ความคิดเห็นที่ 1 นับพื้นที่ เจสกีสข่านมีมากกว่าAlexander เท่าตัวได้ ระดับความยากของศัตรูพอกัน จากคุณ : bmjas เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 07:22:15

ความคิดเห็นที่ 2 เคยอ่านผ่านตาแวบๆ เจงกีสข่านนี่ถึงฮังการีเลยหรือครับ แล้วเอล็กซานเดอร์ถึงไหนครับ จากคุณ : สนใจ เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 08:36:26

ความคิดเห็นที่ 3 ยืนยันอีกคน เจงกิสข่านครับ จากคุณ : deseme เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 08:44:39

ความคิดเห็นที่ 4 เอาเฉพาะตอนเจงกีสข่านมีชีวิตอยู่ ก็มากกว่าอเล็กซานเดอร์แล้วครับ ไม่รวมสมัยของลูกหลานที่ตีเพิ่มมาได้อีก จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 09:39:26

ความคิดเห็นที่ 5 ครอบครองมากกว่า ก็ท่านข่านล่ะครับ เก่งกว่า อันนี้ไม่รู้ เพราะต่างกรรมต่างวาระกันมากๆ เทียบที่การครองราชย์ ท่านข่าน 20 ปี ท่านอเล็กซ์ 7 ปี ถ้าท่านเล็กซ์ อยู่ 20 ปี เชื่อว่า น่าจะกลับไปตั้งหลักสัก 1-2 ปี ไปเกณฑ์ทหารมาเำพิ่มและยึดชมพูทวีปได้ทั้งหมด รวมทั้งอาจจะเดินทัพไปเจอกองทัำพจีนมลฑลตอนใต้ด้วย ศัตรูืที่สำคัญของ อเล็กซานเดอร์ ก็มีนครรัฐกรีก (เอเธนส์ สปาต้าร์) อียิปต์ เปอร์เซีย (ไฮไลท์เลย) กันดาฮาร์ และ นครรัฐอินเดีย ของเจงกิสข่าน คือพวกชาวนอกด่าน ราชวงศ์ซ้อง เปอร์เซีย อาร์เมเนีย บุลกาเรีย และยุโรปตะวัีนออกอื่นๆ จากคุณ : Ahura เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 11:15:44

ความคิดเห็นที่ 6 เตมูจิน แถบจะเริ่มจากศูนย์ ชีวิตโชกโชนกว่าเยอะ พ่อตายแต่เด็ก โตมาเมียก็โดนแย่ง กว่าจะตามเอาเมียคืนก็ท้องกับศัตรูแล้ว แต่เตมูจินมีรักแท้ต่อเมีย ไม่รังเกียจเมียและลูกที่ติดท้องมา เมื่อลูกคนเติบใหญ่ก็กตัญญู ศัตรูที่พรากเมียไป เตมูจินยังให้อภัย และให้ร่วมเป็นพันธมิตร เพื่อรวมเผ่าให้เป็นหนึ่ง จากเด็กน้อยเผ่าเร่ร่อน ไม่รู้หนังสือ สามารถรวมมองโกลให้เป็นหนึ่งในช่วงคนเดียว จนพิชิตภาคกลางได้ มีหลักการปกครองเรียบง่าย ใช้คนไม่เลือกวรรณะ กลยุทธไม่ยึดติด แม้เคยเป็นศัตรูก็อภัยได้ ถ้าคิดเป็นพวกเดียวกัน พิชัยสงครามยอดเยี่ยม ไม่แพ้ซุนวู หานซิ่น แต่น้ำใจต่อพวกพ้อง สัจจะที่ให้ ไม่เคยบิดพริ้ว สมกับสมัญญา"เจงกิสข่าน"(ข่านมหาสมุทร) จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 12:06:58

ความคิดเห็นที่ 7 แล้วถ้าอเล็กซานเดอร์ ได้มาเจอกับทัพจีนแคว้นต่างๆ ผลจะเป็นยังไงครับ จากคุณ : @(-_-)@ เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 13:25:19

