยังไม่ผ่านหลักสูตร ที่ควรจะผ่านตาม กฏเกณ ที่เขาตั้งขึ้นมา แต่คุณใช้หาความรู้ได้บ้าง สถาบันการศึกษา เขามีชื่ออยู่ กว่าจะสร้างบุคลากร ขึ้นมา ไม่ใช่แค่จดโดเมน แล้วพิมความรู้เข้าไป แบบส่งเดชครับ ตอบเรือ่ง คนรอบตัว สองสามคน ที่เก็บค่าวิชาไว้กินเหล้า คุณไปถามคนที่เขาพอมีเงิน เขาก็ตอบได้ว่าแค่เป็นค่าเหล้า แต่คนที่ขายวิชาอยู่อีกหลายๆคนจำนวนมาก อาจต้องผ่อนบ้านผ่อนรถ อยู่อย่างประหยัดอีกหลายๆคนนะครับ แล้วเขากินเหล้า เงินที่ได้มา ก็มาจากน้ำพักน้ำแรงของเขา เขาก็ไม่ได้โกงกินประเทศชาติด้วย อย่าจับแพะชนแกะ ครับ ตอบเรื่อง คนหวงความรู้ ไม่อยากสอนต่อ อยากให้คนอื่นตกต่ำ ความรู้เหมือนสินค้า อันมีค่าอยู่แดนไกล ต้องยากลำบากไป ใช้น้ำแข็งเปลืองน้ำมัน ครับ เค้าถึงเรียกว่า ค่า know how คุณเคยวิจัยงานไหมครับ ยกตัวอย่าง กว่าคุณ Charles Goodyear จะศึกษาหาทาง ทำยาง ที่เสถียรได้ เขาต้องลงแรงมาก และเสียสุขภาพจาก สารเคมีต่างๆ ในแลบด้วย กว่าจะได้ผลงานออกมา ต้องลงน้ำพักน้ำแรงไปเยอะครับ นักวิจัยก็ต้องทานข้าว ต้องเลี้ยงบุตรเลี้ยงภรรยาด้วยครับ งานวิจัยคือการลงทุนของเขา เขาถึงต้องมีการจดลิขสิทธิ์ไงครับ ส่วนเรือ่งอยากให้คนอื่นตกต่ำ นั่นพวกริษยา มีอยู่ทุกหนแห่ง โดยทั่วไปครับ เรือ่งเห็นแก่ตัวก็ด้วย คุณอ้างว่าคน เรียนจบออกมาแล้วเห็นแก่ตัว คุณจะบอกว่า คนไร้การศึกษา ไม่เห็นแก่ตัวเหรอครับ? แน่นอน เมื่อความรู้เหมือนการลงทุนค้าขาย ย่อมมีพ่อค้าที่ขายตามราคามาตรฐาน และพ่อค้าที่เอาเปรียบ แต่พ่อค้าที่เอาเปรียบก็ขายได้ไม่นานหรอกครับ คนเขาก็ไปหาคนอื่นแทน ดังนั้นคนที่คิดค่าวิชา ไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวครับ เขาก็เป็นลูกจ้าง ทำงาน เหมือนเราๆ ท่านๆ เท่านั้นเอง จากคุณ : vitroze เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 09:50:41

ความคิดเห็นที่ 2 "..คนไทยส่วนใหญ่ในปัจจุบันนี้เมื่อจบการศึกษามาแล้ว มีนิสัยหนึ่งติดมาด้วยนั่นก็คือการ "เห็นแก่ตัว".." >> นี่คือการสรุปฟ้นธงของคุณ อาจจะผิด หรือ อาจจะถูก ก็ได้ ผมอ่านแล้วผมยังไม่เชื่อ เพราะผมไม่รู้ว่าคุณไปควานหาข้อสรุปนี้ได้แต่ใดมา คุณไปอ่านมาจากหนังสือเล่มไหน? คุณไปฟังใครมา? อย่างที่เรียกว่าเป็นข้อมูลทุติยภูมิ หรือว่าคุณพากเพียรทำการสำรวจทำโพลล์เอง? ถ้าทำคุณทำกับใคร? ที่ไหน? เมื่อไหร่? อย่างไร? ประมวลผลและสรุปอย่างไร? อย่างที่เรียกว่าข้อมูลปฐมภูมิ ผมถามเรื่องมากอย่างนี้ ผมไม่ได้สนหรอกว่า จกขท มีกระดาษร้บรองกี่ใบ ต่อให้พระอินทร์ลงมาเขียวๆก็ขอถามไว้ก่อน ทำไมเรื่องมากจัง? แหม จ่ายตังค์ซื้อวิชาซื้อหน้งสือจ่ายค่าไฟค่าเน็ตไปเยอะ อุตส่าห์เรียนมาหลายปี เชื่อคนง่ายๆก็เกินไป จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 11:01:13

