ความคิดเห็นที่ 1 ลี้คิมฮวง รู้สึกของโก้วเล้งนี่ครับ  ซึ่งไม่แปลกหรอกที่จะเป็นแบบนั้น เพราะตัวอาจารย์แกยังชอบดื่มเลย เลยมักเขียนให้พระเอกดื่มหนักแต่เก่ง ก๊วยเจ๋ง กับ อึ้งย้ง ฆ่าตัวตาย  คงประมาณขอแสดงความรับผิดชอบที่ไม่สามารถปกป้องเมืองเซียงเอี๋ยงไหวได้ เอี้ยก้วย ที่แขนขาด ตรงนั้นบาดเจ็บอยู่ยังป้องกันตัวไม่ได้ดี และดาบที่ใช้ตัดนั้นก็คมมาก ส่วนที่เสียวเล้งนึ่งถูกอี่จีเพ้งล่วงเกิด นั้นเป็นความตั้งใจของกิมย้ง ซึ่งตั้งใจจะยกประเด็นเรื่อง พรหมจรรย์ของหญิง (ซึ่งสมัยถือเรื่องนี้เอามากๆ) และที่เสียวเล้งนึ่งพลาดโดนสกัดจุด เพราะโดนทีเผลอ  แถมยังคลายจุดไม่ได้เพราะการสกัดอันพิสดารของอาวเอี้ยงฮงที่ไม่มีใครในโลกนี้แก้ได้ (เพราะเป็นสูตรของแกคนเดียว) ส่วนเรื่องกลิ่นตัวอันนี้ ไม่มีความเห็นนะ แต่ส่วนตัวคิดว่า จะมีมนุษย์กี่คนกันที่จำกลิ่นตัวคนได้ และเสียวเล้งนึ่งทำได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ จากคุณ : bmjas เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 12:02:55

ความคิดเห็นที่ 2 ก๊วยเจ๋ง กับ อึ้งย้ง ฆ่าตัวตาย ถือว่าอกตัญญูต่อพ่อแม่ โดยเฉพาะกับอึ้งเอียะซือ ทิ้งพ่อไว้คนเดียว มารบูรพารักลูกสาวมาก ตัวเองไม่เจ้าชู้ ก็อยากได้ลูกเขยไม่เจ้าชู้ ถ้าเป็นเอี้ยก๋วย กับก๋วยเจ๋ง รับรองมารบูรพาฆ่าก๋วยเจ๋งไปแล้ว คนแต่งวางโครงเรื่องภาคแรกดีมาก เพราะต้องเอาใจคนอ่าน เพื่อให้นสพ.อยู่รอด แต่ภาค2 เริ่มตามใจตัวเอง แต่ไม่เต็มตัว จนอุ้ยเสี่ยวป้อเขียนตามใจคนแต่งเต็มที่ ภายหลังมาเขียนแก้ตอนจบใหม่ให้อุ้ยเสี่ยวป้อ เจอวิบากกรรมจากความเจ้าชู้ เพราะคนเขียนเองก็เจอ แต่หลายคนบอกชอบจบแบบต้นฉบับ เสียวเล้งนึ่ง แต่งว่าเคยแต่งงานมากก่อน ยังดีซะกว่า เพราะอายุ12ก็ออกเรือนแล้ว สองคนนี้อยู่ในสุสาน มากว่าสิบปี แถมใกล้ชิดกัน กลิ่นตัว สัมผัสจำได้แน่ คนเขียนมีเมียหลายคน คงจำไม่ค่อยได้ ถ้ากิมย้งแก้ไขส่วนนี้ เหมือนที่แก้ไปหลายครั้งก่อนนี้ เรื่องจะสนุกมากกว่าภาคแรกอีก มีหลายส่วน ที่คนเขียนเพิ่มเติม เมื่อไปค้นคว้าภายหลัง แต่ไม่มีใครแปลฉบับแก้ไข ภาคภาษาไทยเลย ที่ฮ่องกงบางกลุ่มชอบต้นฉบับมากกว่า แต่แผ่นดินใหญ่ชอบฉบับแก้ไขแล้ว เพราะกล่าวถึงชนเผ่าต่างๆ อย่างเป็นธรรม พรหมจรรย์ของหญิงจีนโบราณ จริงๆไม่ถึงขนาดนั้น แม่ม่ายแต่งไปก็เยอะ ผู้ชายมีหลายเมียอยู่บ้านเดียวกัน ผ่านอกด่านไม่เป็นประเด็นสนมของพ่อที่จากไป ก็เป็นเมียเราได้เพราะไม่ใช่แม่เรา แต่ฮ่องกงยุคนั้นรับอิทธิพลยุควิคเตอเรีย มาเหมือนไทย จนตึงไปหมด จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 12:52:30

