PANTIP.COM : K10539490 แสงเรืองเรืองที่ส่องประเทืองอยู่ทั่วเมืองไทย คือแม่พิมพ์อันน้อยใหญ่.......................{แตกประเด็นจาก K10475456} [การศึกษา]

แสงเรืองเรืองที่ส่องประเทืองอยู่ทั่วเมืองไทย คือแม่พิมพ์อันน้อยใหญ่.......................{แตกประเด็นจาก K10475456}

กระทู้ที่1 :    http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K10401230/K10401230.html (กระทู้เสียครับ)
                    ผมนำมาลงเฉพาะข้อความตั้งกระทู้ที่นี่ครับ
                    http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K10595636/K10595636.html
ขอบคุณคุณ447 ครับ ที่แจ้งว่าอยู่ในคลังกระทู้
                    http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2011/03/K10401230/K10401230.html
กระทู้ที่2 :    http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K10455834/K10455834.html
กระทู้ที่3 :    http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K10475456/K10475456.html

ผมขอทบทวนที่มาแบบย่อๆนะครับ

30 กว่าปีก่อน ผมพบเด็กที่เรียนระดับวิทยาลัย ทั้งชั้นราว 50-60 คน อาจารย์ผู้สอนบอกว่าทั้งห้องถอดบัญญัติไตรยางค์เป็นแค่ 2 คน

ผมเดินสายสอบถามลงไปตามลำดับชั้นเรียน พบว่าครูผู้สอนได้รับคำสั่ง “ห้ามมีเด็กสอบตก”

ผมสอบถามครูหลายๆท่านว่าสาเหตุที่ทำให้มีเด็กเรียนไม่รู้เรื่องมาจากอะไร เขาก็ตอบว่าเนื่องจากการห้ามมีเด็กสอบตกนี่แหละ เพราะเด็กที่ได้ขึ้นชั้นเรียนมาให้เขาสอนจำนวนมากมายไม่ได้ผ่านเกณฑ์ที่แท้จริงของชั้นเรียนที่แล้วมา ทำให้ เขาไม่มีปัญญาที่จะสอนให้เด็กเหล่านี้เรียนรู้ได้ตามหลักสูตร และเขาก็ต้องจำยอมให้เด็กที่เรียนไม่รู้เรื่องเหล่านี้สอบผ่านเพื่อให้ขึ้นชั้นเรียนที่สูงขึ้นไป

หลังจากนั้นรวมเวลาราว 30 ปี ผมก็ไม่ได้ติดตามเรื่องนี้ เพราะคิดไปเองว่าเมื่อมีคำสั่งที่เกินความสามารถของครูผู้สอนหรือเกิดผลเสีย ก็คงจะมีการแก้ไขปรับปรุงหลังจากใช้ไปไม่นาน

จนกระทั่งมาช่วงปิดเทอมใหญ่ต้นปี 2553 ผมก็ไปเจอเด็กระดับวิทยาลัย กำลังทำการสอบซ่อมครั้งที่ 5 (คือสอบตกมาแล้ว 4 ครั้ง) และอาจารย์หัวหน้าแผนกบอกผมว่าเด็กกลุ่มนี้มีราว 70 % และวันนี้(วันที่สอบ)ต้องให้ผ่านตั้งหมดเพราะต้องส่งเกรดแล้ว และในช่วงเวลาติดต่อกัน ผมก็ได้ข้อมูลมาว่าเด็กนักเรียนชั้นมัธยม(ต้น และ ปลาย) อ่านเขียนหนังสือไม่ได้ก็มี และที่สำคัญนักเรียนในโรงเรียนมัธยมบางแห่งเรียนไม่รู้เรื่องเกินครึ่งห้องเรียน) เมื่อผมสอบถามครูผู้สอน เขาก็บอกว่าต้นเหตุของปัญหาคือ “ห้ามมีเด็กสอบตกซ้ำชั้น”
-----------------

ผมได้นำเรื่องราวดังกล่าวมาโพสตั้งกระทู้ที่นี่ โดยหวังว่าจะได้รับการสนับสนุน แนะนำ และร่วมมือกัน เพื่อทำให้เกิดการแก้ไขที่เป็นประโยชน์ของชาติ ซึ่งก็ได้รับคำแนะนำ + เล่าประสบการณ์ + ความคิดเห็นที่ดีมากมาย + การสนับสนุน มากจนเกินความคาดหวัง

ผมขอเรียนบอกเล่าเหตุการณ์ / บรรยากาศจาก 3 กระทู้ที่ผ่านมาสักเล็กน้อยเพื่อความเข้าใจอันดี

          1. ผมมีส่วนผิดมากตรงที่ผมชอบแขวะ บางครั้งก็ไปแขวะเอาท่านที่ประสงค์ดี เช่นคุณ RakRok12 ซึ่งผมได้ย้อนไปอ่าน คห.ต่างๆ และลิ้งค์ที่ท่านให้มาอย่างละเอียด และทำใจเป็นกลาง ก็พบว่าที่ท่านแนะนำมานั้นถูกต้องครับ และท่านแนะผมด้วยความเป็นห่วง ไม่อยากให้ผมเหนื่อยและเสียเวลาเปล่า แต่ความจริงแล้วก็เป็นความบกพร่องของผมอีกนั่นแหละที่ไม่ได้บอกใน คห.ต่างๆของผมของผมว่าประเด็น จุดที่ผมชี้ หรือทางออกที่ผมเสนอนั้น มันยังไม่ได้เป็นสิ่งที่จะนำไปเสนอต่อผู้ใหญ่ หรือกระทรวง ยังไม่ถึงขั้นตอนนั้น ที่ผมเสนอต่อไปนี้ขอให้ถือว่าเป็นการนำเสนอของสมาชิกคนหนึ่ง ซึ่งจะถูกนำมาพิจารณาร่วมกันว่าความเห็นใดเป็นประโยชน์จริง จึงจะได้มีการหาหลักฐานมาสนับสนุนความคิดนั้นๆต่อไป (เหตุที่ผมโพสข้อความลักษณะในแนวที่ยืนคนละด้านกับคุณ RakRok12 เพราะผมไปเข้าใจว่าคุณ RakRok12 ไม่ต้องการให้มีการปรับปรุงแก้ไขการจัดการการศึกษา ซึ่งในใจของผมๆถือว่าคนที่ไม่ต้องการให้มีการเปลี่ยนแปลงฯเป็นคนที่ไม่หวังดีต่อการศึกษาของชาติ ประกอบกับจังหวะลำดับความเห็นมักจะเข้ามาเหมือนกับจะแย้งและเบรกความเห็นของผมในหลายๆครั้งเช่น ตอนที่ผมเล่าเรื่องครูที่อเมริกาเขาเช็คความพร้อมของหลานผม#198 ซึ่งเป็นเรื่องจริงโดยหลานเขาโทรคุยกับย่า ก่อนหน้าผมนำมาโพสเพียง 2 วัน    ซึ่งก็มี คห.ของคุณRakRok12 ก็มาต่อโดยกล่าวถึง กาลามสูตร เลยทำให้ผมเข้าใจไปว่าคุณ Rakrok12 มาโพสเบรกเพื่อทอนความน่าเชื่อถือของความเห็นที่ผมโพส)
                                         ผมขอโทษคุณ RakRok12 มา ณ ที่นี้ครับ