ความคิดเห็นที่ 3 "แต่เพราะว่าคนจำนวนมากต้องการการยืนยันชุดความรู้ที่เป็นลายลักษณ์อักษร จึงต้องเสียเงินจำนวนมากให้กับสถานศึกษาหรือสถานที่ใดๆที่ทำหนังสือยืนยันนั้นได้ " ก็จริงเหมือนที่คุณว่าครับ แต่ผมคงไม่กล้าให้หมอที่ไม่ได้ผ่านมหาวิทยาลัยแพทย์ แต่ได้เรี่ยนรู้วิชาแพทย์ด้วยตนเองจาก google มาผ่าท้องผมนะครับ หรือไม่ก็ถ้าผมจะสร้างตึกห้าชั้นผมคงไม่ยอมให้วิศวะกรที่เรี่ยนวิศวะโยธาจาก google มาออกแบบโครงสร้างให้ผมแน่นอน หรือใครกล้า? จากคุณ : Cyber Sage เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 11:50:00

ความคิดเห็นที่ 4 จขกท ถ้าไม่อยากเสียเงินแลกกับปริญญา ก้อหาที่เรียนฟรีแล้วเอาแต่ความรู้โดยไม่ต้องรับปริญญาเหมือนที่เราทำดิ อย่างเช่นเมื่อก่อนเราจะเรียนปริญญาโทการแปลเราไม่มีเงินเราก้อคิดค้นวิชาการแปลขึ้นเอง เหมือนๆสมัยเราเรียนวรยุทธ์จีนแล้วอาจารย์ไม่ยอมสอนหมดเปลือกเราก้อเลยคิดวรยุทธ์แขนงใหม่ขึ้นมาเอง หลังจากคิดวิชาการแปลขึ้นมาได้แล้ว เราก้อหางานแปลได้โดยไม่ต้องเอาปริญญาทางด้านภาษาไปสมัครงาน ลองไปอ่านดูวิธีเราคิดวิชาการแปลขึ้นมาเอง ส่วนใหญ่เราใช้ logical reasoning + creative imaginations + การค้นข้อมูลฟรีจาก google อยู่ในกระทู้นี้ http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2009/06/K7934208/K7934208.html ส่วนเรื่องความรู้ในการรักษาโรคนั้น ถ้าเรียนฟรี บางทีมันก้อต้องใช้ judgment ส่วนบุคคล ถ้า bad judgment ก้อมีสิทธิ์ตายได้ถ้าได้ข้อมูลผิดๆมา เรากับแม่เราป่วยเหมือนๆกันต่อเนื่องกันหลายปี แม่เราไปหาหมอรักษาหมดเงินไปตั้งหลายล้านแล้วหมอรักษาแม่เราจนตาย แต่เราไม่มีเงินเราจึงพยายามเรียนวิธีรักษาตัวเองจาก google นี่แหละ แล้วเรารักษาตัวเองหาย เมื่อคืนตอนทำงานแปลเอกสาร เราก้อหยุดพัก แล้วเข้าเวปต่างประเทศเรียนรู้การแพทย์ทางเลือกเพิ่มเติม ได้อะไรดีๆมาตั้งหลายอย่างแน่ อย่างเข่นการปรับ posture ของตัวเอง และใช้พลังจิตเพื่อเปลี่ยนคุณภาพของ fluid ในกระดูกสันหลังเรา เราจะได้กระดูกสันหลังยืดหยุ่น แล้วกลับเป็นเด็กได้ การเรียนฟรีโดยไม่ได้ปริญญาแบบเรานี้มันก้อมีขอบเขตจำกัดเหมือนกัน อย่างเช่นการทำงานแปล ถ้าเราไปสมัครงานบริษัทคนมีปริญญาโทการแปลอาจได้งานก่อนเรา แต่ถ้าประมูลงานแข่งกันในตลาดที่เิปิด โดยลูกค้าขอดูตัวอย่างการแปล โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแปลไทยเป็นอังกฤษ มันก้อไม่แน่หรอก ถ้าเราเรียนการเขียนภาษาอังกฤษจาก google แล้วเขียนเก่งกว่าคนมีปริญญาโทการแปล เราอาจประมูลงานแปลราคาแพงๆชนะคนมีวุฒิสูงๆก็ได้ ส่วนเรื่องการแพทย์ทางเลือกที่เราเรียนมาได้นั้น ถ้าเราไปรักษาใครมันผิดกฎหมาย แล้วก้อไม่มีใครกล้าให้เรารักษาด้วย แต่เราก้อมีทางเลือกที่จะใช้มันหาเงินได้เหมือนกัน เช่นพอเราฝึกวิชาเร้นลับสำเร็จตอนอายุ 100 ปี รูปร่างหน้าตาเรากลับเป็นเหมือนเด็กวัยรุ่น เราก้อเปิดสอนศาสตร์เร้นลับในการคงไว้ซึ่งความอ่อนวัยตลอดกาล แค่แปะ video clips ตัวอย่างการสอนขึ้น youtube แพล็บเดียวก้อได้นักเรียนรวยๆจากทั่วโลก มาเรียนกับเรา Thomas Edison ก้อไม่ได้เสียเงินเรียนโรงเรียน และไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัย แต่เขาก้อเป็นนักประดิษฐ์ระดับอัฉริยะได้ ถ้าคุณไม่อยากเสียเงินให้สถาบันการศึกษาคุณก้อต้องเลือกวิธีประกอบอาชีพแบบ self employment อย่างที่หลายๆคนเขาทำกัน ทางเลือกอย่างอื่นมันมี นั่นก้อคือ จริงๆแล้วการเรียนด้วยตัวเองโดยไม่เสียเงินให้สถาบันการศึกษานับว่าเป็นการฝึกพลังจิต ฝึก The Law of Attraction โดย think positive ว่า "ไม่มีวุฒิการศึกษาแต่มีความสามารถซะอย่างก้อหาเงินได้เหมือนกัน" คิดแบบนี้มันเสี่ยง แต่มันท้าทายดี ถ้า จขกท ไม่อยากเสียเงินให้สถาบันการศึกษา ก้อลองมาใช้ชีวิตเสี่ยงๆแบบเราบ้างดิ ดูว่าจะไปรอดหรีือไม่ ถ้าจะดูตัวอย่างที่เก่งกว่าเราอีกหลายล้านเท่า นั่นก็คือ ให้ จขกท think positive แล้วทำแบบ Bill Gates คือไม่เสียเงินเรียนต่อที่ Harvard University คือถึงเรียนที่ Harvard University ไม่จบ แต่ Bill Gates ก้อประสบความสำเร็จในการประกอบอาชีพได้อย่างงดงาม...!!! แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 54 13:58:11 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 12:52:56

ความคิดเห็นที่ 5 การศึกษาใช่ว่าจะเสียเงินไปซะทุกอย่าง ยิ่งสมัยใหม่ข้อมูลหาง่ายมากขึ้นเยอะ อยากอ่านอะไรก็มีให้อ่าน แต่ว่าสำหรับค่าวิชานั้น มันก็เป็นอาชีพของเขา เราไม่พอใจที่จะใช้บริการก็ไม่ต้องใช้ หันไปพึ่ง ห้องสมุด อินเตอร์เนต เพื่อน หรือคนรู้จักที่อยากสอน ก็ยังได้ เรื่องความเห็นแก่ตัวนี่เป็นรายบุคคลไป คนที่จบการศึกษาไม่ได้เป็นอย่างนั้นทุกคน แต่ละคนก็มีความจำเป็นแตกต่างกันไป ก็กลับมายังจุดเดิมว่า ไม่พอใจที่จะเรียนก็ไม่ต้องเรียนกับเขา ไปหาเรียนที่อื่น ไม่พอใจจะจ้างงานเขาก็ไม่ต้องจ้าง ส่วนเรื่องใบปริญญา หรือใบรับรองต่างๆ จริงอยู่ที่ใบปริญญาเราต้องเรียนในสถาบันจริงๆ แต่ถ้าเป็นใบรับรองอาชีพอื่นๆ เดี๋ยวนี้มีเปิดให้สอบกันมากมาย ไม่ต้องไปเรียนกับเขาก็สอบได้ แต่ผมก็เคยพบเห็นอย่างจริงจังนะว่า คนหวงวิชามีอยู่จริง แต่ไม่ใช่คนส่วนใหญ่ในสังคมที่ผมทำงานอยู่ และผมก็ไม่ถามคนเหล่านี้ให้เมื่อย สู้ไปถามคนที่เค้าอยากช่วยหรือศึกษาเองดีกว่า จากคุณ : BurningSun (BurningSun) เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 13:09:22

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าเป็นสมัยก่อนเรามีทางเลือกน้อยมากค่ะ นอกจากจะมีอาจารย์สอน แต่สมัยนี้ขอให้มีอินเตอร์เน็ตอะไรก็เรียนได้ทั้งนั้น ถึงแม้คุณจะอ่านออกแค่ภาษาเดียวก็ทำได้ เว็บม.รามเรียนเข้าไปเถอะ อีบุ๊คก็มีให้โหลดฟรี  ยูทูปมีอะไรน่าสนใจเยอะแยะ  ถ้าใครอยากเรียนรู้จริงไม่มีทางจนหนทางแน่ ถ้าคุณได้สองภาษาขึ้นไปก็งานเข้า เลือกให้ดีๆค่ะ เวลาไม่พอเรียนทั้งหมดได้ครบ ยังไม่นับการเรียนจากประสบการณ์จริงอีกนะ ที่เราเซ็งคือเด็กสมัยนี้ขอเงินพ่อแม่ไปเล่นเกมส์ทั้งๆที่บ้านก็ไม่ได้รวยอะไรมาก พ่อทำงานเป็นคนงานขับรถ(ลูกน้องบ้านเราเอง) พ่อให้เงินไปซื้อรองเท้ายังแอบเอาเงินนี้ไปเล่นเกมส์ได้อีก แถมขอพ่อออกจากโรงเรียน ไม่อยากเรียนหนังสือแล้ว กรรม พวกที่หวงวิชาก็อย่าไปคบกับมันก็แค่นั้น