ความคิดเห็นที่ 8 แต่เรามองอีกมุมหนึ่งว่าในสมัยของเจงกิสข่านตะวันออกกลางกับยุโรปตะวันออกไม่ได้แข็งแกร่งแล้ว เพราะพวกยุโรปกับอาหรับตัดกำลังกันเอง ต่างก็อ่อนล้าจากการทำสงครามครูเสด อาณาจักรจีนช่วงราชวงศ์ซ่งตอนปลายก็อ่อนแอ ถึงแม้ไม่ถูกมองโกลยึดก็ถูกพวกกิมพวกเซี่ยยึดได้อยู่ดี ขณะที่สมัยของอเล็กซานเดอร์นั้น นครรัฐกรีกต่างๆ และอาณาจักรเปอร์เซียร์มีความแข็งแกร่งมาก รวมถึงแคว้นปัญจาบของอินเดียที่นำโดยยอดนักรบอย่างพระเจ้าเปารวะด้วย จากคุณ : Varalbastra เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 13:43:34

ความคิดเห็นที่ 9 ^ ถ้านับจากจุดเริ่มต้นแล้ว พระเจ้าอเลกซานเดอร์มีพื้นฐานดีกว่าเจงกิสข่านมากมายเลยครับ ก่อนครองราชย์ มาซิโดเนียของพระเจ้าอเลกซานเดอร์ก็เป็นอาณาจักรที่เข้มแข็งพอตัวอยู่แล้วตั้งแต่สมัยพระบิดาของพระองค์ เรียกว่าพระเจ้าอเลกซานเดอร์มาต่อยอดจากรากฐานที่ดีอยู่แล้ว แต่ท่านเจงกิสข่านนี่ต้องเรียกว่า เริ่มต้นจากศูนย์เลยก็ว่าได้ แถมบางช่วงลงไปติดลบด้วยซ้ำ แต่ก็สามารถสร้างตัวจากผู้นำชนเผ่าเล็กๆ ที่เคยถูกศัตรูไล่ล่าจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด จนกลายเป็นนักรบผู้ยิ่งใหญ่ที่ครอบครองเอเชียร่วมครึ่งทวีปได้สำเร็จ จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 15:06:18

ความคิดเห็นที่ 10 # 9 ถูกต้องดังที่คุณเกียรตินำบอกครับ เพียงแต่ผมอาจจะมองคนละมุมหรือให้น้ำหนักต่างกันนิดนึง คือผมไปให้น้ำหนักกับความเข้มแข็งของคู่ต่อสู้น่ะครับ ผมเข้าใจว่าพระเจ้าฟิลิปได้วางรากฐานไว้ให้พระเจ้าอเลกซานเดอร์ดีทีเดียว อาณาจักรกรีกเริ่มก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างแล้วด้วยความสามารถของพระเจ้าฟิลิป แต่ว่าเสถียรภาพน่าจะไม่ดีเท่าไหร่ จุดจบของพระเจ้าฟิลิปก็คือถูกลอบสังหาร แต่ที่ผมให้น้ำหนักมากที่สุดก็เป็นเรื่องคู่ต่อสู้ เรื่องความยิ่งใหญ่ของชัยชนะน่ะครับ  ตามที่ให้เหตุผลไปแล้ว ผมให้กองทัพของพระเจ้าอเลกซานเดอร์เหนือกว่านิดๆ ไม่ใช่ว่าเก่งกว่าหรือโหดกว่านะครับ เพราะกองทัพมองโกลเข้มแข็งโหดเหี้ยมกว่าเยอะ แต่ที่ให้กองทัพกรีกเหนือกว่าคือพิจารณาจากคู่ต่อสู้อย่างเปอร์เซีย และอินเดียซึ่งยังอยู่ในยุคที่เข้มแข็ง เป็นอาณาจักรใหญ่ มีกองทัพจำนวนมาก ต่างจากกองทัพมองโกลที่บุกตะวันออกกลางและยุโรปหลังสงครามครูเสดเริ่มแล้ว บวกกับยุโรปที่กำลังอยู่ในยุคมืด แบ่งเป็นเมืองเป็นแคว้นตามระบอบฟิวดัล ส่วนจีนก็ถูกพวกกิมกับเซี่ยตีนวดมาจนน่วมแล้ว ต้องถอยหนีลงใต้ตลอด ผมเลยคิดว่ากองทัพของพระเจ้าอเลกซานเดอร์มีชัยชนะที่ยิ่งใหญ่กว่า ถึงแม้แสนยานุภาพจะไม่รุนแรงเท่ามองโกล ตามความเห็นส่วนตัวน่ะครับ จากคุณ : Varalbastra เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 15:37:35

