ความคิดเห็นที่ 1 ขอโทษนะคะ จขกท.พิมพ์ผิดหลายจุดมากๆ พอดีพิมพ์เร็วๆ ไม่ได้เช็คเลย ขอโทษนะคะ จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 14:02:37 A:110.169.137.60 X: TicketID:311252

ความคิดเห็นที่ 2 สงสารแทนครับ นี่แหล่ะพ่อแม่ที่ชอบยัดเยียดความรักแบบผิดๆ ให้ลูก แรงไปหน่อย แต่คิดแบบนี้จริงๆ ครับ ทำไมต้องให้ลูกเรียนโน่นนี่ เหตุผลก็คือ "ฉัน"คิดว่ามันดีต่ออนาคตลูก"ฉัน" แต่ไม่ได้มองว่าคนเรียนสนใจอะไร... ตั้งหน้าตั้งตาเรียนต่อไปครับ ทำให้ดีที่สุด ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็รีไทร์ แล้วก็สอบเข้านิเทศใหม่เท่านั้นเอง ให้พ่อแม่ได้รู้ว่ายัดเยียดมันไม่ได้ดีอย่างที่คิด ... แต่มันก็เครียดนะ เข้าใจ สู้แล้วกัน ตอนม. ปลายผมก็คล้ายๆ กัน พี่สาวบอกว่าเรียนวิทย์ไปเลย ดีกว่าศิลป์ เราก็อยากเรียนศิลป์ แต่เขาว่าวิทย์ดีก็ดี เรียนไปเทอมแรกเกรด 2.75 -*- เน่ามาก แต่สุดท้ายถูไถไปจน 3.23 (เนื่องจากวิชาสายศิลป์ช่วยดึงไว้) สุดท้ายตัดสินใจตอนเอนท์ว่ายังไงก็จะเข้าสายศิลป์ จับมือกับเพื่อนในห้องอีกคนที่มีอุดมการณ์เดียวกันไปเอนท์สายศิลป์ :) แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 54 14:11:35 จากคุณ : เมื่อลมแรง...ใบไม้ก็ร่วง เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 14:07:46

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณพี่คห.2มากค่ะ เรากะว่าจะfightต่อไป ให้จบ ซัก2.75 ขึ้นก้พอละกัน เเล้วป.โทคงต่อนิเทศไม่ก็MBAไปเลย จากคุณ : จขกท. เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 14:10:11 A:110.169.137.60 X: TicketID:311252

ความคิดเห็นที่ 4 อืม ก็ดีครับ เอาไว้ตอนโทไปทำในสิ่งที่เราชอบ ตอนนี้ถ้าเป็นไปได้ก็ถูไถไปก่อนครับ อย่างน้อยก็เป็นสาขาที่ผมคิดว่าไม่ทำให้คุณตกงานนะ จากคุณ : เมื่อลมแรง...ใบไม้ก็ร่วง เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 14:12:27

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าเรียนบัญชีก็เรียนหนักเหมือนกันนะคะ แต่อาจไม่เท่าอักษร แต่ถ้าเป็นบริหาร ก็หนักน้อยกว่าหน่อย เรียนมหาลัยที่เป็นเน้นวิชาการแบบจุฬาหรือธรรมศาสตร์ เหมือนต้องกลืนหนังสือเข้าไปตอบ แต่จะกลืนมากน้อยก็แล้วแต่คณะ (บางทีออกจากห้องสอบมาลืมหมดด้วยซ้ำ) ถ้ามองในแง่ดี ภาษาเรียนแบบวิชาการหาเรียนไม่ได้ง่ายๆนะ เรียนตามกวดวิชาหรืออ่านเองบางทีก็ไม่เข้าใจลึกซึ้ง เคยเรียนวิชาภาษาที่อักษร ได้Cมาแต่รู้สึกเลยว่าเอามาใช้ได้จริง มีภาษาอังกฤษติดตัวไว้ไม่เสียหลาย อ่านกระทู้เงินเดือนในห้องสีลม บางคนสอนพิเศษได้เดือนละหลายหมื่น น้องจขกท.อาจไม่ได้เอาไปสอนพิเศษ แต่ถ้าเอามาใช้ในสายงานนิเทศที่น้องชอบก็ถือเป็นข้อได้เปรียบเหมือนกัน จริงๆพี่่เชื่อว่า ถ้าเรารู้ตัวว่าอยากทำอะไรแบบแน่นอนแล้ว เรียนคณะนั้นไปเลยดีกว่า แต่ย้อนเวลาไม่ได้แล้วเราก็มุ่งทำตรงหน้าดีกว่า ชีวิตมีอะไรอีกเยอะมากกว่ามหาลัย ชีวิตเราเรียนไปได้เรื่อยๆอยู่แล้ว จากคุณ : oishi เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 14:17:31 A:124.122.136.127 X: TicketID:212967

ความคิดเห็นที่ 6 มาได้ครึ่งทางแล้ว กัดฟันลุยไปดีกว่า จบแล้วจะเรียนต่ออย่างไร เตรียมการไว้เสียตั้งแต่วันนี้เลย จากคุณ : ผมว่าอะนะ เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 14:20:21 A:61.90.17.239 X: TicketID:106200

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าอยากได้แฟน มาหาเอาแถวนี้ก็ด้าย เอิ้กก (/me ความพยายามผ่อนคลายบรรยากาศหนักอึ้ง ล้มเหลว!) (/me ชื่อเสียงเสียหาย 70pt!) จากคุณ : SaintPSU เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 15:01:02

ความคิดเห็นที่ 8 อยากบอกว่าเป็นเหมือนกันเลยครับ ตอนเรียน (คณะเดียวกันเอกอังกฤษ) เพื่อนที่เรียนมาตอนม.ปลายเป็นแบบแนวฮาๆ สนุกๆ ครับ ไม่เครียดและกดดันเรื่องเรียนกันเท่าไรนัก แต่พอขึ้นมหาวิทยาลัย หนักอึ้งมากทั้งเรื่องเพื่อนเรื่องเรียน เราเป็นคนหนึ่งที่ปรับตัวไม่ได้แต่เราไม่ได้ไม่ชอบคณะที่เรียน แต่เรากลับมีปัญหาเรื่องเพื่อน ท้ายที่สุดคือก็เลวร้ายมากมายเรื่องเพื่อน เพราะเพื่อนไม่ใช่ในแบบที่เราเป็น แม้ว่าจะพยายามคิดว่า เราเอาความเป็นตัวเราไปใส่คนอื่นมากเกินไป ปรับตัวแล้วอะไรแล้วก็ตาม แต่มันก็ไม่เป็นผลสำเร็จ สุดท้ายจึงทำได้อย่างเดียวคือ "ทำใจ" มุมานะเรียนๆๆๆๆๆๆๆๆ ^^ ฮ่าๆๆๆ กลายเป็นคนบ้าเรียนไปเลย พอจบออกมาเพื่อนฝูงมีน้อยมากในคณะ แต่กลับมีเพื่อนต่างคณะซะมากกว่า... แนะนำจขกท. ว่า ต้องกัดฟันสู้มันต่อไปครับ ก้าวเดินไปแล้วและเดินถอยหลังจะเสียเวลามากๆ เข้าใจความรู้สึกเลยที่มีความกดดันและขมขื่น แม้ว่าจะอยู่ต่างสภาวะแต่ความรู้สึกคงไม่แพ้กัน (จิตตกมากๆ ตอนที่เรียนมหา'ลัย) หากคิดในอีกแง่ก็คือ ในชีวิตคนเราการประสบพบเจอกับสิ่งที่ไม่รักไม่พอใจเป็นเรื่องปกติ ให้น้องถือซะว่าเป็นประสบการณ์ในชีวิต เพราะครั้นเวลาจบออกไปทำงานก็มีอีกหลายคนที่จบมา ทำงานไม่ตรงสายและไม่มีความสุขกับงานที่ทำ เพราะไม่ใช่งานที่รัก แต่พวกเขาเหล่านั้นก็ต้องทำเพราะความจำเป็น คือบางครั้งในชีวิตเราจะให้เจอแต่เรื่องที่ถูกใจอย่างเดียวมันเป็นไปไม่ได้ หรือจะให้เจอแต่เรื่องที่ไม่ชอบใจอย่างเดียวก็เป็นไปไม่ได้เช่นเดียวกัน หากเศร้ามากๆ ลองหาเวลาเดินๆ เล่นดู ไปดูพวกขอทาน ดูคนขายกับข้าว (คือพี่ช่วงจิตตกพี่จะเอาชีวิตพี่ไปเปรียบกับเค้า) พวกขอทานเขาไม่มีเงินกินข้าว ไม่มีที่อยู่อาศัย เค้าถูกบีบรัดด้วยสภาวะจำยอมทุกอย่าง หากคิดว่าเราต้องเรียนเยอะหลายชั่วโมง พี่อ่ะเคยเป็นบ้านอยู่สมุทรปราการแต่ต้องไปสามย่านเข้าเรียนแปดโมง ตื่นทีหกโมง ตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่า ทรมานมากกกกกก มีอยู่วันหนึ่งขณะที่รอรถเมล์อยู่หน้าปากซอยและบ่นกับตัวเองว่าทำไมต้องตื่นแต่เช้าด้วย (วะ) เห็นป้าคนขายกับข้าวหน้าปากซอย กลับมาจากจ่ายกับข้าว ป้าขายกับข้าวแกตื่นตี 3 มาจ่ายตลาดเพื่อเตรียมทำกับข้าวขายตอนเช้าและตอนเย็น เหนื่อยกว่านิสิตที่เรียนอย่างเราอีก.... น้องก็เช่นเดียวกัน ยังมีคนอีกมากมายที่อยากเข้าคณะที่น้องเรียน แต่พวกเขาไม่สามารถเข้าได้ พวกเขาก็ไม่สมใจหวังในสิ่งที่ต้องการ แต่สุดท้ายมันก็ผ่านไป Life goes on... แต่น้องเข้ามาได้แล้ว พี่ก็อยากให้น้องถือโอกาสนี้เก็บเกี่ยวความรู้และมุ่งมั่นเรียนต่อไป (สู้ๆ) ^^V ชีวิตคนเราชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการชนะใจตนเอง น้องจะปรับตัวและกัดฟันสู้ต่อไปได้หรือเปล่า นี่....ก็ถือเป็นบทเรียนที่สำคัญยิ่งอีกบทหนึ่งในชีวิตของเรา ถ้าเศร้ามาก ลองเปรียบเทียบชีวิตเรากับคนอื่นที่เค้าดูแย่กว่าเรา แล้วเราจะพบว่าจริงๆ แล้วปัญหาในชีวิตเราเองนั้นนิดเดียวนักเมื่อเทียบกับคนอื่น..... สู้ๆ นะน้อง แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 54 15:19:21 จากคุณ : ลมพฤกษา เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 15:09:27