พอมีคนมาถามก็อย่าหวงด้วย เราบังคับให้คนอื่นทำอย่างเราไม่ได้ แต่เราสามารถเป็นตัวอย่างที่ดีให้เขาทำตามได้ จะเอาอย่างไหนก็เลือกเอา เวลาต้องการความช่วยเหลือ ทางที่ดีให้พยายามหาทางเองก่อน ถ้าทำไม่ได้ให้ไปขอความช่วยเหลือจากคนที่มีความรู้ด้านนั้นและสนิทกับเรามากที่สุด ง่ายๆเลย ถ้ายังทำไม่ได้อีกให้หาทางอื่น เขาว่ากันว่า คนที่ประสบความสำเร็จนั้นมาจากเขาลบจุดด้อย เสริมจุดแข็ง อย่าดื้อมาก พระพุทธเจ้ายังต้องทรงเปลี่ยนวิธีดับทุกข์เลย ความจริงเราว่าพวกที่หวงวิชานั้นคิดผิดนะ การสอนก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เราต้องอธิบายให้เขาเข้าใจได้มากและถูกต้องที่สุด การสอนก็ถือเป็นความสามารถเฉพาะตัวเหมือนกัน ยิ่งสอนเยอะยิ่งเก่ง การที่คนรู้จักแต่กอบโกยนั้นเป็นเพราะว่าไม่รู้จักพอ นักเศรษฐศาสตร์ฝรั่งก็รู้เรื่องนี้ เขารู้ว่าตลาดในประเทศอิ่มตัวแล้ว ก็พยายามขายไปยังต่างประเทศ เมื่อต้องการผลิตมากขึ้นก็หาวัตถุดิบเพิ่ม แรงงานเพิ่ม สร้างอาณานิคม สร้างความเดือดร้อนไปทั่ว แต่สำหรับเขามันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว ในสมัยปัจจุบันก็มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น เช่น การตามแฟชั่น การซื้อสินค้าตามเทศกาล ฯลฯ ความจริงมันไม่จำเป็นเลย แต่เราถูกพวกพ่อค้าแม่ค้ารายใหญ่ๆเป่าหูอยู่ตลอดว่า ซื้อสิมันดีนะ ซื้อมาใช้แล้วมีความสุข ซื้อมาใช้แล้วคนอื่นเขาอิจฉา เด่น ฯลฯ ในทางศาสนาพุทธจะบอกว่า การที่เราได้รับความสุขนั้น เราจะรู้สึกสุขแค่ประเดี๋ยวเดียว อีกสักพักพอเริ่มชินก็ไม่สุขแล้ว ยิ่งไปเห็นคนอื่นได้ดีกว่ามันก็เกิดความทุกข์ขึ้นมาอีก ก็พยายามหามา พอได้ก็มีความสุข ชิน อิจฉา หาเพิ่ม เป็นอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะเรายึดว่ามีตัวเรา ต้องการให้ตัวเองมีความสุขและมีกิเลสหลอกทำหน้าที่หลอกเราไปเรื่อยๆ หวังว่าคงไม่ออกทะเลไกลจนเกินไป จากคุณ : ขวัญ (khumchalong) เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 18:08:40

ความคิดเห็นที่ 7 ยังอยู่ห่างจากริมฝั่งแค่ 2 ก.ม.เท่านั้นเอง ครับคุณขวัญ ถ้าเกลียดคำว่า "ค่าวิชา" เชิญเข้ามาห้องภาษาในพันทิปสิครับ ผมเองมีความรู้ไม่มากนัก  ได้เข้ามาอ่านความคิดเห็นของเพื่อนๆ ก็รู้สึกว่าตัวเองฉลาดขึ้นบ้าง  ขอแนะนำดังนี้ 1. ความเห็นของคุณแอ๊ด ปากเกร็ด - เชื่อได้กว่า90% 2. ความเห็นของคุณฟอร์จูนฯ - เข้มข้น ครบรส 3. ความเห็นของคุณขวัญ - น่าจะประมาณพี่สาวใจดี ถูกต้องที่สุด คือ นำความเห็นของบุคคลทั้งสาม มาถัวเฉลี่ยถ่วงน้ำหนัก ก็น่าจะ ok ครับ จากคุณ : techkon_d เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 54 20:03:03

