ความคิดเห็นที่ 1 ตามความเห็นผมนะครับ แบบนี้ต้องถือว่าเป็นความผิดของผู้สอบเอง อาจจะดูใจร้าย แต่ว่าแบบนี้ต้องรอบคอบครับ ยังไงก็ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีครับ แม้อาจจะไม่เป็นไปตามที่หวังครับ แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 54 10:50:50 จากคุณ : เมื่อลมแรง...ใบไม้ก็ร่วง เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 10:49:50

ความคิดเห็นที่ 2 มองต่างมุมเล็กน้อยครับ ส่วนตัวคิดว่า ถ้าระเบียบมีอยู่แล้ว ก็ต้องเป็นไปตามนั้นละครับ ในเมื่อเด็กทำผิดพลาดเอง ก็ต้องยอมรับชะตากรรมไป ถือเป็นบทเรียนสอนให้เด็กรู้ว่า โตขึ้นไปเวลาทำงานสำคัญๆ จะต้องมีความรอบคอบระมัดระวังอย่างมาก เพราะความผิดพลาดไม่ใส่ใจตรวจสอบรายละเอียดเพียงเล็กน้อย อาจส่งผลเสียหายอย่างร้ายแรง ไม่ใช่เฉพาะตัวเอง แต่บางทีไปถึงคนอื่นๆ หรือทั้งองค์กรเลยก็เป็นได้ เหมือนอย่างที่คุณอาจินต์ ปัญจพรรค์ เคยเล่าไว้ในหนังสือชุด "เหมืองแร่" ว่า ครั้งหนึ่งบริษัทเกือบล้มละลาย เพราะความผิดพลาดแค่นิดเดียวของช่างทำแผนที่ ที่เขียนตัวเลขความเข้มของแร่ผิดไปตัวเดียวจาก 0 เป็น 6 ทำให้จากจุดที่ไม่มีค่าอะไรเลยกลายเป็นขุมทรัพย์ใหญ่ ผลก็คือบริษัทหลงคิดไปว่าที่ตรงนั้นมีแร่อุดมสมบูรณ์ส่งเรือขุดเข้าไปแต่ไม่เจออะไรเลย กว่าจะรู้ทีหลังว่าแผนที่ผิด ก็หวิดเจ๊งกันทั้งบริษัทไปแล้ว ประมาณนี้ แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 54 10:56:55 แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 54 10:54:57 จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 10:53:49

ความคิดเห็นที่ 3 ส่วนประเด็นที่ว่า ถ้ามีคนตั้งใจทุจริตโดยส่งเด็กเก่งๆไปสอบให้ลูกตัวเองเช่นระบายรหัสสลับกันก็ทำได้ อันนั้นเป็นอีกเรื่องครับ เพราะคนที่ตั้งใจทุจริต คงไม่ทำแค่ว่าระบายรหัสสลับชื่อกันหรอก คงใส่ทั้งชื่อทั้งรหัสที่ถูกต้องของเด็กคนที่จะช่วยให้เรียบร้อยเลยมากกว่า ซึ่งอันนี้ถ้าใครจับได้มีหลักฐานชัดเจนก็ฟ้องเอาผิดกันได้ แต่เป็นคนละกรณีกับเด็กที่ระบายรหัสผิด คงเอามาหักลบกลบหนี้กันไม่ได้ จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 11:44:38

ความคิดเห็นที่ 4 ก็อย่างที่ออกตัวว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องเดือดเนื้อร้อนใจอะไรเพราะลูกสาวผมก็ทำได้มากกว่าที่ผมคาดหวังไว้ แต่ก็อดสงสารน้องเขาไม่ได้ วันที่ลูกสาวผมไปเรียนดนตรีไทยน้องเขาต้องไปสถาบันกวดวิชา วันที่ลูกสาวผมนอนอ่านการ์ตูนอยู่ที่บ้านน้องเขาก็ต้องไปกวดวิชาตลอดสองปีที่ผ่านมา เพื่อการณ์นี้ จากคุณ : กิมทุย เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 13:16:48

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นประสบการณ์แล้วกันนะคะ ตอนเด็กๆ เราก็เคยสับเพร่าระบายรหัสผิดเหมือนกัน เลยจำฝังใจมาจนทุกวันนี้ ว่า เก่งอย่างเดียวไม่พอ ต้องรอบคอบด้วยค่ะ จากคุณ : แม่ดำด่าง (Viradee) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 13:20:11

ความคิดเห็นที่ 6 โดยส่วนตัวคิดว่า เป็นเรื่องไม่ถูกต้องที่จะเอา กฏ กติกา ในการสอบสำหรับ ผู้ใหญ่มาใช้กับเด็ก คือ ไม่ควรใช้ระบบ ระบายรหัส เพียงอย่างเดียวกับเด็ก ป.6 ควรจะให้ เด็ก เขียนเลขรหัส ลงไปด้วย เพื่อประกอบกัน เพราะ เด็กก็คือเด็ก โอกาส ที่จะเกิดความผิดพลาดแบบเด็กๆ นั้นง่ายมาก ทำให้เด็กเสียอนาคต การผิดง่ายๆ แต่ความเสียหายมากมาย มันไม่สมควรเลย ผู้ปกครองน่าจะช่วยกันรณรงค์ ให้ออกกฎในการทำข้อสอบ ให้เหมาะสมสำหรับเด็กๆด้วย ไม่ใช่เอาระบบ ผู้ใหญ่มาใช้กับเด็ก ต้องถาม ผอ.ว่า คุณต้องการทดสอบความรู้ของเด็ก เป็นประการแรกหรือเปล่า หรือต้องการแค่เด็กที่ทำตามกฎอย่างถูกต้องเท่านั้น จากคุณ : ข้าวสุก เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 13:51:27

ความคิดเห็นที่ 7 ที่จริงผมก็จะได้เกียรตินิยม แต่ผมอ่านโจทย์ผิดข้อเดียว แต่บังเอิญ ข้อนั้น 36 คะแนน ทำให้ผมตกวิชาหนึ่ง เลยไม่ได้เกียรตินิยม คุณต้องเห็นใจผมนะ v v v ล้อเล่นนะครับ "ขอต้อนรับสู่โลกแห่งความจริง" จากคุณ : Lerman เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 14:29:01

ความคิดเห็นที่ 8 น่าสงสารน้องครับ ผมว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายอะไร รู้ต้นสายปลายเหตุแล้วน่าจะให้โอกาสเด็ก แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเขาก็จำไม่มีวันลืมแล้ว จะลงโทษถึงขนาดตัดสินออกไปเลยมันเป็นเรื่องที่ใจร้ายเกินไป ทำให้เด็กคนหนึ่งมีบาดแผลในใจติดตัว สัดส่วนของความผิดความพลาดมันไม่ได้สัดส่วนกับการที่จะลงโทษแบบนี้ ไม่เข้าใจสังคมนี้จริงๆ มีแต่เรื่องงี่เง่า เถรตรงไม่เข้าท่า ไร้เหตุผลที่สุด แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 54 14:34:10 จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 14:32:24

ความคิดเห็นที่ 9 แสดงความเห็นอีกที พอดีไม่รู้ว่ากระดาษข้อสอบสมัยนี้เป็นแบบไหน แต่เห็นด้วยกับ คห 6 อย่างหนึ่งคือ ควรมีช่องให้เขียนเลขรหัสเป็นตัวเลขด้วย แบบนี้จะดีกว่าให้ฝนอย่างเดียวแน่นอน ไม่ใช่ป้องกันความผิดพลาดอย่างเดียว แต่ป้องกันการโกงด้วยการแอบเปลี่ยนช่องที่ฝนได้ด้วย เหมือนอย่างเวลาไปเบิกหรือฝากเงินที่ธนาคาร ก็ยังต้องเขียนจำนวนเงินที่จะเบิกหรือฝากเป็นตัวอักษรทุกครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีการแต่งเติมตัวเลขใหม่ (เพราะการแก้ตัวเลขทำได้ง่ายกว่าตัวอักษรมาก) ส่วนเรื่องเห็นใจเด็กก็ต้องบอกว่าเห็นใจครับ แต่บางทีอย่างที่บอกครับว่าถ้าพิสูจน์ไม่ได้ว่ามีการโกง เด็กทำพลาดเองก็ต้องรับผลของความพลาดของตัวเองไปเหมือนกัน จะว่าใจร้ายก็ต้องยอม เพราะมองอีกมุมถ้าเราไม่ปลูกฝังเด็กให้รู้จักการทำงานอย่างรอบคอบเสียตั้งแต่เด็ก ทำพลาดผู้ใหญ่ก็ปล่อยๆ อะล้มอะล่วยไปเรื่อยว่า "พลาดแค่นี้เอง" ก็มีโอกาสที่เด็กจะโตไปเป็นคนที่ทำงานชุ่ยๆ ได้เหมือนกัน เพราะติดกับความคิดตอนเด็กว่าพลาดก็ไม่เป็นไรเดี๋ยวผู้ใหญ่ของตูก็ปกป้องเอง ฯลฯ จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 15:22:39

ความคิดเห็นที่ 10 ^ ^ (นอกเรื่อง) ผมว่าแบบฟอร์มแบงค์ที่ให้เขียนตัวอักษรกำกับทุกครั้ง เพราะ กฎหมายบอกว่ากรณีจำนวนเงินหรือปริมาณที่มีทั้งตัวเลข และตัวอักษร หากมีข้อแตกต่างให้ยึดตัวอักษรเป็นหลักมากกว่า ส่วนกรณีตาม จขกท. บางครั้งกฎก็ย่อมเป็นกฎ ซึ่งก็อาจมีข้อยกเว้นได้ในบางทีขึ้นกับเหตุและผลแล้วแต่กรณี สงสัยว่าทำไมเดี๋ยวนี้ถึงมีกรณีแบบนี้เยอะนะ ทั้งส่งเอกสารไม่ครบ ส่งงานไม่ตรงช่องที่ให้ใส่ กรอกเอกสารผิด แล้วก็มาโทษกฎเกณฑ์ มาโทษคนคุมกฎ "ทำไมไม่สำรวจตัวเองก่อน" อาจจะเห็นแย้งกับความเห็นข้างต้น แต่อาจจะต้องตั้งคำถามว่า แล้วทำไมคน (เด็ก) ส่วนใหญ่จึงสามารถทำตามกฎนั้นได้ แล้วจะไร้เหตุผลมากๆ (สำหรับความเห็นของผม) ถ้าจะต้องยกเว้นกฎด้วยเหตุแห่งความสงสาร จากคุณ : Lerman เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 16:01:01

ความคิดเห็นที่ 11 อาจจะฟังดูใจร้ายไปหน่อย แต่ผมว่าเราควรเคารพกฏกฏิกาอย่างเท่าเทียมกัน ไม่ว่าจะผิดหวัง หรือ พลาดพลั้งด้วยเหตุผลอะไรก็ตามที ควรจะยอมรับผลลัพกับสิ่งที่เกิดขึ้น (ถ้าสาเหตุที่พลาดมาจากตัวเราเอง) ไม่อย่างนั้นมันก็จะมีคำว่า ผิดโดยสุจริต หรือ มีปัญหากับการบังคับใช้กฏอย่างทุกวันนี้ ไม่มีใครแคร์กฏหมาย ใช้แต่กฏหมู่ ยิ่งเป็นเด็กควรจะปลุกฝังเรื่องเหล่านี้ เติมโตขึ้นมาจะได้ไม่ทำอะไรแย่ๆ แบบผู้ใหญ่หลายๆคนอย่างทุกวันนี้ ในส่วนของน้องลูกสาว จขกท. ซึ่งเป็นคนเก่งอยู่แล้ว ต่อให้ไม่ได้โรงเรียนนี้ ไปโรงเรียนอื่นที่อาจจะมีคุณภาพเป็นรองกว่า แต่เพชรก็คือเพชรครับ ที่สำคัญผมมองไม่เห็นว่า การไม่ได้เข้าโรงเรียนที่มีคุณภาพอันดับต้นๆ (หรือเปล่า) ในระดับ ม.ต้น จะทำให้เด็กเสียอนาคตอย่างไรเลย เ้ส้นทางยังอีกยาวไกลครับ อย่างไงก็เอาใจช่วยนะครับ จากคุณ : LightBlaze (LightBlaze) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 16:08:36

ความคิดเห็นที่ 12 สมัยเป็นนิสิต เมื่อเข้าฤดูสอบเอนทรานซ์เสร็จ อาจารย์ท่านนึงจะเกณฑ์นิสิตไปทำงานพิเศษ คือ ช่วยนักเรียนผู้สอบระบายกระดาษคำตอบให้ "มีความสมบูรณ์" ในช่องรหัสประจำตัว ต้องตรงกันทั้งน้ำหมึกที่เขียนและช่องที่ระบาย อีกทั้งประเภทฝนไม่เต็ม ฝนเกิน ฝนเบาบาง ก็ต้องช่วยทำให้สมบูรณ์ ทั้งนี้ไม่เกี่ยวกับช่องที่เป็นส่วนของคำตอบนะคะ พบว่าเด็ก ม.6 สมัยนั้นก็พลาดๆกันเยอะเหมือนกันค่ะ ด้วยเหตุนี้อาจารย์ท่านจึงต้องเกณฑ์นิสิตมาช่วยกันทำงานดังกล่าว ปีละ 5 วันเต็มๆ นั่งกับพื้น และมีดินสอสองบีกับยางลบในมือทุกคนค่ะ ปล.เห็นด้วยกับ คคห 6 และ 8 ค่ะ แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 54 16:48:06 จากคุณ : งามสรรพ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 16:47:12