2. ผมคาดไม่ถึงว่าจะได้รับการต่อต้านจากสมาชิกในบอร์ด คือคุณ Okanail ซึ่งเป็นคนที่สามารถแสดงข้อมูลของการจัดการการศึกษาของไทยที่ใช้อยู่ได้มาก แต่ท่านได้นำข้อมูลมาเพื่อที่จะไม่ให้มีการเคลื่อนไหวในการกดดันหรือเสนอให้มีการปรับปรุงการศึกษาในประเด็นปัญหาที่ผมนำเสนอ โดยเริ่มจาก………….
ท่านนำหลักฐานที่แสดงถึงการเปิดช่องให้ครูสามารถให้เด็กสอบตกได้มาแสดง
หลังจากที่เสียเวลาตอบโต้กันเกือบ 1 เดือน ท่านค่อยเผยออกมาว่า “ไทยยังไม่มีศักยภาพให้มีการสอนซ้ำสำหรับเด็กที่สอบตก”   ซึ่งก็คือห้ามครูให้เด็กสอบตก
       หรือประเด็นเรื่องการนำระบบเกรดมาใช้กับเด็กชั้นประถม ท่านก็บอกว่าระบบเกรดก็คือการแปลงคะแนนหรือเปอร์เซ็นต์ ให้เป็นเกรดเช่นเป็น A,B,C ...เท่านั้น ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการกำหนดลำดับวิชาก่อนหน้าหลังที่จะลงทะเบียนเรียน(กระทรวงแบ่งเด็กเป็นระดับช่วงละ 3 ปี จะเรียนอะไรก่อนหลังก็ได้ ไม่ต้องสอบผ่านวิชาเบื้องต้นของวิชานั้นๆ) ไม่ได้รวมถึงการให้น้ำหนักหน่วยกิจของแต่ละวิชา ฯลฯ เรื่องนี้ยื้อกันไปจนกระทั่งท่านเอาลิ้งค์ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งซึ่งมีเมนู Grading System มาลง (Grading System เป็นหนึ่งในเมนูของเวปโรงเรียน/มหาวิทยาลัย ทั่วๆไปที่เขา จะให้มีไว้เพื่อแสดงให้นักเรียน/นักศึกษาได้รู้ว่าระบบเกรดของเขาคิดอย่างไร ตัวไหนแทนอะไร แต่เขาไม่แจ้งรายละเอียดว่าวิชาที่เรียนว่าจะต้องเรียงลำดับอย่างไร หรือวิชาใดกี่หน่วยกิจ เพราะแต่ละคณะก็เรียนหลักสูตรไม่เหมือนกัน และเขาไม่จำเป็นต้องเอาการจัดความสำคัญของลำดับวิชามาลง เพราะเป็นที่ทราบและใช้เหมือนกันทั่วโลก [ ถ้าจะยกตัวอย่างให้เห็นชัดก็ขอยกตัวอย่างกติกาการแข่งฟุตบอล ฟุตบอลอาชีพของประเทศA   อาจจะกำหนดให้มีนักกีฬาสัญชาติอื่นในทีมได้ไม่เกิน 4 คน แต่ฟุตบอลอาชีพของประเทศB กำหนดให้มีนักกีฬาสัญชาติอื่นได้ไม่เกิน 5 คน แต่กติกาในการแข่งขันอื่นๆ ก็จะเป็นมาตรฐานเดียวกันทุกประเทศ] แล้วมีท่านหนึ่ง ทำเป็นสงสัยสอบถามท่านเกี่ยวกับข้อความในลิ้งค์นั้น(กระทู้ที่3, คห.96) แล้วท่านก็ตอบว่าเอามาลงเพราะ คห.2 ทำนองว่าสับสนในคำว่าระบบเกรด   แล้วผู้ที่ถามก็บอกว่าเข้าใจแล้ว ขอขอบคุณ(กระทู้ที่3, คห.106)    การ ถาม – ตอบ เช่นนี้ทำให้เพื่อนๆที่ไม่สนใจประเด็นระบบเกรดเมื่ออ่านคห. 106 ก็จะเข้าใจว่าระบบเกรดของคุณ Okanail เสนอนั้นถูก แต่ของผมผิด ทั้งๆที่ระบบเกรดที่ผมบอกนั้นมันถูกต้องเป็นมาตรฐานใช้กันทั่วไป   แต่ที่กระทรวงเอามาใช้ตามที่คุณOkanail บอกนั้น เป็นแค่การเทียบคะแนนสอบให้เป็นเกรดเท่านั้น (ถือว่าการ ถาม-ตอบ ข้างต้นเป็นวิธีตบตาผู้อ่านครับ)

                     ถ้าเราได้คนที่รู้เรื่องการจัดการศึกษาของไทย และมาช่วยอย่างจริงใจ จะเป็นผลดีต่อส่วนรวมมาก เพราะเราจะไม่เสียเวลา ได้รู้สิ่งที่กระทรวงทำไปแล้ว ได้รู้ผล ได้รู้ข้อจำกัด ไม่ใช่ใช้เทคนิคต่างๆนาๆมาบิดเบือนเพื่อแบ่งแยก หรือเพื่อให้เกิดความไม่เข้าใจกันในหมู่คนที่อยากให้มีการปรับปรุงการศึกษาของไทย แถมยังมีการทำเป็นเนียน เสนอเป็นคนจัดเตรียมสถานที่ประชุม เพื่อรวบรวมคนที่สนใจอยากให้มีการแก้ไขฯ ทั้งๆที่ตนเองเห็นว่าทุกวันนี้กระทรวงทำดีแล้วไม่ต้องมีการแก้ไขอะไร
(ถ้าสิ่งที่กระทรวงทำอยู่แล้วดี คุณภาพการศึกษาของเด็กไทยก็จะแย่แบบที่ปรากฏให้เห็นชัดเจนเหรอครับ)

                       ส่วนวิธีการทำงานของพวกเรา ผมคิดว่าการแก้ไขในเบื้องนี้ยังไม่ใช่การทำงานร่วมกับผู้รับผิดชอบของกระทรวง แต่ต้องระดมแนวความคิดระดับต้น เรียบเรียงให้ชัดเจน แล้วนำเสนอครูผู้สอน ปลุกระดมครูทั่วประเทศให้ได้มากที่สุดที่จะทำได้   เพื่อให้มีการปรับปรุงแนวความคิดระดับต้นที่เราช่วยกันทำขึ้นมา    เพราะผู้ปฏิบัติจะเป็นผู้ที่เห็นอีกด้านหนึ่งมากกว่า แล้วค่อยผลักดันให้เกิดการปรับปรุงแก้ไขในระดับชาติ ครับ
                       งานนี้จะสำเร็จได้ก็ด้วยคณะครูครับ พวกเราเป็นได้เพียงจุดประกาย ช่วยกันกระจายเพื่อให้ครูได้เกิดการรวมกลุ่มให้มีการแก้ไข

        ========== แสงเรืองเรืองที่ส่องประเทืองอยู่ทั่วเมืองไทย คือแม่พิมพ์อันน้อยใหญ่.........................============
ครูแต่ละคน   เทียนคนละเล่ม มารวมกัน จะส่องสว่างให้เกิดการแก้ไข อย่าให้โดนลดศักดิ์ศรีแบบที่เป็นอยู่ครับ

......................................

ผมขออนุญาตแสดงกรอบ ในส่วนของผมดังนี้ครับ

(ส่วนหนึ่งของแนวคิดที่จะนำเสนอ ผมได้มากจากการสอบถาม และอีกหลายส่วนที่สำคัญซึ่งผมได้เก็บเกี่ยวจากความเห็นของท่านทั้งหลายจาก 3 กระทู้ข้างต้นครับ แต่ผมจะขอไม่อ้างชื่อ หรือที่มาครับ ส่วนจะเป็น คห.ของท่านใดก็ขอขอบคุณ ณ ที่นี้นะครับ)

1. การจะทำอะไรกับการจัดการการศึกษา ผมอยากจะให้คำนึงถึงศักดิ์ศรีของครูเป็นสำคัญครับ ที่ผ่านมานั้นเป็นเช่นไร เราท่านต่างรู้กันอยู่นะครับ ผมไม่อยากให้อาชีพครูเป็นอาชีพของธุรกิจ อยากดึงกลับมาให้เป็นอาชีพที่มีเกียรติ เป็นอาชีพพิเศษพิเศษที่เป็นบุพการีที่เลี้ยงดูลูกศิษย์ด้านความรู้ความสามารถ เพื่อให้ลูกศิษย์เป็นคนมีคุณธรรม-มีความรู้-สามารถที่จะหาเลี้ยงตัว และเป็นประโยชน์แก่สังคม ผมขอเล่าเรื่องสมมติ ดังนี้ครับ
............ดญ.สมศรี ใฝ่ฝันอยากเป็นครู ตั้งแต่เป็นเด็ก   พยายามดิ้นรนศึกษา หาที่สอบ ที่เรียน จนจบมาได้เป็นครูสมใจนึก ครูสมศรีถูกส่งไปสอนที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ให้สอนชั้น ป.3 วันแรกที่เริ่มสอน ครูสมศรีรู้สึกช็อค “โอยตายละ เราจะทำอย่างไรดี อุตส่าห์อ่านหนังสือเตรียมการสอนมาอย่างดี แต่เท่าที่ลองเช็คความรู้ของเด็ก มีพอรู้เรื่องระดับตำราป.2 ที่เด็กสอบผ่านมาแล้ว มีไม่ถึงครึ่งห้อง อ่านหนังสือไม่ออกก็แยะ   เวลาผ่านไป...ครูสมศรีพยายามสอนเด็กกลุ่มที่พอเรียนรู้เรื่อง พยายามเข็นเด็กที่ไม่ยอมรู้เรื่อง เข็นมากเด็กพวกที่พอเรียนรู้เรื่องก็เบื่อ แล้วพวกที่อ่านไม่ออกเลยจะทำไงดี สู้ไปๆๆๆ จนครบปี เด็กสอบไม่ผ่านมีครึ่งห้อง   ถามครูคนอื่นๆ เขาก็บอกว่าก็ให้เด็กผ่านๆขึ้นไปนั่นแหละ ใครๆเขาก็ทำแบบนี้ ขืนให้มีเด็กสอบตก ครูคิดเหรอว่าอีก 1 ปี เด็กพวกที่สอบตกจะเรียนรู้เรื่อง ครูก็สอนพวกนี้มาตั้งปีแล้วนี่ครูน่าจะรู้ และถ้าให้เด็กตก ครูโดนเฉ่งแน่นอน ครูสมศรีก็เลยให้เด็กสอบผ่านยกชั้น

