ความคิดเห็นที่ 1 ความจริงรัฐควรเป็นตัวกลางในการประสานงานเพราะมีขนาดใหญ่ แบ่งงานกันทำได้ กระจายได้กว้างกว่า อีกอย่างน่าเชื่อถือมากกว่าแต่การเมืองไทยก็รู้ๆกันอยู่ ที่ชาวบ้านให้ฉายา นักเลือกตั้ง พรรคร่วมรับประทาน ให้พวกนี้ทำตามหน้าที่คงยาก เราไม่คิดว่ารัฐบาลไม่รู้ว่าควรทำอะไรอย่างไรนะ แต่พวกเขาไม่ยอมทำ ตัวอย่างดีๆก็มีอยู่ให้เห็นเยอะแยะ บางเรื่องควรทำนานแล้วแต่ก็ไม่ทำ ประชาชนอย่างเราๆก็ได้แต่บ่น เรื่องผู้บริหารพูดไม่เก่ง เราว่ามันไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่ เพราะผู้บริหารจำเป็นต้อง เจรจา เรื่องสำคัญๆกับต่างชาติ หรือ กับลูกน้อง ถ้าหัวหน้ามีวิสัยทัศน์ก้าวไกล สั่งให้ลูกน้องทำงาน แต่ลูกน้องไม่เห็นด้วย หัวหน้า พูดไม่เก่ง เลยบอกว่า ทำๆไปเถอะหน่า อย่าถามมาก ลูกน้องไม่เข้าใจจุดประสงค์ ไปทำแล้วผิดหรือทำไม่เต็มที่ ไม่ได้ผลดีอย่างที่ควรหรืออาจจะก่อให้เกิดผลเสีย เราว่าทักษะการพูดเป็นทักษะที่สำคัญทักษะหนึ่ง อำนาจลงคะแนนเสียงก็ถูกซื้ออย่างง่ายดาย ชาวบ้านเห็นแค่ประโยชน์ที่อยู่ตรงหน้า(เงินสด)เท่านั้นแหละ เราเห็นลูกน้องที่บ้านขายเสียงจนชินตาไปแล้ว เหอะๆ ชาวบ้านพวกนี้มีจำนวนไม่น้อยนะ แต่จะรับรู้ข้อมูลจากพวกเขาคงจะยากหน่อย คนจนไม่คิดอะไรมากหรอก เขารู้แต่ว่า ไม่ทำงานก็ไม่มีกิน มีใครให้เงินก็รับๆไป ซื้อของมาอวดเพื่อนบ้านหน่อย โดนไล่ออกก็หางานใหม่ พวกนี้หางานง่ายมากอ่ะเพราะไม่เลือกงาน เรซูเม่ยังไม่ต้องเขียน สัมภาษณ์ห้านาทีรู้ผล ใบสมัครไม่ต้องกรอก ต่างจากพวกจบป.ตรีเยอะ ไม่มีมาคิดว่า อาชีพที่ฉันทำมันส่งผลเสียต่อสุขภาพไหม ป้องกันได้เปล่า ทำงานกับองค์กรอะไรมีความก้าวหน้า องค์กรนี้มีนโยบายในการบริหารอย่างไร ฯลฯ การรวบรวมความคิดเห็นเพราะแก้ไขปัญหานั้นใช้เน็ตอย่างเดียวคงไม่พอ กลุ่มคนที่ใช้เน็ตส่วนมากอยู่ในกรุมเทพ ต่างจังหวัดน้อยมากถึงแม้จะมีปริมาณเพิ่มขึ้นแต่ก็ไม่ได้รับประกันว่าจะทำความคิดเห็นที่จำเป็นทุกด้านมารวมกันได้ ถึงรวมกันได้ก็อาจจะหมายถึง คนกรุงเทพหรือคนที่พอมีเงินซื้อคอมใช้เน็ตกลุ่มเดียว อีกอย่างการรวมความคิดเห็นจากคนทั่วไป สิ่งที่ต้องระวังคือ ความแม่นยำของข้อมูล กลุ่มเป้าหมายยิ่งมากยิ่งดี แต่ข้อมูลที่หาได้ทางเน็ตตอบสนองความต้องการตรงนี้ได้ยาก อีกอย่างคนกลัวค่ะ กลัวที่จะเสียผลประโยชน์ส่วนตัว เพราะเขาไม่เคยเห็นผลประโยชน์ที่เป็นรูปธรรมอย่างยั่งยืนมาก่อน ในหลายๆครั้งใช้เวลานานกว่าจะเห็นผล รอไม่ไหว ไม่แน่ใจว่ามันมีอยู่จริง