ความคิดเห็นที่ 3 ในกรณีการตายของก๊วยเจ๋ง อึ้งย้ง ถ้าคุณ ต็กโกวคิ้วป้าย เคยอ่านงานของกิมย้งหลาย ๆ เรื่องจะเจอคำกล่าวประโยคหนึ่งซึ่งสะท้อนความคิดของกิมย้งได้ดีคือ "แม้นไม่ขอเป็นเช่นฉินไคว้ แต่ก็ไม่ยอมตายเยี่ยงงักฮุย" งักฮุยแม้จะได้รับการยอมรับว่ามีความจงรักภักดีขนาดไหน แต่การตายของงักฮุยก็ถูกวิพากษ์วิจารณ์โดยปัญญาชนชาวจีนอย่างมากว่าเป็นการตายที่ไร้ประโยชน์ไม่เว้นแม้แต่งานเขียนของกิมย้งโดยเฉพาะในเรื่องมังกรหยกเองก็วิจารณ์เรื่องนี้ได้พอสมควรผ่านคำพูดของตัวละครหลาย ๆ ตัวเช่น อึ้งเอี้ยะซือหรือคูชู่กี วีรกรรมของงักฮุยแม้สะท้านฟ้าสะเทือนดินแต่ไม่ใช่คุณธรรมที่ควรเลียนเยี่ยงอย่าง เพราะสิ่งที่มีค่าเหนือ "แผ่นดิน" คือ "ชีวิตของคน" ก๊วยเจ๋งที่ได้ชื่อว่าเป็น "ยอดวีรบุรุษ" ไม่ใช่เพราะปกป้องราชวงศ์ซ้อง แต่เพราะทุ่มเทกำลังกายใจเพื่อปกป้องชีวิตของชาวเมืองเซียงเอี้ยงและชาวฮั่นจากการรุกรานของมองโกล ซึ่งการที่ก๊วยเจ๋งคิดได้เช่นนี้มาจากประสบการณ์ที่เห็นทหารมองโกลที่ตัวเองคุมทัพของเจงกิสข่านฆ่าล้างเมืองชาวคอร์เรสอย่างโหดเหี้ยม และการค้นพบคำตอบของ "วีรบุรุษ" จากการประลองยุทธบนเขาฮั้วซัว ไม่ได้เกี่ยวกับการปกป้องราชวงศ์ซ้องแต่อย่างใดเลย ส่วนอึ้งย้งเป็นการพลีชีพเพื่อบูชารักในก๊วยเจ๋ง ไม่ได้เกี่ยวกับการปกป้องราชวงศ์ซ้องหรือแม้แต่ชาวบ้านตาดำ ๆ แม้แต่น้อย ถ้าลองไม่มีก๊วยเจ๋ง เธอก็จะมองเห็นแต่ตัวเองและคนที่เธอรักเท่านั้น และที่สำคัญทั้งสองไม่ได้ฆ่าตัวตายนี่ครับ ในนิยายเขียนไว้แค่ว่าทั้งคู่ตายเพราะปกป้องเมืองเซียงเอี้ยง แต่ไม่ได้มีตรงไหนที่บอกว่าฆ่าตัวตายเลยสักนิด เอี้ยก๊วยที่แขนขาด เซียวเล้งนึ่งที่เสียความบริสุทธิ์ คือลักษณะโครงเรื่องแบบ "กลับด้านวีรบุรุษ" เพื่อค้นหาความหมายที่แท้จริงของ "วีรบุรุษ" หากจะเอาความสมจริงเป็นที่ตั้งคงเป็นไปไม่ได้ตั้งแต่การจี้สกัดจุดแล้วล่ะครับ เซียวฮงฆ่าตัวตายจากสภาวะที่ "คิดได้แต่ไปไม่ถึง" สาระสำคัญของนิยายแปดเทพ ฯ คือการทลายเส้นแบ่งของ "เชื้อชาติ ชาติพันธุ์" ให้เหลือเพียง "สากลของความเป็นมนุษยชาติ" เซียงฮงแม้ค้นพบสัจธรรมข้อนี้แต่กลับทนกับสภาวะไร้ตัวตนให้ยึดติดเช่นนี้ไม่ได้จึงฆ่าตัวตาย ไม่ได้เกี่ยวกับอุมดมการณ์เลือกผู้ปกครองแต่อย่างใด อ่านนิยายจีนกำลังภายในหรืออะไรก็ตาม อ่านเนื้อเรื่องเสร็จแล้วลองอ่านความหมาย "ระหว่างบรรทัด" ดูบ้างก็ดีนะครับ เผื่อจะค้นพบคำภีร์เก้าเอี้ยง จากคุณ : มดคันไฟไร้ระเบียบ เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 13:06:55