ความคิดเห็นที่ 11 เหตุผลที่ผมพยายามอธิบายใน คห. 10 มันสามารถตอบได้ว่าทำไมเจงกีสข่านจึงสามารถยึดครองอาณาจักรได้มากกว่าพระเจ้าอเลกซานเดอร์ นั่นก็เป็นเพราะว่า (ตามความคิดเห็นส่วนตัวของผม) คู่ต่อสู้ของมองโกลไม่ว่าจะเป็นอาหรับยุคหลังซาลาดิน หรือยุโรปยุคฟิวดัลต่างก็อยู่ในภาวะอ่อนแอกว่ามองโกลเกือบทั้งสิ้น ขณะที่คู่ต่อสู้ของกรีก เช่นเปอร์เซียก็ถือว่าพอฟัดพอเหวี่ยง ขณะที่อินเดียก็แข็งแกร่งและมีอาวุธแปลกๆ เช่นกองทัพช้างซึ่งกองทัพกรีกไม่เคยเจอมาก่อน ปล. คู่ต่อสู้ที่เข้มแข็งที่สุดจริงๆ ของมองโกลน่าจะเป็นชนเผ่าต่างๆ ที่อยู่ใกล้ๆ กันคือแถบจีนตอนเหนือกับแถบเอเชียกลาง มากกว่าจะเป็นอาณาจักรที่อยู่ไกลออกไปอย่างยุโรปและอาหรับ ส่วนตัวก็เลยขอตั้งข้อสังเกตว่าแผนที่มองโกลที่กว้างใหญ่นั้นมันหลอกตาเราอยู่หน่อยๆ เพราะจริงๆ แล้วการเอาชนะอาณาจักรที่อยู่ไกลออกไปก็เปรียบเหมือนการเด็ดผลไม้ที่ใกล้สุกเต็มทีน่ะครับ แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 54 19:22:49 จากคุณ : Varalbastra เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 16:02:49

ความคิดเห็นที่ 12 มองโกล ยุคนั้นอาวุธเหนือกว่าสมัยครูเสดมาก เทียบกันไม่ได้เลย มีเครื่องโยนหิน โยนศพ หอกเพลิง หน้าไม้เป็นชุด กระสุนปู่-หลาน ระเบิดพิษ เจอกันเมื่อไหร่ตายหมด จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 16:18:23