             พอทำครั้งแรกได้ ปีถัดไปก็ง่ายที่จะใช้วิธีเดิม ครูสมศรีรู้สึกหมดศักดิ์ศรีไปเรื่อยๆ เริ่มมีเสียงชาวบ้านที่ลูกหลานที่มาเรียนแล้วแต่ไม่ได้มีวิชาความรู้จากโรงเรียนมาเข้าหู “ไอ้แดงเหรอ ปีที่แล้วก็ครูสมศรีไง เป็นครูประจำชั้น จบป.3มาแต่ยังอ่านหนังสือไม่ออก” ครูสมศรี รู้สึกเก็บกด อารมณ์ร้ายขึ้นเรื่อยๆโดยไม่รู้ตัว ความฝันที่จะเป็นครูแบบที่เคยวาดฝันไว้ก็ถอยห่างไปเรื่อยๆ แล้วความก้าวหน้าล่ะ ก็ต้องมี ตามอายุราชการ   และเบื้องบนยังมีทางออกส่งเสริมความก้าวหน้าให้อีก โดยการทำผลงานทางวิชาการ ผลงานแบบนี้ทำอย่างไรล่ะ..............(ส่วนใหญ่ทำอย่างไร ท่านที่อยู่ในวงการคงจะพอรู้นะครับ) ครูสมศรีเคยได้ยินอาจารย์พูดถึงวิธีทำตอนสมัยเรียนครู เลยไปลุยลองทำดู ลุยลงไปทำแล้วโอ...มันยากและใช้เวลามากเลย    อ้าวแล้วลูกศิษย์ล่ะ พวกที่พอจะเข็นได้บ้าง เอาไว้ก่อนละกัน ครูสมศรีขอก้าวหน้าก่อนนะ รุ่นน้องแซงไปหลายคนแล้ว    เรื่องราวก็ดำเนินไปตามครรลองขอให้เพื่อนๆพอจะนึกต่อไปเองนะครับ

ดังนั้นการมอบภาระให้ครูจะต้องมอบให้ครูทำในสิ่งที่ครูสามารถทำได้ ไม่ใช่ใครนึกอยากจะยัดเยียดอะไรก็ยัดเยียดเข้าไป ใครอยากจะขายสื่ออะไร วิชาไหน ก็ยัดเยียดเข้าไป ไม่คำนึงว่าครูจะเป็นภาระแค่ไหน เด็กในวัยนั้นจะรับได้ หรือการใช้สื่อชนิดนั้นเหมาะสมกับวัยของเด็กแค่ไหน หากเราไปดูหนังสือเรียนของเด็กชั้น ป.1 จะเห็นได้ชัดเจนว่า ในช่วงที่เด็กกำลังเรียนสะกดคำอ่าน ก็จะมีหนังสือวิชาต่างๆอีกมากมาย ทั้งๆที่เด็กยังอ่านหนังสือไม่ค่อยออก ซึ่งความเป็นจริงแล้วสามารถสอนเด็กให้รับรู้เรื่องราวต่างๆนั้นได้โดยวิธีการอื่น เด็กที่ฉลาด มีความพร้อมกว่าก็จะเรียนไปได้ ส่วนเด็กกลุ่มใหญ่ที่ยังอ่าน-เขียนไม่ได้ ก็จะท้อ และรู้สึกว่าตนเองโง่ ทำให้เด็กหันไปเอาดีด้านอื่น

2. การแก้ไข ควรจะกระทบน้อยที่สุด
ทราบมาว่าไทยไม่สามารถจัดให้มีการสอนซ้ำได้
สมมติโรงเรียนสอน ป.1 ถึง ป. 6 มีชั้นละ 4 ห้องเรียน ถ้าให้มีห้องที่สอนซ้ำกรณีสอบตกซ้ำชั้น(ระบบเปอร์เซ็นต์)   ชั้นละ 1 ห้อง (น่าจะเป็นตัวเลขที่ใกล้เคียงกับความจริงในปัจจุบัน คือมีเด็กเรียนไม่ผ่านเกณฑ์ที่แท้จริงไม่ต่ำกว่า 25% ..ไม่นับโรงเรียนที่มีคุณภาพที่ดีนะครับ) โรงเรียนนั้นต้องเพิ่มห้องเรียนถึง 6 ห้อง ซึ่งทำไม่ได้แน่นอน (ทั่วประเทศเต้องเพิ่มห้องเรียนป็นเท่าไร?)
ถ้าเป็นระบบเกรดล่ะ เด็กสอบตกเป็นบางวิชา อันนี้พอจะเป็นไปได้ ถ้าให้มีการสอนภาคฤดูร้อน แต่ก็ไม่ทราบว่าจะติดขัดที่ปัญหาอะไรไหม   แต่ถ้าเรียนภาคฤดูร้อนแล้ว เด็กยังสอบวิชานั้นไม่ผ่าน จะทำอย่างไร)

ผมจึงได้เสนอให้ใช้ระบบเปอร์เซ็นต์ในการวัดผลเด็กชั้นประถม เพราะเด็กเองก็ไม่พร้อมและไม่เหมาะที่จะเรียนภายใต้ระบบเกรด

คราวนี้มาดูว่า ถ้าวิธีไหนก็ไม่ได้ จะทำอย่างไร ผมก็ขอเสนอไว้ 2 วิธี เพื่อนๆท่านใดคิดวิธีดีๆได้ก็ช่วยกันออกความคิดนะครับ หรือแนวของใครดีพอใช้ แต่บกพร่องตรงไหนก็ขอให้ช่วยกันปรับปรุงครับ

     2.1 ผมเสนอว่าให้มีการตรวจวัดความพร้อมของเด็กก่อนเรียน / เตรียมเด็กให้พร้อมก่อนเรียนครับ ดังนั้นที่เคยพูดว่าเด็กที่ผ่าน ป.1 จะขึ้น ป.2 ได้นั้นต้องอ่านออก-เขียนได้ + บวก-ลบเลขง่ายๆเป็นนั้น การที่จะให้เด็กทำได้ตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้อย่างแท้จริง เด็กที่ขึ้น ป.1 จะต้องมีฐานความรู้ที่เหมาะสม อาจจะโดยยอมเสียเวลาทั้งชั้นเรียน 1 เดือน เพื่อปรับฐานให้เด็กพร้อมทั้งห้อง หรือไม่เช่นนั้นครูชั้นอนุบาล 2 ก็จะต้องประเมินเด็กก่อนว่าเด็กพร้อมที่จะให้ขึ้นไปเรียนชั้น ป.1หรือยัง   หรือใช้ทั้ง 2 วิธี
ซึ่งการกระทำแบบข้างบน น่าจะเบาภาระของครูชั้น ป.1 ในการสอนให้เด็กมีความรู้ตามเกณฑ์

     2.2 เสนอให้มีการลดหลักสูตรของชั้น ป.1 ลง ให้เด็กได้ใช้เวลาในห้องเรียนลดลง การให้ความรู้ด้านอื่นๆเช่น วิชาการงานอาชีพ, วิทยาศาสตร์ ฯลฯ ใช้วิธีสอนโดยเทคนิคต่างๆ เช่นเสริมความรู้ด้านนั้นๆด้วยการละเล่น เช่น เล่นว่าว, เล่นซื้อขายของให้มีการรับเงิน รวมเงิน ทอนเงิน   ส่วนวิชา อ่าน-เขียนไทย และภาษาต่างประเทศ ให้เน้นวิธีที่ใช้คนสอนมากกว่าสื่อ ให้เด็กได้ฟัง – พูด – อ่าน – เขียน มากๆ   สอนโดยสื่อหนังสือหรือ sheet สำเร็จรูปให้น้อยที่สุด
2.3 ...................ผมขอเสนอวิธีประเมินเด็ก(สอบไล่ ป.1)สำหรับวาระ-รุ่นแรกๆ ในแต่ละโรงเรียนโดยให้เป็นคณะกรรมการ (ไม่อยากให้เป็นการวินิจฉัยของครูประจำชั้นเพียงคนเดียว) ประกอบด้วยหลายภาคส่วน เพื่อวัดประเด็นหลักๆที่คิดว่าจำเป็นสำหรับเด็กที่จะเรียนต่อชั้น ป.2 ...--เหตุผลเพราะที่ผ่านมาการให้เด็กสอบได้กลายเป็นวัฒนธรรม ผมเลยคิดว่าน่าจะมีกระบวนการมาเสริมเพื่อให้การประเมินเด็กแม่นตรงขึ้นครับ   (เสนอ + แก้ไขเมื่อ 10/05/2554)...........
2.4.................................
2.5 ....................................
(ช่วยกันเติมเต็มนะครับ)
(ช่วงแรกจะเป็นแบบนี้ได้ไหมครับ คือขอให้สมาชิกท่านที่เสนอตัว ช่วยเขียนความเห็น สมมติ คห. 30 แล้วนำเอาข้อเสนอต่างๆไปลงไว้   เมื่อมีท่านใดจะเสนอความเห็นในการปรับปรุงการศึกษา ก็หลังไมค์ไปหาเจ้าของ คห.30   แล้วเจ้าของ คห.30 ก็เข้าไปแก้ไข เพิ่มข้อเสนอนั้นเข้าไปในหัวข้อลำดับถัดไป เพื่อเป็นการรวบรวมข้อเสนอไว้ที่เดียว)

ถ้าทำแล้ว ยังมีเด็กที่ไม่ผ่านเกณฑ์   ยังมีเด็กที่สอบตกอยู่ล่ะ จะทำอย่างไร?? (แต่จำนวนเด็กที่มีความรู้ไม่ถึงเกณฑ์หลังจากที่ได้มีการแก้ไขน่าจะเหลือจำนวนน้อยมากเมื่อเทียบกับปัจจุบัน)
ผมว่าอย่างไรก็ต้องมีเด็กที่เรียนจนครบปีแล้วไม่ผ่านเกณฑ์ เพราะงานสร้างคนเป็นไปไม่ได้ว่าผลจะดีได้ครบ 100% เช่นเด็กมาเรียนหนังสือไม่ถึง 1/2 ของเวลาที่ต้องมาเรียน หรือ........ ฯลฯ ถึงตอนนั้นก็จำต้องยอมให้เด็กเรียนซ้ำ หรือจัดเด็กไปห้องเรียนสำหรับเด็กพิเศษlสำหรับเด็กที่ไม่ปกติ ตรงนี้เริ่มชัดเจนแล้วนะครับว่าเราไม่สามารถที่จะใช้ระบบเกรดได้กับเด็กชั้นประถม เพราะเด็กยังเล็กเกินไปไม่พร้อมที่จะใช้ระบบนี้ และไทยเองก็ยังไม่มีศักยภาพพอที่จะเปิดให้มีการเรียนซ้ำวิชาได้สำหรับเด็กในชั้นประถม (ความจริงตั้งแต่ใช้ระบบเกรดมา ชั้นมัธยมไทยก็ยังจัดการให้มีการเรียนซ้ำวิชาไม่ได้) ตรงนี้ต้องมาชั่งน้ำหนักดูว่าระหว่างการให้เด็กเรียนซ้ำชั้น กับการจัดการเปิดสอนวิชาที่เด็กสอบตก อย่างไหนจะสามารถทำได้ดีกว่า

ผมขอความกรุณา ดังนี้ครับ
1.   ขอให้เสนอตัวออกมาช่วยกัน
2.   ขอแนวทางปฏิบัติที่คิดว่ากระทรวงควรจะทำ
3.   ขอแนวทางในการรวมกลุ่ม เพื่อทำงานร่วมกันบนเครือข่ายอินเตอร์เน็ท (ที่ผ่านมาผมขอให้ท่านที่สนใจจะช่วยกันให้ "หลังไมค์" มาที่ผม ก็มีหลายๆท่านให้ความสนใจติดต่อมา แต่ผมคิดว่ามันเป็นช่องทางที่แคบเกินไป ไม่เปิดเผยเท่าที่ควรจึงอยากจะได้แนวทางรวมกันที่เหมาะสมกว่าวิธีเดิมครับ)

ทั้งนี้ผมขอที่จะเป็นสมาชิกในกลุ่มด้วย 1 คน 1 เสียง ไม่ขอเป็นแกนนำใดๆทั้งสิ้น (ถึงขอก็ไม่มีใครให้เป็น อิอิ)

=================== โชคดีจงมีแด่ท่านผู้ชมครับ ================

=======ผมขอยกความเป็นเจ้าของกระทู้นี้ให้เป็นของทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ =======

***** ลืมไปครับ กรุณาอย่ากดให้คะแนนผมนะครับ ผมไม่ได้เอาไปใช้อะไรลย เก็บไว้กดให้กำลังใจเพื่อนๆดีกว่าครับ *****

แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 54 21:52:20

แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 54 09:47:45

แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 16:58:12

แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 54 12:01:55

แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 54 17:23:47

แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 54 17:22:05

แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 54 17:06:23

จากคุณ : ครับผม

เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 54 16:59:23

ความคิดเห็นที่ 1

บ้านเมืองเราวิกฤติสุดๆแล้วเรื่องการศึกษา เพราะระบบมันเละหมด

เราเสนอว่าสมควรให้มีการทำอะไรกันที่แหกคอกบ้าง เช่น

เปิดเสรี (ใครวุฒิอะไรก้อให้ลงแข่งได้) ให้มีการแข่งกันวางแผนการสอน สร้างสื่อการสอน และลงมือสอนจริง อย่างเช่นในกระทู้นี้

http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K10528308/K10528308.html

แต่พวกนักวิชาการด้านการศึกษาก้อได้แต่ตอบว่า

"เป็นไปไม่ได้ ยังไม่มีผลงานวิจัยมารองรับ"

ไปอ่านกระทู้นี้ มันเป็นกระทู้ที่เราบ่นๆในห้องยำภาษา

คือเราแปลงานวิจัยให้คนเรียนครูระดับปริญญาเอก (บางคนจบปริญญาโทมาแล้ว และมีตำแหน่งเป็นเป็นศึกษานิเทศน์หรือนิเทศน์ศึกษาอะไรเนี่ย ที่มีลูกน้องด้านการศึกษาในสังกัดตั้งมากมาย...เราไปค้นเจอบนเวปข้อมูลเรื่องการประชุมทางด้านวิชาการที่เขาสื่อสารกับบรรดาลูกน้องเขา) แล้วพบปัญหาที่พวกเขาเขียนภาษาไทยมาซ้ำๆวนๆเหมือนคนสมองทึบคิดไม่เป็น (สงสัยสมองแบบนี้ถึงต้องไปเรียนครู เพราะเรียนอย่างอื่นไม่ผ่าน) ตอนจบเราโดนเบี้ยวค่าแปลด้วยซิ กว่าจะไปทวงเงินมาได้นี่แทบแย่แน่ะ รับจ้างเขียน research papers เป็นภาษาอังกฤษ (บางทีรับจ้างแปลไทยเป็นอังกฤษให้) ให้กับคนเอกสาขาอื่น ส่วนใหญ่ก้อเจอลูกค้าคิดอย่างสร้างสรรค์ แค่ช่วยพวกเขาด้านภาษาอังกฤษเท่านั้น เราเขียนๆ research papers ไป เรายังยกย่องว่า "พวกเขาเก่ง (คือคิดเก่ง)"

แต่อนิจาพอรับจ้างเขียน research papers ให้คนเรียนครูปริญญาเอก (ที่เรียนในมหาลัยจ่ายเงินครบจบแน่ๆ) นี่ ปวดหัวมากๆเลยหละ...เพราะความคิดความอ่านระบบตรรกะพวกเขาชำรุดสุดๆ จนไม่อยากจะพูดอะไรอีกแล้วหละ

ลองไปอ่านข้อมูลได้ที่กระทู้นี้

http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2010/08/K9595330/K9595330.html
แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 54 19:05:39
แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 54 19:03:49
แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 54 18:49:36