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะครับ การฆ่าล้างเมืองชาวคอร์เรสอย่างโหดเหี้ยม ถ้านับกันจริงๆ สงครามที่ชาวฮั่นทำกับคนต่างเผ่าโหดกว่าเยอะ เพราะอาวุธประสิทธิภาพต่างกันมาก หน้าไม้ ก๊าซพิษ ระเบิด สมัยซ่งมีใช้แล้วพัฒนามาจากสมัยม่อจื้อ ทำให้มองโกลโหดเกินจริง สงครามฝ่ายไหนก็โหดไม่แพ้กัน แต่คนเขียนมีนัยยะเกี่ยวกันการเมืองยุคปัจจุบัน จึงสื่อผ่านนิยาย จนทำให้หลายอย่างลักลั่น จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 13:43:37

ความคิดเห็นที่ 5 ...ศิษย์รักกับอาจารย์นี่ มันมีผลอะไรต่อธรรมเนียมของชาวจีนบ้างครับ จากคุณ : LegalisM เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 10:45:14

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้ารักกันจริง ไม่หลอกกัน ไม่มีปัญหา ชายจีนโบราณมีเมียได้หลายคน แต่ถ้าเลิกกับคู่ หรือข่มเหง แล้วมาเอาลูกศิษย์เชิดชู ญาติอีกฝ่ายมาถล่มได้ง่ายๆ ศิษย์ อาจารย์ รักกันมีมานมนานแล้ว แต่มักจะโดนเพ่งเล็งเรื่องอายุที่ต่างกันมาก จะทำให้ปรับความคิดให้ตรงกันได้หรือเปล่า เพราะสภาพร่างกายต่างกัน ถ้าไฟแรงสูงกับพลังม้า หรือน้ำค้างยามเช้ากับไอแดดรับอรุณ อย่างนี้ไม่มีปัญหา แต่สลับคู่เมื่อไร บ้านแตกได้ เพราะอารมณ์ค้าง เรื่องความรัก ของจีนโบราณมีทั้งคลุมถุงชน เลือกกันเองแต่น้อยกว่าแบบแรก มักนิยมจ้างแม่สื่อหาให้ และพึ่งหมอดูช่วย แต่ผู้หญิงจีนโบราณ มักไม่มีโอกาสได้ร่ำเรียนเขียนอ่านมากนัก ส่วนใหญ่เน้นวิชางานบ้าน เพื่อไว้ปรนนิบัติสามี และจะได้ไม่มีอำนาจต่อรองกับฝ่ายชาย จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 19:48:12

ความคิดเห็นที่ 7 คุณต็กโกวคิ้วป้าย ก็ถูกอย่างที่คุณว่าครับในเรื่องทัศนคติแบบ Chinese-Centrism หรือการมองจีนเป็นศูนย์กลางของโลกซึ่งมีสอดแทรกในนิยายทุกเรื่องของกิมย้ง ตั้งแต่เรื่องการยกย่องวิทยายุทธของตงง้วนว่าเจ๋งที่สุดในโลก อาหารจีนอร่อยที่สุด ศิลปะจีนสวยงามที่สุด สตรีจีนมีมารยาทในการถือตัวเป็นอย่างดี ไปจนกระทั่งถึงการมองศีลธรรมของสงครามว่าชาวจีนคือผู้ถูกกระทำอย่างโหดร้ายไร้มนุษยธรรมโดยไม่มองสิ่งที่ตัวเองทำกับชนชาติอื่นว่าอาจจะโหดร้ายไม่แพ้กัน แต่ทั้งนี้เราต้องไม่ลืมด้วยว่ากิมย้งเป็นชาวจีน เขียนนิยายให้คนจีนอ่านเป็นหลัก แม้ระบบศักดินาจีนจะล่มสลายไปแล้วแต่ทัศนคติแบบ Chinese-Centrism