ความคิดเห็นที่ 13 ผมว่าสุดยอดทั้งคู่นั่นแหละ แต่คิดว่าอเล็กซานเดอร์นั้นบ้าพลังมากกว่ามากกกกๆๆๆๆๆๆๆ เป็นนักรบอย่างเดียวไม่สนใจเรื่องการปกครอง รบไปเรื่อยๆจนกว่าจะแพ้หรือตัวเองจะตายน่ะครับ ไปตีอาฟกานิสถานกับอินเดียก็ไม่รู้ว่าไปตีทำไม เหมือนแค่ว่าทางนั้นยังมีอาณาจักร ยังมีคู่ต่อสู้อยู่อีก ก็ไปตีซะเฉยๆ จนทหารทนไม่ไหวต้องขอร้องอ้อนวอนให้เดินทัพกลับ สุดท้ายก็ตายสมใจตอนอายุ 33 ปี พ่อของอเล็กซานเดอร์อาจจะเตรียมกองทัพมาซิดอนไว้พร้อมก็จริง แต่ตอนรบจริงๆเช่นการรบกับเมืองกรีกต่างๆเพื่อตั้งตนเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของกรีกนั้น อเล็กซานเดอร์ก็ร่วมทัพเป็นนายพลคนนึงด้วยนะครับ ตอนนั้นอายุ 16 เอง ดังนั้นอเล็กซานเดอร์เองก็มีส่วนร่วมในการสร้างมาซิดอนให้ยิ่งใหญ่เหมือนกันครับ และอย่าลืมว่าอาณาจักรของอเล็กซานเดอร์นั้นเกิดก่อนมองโกล 1500 ปีนะครับ ยังอยู่ในยุคคลาสสิคช่วงต้นๆ ถึงแม้อาณาจักรจะเล็กกว่า แต่ผมคิดว่าผลงานของอเล็กซานเดอร์นั้นไม่ด้อยกว่าแน่ ส่วนเตมูจินก็เป็นลูกหัวหน้าเผ่าเหมือนกันนะ ถึงตกอับในช่วงต้น แต่ชื่อเสียงของพ่อก็ยังใช้เป็นประโยชน์ได้ ซึ่งก็ถือว่าเตมูจินเก่งที่พลิกกลับมารวบรวมมองโกลเข้าเป็นหนึ่งได้ แต่ก็ใช้เวลานานเพราะเริ่มต้นไม่ดีนี่ล่ะครับ ส่วนอเล็กซานเดอร์กับฟิลลิปผู้พ่อนั้นรวมกรีซได้ตั้งแต่อเล็กซานเดอร์ยังหนุ่มๆ ก็เลยทำให้อเล็กซานเดอร์เริ่มออกยึดโลกได้เร็วกว่า ตั้งแต่อายุ 22 มีเวลาโลดแล่นแค่ 10 ปีก็ยังไปได้ถึงภาคตะวันตกของอินเดีย ส่วนเจงกิสข่านนั้นเร่ิมออกโลดแล่นช้ากว่า เวลาในการโลดแล่นในเวทีโลกนั้นน่าจะประมาณ 20 ปี ยึดเอเซียกลางไปได้แต่ยังมาไม่ถึงยุโรป (แค่มาลองเชิงนิดหน่อย) แต่พอตายแล้วลูกหลานสานงานต่อ ดังนั้นถ้ามองแบบนี้ก็ถือว่าสูสีกันมากครับ จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 17:17:09

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้าเปรียบเป็นเกมส์ ชีวิตอเล็กซานเดอร์คือเกมส์สงครามรบไปทีละฉากๆ มีกองทัพเริ่มต้นมาให้ ระหว่างฉากมีกองทัพมาช่วยเสริม รบไปเรื่อยๆถ้าแพ้หรือตายก็จบเกมส์ (อเล็กซานเดอร์มีแค่กองทัพเดียวและไม่เคยรบแพ้) ส่วนชีวิตเตมูจินและลูกหลานนั้นเป็นเกมส์วางแผน มีทั้งการรบกับศัตรู การเมืองการทูต การพัฒนาบ้านเมือง ค้นคว้า(หรือยึด)เทคโนโลยีความรู้ สามารถนำเทคพวกนี้มาพัฒนากองทัพและบ้านเมืองได้ เลือกได้ว่าจะไปรบกับใครก่อนหลัง จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 17:29:23

ความคิดเห็นที่ 15 อเล็กซานเดอร์แทบไม่เคยรบแพ้เลยจริงๆครับ มีแต่ชนะหรือไม่ก็เลิกรบไปเองเพราะทหารเขาไม่ยอมไปต่อ แต่เจงกีสข่านหรือเตมูจินนี่ รบแพ้มานับต่อนับเหมือนกัน ตั้งตัวได้และก็โดนถล่มแหลกแตกกระจาย และก็กลับมาตั้งตัวได้ใหม่หลายครั้งเหมือนกัน กว่าจะได้ครอบทุ่งหญ้ากว้างครับ ผมว่าศัตรูของเจงกีสข่านก็โหดไม่แพ้อเล็กซานเดอร์เลยครับ ถ้าอเล็กซานเดอร์มีสมรภูมิกัวกาเมลา ที่ทหารกรีกสองหมื่นกว่าคนเอาชนะทหารเปอร์เซียของพระเจ้าดาไลอัสที่ 3 จำนวนเป็นแสนได้ เจงกีสข่านก็มีสมรภูมิที่หูซานเหมิน ที่กองทัพมองโกล 8 หมื่นคนถล่มกองทัพต้าจิน ของหวางเหยียนเฉินอวี้ 4 แสนคนได้เหมือนกัน ถ้าอเล็กซานเดอร์พาชาวกรีกชนะเปอร์เซียที่ยิ่งใหญ่กว่าได้ เจงกีสข่านก็พาชาวมองโกลชนะพวกหนี่เจินที่เคยเป็นเจ้านายมานับร้อยปี และเอาชนะจักรวรรดิอาหรับที่เข้มแข็งที่สุดแห่งหนึ่งอย่าง ควาซีรัม ได้เหมือนกัน จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 18:56:33