ทั้งตัวนโยบายเอง ผู้นำ ระบบการบริหาร เหมือนไม่มีไม้หลักอะไรให้เกาะ แต่ถ้าเป็นนายทุน พ่อค้านี่เห็นได้ชัดกว่า เขาก็คว้าไว้ก่อนอ่ะ คนส่วนมากในโลกไม่ค่อยได้เดินทางไกลหรืออยู่ต่างแดน ความคิดอาจจะไม่กว้างเท่าไหร่ เราไม่ได้หมายความว่าต่างประเทศมันดีไปหมดนะ แต่เขาสามารถให้เราเห็นข้อดี ข้อเสียบางอย่างโดยที่เราไม่ต้องลงมือทำด้วยตัวเอง รู้ว่าเราควรรักษาอะไรบ้าง ปรับปรุงตรงไหนบ้าง ผู้ที่มีศักยภาพนี้ทั้งหมดควรจะเป็นรัฐบาลที่รวบรวมข้อมูลจากทุกแหล่งที่เป็นไปได้ ดูสภาพการณ์เมืองนอก นำมาประมวลแก้ไขให้ตรงจุดโดยพิจารณาจากข้อดีข้อเสียของแต่ละวิธีเป็นหลัก งานช้างอ่ะ ถามว่าทำไมคนเก่งไม่ไปบริหารประเทศ น่าจะเป็นเพราะพวกเขาไม่อยากเป็นหัวหอกมั้ง ยอดปลายหอกมีโอกาสจะถูกกำจัดมากที่สุดและเร็วที่สุด อารมณ์นี้เราเข้าใจดี เราเป็นรุ่นแรกของโรงเรียนที่เปิดสายศิลป์อังกฤษ จีน(เมื่อก่อนมีแต่ฝรั่งเศส) ทุกอย่างต้องผ่านห้องเราก่อน พูดง่ายๆหนูทดลอง บวกผู้นำ นำรุ่นน้อง ไม่ชอบจริงๆนะ จากคุณ : ขวัญ (khumchalong) เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 17:45:52

ความคิดเห็นที่ 2 เห็นด้วยกับคุณขวัญส่วนใหญ่ครับ การที่อำนาจถูกซื้อได้อย่างง่ายได้ ในความคิดผมตีออกเป็นปัญหาได้ 2 แง่ครับ หนึ่งคือสำนึกประชาธิปไตย ผู้คนเหล่านี้ยังคงขาดความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตน การที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนมาก่อนนั้นเป็นเรื่องที่น่ากลัวมาก ดังคำกล่าวของท่านพุทธทาสที่ว่าความเห็นแก่ตัวน่ากลัวที่สุด  อีกหนึ่งคือการศึกษา  ตัวอย่างง่ายๆคือ ถ้าสิทธิ์เสียงยังขายง่ายเช่นนี้ก็มีแนวโน้มที่จะได้ตัวแทนที่...และผู้บริหารที่... แล้วการบริหารก็จะ... แล้วการศึกษาก็จะแย่ลง เมื่อผู้คนไร้การศึกษาแล้วไซร้ การซื้ิอสิทธิขายเสียงก็จะกระทำง่าย และวนเวียนเป็นอย่างนี้เรื่อยไป ประเด็นที่ไม่เห็นด้วยกับคุณขวัญคือผมไม่คิดว่ารัฐบาลรู้ตัวว่าจะต้องทำอะไรครับ สิ่งที่รัฐบาลจะทำมีแนวโน้มว่าจะเป็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เป็นสิ่งที่เห็น  สิ่งที่ผมกล่าวถึงนั้นเป็นภาพรวมนะครับ มิใ่ช่สิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยเฉพาะ ผมคิดว่าการที่มีหลายๆคนคิดนั้นดีกว่าการที่คิดคนเดียวอยู่แล้ว [เพราะมันจะมาซึ่งความหลากหลาย และทุกคนจะช่วยมองในจุดที่คนอื่นพลาด ทั้งนี้จะไม่เกิดปัญหาเรื่องเอกภาพ เพราะอำนาจก็อยู่ที่คณะบริหารอยู่แล้ว] อุปมาเหมือนหมู่บ้านแ่ห่งหนึ่งให้อำนาจหัวหน้าหมู่บ้านคิดและตัดสินใจทั้งหมด แล้วตัวเองก็คิดว่าตัวเองคงไม่ต้องทำอะไรแล้ว  ปรากฏว่าหัวหน้าหมู่บ้านลืมคิดถึงเรื่องความมั่นคงและปลอดภัยของหมู่บ้าน ทำให้ไม่ได้ตั้งหน่วยยามระวังป้องกัน ในคืนหนึ่งเกิดไฟไหม้บ้านหลังหนึ่ง แต่เนื่องด้วยทุกคนหลับสนิท  หมู่บ้านทั้งหลังจึงถูกไฟเผาทั้งหมด ในบางครั้งผมก็คิดกับตัวเองว่า รูปแบบการปกครองอย่างนี้มันปรับปรุงได้หรือเปล่า หรือว่ามาถึงทางตันของเราแล้ว?  หรือว่ามันเป็นระบบที่ดี แต่เรายังไม่พร้อมที่จะใช้ระบบนี้? [กลัวโดนว่าเป็นพวกปฏิวัติหรือขบถเหมือนกัน - -] ในความคิดเห็นของคุณขวัญพอมีทางออกให้กับปัญหาเหล่านี้ไหมครับ? จากคุณ : sohei เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 20:24:29

ความคิดเห็นที่ 3 ------ แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 54 22:25:34 แก้ไขเมื่อ 30 มี.ค. 54 22:22:59 จากคุณ : toytoytoy เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 22:12:59

ความคิดเห็นที่ 4 เราเห็นการเมืองในยุคเผด็จการกับยุคประชาธิปไตยในบ้านเรามามากแล้ว เรายังเห็นว่า นักการเมืองพึ่งได้ และการเลือกตั้งไม่ใช่สิ่งเลวร้าย สวัสดิการสังคมจะได้ในยุคที่นักการเมืองเป็นใหญ่ ส่วนยุคเผด็จการจะไม่มีสวัสดิการใดๆ ให้ประชาชน การทะเลาะเบาะแว้งเป็นเรื่องปกติ ดีเสียอีกไปทะเลาะกันในสภา เรื่องผลประโยชน์น่ะ ภาษิตโบราณว่า "กำอุจจาระดีกว่ากำผายลม" เมื่อไหร่จะเลิกเสแสร้งทำเป็นรังเกียจคำว่า "ผลประโยชน์" นะ ไปว่าชาวบ้านเห็นแก่ประโยชน์ ก็ถามตัวเองสิ เวลาเลือกผู้แทน เราก็จะดูว่าเลือกแล้ว เขาจะทำประโยชน์อะไรให้เราบ้างทั้งนั้น แล้วต่างกันตรงไหนล่ะ o.k. การซื้อเสียงไม่ถูกต้องและไม่ควรมี แต่หลังๆ เนี่ย ชาวบ้านจะดูที่นโยบายของพรรค ก็น่าจะเป็นแนวโน้มที่ดี ให้เวลาเรียนรู้กันไป ทุกวันนี้ เวลาได้ยินคำว่า "คนดี" เราน่ะอยากอาเจียน ไม่มีร็อก สร้างภาพกันทั้งนั้นแหละ ถ้าดีจริง ต้องไม่หวังมีอำนาจทางลัด มันก็หวังผลประโยชน์ด้วยกันทั้งนั้นแหละ ต่างกันแค่หยาบหรือละเอียดเท่านั้น เราไม่ห่วงเรื่องการมีส่วนร่วมหรอก ไม่ว่าช่องทางไหนก็ทำไปเถอะ เขาเปิดกว้าง อยากฟังความเห็นประชาชนทั้งนั้นแหละ ว่าแต่ คนข้างบ้านน่ะ รู้จักกันดีพอแล้วยัง คนในซอยเป็นยังไง มีใครเจ็บป่วยบ้าง เป็นส่วนหนึ่งของชุมชนที่สัมผัสได้ก่อนจะดีกว่ามั้ยคะ จากคุณ : เอเธนา เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 00:16:14