จากคุณ : fortuneteller

เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 54 18:43:31

ความคิดเห็นที่ 2

เห็นด้วยกับข้อ 2.2 นะ

ทุกวันนี้ระบบการศึกษาเหมือนจะรีบๆ ยัดความเป็นวิชาการลงไปโดยไม่ดูเลยว่าเด็กแต่ละห้องจะรับได้แค่ไหน

จริงๆ ระบบการเรียนภาคฤดูร้อน มันไม่ควรจะเป็นการกวดวิชานะครับ แต่มันน่าจะเป็นหลักสูตรสำหรับการปรับพื้นเด็กที่พื้นฐานไม่ดีมากกว่า ซึ่งจะเท่ากับว่า เด็กคนหนึ่ง ในช่วงปิดเทอมอาจจะไม่ต้องเรียนเสริมทุกวิชา อาจจะเรียนเฉพาะวิชาที่ตกก็ได้ครับ

ทั้งหมดนี่ว่ากันเฉพาะระดับประถมนะครับ เด็กจะภูิมิใจตัวเอง เชื่อว่าตัวเองทำได้หรือไม่ก็ช่วงประถมนี่ละ อย่างน้อยๆ ให้อ่านออกเขียนได้ บวกลบคูณหารเลขเป็น เดี๋ยวทางอื่นๆ ก็ไปได้เองครับ แม้ว่ามันจะไม่วิชาการจ๋าก็ตาม ( คณิต - วิทย์ไม่ใช่ทุกอย่างของโลกครับ เรามีทางเดินเยอะแยะ สำคัญคือต้องรู้หนังสือก่อนเสมอ )

จากคุณ : TonyMao_NK51 (TonyMao_NK51)

เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 54 20:02:49

ความคิดเห็นที่ 3

ตามมาจากกระทู้เดิมครับ

ร่วมสนับสนุนด้วยคนครับถ้ามีอะไรให้ช่วยเหลือก็บอกกันได้เลยครับ....

ขอยกข้อความจากกระทู้เดิมที่ได้เสนอไว้ครับ

ชั้นประถม การเรียนรู้คู่ความสนุกสนาน...

ในช่วง 1 ปีของ ป.1 นั้น ประสบการณ์ทั้งหลายส่วนใหญ่เกิดจากการเล่น

ถ้าเน้นการเรียนรู้เฉพาะการอ่านออกเขียนได้ ด้านเดียว + เรื่องวินัย การตรงต่อเวลา

ใน 1 ปีทำซ้ำๆ เฉพาะการอ่านออกเขียนได้ ผมว่าสามารถทำได้แน่นอน (แต่ต้องตัดวิชาที่ไม่จำเป็นออกซะ)

บางคนเรียนได้ 2-3 ภาษาด้วยซ้ำ...

ส่วนการประเมินผลว่าผ่าน/ไม่ผ่าน ต้องเรียนใหม่หรือไม่ ครูต้องประสานงานกับผู้ปกครอง

โดยจบเทอมแรก คนที่ยังอ่อนก็ อาจจะต้องเรียนเพิ่มตอนเย็น (ปัจจุบันก็มีอยู่แล้ว)

ถ้ายังไม่พอก็ต้องเรียนเสริม ในตอนเย็นของ ป.2 หรือไม่ก็ต้องยอมรับชั้นเรียนพิเศษ ที่พัฒนาการช้ากว่าคนอื่น

คนที่ช้าตอนประถม ไม่จำเป็นจะต้องอาย หรือเป็นคนล้มเหลวในชีวิต (ตรงนี้ต้องคุยกับผู้ปกครองให้เข้าใจ)

ยกตัวอย่างไอสไตน์ คนดังอื่นๆ ที่เรียนช้ากว่าคนอื่นๆก็ประสบความสำเร็จได้

ที่เน้นความมีวินัย เพราะวินัยเป็นพื้นฐานสำคัญที่จะทำให้เด็กๆ เรียนรู้ความรับผิดชอบต่อตนเอง และทำให้การเรียนในชั้นต่อๆไปไม่ติดขัด

จากคุณ : kkkai525

เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 54 20:10:15

ความคิดเห็นที่ 4

จขกท

ความเห็นของผมคือ ปัญหาใหญ่สุดของระบบการศึกษาไทย คือ ครูไม่มีความรู้

ไม่เพียงแต่นักเรียนมัธยมอ่านหนังสือไม่ออก ครูบางท่านเองก็อ่านหนังสือไม่ค่อยออก

หลักฐานที่ปฏิเสธไม่ได้ คือ ผลสอบวัดความรู้ครูของสพฐ ซึ่งทำขึ้นเมือสองปีที่แล้ว ครูส่วนใหญสอบตกในวิชาที่ตัวเองสอน

วิธีที่แก้ปัญหา คือ หาครูที่มีความรู้มาสอนนักเรียน ไม่ใช่ปล่อยให้คนที่ไม่มีความรู้ใช้ใบประกอบวิชาชีพครูมาทำลายอนาคตของเด็กนักเรียน

จากคุณ : คนไทย

เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 54 20:11:37 A:58.9.50.245 X: TicketID:117365

ความคิดเห็นที่ 5

ถ้าพื้นฐานของ ป.1...

ให้เริ่มต้นกับ เรื่องการมีวินัย เคารพสิทธิของผู้อื่น และ ตรงต่อเวลาได้

อันนี้จะเป็นพื้นฐานสำคัญต่อการเรียนรู้ในชั้นต่อๆไปได้แน่นอนครับ...

ไม้อ่อนดัดง่ายครับ...

จากคุณ : kkkai525

เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 54 20:30:06

ความคิดเห็นที่ 6

อันนี้จากประสบการณ์ตรงของแม่ผมครับ...

แม่ผมมีประสบการณ์ตรงกับการสอนเด็ก ป.1 (สอนมาตลอด 40 ปี ปัจจุบันเกษียณแล้ว)

แม่ไม่ได้มีความรู้เหมือนครูในปัจจุบัน สื่อการสอนไฮเทคก็ทำไม่เป็น

ด้านคอมพิวเตอร์ก็ใช้ไม่ได้ สอบวิทยฐานะ ก็ไม่ได้ทำ...

ส่วนเด็กๆที่สอนมีหลายประเภท เนื่องจากเป็น รร.รัฐบาล

แต่สิ่งแม่ผมจะพยายามสอนก็คือเด็กต้องอ่านออกเขียนได้ ก่อนไป ป.2

(เพราะครู ป.2 ส่วนใหญ่จะโทษครู ป.1 ถ้าเด็กอ่านหนังสือยังไม่ได้)

คนไหนที่อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ แม่ผมมีวิธีการที่ผมว่า นักวิชาการหรือคนในกระทรวงฯ ไม่เคยคิดกันมาก่อน

นั่นคือ แม่ผมจะให้เด็กที่เรียนเก่งกว่าคนอื่น หรือ เรียนเร็วกว่าคนอื่น ช่วยสอนเด็กๆ ที่ยังไม่เป็น/ยังไม่เก่ง

ทำให้เป็นประโยชน์ต่อเด็กที่เก่งได้ทบทวนความรู้และเด็กที่ไม่เก่งก็จะกล้าเรียนไปกับเพื่อนด้วย และยังเป็นการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีในหมู่เด็กๆ ด้วย

(เด็กกับครู บ้างครั้งไม่ค่อยเปิดใจกันมากเท่าไหร่ แต่ กับเด็กด้วยกันแล้วจะสื่อสารกันได้ดีกว่าเยอะ)

ส่วนการสร้างแรงจูงใจเด็กให้เรียนนั้น ก็ให้เด็กๆ เล่นเกมส์หรือแข่งขันกัน และให้ขนม/ของเล่นเป็นรางวัลให้กับเด็กที่มีความพยายาม

เด็กๆ ที่ยังไม่อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้แม่ผมก็สอนพิเศษต่อให้ตอนเย็นๆ ก่อนผู้ปกครองมารับ

ผมว่าปัจจุบัน ครูดีๆยังมีอีกเยอะครับ แต่ปัญหาครูก็เยอะด้วย การจัดการของแต่ละโรงเรียนก็ต่างกันถ้ารวมกลุ่มครู ป.1 ได้น่าจะเห็นอะไรๆได้มากขึ้นนะครับ