ความคิดเห็นที่ 16 อเล็กซานเดอร์แทบไม่เคยรบแพ้เลยจริงๆครับ มีแต่ชนะหรือไม่ก็เลิกรบไปเองเพราะทหารเขาไม่ยอมไปต่อ แต่เจงกีสข่านหรือเตมูจินนี่ รบแพ้มานับต่อนับเหมือนกัน ตั้งตัวได้และก็โดนถล่มแหลกแตกกระจาย และก็กลับมาตั้งตัวได้ใหม่หลายครั้งเหมือนกัน กว่าจะได้ครอบทุ่งหญ้ากว้างครับ ผมว่าศัตรูของเจงกีสข่านก็โหดไม่แพ้อเล็กซานเดอร์เลยครับ ถ้าอเล็กซานเดอร์มีสมรภูมิกัวกาเมลา ที่ทหารกรีกสองหมื่นกว่าคนเอาชนะทหารเปอร์เซียของพระเจ้าดาไลอัสที่ 3 จำนวนเป็นแสนได้ เจงกีสข่านก็มีสมรภูมิที่หูซานเหมิน ที่กองทัพมองโกล 8 หมื่นคนถล่มกองทัพต้าจิน ของหวางเหยียนเฉินอวี้ 4 แสนคนได้เหมือนกัน ถ้าอเล็กซานเดอร์พาชาวกรีกชนะเปอร์เซียที่ยิ่งใหญ่กว่าได้ เจงกีสข่านก็พาชาวมองโกลชนะพวกหนี่เจินที่เคยเป็นเจ้านายมานับร้อยปี และเอาชนะจักรวรรดิอาหรับที่เข้มแข็งที่สุดแห่งหนึ่งอย่าง ควาซีรัม ได้เหมือนกัน จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 18:56:57

ความคิดเห็นที่ 17 เดินไป กับขี่ม้าไป ความล้าก็ต่างกันมากนะครับ อย่าลืมว่า แกนหลักของทหารเจงกิสข่าน คือทหารม้า รุกรบฉับไว จะบุกตะลุยไปได้ไกลก็ไม่แปลก แต่อเล็กซานเดอร์ แกนหลักคือทหารราบ แค่นึกภาพว่าเดินจากกริซมาอินเดียภายในเวลาไม่กี่ปี เท่านี้ก็รู้สึกปวดขาขึ้นมาแล้ว จากคุณ : masked v เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 03:29:35

ความคิดเห็นที่ 18 นอกเรื่องนิด หนังสือเรียน สังคมศึกษา ส.101 ที่เราเรียนตอนม.1 บอกว่าเจงกิสข่านเริ่มต้น รวบรวมได้ไม่เท่าไร แต่กุบไลข่าน (ลูกเจงกิสข่าน)คือคนที่ รวบรวมอาณาจักรได้มากกว่า จำมาตลอด นี่เราเข้าใจผิดมาตลอดหรือเปล่าคะ จากคุณ : superkoy เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 07:51:55

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามาอ่าน สนุกดีค่ะ ขอบคุณที่เพื่อนๆแชร์ เราชอบ เตมูจิน มากกว่า ส่วนตัวม๊าก จากคุณ : ทำไมต้องล็อกอิน เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 11:47:16

