ความคิดเห็นที่ 1 ไปอยู่มาหลายปีประกอบกับเดิมทีก็เก่งอังกฤษอยู่แล้ว ตอนอยู่ที่นั่นก็ใช้แต่ภาษาอังกฤษ ขี่จักรยานเป็นแล้ว ก็ไม่เห็นจะน่ากลัวครับ จากคุณ : tnu เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 01:11:37

ความคิดเห็นที่ 2 ใช้โปรแกรม Skype คุยกับฝรั่งได้ครับ ขอ add เป็นเพื่อนแล้วก็คุยกันได้ ถ้าคุยแบบ Skype-to-Skype จะไม่เสียเงิน หรือพิมพ์คุยกันทาง Facebook ก็ได้ จากคุณ : นายชัย เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 01:59:31

ความคิดเห็นที่ 3 ขี่จักรยานเป็นแล้ว ก็ไม่เห็นจะน่ากลัวครับ Use it, or lose it! Beg to differ. One of my friends who went to Australia with me on a scholarship. When she came back and worked for the government, she did not have a chance to use English in her daily activities. After three years when we met, she confessed that she could no longer speak fluently. Writing was also very difficult. Only reading was OK. We are not a native speaker. No matter how good we were in the past, it might not be true in the present if we don't use it. Use it, or lose it. It is true for your muscles, it is also true for your language's proficiency. แก้ไขเมื่อ 11 มี.ค. 54 11:06:10 จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 02:22:44

ความคิดเห็นที่ 4 For this reason, when I have a chance to meet my old friends from Australia, we don't speak Thai at all. We don't care even if we speak English in a normal Thai accent. At work, I also speak English with some of my Thai colleagues who don't mind about this even though most do speak Thai. They understand. จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 02:26:04

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านแล้วนึกถึงที่เรียนมาตอนเด็กๆ แล้วเมื่อไรมันจะพูดได้ฟระ - -* จากคุณ : RyanUtd เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 03:01:43

ความคิดเห็นที่ 6 ภาษาเป็นของที่ต้องฝึกฝนอยู่เสมอค่ะ ไม่งั้นจะลืมได้ ขนาดคนจีนที่มาอยู่เมืองไทยนานๆ พอผ่านไปหลายๆ ปี ยังบอกว่าลืมตัวอักษรจีนไปเยอะเหมือนกัน เพราะไม่ได้ใช้ แต่เราว่าคนสมัยนี้ได้เปรียบกว่าคนสมัยก่อนเยอะนะคะ วิทยาการก้าวหน้า สามารถคุยทางสไกป์กับเพื่อนฝรั่งที่อยู่ทางโน้นได้ค่ะ อีกอย่างเดี๋ยวนี้มีสารพัดดีวีดีซีรีส์ให้ฝึกฟังอยู่เพียบไปหมด จะดูทางเน็ตก็ได้ ซื้อมาดู หรือเช่ามาดูก็ได้ มีนิสิตอยู่คนนึง สมัยก่อนโน้นไม่มีอินเตอร์เน็ต ดีวีดีก็ไม่มี มีแต่ร้านเช่าวีดิโอ เธอยังใช้วิธีเช่าวีดิโอหนังฝรั่งมาดู แล้วพูดเลียนเสียงตาม ฟังข่าวภาคภาษาอังกฤษทุกวัน เรียนจบ ไปสมัครงาน นายฝรั่งที่สัมภาษณ์นึกว่าเด็กนอก รับเธอเข้าทำงานทันที พอทำงานไปสักพัก นายฝรั่งยังส่งไปดูงาน ส่งไปอบรมที่เมกาด้วย ถ้าเป้นคนขวนขวายซะอย่าง ไม่มีอะไรยากเกินความพยายามค่ะ จากคุณ : ข้าวปั้น เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 06:08:19 A:220.237.175.232 X: TicketID:188044