จากคุณ : kkkai525

เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 54 20:33:53

ความคิดเห็นที่ 7

ติดตามจากกระทู้เดิม
เห็นด้วยกับข้อ2.1 ประสบการณ์จากตนเองที่เป็นลูกครู ขลุกอยู่กับพี่ๆที่เข้าเรียนแล้วตอนเป็นเด็กไม่มีชั้นอนุบาล เรียนโรงเรียนประชาบาล อ่านออกเขียนได้ตั้งแต่3-4ขวบ เพราะตอนเย็นพ่อจะสอนหนังสือ เริ่มไปโรงเรียนตั้งแต่4ขวบ สอบผ่านป.1ตั้งแต่ไม่5ขวบแต่ก็ต้องเรียนซ้ำชั้นไปเรื่อยๆ จน6ขวบจึงได้เลื่อนชั้น ไม่ได้อวดตนเองแต่จะสื่อสารว่าเด็กแต่ละคนมีความพร้อมไม่เท่ากัน และถึงแม้จะมีความฉลาดทางสติปัญญาแต่ความฉลาดทางอารมณ์ก็เป็นสิ่งที่สำคัญ การประเมินความพร้อมของเด็กควบคู่ไปกับการเตรียมความพร้อมของเด็กหรือสอนเสริมเด็กที่ไม่ผ่านในช่วงปิดภาคฤดูร้อนตามที่ คุณkkkai525 เป็นวิธีการที่น่าสนใจและเป็นไปได้ในทางปฏิบัติมากๆ เพราะในความเป็นจริงไม่จำเป็นต้องปิดภาคเรียนยาวนานขนาดที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ให้เด็กๆลั้นลาแต่เลื่อนชั้นขึ้นไปอย่างโง่ๆตาใสกับการที่เด็กที่เรียนซ้ำวิชาที่ไม่ผ่านหรือมาเตรียมความพร้อมชิวๆกว่าการเรียนในภาคปกติ เด็กๆเองก็คงไม่รู้สึกลำบาก ผู้ปกครองก็ไม่ต้องเป็นภาระดูแลป้องกันอันตรายจากการเด็กไปเล่นซน เพราะจริงๆเด็กๆบางส่วนปิดภาคฤดูร้อนก็ไปเรียนพิเศษอยู่แล้ว
วันนี้เสนอแค่นี้ก่อนนะ ค่อย เจอกันอีกละกัน

จากคุณ : mangpongja (mangpongja)

เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 54 21:13:37

ความคิดเห็นที่ 8

เป้าหมายของการศึกษาจริงๆคืออะไร เอามาให้เป็นกำลังใจครับ

จากคุณ : Sirumkung

เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 54 22:40:28

ความคิดเห็นที่ 9

ผมว่าจุดที่เป็นปัญหา มันอยู่ที่พื้นฐาน

ระบบสังคมขนาดเล็กสุดของประเทศไทย ถูกทำลายจนพังยับเยิน ด้วยเศรษฐกิจ สังคม และการเมือง
เรา(แทบ)ไม่มีครอบครัวขยาย .. ปู่ย่าตายาย พ่อแม่ลูกหลาน อยู่ร่วมรวมกัน

มีแค่ พ่อ แม่ ลูก
พ่อ แม่ ต้องทำมาหากิน

โยนภาระการเลี้ยงดู การสอน สังคม จริยธรรม ทัศนคติ ฯลฯ ทุกอย่าง ไปให้ที่ครู, ไปให้โรงเรียน, ไปให้ ศธ.

บังคับว่า ครู, โรงเรียน, ศธ ต้อง ทำเด็ก ให้เป็นเด็กดี มีความรู้ มีคุณธรรม มีไหวพริบ มีปฏิภาณ ฯลฯ

บังคับให้ครูและโรงเรียน ซึ่งต้องดูแลเด็กนับสิบนับร้อย
ทำให้เด็กเหล่านั้น เป็นซุปเปอร์แมนให้ได้

ทั้งๆที่พ่อ-แม่ 2 คน vs ลูก 1-2 คน ยังทำให้ีดีไม่ได้

โดยอ้างว่า ก็นี่มันเป็นอาชีพครู เป็นหน้าที่ครู เป็นหน้าที่โรงเรียน เป็นหน้าที่ ศธ. ฯลฯ
ฉนั้น คุณต้องทำให้ดี เพราะผมมอบหมายความรับผิดชอบนี้ให้คุณแล้ว ...

.. มันก็พัง

จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง

เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 54 23:46:18

ความคิดเห็นที่ 10

จะมีการพัฒนาครูก็ดี พัฒนาระบบการเรียนการสอนก็ดี
ผมอยากให้ผู้ปกครองเด็กป.1 -ป.3 มีส่วนร่วมในการพัฒนาการเรียนรู้ของบุตรหลานของเขาเองด้วย โดยให้ทางรร.มีการจัดประชุมผู้ปกครองแต่ละห้องชั้นเรียน อย่างน้อยเดือนละครั้ง โดยจะใข้กุศโลบาย(เขียนถูกหรือเปล่าครับ)อย่างไรนั้นทางรร.คงจะรู้วิธีดีกว่าผม เพื่อให้ผู้ปกครองมาประชุมพบครูประจำชั้น ให้ครบมากที่สุดยิ่งดี เพื่อมารับรู้ถึงพัฒนาการการเรียนรู้ของบุตรหลานท่านเอง รวมทั้งพฤติกรรมขณะที่เขาอยู่รร.ด้วย

หากมีปัญหาใดๆ จะได้ร่วมกันแก้ไขปรับปรุง เพื่อให้ทันเหตุการณ์ และเป็นการช่วยกันทุกทางที่ให้เด็กๆมีพัฒนาการการเรียนรู้ที่ดียิ่งขึ้น

เหตุผลที่สนับสนุนความคิดของผมก็คือ ทำไมเด็กนร.ห้องเดียวกัน ของทุกรร.
โดยที่การเรียนการสอนเหมือนกันทุกอย่าง แต่ผลการเรียนที่ออกมา จึงแตกต่างกันมากมายนัก แสดงว่าครอบครัวต้องมีผลกับการเรียนรู้แน่นอน

จากคุณ : ศรีวรลักษณ์

เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 54 23:56:57

ความคิดเห็นที่ 11

หนูยังคิดร้อยละไม่ได้เลย.....แต่ว่าหนูไม่ได้โทษระบบการศึกษานะคะ

คือมันเป็นเพราะหนูเองที่รู้ตัวเองว่าไม่ถนัด ไม่ชอบ และไม่อยากเอาดีด้านนี้

แต่หนูกลับชอบการเรียนด้านภาษา สังคม ศาสนา อะไรทำนองนั้นมากกว่า

ดังนั้น ไม่แปลกหรอกจ้ะ ที่แม่หนูจะจิกว่า เรียนมาซะสูงแต่คิดร้อยละไม่เป็น ฮ่าๆๆ

จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 02:03:20

ความคิดเห็นที่ 12

วิธีแก้ง่ายมากๆ วิชาส่วนใหญ่เราก้อเอามาจากฝรั่งตั้งเยอะ เวปต่างประเทศเขาก้อมีบทเรียนระดับมัธยมแจกฟรี เพียงแต่ว่ามันเป็นภาษาอังกฤษเท่านั้นเอง เลยประเทศที่เคยเป็นเมืองขึ้นอังกฤษ อย่างเช่นอินเดียเงี้ย ไม่ต้องเหนื่อยนัก เพราะแค่เอาบนเรียน online ให้เด็กเรียนก้อสบายไปแล้วไม่ต้องไปทำโครงการสร้างครูสายพันธ์ใหม่เรียนตั้ง 5-6 ปี ให้เมื่อย...555+++...

เราเคยเขียนกระทู้เสนอว่าให้ระดมนักแปลๆบทเรียน online ของฝรั่งจากอังกฤษเป็นไทย แล้วแจกฟรีบนเวปไทย แล้วให้เด็กไทยสอบ gcse ของอังกฤษ (โดยแปลข้อสอบจากอังกฤษเป็นไทย) ซึ่งตอนนี้กระทรวงศึกษาไทยก้อยอมเทียบ gcse 5 วิชาให้เป็น ม.6 อยู่แล้ว

แล้วให้จัดตั้งหน่วยงานที่รับใบสมัครเข้ามหาลัย (ที่ส่งทางไปรษณีย์) หรือส่ง online จากเด็กที่ต้องการเข้ามหาลัย แล้วหน่วยงานนั้นก้อประสานงานกับมหาลัยทั้งหมด โดยดูว่ามหาลัยไหนต้องการ gcse วิชาใด เกรดอะไรบ้าง (ทำเหมือนระบบในประเทศอังกฤษ) ซะ

ปัญหาทุกอย่างเรื่อง

1. บทเรียนด้อยคุณภาพ
2. ข้อสอบถามโง่ๆแบบพวก admission
3. ครูสอนไม่เก่ง เพราะครูเองก้อสอบตก ถึงต้องมาเป็นครู
4. ลูกคนรวยได้เปรียบลูกคนจนมากเกินไป

ก้อจะหายไปสิ้น

เราว่าค่าจ้างนักแปลกับค่าลิขสิทธิ์ (ที่ต้องจ่ายให้เจ้าของบทเรียนบนเวปต่างประเทศ) รวมๆกันแล้วถึงจะมาก แต่ก้อเป็นการลงทุนที่

"รับรองได้ผล 100% เต็ม ไม่มีทางพลาดได้เลย เนื่องจากระบบ gcse ของประเทศอังกฤษได้รับการทดสอบมาแล้วหลายชั่วคน"

ไม่เหมือนสร้างครูสายพันธ์ใหม่เรียนตั้ง 5-6 ปี จบมาก้อยังไม่มีทางสร้างสื่อการสอนได้เก่งเท่าสื่อการสอนที่พวกฝรั่งทำไว้ online ในขณะนี้....!!!