ความคิดเห็นที่ 20 ตอนเจงกีสข่านตายในปี ค.ศ. 1227 จักรวรรดิมองโกลมีดินแดนราวๆ 1 ใน 3 ของสมัยกุบไลข่านหน่ะครับ แต่นั่นก็ใหญ่เกือบจะ 6 ใน 10 ของจักรวรรดิโรมันแล้ว เจงกีสข่านพิชิตจักรวรรดิควาซีรัม (หรือที่เรียกกัีนเป็นทางการว่า ควาซาเมียน) อาณาจักรอิสลามที่เข้มแข็งที่สุดแห่งหนึ่งในเอเชียกลางได้ ทำให้เขาครอบครองดินแดนส่วนใหญ่ของอิหร่าน อัฟกานิสถาน และเคอร์กิสสถานได้ เจงกีสข่านพิชิตอาณาจักรซีเซี่ยและซีเหลียวได้ ทำให้เขาครองดินแดนตั้งแต่กานสู-หนิงเซีย ไปจรดไชนีสเตอร์กีส เจงกีสข่านปราบพวกเผ่าต่างๆในเฮยหลงเจียง อาณาจักรทางตะวันออกจึงไปจรดทะเลญี่ปุ่นและหมู่เกาะแซคคาลิน ทางเหนือก็กินไซบีเรียเกือบทั้งหมด ทางใต้ลงมาจรดทางเหนือ แม่น้ำเหลือง ซานตง ซานซี เหลียวตง และเหอเป่ย เป็นดินแดนของมองโกลหมดเลย เรียกว่าตั้งแต่ทะเลญี่ปุ่นไปจรดทะเลสาปแคสเปี้ยน เป็นจักรวรรดิที่เจงกีสข่านพิชิตมาได้หมดครับ แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 54 12:06:51 แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 54 12:05:00 จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 12:03:41

ความคิดเห็นที่ 21 บิดาของเจงกีสข่านคือเยซูไกเป็นหัีวหน้าเผ่าก็จริงครับ แต่เขาก็มีฐานอำนาจไม่ใหญ่โตนัก (ยังไม่สามารถตั้งตัวเป็นข่านได้) เพราะเผ่ามองโกลตอนนั้นเองก็แตกเป็นหลายตระกูลหลายสาย อาศัยที่ทำกินร่วมกัน บางทีก็รวมตัวกันสู้กับข้าศึกเผ่าอื่น บางทีก็ปล้่นชิงกันเองก็มี เยซูไกอาศัยที่ตนเองสืบเชื้อสายมาจาก ชาลาปูข่าน (นับไปเยซูไกเป็นหลานของชาลาปูข่าน) และด้วยความที่รบเก่งมากจนเลื่องลือในทุ่งหญ้า ทำให้สามารถสยบพวกผู้ดีชาวมองโกลจากตระกูลอื่นๆได้ครับ และรวมเอาหลายๆตระกูลมาตั้งเป็นเผ่าฉีเหยียน อาศัยทุ่งราบทางตะวันออกของมองโกลเลียหาเลี้ยงชีพ ตอนหลังเยซูไกก็ขยายอิทธิพลออกไปอีำก โดยไปสาบานเป็นอันต้ากับ หวางข่าน แห่งเผ่าเค่อเลี่ยทางตะวันตก ยิ่งทำให้ชื่อเสียงของเขาดังมากขึ้น แต่ก็ทำให้มีศัตรูมากขึ้นเช่นกัน ตอนนั้นเผ่ามองโกลและเผ่าทาร์ทาร์เป็นศัตรูกันอย่างรุนแรงครับ เพราะตามประวัติศาสตร์นั้น พวกทาร์ทาร์ไปสมคบจักรพรรดิต้าจินมารบกับพวกมองโกล และจัีบเอาชาลาปูข่านไปฆ่าทิ้งที่จงตู ทำให้ตระกูลต่างๆในเผ่ามองโกลจะเป็นศัตรูกับตระกูลต่างๆในเผ่าทาร์ทาร์ แถมสุดท้ายเยซูไกก็โดนคนเผ่าทาร์ทาร์วางยาพิษฆ่าตายนี่แลครับ จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 12:18:44