ความคิดเห็นที่ 9 เจ้าของกระทู้รุ่นเดียวกับเราเลยนี่นา โรงเรียนเดียวกันด้วยรึเปล่าเนี่ย (แต่เราเรียนสายวิทย์นะ)   เราเข้าใจความรู้สึกนะ เพราะเราชอบภาษามากกกก อยากเป็นนักวิชาการ  แต่โดนพ่อแม่บังคับเรียนวิทย์  กว่าเราจะได้มาเรียนอักษรอย่างที่ฝันไว้เราต้องเสียน้ำตาไปเป็นลิตรๆ เราอะอยากเข้าเอกญี่ปุ่นมาก แต่ไม่มีโอกาสได้เรียนภาษาญี่ปุ่นเลย เอกญี่ที่นี่ก็ต้องยื่นญี่เข้าเท่านั้น เรายื่นวิทย์เข้า เลยเลือกเอกจีนเพราะคิดว่าถ้าไปเรียนภาษาญี่ปุ่นทีหลังอาจจะช่วยไรได้บ้าง เอกอิ๊งก็โทนิเทศได้นี่นา หรือไม่ก็ถ้าไม่ไหวจริงๆ ย้ายไปเอกละครก็ยังทันนะ เพื่อนเราเอกจีนอะ เพิ่งย้ายไปเอกประวัติศาสตร์เมื่อไม่กี่วันนี้เอง ส่วนเรื่องผู้ชายในคณะเนี่ย จริงๆเราก็รู้สึกเหมือนกันแหละ เราเรียนสายวิทย์มาแล้วผู้ชายมันเยอะกว่าผู้หญิง พอมาคณะนี้ก็รู้สึกไม่ค่อยคุ้นเคยอะ  อ้อ แล้วเราก็เป็นพวกทำตัวบ้านๆติดดินนะ เข้ากับสาวๆไฮโซไม่ได้เหมือนกัน ฮ่าๆๆ ดีหน่อยที่กลุ่มเราก็บ้านๆเหมือนกันหมด เลยเฮฮากันดี เพื่อนสนิทเราก็เคยเอกอิ๊งเพราะแม่เค้าอยากให้เอกเนี่ยแหละ คือเค้าเป็นคนเก่งอิ๊งมากเหมือนกัน( ENG I B+ ,ENG II A ,intro Tran Aแต่พอเข้าเอกอิ๊งก็ร่วงเหมือนกัน เจอintro stud lit C+, Sound Struc C) เพิ่งย้ายไปเอกประวัติศาสต์เทอมที่แล้ว (ถอนติดW วิชาAnal Eng ) ตอนนี้เค้าก็แฮปปี้กับเอกและเกรดมาก ฮ่าๆ ถ้าเจ้าของกระทู้ไม่ซิ่วแน่ๆ เราก็เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้นะ ขนาดเราชอบภาษามากๆ บางทีเราก็ท้อเหมือนกัน เจอเพื่อนเทพๆแบบพูดจีนที่บ้านตั้งแต่เด็ก ไปเอเอฟเอสจีน ในขณะที่เราไม่มีเชื้อสายจีนเลย เพิ่งมาเรียนจีนเริ่มใหม่หมดที่อักษรเนี่ยแหละ แล้วเทอมหน้าก็ต้องตัดเกรดอิงกลุ่มแล้ว โดนเหยียบตายแน่TT จากคุณ : ~\MINKU/~ เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 15:35:32

ความคิดเห็นที่ 10 เท่าที่อ่านเหมือนน้องจะกดดันตัวเองมากๆ ว่าจะต้องทำเกรดให้ได้สูงๆ พี่ว่าไม่จำเป็นเลยค่ะ เกรดจะได้เท่าไหร่ไม่สำคัญเลย ถ้าเราคิดว่าทำเต็มที่แล้วก็ไม่ต้องเสียใจค่ะ เป็นกำลังใจให้น้องสู้ต่อไปค่ะ คุณพ่อคุณแม่ท่านพยายามให้ในสิ่งที่ดีที่สุดกับเราค่ะ ขอให้น้องอดทนนะคะ เอกภาษาอังกฤษหางานไม่ยากหรอกค่ะ ตอนนี้ท่านคงเป็นห่วง แต่เมื่อน้องเรียนจบ มีงานทำแล้วตัดสินใจเรียนต่อปริญญาโท ตอนนั้นการตัดสินใจจะเป็นของน้องเองแล้วค่ะ ^^ เรื่องการทำกิจกรรม น้องได้เข้าชมรมไหนบ้างรึเปล่าคะ บางชมรมจะมีจัดค่าย ทำกิจกรรม ซ้อมดนตรี กีฬา เข้าร่วมกิจกรรมในชมรมของมหาวิทยาลัยคุณพ่อคุณแม่ไม่น่าจะห้ามนะคะ เรื่องที่นอน บางครั้งต้องอยู่กันดึกๆ บางมหาวิทยาลัย เค้าก็นอนกันในห้องชมรมนั่นแหละค่ะ เพราะบางครั้งเด็กหอในจะกลับหอไม่ได้ สู้ๆนะคะน้อง จากคุณ : รพิชา เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 15:47:07

ความคิดเห็นที่ 11 ฟังเด็กอักษรคุยกันแล้วหนาว แต่ถือแล้วกันว่าลำบากตอนนี้ สบายเมื่อหน้า เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้ด้วยดี ตอนทำงานก็สบายแล้ว เมื่อทำไรก็ทำล่ะคราวนี้ แต่เด็กอักษรที่เฮฮา ไม่บ้าเรียนหรือไฮโซก็น่าจะมีนะ จากคุณ : oishi เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 15:50:46 A:124.122.136.127 X: TicketID:212967

ความคิดเห็นที่ 12 ต่างจาก จขกท.ตรงที่ ตอนแรกจะเลิกเรียนเอกภาษาอังกฤษ แต่....สนุกกับการเีรียนสัทศาสตร์ ภาษาศาสตร์ เลยจบมาได้ ^^ เค้าบอกว่าเอกวรรณคดี ดีกว่าน๊า เพราะมีโอกาสได้ G อีกหลายตัว แต่...ไม่เอาอ้ะ ไม่สนุก เหตุผลที่เรียนภาษาก็เพราะว่า คิดว่าเป็นสายที่หางานได้ง่าย แม้จะเรียนด้วยความขมขื่นก็เหอะ ไม่อยากเรียนเลย แต่จะเรียนสายวิทย์ก็ไม่ได้ ไม่มีปัญญาไปติว เพราะต้องทำงานไปเรียนไป support ตัวเอง ....................... พอจบมาอย่างร่อแร่ๆ กลับพบว่า...โอ๊ว...นี่มัน...ช่างดีอะไรเช่นนี้ที่เรียนภาษา สกิล ทักษะความรู้วิชาการ หรืออะไรก็ตามมากมาย มีให้สูบจนลืมหายใจ สิ่งต่างๆที่เป็นความรู้ใหม่ที่ถูกถ่ายทอดทางเน็ต ไม่ว่าจะเป็นวิชาการด้านไหน อยากรู้ก็หามาเสริมตัวเองได้หมด แค่เพียงเรารู้ภาษาอังกฤษ เพื่อนก็มีให้ได้เปิดหูเปิดตา แลกเปลี่ยนทักษะทางภาษากัน เพราะฉะนั้น จขกท. อย่าเพิ่งเกลียดภาษาเลยค่ะ เร็วเกินไปที่จะคิดว่าตัวเองไม่ชอบ อาจเพราะเรายังไม่เห็นประโยชน์ของมันในหลายๆด้าน สิ่งที่ จขกท.ชอบ สามารถไปเติมเต็มได้ในโอกาสหน้าแน่นอน (ตอนนี้กัดฟันเรียนให้จบไปซะก่อน) ตัวเราเอง แม้อยากรู้ อยากเชี่ยวชาญด้านอื่นเพิ่มก็ไม่เคยคิดจะไปเอาอีกใบเลย เพราะคิดว่า หนังสือที่เรียนนั้น หลายเล่มใช้มาเป็นสิบๆปีแล้ว ความรู้ปัจจุบัน มันก้าวหน้าไปไกลแล้ว เพราะฉะนั้นอยากรู้อะไรก็เข้าเน็ต หาสื่อ หรือหนังสือtextbook มาอ่านโลด เอาอันที่ตีพิมพ์ล่าสุดก็ยังได้ .................... แล้วก็เรื่องแฟน ไม่มีแอบเหงาใจก็ไม่ผิดหรอก แต่น้องจะได้เจอดีๆกว่านี้ในที่ทำงานแน่ เพราะฉะนั้นไม่ต้องรีบร้อนไปหรอกนะ สาวๆเก่งๆเดี๋ยวนี้น่ะ เลือกได้จ้า แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 54 16:00:58 จากคุณ : Lovely Creature เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 15:59:34

ความคิดเห็นที่ 13 ลองอ่านหนังสือเล่มนี้ไหมครับ เผื่อช่วยได้ ให้ไม่เครียด (แต่เกรดเน่าลงอย่าว่ากันนา) ผมก็เรื่อยๆ ปีเดียวกะจขกท เกรด 2.4 กว่า ยังชิวๆ สงสัยอ่านไอพวกนี้เยอะ 555 จากคุณ : Guiman เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 16:09:18

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีค่ะ จขกท.เองขอบคุณทุกคนมากๆๆๆๆค่ะ ตอนนี้จะสู้เเล้ว เปิดเทอมหน้าเลือกวิชาเอกได้เเล้ว ก็อาจจะดีขึ้นค่ะ จะพยายามไปเรียนทุกวันด้วยความสุข จริงๆพ่อเเม่เราไม่ใช่คนดุอะไรเลยนะคะ ออกเเนวหวงเรามากๆด้วย เเต่ทั้งสองคนจะมีวิธีพูดเเบบนิ่มๆเเต่เเอบเเกมบังคับ ให้เราเรียนนั่นนี่มากกว่า อย่างล่าสุด เราเกริ่นๆว่าปิดเทอมตอนปี3อยากฝึกงานบริษัทโฆษณา ตอนเเฟนของพี่ชายเรา(จบอักษรเหมือนกัน )มาทานข้าวที่บ้าน เเม่ก็จะให้เรามานั่งด้วย เเล้วถามเเฟนของพี่ชายเราว่าเดี๋ยวนี้เด็กอักษรเค้าฝึกงานกันที่ไหนบ้างเหรอ เเฟนพี่ชายก็บอกสถานทูต องค์กรระหว่างประเทศ เเปล กระทรวง นิตยสารภาษาอังกฤษ บลาบลา เเม่เราก็ถามมีบริษัทโฆษณามั๊ย เเฟนพี่เราก็บอกไม่มีนะคะ เเม่ก็บอก อืม นั่นสิ เรียนอักษรไม่รู้ทำไปทำไม เสียดายความรู้เนอะ T T เเล้วพ่อเราก็จะเออๆออๆไปด้วยบอก หนิ x(ชื่อเรา)ก็ไปฝึกองค์กรระหว่างประเทศเหมือนพี่เค้าสิ จากคุณ : slvaa เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 17:50:11 A:124.121.202.15 X: TicketID:311252

ความคิดเห็นที่ 15 ของผมก็เจอคล้ายๆแบบนี้ สมัยนั้นเอ็นทรานซ์ดันติดคณะที่ "เพิ่งเคยจะได้ยินชื่อ" ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าเรียนอะไรกัน แต่ที่เลือกไปเพราะศรัทธาที่มหาลัยมีประวัติยาวนาน ขอให้เข้าไปเรียนเถอะ คณะอะไรก็ได้ แล้วจะไปเลือกเรียนวิชาโทอย่างที่ตัวเองชอบ เทอมแรกเกรดออกมา 2.81 (พอๆกับ จขกท.) ตอนนั้นผมปรับตัวไม่ได้ เพราะมาจาก เด็กสายวิทย์  แต่ดันได้เรียนสายศิลป์ ทักษะการคิดการเขียนตอบมันต่างกันมาก ตอนนั้นเลยคิดว่า "เอาวะ ลองสักตั้ง" ต้องแข่งกับตัวเองครับ อย่าเอาไปเทียบกับคนอื่น พยายามทำความเข้าใจในสิ่งที่เรากำลังเรียน  ดูว่าอาจารย์หวังอะไรจากเรา ต้องการให้ตอบแบบไหน  ก็ทำไปแบบนั้น ถ้าเราเข้าใจแล้วมันก็จะเป็นพื้นฐานในการ เรียนตัวต่อๆไปเอง  สุดท้ายก็จบเกียรตินิยมอันดับ2 เวลา 3.5 ปีได้ ส่วนเรื่องกิจกรรม โชคดีหน่อยที่มหาลัยผมเน้นกิจกรรมเยอะ เวลามีอะไรผมก็จะเข้าร่วมหมด ทั้งงานในคณะนอกคณะ เพื่อนในคณะเอาไว้กิน เที่ยว เรียน เพื่อนนอกคณะไว้เป็นเครือข่าย กิจกรรมไม่จำเป็นต้องออกไปข้างนอกไกลๆหรอกครับ ในคณะก็มีพวกกรรมการคณะอ่ะ ผมก็เป็น  ลองดูสิครับ แล้วมันจะค่อยๆขยัยขยายออกไปในระดับมหาลัยเอง จากคุณ : กินอะไรหรือยัง เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 17:51:04