เงินทุนที่จะใช้ในโครงการนี้น่ะหรือ? ฟังดูแล้วมหาศาลใช่ไหมล่ะ แต่คิดดูดีๆนะว่า

มันหาไม่ยากนักหรอก เพราะ

1. ผู้ปกครองที่ต้องจ่ายกันทีละเป็นหมื่นๆให้โรงเรียนน่ะ หรือต้องซื้อหนังสือทีละหลายๆพัน น่าจะยินดีบริจาคกันคนละแค่ไม่กี่ร้อยบาท ทั่วประเทศก้อได้เงินบานแล้วหละ

2. websites การศึกษา ที่มี video clips หรือมี contents การสอนวิชาต่างๆพวกนี้ มีรายได้จากโฆษณาได้ นั่นก้อหมายความว่าอาจมีบริษัทเอกชนมาลงทุนด้วยซ้ำไป ซึ่งบริษัทเอกชนที่มาลงทุนก้อน่าที่จะได้รับประโยชน์ในเรื่องการยกเว้นภาษีนะ...

3. รัฐบาลก้อน่าจะให้เงินสนับสนุนได้บ้าง

4. คนที่เก่งวิชาต่างๆ มากๆระดับมืออาชีพจริงๆ เช่น แพทย์ วิศวกร หรือผู้เชี่ยวชาญด้านภาษา หรือสาขาอื่นๆ ตัวจริงเสียงจริง ก้อสามารถเข้ามาช่วยแปลบทเรียนพวกนี้หรือเขียนบทเรียนเสริมจากที่แปลกันมาได้ โดยไม่ใช่แต่จะจำกัดแต่ว่าต้องเป็นคนจบครูมาเท่านั้น เพราะมันเป็นการผูกขาดกันมากเกินไป เอาไว้ให้คนไม่เก่งที่สอบเข้าเรียนสาขาอื่นไม่ได้แล้วแห่กันมาเป็นครูสอนเด็ก

..........................................................................

เคยเขียนกระทู้แบบนี้มาแล้ว แต่เขียนๆไปแล้วเหนื่อยอ้ะ เพราะอะไร?

ทุกทีที่เขียนเสนอแนวคิดใหม่ๆ ในเชิงปฎิบัติ ก้อจะมีนักวิชาการด้านการศึกษาเข้ามาอ่านแล้วตอบว่า

"ทำไม่ได้ เพราะยังไม่มีผลการวิจัยมารองรับ"...

พอกันที ถ้าเรามีลูกนะ เราไม่ส่งไปเรียนหนังสือในโรงเรียนในเมืองไทยหรอก เราจะพูดกับลูกเป็นภาษาอังกฤษตั้งแต่เกิดเลย แล้วพอโตขึ้นก้อให้ลูกหาบทเรียนวิชาต่างๆเป็นภาษาอังกฤษเองจากเวปต่างประเทศนี่แหละ แล้วให้ลูกไปสอบ gcse 5 วิชาแล้วไปเทียบ ม.6 เลย คือสงสารลูกอ้ะ ไม่อยากให้ไปเข้าเรียนระบบบ้าๆแบบนี้ให้สมองเสื่อม...
แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 54 08:08:35

จากคุณ : fortuneteller

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 08:05:00

ความคิดเห็นที่ 13

อยากให้เออาหลักสูตรของ รร นานาชาติ มาปรับใช้ กับนักเรียนไทย ตอนผมเรียน ป. ตรี มีอาจารย์อเมริกันคนหนึ่ง สอนแบบให้ผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง ส่วนใหญ่ให้นิสิต คิด วิเคราะห์ หาหลักฐานอ้างอิงเอง แล้วคอยตะล่อมๆ ให้เห็นภาพโดยรวมชัดเจนขึ้น ส่งผลให้นิสิตรู้จักคิด วิเคราะห์ สังเคราะห์เก่ง จบออกมาก็จะเป็นคนที่มีความมั่นใจ ในขณะเดียวกันก็รู้จักรับฟังความคิดเห็นคนอื่น ด้วยใจเป็นกลาง....

จากคุณ : Mateo2000

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 09:05:36

ความคิดเห็นที่ 14

smile มาเป็นกำลังใจให้คุณครับผม flower flower

เห็นด้วยอย่างยิ่งกับคุณหมอแมวเหมียวฯ พลุ

<< โยนภาระการเลี้ยงดู การสอน สังคม จริยธรรม ทัศนคติ ฯลฯ ทุกอย่าง ไปให้ที่ครู, ไปให้โรงเรียน, ไปให้ ศธ.

บังคับว่า ครู, โรงเรียน, ศธ ต้อง ทำเด็ก ให้เป็นเด็กดี มีความรู้ มีคุณธรรม มีไหวพริบ มีปฏิภาณ ฯลฯ

บังคับให้ครูและโรงเรียน ซึ่งต้องดูแลเด็กนับสิบนับร้อย
ทำให้เด็กเหล่านั้น เป็นซุปเปอร์แมนให้ได้

ทั้งๆที่พ่อ-แม่ 2 คน vs ลูก 1-2 คน ยังทำให้ีดีไม่ได้ exclaim exclaim >>

จากคุณ : 447

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 10:00:03

ความคิดเห็นที่ 15

อ่านมาหลายกระทู้ ไม่รู้จะแสดงความเห็นไปทางไหนดี

อยากเสนออีกเรื่องน่ะคะ่ คือเรื่องเร่งเรียน
เร่งให้ลูกเข้าโรงเรียนเร็วๆ
ไม่แน่ใจว่าจะเพื่อผลักภาระการดูแลลูกให้โรงเรียน เพราะตัวเองต้องทำงาน
หรืออยากให้ลูกเรียนเร็วๆ เก่งๆ เด็กกว่าเพื่อนทั้งชั้นน่าปลื้มใจ

แต่ที่จริงเด็กมีพัฒนาทางการและสมองไม่พร้อมที่จะเรียนรู้
เอาเด็กเล็กไปเขียนหนังสือ กล้ามเนื้อเขายังไม่พร้อม บังคับเขาก็เขียนไม่ได้
เลยฝังใจไปว่า ตัวเองเขียนไม่สวย

เอาเด็กเล็กไปเรียนให้คิดเชิงนามธรรม สมองเด็กยังไม่พัฒนา
เด็กก็เข้าใจว่าตัวเองโง่ ฝังใจไปตลอด

อยากให้โรงเรียนจัดการสอนให้เข้ากับพัฒนาการเด็ก
ไม่จำเป็ฯต้องเร่ง จบมาช้ากว่าหนึ่งปีไม่ได้มีความแตกต่างเลยเมื่อทำงานไปสักระยะ
สู้ให้เรียนตอนพร้อมและจบออกมาอย่างพร้อมที่จะทำงานดีกว่า

และอยากให้พ่อแ่ม่เข้าใจ ว่าเร่งไปจะเกิดผลร้ายกับเด็ก

เด้กไม่ใช่มะม่วงนะคะ ไม่ต้องเร่งบ่มออกมาขาย

จากคุณ : plaka

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 10:24:46

ความคิดเห็นที่ 16

ครูราชการที่ต่างจังหวัด เค้าบอกผมว่า...ถ้าหากว่าเด็กตก ผลงานของโรงเรียนก็จะแย่ แล้วพอผลงานแย่ โรงเรียนก็จะโดนอะไรสารพัด....