ความคิดเห็นที่ 13 มีช่องเขียนชื่อ นามสกุล โรงเรียน และหมายเลขประจำตัวด้วยปากกาชัดเจนครับ ไปถ่ายสำเนามาไว้แล้ว แต่คอมมันจะอ่านแต่ช่องที่ฝน ผิดที่แถวในแนวตั้งที่จะให้ฝนแถวแรกมันคือเลขศูนย์น้องเขาคงเข้าใจว่ามันเป็นหนึ่ง(ทั้งสองคนเลย) จากคุณ : กิมทุย เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 17:17:41

ความคิดเห็นที่ 14 มีช่องเขียนชื่อ นามสกุล โรงเรียน และหมายเลขประจำตัวด้วยปากกาชัดเจนครับ ไปถ่ายสำเนามาไว้แล้ว แต่คอมมันจะอ่านแต่ช่องที่ฝน ผิดที่แถวในแนวตั้งที่จะให้ฝนแถวแรกมันคือเลขศูนย์น้องเขาคงเข้าใจว่ามันเป็นหนึ่ง(ทั้งสองคนเลย) จากคุณ : กิมทุย เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 17:17:54

ความคิดเห็นที่ 15 หากจะเอาเรื่องอายุและวิธีสอบมาคิด เด็กป.6 ที่เข้าสอบทั้งหมดมีเท่าไร ทำไมเด็กคนอื่นๆเขาทำได้ไม่ผิดล่ะ เด็กป.6 ผ่านการสอบแบบฝนรหัสมาแล้วแน่ๆค่ะ พิจารณาตัวเราดีกว่า อย่ากล่าวโทษสิ่งอื่นเลย **เห็นใจและเข้าใจน้องนะคะ สู้ สู้** จากคุณ : หนุกหนาน (เชอร์ปา) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 17:24:01

ความคิดเห็นที่ 16 คห. 12 ครับ ขอโทษนะครับ ถ้าผมเข้าใจอะไรผิดไป แต่.. คุณบอกว่ามีอาจารย์ท่านหนึ่ง ได้ทำอย่างที่คุณบอก ... แล้วเด็ก ม.6 คนอื่นๆ ที่กระดาษคำตอบไม่ได้ไปอยู่ในความรับผิดชอบของอาจารย์ท่านนี้ละครับ  และบังเอิญว่าผู้รับผิดชอบกระดาษคำตอบของเด็กเหล่านั้นไม่ได้คิดอย่างอาจารย์ท่านนี้ .. คุณว่าเด็กคนอื่นๆ ที่พลาดตรงนี้แต่ไม่มีใครแก้ให้จะรู้สึกอย่างไรครับ (จริงๆ ผมไม่คิดว่าเด็กจะพลาดเยอะขนาดนั้น แต่เอาตามที่คุณอ้างอิงละกันนะครับ)   สมมุติที่คุณว่ามาเป็นเรื่องจริง นี่ก็เป็นอีกตัวอย่างของการบังคับใช้กฏอย่างไม่เท่าเทียมกันครับ แต่ก็นะ นี่เป็นผลมาจากความใจดีของคนไทยและนิสัยที่รู้จักการอลุ่มอล่วยซึ่งจริงๆ แล้วมันก็เป็นข้อดีของคนไทยนะครับ แต่.. มันก็เป็นดาบสองคมเหมือนกัน คนไทยจึงไม่มีวินัยเท่าที่ควร ผลก็คือ เกิดภาพคนแย่งกันซื้อน้ำมันปาล์มกันวุ่นวาย ผู้บังคับใช้กฏหมายไม่สามารถใช้ได้อย่างเท่าเทียม ไปรับใช้นายทุนบ้าง ไปรับใช้นักการเมืองบ้าง ...พอเราไปมองคนบางประเทศเขาต่อแถวกันซื้อของ ในขณะที่บ้านเมืองเขาพัง เราก็ชื่นชมในความมีวินัยของเขา แต่เรากลับไม่คิดทำอะไร (เรื่องดีๆ เรามักไม่ชอบเลียนแบบ แต่เรื่องแย่ๆ นี่เราชอบเลียนแบบจัง) ส่วนตัวผมว่าเราควรปลุกฝังเด็กๆของเรา ตั้งแต่วันนี้ครับ อาจจะนอกเรื่อง จากเรื่องของ จขกท. ก็ขอโทษด้วยครับ แต่นี่คือเหตุผลในการแสดง คห. ข้างบนของผม จากคุณ : LightBlaze (LightBlaze) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 17:37:15

ความคิดเห็นที่ 17 ผมเห็นว่ามันเป็นการกระทำ(ลงโทษ)ที่เกินกว่าเหตุอยู่ดีครับ ไม่ได้สัดส่วนกับความผิด(พลาด) เรื่องวินัยแย่ๆของคนไทย เช่น แย่งชิงข้าวของ(เวลาของขาด) ขโมยของซึ่งหน้า(รถขนปลา) ทิ้งขยะไม่เป็นที่เป็นทาง สูบบุหรี่ในที่สาธารณะ ทำเสียงดังรบกวนชาวบ้าน ฯลฯ ล้วนแต่เป็นเรื่องละเมิดสิทธิผู้อื่นทั้งสิ้นครับ ส่วนตัวเลขที่กรอกผิดจนทำให้เกิดความเสียหายอะไรนั้นมันก็เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ที่ไม่ควรปล่อยไปเพราะเป็นเรื่องของพฤติการณ์ และสภาพแวดล้อมของข้อบังคับที่เกี่ยวข้องโดยตรงต่อหน้าที่ ซึ่งเป็นคนละกรณีกับของน้องที่แค่ระบายผิดช่องซึ่งไม่ได้เป็นการละเมิดหรือทำให้ใครเดือดร้อน หรือเป็นหน้าที่ต้องทำ ถ้าไม่ทำจะทำให้เกิดความเสียหายวุ่นวาย จะมองว่าคนส่วนใหญ่ไม่ผิด มีคนที่ผิดมีส่วนน้อยก็จริงอยู่ แต่ต้นสายปลายเหตุก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นเพราะอะไร ไม่ใช่การคดโกงทุจริต เราจะให้โอกาสเด็กไม่ได้เลยเหรอครับ การให้เด็กคนหนึ่งได้เข้าเรียนในที่ๆเขาสอบได้ด้วยความสามารถ มันเป็นเรื่องผิดบาป เป็นตัวอย่างที่เลวร้ายถึงขั้นทำลายวินัยประเทศเชียวหรือ ความเมตตาน้ำใจไปไหนกันหมด ผมเชื่อว่าน้องคนนี้ไม่มีทางกรอกอะไรในลักษณะนี้พลาดอีกแน่นอนตลอดชีวิต เท่านี้ยังไม่พอเหรอ? ต้องการอะไรอีกกับแค่เด็กคนหนึ่ง ขนาดกฎหมายยังมีช่องว่างมีทางให้คนทำผิดได้มีที่ยืน นี้กับเด็กคนหนึ่งที่อุตสาห์ตั้งใจเรียนมาเป็นปีๆ ผิดพลาดแค่นี้ถึงขนาดตัดสิทธิมันไม่เกินไปหน่อยเหรอครับ? บางคนอาจคิดว่าไม่เรียนที่นี้ ยังมีที่อื่นที่อาจเรียนได้ ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตาย อนาคตคงไม่ถึงกับดับวูบ แต่ลองนึกถึงการทำลายความตั้งใจความหวังของเด็กคนหนึ่งสิครับว่ามันจะเป็นบาดแผลในใจเขาแค่ไหน ถ้าเป็นลูกเป็นหลานของเราเองผมเชื่อว่าหลายๆคนคงไม่พูดแต่เรื่อง กฎ กฎ และก็กฎแน่ๆ แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 54 21:56:03 จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 21:41:16

ความคิดเห็นที่ 18 ตอบคุณ LightBlaze ค่ะ งามสรรพไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ ว่ากระดาษคำตอบที่เป็นกองพะเนินตอนที่เข้าไปทำงานพิเศษนั้น เป็นแค่ส่วนนึงที่อาจารย์รับผิดชอบหรือเป็นกระดาษคำตอบของทั้งประเทศ แต่ขอยืนยันว่าทำจริงๆ พร้อมกับเพื่อนพี่น้องนิสิตอีกเกือบร้อยคน ทำถึงสองปีซ้อนค่ะ ซึ่งก็ได้เห็นความผิดพลาดในการฝนกระดาษมากมายหลายรูปแบบทีเดียว อะไรที่ผิดพลาดมากๆก็ไปขอคำแนะนำจากอาจารย์ท่านค่ะ คิดว่าในปีสองปีนั้น อาจารย์ท่านนั้นเป็นผู้อำนวยการสอบประจำศูนย์กลาง กทม ทุกหน่วยสอบค่ะ ส่วนจุดประสงค์ที่อาจารย์ท่านให้ทำแบบนั้น งามสรรพไม่ทราบจริงๆ มานั่งคิดก็คงเป็นเพราะไม่ให้เกิดปัญหาร้องเรียนตามมาเกี่ยวกับเรื่องฝนข้อมูลส่วนตัวผิด ไม่เกี่ยวกับการฝนในส่วนคำตอบจริงๆ ตรงนั้นไม่ได้แตะเลยค่ะ ถ้าเด็กจะสอบติดหรือไม่ติด ก็คือขึ้นอยู่กับการตอบของเด็กเจ้าของกระดาษค่ะ ลืมบอกไปว่าสองปีนั้นเป็นสองปีสุดท้ายที่ใช้ระบบเอนทรานซ์สอบครั้งเดียวชี้ชะตาค่ะ จากคุณ : งามสรรพ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 23:04:49

ความคิดเห็นที่ 19 ไปนั่งรอ ผ.อ. ไม่ได้พบหรอกครับ จริง ๆ ผ.อ.ก็คงไมไดไปไหนแต่ก็อยู่นั่นล่ะ แต่เขาไม่อยากพบเพราะถ้าพบเดี๋ยวคนก็จะมองว่ากลายเป็นการวิ่งเต้นโรงเรียนและ ผ.อ.ก็จะซวยเอาง่าย ๆ ได้ไปขอดูกระดาษาคำตอบมาแล้วใช่ไหมครับ ท่าน จขกท. แนะนำให้เพื่อนท่านไปขอสำเนาหลักฐานที่ได้ไปดูทั้งเรื่องการฝนรหัสผิด และการที่เด็กอีกคนขาดแต่สอบได้และถูกถอนสิทธิ์ไปแล้ว ขอสำเนาทั้งหมดมาแล้วก็ลองทำเรื่องส่งไปสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาให้เขาช่วยพิจารณาดูครับ แล้วเขตก็จะมีคำแนะนำมาที่โรงเรียนอีกที หรือเมื่อถึงวันที่เขาให้ยื่นคำร้องให้จัดสรรที่เรียนสำหรับเด็กที่ยังไม่มีที่เรียนให้ ก็ไปลงทะเบียนแล้วก็ทำหนังสือแนบไปด้วยว่ามาสอบที่นี่แต่ไม่ได้รับการคัดเลือกเพราะฝนรหัสผิดขอให้ช่วยพิจารณา กติกาก็ต้องเป็นกติกาครับ เป็นเรื่องน่าเห็นใจ แต่เด็กอีกหลายร้อยหลายพันทำไมเขาไม่มปัญหาละครับ เมื่อเราพลาดเองก็ต้องแก้ปัญหาเอง ไปวันเดียวไม่ได้พบก้ต้องไปจนกว่าจะได้พบ จะต้องรอเช้ายันเย็นก็ต้องทำครับ แล้วก็ลองติดต่อกับรองฝ่ายวิชาการด้วยก็ดีครับให้ลองช่วยแจ้ง ผ.อ. ให้ แต่ท้ายสุดผลจะเป็นอย่างไรก็ต้องยอมรับมันนะครับ จากคุณ : [[Joachim]] เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 23:45:07