ความคิดเห็นที่ 16 บรรยากาศคณะอักษรศาสตร์เป็นเช่นนี้นี่เอง ... เข้ามารับฟังเสียงบ่นจากใจครับ พ่อแม่น้องเป็นคนที่มีจิตวิทยาในการโน้มน้าวหรือกดดันเก่งเอาการเลยนะ เจอแบบนี้มันน่าอึดอัดจริง ๆ พี่กำลังคิดว่า น้องต้องพยายามทำในสิ่งที่เป็นตัวน้องเองมากกว่าที่จะปล่อยให้พ่อแม่มากดดันนะ ไม่ได้หมายความว่าให้ดื้อนะครับ แต่อยากให้น้องได้ตัดสินใจเลือกสิ่งที่ตัวเองชอบ อย่างการฝึกงานก็เรื่องบริษัทที่เกี่ยวกับนิเทศ พวกวารสาร นิตยสาร หรือบริษัทสื่อสารสนเทศ ที่เกี่ยวกับนิเทศ ไม่จำเป็นต้องฟังเสียงพ่อแม่ที่กดดันเราตลอดเวลาหรอกครับ พี่จะบอกให้ว่าถ้าเรายอมพ่อแม่ในวันนี้ วันหน้าก็ไม่พ้นที่จะโดนอีก พ่อแม่มองลูกตัวเองว่าเด็กเสมอ ต่อให้เรียนจนจบปริญญาตรีแล้ว ก็ไม่พ้นที่จะถูกขีดเส้นให้อีก และน้องก็มีโอกาสที่จะเผชิญกับแรงกดดันแบบนุ่มนวลอีก เช่น อยากเรียนโทนิเทศน์ พ่อแม่ก็อาจจะบอกให้เรียนต่อทางด้านอื่น อย่างภาษาต่อไป หรือส่งไปเรียนเมืองนอกทางด้านนั้นด้านนี้ที่น้องไม่ต้องการ น้องมีความสามารถ และรักพ่อแม่มากพี่เข้าใจนะ แต่ยิ่งรักมากเท่าไหร่เราก็ยิ่งถูกกดมากเท่านั้น พอ ๆ กับที่พ่อแม่ยิ่งรักลูกมากเท่าไหร่ก็ยิ่งขีดเส้นชีวิตให้ลูกมากขึ้นเท่านั้น (ไม่ได้หมายความว่าให้รักน้อย ๆ นะ แต่รักไม่ว่าจะรักแบบไหนก็ต้องรักให้เป็น และมีคำว่าพอดีทั้งสิ้น) พี่มองว่าถ้าได้ทำงานที่เราชอบ เราจะสนุกกับมัน พอได้ลงเรียนวิชาทางด้านนิเทศน์แล้วก็ควรฝึกงานด้านนี้ด้วยจะได้เห็นบรรยากาศ รสชาติว่าเป็นอย่างไร พร้อมจะสู้ไหม เวลาคนเราทำงานด้านนี้สมองต้องเปิดกว้าง คิดนอกกรอบ สร้างสรรค์ กระตือรือร้น แต่ดูน้องตอนนี้ยอมให้ตัวเองอยู่ในกรอบแล้วจะทำงานด้านนี้ได้หรือครับ เป็นตัวของตัวเองมากกว่านี้นะ แต่ไม่ใช่ให้ดื้อนะครับ แค่พยายามขีดเส้นชีวิตให้ตัวเองบ้างแบบค่อยเป็นค่อยไป วันหนึ่งข้างหน้าน้องอาจประสบความสำเร็จบนเส้นทางที่พ่อแม่ช่วยผลักช่วยดัน แต่การได้ประสบความสำเร็จบนเส้นทางที่ตัวเองสร้างขึ้นมามันจะรู้สึกภูมิใจยิ่งกว่านะ สู้ ๆ ครับ จากคุณ : Mr.Learning เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 20:27:19

ความคิดเห็นที่ 17 ...อ่านสิ่งที่น้อง จขกท.เขียน(กำลังเรียนอยู่ ต้องเป็นน้องผมแน่ๆ) แล้วนึกถึงบทความของคำ ผกา ที่ตีพิมพ์ในมติชนสุดสัปดาห์ ออนไลน์ ฉบับวันศุกร์ที่ 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554 ปีที่ 31 ฉบับที่ 1592 หน้า 89 ขึ้นมาทันที เรื่อง ความรักทำให้คนตาบอด ...ผมอยากให้น้อง จขกท. ลองไปหามาอ่านดู search google แป๊บเดียวก็เจอแล้ว มันอาจจะช่วยเปิด dimension ใหม่ๆให้กับน้องก็ได้ จากคุณ : อืม เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 21:00:03 A:182.232.109.134 X: TicketID:148075

ความคิดเห็นที่ 18 เด็กอักษร ทำไมจะฝึกงานโฆษณาไม่ได้ ภาษาดีๆมีแวว ก็ไปเป็น Copywriter เขียนสคริ๊ปท์โฆษณา บทหนัง สารคดี บทงานอีเว้นท์ทั้งหลาย หรือถ้าไม่ใช่คนชอบสร้างภาษา ก็ไปอยู่ในส่วนของงานแปลเสีย ซึ่งมีเยอะมากๆ จะเป็นบริษัทโฆษณาหรือประชาสัมพันธ์ก็ได้ หรือไปอยู่สำนักพิมพ์  หนังสือพิมพ์เลยก็เยอะ ฝึกไปฝึกมา จบเสร็จก็รับเข้าทำงานเลย อย่าเพิ่งท้อถอย พยายามเปิดหูเปิดตาให้มากๆ ถ้าผู้ปกครองไม่ชอบให้ทำกิจกรรม ก็ควรอธิบายว่า เดี๋ยวนี้บริษัทจะรับเด็กที่รู้จักทำกิจกรรมมากกว่าเรียนอย่างเดียว เพราะต้องแน่ใจว่าเด็กสามารถทำงานร่วมกับคนอื่นเป็น ทำงานทุกวันนี้ ทีมเวอร์คสำคัญที่สุด จากคุณ : กูรูขอบสนาม เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 21:07:07

ความคิดเห็นที่ 19 I don't think the poster hates English. It is the life-style there. Aksorn 40 yeas ago was like this as well. It was the place for serious learners. Few or none at all participated in any extra-curricula activities because they knew full well that time is of the essence. If you don't take studies seriously, you will not be able to catch up with your peers. Accounting is not easy. There is hardly any time to do any extra-curricula activities as well. I know because my daughter gradudated from this field. Don't worry. Time flies. You will have plenty of time when you are adult to indulge in any activities which you miss while studying at Aksorn. I know, been there, done that. จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 21:41:22

ความคิดเห็นที่ 20 ... แก้ไขเมื่อ 27 มี.ค. 54 22:48:17 จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 21:42:02

ความคิดเห็นที่ 21 เห็นใจน้องค่ะ พี่ก็เคยเจอคล้ายกัน แต่อยู่อีกรั้วที่เรียกคณะศิลปศาสตร์ ที่เลือกศิลปศาสตร์เพราะคิดว่าคะแนนน้อยกว่ารัฐศาสตร์ (ที่อยากเรียนมากกว่า) แม้จะได้เรียนจริงๆ ใจลึกๆ ก็ชอบรัฐศาสตร์มากกว่า แต่ก็ทนมาได้ เรียนเอกEng ค่ะ สังคมที่เจอ คล้ายน้องเลย มีแต่สาวๆ นิสัยก็อะไรไม่รู้ ไอ้เราห่ามๆ แหวกแนว สรุปพี่ไม่สนเพื่อนในสาขาเลยค่ะ เรียนสี่ปีมีเพื่อนสนิทคนเดียว (แต่คนอื่นก็พอคุยกันได้นะไม่ใช่ว่าไม่คุยกับใครเลย แต่ไม่สุงสิงด้วย) แต่ที่ต่างคือ หลังเรียนจบก็เบนเข็มไปทางที่ตัวเองชอบทันทีเลยค่ะ จบด้านภาษามามันเอาไปประยุกต์ได้อยู่แล้ว จากนั้นชีวิตก็เข้าทางที่เราชอบค่ะ พี่ทำงานแนวลุยๆ สะใจตัวเองมาก พอตอนนี้ก็เรียนโทสาขาที่ชอบจริงๆ (เรียนโทน่าจะอยู่รั้วเดียวกับน้องรึเปล่านะ แถวสามย่านป่าวเอ่ย) ก็ค่อยยังชั่วเพราะเป็น ป.โทในด้านรัฐศาสตร์ และเพื่อนก็นานาชาติดี สิ่งสำคัญคือ น้องต้องกล้าจะเลือกทางของตัวเอง เท่าที่ฟัง พ่อแม่มีอิทธิพลมากๆ เลยนะคะ ขอปลอบใจให้น้องอดทน และกล้าจะหาเส้นทางตัวเองหลังจากนี้ค่ะ จากคุณ : ณ พิชา เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 21:59:49