ก็ยังคงฝังรากลึกอยู่ในสังคมจีนแม้กระทั่งปัจจุบัน ซึ่งกิมย้งเองก็ไม่ได้ต่างจากชาวจีนคนอื่นที่ถูกหล่อหลอมมาด้วยความคิดเช่นนั้น หรือถึงกิมย้งจะรู้ตัวแต่เขาจะกล้าเขียนนิยายสวนทางกับความคิดของคนอ่านกระแสหลักหรือ? ฉันใดฉันนั้น เราเคยลองมองในมุมกลับดูบ้างไหมว่าเราเคยเห็นนักเขียนไทยคนไหนบ้างที่กล้าเขียนนิยายวิพากษ์บรรพชนไทยว่าโหดร้ายไร้มนุษยธรรม? หรือวิจารณ์วัฒนธรรมไทยว่าล้าหลังป่าเถื่อน? กษัตริย์ไทยเพียงพระองค์เดียวที่ถูกนักเขียนหยิบขึ้นมาวิพากษ์วิจารณ์ก็คือพระเจ้าเอกทัศน์แต่นั่นเป็นเพราะท่านเป็นแพะรับบาปให้กับการเสียกรุงครั้งที่สองและเป็นข้ออ้างความชอบธรรมในการเปลี่ยนราชวงศ์ แต่นอกจากกรณีนี้แล้วเราเคยเห็นนักเขียนไทยที่กล้าเขียนนิยายวิพากษ์วิจารณ์รากเหง้าของตัวเองไหม? หรือหากมีจริงแล้วเขารอดจากการถูกแบนทางสังคมและกฎหมายหรือเปล่า? "วิจารณ์คนอื่นง่ายดาย วิจารณ์ตัวเองยากเย็น" กฎเหล็กข้อนี้ครอบคลุมมนุษย์ทุกคนบนโลกไม่เว้นแม้แต่กิมย้งที่เป็นนักเขียนธรรมดา ๆ คนหนึ่ง แต่สิ่งหนึ่งในงานเขียนของกิมย้งที่ผมอยากสะกิดให้ทุกคนมองเห็นก็คือในนิยายเรื่อง แปดเทพอสูรมังกรฟ้า ถือเป็นบทวิพากษ์ตัวเองครั้งใหญ่ของกิมย้งเลยทีเดียว อย่างที่บอกไปแล้วว่าสาระสำคัญของนิยายเรื่องนี้ก็คือการทลายเส้นแบ่งของชนชาติลงซึ่งเท่ากับว่าเป็นการวิพากษ์คุณค่าสาระของนิยายชุดไตรภาคมังกรหยกเกี่ยวกับ "ตำนานการต่อสู้ของชาวฮั่น" ลงอย่างสิ้นเชิง... ชีวิตของเซียงฮงก็คือชีวิตของก๊วยเจ๋งที่ถูกกลับหัวกลับหางจนต้องพบจุดจบอย่างอนาถ... คำสนทนาระหว่างเซียวฮงกับหลวงจีนเสี้ยวลิ้มในตอนท้ายเรื่องที่หลวงจีนเสี้ยวลิ้มกล่าวกับเซียวฮงหลังจากช่วยออกจากคุกว่า "ท่านกลับใจจากคีตันมาช่วยชาวฮั่น นับว่าผละจากความมืดสู่แสงสว่าง" เซียวฮงกลับตอบไปว่า "ในสายตาของพวกท่านชาวฮั่น คีตันถือเป็นความมืด ชาวฮั่นถือเป็นแสงสว่าง แต่ในสายตาของพวกเราชาวคีตัน ชาวฮั่นย่อมถือเป็นความมืด คีตันย่อมเป็นแสงสว่าง แต่แท้ที่จริงแล้วอันใดคือความสว่างอันใดคือความมืดกันแน่?" ...เปรียบกับคำพูดของปรมาจารย์เตียซำฮงในเรื่องดาบมังกรหยกตอนที่ท่านพูดกับเตี่ยเมี่ยงในช่วงตอนท้ายเรื่องดาบมังกรหยกว่า "เจ้ากลับใจจากฝ่ายมองโกลมาอยู่กับชาวฮั่นถือว่าผละจากความมืดมาสู่แสงสว่าง" ซึ่งเตี่ยเมี่ยงทำแค่เพียงรับคำอย่างนอบน้อมเท่านั้น... จึงเท่ากับว่ากิมย้งได้ใช้คำพูดของเซียวฮงจากแปดเทพ มาตบหน้าเตียซำฮงจากดาบมังกรหยกอย่างแรงนั่นเอง... เมื่อมองในแง่นี้ แปดเทพอสูรมังกรฟ้า