PANTIP.COM : K10451855 การศึกษาเรา แย่มากใช่ไหม? [การศึกษา]

ความคิดเห็นที่ 3

คือไทยมันแก้แบบพิกลพิการอ่ะ
เขาบอกว่าให้เด็กเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้ ให้เด็กเรียนรู้เอง
ครูก็ให้งานเด็กไปทำ เด็กทำเสร็จมาส่ง ไม่ถามเลยว่าเข้าใจไหม เดี๋ยวนี้เด็กมันให้เพื่อนช่วยเยอะแยะ ยิ่งงานกลุ่มยิ่งหวานหมู
ในห้องเรียน ให้อ่านเอง...หรือไม่ก็อบรมจริยธรรม เด็กดีควรทำตัวอย่างไร ถ้าเด็กค้านว่าอาจารย์อบรมเยอะไปก็มาบอกว่า ถ้างั้นเธอก็เดินจากห้องนี้ไปสิ ฉันเป็นอาจารย์ ไม่ใช่เธอเป็นอาจารย์

เราชอบเรียนแบบอาจารย์สอน เด็กถามทันทีในห้องมากกว่า อาจารย์จะรู้ได้ทันทีว่าเด็กไม่เข้าใจตรงไหน เด็กได้ถามทันที คำตอบได้รับการอธิบายมันจะช่วยให้เข้าใจง่ายขึ้นและจำแม่น แต่เด็กไทยไม่กล้าถาม เพราะครูกับเด็กมีความห่างกันมาก เรียกว่าเป็นคนละชนชั้น มีอาจารย์น้อยคนที่เด็กกล้าถาม ถึงแม้ในมหาวิทยาลัยก็เขียนคำถามใส่กระดาษไปวางไว้โต๊ะอาจารย์ ไม่กล้าถามทันทีในห้อง

ถามว่าการท่องจำแบบเก่าดีไหม ก็ดีนะ อย่างน้อยมีอะไรยัดเข้าไปในหัวบ้าง ปัญหาใหม่เกิด เด็กรุ่นใหม่(รวมรุ่นเราเข้าไปด้วย) ขี้เกียจมากกกกกกก กะอีแค่ตื่นนอนก่อนแปดโมงยังทำไม่ได้เลย มีอาจารย์ท่านหนึ่งในรามสอนนักศึกษาว่า ให้นักศึกษาตื่นสอนตีสี่มาอ่านหนังสือ หึหึ เราเห็นด้วยนะ เราก็ใช้วิธีนี้ แต่ให้เด็กตื่นแบบนี้เด็กมันคงอยากบอกว่าฆ่ากันให้ตายไปเลยดีกว่า หนูง่วง หนูตื่นไม่ไหว พอตกดึกเด็กส่วนมากจะตาสว่าง ไม่ยอมนอน ทนง่วงได้ เพราะช่วงเวลานี้เด็กจะดูละคร ทำกิจกรรมที่เขาชอบ ไม่มีใครอยากไปนอนหรอก เมื่อก่อนเราก็นอนตีสองตื่นแปดโมง รู้สึกว่าตอนเที่ยงคืนนี่ช่างสงบเสียนี่กระไร เย็นๆ ดีกว่าตอนกลางวันเยอะเลย

ถามว่าอ่านหนังสือตอนหัวค่ำได้ไหม ได้ค่ะ แต่ยากกว่า เพราะตอนนั้นทุกคนตื่นหมด เราอาจจะถูกชวนไปกินข้าว ดูละคร ชวนคุย เล่นเอ็ม สมาธิในการอ่านหนังสือแตกหมด ในปัจจุบันถ้าช่วงเช้าเราอ่านหนังสือไม่ครบตามแผนที่วางไว้(เช่นในวันนี้เป็นต้น) อย่าหวังว่าจะได้อ่านช่วงหัวค่ำ ของยั่วใจมันเยอะ

ถามว่าการศึกษามันแย่มากใช่ไหม ก็ไม่ใช่ทั้งหมด น่าจะบอกว่าความแตกต่างมันเยอะมากกว่า พวกที่เก่งก็เก่งแบบชาตินี้ตูคงไล่ตามเอ็งไม่ทัน พวกที่เรียนอ่อนก็ประมาณว่า ตูอยากจะช่วยสอนแต่หมดปัญญาจริงๆ

ถามถึงจำนวนเด็กประถมที่อ่านภาษาไทยไม่ได้ ถ้าที่ตจว. เราว่าอัตรานี้น้อยแล้วนะ คนงานจากตจว.อ่านหนังสือไม่คล่องก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เจอมาเยอะ

ถ้าเป็นเด็กกทม. ก็ไม่แปลกใจอีกอ่ะแหละ เราจำได้ว่าการเรียนเรามันลุ่มๆดอนๆมาตั้งแต่ประถม ตอนสอบแยกระดับชั้นตอนม.หนึ่งเรากลับได้อยู่ห้องคิง ทำให้เราสงสัย คนที่มีผลการเรียนที่แสนจะอ่อนอย่างเราอยู่ห้องคิงได้ แล้วพวกที่ได้อยู่ห้องท้ายๆจะมีสภาพอย่างไรบ้างหนอ ถามว่าพ่อแม่มีเงินให้เรียนพิเศษไหม โดยรวมแล้วถ้ากระเบียดกระเสียนหน่อยก็คงพอมี แต่เด็กไม่เอาเงินไปเรียนหรอก มันเอาไปทำอย่างอื่นมากกว่า หลายๆบ้านพ่อแม่มีเงินเดือนรวมกันแค่หมื่นต้นๆ มีลูกสามคน ค่าเช่าห้อง ค่าน้ำไฟโทรศัพท์ ค่ากับข้าว ค่ารถก็แทบจะไม่พอ หลายปีก่อนคนงานจะขี่จักรยานไปทำงานกัน แต่เดี๋ยวนี้ซื้อมอเตอร์ไซด์นี่สะดวกพอๆกับไปเซเว่น ขี่มอเตอร์ไซด์กันเพียบ จักรยานแทบไม่มีให้เห็นแล้ว เอาเงินที่เหลือไปเรียนพิเศษเดือนละสองพันบาทแทบจะเรียกได้ว่าเป็นความ ฟุ้มเฟือย พ่อแม่ที่เป็นชนชั้นแรงงานนอกจากจี้ลูกไปโรงเรียนแล้วก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านี้น จะให้เด็กเรียนเอง ก็เจอปัญหาที่เราเขียนในย่อหน้าบนๆไว้

ปัญหาที่คห.หนึ่งบอกเราก็มีปัญหานี้ เช่น
สูตรคูณจะแม่นแค่สองแม่เท่านั้น คือแม่สอง(ผลจากโปรโมชั่นซื้อสองชิ้นถูกกว่าของร้านค้า) กับแม่ห้า(เปลี่ยนค่าเงินระหว่างบาทกับหยวน) นอกนั้นมือถือหรือเครื่องคิดเลขช่วยท่านได้

ก ถึง ฮ ตามนั้นเลยค่ะ ท่องไม่ได้หรอก แหะๆ เพราะไม่เคยใช้เลยตั้งแต่อ่านภาษาไทยออก

หลังสุดนี่ไม่อ่านเลย เดาว่าตามนั้น

จากคุณ : ขวัญ (khumchalong)

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 11:51:30