ความคิดเห็นที่ 22 เห็นใจจขกท.นะคะ แล้วก็เห็นด้วยมาก ๆ ที่จขกท. คิดได้ว่าจะพยายามเรียนจนจบแล้วไปต่อโทเอาสาขาที่ตัวเองชอบก็ได้ ถ้าใจมันชอบอะไร ยังไงก็จะมุ่งมั่นในสิ่งที่ชอบอยู่ดีอ่ะค่ะ มีเคสคนใกล้ตัว เพื่อนสนิทเราคนนึงเป็นคล้าย ๆ อย่างนี้เลยค่ะ แต่ต่างตรงที่ มันมาเรียนผิดสายตั้งแต่ม.ปลายแล้ว (ขอเรียกแทนเพื่อนว่า A นะ) A เป็นคนมีหัวสายศิลป์มาก ๆ (ศิลปะ เลยอ่ะ วิชาการนี่ไม่เอาจริง ๆ ภาษาอังกฤษแย่ ภาษาไทย ยังพอไหว) A ถูกพ่อบังคับให้เรียนสายวิทย์ (แต่เกลียดคณิตเข้าไส้) ดีว่ากลุ่มเราช่วย ๆ กันเข็น (เราถนัดวิชาคำนวณ เพื่อนอีกคนถนัดวิชาพวกเคมี ชีวะ เวลาสอบทีก็ช่วยกันติว ถ้า A สอบตกจริง ๆ ก็ช่วยทำส่วนซ่อมให้) ม.ปลายที่ว่า A ก็จบมาได้แบบทุลักทุเล พอเข้ามหาลัย พ่อก็บังคับให้เลือกนิติศาสตร์ หวังจะให้ลูกเป็นผู้พิพากษา...เฮ้ออ ช่วงนั้นเราห่าง ๆ มาเพราะเข้ามหาลัยมาก่อน แล้วก็เลยไม่ค่อยได้คุย พอเราเรียนใกล้ ๆ จบ กลับมาคุยอีกที ปรากฎว่า คุณเพื่อนพักการเรียนที่รามไว้ เพราะคาดว่าไม่จบแน่ ๆ (เรียนซ้ำวิชาเดิม ๆ หลายรอบ) แล้วได้ไปสอบเข้าเพาะช่าง อย่างที่ตั้งใจไว้ เสียเวลาเปล่า ๆ ไป3-4ปีอ่ะ ตอนนี้เพื่อนเราเรียนจบแล้ว ก็ลำบากพอดู เพราะมาเริ่มใหม่ตอนอายุเยอะกว่าคนอื่นเยอะ ข้อจำกัดก็เยอะขึ้นเหมือนกันนะ จากคุณ : [ KiTTy~iN~BoX ] เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 23:42:08

ความคิดเห็นที่ 23 เพื่อนรุ่นพี่ผม จบ มาด้วย คะแนน 2.00 วันนี้ เป็น รองผู้ว่าการขององค์กรของรัฐแห่งหนึ่ง เงินเดือน สองแสนเศษ โบนัสสามสี่เดือน เรื่องเกรดอย่า กังวลเลยครับ ทีนี้ ถ้าชอบลุยๆ ก็จัดเวลาไว้ช่วงปิดเทอมครับ ไปออกค่ายกับต่างคณะ หรือชมรมต่างๆ น่ะจะช่วยได้ ถ้าพ่อแม่ไม่ให้ ลองต่อรองดูครับ ว่า จะได้หาประสบการณ์มาเขียนหนังสือ หรือ paperให้อาจารย์ครับ ลองดูครับ ส่วนนิเทศน์ นั้น ผมเห็นว่า เป็นกระแส ครับ ไม่น่าจะใช่สิ่งที่ชอบจริงๆ ดอก จากคุณ : น้าพร เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 54 00:25:34