ความคิดเห็นที่ 20 การแก้ไขการฝนในส่วนเลขประจำตัวให้นี่เป็นเรื่องปกตินะครับ ที่มีการฝนเลขชุดนี้ก็เพราะให้คอมพิวเตอร์ตรวจให้เพื่อความสะดวกรวดเร็ว ถ้าฝนผิดแล้วคอมพ์มันไม่ตรวจ ผลเสียก็คือแค่เสียเวลา มันไม่ได้ร้ายแรงอะไรเลย แน่ล่ะว่าถ้าฝนกันมาผิดเยอะๆก็ลำบากคนตรวจ แต่การลงโทษไม่ให้คะแนนน้ันมันรุนแรงกว่าความผิดและผลเสียที่เกิด ดังนั้นไม่ค่อยมีกรณีแบบนี้หรอกครับ แต่ประเด็นที่น่ากังวลกว่าและอาจทำให้ผอ.ยังไม่เซ็นให้ ก็คือเรื่องความโปร่งใสครับ คุณจขกท.กับผู้ปกครองเพื่อนลูกคุณอาจรู้ต้นสายปลายเหตุของการเปลี่ยนคะแนน แต่ผู้ปกครองคนอื่นๆจะรู้หรือเปล่า อยู่ๆคะแนนเด็กคนนึงมาจากไหนก็ไม่รู้ได้ที่ 10 อีกคนได้ผ่านแบบฉิวเฉียด โดนยัดเข้ามาจากไหนก็ไม่รู้ ทางผอ.อาจเห็นใจแต่ยังหาวิธีทำแบบโปร่งใสไม่ได้ก็ได้ครับ อีกประเด็นก็คือระบบคอมพิวเตอร์ทำไมมันห่วยอย่างนี้ ระบบเลขประจำตัวนั้นมันควรมีการป้องกันว่าใส่เลขผิดหนึ่งตัวจะไม่มีทางไปซ้ำกับเลขของคนอื่น เช่นบัญชีธนาคารทั้งหลายน่ะครับเปลี่ยนเลขแค่ตัวเดียวมันไม่มีทางไปตรงกับเบอร์บัญชีของคนอื่นได้เลย เป็นการป้องกันความผิดพลาดชั้นต้นเลยครับ การออกแบบระบบคอมพิวเตอร์นั้นไม่ควรไว้ใจผู้ใช้(หมายความว่าผู้ใช้อาจผิดพลาดได้) ดังนั้นระบบควรถูกออกแบบมาให้ตรวจสอบข้อมูลเข้าก่อนประมวลและบันทึกผล ถ้าไม่แน่ใจว่าถูกแน่ก็ควรคายกระดาษคำตอบออกมาให้ผู้ดูแลจัดการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผลเสียจากข้อผิดพลาดนั้นมหาศาลแบบนี้ จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 00:00:44

ความคิดเห็นที่ 21 ครับ งั้นไปช่วยพูดกับน้องคนที่ได้สำรองคนสุดท้ายด้วยนะครับ ว่าที่คิดว่าน้องเค้าสอบติดแล้วนะ จริงๆ สอบไม่ติดหรอก คนที่ได้ที่คะแนนเป็นอันดับ 1 เขาแค่ผิดพลาดนิดๆหน่อยแต่ความสามารถเขาเก่งกว่าเธอมากนัก เพราะฉะนั้นไปหาที่เรียนที่อื่นนะ อย่าไปทำลายความตั้งใจความหวังของน้องคนที่ได้คะแนนเป็นอันดับ 1 ให้เค้ามีแผลในใจเลยนะ ในขณะที่เด็กคนนั้นตอนทำข้อสอบเขาตระหนักอยู่เสมอว่าการระบายผิดช่องอาจทำให้เขาคะแนนหายไปหมดได้ เพราะเด็กคนนี้รู้ตัวว่าเรียนแค่ระดับกลางๆ เพราะฉะนั้นคะแนนทุกคะแนนมีค่า   แต่ก็นะทั้งๆที่อุตส่าพยายามอย่างหนักแล้ว คิดว่าโชคเข้าข้างเขาแล้ว... ความตั้งใจ ความหวังของเด็กที่มีความสามารถกลางๆ อย่างเขา ที่จะเข้าโรงเรียนดีๆต้องพังทลายกลายเป็นแผลในใจของเด็กคนนี้ต่อไปอีกกี่ปีก็ไม่รู้   แล้วเด็กคนนี้มารู้ทีว่าเขาเสียโอกาสเพราะกฏไม่เป็นกฏ เขาก็เลยคิดว่ากฏจะมีไว้ทำไม อย่างนี้คนที่พยายามอยู่ในกฏระเบียบก็จะเสียเปรียบให้คนที่แหกกฏเสมอเหรอ... เศร้า... ข้างบนนี้เป็นแค่เรื่องแต่งนะครับ น้องคนที่ได้สำรองคนสุดท้าย อาจไม่ได้เสียใจอย่างที่ผมว่ามาหรอก เผลอๆ ดีใจด้วยซ้ำ เพราะพ่อเด็กคนนี้ได้สัญญาว่าถ้าสอบไม่ติดโรงเรียนนี้จะให้ไปเรียนที่เมืองนอก ซึ่งเด็กคนนี้อยากไปมากกกก.... ที่ผมจะสื่อก็คือ...คนชอบคิดว่า อลุ่มอล่วยนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอกน่า แต่ในความเป็นจริงแล้วมันมีผลกระทบเสมอนะครับ กระทบกับใครละ... ส่วนใหญ่ก็กระทบกับคนไม่มีสิทธิไม่มีเสียงทั้งหลายนั้นแหละครับ ... ชาวนา คนจน คนที่ไม่มีวันเข้าถึงการศึกษาดีๆ ... สิ่งที่เกิดกับลูกสาว จขกท. ในสายตาผมไม่ใช่บทลงโทษนะครับ น้องเขาผิดพลาดเองแล้วก็ดันไปเสียสิทธิให้คนที่เก่งน้อยกว่า (โชคไม่ดีเท่านั้นเอง) แต่การสอบเผื่อคัดเลือกคือการแข่งขันว่าใครผิดพลาดน้อยกว่ากันไม่ใช่เหรอครับ   ที่สำคัญน้องเค้าไม่ได้โดนตัดสิทธินะครับ และ ถ้าจะให้พูดจริงๆ สามารถบอกได้ด้วยซ้ำว่าน้องคนนี้ยังไม่ได้สิทธิในการเข้าเรียนเสียด้วยซ้ำ เพราะมาพลาดกับเรื่องอะไรก็ไม่รู้ชะก่อน..   ปล. ผมว่าทุกวันนี้คนพูดเรื่องบังคับใช้กฏจริงๆ มีน้อยครับ เพราะทุกคนเอาแต่ห่วงลูกหลานและรักษาผลประโยชน์ของตนเอง  ถ้าลูกหลานของ ผอ. โรงเรียนดังกล่าวเจอเหตุการณ์เดียวกับลูกสาว จขกท. คงใช้อำนาจและสิทธิของตนเองแก้ไขให้ทันทีอยู่แล้ว อ่ะ ไม่สิ ลูกหลานของ ผอ.ท่านนี้คงไม่ต้องสอบเหมือนคนอื่นๆเขาเสียด้วยซ้ำ.... ผมยอมรับนะครับ ถ้าเป็นลูกหลานผมเอง ผมก็คงจะพูดอย่างไรก็ได้เพื่อให้สิทธิชอบธรรมกลับมาเป็นลูกหลานของผม ..(หัวหมอไปเรื่อย)  เพราะเราทุกคนล้วนเป็นแต่คนธรรมดา ดังนั้นมันสำคัญมากที่เราควรจะมาคอยช่วยเตือนสติกันเอง เมื่อมันมีอะไรที่ไม่ถูกต้อง ...แต่ถ้าไม่่ว่าอย่างไงก็ยังอยากใ้ห้ได้สิทธิโดยไม่สนว่าจะไปละเิมิดสิทธิใครบ้าง รบกวนไปทำกันอย่างลับๆนะครับ  อย่าใช้วิธีในการเปลี่ยนเรื่องไม่ถูกต้องให้กลายเป็นเรื่องถูกต้องเลยครับ เดี๋ยวอนาคตของเราจะสับสนไม่รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิดกันแน่... ขอบคุณครับ จากคุณ : LightBlaze (LightBlaze) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 01:22:50

ความคิดเห็นที่ 22 เห็นด้วยกับ คห. 21 ค่ะ เสียดายกิฟต์หมดแล้ว กฎควรเป็นกฎค่ะ ถ้ายอมให้คนหนึ่งแล้วจะมีใครบอกได้อีกไหมคะว่าขอบเขตอยู่ที่ไหน สมมติว่ามีเด็กคนหนึ่งฝนคำตอบเบาไปในข้อหนึ่ง เป็นคำตอบที่ถูกด้วย คะแนนข้อนั้นก็เลยไม่ได้เพราะคอมพิวเตอร์จับคำตอบไม่ได้ เด็กคนนั้นไม่ติดเพราะพลาดไปเพียงข้อนั้นข้อเดียวทั้งๆ ที่ตอบถูกแล้ว ควรหรือเปล่าคะที่ ผอ. จะพิจารณาให้สิทธิพิเศษและรับไว้ เรื่องของเรื่องคือถ้าให้สิทธิ์พิเศษแก่เด็กคนหนึ่ง แล้วคนอื่นๆ ที่ทำผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ แบบเดียวกันล่ะคะ ลองมองจากด้าน ผอ. บ้าง ถ้าคนหนึ่งร้องเรียนขึ้นมาด้วยเหตุหนึ่งซึ่งเป็นความผิดของเด็กอย่างชัดเจน คนอื่นก็มีสิทธิ์ร้องเรียนเหมือนกันใช่ไหมคะ อาจด้วยข้ออ้างต่างกัน แล้วจุดสิ้นสุดจะอยู่ตรงไหนล่ะ ในแง่ของเด็ก เรื่องของความละเอียดรอบคอบ เรื่องของการรู้จักเคารพกติกาและข้อกำหนดกฎเกณฑ์ ในระยะยาวสำคัญสำหรับเด็กพอๆ กับวิชาการนะคะ เป็นสิ่งที่ควรปลูกฝังในตัวเด็กตั้งแต่เล็กๆ ไปเลย  ถ้าเด็กพลาดเพราะความสะเพร่าของตัวเด็กเองแล้วผู้ใหญ่แก้ปัญหาให้ ผู้ใหญ่เองนั่นแหละค่ะที่ทำร้ายเด็ก เพราะเด็กจะเรียนรู้อะไรละคะ ถ้าไม่ใช่ถ้าทำอะไรพลาดแล้วก็จะไม่เกิดผลเสียอะไรขึ้น ถึงอย่างไรก็มีคนตามแก้ปัญหาให้อยู่ดี และกฎกติกาไม่มีความสำคัญ แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 54 08:17:01 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 02:34:27

ความคิดเห็นที่ 23 คห.ท้ายๆไม่ได้อ่านแล้ว ของผมใช้วิธี ติวลูก ก่อนสอบว่าควรต้องทำอย่างไร การฝนในช่อง ชื่อ หรือรหัสตัวเลข ที่เป็นถวลงมายาวๆ จะต้องใช้ไม้บรรทัดทาบ จะได้รู้แน่ว่า ช่องที่เราฝนนั้น ตรงกับเลขที่เราต้องการหรือเปล่า จากคุณ : สิงห์ขี้เมา เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 09:02:10

ความคิดเห็นที่ 24 ตอน ม.5 ผมเคยสอบวิชาเกษตรได้ 0 คะแนน ทั้งๆที่เป็นข้อสอบตอบเครื่องหมายผิดถูกธรรมดา อาจเป็นเพราะอาจารย์ไม่ค่อยชอบหน้าพวกผม คำสั่งเขาบอกว่าให้เขียนเครื่องหมายผิดในข้อที่เห็นว่าถูกและใส่เครื่องหมายถูกในข้อที่เห็นว่าผิด ปรากฏว่าได้0เกินครึ่งห้องเนื่องจากข้อสอบง่ายเกินทำไม่ถึงยี่สิบนาทีแต่ลืมอ่านคำสั่งถ้าเป็นวิชาหลักก็อาจจะเป็นเรื่องเหมือนกัน ส่วนเรื่องรหัสสอบผมว่าไม่ใช่มีแค่สองคนนี้ที่ฝนผิดจากเด็กพันกว่าคนที่เข้าสอบแต่ อาจจะเป็นได้ว่าเด็กบางคนไม่ได้ไปดูคะแนนดิบ ดูว่าตัวเองไม่ติดก็กลับบ้าน หรือตอนตรวจข้อสอบรหัสผิดแล้วชนกัน คนตรวจก็ต้องเอามาเช็คว่าของใครจริงของใครมาซ้ำเพราะมันต้องมีช่องลงคะแนน แต่พอได้ประกาศผลออกมาแล้วการจะไปแก้ไขเขาคงจะคิดหนัก เดี๋ยวโดนร้องเรียนให้นับใหม่หมด น้องคนที่ได้อันดับสิบน่ะน่าสงสารเพราะเป็นเด็กนอกพื้นที่อุตส่าห์มาเป็นที่สิบจากพันคน ส่วนลูกเพื่อนผมเขาไม่เดือดร้อนเท่าไหร่เพราะเป็นเด็กในพื้นที่บริการ จำนวนเด็กจะจับสลากน้อยกว่าโควต้าของโรงเรียนอยู่แล้ว ส่วนแนวทางป้องกันผมว่ามีนะ อย่างสอบโอเนตลูกสาวบอกว่ากระดาษคำตอบเขาพิมพ์ชื่อ รหัส โรงเรียน พร้อมบาร์โคีดของแต่ละคนมาให้เลย หรือใครเคยบริจาคเลือดจะเห็นว่าข้อมูลเลือดของแต่ละคนมีบาร์โค๊ดติดชุดหนึ่งซึ่งติดทั้งใบบริจาค กระปุกเลือด แล้วก็หลอดตัวอย่างเลือดอีกสองสามหลอด สุดท้ายยังมาถามชื่อ นามสกุลซ้ำเพื่อความแน่ใจ ขอบคุณทุกท่านที่ช่วยออกความเห็นครับ จากคุณ : กิมทุย เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 09:43:05