ความคิดเห็นที่ 8 การเรียนรู้มันสามารถเรียนได้จากทุกที่แหละครับ ถ้าคุณจะเรียน"ฟรี"ผ่านเน็ตก็ได้ คุณ fortuneteller เขาก็ทำอยู่แล้วก็ชักชวนทุกคนอยู่ ผมก็เห็นด้วยว่าทำได้ แต่การที่บางคนยอมจ่าย"ค่าวิชา"นั้นก็เพราะต้องการความรู้ที่เรียบเรียงไว้แล้ว มีคนช่วยสอน ไม่ต้องเริ่มต้นเอง และได้ความรู้อย่างรวดเร็ว อาจารย์ที่สอนมาเยอะและเชี่ยวชาญก็จะรู้ว่าตรงไหนสำคัญควรเน้น เราก็เรียนรู้ได้เร็วไม่ต้องลองผิดลองถูก มันก็คล้ายๆกับการเดินทางแหละครับ คุณจะเดินไปก็ได้ ฟรีด้วย แต่นั่งรถหรือมีคนอธิบายเส้นทางก็เร็วกว่า ไม่ต้องไปเปรียบกับเรื่องของพระพุทธองค์หรอกครับ เพราะพระองค์สอนเรื่องทางธรรม ผมสอนคอมพิวเตอร์เป็นเรื่องทางโลก ได้ค่าตอบแทนทางโลกๆก็เหมาะสมแล้ว คนที่มาเรียนวิชากับผมเขาก็เอาความรู้ไปทำมาหากินต่อ หาเงินทางโลกเข้ากระเป๋าตัวเองเหมือนกัน แล้วจะให้ผมสอนฟรีทำไมครับ ส่วนตัวแล้วไม่เคยพูดคำว่า"ค่าวิชา" เพราะวิชาไม่ใช่ของผม ผมไปเรียนจากคนอื่นต่อมาอีกที ผมใช้คำว่า"ค่าตอบแทน"ซึ่งหมายถึงค่าแรงและเวลาที่ผมใช้วางแผนและสร้างสื่อการสอน ค่าแรงและเวลาที่ผมออกไปสอน ซึ่งมันก็ไม่ได้ต่างจากตอนคุณไปจ่ายเงินจ้างสถาปนิกให้วาดแบบบ้านให้คุณ เขาก็วางแผน ออกแบบ สร้างสื่อ อธิบาย เหมือนกัน แปลงความรู้ให้เป็นทรัพย์สินเหมือนกัน จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 54 00:10:13

ความคิดเห็นที่ 9 จริงๆแล้วเรื่องที่คุณ  ขวัญ (khumchalong) พูด ใน คคห6 ว่า “ในทางศาสนาพุทธจะบอกว่า การที่เราได้รับความสุขนั้น เราจะรู้สึกสุขแค่ประเดี๋ยวเดียว อีกสักพักพอเริ่มชินก็ไม่สุขแล้ว ยิ่งไปเห็นคนอื่นได้ดีกว่ามันก็เกิดความทุกข์ขึ้นมาอีก ก็พยายามหามา พอได้ก็มีความสุข ชิน อิจฉา หาเพิ่ม เป็นอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะเรายึดว่ามีตัวเรา ต้องการให้ตัวเองมีความสุขและมีกิเลสหลอกทำหน้าที่หลอกเราไปเรื่อยๆ” เราขอคิดตรงกันข้าม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในมุมมองของ “การแสวงหาความรู้ และการประกอบอาชีพเพื่อความอยู่รอดในโลกนี้” ทุกวันนี้ในการแสวงหาความรู้และประกอบอาชีพใครๆก้อต้องแข่งขันกันภายใต้กฎกติกาอะไรบางอย่างด้วยกันทั้งนั้น เช่น บางคนรวยมากๆมีเงินไปเรียนต่างประเทศเอาวุฒิสูงๆไปหางานอันทรงเกียรติ์ทำแล้วยึดอกซะจนเท่  บางคนไม่มีเงินไปเรียนมหาลัยดีๆแต่ดิ้นรนโดยการ download หนังสือเรียนผิดกฎหมายจากต่างประเทศมาเรียนแข่งกับคนมีเงิน   บางคนเอาความสามารถเฉพาะตัวโดย (เช่นค้าประเวณี) ก็หาเงินได้มากๆเหมือนกันเพราะถ้าไม่ทำงี้ก้อโดนคนรวยๆมันใช้เสื้อผ้าหรือรถราคาแพงๆข่มเอา บางคนก้อเก่งเรื่องไปวางของขายบางแห่งได้เงินวันละตั้งหลายหมื่นบาทแต่คนอื่นทำไม่ได้เพราะไม่รู้ข้อมูล วิธีการเอาตัวรอด ของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน  ส่วนกรณีของเราก็คือเรียนรู้ด้วยวิธีการนอกระบบแล้วเรียนเรื่องที่ชาวบ้านเขาไม่ค่อยจะเรียนกันแล้วทำงานแบบ self employment แต่จะยังไงได้ชื่อว่าเกิดมาแล้ว “มันก้อต้องมาต่อสู้แข่งขันกันสักตั้งหนึ่ง คนบางคนสู้ด้วยวุฒิการศึกษาสูงๆ ในขณะที่คนบางคนสู้ด้วยทรัพยากรอย่างอื่น และความคิดพลิกแพลงอย่างอื่น” จะสู้กันด้วยวิธีไหนนั่นมันอีกเรื่องหนึ่ง   แบบที่เขาเรียกว่า  The end justifies