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้าดันไปอ่านประวัติศาสตร์ที่ชาวยุโยปเขียน alexander เป็น the great   แล้วเขาก็เรียก ทัมมูจิน หรือ เจงกิสข่านว่า  barbarian ดูมันทำ ทั้งๆที่การสงครามทั่วโลกเหมือนกันหมมด ปล้น ฆ่า ริบลูกริบเมีย แย่งดินแดน ขยายพลเมือง แผ่วัฒธรรมของตนเองเข้าไป แล้วเขียนประวัติศาสตร์ใหม่ ทั้งๆที่ทัมมูจิน ตีได้ดินแดนมากว่าหลายเท่า หรือคงคงเพราะเราอิงประวัติศาสตร์ของชาวยุโรปมากกว่า หรือ เพราะเคยได้ยินว่า มองโกลไม่มีภาษาเขียน (ไม่แน่ใจ) จากคุณ : แวะมา (J K 9) เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 05:20:55

ความคิดเห็นที่ 23 อเล็กซานเดอร์ จริงๆในสายตาชาวกรีกอื่นๆที่มีวัฒนธรรมสูง (เอเธนส์ โครินธ์ ไมนอส ครีต ไบเซนเทียม) ก็เรียกว่าเป็นนครรัฐคนเลี้ยงแกะเหมือนกัีันล่ะครับ ขนาดสปาต้าร์ จอมรบก็ยังแขวะว่าวิธีการรบของพวกมาเซดอน ในสมัยพระเจ้าฟิลิป เป็นกลยุทธที่เอารูปแบบฟาแลงซ์ของสปาต้าร์ไปทำให้เพี้ยน แต่จุดเด่นจริงๆของทัพมาเซโดเนีย คือตอนที่อเล็กซานเดอร์นำ ทหารฟาแลงซ์แบบหอกยาวพิเศษ (3-5 เมตร ต้องใช้ 2 มือถือ โดยเปลี่ยนโล่ห์ให้เป็นขนาดเล็ก สามารถติดไว้ที่แขนซ้ายได้เลยโดยไม่ต้องแบกแบบพวกสปาต้าร์) กับการใช้กองทหาีรม้าคอมปาเนี่ยน (หรือทหารม้าพระสหาย) ที่สามารถไล่เหยียบสารพัดกองทัพของนครรัฐกรีกเอาไว้่ได้ มาดูท่านข่าน ขวัญใจผมบ้าง เทคโนโลยีการรบ ผมว่าไม่ใหม่เท่าไหร่นะ เพราะทั้งพลธนูยาว หน้าไม้หลากขนาด ทหารม้าติดธนู หรือ ทหารม้าหอกสั้น สไตล์พวกนี้ก็ไม่ได้ต่างกับนักรบนอกด่านเท่าไหร่ แต่ที่ต่างกัน และทำให้ท่านข่านเข้าขั้นอัจฉริยะ คือการที่สามารถรวมใจสารพัดเผ่าเข้าไว้ด้วยกันนี่แหละ ขนาดอเล็กซานเดอร์ยังทำไม่ได้  ที่ต้องถอนกลับจากอินเดีย ก็เพราะแพ้ใจทหารตัวเอง ใครเป็นคนเถื่อน? ขอตอบคุณ แวะมา (J K 9) ก็อย่างที่บอกไปข้างบน ทั้งคู่ "เถื่อน" ในสายตาของพวกนักวิชาการสายสร้างสรรค์ทั้งคู่ แต่การที่อเล็กซานเดอร์เป็น the great ก็เพราะพระองค์สร้างสรรค์อะไรบางอย่างในด้านสาธารนูปโึภค เอาชัดๆก็เมือง อเล็กซานเดรีย เจงกิสข่าน ยังไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น มากไปกว่าขยายดินแดนไปเรื่อยๆ และคนที่สร้างอาณาจักรให้เจริญรุ่งเรืองขึ้น จริงๆแล้ว ผมให้ กุบไลข่าน ครับ จากคุณ : Ahura เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 12:49:41