ความคิดเห็นที่ 25 อยากให้ใช้มาตรฐานเดียวกันกับกรณี "เขายายเที่ยงครับ" อัุนนั้นเขาบอกว่าไม่ได้เจตนาก็เลยไม่ผิด เด็กเพิ่งจะปอ ๖ เองนะครับ ทำไมใช้มาตรฐานเคร่งครัดกว่าคนที่เป็นนายกรัฐมนตรีที่มาจากการปฏิวัติ ผมว่า สาระมันอยู่ที่ระบบไม่รัดกุมนะครับ ถ้าเป็นใช้มนุษย์ตรวจ มันก็คงจะไม่มีปัญหานี้ และที่จริง ถ้าเป็นระบบทีดีจริง มันจะมีเลขรหัสตัวสุดท้ายที่มีไว้เพื่อ เช็คป้องกันการกรอกเลขผิดครับ คือ ถ้าระบายเลขผิด คอมพ์มันจะเช็ครู้ว่า เป็นการกรอกเลขผิด (เหมือนบัญชีธนาคาร หรือ รหัสนักศึกษาหลายมหาลัย) และในกระดาษคำตอบมีอีกหลายอย่างที่ identify ได้ว่า กระดาษคำตอบนั้นเป็นของใคร เช่น ชื่อผู้สอบที่เขียนด้วยลายมือ ฯลฯ  เราจะไม่สนใจหลักฐานเหล่านี้เลยเชียวหรือ ระบบคอมพ์มีไว้เพื่ออำนวยความสะดวกเท่านั้น สาระของการสอบคือ วัดกันว่า ใครทำข้อสอบได้มากกว่ากัน ย้ำระบบคอมพ์เป็นเพียงสิ่งอำนวยความสะดวกเท่านั้น ผมเรียนมหาลัย ข้อสอบบอกว่า ข้อสอบข้อแรกให้เขียนลงในสมุดเล่มสีฟ้า ข้อสองเขียนลงในสมุดเล่มสีเขียว แต่เพื่อนผมมันทำสลับกัน กว่าจะรู้ตัวก็เกือบจะหมดเวลาเสียแล้ว มันจึงเขียนไว้ที่หน้าแรกของทั้งสองเล่มว่า เขียนคำตอบสลับเล่ม ซึ่งอาจารย์ก็ตรวจให้ครับ เพราะสาระคือ การวัีดความรู้ แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 54 21:21:22 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 54 21:16:54 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 54 21:11:40 จากคุณ : zaffer เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 21:00:14

ความคิดเห็นที่ 26 ครั้งนี้ผมเห็นต่างจากคุณกุลธิดานะครับ ถ้าเด็กฝนคำตอบมาแบบชัดเจนว่าเลือกข้อนั้น แต่มันจางจนคอมพิวเตอร์ตรวจไม่ได้ ก็ต้องเป็นความผิดพลาดของคอมพิวเตอร์ซิครับ วิธีแก้ก็ง่ายนิดเดียวคือให้คอมพ์คายกระดาษออกมา แล้วผู้คุมการตรวจฝนคำตอบของเด็กให้คล้ำขึ้น แค่นี้ก็ตรวจได้แล้ว เรื่องฝนเลขรหัสผิดนี่เรียกว่าเล็กน้อยกว่านี้อีก เพราะเด็กต้องเขียนชื่อและเลขรหัสของตัวเองไว้อยู่แล้ว แสดงความเป็นผู้ทำข้อสอบชัดเจนอยู่แล้ว การฝนเลขติดกันเป็นพรืดมันก็พลาดกันได้ และมันไม่เกี่ยวกับความรู้ความสามารถเชิงวิชาการของเด็กเลย ผมเห็นว่าผู้คุมการตรวจควรแก้รหัสเด็กให้ถูกต้องแล้วให้คอมพ์ตรวจอีกทีครับ ถึงตรงนี้อาจมีคนทักท้วงว่ามันผิดกฎ ต้องทำตามกฎ ขอถามว่ากฎอะไรครับ มีกฎบอกหรือว่าถ้าฝนรหัสผิดจะได้ 0 ทันที มีกฎบอกหรือว่าถ้าคนอื่นฝนรหัสของคุณ คุณจะได้คะแนนของคนนั้นแทนแม้คุณจะไม่มาสอบ กฎการฝนเลขรหัสนี้มีไว้เพื่อความสะดวกของผู้ตรวจข้อสอบเท่านั้น ถ้าเด็กฝนผิดพลาดทำผิดกฎนี้ ผู้ตรวจข้อสอบก็เสียเวลามากขึ้น เท่านั้นเองครับ จะมาหักคะแนนเด็กด้วยกฎนี้หรือครับ ว่าใครทำให้ผู้ตรวจเสียเวลาจะได้ 0 ทันที ตอนผมออกข้อสอบให้นิสิตทำ จะมีช่องให้กรอกชื่อและรหัสนิสิตทุกหน้าของข้อสอบ และผมเขียนคำชี้แจงไว้ที่หน้าปกด้วยว่าให้นิสิตเขียนชื่อและรหัสในกระดาษคำตอบทุกหน้า นิสิตส่วนมากไม่ค่อยเขียนหรอกครับ อาจเป็นเพราะมันเสียเวลา อย่างนี้ผมไม่ควรตรวจคำตอบของนิสิตในหน้าที่ไม่มีชื่อหรือเปล่าครับ ทั้งๆที่หน้านั้นถูกเย็บติดกับหน้าแรกที่มีชื่อ แน่นอนว่าเป็นของนิสิตคนไหน หรือการที่ผมตรวจให้นั้นถือเป็นการอะลุ้มอะล่วยกันไป ผมให้เขียนชื่อทุกหน้าก็เผื่อกรณีที่แม็กเย็บนั้นหลุดหรือกระดาษขาดออกจากตัวข้อสอบ จะได้นำคะแนนไปใส่ให้เด็กได้ถูก เด็กบางคนลายมือหวัดมาก เขียนเลขรหัสมาแล้วผมอ่านผิด พอจะนำคะแนนไปใส่ให้ปรากฏว่าไม่มีนิสิตรหัสนั้น ผมควรทำไงครับ ไม่ใส่คะแนนให้เด็กซะเลย หรือใส่คะแนนนี้ให้เด็กคนที่รหัสคล้ายที่สุด หรือควรหาชื่อเด็กในระเบียนรายชื่อแล้วใส่คะแนนให้ถูกต้องครับ ผมควรทำยังไง แล้วคอมพิวเตอร์ตรวจควรทำแบบผมหรือเปล่า จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 22:21:36

ความคิดเห็นที่ 27 แล้วผู้คุมการตรวจใช้อำนาจใดในการหักคะแนนเด็กในกรณีนี้ครับ หน้าที่ของระบบตรวจข้อสอบก็คือนำเฉลยมาจากอาจารย์แล้วตรวจว่าเด็กตอบตรงเฉลยหรือไม่ ให้คะแนนเด็กในข้อที่ตอบถูก ไม่ให้คะแนนในข้อที่เด็กทำผิด แล้วนำคะแนนนี้ไปกรอกข้อมูลให้ตรงกับผู้ทำข้อสอบชุดนั้น เด็กตอบถูก 80 ข้อก็ควรได้ 80 คะแนนไม่ใช่หรือครับ แล้วถ้าผู้ตรวจข้อสอบไม่เอา 80 คะแนนนี้ให้เด็กคนนั้น แต่เอาไปให้เด็กอีกคนที่ไม่ได้มาสอบแทน แบบนี้ใครบกพร่องใครผิดพลาดครับ เอาล่ะว่าเด็กฝนเลขรหัสผิด นำไปสู่การทำงานผิดพลาดของระบบ ถ้างั้นขอถามว่าระบบตรวจข้อสอบเนี่ยจะทำงานถูกต้องสมบูรณ์เมื่อไหร่ครับ เมื่อเด็กทุกคนที่มาสอบฝนเลขรหัสถูกต้องทุกคนเท่านั้นหรือครับ มีเด็กมาสอบ 5,000 คน ผู้ออกแบบระบบคิดว่าจะมีเด็กที่ฝนผิดกี่คนครับ 0? ต้องศูนย์คนเท่านั้นระบบคุณถึงจะทำงานถูกต้อง ขอบอกเลยว่าผิดหลักการออกแบบระบบคอมพิวเตอร์นะครับ ผู้ใช้ผิดพลาดได้ ระบบต้องตรวจสอบความผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้น แก้ไขหรือแจ้งผู้ดูแลถึงข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้น เปรียบเทียบง่ายๆกับระบบธนาคารนะครับ ถ้าคุณนำเงินไปฝาก แล้วเขียนเลขบัญชีผิดไปหนึ่งตัว ระบบเอาเงินไปเข้าบัญชีคนอื่น (มันไม่มีกรณีนี้หรอกนะครับ ระบบที่ออกแบบมาดีนั้นเลขบัญชีจะมีตัวเลขที่เช็คความถูกต้องอยู่ แต่สมมติว่ามันเกิดละกัน) พอคุณตรวจพบเข้าแล้วไปแจ้งธนาคาร ธนาคารจะบอกคุณว่าคุณเขียนเลขบัญชีผิดเอง ธนาคารจะฝากเงินให้คุณ 0 บาท อย่างนั้นหรือครับ คุณไม่ควรได้เงินนั้นหรือ ไม่มีธนาคารไหนทำแบบนี้หรอกครับ แล้วทำไมเราจะยอมให้ระบบตรวจข้อสอบทำแบบนั้นครับ จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 22:42:15