the means. คือโดยส่วนตัวแล้ว เราใช้ “กิเลศ” คือ “ความอยากแข่งขัน” และ think positive ว่าเราต้องอยู่ในสภาพที่พร้อมจะแข่งขัน เป็นตัวเร่งให้เราเรียนศาสตร์ใหม่ๆได้อย่างรวดเร็วต่างหากล่ะ   ไม่ใช่สักแต่จะคิดว่าพระพุทธเจ้าสอนว่า  ถ้าทำอะไรไม่สำเร็จ ก้อให้ปลง ละกิเลศ  ละสมบัติ ไปบวช พอชราภาพร่างกายทรุดโทรม แล้วบอกตัวเองว่า “ละสังขาร” แล้วจะนิพพานแล้วนะ (คนที่คิดแล้วพูดแบบนี้น่ะ ไปนรกมาหลายคนแล้วหละ เหอๆๆ เพราะไม่รู้จริงว่า enlightenment มันคืออะไรกันแน่...)..ก็เลย think negative   แต่เราว่าพระพุทธเจ้าไม่เคยสอนแบบนี้หรอก แต่คนไทย (เป็นจำนวนมาก) แต่งเรื่องขึ้นเอง (เหมือนๆชอบเขียนประวัติศาสตร์โกหก)  จนกลายเป็นว่า ศาสนาพุทธเป็นศาสนาของคนผิดหวัง คนไม่ประสบความสำเร็จ คน think negative ไปซะแล้ว ซึ่งมันไม่จริงเลย เพราะพระพุทธเจ้าฉลาดกว่านั้นอีกหลายเท่า...ท่านไม่เคยสอนให้ใคร think negative หรอก คนบางคนอ่าน sutra ผิดแล้วตีความผิดต่างหาก จริงๆแล้วถ้าอ่านคำสอนพุทธศาสนาที่บันทึกไว้เป็นภาษาอื่น จะเห็นว่าพระพุทธเจ้า (รวมทั้งศาสดาในศาสนาอื่น) ก็สอนให้ think positive อย่างเช่น ที่เราอ่านเจอมาคือ The Buddha said: ‘When you fix your heart on one point, then nothing is impossible for you.’ All holy men have bequeathed this to one another: nothing is possible without contemplation (fan-chao, reflection).  When Confucius says: ‘Perceiving brings one to the goal’; or when the Buddha calls it: ‘The vision of the heart’; or Lao-tse says: ‘Inner vision’, it is all the same. ^ สองวรรคนี้ ถ้าตีความดูดีๆ จะคล้ายๆกับการสอนให้ think positive ในเรื่อง The Law of Attraction ในหนังสือ The Secret ของ Rhonda Byrne จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 54 22:15:47

ความคิดเห็นที่ 10 ทีนี้เรามา “ออกทะเล” กัน  เราจะมาแปะให้ดูว่า เรื่องละกิเลศ แท้จริงๆแล้วมันเป็นเรื่อง the law of causality relating to both delusion and enlightenment  ในการทำสมาธิ  ไม่ใช่สอนให้ think negative อย่างที่คนไทยหลายๆคนตีความกันผิดๆ...แล้วเอาไปใช้กันในทางผิดๆ... ลองมาดูการตีความ Surangama Sutra ตามแนวคิดของมหายาน  กัน We take refuge in the Buddha, We take refuge in the Dharma, We take refuge in the Sangha, We take refuge in the Triple Gem within ourselves. This important sermon contains the essence of the Buddha’s teaching and, as foretold by Him, will be the first sutra to disappear in the Dharma ending age. It reveals the law of causality relating to both delusion and enlightenment and teaches the methods of practice and realization to destroy forever the roots of birth and death. It aims at breaking up alaya, the store consciousness, whose three characteristics are: selfevidencing, perception and