ความคิดเห็นที่ 24 ^ อเลกซานเดอร์เป็นพวก "ชาตินิยม" ครับ คือค่อนข้างจะเน้นการเผยแพร่วัฒนธรรมของตัวเองเป็นใหญ่เหนืออารยธรรมคนอื่น ไปตีดินแดนไหนได้ก็พยายามเผยแพร่วัฒนธรรมกรีกเข้าไป แต่เจงกิสข่านและวงศ์ตระกูล ออกจะเป็นพวก "โลกาภิวัฒน์" คือจะเน้นการรับและผสมผสานอารยธรรมต่างๆ เข้ามาไว้ด้วยกันมากกว่า ในอาณาจักรมองโกลจึงเต็มไปด้วยความหลากหลายทางศาสนาและวัฒนธรรมมากมาย แม้กระทั่งในหมู่เชื้อพระวงศ์ลูกหลานของเจงกิสข่านเองบางคนก็เป็นคริสต์ กุบไลข่านกลายเป็นจีนนับถือพุทธแบบลามะ ฮูเลกู (น้องของกุบไลข่าน) ไปตีดินแดนมุสลิมได้หันไปนับถืออิสลาม ฯลฯ จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 21:49:47

ความคิดเห็นที่ 25 ใครเป็น The Great ใครเป็น Barbarian ก็ขึ้นกับว่าอ่านบันทึกใครล่ะครับ คนมองโกลก็ต้องมองเจงกิสข่านเป็น The Great แน่นอน ส่วนอเล็กซานเดอร์นั้นมีความเป็นผู้นำสูงมากๆนะครับ มี Charisma มากจนล้นเลยก็ว่าได้ ไม่แพ้เจงกิสข่านแน่นอน เพราะทหารที่มารบให้นั้นไม่ได้มาจากมาซิดอนเท่านั้น แต่มาจากกรีกทุกเผ่าทุกเมือง พอชนะเปอร์เซียก็มีทหารพื้นเมืองจากเอเซียมาร่วมรบถึงอินเดียด้วย คนที่สามารถนำกองทัพผสมแบบนี้ได้ต้องมีความเป็นผู้นำสูงมากครับ เขาพาทหารเดินเท้าจากกรีซมาอินเดียได้นะครับ ทหารไม่ยอมไปต่อแต่ก็ไม่ได้ปฏิวัติต่ออำนาจของอเล็กซานเดอร์นะ แต่เป็นการขอร้องอ้อนวอนมากกว่า ทหารรักอเล็กซานเดอร์มาก ตอนอเล็กซานเดอร์ใกล้ตาย ทหารก็ขอเดินสวนสนามผ่านอเล็กซานเดอร์เป็นครั้งสุดท้าย พออเล็กซานเดอร์ตายพวกเมืองต่างๆในกรีซก็กระด้างกระเดื่องทันที อเล็กซานเดอร์ไม่"เถื่อน"ด้วย ครูของเขาคืออริสโตเติลนะครับ อเล็กซานเดอร์ชอบการอ่าน ชอบปรัชญา ชอบศิลปะ ไม่ค่อยชอบกีฬา(โอลิมปิค)เท่าไหร่ สุภาพกับผู้หญิง(ผิดวิสัยชายกรีกสมัยนั้น) เสียอย่างเดียวติดเหล้า อเล็กซานเดอร์สนับสนุนให้คนมาซิดอนมาตั้งรกรากในดินแดนที่ยึดมาได้จริง แต่ไม่คิดว่าเป็นเรื่องชาตินิยมอะไร ตอนนั้นคนยังน้อย และชาวกรีกก็นิยมไปตั้งเมือง (Colony) กันอยู่แล้ว และตอนที่ตีเปอร์เซียได้อเล็กซานเดอร์ก็แสดงตนเป็นกษัตริย์เปอร์เซียชัดเจนทั้งการแต่งกาย และใช้วัฒนธรรมกษัตริย์แบบเปอร์เซีย (กษัตริย์เป็นเทพ) จนคนกรีกหมั่นไส้ถึงได้เลิก จากคุณ : HotChoc เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 00:23:18