ความคิดเห็นที่ 28 จริงๆ ผมไม่อยากออก คห. ในกระทู้นี้แล้วละ เพราะสุดท้ายมันก็ไม่ได้บรรเทาหรือช่วย จขกท. แก้ปัญหาอะไร แต่เห็นคุณ zaffer เข้าใจผิดอะไรบางอย่าง ผมเลยอยากชี้แจงให้รับทราบ แต่คุณจะเห็นด้วยหรือไม่ก็แล้วแต่นะครับ การสอบทั่วไป ผมเห็นด้วยว่า สาระคือ การวัดความรู้ แต่นั้นคือการแข่งขันกับตัวเอง เพื่อนคุณได้คะแนนมากหรือจะได้คะแนนน้อย ไม่ได้ส่งผลอะไรกับเพื่อนร่วมชั้นแต่อย่างใด การที่อาจารย์ตรวจคะแนนให้เพื่อนคุณ ไม่ได้ทำให้ใครคนอื่นในห้องของคุณต้องตกวิชานั้น ในกรณีของลูกสาว จขกท. สาระของการสอบครั้งนี้ คือ การคัดเลือกเพื่อเข้าเรียน ซึ่งรับจำนวนจำกัด การที่ลูกสาว จขกท. ได้รับคัดเลือกหรือไม่ได้รับคัดเลือก มันมีผลกับน้องๆคนอื่นที่ทำการสอบพร้อมๆกับลูกสาว จขกท. ถ้าการสอบคัดเลือกครั้งรับจำนวนไม่จำกัด ใครทำคะแนนผ่านก็เข้าเรียนได้ กรณีนี้จะเป็นอย่างที่คุณ zaffer เข้าใจ  ( ส่วนตัวผมไม่ชอบหรอกครับกับระบบการรับสมัครด้วยการคัดเลือกโดยการสอบแข่งขันกัน เพราะโรงเรียนไม่ควรมีไว้เพื่อเด็กที่เก่งอยู่แล้ว แต่ควรรองรับทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน เด็กๆจะได้ไม่ต้องพากันไปเรียนพิเศษเพื่อแข่งขันกัน ซึ่งอันนี้เป็นอีกประเด็น ผมไม่พูดถึงละกัน ) แน่นอนเมื่อมันเป็นการสอบเพื่อคัดเลือก ก็ต้องมีคนที่สมหวังและผิดหวัง คนที่ผิดหวังแบบเห็นผลชัดเจนก็ต้องรับสภาพไป แต่คนที่ผิดหวังแบบคาบเส้นละครับ เพื่อให้สมหวังเขาก็มีสิทธิจะไปดูว่าตัวเองอาจจะไม่ได้คาบเส้นก็ได้ ซึ่งก็ทำให้ปัจจุบันนี้มีเรื่องการขอดูข้อสอบ แต่ทั้งนี้เพื่อป้องกันความวุ่นวายมันก็ต้องมีกฏระเบียบมาคอยควบคุม เพื่อไม่ให้เกิดเหตุอย่างที่ กุลธิดา คห. 22 ว่าไว้  และทำไมมาตราฐานนี้ต้องเคร่งครัดกับ เด็ก ป.6 ละครับ เป็นอย่างนั้นหรือเปล่า จริงๆผมว่าเป็นการเคร่งครัดกับผู้ปกครองต่างหาก เพราะตัวเยาวชนเองคงไม่สามารถก่อความวุ่นวายได้... หลักฐานอื่นๆ ที่คุณว่ามามีผลอยู่แล้วครับ และเป็นหลักฐานสำคัญที่เป็นประโยชน์ต่อคุณ จขกท. หากนำหลักฐานเหล่านี้ไปยื่นส่งให้กับสำนักงานเขตการศึกษาตามคุณ [[Joachim]] คห.19 ว่าไว้ หรือ คุณ จขกท. จะนำไปยื่นเรื่องกับศาลปกครองก็แล้วแต่จะเลือกครับ และถ้าสำนักงานเขตการศึกษา หรือ ศาลตัดสินว่าลูกสาว จขกท. ผิดพลาดเพียงเล็กน้อย สมควรได้รับการเข้าเรียน ทุกคนก็ต้องยอมรับคำตัดสินของศาล เพราะนี่ก็คืออีกหนึ่งกฏระเบียบ และถ้าคุณ จขกท. จะทำแบบนี้ผมก็ไม่เห็นว่าจะแหกกฏแต่อย่างใด ซึ่งเป็นการใช้สิทธิที่ คุณ จขกท. มีเหมือนกับคนอื่นๆ  เพียงแต่คำตัดสินที่ออกมาจะกลายเป็นมาตราฐานในกรณีแบบนี้เท่านั้น ซึ่งผมไม่สนใจหรอกว่าต่อไปมันจะทำให้การสอบคัดเลือกวุ่นวายหรือไม่วุ่นวายเพราะอย่างไงระบบการศึกษาไทยก็ต้องพัฒนาอีกเยอะ แต่ที่สำคัญทุกคนต้องเคารพการตัดสินสุดท้ายนี้ เรื่องระบบตรวจด้วยคอมพิวเตอร์เป็นเพียงเครื่องอำนวยความสะดวกเท่านั้น อันนี้ผมเห็นด้วย และตัวผมเองก็ไม่เคยไว้ใจเจ้าเครื่องพวกนี้เลย เมื่อไหร่ที่มีการสอบ (ตอนสมัยผมเรียน) ผมก็รำคาญมากต้องมาคอยระวังว่าจะฝนไม่ดี แต่บังเอิญว่าเครื่องตรวจคอมพิวเตอร์ไม่ได้เป็นเพียงเครื่องอำนวยความสะดวกเท่านั้นนะสิ เพราะในสมัยก่อนการให้มนุษย์ตรวจก็ใช่ว่าจะไม่มีปัญหา การให้คนตรวจ ผู้ไม่สมหวังก็โจมตีอีกเรื่องความไม่โปรงใสของผู้ตรวจ แอบแก้ไขคำตอบหรือเปล่า หรือ อาจจะมีผู้ตรวจรับเงินมาจริงๆแล้วทำการแก้ไขข้อสอบก็ได้ ซึ่งอันนี้ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน เพราะไม่ได้เกี่ยวข้องกับแวดวงการศึกษาแต่อย่างใด แต่เข้าใจว่าการใช้ระบบตรวจด้วยคอมพิวเตอร์คงจะตรวจคำตอบได้อย่างเที่ยงตรงและไม่รับเงินใต้โต๊ะจากใคร  นั้นหมายความว่านอกจากจะทำการตรวจข้อสอบเร็วขึ้นแล้ว การตรวจข้อสอบด้วยเครื่องคอมพิวเตอร์ยังทำให้การตรวจข้อสอบโปร่งใสมากขึ้น ซึ่งปัญหาตรงนี้ดูเหมือนจะซีเรียสกว่าเรื่องผู้เข้าสอบระบุ identify ของตัวเองผิดพลาดเสียอีก แต่ทั้งหมดทั้งมวลนี้ก็เพื่อให้การสอบของระบบการศึกษาเกิดความโปร่งใสมากที่สุด และหลีกเลี่ยงความวุ่นวายให้น้อยที่สุด แต่ดูเหมือนจะยิ่งแก้จะยิ่งยุ่งนะครับ ถ้าทุกคนมีวินัยและอยู่ภายใต้กฏระเบียบเหมือนๆกันตั้งแต่แรก เรื่องเหล่านี้คงไม่มีนะครับ ดังนั้นจะใช้ระบบแบบปัจจุบันก็ได้ อย่างไงก็ต้องมีปัญหาอะไรสักอย่างโผล่ขึ้นมาอยู่ดี แต่เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์น่าเศร้าแบบนี้ ถ้ามีการป้องกันแบบที่คุณ จขกท. คห.24 ว่ามาก็ได้ จริงๆ ถ้า หาก.ตอนส่งกระดาษคำตอบ เจ้าหน้าที่ผู้คุมสอบได้ทำการตรวจสอบจนแน่ใจว่า กระดาษคำตอบและผู้สอบคือคนเดียว หรือมีการตักเตือนให้ผู้สอบได้เขียนข้อมูลของตัวเองอย่างถูกต้องครบถ้วน คุณ จขกท. และ ลูกสาวจะมีความสุขไปแล้ว     อืมมมม .... ถ้าจะมีข้อบกพร่องที่ไม่ได้เกิดจากผู้สอบเอง คงเป็นข้อนี้มั้งครับ แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 54 23:39:52 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 54 23:34:15 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 54 23:32:40 จากคุณ : LightBlaze (LightBlaze) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 23:05:13

ความคิดเห็นที่ 29 ขอนอกเรื่อง คห 27 นิดนึงว่า เรื่องฝากเงินธนาคารผิดนี่ น้องที่สนิทกันทางเน็ตคนนึงเคยโดนมาแล้วครับ ต้องตรวจสอบกันเกือบแย่กว่าจะได้คืนมา ซึ่งเรื่องนี้ก็เหมือนกัน คือ มันมีกระบวนการอยู่ครับ ถ้าคุณคิดว่าเรื่องนี้ไม่เป็นธรรมกับคุณ ทำสอบแล้วคะแนนไปเป็นของคนอื่น ก็สามารถดำเนินการร้องเรียนได้ครับ แต่ว่า...เมื่อผลการตัดสินออกมาเป็นอย่างไร คุณก็ต้องยอมรับด้วย ไม่งั้นก็คงไม่มีวันจบสิ้นเสียที สำหรับเรื่องฝนไม่เต็มช่อง พอดีเมื่อกี้ได้ไปเห็นกระดาษคำตอบเข้าโดยบังเอิญ (น่าจะเป็นการสอบรายการเดียวกัน) ขอแย้ง คห 26 เต็มๆ เลย เพราะบนหัวกระดาษได้บอกไว้ชัดเจนมากๆ มีภาพแสดงวิธีฝนที่ถูกต้องให้ดูด้วยซ้ำว่าให้ฝนยังไง ซึ่งถ้าคุณฝนผิดวิธีแล้วเครื่องตรวจไม่ได้ไม่มีคะแนน ก็ต้องถือเป็นความผิดของคุณเต็มๆ แล้วครับ เพราะเขากำชับแล้วกำชับอีกขนาดนี้คุณยังเจือกทำผิดวิธีอีก แบบนี้จะให้โทษว่าเป็นความผิดของคอมพิวเตอร์หรือครับ ???? ถ้าบอกว่า ฝนแค่นี้ก็ถือว่าเลือกข้อนี้แล้ว ก็คงไม่ต้องกำชับวิธีฝนคำตอบบนหัวกระดาษแล้วครับ บอกไปเลยว่านักเรียนจะทำยังไงก็ได้ จะฝนเต็มช่อง ครึ่งช่อง หรือกากบาท ทำเครื่องหมายถูกติ๊กไว้บนช่องที่เรียก หรือวิธีอื่นๆ ก็ได้ตามอัธยาศัย เพราะเดี๋ยวก็จะมีเจ้าหน้าที่คอยฝนใหม่ให้คุณเอง แบบนี้เอาไหมละครับ แต่บอกตามตรง ถ้าจะใช้วิธีนี้ ก็คงไม่ต้องมีคอมพิวเตอร์ตรวจแล้วละครับ ใช้วิธีโบราณเอาธูปจี้กระดาษคำตอบตามงช่องคำตอบที่ถูกให้ทะลุ เตรียมไว้หลายๆ แผ่น จากนั้นก็ให้คนตรวจทาบกับกระดาษคำตอบเอา แบบนี้ยังจะง่ายกว่าอีก เหอๆ แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 54 02:28:44 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 54 02:25:59 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 54 02:06:32 จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 02:03:57

ความคิดเห็นที่ 30 ผมไม่เถียงหรอกนะครับว่าการฝนมันมีข้อพลาดได้ บางทีใกล้หมดเวลาเด็กก็รีบฝนอาจฝนไม่เต็มวง หรือเว้นข้อว่างไว้เพราะทำไม่ได้ แต่ตอบกลับมาเดานั้นดันฝนผิดข้อก็มี แต่คุณเกียรตินำลองคิดถึงข้อสอบแบบตัวเลือกนะครับ ฝนถูกได้คนแนน ฝนผิดไม่ได้คะแนน ไม่ฝนก็ไม่ได้คะแนน ดังนั้นตามหลักเหตุผลแล้วเด็กจะไม่ปล่อยข้อใดให้ว่างหรอกครับ เพราะถ้าลองเดามั่วแล้วถูกก็ยังได้คะแนน ถูกต้องไหมครับ ดังนั้นการที่มีข้อว่างในกระดาษคำตอบนั้น มันไม่ควรเกิดขึ้นนะจริงๆแล้ว ดังนั้นระบบคอมพิวเตอร์ที่ทำการตรวจเน่ีย ถ้าตรวจเจอข้อว่าง...ควรทำอย่างไรครับ ตามหลักเหตุและผลแล้วมันไม่ควรมีข้อว่างน่ะครับ ระบบคอมพิวเตอร์ที่ออกแบบมาดีเนี่ย...จะต้องคิดไว้ก่อนเลยว่าเกิดข้อผิดพลาดในการแสกนคำตอบ มันแสกนหาไม่เจอ มันก็เกิดขึ้นได้นะครับ เช่นดึงกระดาษเข้าไปอ่านแล้วกระดาษเอียง หรือเด็กลบแรงจนมาร์กเกอร์ที่ใช้กำหนดจุดที่แสกนนั้นหาย วิธีแก้ก็อาจจะลองแสกนอีกครั้ง ถ้ายังไม่เจอก็ต้องติดต่อผู้คุมให้มาดูแล้วล่ะ ตอนที่ผมไปช่วยกำกับการตรวจข้อสอบระดับชาติเขาก็ทำแบบนี้ ระบบจะแจ้งจะไฮไลต์มาเลยว่าข้อไหนมันหาคำตอบไม่เจอ ถึงตรงนี้ก็ต้องให้ผู้คุมเข้ามาจัดการล่ะ ผู้คุมก็จะนำกระดาษคำตอบมาดูว่าที่คอมพ์ตรวจไม่เจอนั้นเพราะเด็กไม่ทำข้อนั้นจริงๆหรือเปล่า ซึ่งบางทีก็จริงนะครับ ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันแต่เด็กไม่ได้ฝนอะไรเลยข้อนั้น บางทีเด็กฝนพลาดไปฝนในข้อถัดไป ทำให้ข้อนั้นว่างและข้อถัดไปมีคำตอบสองข้อ (ซึ่งก็ไม่ควรเกิดขึ้น ระบบจะแจ้งเตือนเช่นกันถ้าเจอคำตอบมากกว่าหนึ่งข้อ) แบบนี้ก็ช่วยไม่ได้ต้องหักคะแนนทั้งสองข้อ แต่ถ้าผู้คุมมาดูแล้วพบว่าเด็กฝนคำตอบนะในข้อนั้น แต่เครื่องแสกนไม่เจอ อาจเพราะเด็กฝนจางเกิน หรือฝนไม่เต็มวง จะทำอย่างไรครับ นี่แหละประเด็นใช่ไหมครับ จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 17:48:51

ความคิดเห็นที่ 31 ถึงตรงนี้ทุกคนน่าจะเห็นภาพตรงกันแล้วนะครับว่าการใช้ระบบคอมพิวเตอร์มันก็ต้องมีคนคุมอีกชั้นนึง ไม่ใช่ว่าให้คนใส่กระดาษคำตอบไปเลย 5000 ฉบับ เครื่องก็ตรวจไปจนจบ คนไปดื่มนำ้ชาและอาหารว่าง ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ ระบบยิ่งมีความเสี่ยงสูงยิ่งต้องมีคนคอยดูแล ปัจจุบันระบบนำร่องของเครื่องบินโดยสารนี่สามารถนำเครื่องบินลงจอดได้เองนะครับ แต่ตอนที่เครื่องจะลง คุณอยากให้กัปตันเครื่องมาพูดปะสังสรรค์กับผู้โดยสารหรือเปล่าครับ หรืออยากให้นั่งเฝ้าอยู่ในห้องนักบิน ระบบควบคุมรถไฟเขียนโปรแกรมมาว่าถ้าเจอไฟแดงให้หยุด ถ้าเจอไฟเขียวให้ไปได้ แล้วถ้าไฟแดงไฟเขียวมันติดพร้อมกันล่ะ เป็นสถานการณ์ที่ไม่น่าเกิดขึ้น คุณอยากให้รถไฟมันทำอะไรครับ ช่างมันวิ่งต่อไป หรือหยุดแล้วเรียกคนมาดูครับ การที่ระบบตรวจเจอข้อว่างแล้วไม่สนใจนั้น อาจเกิดขึ้นได้ถ้าเป็นการตรวจข้อสอบรายวิชาตามปกติ จริงๆมันไม่ควรแต่ก็อาจจะมีถ้าเป็นการสอบรายวิชาต่างในห้องเรียนหรือในมหาวิทยาลัย แต่ถ้าเป็นการสอบเข้าระดับชาตินี่เสี่ยงเกินไปครับ จะเรียกผู้คุมมาดูตลอด จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 18:02:34