ความคิดเห็นที่ 24 เราเป็นคนที่ไม่ชอบฝืนใจเรียนอะไรที่ตัวเองไม่สนใจ  ภาษาอังกฤษเป็นวิชาที่เราเกลียดมากที่สุด  แต่เราเคยพยายามเรียนภาษาอังกฤษด้วยตัวเองเมื่อ 2-3 ปีที่แล้วเพื่อจะแข่งกับคนเรียนอักษรศาสตร์  เราเรียนด้วยตัวเองโดยการไปแสวงหา textbooks วิชาภาษาอังกฤษจากต่างประเทศ  ที่พวกเด็กอักษรศาสตร์เอกอังกฤษเขาเรียนกัน มาศึกษาเอง แต่ก้อไม่เคยคิดจะไปเรียนต่อที่ไหนเพื่อเอาวุฒิสูงๆมา  เราว่าพยายามหาเงินให้ได้ด้วยวุฒิต่ำๆ นี่มันท้าทายดี มันสอนให้คิดในเชิงบวก  มันเป็นการฝึกพลังจิตอย่างหนึ่ง...ฝึกให้ตัวเองเข้มแข็งเพื่อเปลี่ยนโชคชะตาตัวเอง ให้ดีขึ้นเรื่อยๆ...!!! เมื่อ 2-3 วันนี้คนขี่มอเตอร์ไซค์รับจ้างในหมู่บ้านเรามาซ่อมประตูให้บ้านเรา พอซ่อมเสร็จตอนจะเดินออกไป เขาบอกว่าเขากำลังจะไปสอบ หลังจากดั้นด้นไปเรียนต่อจนใกล้จะจบมหาลัยแล้ว   พ่อเราได้ยินเข้าเลยหันมาพูดกับเรา เป็นข้อความที่ทำให้เรารักพ่อเรามากยิ่งๆขึ้น นั่นก้อคือพ่อเราพูดว่า "ดูสิขนาดคนขี่มอเตอร์ไซค์รับจ้างเขายังขวนขวายเรียนต่อเลย  แต่ลูกไม่เคยสนใจอยากจะเรียนต่ออีกแล้ว พ่อก้อไม่ว่าไง ตามใจลูกก้อแล้วกัน" ^ เราไม่ได้ตอบอะไรพ่อ แต่เราคิดในใจว่า "ขอบคุณมากๆที่พ่อเลิกเคี่ยวเข็ญลูก  ลูกไม่เคยเอาวุฒิสูงๆมาอวดพ่อก้อจริง แต่ทุกวันนี้ตอนที่ลูกนั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ต่อเน็ตความเร็วสูงน่ะ พ่อไม่รู้หรอกว่าลูกเรียนเยอะเหลือเกิน  เรียนตั้งแต่วิชาภาษาอังกฤษ โยคะ กำลังภายใน มวยจีน การแพทย์แผนโบราณของจีน และวิทยาการคอมพิวเตอร์  (กำลังจะลุยเรียนภาษาจีนต่อไปเนี่ย) ส่วนใหญ่หา video clips การสอนมาเรียนเอง แต่เรียนเพื่อเอาแต่ความรู้ล้วนๆ ไม่ต้องการวุฒิการศึกษา ถ้าลูกอยู่รอดได้โดยการทำงานอิสระ เช่นรับจ้างดูดวงหรือสอนโยคะ  มันก้อท้าทายดี (แต่เผอิญตอนนี้มาคนมาจ้างให้ทำงานแปลอยู่เรื่อยๆ) แล้วก้อกราบขอบคุณมากๆที่บางทีพ่อก้อยังแบ่งเงินให้ลูกใช้อยู่ตอนนี้...555+++...ตอนนี้ลูกฝึกวรยุทธ์ใกล้จะสำเร็จแล้ว เลยยิ่งอายุมากก้อยิ่งหน้าเด็กขึ้นเรื่อยๆ เคลื่อนไหวตัวได้คล่องแคล่วว่องไวมากขึ้นเรื่อยๆ และมีพลังมากขึ้นเรื่อยๆเหมือนใน wuxia (นิยายกำลังภายในของจีน)   ก้อด้วยเงินทองที่พ่อเมตตากรุณาแบ่งให้ใช้ นั่นหละ...อิๆๆ..." เมื่อ 40 ปี ที่แล้ว คนไม่เรียนอักษรศาสตร์ไม่มีทางเก่งอังกฤษเท่าคนเรียนอักษรศาสตร์ แต่สมัยนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว ใครเก่ง Internet มากๆก้อค้นข้อมูลได้ว่าต้องไปหา digital media จากที่ไหนมาเรียนทาบรัศมีคนเรียนจบอักษาศาสตร์ได้ เมื่อ 2-3 ปีที่แล้วเราหลงมาบ้าเรียนภาษาอังกฤษอยู่พักหนึ่งเพื่อพิสูจน์ว่าเราก้อหาข้อมูลเรียนเรื่องยากๆเกี่ยวกับภาษาอังกฤษได้ แต่พอค้นๆข้อมูลไปแล้ว เราไปค้นเจอวิธีลับๆในการเรียนภาษาอังกฤษด้วยตนเอง ก้อเลยไปคุยกับแฟนเราที่จบอักษรศาสตร์เอกอังกฤษมา แต่มันกลายเป็นว่าเธอไปอยากคุยกับเราเรื่องหัวข้อเรื่องใดๆในวิชาภาษาอังกฤษที่เธอเคยต้องเรียนมาอย่างหนัก เราเปรี้ยวปากอยากจะคุยกับเธอ แต่คุยไม่ได้สักทีในประเด็นลงลึกเรื่องการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ...เพราะเธอบอกว่า "ทำไมไม่คุยเรื่องมะม่วงเปรี้ยวมะนาวหวานกัน จะดีกว่า" ....เอ่อ...งงแฮะ เราอุตส่าห์เรียนภาษาอังกฤษมาเกือบตาย กะจะมาคุยกับเด็กอักษรศาสตร์ แต่ทำไมมัน ironical อย่างนี้...!!! นั่นก้อคือตอนเด็กๆเราเรียนรู้เรื่องแต่คณิตศาสตร์แต่เรียนอังกฤษไม่รู้เรื่อง แต่ตอนเด็กๆแฟนเราอ่อนคณิตศาสตร์มากๆ เรียนรู้เรื่องแต่อังกฤษกับฝรั่งเศส สงสัยมันจะต้องพูดว่า   So many forms of extremism turn into their opposite at the terminal stage.   ในเมื่อไม่มีเพื่อนเป็นเด็กอักษรศาสตร์มาถกกันเรื่องวิชาภาษาอังกฤษแล้ว ตอนนี้เราเลยกลายเป็นหลงรักวิชา computer science มากกว่าวิชาภาษาอังกฤษ  นี่เราหยุดเรียนภาษาอังกฤษไปตั้งนานแล้ว  เพราะมัวแต่ตะลุยเรียน computer...555+++... เราไม่ได้เขียนหรือตอบกระทู้มาตั้งหลายวันแล้วเพราะมัวแต่ค้นข้อมูลเรียน computer อยู่  เรียนไปได้เยอะเหมือนกัน ตั้งแต่หาวิธีการติดตั้งและรื้อถอนระบบด้วยวิธีการใหม่ๆที่มันพลิกแพลงกว่าเดิมๆ  ลอง flash bios ดูด้วยวิธีการหลายๆวิธีที่พลิกแพลง  ทดสอบ software ไปหลายอย่าง  และขบปริศนาที่ยากที่สุดในรอบหลายเดือนนี้ที่เจอมา ก้อคือว่า "ทำไม notebook บางยี่ห้อเมื่อใช้ Windows 7 พอมันเข้า sleep mode แล้วมันไม่ยอม wake up...ไม่ว่าจะหลอกล่อมันยังไง...!!!" ค้นๆข้อมูลไปเจอเวปต่างประเทศที่มผู้ใช้ notebooks กับ Windows 7 เป็นจำนวนมากทั่วโลกต้องประสบปัญหานี้ แล้วพวกฝรั่งที่เป็นเซียนคอมพิวเตอร์เข้ามาถกกัน หลายๆคนให้แนวคิดที่น่าสนใจอยู่ในเวปต่างประเทศตั้งหลายแห่ง   แต่พอเอาจริงๆเข้าเรายังไม่เห็นมีใครกลับไปให้คำตอบได้อย่างชัดเจนว่า  "แก้ปัญหายังไง ถึงได้ผล 100%" แต่หลังจากเราคิดมา 2 วันเต็มๆแล้ว...เมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้มา เราเพิ่งคิดได้เองจนสำเร็จแล้ว  คราวนี้เราทำให้ netbook ของเราตื่นจาก sleep mode ได้ โดยไม่ต้อง force shutdown ...ทำสำเร็จแล้ว...ไชโย...!!!...โหเรียน computer เนี่ย มันกว่าภาษาอังกฤษตั้งบานเบอะเลยแฮะ...อิๆๆ... เราอยากรวยระด้บไม่ต้องทำงานก้อมีกิน เราจะได้เรียนแต่สิ่งที่เราอยากเรียนได้ โดยไม่ต้องโดนสถานการณ์บังคับให้เรียนเอาวุฒิสูงๆเพื่อไปสมัครงาน...เราอยากเป็นแบบ Thomas Edison ที่ไม่ได้เรียนโรงเรียน ไม่ได้เรียนมหาลัย แต่เป็นอัฉริยะได้...555+++... ถ้า จขกท เป็นลูกสาวเรานะ เราจะบังคับให้เรียนแค่วิชาการต่อสู้ด้วยมือเปล่าและการใช้อาวุธตั้งแต่อาวุธโบราณไปจนถึงอาวุธสมัยใหม่ เพื่อไว้ป้องกันตัว นอกจากนั้นอยากจะเรียนอะไร ไม่ว่าจะนอกหรือในมหาลัย ก้อตามใจ เพราะความรู้ที่เรียนนอกมหาลัยอย่างเช่นศาสตร์แห่งการดูดวงเงี้ย ก้อหาเงินได้  แม้กระทั่งศาสตร์และศิลป์แห่งการแปลเอกสารหรือแปลหนังสือ เราก้อเรียนด้วยตัวเองมาแล้วจนทำงานแปลและทำงานล่ามได้ดีในระดับหนึ่ง... แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 54 02:04:43 แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 54 01:43:40 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 54 01:28:02

ความคิดเห็นที่ 25 น่าเห็นใจเจ้าของกระทู้จังเลยครับ เรียนในสิ่งที่ไม่ถนัดมันเป็นอะไรที่กล้ำกลืนจริงๆ  โชคดีที่สุดในโลก ที่บ้านผมเข้าไม่ค่อยเข้ามายุ่งเรื่องเรียนอยากเรียนอะไรก็เรียนได้เลยอิสระ  เป็นกำลังใจให้นะครับ อีก 2 ปีเองกัดฟันสู้จบแล้วค่อยต่อโทอย่างใจหวังครับ จากคุณ : คุณหลอกดาว เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 54 08:50:27

ความคิดเห็นที่ 26 น้องอย่าจ๋าเครียดค่ะ พี่เองก็จบคณะเดียวกับน้องเเละเอกเดียวกันด้วย จบมาได้6ปี ตอนอยู่เตรียมอุดมก็อยู่ห้องคิง ขนาดเรียนศิลป์-ภาษามาเเละเป็นคนชอบภาษามาก มาเรียนที่นี่พี่ยังเครียดเลย บางครั้งเรียนมากเกิน อ่านหนังสือกันเยอะมาก เเถมพี่ยังเบื่อ ไม่ได้ออกไปเจอโลกกว้าง อยู่เเต่ในคณะหญิงเกือบล้วน อันนี้พูดจริงๆ อยู่รอดมาได้เพราะพี่ชอบพวกliteratureมาก พี่เองเคยถอนไปวิชานึงในคณะจนติดW เเต่ก็ฟิตมาจนได้เกียรตินิยมอันดับ2 ตอนเเรกจบเเล้วว่าจะทำงานเลยเหมือนกัน เพราะเบื่อการเรียน เเต่ไปสอบเเล้วได้ทุนมาต่อป.โทที่สิงคโปร์ เวลาเรียนป.โทรู้สึกได้เลยว่าความรู้ที่อักษรฯช่วยเราได้เยอะมากๆ ทั้งในเเง่ความคิด การเรียบเรียงคำพูด ภาษาอังกฤษเเละอีกหลายอย่างเลย ส่วนเรื่องเเฟนไม่ต้องห่วง พี่เห็นเพื่อนพี่เเต่ละคนที่ไม่มีเเฟน จบไปก็มีเเฟนกันทุกคน พี่เองก็เจอสามีที่เป็นนิสิตเเพทย์ตอนปี4 เป็นคนที่พี่เเอบชอบมานานตั้งเเต่เรียนเตรียมฯ เจอกันในงานเลี้ยงส่งเพื่อนเตรียมฯ ได้รู้จักกันเเบบไม่ทันตั้งตัวด้วย ตอนนี้กำลังจะมีลูก ต้องออกจากงานมาก่อน เเต่พี่ยังสามารถทำงานเเปลได้เพราะความรู้จากอักษรเต็มๆ ยังคิดเลยนี่ถ้าไม่เรียนอักษรตอนนี้คงอยู่บ้านเฉยๆ เบื่อตายเลย ^^ จากคุณ : March เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 54 10:21:12 A:124.121.25.22 X: TicketID:308405