ความคิดเห็นที่ 7 Use it, or lose it! ... Well, we've all heard the saying. มันก็จริงที่เราจะลืม ถ้าเราไม่ใช้มัน แต่มันก็ขึ้นอยู่กับหลายปัจจัยด้วยกัน เช่น คุณเก่งหรือไม่เก่งขนาดไหน คุณใช้มันมานานขนาดไหน และคุณหยุดนานเท่าไร ไม่ได้แนะนำให้เก็บทุกอย่างใส่กล่องแล้วใส่กุญแจล็อค เพียงแค่บอกว่า...เท่าที่อ่าน แฟนของ จขกท.ไปอยู่ ตปท. นาน และก็เก่งมาตั้งแต่ก่อนไป จึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะลืม...เราจะลืม ต่อเมื่อเราไม่ใช้มันเลย ผมว่ามัน ไม่เร็วถึงขนาดที่ว่าถ้าไม่ใช้ซักปี หรือสองปีแล้วจะลืม เพราะถึงอย่างไรเราต้องใช้สมอง ต้องคิด ต้องอ่าน ต้องฟัง และต้องพูด อยู่ทุกวัน อ่านดูแล้วเหมือนกับว่าแฟนของ จขกท. มีความสามารถสูงอยู่ คงไม่ได้กลับมาบ้านแล้วไม่ทำอะไรเลย คงพอ จะมีสังคมกับเพื่อนๆอยู่บ้าง เพลงก็คงฟัง หนังก็คงดู หนังสือก็คงอ่าน และคงจะมีเพื่อนหรือคนรู้จักในประเทศ ไทย ที่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้บ้าง และก็คงมีคนรู้จัก หรือเพื่อนที่อยู่ ตปท. ที่พอจะติดต่อ พูดคุยกันได้... ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็ไม่น่าวิตกครับ ดังนั้น คำแนะนำข้างบนจึงน่าจะเป็นตัวช่วยได้ดี และก็อย่างที่ผมบอกละครับ ขี่จักรยานเป็นแล้ว ก็ไม่เห็นจะน่ากลัว...หากทิ้งไปนาน แรกๆมันก็คงจะว่อกแว่ก อยู่บ้าง ประเดี๋ยวเดียวก็ชิน ก็เหมือนกับเล่นหมากรุก หรือว่าเล่น Backgammon หรือ Scrabble ละครับ เมื่อทิ้งไปนาน เริ่มเล่นใหม่จะให้เก่งเท่าเดิมคงไม่ได้ จะต้องฝึกฝนต่อไป ไม่นานก็จะกลับไปคล่องเหมือนเมื่อ ตอนทิ้งมันไป...ภาษาก็เหมือนกันถ้าไม่ใช้นานๆก็กุกกักอยู่ เมื่อใช้บ่อยขึ้นก็คล่องไปเอง จากคุณ : tnu เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 12:54:27

ความคิดเห็นที่ 8 ลืมแน่นอนค่ะ เราเรียนจบเอกอังกฤษ สมัยนั้นแกรมมาร์เป๊ะ ศัพท์ในหัวเพียบ และทั้งยังเคยทำงานพิเศษด้านภาษา ไม่ว่าจะรับจ๊อบแปลเท็กซ์ให้รุ่นพี่ ทำงานกับชาวต่างชาติสมัยเรียน เรียกได้ว่าเป็นยุคทองด้านภาษาอังกฤษของเราเลย ผ่านมา 10 ปี แบบใช้บ้าง เช่น อ่านบทความ หาข้อมูล อ่านข่าวต่างๆ แปลบ้างบทความบ้าง เขียนบทความบ้าง แต่ไม่ได้ฝึกพูดกับฟังเท่าไหร่ แต่เชื่อเถอะ ถ้าไม่ได้ใช้จริงๆ จังๆ ยังไงก็ลืม ตอนนี้พูดแทบไม่รู้เรื่องเลยค่ะ เพราะ 1. ศัพท์ในหัวหายไป ตอนเขียนอาจจะไม่รู้สึก เพราะใช้เวลานึกได้ แต่ตอนพูดจะรู้เลยว่า มันไม่ออกมาดังใจ 2. แกรมมาร์เริ่มเพี้ยน จะเป็นเฉพาะตอนพูด ฟอร์มประโยคไม่ทัน 3. เมื่อสองข้อข้างบนมารวมกัน ทำให้ความมั่นใจหายไป เลยพูดไป เดดแอร์ไป บางครั้งทำให้เกิดอาการพูดวน ฝรั่งต้องให้เราตั้งสติ แล้วอธิบายใหม่อีกรอบ - -" จากคุณ : mae-art เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 20:04:04