ความคิดเห็นที่ 32 กลับมาสถานการณ์ของเราต่อ เครื่องตรวจหาคำตอบไม่เจอ เรียกผู้คุมมาดู ปรากฎว่าเด็กฝนจาง เราควรทำไงครับ ในการคุมการตรวจที่ผมเข้าร่วมนั้น มีระเบียบดังนี้ครับ ถ้าผู้คุมเห็นว่าเด็กเลือกข้อนี้ชัดเจน เช่นฝนแต่ข้อนี้ไม่มีรอยลบ ไม่มีการฝนเกินไปกินข้ออื่น ให้อนุโลมให้ผู้คุมทำการฝนให้เด็กใหม่จนเครื่องตรวจได้ถูกต้อง ถ้าผู้คุมไม่แน่ใจ เช่นเด็กเลือกข้อ 1 แล้วลบไปเลือกข้อ 2 แล้วลบอีก ดูไม่ออกว่าเลือกข้อไหนแน่ ให้ผู้คุมเรียกหัวหน้าผู้คุมมาดูอีกทีครับ หัวหน้าผู้คุมจะเป็นผู้ฟันธงว่าจะทำอย่างไร นี่เพื่อ 1 คะแนนของเด็กนะครับ แฟร์หรือเปล่า ถูกต้องหรือเปล่า อลุ้มอล่วยเกินไปหรือเปล่า อันนี้คงแล้วแต่คนมอง ว่าจะให้คณะกรรมการคุมการตรวจ(รวมเจ้าเครื่องคอมพิวเตอร์นั่นด้วย)เป็นอะไร จะให้เป็นผู้คุมกฎเหล็ก หรือจะให้เป็นผู้รักษาผลประโยชน์ของเด็กครับ เปรียบเทียบอีกครั้งละกันครับ สมมติว่าผมออกข้อสอบตัวเลือก สั่งให้เด็กวงกลมในข้อที่คิดว่าถูกต้อง ปรากฎว่ามีเด็กคนนึงกากบาทมาหมดเลย ผมควรทำอย่างไรครับ ถ้าผมเป็นผู้คุมกฎเหล็ก ผมก็จะบอกว่า"สั่งแล้วว่าให้ใช้วงกลม แค่นี้ทำไม่ได้ เอา 0 ไปเลย" ถ้าผมเป็นผู้รักษาผลประโยชน์ให้เด็ก ผมก็จะบอกว่า "เด็กไม่ได้ทำตามคำสั่ง แต่แสดงเจตน์จำนงค์ชัดเจนว่าเลือกข้อไหน ให้คะแนนเด็กตามความรู้ความสามารถที่มี" จะให้คะแนนเด็กเพราะอะไรครับ เพราะเขามีความรู้มีความสามารถตอบคำตอบได้ถูกต้อง หรือจะให้คะแนนเพราะเด็กสามารถทำตามคำสั่งของคุณได้ถูกต้องครบถ้วนทุกกระบวนความ จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 18:41:00

ความคิดเห็นที่ 33 รอบคอบแค่ไหนคนเราก็ผิดพลาดทางเทคนิคกันได้ทั้งนั้นแหละครับ (ต้องโดนกับตัวแล้วจะรู้) ในเมื่อตัวเด็กเองและผู้ปกครองเองก็กระตือรือร้นที่จะไปตรวจสอบแล้ว ผมมองว่า "คะแนน" ที่เด็กทำได้ก็ต้องมีราคามากกว่า "ความสมบูรณ์แบบของรหัส" ครับ ส่วนเรื่องที่จะต้องไปทำให้เด็กคนที่ติดไปแล้วต้องเสียความรู้อย่างที่คุณ คห.28 ยกมา ผมว่านั่นเป็นสิ่งที่ทางโรงเรียนต้องแก้ไขให้ออกมายอมรับได้ทุกฝ่ายครับ เช่น จะรับไว้ทั้งสองคนไหม แล้วทำอย่างไรไม่ให้มันไม่โปร่งใส หรือแม้แต่แก้แล้วมันจะดูไม่โปร่งใส ก็ต้องแก้ครับ ในเมื่อมันพลาดไปแล้วเราจะมัวยึดอุดมคติได้ยังไง เพราะถ้าจะอ้างว่า ความรับผิดชอบไปให้เด็กฝ่ายเดียวว่าเด็กฝนผิดแล้วคอมพิวเตอร์ไม่ตรวจ เด็กผิดก็ต้องว่าไปตามผิด โห...นี่คือเราฝากชีวิตไว้กับระบบคอมพิวเตอร์ที่ไม่มีหัวใจมากเกินไปหรือเปล่าครับ เห็นด้วยกับคุณ  HotChoc ว่าถึงอย่างไรมันก็ต้องเป็น "คน" สิครับที่ตรวจข้อสอบ ระบบมันแค่อำนวยความสะดวกเท่านั้น ผมมองว่านี่มันไม่ใช่การปลูกฝังเรื่องความเถรตรงหรือความรอบคอบของเด็กหรอกครับ แต่มันดูเหมือนจะเป็นการปล่อยให้ "ผู้ใหญ่" และ "ผู้มีอำนาจในมือ" สามารถขี้เกียจได้อย่างไรก็ไม่รู้ แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 54 19:43:37 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 54 19:42:20 จากคุณ : Waasuthep เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 19:40:51

ความคิดเห็นที่ 34 จะให้คะแนนเด็กเพราะอะไรครับ เพราะเขามีความรู้มีความสามารถตอบคำตอบได้ถูกต้อง หรือจะให้คะแนนเพราะเด็กสามารถทำตามคำสั่งของคุณได้ถูกต้องครบถ้วนทุกกระบวนความ ----------------------------------------------------------------------------------- ต้องมี "ทั้งสองอย่าง" พร้อมกันครับ เพราะไม่อย่างนั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลยเหมือนกัน ถ้าจะมีลูกน้องที่เก่งมากๆๆๆๆ แต่มันเป็นพวกชอบแหกคอกไม่ฟังคำสั่งใดๆ ทั้งสิ้น คุณไม่สามารถคุมให้มันทำตามที่คุณสั่งได้เลย แบบนี้ต่อให้เก่งแสนเก่งแค่ไหนก็จบ ไม่สามารถทำประโยชน์ใดๆ ให้กับองค์กรได้อยู่ดี   และพูดตามตรงนะครับ ถ้าเด็กคนนั้นฝนจางไป 1-2 ข้อ จะช่วยเหลือฝนใหม่ก็พอรับได้ครับ (แม้ว่าจะไม่จำเป็นมาก เพราะบางที 1-2 คะแนน ก็อาจจะไม่ส่งผลต่อการสอบได้มากมายนัก) แต่ถ้าเป็นแบบนี้มากๆ เกือบทั้งแผ่น แบบนี้คุณคิดว่ามันสมควรที่จะให้คนอื่นฝนให้ใหม่เกือบทั้งแผ่นหรือเปล่าละครับ ส่วนตัวนะครับ ถ้าเจอแบบนี้ และต้องการจะช่วยจริงๆ วิธีที่แฟร์ที่สุดน่าจะเป็นแบบนี้ครับ คือให้เรียกเด็กคนนั้นมาพบแล้วบอกให้เด็กรู้ข้อผิดพลาดของตัวเอง จากนั้นก็ให้เด็กนั่งฝนใหม่เอง เด็กก็จะได้ไม่เสียโอกาสอย่างที่ว่า แต่ขณะเดียวกันเด็กก็จะได้รู้ข้อผิดพลาดของตัวเอง และรู้ว่าเมื่อทำผิดพลาดไม่ตรงตามคำสั่งแล้วจะต้องถูกลงโทษ (อย่างน้อยๆ ก็ต้องเสียเวลามาฝนใหม่) แบบนี้ดีกว่าจะให้เจ้าหน้าที่ของเราฝนให้ใหม่โดยที่เด็กคนนั้นไม่รู้ถึงข้อผิดพลาดของตัวเอง ใช่ไหมครับ แต่ถ้าเรียกแล้วเด็กไม่มาพบ ก็จบครับ ให้เข้าเครื่องตรวจไปทั้งแบบนั้นเลย ได้คะแนนเท่าไหร่ก็ช่างหัวมัน เพราะถือว่าเราได้ช่วยคุณอย่างเต็มที่แล้ว แต่คุณไม่รักษาสิทธิ์ตัวเอง ก็ไม่ต้องมาร้องเรียนอะไรอีก แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 54 20:07:02 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 54 20:03:14 จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 20:00:36

ความคิดเห็นที่ 35 ที่จริงแล้ว คุณเกียรตินำ กับ ผม+คุณ Waasuthep+คุณ HotChoc กำลังอภิปรายเรื่อง concept ของอำนาจเลยทีเดียวครับ เรากำลังอภิปรายกันว่า โรงเรียน หรือ นักเรียน กันแน่ที่ควรเป็นศูนย์กลางของบริหารจัดการ ถ้าให้โรงเรียนเป็นศูนย์กลาง นักเรียนคนนี้ย่อมผิดเต็มประตูในฐานะที่ไม่ทำตามกติกา แต่ถ้าให้นักเรียน/ผู้เข้าสอบ/เยาวชนของชาติ เป็นศูนย์กลาง  โรงเรียนควรจะกล่าวขอโทษผุ้ปกครองในฐานะที่ออกแบบระบบคอมพิวเตอร์ไม่รัดกุมพอ และต้องขอบคุณผู้ปกครองที่กรุณาแจ้งข้อผิดพลาดให้ได้ทราบ รวมถึง จะไม่มองว่า การที่ผู้ปกครองมาขอดูกระดาษคำตอบเป็นเรื่อง "วุ่นวาย" เพราะสิ่งนี้คือ สิทธิ ของผู้เข้าสอบ โรงเรียนผู้จัดการสอบไม่สามารถลิดรอนไปได้ ดังนั้น จึงควรให้บริการดูกระดาษคำตอบด้วยความเต็มใจ (แน่นอนว่า ควรมีขั้นตอนบางอย่างเพื่อใหม่เกิดการใช้สิทธิเฟ้อ เกินความจำเป็น ตัวอย่างที่ธรรมศาสตร์ การสอบ TU-GET ผู้เข้าสอบสามารถดูกระดาษคำตอบของตนได้ แต่ต้องเสียค่าธรรมเนียม 100 บาท) อย่างกรณีของเจ้าของกระทู้นั้น ชัดเจนมากว่าไม่ได้ขอดูกระดาษคำตอบเพื่อตีรวนแน่ ๆ เพราะคะแนนออกมา 0 ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ (ถ้ากาคำตอบมั่ว ๆ อย่างน้อยน่าจะได้ 25 คะแนนจากคะแนนเต็มร้อย ตามหลักความน่าจะเป็น) ผมจำได้ว่า แต่ก่อนประชาชนไม่มีสิทธิ ในการรับรู้ข้อมูลข่าวสารของราชการเลย หรืออาจจะมีสิทธิแต่ด้วยความไม่ชัดเจน ข้าราชการแย่ๆ บางคนจึงถือสิทธิเหนือประชาชน แต่ต่อมา รัฐธรรมนูญฉบับ 2540 พลิกมุมมองเรื่องนี้ โดยบัญญัติไว้ชัดเจนว่า ประชาชนมีสิทธิในการรับรู้ข่าวสารของราชการ ซึ่งก็คือเพิ่มอำนาจให้ประชาชน ดังนั้น  ข้าราชการจึงต้องเป็นฝ่ายขยันทำงานมากขึ้นในการหากระบวนการต่าง ๆ มารับรองสิทธินี้ของประชาชน ผมชอบให้ข้าราชการรับใช้ประชาชน มากกว่า ให้ข้าราชการเป็น "เจ้าคนนายคน" ครับ ในทำนองเดียวกัน ในกรณีนี้ ผมเห็นว่าสิทธิในการได้เข้าเรียนโดยการวัดความรู้ เป็นของนักเรียน  ดังนั้น โรงเรียนจึงต้องรักษาสิทธินี้ให้ลูกสาวของเจ้าของกระทู้  ส่วนนักเรียนคนที่อาจต้องพลาดไม่มีที่เรียน เพราะลูกสาว จขกท. ได้เข้าเรียนแทนนั้น  น้องเขาก็ได้ใช้สิทธิของน้องเขาด้วยนะครับ คือ การที่ไม่ได้เข้าเรียนเพราะคะแนนไม่ถึงเกณฑ์ ป.ล. ผมเองก็เป็นข้าราชการนะครับ อยู่องค์การมหาชนแห่งหนึ่ง ด้วยความยินดี จากคุณ : zaffer เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 00:48:31