จึงไม่ใช่นิยายภาคต่อหรือภาคกำเนิดของ ไตรภาคมังกรหยก แต่เป็นนิยายที่มุ่งวิพากษ์และหักล้างกับสาระสำคัญของไตรภาคมังกรหยกลงอย่างไม่มีชิ้นดีต่างหาก จะมีนักเขียนสักกี่คนที่กล้าวิพากษ์ผลงานสร้างชื่อของตัวเองจนก่อเกิดเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมยิ่งกว่าเก่า งานเขียนของกิมย้งแม้จะยังไม่หลุดจากกรอบของ Chinese-Centrism อย่างแท้จริง แต่นิยายเรื่องแปดเทพอสูรมังกรฟ้าก็ถือเป็นบทวิพากษ์ตัวเองและวิพากษ์แนวคิดแบบ Chinese-Centrism ฉบับกิมย้งที่น่าสนใจทีเดียว ซึ่งนี่เป็นมุมที่ผมอยากแลกเปลี่ยนกับคุณต็กโกวคิ้วป้ายนอกจากการมองเรื่องนัยยะแฝงทางการเมืองเพียงอย่างเดียวครับ แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 54 10:36:10 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 54 10:29:59 จากคุณ : มดคันไฟไร้ระเบียบ เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 54 10:24:48

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ LegalisM ศิษย์รักกับอาจารย์ ก็คงเหมือนที่คุณต็กโกวคิ้วป้ายบอกคือคงจะมีมานานแล้ว แต่ไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาป่าวประกาศ เพราะเป็นสิ่งที่รู้กันดีว่าขัดกับแนวปฏิบัติตามคำสอนขงจื้อซึ่งเป็นแนวคิดหลักของสังคมจีนสมัยก่อน ก็คงเหมือนกับกรณีรักร่วมเพศในสังคมไทยสมัยหนึ่งซึ่งแม้จะรู้ว่ามีอยู่ทั่วไป แต่คนบางกลุ่มก็รับไม่ได้หากมีคนนำเรื่องนี้มาออกสื่อสาธารณะหรือทำเป็นหนังเป็นละคร แม้ในปัจจุบันเราก็ยังเห็นคนที่รับเรื่องนี้ไม่ได้อยู่เยอะเหมือนกัน หรืออาจเปรียบได้กับระบบ SOTUS ในรั้วมหาวิทยาลัยบางแห่งที่ยังคงระบบนี้อย่างเข้มข้นอยู่ คนที่ไม่รับ SOTUS ก็คงมีอยู่จำนวนมาก แต่หากมีใครอุตริไปยืนตะโกนโจมตีระบบ SOTUS อยู่ปาว ๆ หน้าห้องเชียร์น้องปี 1 ก็คงถูกมองว่าเป็นอันตรายต่อระบบอย่างยิ่งยวดและอาจโดนรุมประชาทัณต์ได้ง่าย ๆ ขณะที่พวกไม่รับ SOTUS แล้วปลีกวิเวกไปตามประสา พวกนี้ถือว่าไม่เป็นอันตรายต่อระบบเพราะต่างคนต่างอยู่ไม่เกี่ยวกัน กรณีเอี้ยก้วยกับเซียวเล้งนึ่ง ในนิยายก็บอกอยู่แล้วว่าหากทั้งคู่ไม่พูดออกมาก็คงไม่มีใครรู้ หากทั้งคู่ปลีกตัวไปแต่งงานเป็นสามีภรรยากันตามชนบทเปลี่ยวร้างก็คงไม่มีใครตามไปว่าอะไร แต่นี่ทั้งคู่เล่นป่าวประกาศกลางงานชุมนุมชาวยุทธ์ก็เลยถูกประณามหยามเหยียดไปตามระเบียบ ซึ่งความจริงแล้วศิษย์-อาจารย์ที่แต่งงานกันเองก็คงมีไม่น้อยแต่เขาคงไม่มาป่าวประกาศให้สาธารณชนรับรู้แบบนี้ จากคุณ : มดคันไฟไร้ระเบียบ เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 54 12:12:50