ความคิดเห็นที่ 27 มาเป็นกำัลังใจด้วยคน เราก็เรียนเอกภาษา  แต่ว่าเกี่ยวกับโรงแรมกับท่องเที่ยว ตอนม. เราเลือกเรียนสายอาชีพ เพราะคิดว่า คณิตกับฟิสิก ตายสนิทแน่นอน แต่พอไปเรียนสายอาชีพ อยากเข้าเอกคอม แต่ว่าติดโควต้าพาณิช เรียนไปเรื่อย ดันเริ่มชอบภาษา ก็เลยเบนกลับมาเรียนสายภาษา (คิดตอนสมัครเข้าเอกวิทคอม เค้ารับแต่สายวิทย์)  ก็เรียนไป ทำกิจกรรมไป เพื่อนเรามีเด็กกิจกรรมไม่กี่คน ส่วนใหญ่สนิทกับเพื่อนที่ทำกิจกรรมมากกว่า ส่วนเพื่อนสนิทมีไม่กี่คน ก็แฮปปี้ดี  ตอนปี 4 ก็หางานพาร์ทไทม์ทำไปเรื่อยๆ ส่วนใหญ่ก็สอนภาษา  (เราไม่ได้เก่งเท่าไหร่ เพราะที่เรียนไม่ได้เน้นลงลึก ส่วนใหญ่ใช้ในทางธุรกิจ) สอนเด็กๆไปเรื่อย  จนเราจบ ก็ทำเป็นงานแระจำซะเลย ส่วนเรื่องคอม เราก็เรียนทางเน็ตไปเรื่อย ตอนนี้กำลังเรียนทำ แฟลช เรื่องครอบครัว ก็มีบอกเป็นนัยๆ บ้่าง ว่าอยากให้ืำทำแบบนั้นแบบนี้ ส่วนเกรดก็ไม่ได้กดดัน  เพียงแต่ว่า ห้ามตก ถือซะว่าเรียนแล้วทำเป็นงานเสริมก็ได้ค่ะ เรายังว่าจะเรียนต่อ สารสนเทศ เหอๆๆๆ  คุนละทวีปเลย สู้ๆ นะคะ  ถ้าเราเลือกอะไร ก็ทำให้พ่อกับแม่เห็นเลยค่ะ ว่าเราทำได้ ^^ จากคุณ : pondsomby เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 54 14:43:29

ความคิดเห็นที่ 28 นานาจิตตัง ผมว่าในอนาคต คุณอาจจะมาขอบคุณคุณพ่อ คุณแม่ทีหลังก็ได้ที่ให้คุณเรียนสาขานี้ จากคุณ : boy_mc_carey เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 54 16:29:27

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาสวัสดีเจ้าของกระทู้นะคะ อย่าแคร์ค่ะ ไฟท์เกียรตินิยมอันดับสองกันสวยๆ จากคุณ : BIGBLACKBEAR เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 54 09:52:06

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านแล้วขอนอกเรื่องหน่อยเถอะครับ 5555 จี๊ดมากเรื่องทำข้อสอบแล้วเพื่อนขอกระดาษ/สมุดเพิ่ม จากคนเคยเรียนคณะสายวิทย์ที่อยู่ติดกัน จากคุณ : Antidote เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 54 10:28:49 A:58.9.158.176 X: TicketID:048786

ความคิดเห็นที่ 31 เข้าใจและเห็นใจนะครับ ที่บ้านคงหวังดี แต่มันกลายเป็นการทำร้ายเราทางอ้อม (จะพูดว่าพ่อแม่รังแกฉันก็คงจะแรงไป) ตั้งแต่อ่านมาก็พอจะเดาได้ว่าเรียนที่ไหน อ่านปุ๊บรู้ปั๊บเลย 55 ยังไงแล้วก็ขอให้ตั้งใจต่อไปนะครับ เข้ามาแล้วก็เอาให้จบ ทำให้ดีที่สุดเท่าที่กำลังเราจะมี เกรดไม่ใช่คำตอบทุกอย่างหรอกครับ ขอแชร์เรื่องตัวเองมั่ง 55 ผมเองก็เป็นคนที่เรียนได้เกรดดีๆมาตลอดนะครับ สอบเข้ารร.ที่มีชื่อเสียงได้ ก็คงจะมีสัญลักษณ์ติดหน้าอกคล้ายๆรร.จขกท.แหละ แต่เป็นคนละรร.กัน ตั้งใจเรียนมาก แต่ดันไปเลือกสายผิดตอนม.ปลาย คือเลือกสายวิทย์ ทั้งๆที่ตัวเองชอบแนวภาษามากกว่า ทีนี้ทำไงล่ะ ก็เรียนไปงั้นๆ จนตอนเอนท์ ก็เลือกคณะวิทย์ล้วนๆ4อันดับ แล้วก็ติดอันดับ1ที่เลือกไว้ คาดว่าน่าจะเป็นมหา'ลัยเดียวกับจขกท.นะครับ สุดท้าย จากเด็กเกรด 4.00 เทอมแรกของคณะวิทยาศาสตร์ เกรดผมเหลือ 1.63 แถมได้ปลามาเลี้ยงอีกตะหาก ทำไงล่ะ ตอนนั้นเครียดกว่าจขกท.อีก 55555 ก็ไม่รู้จะทำไง ก็ยังทนเรียนเทอม2ต่อไป อ.ที่ปรึกษาก็ใจดีมาก ท่านก็แนะนำให้ไปเอนท์ใหม่ (แรงเนอะ 55) ตอนแรกฟังก็โกรธท่านมาก ท่านไม่เชื่อในศักยภาพเราเลย (ก็แหงล่ะ เกรดห่วยขนาดนี้ 555) พอมาเทอม2ก็ไฟท์จนแก้Fผ่านได้เรียบร้อย แทบกรี๊ดเลย สรุปแล้ว เกรดเทอม2ได้ 2.36 มี A มาสองตัว คือภาษาอังกฤษ กับวิชาเลือกกฎหมาย ทีนี้อาจารย์ยิ่งไซโคใหญ่เลย ให้ลองมองคณะอื่นดู สุดท้ายผมก็เอนท์ใหม่จริงๆ แล้วก็ติดคณะสายสังคมที่หวังไว้ โชคดีที่ทางบ้านผมไม่ว่าอะไรผมเลย อยากย้ายก็ให้ย้าย อยากเรียนอะไรตามใจหมด แต่ต้องมีการวางแผนชีวิต มานั่งวาดตารางให้เค้าดูเลยว่าจบแล้วจะทำอะไร บลาๆ จนเค้ายอมให้เรียน ตอนนี้ผมจบแล้วครับ รอรับปริญญาปลายปีนี้ รับหลังจากมหา'ลัยของจขกท.เดือนนึง ที่เล่ามานี้ไม่ได้อยากอวดอะไรนะครับ เพียงแค่อยากแชร์อะไรให้ฟัง เผื่อจขกท.จะได้มีกำลังใจขึ้นมาบ้าง ขนาดผมเรียนมาตั้ง5ปี เกรดตกต่ำจนแทบช็อคมาตั้งสองเทอม แถมต้องมานั่งลุ้นกับการแอดมิสชั่นใหม่ที่น่าปวดหัวอีก สุดท้ายก็จบมาได้ด้วยความพยายามของตัวเองล้วนๆ ถึงจขกท.จะเหนื่อย จะท้อแค่ไหน บอกตัวเองไว้นะครับว่าเราจะต้องเอาชนะมันให้ได้ อดทนให้ได้ ไปให้สุดทาง หลังจากนั้น ถ้าจขกท.จะเรียนต่อ ที่บ้านคงไม่ว่าแล้วล่ะครับ แล้วจขกท.อาจจะได้ทำงานในสายที่ตัวเองชอบก็ได้นะครับ สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นย่อมดีเสมอครับ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดดีกว่า เป็นกำลังใจให้นะครับ :) จากคุณ : The Armani เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 00:47:44

ความคิดเห็นที่ 32 , จากคุณ : d เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 02:36:39 A:110.169.167.241 X: TicketID:311252