ความคิดเห็นที่ 5 ความเจริญของประเทศชาติเกิดจากความเท่าเทียมกันในสังคม และกระบวนการยุติธรรมที่เที่ยงตรง ซึ่งมันทำให้คนดีๆ และคนเก่งๆ ได้เข้ามาบริหารบ้านเมือง อันนี้พูดถึงประเทศเจริญแล้วกับประเทศด้อยพัฒนาโดยทั่วๆไปนะ ไม่ได้หมายถึงประเทศไทยเป็นการเฉพาะเจาะจง เพราะกฎหมายไทยห้ามการวิพากย์วิจารณ์กฎหมายไทยและกระบวนการยุติธรรมของไทย ประเทศที่เจริญแล้วกฎหมายจะบังคับใช้กับทุกคนเท่าเทียมกันหมดโดยไม่มีข้อยกเว้น ไม่หลายมาตรฐาน ยกต้วอย่างเช่นในอเมริกาประธานาธิปดีก้อโดนฟ้องขึ้นศาลได้ (เคยมีคดีฟ้องประธานาธิปดีสหรัฐหลายคดีมาแล้ว) ในประเทศอังกฤษเจ้าฟ้าหญิง Ann ก็โดนตำรวจยศแค่นายสิบเขียนใบสั่งข้อหาขับรถเร็วได้  (ท่านเคยโดนจับนับไม่ถ้วน และต้องจ่ายค่าปรับทุกครั้ง) ประเทศที่เจริญแล้วมีระบบที่เรียกว่า check and balance คือการตรวจสอบและคานอำนาจกันและกันระหว่าง executive, legislative and judicial branch (ฝ่ายบริหาร นิติบัญญัติ และตุลาการ) นั่นก้อหมายความว่าศาลในสหรัฐกล้าตัดสินให้คนใหญ่ๆโตๆระดับประธานาธิปดีมีความผิดก้อได้ โดยไม่ต้องเกรงกลัวต่ออำนาจฝ่ายบริหาร มีคดีตัวอย่างหลายๆคดีในสหรัฐที่ประชาชนธรรมดาๆ เมื่อโดนฟ้องว่ากระทำผิดกฎหมาย จำเลยโต้แย้งว่ากฎหมายดังกล่าว ขัดต่อรัฐธรรมนุญเพราะละเมิดสิทธิ์ส่วนบุคคลภายใต้รัฐธรรมนูญ ศาลสูงสหรัฐหากพิจารณาเห็นจริง จะตัดสินให้จำเลยไม่มีความผิด และยกเลิกกฎหมายนั้นไปเลย คุณลองคิดดูสิว่ากระบวนการยุติธรรมแบบนี้ถ้านำมาใช้กับประเทศที่ประชาธิปไตยไม่มี check and balance จะเกิดอะไรขึ้น มันยุ่งแน่ๆ เพราะประเทศที่มีประชาธิปไตยแบบรัฐบาลต้องมีทหารคอยถืออาวุธหนุนหลัง ฝ่ายบริหารคือรัฐบาลจะทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองพ้นจากความผิดทางกฎหมาย ประเทศบางประเทศเจริญช้าเพราะมีคนกลุ่มน้อยกำอำนาจไว้โดยใช้ทหารถืออาวุธสงครามคอยรักษาอำนาจอยู่ คอยปิดกั้นสื่ออยู่ คอยสร้างภาพลักษณ์ให้คนเลวๆกลายเป็นคนดี ทำให้ประชาชนงงว่าใครเป็นคนดีหรือคนเลวกันแน่ ประเทศที่ต้องใช้กำลังทหารปกครอง จะเปลี่ยนแปลงอะไรๆ มันก้อทำได้ยากมากๆ มันไม่เหมือน 13 states declaration of independence ที่ 13 รัฐในอเมริกาประกาศอิสรภาพเพื่อหลุดพ้นจากการปกครองของประเทศอังกฤษ จนพวกเขามี spirit ด้านสิทธิและเสรีภาพส่วนบุคคล แม้กระทั่ง the right of revolution  ที่พวกอ้างว่าแม้กระทั่งการปฏิวัติก้อเป็นสิทธิเหมือนกัน ที่มาจาก natural rights และ natural law จนกระทั่งประชาชนทุกคนมีสิทธิและเสรีภาพเท่าเทียมก้นหมด แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 54 08:13:40 แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 54 08:00:07 แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 54 07:55:42 แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 54 07:53:36 แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 54 07:49:00 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 07:45:34

ความคิดเห็นที่ 6 เวลาพูดถึงการมีส่วนร่วมในทางการเมือง ควรมองให้เห็น การเมืองที่มากกว่า รัฐบาล / รัฐสภา เป็นการเมือง ที่เป็นเรื่องของส่วนรวม เป็นเรื่องสาธารณะ หากเห็นการเมืองแบบนี้ ก็จะเห็นการมีส่วนร่วมมากยิ่งขึ้น จากคุณ : หมูอวบ เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 19:54:36

ความคิดเห็นที่ 7 มีกระทู้ที่ถูกลบไปแล้วเพราะนำลงผิดห้อง? ผมคิดว่าเหมาะกับที่นี่ -------------------------- เจ้าของตั้งกระทู้ประชดว่า...เราต้องให้โดราเอม่อนมาเป็นนายก แก้ปัญหาทุกเรื่องจึงจะได้ ......................................................... พอดีผมรู้จักกับคุณโดราเอม่อน โดราเอม่อน: ฝากความมาแบบการ์ตูนๆ บอกเจ้าของกระทู้ว่า..."ผมมีภารกิจหนักหนาที่บ้านโนบิตะอยู่ และไม่อยากเป็นนายกฯไทยหรอก แต่ยินดีเป็นพี่เลี้ยง.." "เมื่อไร คนไทย มีพฤติกรรมใหม่ ลดละเลิกอิจฉาริษยากันทุกระดับ ตั้งแต่ระดับบน***ลงสู่ระดับล่าง" "เมื่อไร เลิกดูละครตบตีแย่งผัวเมียกัน,นักเลือกตั้งไม่เลื่อยขากัน น้ำลายแตกฟองในสภา" "สารกัมมันตรังสี ห่อหุ้มไว้อย่างดี ให้พลังงานเป็นคุณมหาศาล หากปล่อยรั่วออกมาเมื่อใด ก็ทำลายทุกอย่างพินาศสิ้น" พลังความอิจฉาริษยาก่อความหน้ามืด ขาดสติ ทำลายวัฒนธรรมอันดีที่ห่อหุ้มสังคม และทำลายระบบโครงสร้างอีกทั้งกระบวนการประชาธิปไตย อีกทั้งทำลายเกียรติวงศ์ตระกูลตัวเองโดยไม่เป็นประโยชน์กับใครทั้งสิ้น หากยังไม่ทิ้งพฤติกรรมขี้อิจฉาริษยากันแล้วไซร้ การกระจายอำนาจลงไปล้านหน่วย. การป่าวประกาศให้สามัคคีกันล้านคำพูด จักมีประโยชน์อันใด? นอกจากศาสตร์ของพฤติกรรมดังกล่าว ยังคงมีพฤติกรรมอื่นๆอีกหลายอันขาดไป ที่ต้องสร้างขึ้น ***หมายเหตุ: อ่านประวัติศาสตร์สมัยกรุงศรีอยุธยา เป็นต้นมา จากคุณ : ขามเรียง    - [1 เม.ย. 54 15:19:28] จากคุณ : ขามเรียง เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 54 15:40:35