ความคิดเห็นที่ 9 คุณมดคันไฟไร้ระเบียบ นำเสนอแง่มุมที่บ้านเราไม่ค่อยพูดกัน  นับถือ นับถือ สำหรับน้ำใจที่เอื้อเฟื้อและสละเวลาถ่ายทอด เพราะเนื้อหาละเอียดมาก ขอบคุณมากครับ เรียนก่อนว่าฮ่องกงยุคนั้น ยังเป็นเขตเช่าอยู่ และคนฮ่องกงยังแสดงทัศนะทางการเมืองได้ยากมาก มีเขตเช่าประเทศอื่นและแยกตัวไปอย่าง มาเก๊า ไต้หวัน ใช้อักษรเดียวกันแต่มีเส้นแบ่งกั้น ที่เห็นชัดคือบรูซ ลี แสดงภาพทำลายทำปรามาสของญี่ปุ่นว่า"ขี้โรคแห่งเอเชีย" และมีการให้ฝรั่งเป็นผู้ร้าย ผลที่ตามมาดีสำหรับคนจีน ไม่ดีสำหรับเจ้าเกาะ จึงมีเรื่องงงๆเกิดขึ้น คนฮ่องกงยังหวั่นว่าเมื่อไหร่มาจีนแดงจะเอาคืน ทั้งดีใจ ทั้งกลัว เพราะโดนล้างสมองมากว่า"จับคนไปทำปุ๋ย" จนเติงเสี้ยวผิง เจรจากับมาร์กาเรต แทตเชอร์ จนมีกำหนดส่งคืนปี1997 และประชาสัมพันธ์ทางสื่อต่างๆว่าจะไม่เปลี่ยนฮ่องกง จีนแดงกับฮ่องกงก็จีนเหมือนกัน ช่วงแรกย้ายไปอยู่ฮ่องคูเวอร์เยอะมาก ผ่านไปไม่กี่ปีทยอยกลับมาอาศัยเหมือนก่อน เพราะจีนแดงไม่โกหก กระแสที่บรูซลี เคยทำไว้ก็เกิดขึ้นอีก เช่น เฉินหลงสู้กับผู้ร้ายหัวแดง และมีหนังวีรบุรุษกู้ชาติออกมาได้แก่ หวงเฟยหง หงซีกวน บึกซีเง็ก และเฉินเจิน ปัญหามาเฟียฮ่องกง ซึมลึกกว่าที่เราเห็น กิมย้งแสดงทัศนะหลายอย่างของคนจีน ได้อย่างแยบคาย ไม่เอาไข่กระทบหิน และค้นคว้าบทกวีที่ไพเราะมาประกอบในงานเขียน เช่น "รักเอย ไยหนอจึงแลกด้วยชีวิต" ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นลี้บกโฉ้ว รำพึงความรัก สิ่งที่คุณมดคันไฟไร้ระเบียบ นำเสนอแสดงให้เห็นว่า กิมย้งสื่อว่าปัญหาของคนจีนมาจาก คนจีนไม่สามัคคี เพราะประเทศจีนประกอบด้วยประชากรหลายเผ่า ในแต่ละมณฑล ถ้าไม่มีเอกภาพ ไม่กล้าวิจารณ์ตนเอง เปล่าประโยชน์ที่จะไปว่าคนอื่น วีรบุรุษในเรื่องที่ต้องสละชีพ สละอวัยวะ สละฐานะ เพื่อรักษาอธิปไตยของแผ่นดินไหว ส่วนอิ้งเอี๊ยะซือ เป็นตัวแทนของกิมย้ง ในแง่วิพากย์ระบบสังคมจีนแบบยึดติด งมงาย จนถ่วงความก้าวหน้าจนจีนอ่อนแอลง แต่เมื่อชาติมีภัยก็ยอมอุทิศตนเพื่อต่อสู้ จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 54 20:17:28

ความคิดเห็นที่ 10 ...แหม รู้สึกได้เลยแฮะ ว่าคนๆนี้เขียนอะไรลึกซึ้งดีจริงๆ ผมนั่งดูหนังก็รู้สึกแค่เป็นหนัง แต่พอมาอ่านกระทู้นี้กลับได้รสชาติไปอีกแบบ จากคุณ : LegalisM เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 54 01:14:52