form, by means of the three meditative studies of noumenon which is immaterial, of phenomenon which is unreal and of the ‘Mean’ which is inclusive of both, and leads to the all-embracing Suragama samadhi which is the gateway to Perfect Enlightenment and reveals the nature of the Tathagata store of One Reality. In the practice of the Suragama samadhi to wipe out the store consciousness, we should know that the latter has been under delusion for a very long time and that it is very difficult to transmute it into the Great Mirror Wisdom. Hence the Buddha uses two of its characteristics, perception and form, to explain the falseness of both so that we can relinquish our attachment to them and break its first characteristic, selfevidencing. The illusion of form which includes the body and mind made of the five aggregates and the visible world is tackled first by returning each of its aspects to where it arises to prove its unreality. Then the illusion of perception is wiped out by revealing its essence, or alaya, which like a second moon is also an illusory creation. Hence the Buddha says: ‘When seeing (perceives) seeing, seeing is not seeing (for) seeing strays from ‘seeing; seeing cannot reach it,’ which Han Shan ably interprets thus: ‘When the absolute seeing perceives the essence of seeing, the former is not the latter which still differs from it; how then can false seeing reach that absolute seeing?’ Absolute seeing is likened to the real moon in the sky; the essence of seeing to a second moon seen by bad eyes; and false seeing to the moon’s reflection in water. In other words, the true moon stands for basic Enlightenment; the second moon for alaya, or the essence of seeing which is close to the true moon; and the moon in water for perception, an illusion which is very far from the real moon. As to alaya which is the unenlightened aspect of the self-nature, we cannot lightly dismiss it as non-existent; and this is why the Buddha avoids mentioning it for, as He says in His gatha: ‘Old habits flow like torrents in alaya’s subtle consciousness. Since the real yet unreal can create confusion I have refrained from revealing it to you.’ แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 54 22:21:15 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 54 22:20:45 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 54 22:20:09 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 54 22:19:21