ความคิดเห็นที่ 36 ผมมองว่าอาจจะไม่ต้องถึงขั้นให้โรงเรียนขอโทษผู้ปกครองและเด็กก็ได้ครับ ผมว่ากรณีนี้ผ่อนปรนให้กับลักษณะของค่านิยมแบบไทย ๆ ให้ก็ได้ในแง่ที่ว่า ให้เด็กเป็นฝ่ายขอโทษทางโรงเรียนก็ได้เอ้า...ขอโทษในแง่ที่ไม่รอบคอบ ฝนผิด ถ้าไม่พอจะให้ปฏิญาณตนว่าต่อไปหนูจะรอบคอบ... หนูจะไม่สะเพร่าอีกแล้ว... ฯลฯ ก็ยังได้ ผมว่าผู้ปกครองและเด็กก็น่าจะยอมรับได้นะครับ ไม่เหลือบ่ากว่าแรง แตุ่ทั้งนี้ทั้งนั้น ทางโรงเรียนควรจะต้องแก้ไขคะแนนให้เด็กหลังจากที่เด็กขอโทษแล้วครับ จะมาตัดสิทธิ์ให้คะแนนเป็น 0 เลย กับการผิดพลาดทางเทคนิคที่อาจจะเกิดขึ้นเพราะความตื่นเต้น ความกังวลเวลาสอบ หรือแม้แต่ความเลินเล่อเองก็ตาม...กับเด็กแค่ระดับชั้นประถม... ผมว่าใจร้ายไปครับ จากคุณ : Waasuthep เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 05:12:48

ความคิดเห็นที่ 37 ใน คห.28 ผมได้พูดว่า โดยส่วนตัวผมไม่ชอบระบบการคัดเลือกจากการสมัครแข่งขันกันสักเท่าไหร่หรอกนะครับ เหตุผลเพราะเป็นอย่างที่คุณ zaffer คห.35 ว่าไว้ เพราะทุกวันนี้โรงเรียนเป็นศูนย์กลางของการบริหาร ไม่ใช่ที่ตัวนักเรียนเอง หากเป็นตัวนักเรียนเองคงไม่จำเป็นต้องมาสอบแข่งขันกัน แต่ไม่ว่าผมจะชอบหรือไม่ชอบ แต่โรงเรียนที่มีคุณภาพจริงๆ นั้นมีจำกัด ดังนั้นโรงเรียนเหล่านี้จึงได้สิทธิในการตัดสินว่าจะเลือกใครเข้าเรียนบ้าง ด้วยสิทธิเหล่านี้ก็จะทำให้เราได้ยินเรื่องปัญหาค่าน้ำชา และ อะไรอื่นๆ ที่ไม่ค่อยน่าฟังนักทั้งๆ ที่นี่คือเรื่องการศึกษา ถึงแม้จะมีความพยายามในการกระจายสิทธิให้เด็กด้วยวิธีต่างๆ เช่น แบงโควต้าส่วนหนึ่งในการสอบคัดเลือก จับฉลาก โควต้านักกีฬา โควต้าทุนการศึกษาเป็นต้น แต่ก็ยังคงไม่สามารถกระจายสิทธิได้อย่างเพียงพอหรือเท่าเทียมกัน ปัญหานี้จะแก้ได้อย่างหมดจดหาก เราสามารถกระจายให้โรงเรียนทั่วประเทศมีคุณภาพเหมือนๆกัน ในทางปฏิบัติเป็นไปได้ยากมาก หรือ ถ้าเป็นไปได้ก็ใช้เวลาอีกนานแสนนาน เหตุผลอาจจะเป็นเพราะว่า บุคลากรเก่งๆได้ไปกระจุกตัวกันเพียงไม่กี่ที่ ไม่ได้กระจายไปให้ทั่วถึงทุกพื้นที่ และทำไมถึงไม่กระจายไปทั่วถึงนั้นก็เพราะเรามีบุคลากรเก่งๆไม่เพียงพอต่อความต้องการ อ้าว แล้วทำไมบุคลากรเก่งๆถึงไม่เพียงพอ ก็เพราะเด็กจำนวนมากไม่สามารถเข้าถึงการศึกษาที่มีคุณภาพได้เหมือนกันทั้งหมด... ปัญหาตรงนี้ฟังดูเหมือนงูกินหางเลยนะครับ กลับมาที่ประเด็นของหัวข้อกระทู้นี้ ปัญหานี้ไม่ได้เกิดเฉพาะกับลูกสาว จขกท. มีเด็กอีกหลายคนที่ผิดพลาดเองในลักษณะคล้ายๆกัน ถ้าโรงเรียนจะแก้ไขปัญหาโดยการรับหมดทั้งเด็กที่สอบติดไปแล้วและเด็กที่ผิดพลาดจากกรณีแบบลูกสาว จขกท. ผมก็โอเคนะครับ แต่...เด็กและผู้ปกครองอื่นๆ ที่ไม่ได้อยู่ในเคสแบบนี้จะรับได้มั้ย .. ถ้ารับไม่ได้ผลจะเป็นอย่างไร จะเกิดความวุ่นวายอะไรบ้าง ( นี่คือความวุ่นวายที่ผมหมายถึงนะครับ ไม่ได้หมายถึงความวุ่นวายที่เกิดจากการขอดูข้อสอบแต่อย่างใดเพราะนั้นคือสิทธิที่ทุกคนพึงจะมี ) ซึ่งถ้ามันวุ่นวายมากๆ และถ้าหากไม่สามารถแก้ไขปัญหาที่เกิดจากความวุ่นวายนี้ได้ ผมก็คงกลับมาพูดอีก นี่แหละผลของการไม่รักษากฏเกณฑ์..... เหตุการณ์แบบที่ลูกสาว จขกท. ผมเองก็เคยเจอกับตัวเองครับเพราะฉะนั้นผมเข้าใจความรู้สึกดี  แต่สิ่งที่ผมเจอแย่กว่าเสียอีก เพราะผมถึงขั้นไม่ได้รับสิทธิสอบคัดเลือกเนื่องจากคุณสมบัติไม่ครบ คุณสมบัติที่ว่าก็คือ โรงเรียนของผม(ในต่างประเทศ)กระทรวงศึกษาธิการไม่รับรองครับ อันนี้คือเหตุผลที่สถาบันการศึกษาแห่งนั้นว่ามานะครับ บ้างก็ว่าความรู้ภาษาไทยของผมอยู่แค่ระดับ ป.6 บ้างก็ว่าผมไม่ได้เรียนวิชาบังคับที่จำเป็นมาบ้าง ผมถูกตัดสินโดยไม่ได้รับการทดสอบ ทั้งๆที่เป็นการคัดเลือกจากการสอบวัดความรู้แท้ๆ ซึ่งที่จริงควรจะตัดสินผมหลังจากที่ผมได้ทำข้อสอบเสียก่อน แต่ก็นะ.. สถาบันยังคงเป็นศูนย์การปกครองอยู่ สุดท้ายผมก็ได้เข้าเรียนที่สถาบันแห่งอื่นซึ่งอลุ่มอล่วยให้กับกฏเกณฑ์เหล่านี้ ถึงแม้สถาบันแห่งนี้จะไม่ใช่สถาบันที่ีมีคุณภาพเท่าสถาบันที่ปฏิเสธผม ถึงแม้สถาบันแห่งนี้จะไม่ได้ทำให้เ้ส้นทางของผมปูไปด้วยดอกไม้อย่างสถาบันชั้นนำ ถึงกระนั้นผมก็ขอบคุณสถาบันแห่งนี้ที่ยังมีพื้นที่ให้กับผม อ่อ ถึงผมจะได้รับสิทธิในการเข้าเรียนผมก็ถูกจับตาอยู่เกือบ 1 ปีว่าผมมีศักยภาพพอที่จะเรียนหรือเปล่าทั้งๆที่ผ่านการทดสอบคัดเลือกแล้ว จนผลการเรียนของปีนั้นออกมาว่าผมได้รับเกรดเฉลี่ยเป็นอันดับ 1 ของชั้นปีในคณะนั้นๆ นั้นแหละ ผมถึงไม่โดนจับตาดูอีกเลย หลายท่านอาจจะพูดว่าในความจริงแล้วมันมีช่องทางในการยื่นเรื่องหรือร้องเรียนเกี่ยวกับสถาบันที่ปฏิเสธผม แต่เผอิญผมและครอบครัวในตอนนั้นก็จัดว่าอยู่ในกลุ่มคนที่ไร้สิทธิไร้เสียงครับ... แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 54 12:52:37 แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 54 12:50:21 แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 54 12:18:38 จากคุณ : LightBlaze (LightBlaze) เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 11:57:56

ความคิดเห็นที่ 38 อ้าว! ยังมีต่อหรือคะ ก็ยังเห็นด้วยกับคุณ LightBlaze อีกเหมือนเดิมแหละค่ะ ที่ยกตัวอย่างใน คห. 22 เป็นแค่คว้าอะไรมาจากอากาศเท่านั้นเองค่ะ เพียงแค่ชี้ให้เห็นว่าสมมุติว่าเกิดกรณีผิดพลาดขึ้นมากรณีหนึ่ง ผู้ปกครองร้องเรียนขึ้น และสมมุติว่านักเรียนคนนั้นได้รับเลือกเข้าเรียน ผู้ปกครองคนอื่นเกิดรู้เข้าว่าเด็กคนที่ว่าได้สิทธิ์พิเศษ (เรียกกรณีนี้ว่าเป็นสิทธิ์พิเศษค่ะ เพราะความผิดอยู่ที่เด็กแบบที่ใครก็เถียงไม่ได้) เขาก็คงร้องเรียนเหมือนกันแหละคะ อาจด้วยเหตุผลและข้ออ้างที่ต่างกัน เรื่องของเรื่องคือขอบเขตและข้อยุติจะอยู่ตรงไหน ผอ. และเจ้าหน้าที่รับผิดชอบกรณีคัดนักเรียนเข้าเรียนก็คงต้องมานั่งเดากันว่าเด็กทำผิดเพราะอะไร เพราะตื่นเต้น เลินเล่อ ฯลฯ ควรมองข้ามความผิดนั้นและอนุโลมรับเด็กคนนั้นเข้าเรียนหรือไม่ และอย่างที่คุณ LightBlaze ว่าเลยค่ะ ถ้าโรงเรียนสามารถรับเด็กที่ไม่ติดเพราะปัญหาเล็กๆ น้อยๆ ได้ทั้งหมดก็คงไม่มีอะไรเป็นปัญหาตามมา เรื่องคงจบเพียงแค่นั้น แต่ถ้ารับไม่ได้ทั้งหมดล่ะ โรงเรียนไม่ต้องมานั่งพิจารณากันเป็นกรณีไปหรือคะว่าข้อผิดพลาดนี้สมควรรับไว้ กรณีนี้ไม่สมควรรับ และถ้าต้องทำแบบนั้นจะเอาอะไรมาเป็นมาตรฐานได้อีกละคะ แถมจะกลายเป็นปัญหาขึ้นมาอีกเรื่องไหม คือเรื่องของความได้มาตรฐานหรือไม่ได้มาตรฐานในการยอมรับนักเรียนในกรณีพิเศษ ควรต้องมีการตั้งมาตรฐานการคัดเลือกนักเรียนขึ้นมาเป็นพิเศษสำหรับการพิจารณากรณีเหล่านั้นไหม เพราะไม่อย่างนั้นก็จะกลายเป็นข้อร้องเรียนขึ้นมาได้อีกว่า ผอ. ใช้ความรู้สึกส่วนตัวเลือกเด็กที่ทำผิดกฎการสอบไม่ว่าจะในลักษณะใดให้เข้าเรียนได้ ในขณะที่ไม่ให้อีกคนที่ทำผิดกฎในลักษณะต่างกันเข้าเรียน ขออนุญาตยกตัวอย่างกรณีของที่นี่นะคะ เห็นว่าพอจะเทียบเคียงกันได้ เด็กที่นี่จะเริ่มเข้าอนุบาลได้ต้องอายุครบ 5 ขวบไม่เกินวันที่ 31 สิงหาคมของปีนั้น (ซึ่งเป็นเดือนเปิดเรียน) ถ้าเกิดมีผู้ปกครองไปขอร้องที่โรงเรียนว่าลูกเกิดวันที่ 1 กันยายน ซึ่งก็หมายถึงต้องรอไปอีกทั้งปีกว่าจะเริ่มเข้าเรียนได้ ลูกซึ่งมีเพื่อนเกิดก่อนเพียงวันเดียวได้เริ่มเรียนหนังสือก่อนเป็นปี เด็กที่เกิดช้าไปเพียงวันเดียวจะเรียนช้ากว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันเป็นปี ถ้ามีผู้ปกครองไปขอร้องครูใหญ่ให้รับลูกซึ่งเกิดวันที่ 1 กันยายนเข้าเรียนในปีนั้น ครูใหญ่ควรรับไหมคะ บางคนอาจอ้างว่าลูกเกิดตี 1 เช้าวันที่ 1 กันยา ช้ากว่าวันที่ 31 สิงหาไปแค่ชั่วโมงเดียว ไม่ยุติธรรมที่จะให้เรียนช้ากว่าเพื่อนรุ่นเดียวกับตั้งปีหนึ่ง สมมุติว่าครูใหญ่รับเพราะเกิดเห็นใจขึ้นมา แล้วเด็กที่เกิดวันที่ 2 กันยาล่ะ ถ้าสมมุติว่ายอมให้เด็กที่เกิดวันที่ 2 กันยายนด้วย แล้วเด็กที่เกิดวันที่ 3 กันยาล่ะ นี่ล่ะค่ะ เรื่องสำคัญคือทุกฝ่ายที่เข้ามามีส่วนร่วมในการคัดเลือกเด็กควรยอมรับกฎกติกาตั้งแต่ต้น ผลออกมาอย่างไรก็ควรยอมรับตามนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าความผิดนั้นคือความผิดของเด็กเอง ไม่ใช่ความบกพร่องของคอมพิวเตอร์หรือขั้นตอนการคัดเลือกบกพร่อง หรือตัวข้อสอบเองมีอะไรผิด เพราะถ้ายอมให้กรณีหนึ่ง กรณีอื่นซึ่งอาจมองกันว่าเป็นแค่ความผิดเล็กๆ น้อยๆ เหมือนกัน ก็ควรยอมให้เหมือนกันใช่ไหม แล้วทีนี้จุดสิ้นสุดจะอยู่ตรงไหน ขอบเขตที่ถูกดันให้ออกห่างเส้นแบ่งที่ควรเป็นไปเรื่อยๆ จะไปยุติที่ตรงไหน ยกตัวอย่างเรื่องนี้ขึ้นมาก็เพราะลูกของตัวเองเกิดวันที่ 11 กันยายนค่ะ พูดถึงกรณีเด็กที่เจ้าของกระทู้พูดถึง แล้วมีคนว่าเด็กไม่ได้ทำอะไรผิดกฎ การฝนตัวเลขในกระดาษคำตอบแต่ละแผ่นไม่ตรงกับระหัสของตัวเองนั่นแหละค่ะถือว่าผิดกฎ เพราะกฎกำหนดว่าฝนให้ตรงกับระหัสของตัวเองใช่ไหมคะ แถมไม่ได้ให้มาลอยๆ ด้วย มีตัวอย่างให้ดูด้วยในกระดาษตอบข้อสอบเอง เด็กเข้า ม. 1 อายุเท่าไหร่ 12-13 ปีแล้วใช่ไหมคะ โตเกินพอจะเข้าใจ concept ของการฝนตัวเลขระหัสของตัวเองง่ายๆ แค่นี้แล้วนะคะ มาคิดถึงเด็กอนุบาลที่นี่ 5 ขวบนี่ต้องท่องจำระหัสของตัวเองเพื่อใส่ระหัสลงในคอมพิวเตอร์เวลารับอาหารในโรงอาหารช่วงอาหารกลางวันให้ได้แล้วนะคะ เรื่องแบบนี้คือพื้นฐานการสร้างความรับผิดชอบและความเป็นระเบียบให้เด็กค่ะ เป็นการหล่อหลอมบุคลิกของเด็กที่มีความสำคัญพอๆ กับวิชาการ และการแก้ตัวให้การกระทำที่ผิดพลาดของลูกจะสร้างแต่ผลเสียให้กับตัวเด็กเองในที่สุดแหละค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 54 10:29:28 แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 54 06:27:20 แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 54 06:08:52 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 54 02:42:02