ความคิดเห็นที่ 33 ชอบตรงที่ "บอกตรงๆคุยกับผู้ชายที่ไม่ใช่พ่อกะพี่ชายล่าสุดเดือนที่เเล้ว"  มากๆค่ะ โดน! เราก็เป็นเหมือนกันค่ะ เรียนมาทางสายวิทย์ (เพราะคิดว่าเลือกคณะได้กว้างกว่า) ตอนนี้เรียนวิศวะ ปี 1 ตอนแรกที่เลือกเพราะคิดว่าคงเรียนได้ ได้งานดี เข้าไปเรียนไม่ใช่เลยค่ะ ไม่ใช่ตัวเองเลย ทนเรียนเพื่พิสูจน์ตัวเองต่อไป ยิ่งเรียนยิ่งไม่ใช่ ทุกวันนี้รอซิ่วค่ะ อยากจะเรียนทางศิลป์ ไม่ต้องคำนวณ T T สิ่งที่ทำได้ในตอนเรียนวิศวะก็คือ พยายามรักษาเกรดไม่ให้ต่ำเกินไป อดทน โชคดีที่มีพ่อแม่ เพื่อน ให้กำลังใจ เป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ สู้ๆค่ะ เชื่อว่าผู้ที่มาตอบกระทู้คุณทุกคน เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ จากคุณ : หมูกระต่าย ~ (NarmNukk`) เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 18:10:37

ความคิดเห็นที่ 34 เจ้าของกระทู้น่าจะเป็นเด็กเตรียมรึเปล่าครับ ฮ่าๆ คือผมก็เป็นเด็กเตรียมนะ แล้วก็อยากเข้าอักษร แล้วคือตอนนี้ก็เรียนศิลป์ฝรั่งเศสที่เตรียม และจากที่เห็น พวกเด็กสายศิลป์ภาษาที่เตรียมก็เข้าอักษรกันเยอะมาก และส่วนใหญ่ก็ไม่น่าจะมีใครที่เนิร์ดและเรียบร้อยมากๆขนาดนั้นนะครับ ยังไงก็เอาใจช่วยและขอให้อดทนครับ ไม่งั้นก็ซิ่วเลยครับ ชีวิตของเรา เราเลือกเองครับ! จากคุณ : Mie (Celeborn_MC) เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 21:04:14

ความคิดเห็นที่ 35 # 34 เด็ก ตอ. หากเรียน ห้อง King สายศิลป์ ทุกคน จะเดิน เข้าอักษร จุฬา คับ เป็นอย่างนี้มา ร้อยปีแล้วม้างงงงงงง ทีนี้ รุ่นผม รุ่นที่ 36 เพื่อนผมเรียนห้อง King เธอเป็น Top 5 ของเตรียมฯ ทุกครั้งที่ ประกาศรางวัล ชื่อของเธอจะอยู่ในนั้นเสมอ เธอไม่เดินในเส้นทางที่ พี่ๆ และครูอาจารย์คาดหวัง เธอเป็นตัวของตัวเอง เธอเดินไปเรียน คณะเศรษฐศาตร์ เธอเดินไปตามความไฝ่ฝันของเธอ แต่แล้ว เธอกลับ ถูกเมินเฉยจาก ครูอาจารย์บางท่าน ถูกดูหมิ่นจะเพื่อนๆ บางคน ว่า ไม่เดินตามกระแส ผม นั้น งง หนักหนา อย่างไร ก้อตาม วันนี้ เธอมีหน้าที่การงานที่ดีและมั่นคง และเธอมีความสุข  ความสุขกะการเป็นเศรษฐกร ตามที่เธอไฝ่ฝัน ที่มิใช่ แวดวงอักษร ตามที่ กระแสจะให้เธอเป็น จากคุณ : น้าพร เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 21:09:49

ความคิดเห็นที่ 36 ปากนะเคยมีไว้พูด ไว้เถึยง ไว้โต้ ไม่ถามพ่อถามแม่บ้างหรือว่า อนาคตของหนูหรือของแม่ของพ่อกันค่ะ แม่หรือพ่อ เข้าอักษร ไม่ได้หรือค่ะ เลยมากดดันให้หนูเรียนเทวาลัย (ทั้งๆที่หนูไม่อยากเป็นเทวีซะกะหน่อย) ชีวิตเรา อนาคตเรา แฟนเรา งานเรา อาฃีพเรา เราต้องเลือกเองนะน้อง พ่อแม่เขาไม่ได้อยู่กับหนูไปจนลมหายใจสุดท้ายนะ กตัญญูรู้คุณ ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่มีจุดยืนเป็นของตัวเอง เด็กอักษรหัวแข็งที่ประสบความสำเร็จเยอะไป เอกอักกฤษและมันกระอัก ก็เอกอย่างอื่นที่เรารักสิ เพื่อนพี่จบการละครโด่งดังในวงการก็มากมาย ดูคุณ รัดเกล้า อมระดิษ นุสบา วาณิชอังกูร ณาณี จงวิสุทธิ์ สิ เป็นตัวของเราเองดีที่สุด อย่าให้ใครมาบงการชีวิตเรา จากคุณ : คนใจร้ายหมายดี เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 54 18:36:33 A:223.206.73.113 X: TicketID:301976

ความคิดเห็นที่ 37 ขอซูฮก ยกนิ้ว ก้มหัว คารวะคุณ fortune runner ที่มีต้นแบบคือเด็กอักษร เป็น motivation ผลักให้เรียนแบบนอกระบบ จนประสบความสำเร็จได้ในชีวิตขนาดนี้ พร้อมกันมีความสุขกับการเรียน อยากให้มีเด็กไทยคิดได้อย่างคุณมากกว่า สัก 35 เปอร์เซ็นต์ของประเทศจังเลยครับ จากคุณ : คนใต้กำมะลอ เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 54 19:21:04 A:223.206.73.113 X: TicketID:301976

ความคิดเห็นที่ 38 ขอโทษทีครับพิมพ์ชื่อพิมพ์ คุณ fortune teller จากคุณ : คนใต้กำมะลอ เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 54 19:27:37 A:223.206.73.113 X: TicketID:301976

ความคิดเห็นที่ 39 เข้ามารับฟังเรื่องราวของน้องนะคะ พี่ก็จบมาจากคณะที่หนูเรียนอยู่ ที่คณะมีภาษาที่ 3 ให้เรียนหลายภาษา ไม่ปิ๊งปั๊งเลยสักอันเหรอ หรือว่าภาคอื่น ๆ ก็น่าจะมีอันที่ทำให้สนุกกับการเรียนมากขึ้นก็ได้ สมัยพี่เรียน พี่ก็เลือกเอกอิงค์ เอกได้แค่เทอมเดียวก็ไม่ไหวแล้ว เครียด ทุกคนตั้งหน้าตั้งตาเรียน แล้วก็เก่งระดับเทพ ๆ ทั้งนั้น แถมพี่ยังชื่อคนแรก ๆ ซะด้วย บางคลาสก็เรียนรวมกับรุ่นพี่หรือพวกไป AFS กลับมา ตรูอยากจะบ้าน เรียน conversation ห้องละ 20 คนเป็นเด็ก AFS ไป 10 คน ส่วนที่เหลือก็เก่งกันเหลือเกิน เกรดจะเหลืออะไร พอเทอมหลังพี่ก็ย้ายไปเรียนเอกภาษาอื่นเลยค่ะ happy สนุกสนานเฮฮาขึ้นเยอะ เอกอื่นก็น่าสนใจนะ จำได้ว่าสมัยเรียนปี 3-4 unesco รับเด็กฝึกงานแต่ต้องเรียนเอกสารนิเทศหรือบรรณารักษ์เท่านั้น เอกอื่นน้ำลายหกเป็นแถว แต่ตอนฝึกงานพี่ก็ไปทำที่ pr agency ชื่อดังแห่งหนึ่ง เพื่อนพี่ก็มีไปทำนิตยสารบ้าง หนังสือพิมพ์บ้าง ก็สนุกดีนะคะ ถ้าอยากทำก็ลองลุยเลยค่ะ ถึงไม่เคยมีเด็กอักษรคนไหนเคยไปทำมาก่อน น้องก็จะได้เป็นคนแรกนี่แหละ และสุดท้าย อะแฮ่ม ไม่อยากบอกว่าพี่ก็ไม่ได้เป็นเด็กกิจกรรมเล๊ยยยย เพื่อนก็ไม่ค่อยมี แต่อยู่อักษร 4 ปีก็มีหนุ่ม ๆ คณะอื่นมาให้ควงได้ แต่... ช้าก่อน จากประสบการณ์รุ่นพี่ ขอบอกว่า พวกไม่มีแฟนในสมัยเรียนมักแต่งงานเร็ว ส่วนสาวสวยสาวเปรี้ยว แฟนเยอะมักอยู่เป็นโสดไปนานนนนนอย่างไม่มีวี่แววจะสละความโสด จากคุณ : Spring Rolls เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 01:56:34