ความคิดเห็นที่ 11 ออกทะเลไปแล้ว คราวนี้ออกมหาสมุทรไปซะเลย...เหอๆๆ... นิพพาน...!!! คนไทยชอบอยากจะนิพพานกันซะจริงๆ...เห็นใครดังๆตายก้อชวนกันเชื่อว่านิพพานกันบ่อยๆ...คือหลงคิดว่า เกจิอาจารย์ที่ไหนปลุกเสกพระเครื่อง แล้ว แล้วบอกว่า ไม่จับต้องเิงินทอง (แต่จับ credit cards แทน) ละสมบัติ ละกิเลส พอชราภาพจนป่วยจะย่ำแย่ (เพราะไม่รู้แก่แท้ของ dharma ไม่รู้วิธีฝึกสมาธิที่ใช้ดูแลรักษาร่างกายได้  จึีงไม่รู้วิธีดูแลสุขภาพของตนเองให้แข็งแรงมากๆราวกับเด็กวัยรุ่นแม้จะอายุนับร้อยๆปีไปแล้วก็ตาม (หมายเหตุ ไม่มีใครวาดภาพพระอรหันต์หรือพระโพธิสัตว์ชราภาพถือไม้เท้ายักแย่ยักยัน...!!!)) บอกจะละสังขาร จะนิพพาน และนะ ฝันไปหละ ท่าน (ที่หลงคิดว่าจะละสังขารแล้วนิพพานน่ะ) ท่านเคยอ่านคำสอนที่แท้จริงของพระพุทธเจ้า (ที่ไม่เคยมีเขียนเป็นภาษาไทย) แล้วหรือยัง ลองมาดูแนวคิดมหายานเรื่องการบรรลุ และการหลุดพ้นจาก Samsara เพื่อไปสู่นิพพานกัน ว่าผู้ฝึก (ไม่ว่าจะเป็นคนหรือพระก้อตาม) ต้องเรียนรู้อะไรบ้าง (ไม่ใช่เคร่งแต่พระธรรมวินัย และจะประสบความสำเร็จได้) Enlightenment in Mahayana Buddhism consists in transmuting the mind into the Great Mirror Wisdom. And so the Surangama Sutra points directly at the Mind which when stirred by the first thought creates the basic illusion of an ego and splits the Whole into subject and object. In consequence it is still a primary source for the Ch’an or Zen school. In this sutra the Buddha began by stripping Ananda of this attachment to the illusory body and mind before revealing the One Mind. To teach how this One Mind can be realized he asked twenty-five Bodhisattvas to describe the different methods by which each had attained Enlightenment.Avolokitesvara’s method was judged the most suitable for mankind today. The Buddha disclosed the cause of transmigration through the six worlds and of the attainment of the four saintly planes, describing these ten regions in some detail. Finally he detailed and warned against clinging to the various mental states experienced when practising the Suraagama Samadhi. We in the West know of the Creation according to the Bible, but readers will now find in this sutra how man and his world came into being as taught by the Buddha. แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 54 22:50:56 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 54 22:44:41 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 54 22:42:59 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 54 22:41:54 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 54 22:40:48 แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 54 22:40:05 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 54 22:38:04