ความคิดเห็นที่ 39 แต่ละคนตอบกันยาวมาก สรุปง่ายๆว่า ถ้าฉลาดและมีไหวพริบ และเป็นคนละเอียดรอบคอบ ไม่มีวันฝนรหัสผิดหรอกครับ จากคุณ : MSM69 เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 54 22:22:51

ความคิดเห็นที่ 40 ทางรถไฟไม่มีเครื่องกั้นเขามีป้ายบอกว่า"ระวังรถไฟ"  ปีๆหนึ่งมีรถผ่านกี่คัน เกิดอุบัติเหตุกี่ครั้ง แล้วถ้าเกิดอุบัติเหตุเราจะโทษว่าคนที่โดนชนนั้นทะเล่อทะล่าเอง สมควร...แล้วงั้นหรือ จากคุณ : กิมทุย เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 17:00:38

ความคิดเห็นที่ 41 ตัวอย่างของคุณกุลธิดานั้นมันไม่เหมือนกรณีนี้ซะทีเดียวนะครับ เพราะเด็กที่อายุไม่ถึงนั้นไม่มีสิทธิ์เข้าเรียนอยู่แล้ว แต่ในกรณีนี้เด็กมีสิทธิเข้าสอบ มีสิทธิได้คะแนนสอบ แต่ความผิดพลาดในการฝนและตรวจข้อสอบทำให้มีการตัดสิทธิ์เด็กคนนี้ ประเด็นมันอยู่ที่ว่าความผิดพลาดนี้มันควรส่งผลรุนแรงถึงขั้นไม่ให้คะแนนเด็กเลยหรือ เหมือนตัวอย่างที่ผมยกว่าถ้าเด็กทำข้อสอบมาโดยใช้ X แทน O ซึ่งผิดคำสั่งผม ผลกระทบมันควรรุนแรงถึงกับให้ศูนย์เด็กเลยหรือ หรือถ้าคุณเขียนเบอร์บัญชีธนาคารไม่ชัด คุณควรเสียสิทธิในเงินที่คุณควรได้เลยหรือ เรื่องการฝนรหัสผิดนั้นเป็นความผิดพลาดที่ควรคำนึงถึงในการออกแบบระบบนะครับ เพราะเป็นความผิดพลาดที่ไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมาย (หรือไม่ควรอยู่เหนือความคาดหมาย) และสามารถป้องกันและตรวจจับได้อย่างง่ายดายโดยระบบคอมพิวเตอร์ ดังนั้นในทางปฏิบัติผมมองว่าผู้ออกแบบและพัฒนาระบบตรวจข้อสอบนี้ผิดแน่นอนครับ ผิดที่สร้างระบบอย่างไม่รัดกุม ความผิดพลาดเล็กน้อยที่ป้องกันได้ทำให้ผลการทำงานของระบบผิดไปเลย ในทางบริหาร เมื่อมีเด็กฝนรหัสผิดมาแล้วควรทำอย่างไร ตรงนี้มีความคิดเห็นที่หลากหลายไม่ตรงกัน ผมก็ได้อธิบายเปรียบเทียบในสิ่งที่อยากอธิบายไปหมดแล้ว ก็คงไม่พูดซ้ำให้ยืดยาวโดยไม่มีประเด็นเพิ่มเติมนะครับ สรุปสั้นๆว่าผมอยากให้คณะกรรมการตรวจข้อสอบทำหน้าที่เป็นผู้รักษาผลประโยชน์ให้เด็กละกันครับ จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 17:38:16

ความคิดเห็นที่ 42 ถ้าพูดถึงความผิดพลาดอยู่ที่ระบบและการตรวจสอบก็ขอแย้งอีกแหละค่ะว่าไม่ใช่ ระบบการฝนตัวเลือกให้ตรงกับระหัสนี่มีมานานมากแล้วนะคะ กว่า 30 ปีแล้ว ที่บอกได้อย่างนี้ก็เมื่อครั้งเป็นเด็กๆ เคยทำข้อสอบที่ต้องฝนช่องให้ตรงกับระหัสของตัวเองบ่อยๆ ค่ะ นั่นก็ 30 กว่าปีมาแล้ว ตั้งแต่ยุคก่อนใช้คอมพิวเตอร์เสียอีก สรุปได้เลยว่าเป็นระบบที่ผ่านการทดสอบมานานปีมากแล้ว นักเรียนทั่วโลกหลายล้านคนฝนระหัสตัวเองในข้อสอบมากว่า 30 ปีแล้วค่ะ เพราะฉะนั้นกรณีแบบนี้ข้อผิดพลาดในตัวระบบไม่มีแล้วค่ะ ข้อผิดพลาดในกรณีนี้เกิดจากเด็กค่ะ ทดสอบได้ง่ายๆ ด้วยว่าในการสอบคราวนั้นมีนักเรียนฝนข้อสอบไม่ตรงกับระหัสของตัวเองกี่คน นักเรียนห้องหนึ่ง 30 คนตามที่เจ้าของกระทู้บอกใช่ไหมคะ ใน 30 คนนั่นทำผิดแบบเดียวกันกี่คน เอาตัวเลขนั้นมาเป็นตัวพิจารณาได้นะคะ ถ้ามีผิดในลักษณะเดียวกันหลายคนก็มองได้ค่ะว่าเป็นที่ระบบ แต่ถ้าไม่ใช่ ถ้ามีเด็กทำผิดเพียงคนสองคน ไม่ใช่ระบบแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 03:34:49

ความคิดเห็นที่ 43 ตัวอย่างที่คุณกิมทุยยกมาใน คห. 40 กรณีรถไฟชนคน มีสักรายไหมคะที่ถือว่ารถไฟเป็นฝ่ายผิดในเมื่อมีป้ายบอกไว้ชัดเจนแล้ว ไม่ต้องถึงกับมีใครบอกออกมาตรงๆ หรอกค่ะว่าคนถูกชนทะเล่อทะล่าเอง แต่ทุกคนรู้อยู่เองแล้ว ถ้าสังคมทุกวันนี้เป็นสังคมเล็กๆ ที่ accommodate ทุกคนได้ก็คงไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว นับวันก็จะมีเด็กแย่งที่เรียนซึ่งมีจำกัดกันมากขึ้น กฎระเบียบและมาตรฐานที่แน่นอนก็ยิ่งมีความสำคัญขึ้น ก็อย่างที่ถามนั่นแหละค่ะ ถ้ายอมให้กรณีหนึ่ง อาจจะมีผู้ปกครองคนอื่นร้องเรียนขึ้นมาได้เหมือนกัน แล้วจุดสิ้นสุดจะอยู่ตรงไหนล่ะคะ แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 54 07:56:17 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 03:39:22

ความคิดเห็นที่ 44 ความผิดพลาดของระบบตรวจข้อสอบนั้น ผมขอแจงเป็นข้อๆให้คุณกุลธิดาฟังดังนี้ครับ 1) รหัสประจำตัวผู้เข้าสอบนั้นมีความอ่อนไหวต่อความผิดพลาดมากเกินไป การระบายรหัสผิดแค่ตำแหน่งเดียวนั้นทำให้รหัสไปตรงกับของคนอื่นได้เลย รหัสที่ดีควรมีเลขหลักที่ใช้เช็คความถูกต้อง (เช่นเลขรหัสบัญชีธนาคารหรือเลขประจำตัวนิสิตมหาวิทยาลัย) ซึ่งจะป้องกันข้อมูลเข้าที่ผิดพลาดลักษณะนี้ได้ 2) เมื่อทำการบันทึกคะแนน ไม่มีการตรวจสอบว่ามีการบันทึกซ้ำซ้อนหรือไม่ ทำให้เกิดเหตุการณ์ที่ว่าคะแนนของคนนึงไปเขียนทับคะแนนของอีกคนได้ หมายความว่าถ้ามีเด็กฝนรหัสผิด 2 คน จะมีเด็กที่ได้คะแนนผิดได้มากถึง 4 คน 3) เด็กที่ไม่ได้มาสอบก็ยังมีคะแนน แสดงว่าไม่มีการ cross-reference ระหว่างบัญชีคะแนนสอบกับบัญชีรายชื่อผู้เข้าสอบเลย เด็กที่ไม่มาสอบแต่มีคะแนนนี่เป็นความผิดพลาดของระบบชัดเจนครับ 4) เมื่อมีการประกาศคะแนนสอบ ระบบปล่อยให้มีเด็กที่ได้ 0 คะแนนออกมาโดยไม่มีการแจ้งเตือน การสอบข้อสอบตัวเลือกนั้นมีโอกาสน้อยมากที่ผู้สอบจะได้ 0 คะแนน กรณีพิศดารแบบนี้ระบบควรแจ้งเตือนผู้ควบคุมแล้วครับ ที่ผมคิดว่าไม่มีการแจ้งเตือนก็เพราะผู้บริหารไม่รู้เลยว่ามีการกรอกคะแนนเด็กผิดจนผู้เสียหายไปขอดูคะแนน ดังนั้นจึงไม่ใช่กรณีที่ว่ามีการแจ้งให้ทราบแต่ผู้บริหารปล่อยผ่าน ผมไม่ได้บอกว่าการสอบแบบฝนกระดาษมันผิดนะครับ ผมบอกว่าผู้ออกแบบและพัฒนาระบบตรวจข้อสอบนั้นเลินเล่อมาก ดังที่คุณกุลธิดาบอกไว้ว่าการสอบแบบฝนกระดาษมันมีมา 30 กว่าปีแล้ว องค์ความรูู้ในการสร้างโปรแกรมตรวจข้อสอบก็อยู่ตัวแล้ว ไม่ใช่เรื่องใหม่ที่ยังไม่มีใครรู้วิธีทำ แต่ยังสร้างโปรแกรมให้มีความผิดพลาดขนาดนี้อีก จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 23:46:12

ความคิดเห็นที่ 45 ก็ผ่านไปได้ด้วยดี โรงเรียนรับเด็กเข้าไป แม้จะไม่ได้แก้บัญชีที่ประกาศรายชื่อก็ตาม ขอบคุณทุกๆความเห็น ขอบคุณบุคลากรของโรงเรียนที่อาจจะเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ต่อไปก็คงเป็นเรื่องของตัวเด็กเองที่จะฝ่าฟันพาตัวเองเข้าห้องคิง(ลี่)หรือห้องควีน ผิดคาดอยู่อย่างเดียวว่าเด็กGiftedยังไม่ครบแทนที่โรงเรียนจะเรียกตามลำดับคะแนนที่สอบgifted(ซึ่งคนต่อไปคือลูกสาวผม) เขากลับใช้วิธีประกาศตอนเช้าและเสร็จสิ้นกระบวนการก่อนที่ผมจะไปถึงโรงเรียน เลยอด(เสียตังค์เพิ่มอีกสองหมื่น) จากคุณ : กิมทุย เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 09:55:45