ความคิดเห็นที่ 9 อย่าลืมนะครับ เพื่อนผมนักเรียนทุนไปเรียนออสเตรเลีย จบปริญญาตรีที่นั้นทางด้านสังคม สมัยนั้นอะไรก็ต้องเขียน essay ระดับภาษาก็สุดยอดแล้ว แค่ 3 ปีกลับมาเมืองไทย ไม่ได้พูด ไม่ได้เขียน เพราะงานราชการที่ทำอยู่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเลย ได้แค่อ่าน 3 ปีพูดไม่ได้แล้ว ติดๆ ขัดๆ ไปหมด เขียนก็ไม่ออก แน่ละถ้าจะมาฝึกใหม่มันก็ได้ แต่คงไม่เหมือนเดิมแล้ว เพราะห่างเหินไปนาน อีกอย่างในสิ่งแวดล้อมราชการที่ไม่ใช้ภาษามันจะฝึกอย่างไร? กลับบ้านต้องดูแลบ้าน ดูแลสามี ดูแลลูก ภาษาหายไปจริงๆ เพราะอย่างนี้เมื่อพวกเราเจอกัน จึงพยายามจะพูดภาษาอังกฤษเพราะเสียดายความรู้ ความสามารถที่เคยมีมา จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 20:45:10

ความคิดเห็นที่ 10 โอ้ตอนเด็กๆเราไม่เก่งอังกฤษ ตอนอยู่ต่างแดนก้อใช้ัวิธีมั่วเอาลูกเดียว เราเพิ่งมาเรียนอังกฤษเอาเมื่อไม่นานนี้เอง เพราะเห็นใครๆก้อแข่งกันเรียนอังกฤษ เราก้อเลยยังไม่ลืม...555+++... จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 54 00:41:50

ความคิดเห็นที่ 11 ผมคิดแบบอาจารย์ tnu นั่นคือ ผม assume ว่าระดับทักษะของแฟน จขกท นั้นดีอยู่เดิมและไป reinforce ด้วยการใช้งานจริงทุกรูปแบบที่ต่างประเทศ และเมื่อกลับมา ก็น่าจะอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ต้องมีการ input/output อยู่เรื่อยๆตามสมควร อย่างนี้แม้ว่าระดับความคล่องอาจลดลงบ้างแต่ไม่น่าจะหมด ผมเองมี proficiency สูงตั้งแต่อยู่เมืองไทย ตามลำดับ อ่าน-เขียน-ฟัง-พูด ภายหลังได้โอกาสรับทุนไปอยู่ต่างประเทศอยู่สองปีเศษ คราวนี้เป็นการ reinforce ทุกทักษะจนคล่องเต็มที่ กลับมาอยู่บ้านเรา เรื่องอ่านไม่มีปัญหา ยังไงเราก็อ่านอยู่แล้วจิปาถะตามที่เคยทำ เรื่องเขียนนั้นก็เขียนอยู่เรื่อยๆ และยิ่งตอนหลังต้องเขียนต้องร่วมแก้บทความที่จะนำไปลงวารสารก็ยิ่งทำให้ทักษะดีขึ้น เรื่องฟังก็อาศัยดูหนังฟังเพลง จะมีก็ทักษะการพูดที่ไม่ค่อยได้ทำทุกวัน ลิ้นก็แข็งไปบ้าง แต่ว่าการได้ติดต่อกับเพื่อนต่างชาติที่ร่วมวิจัยก็ทำให้ไม่เสื่อมถอยเท่าใดและฟื้นวิชาได้เร็วมาก แล้วยิ่งตอนหลังได้โอกาสเป็นวิทยากรนานาชาตินั้นยิ่งสบายหนักเพราะถูกบังคับให้ต้องพูดเป็นประจำ ผมจึงอนุมานว่าสำหรับคนที่เริ่มต้นด้วยระดับ proficiency สูงนั้น หากออกจากสิ่งแวดล้อมที่ต้องใช้ภาษากลับมาอยู่บ้านเรา หากยังอ่านเขียนและฟังอยู่สม่ำเสมอน่าจะเป็น self-reinforcement ที่ดีได้ทำให้ไม่ลืม ส่วนการพูดนั้นช่วยไม่ได้จริงๆก็คงจะลืมไปบ้างแต่ว่าหากมีการกระตุ้นเป็นครั้งคราวก็จะทำให้เพิ่มทักษะเรื่อยๆไม่หมดไป จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 54 11:05:01