ผอ. ก็จะทำอย่างไรดี....
คิดเริ่มต้นที่เอาตัวรอด....
ผอ. ก็บอกได้คำเดียวว่า ให้ผ่านๆไป....
แล้วมันจะรอดได้อย่างไร เมื่อ ใครๆก็ไม่ใช่ครู แต่ ต้องเป็นครู....
ปัญหามันอาจจะไม่ได้อยู่ที่ครู แต่ไม่รู้จะอธิบายยังไง....

องค์ประกอบของการศึกษามี 3 ส่วนหลักๆ คือ
1. นักเรียน
2. คุณครู
3. วิชาที่จะเรียน

ปัจจุบัน เราเอา ISO เข้ามาควบคุมการออกแบบข้อที่ 3 โดยใช้ 2 มาทำ
ผมว่า มาตรฐานมันดีนะครับ แต่ถ้ามันทำให้เป้าหมายเปลี่ยนไป

ISO หรือมาตรฐาน มันใช่ มาตรฐานที่เด็กควรได้รับจริงหรือ...
นักเรียนคือคนที่ต้องรับสิ่งที่เปลี่ยนแปลง เด็กไม่ได้รับมาตรฐาน ISO
แถมบทเรียนก็เน้นง่ายๆ เพราะถ้ายากคุณครูก็คงไม่มีเวลามานั่งทำหลักสูตร

ผมก็เลยไม่รู้ว่า เราเอาอุปกรณ์มาคุมคน หรือคนมาคุมอุปกรณ์

อี่จับซา ตายเพราะกระบี่ ซาเสี่ยวเอี้ย รอดเพราะเข้าใจกระบี่...

ญี่ปุ่น เรียนให้ใช้อุปกรณ์ แต่เราเรียนตามอุปกรณ์ (ชัดๆก็ดูกระแส I Phone)
เรามองหาอุปกรณ์ที่ดูทันสมัยและสะดวก แต่เราไม่รู้ว่าเค้าคิดอย่างไร....
แล้วเรานี่เราเรียนเพื่อเป็นทาสอย่างนั้นหรอ......
แล้วตอนนี้มหาลัยชื่อดังย่านวิภาวดี...ก็กำลังจะเอา Ipad มาใช้เป็นตัวล่อให้สมัคร....

ตอนนี้ผมอดนับถือไม่ได้ที่เด็กสมัยนี้ เล่นเครื่องใช้ไฟฟ้า ได้เก่งกว่า...
แต่ผมรู้สึกแย่ เมื่อเด็กสมัยนี้ไม่สามารถอดทนและเข้าใจที่จะรออย่างมีความหมาย...

ดังนั้น เราควรต้องหาเวลามาทบทวนว่า อะไรที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง แล้วเลือกมาใช้ให้เหมาะสม ดีกว่า...เถียงกันทั้งบนถนนและในเวป(หลายๆกระทู้)

หรือว่า รัฐบาลทุกยุคทุกสมัย ต้องการสร้างเราให้เป็นทาส....ตลอดไป....
แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 54 10:56:52

จากคุณ : ซาเสี่ยวเอี้ยเลี่ยวม่งเซียง (คุณชายสามแห่งตระกูลเลี่ยว)

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 10:54:38

ความคิดเห็นที่ 17

(ขออภัยครับ: มีเหตุขัดข้อง จึงขอยกเลิกข้อความ)
แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 54 06:19:01
แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 54 11:15:57

จากคุณ : ขามเรียง

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 11:09:50

ความคิดเห็นที่ 18

ตอนสมัยเรียน ม. ปลาย เคยมีเจ้าหน้าที่จากกระทรวง มาสุ่มตัวอย่างสัมภาษณ์นักเรียน

เราก็เป็นนึงที่ถูกสุ่มไป มีคำถามหลายคำถาม แต่ที่จำได้ดีที่สุด มีคำถามนึงถามว่า

"หนูรู้มั้ยว่า ถ้าได้เกรด 0 ต้องทำอย่างไร"

เราก็ตอบว่า "ก็สอบซ่อมค่ะ"

เจ้าหน้าที่ถามต่อว่า "แล้วรู้มั้ยว่า สอบซ่อมต้องทำอย่างไร"

เราก็ตอบว่า "ทราบแต่ว่าต้องลงทะเบียนสอบซ่อมค่ะ แต่ต้องทำยังงัยบ้างไม่ทราบขั้นตอน เพราะหนูไม่เคยสอบตกเลยไม่เคยสอบซ่อมค่ะ"

ระหว่างที่เราตอบคำถามนั้นไป ทำให้เราได้คิดว่า จริง ๆ แล้ว การที่เราเรียนเก่ง ได้เกรดดีของห้อง ไม่ได้แปลว่าเราจะฉลาดทุกเรื่อง

เรื่องนี้มันสอนเรามาจนถึงทุกวันนี้ว่า การที่เราไม่เคยผิดพลาดเลย ไม่ได้แปลว่า เราจะเก่งและฉลาดกว่าคนอื่น

ในทางกลับกัน คนที่เขาผิดพลาดบ้าง สอบตกบ้าง เขาจะรู้จักวิธีการแก้ปัญหา

และยอมรับได้หากว่าบางสิ่งบางอย่างในชีวิตไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง

ในขณะที่คนที่เรียนเก่ง ไม่เคยสอบตก จะไม่ค่อยยอมรับเมื่อตัวเองผิดพลาด ซึ่งก็เห็นได้จากข่าวที่ออกมามากมาย เช่น

เครียดเรื่องเรียน สอบไม่ติด ฆ่าตัวตาย เป็นต้น

ไม่รู้จะนำเสนออะไรดี ... แต่ประสบการณ์ตัวเองมีมาแบบนี้ ก็แค่นำมาแบ่งปันเท่านั้น
แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 54 11:18:50

จากคุณ : รัตนมาลี

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 11:17:27

ความคิดเห็นที่ 19

ประเทศไทย ความแตกต่างทางสังคมสูงมาก
ทุกข้อที่ปรับปรุงนั้น อาจจะใช้ได้แต่โรงเรียนใหญ่ๆ เช่น โรงเรียนประจำจังหวัด
ไม่สามารถใช้ได้กับโรงเรียนบ้านนอก ซึ่งผมขอย้ำอย่างมั่นใจว่า
นักรียนบ้านนอกทั้งประเทศ มากกว่านักเรียนในเมืองครับ

น้าแมวเหมียวพูดถูกครับ "ทั้งๆที่พ่อ-แม่ 2 คน vs ลูก 1-2 คน ยังทำให้ีดีไม่ได้ "
ถ้าไม่สามารถทำให้ พ่อแม่ ใส่ใจในการศึกษาของลูกได้ ปรับปรุงไปก็เท่านั้นครับ ไม่เกิดอะไรขึ้นมา ถ้าพ่อแม่ที่ใส่ใจ รู้ว่าลูก อยู่ ป.3 แล้วอ่านหนังสือไม่ออก คงต้องทำอะไรสักอย่างแหละครับ ไม่ใช่ปล่อยไปเรื่อยๆ ให้ครูจัดการ

เด็กบ้านนอกต่างจังหวัด ไม่ได้หนีจากคนเมืองกรุงเท่าไหร่เรื่องนี้
ในเมืองกรุง พ่อแม่ ได้คุยกับลูกวันละกี่คำ
สำหรับต่างจังหวัดได้คุยเยอะครับ แต่เค้าจะคุยแต่สิ่งที่เค้าถนัด เช่นทำนา เลี้ยงปลา ปลูกผัก ถ้ารัฐบาลไม่บังคับให้เรียน เค้าไม่ส่งลูกไปเรียนหรอกครับ ลำบากเค้า อยู่บ้านช่วยทำงานหาเงินดีกว่า

สรุปผมจะแนะนำว่า ควรปรับปรุงการศึกษาตามแต่ละท้องถิ่นครับ ที่สำคัญต้องปรับ ทัศนคติของผู้ปกครองให้ได้ครับ
แต่ถ้ากระทู้นี้จะเน้นแต่การศึกษาของคนมีอันจะกินเท่านั้น ก็ลืมความเห็นผมไปได้เลย

จากคุณ : แข้งบวม

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 13:23:43

ความคิดเห็นที่ 20

ถ้าภาษาไทยแข็งแรง ทุกอย่างคงจะดีขึ้นกว่านี้
ขอวิธีการเรียน การสอน ภาษาไทย แบบเก่า กลับมาได้ไหม

ไม่หวังให้ปรับยกทั้งหลักสูตร ทุกวิชาหรอกนะ
ขอแค่ ภาษาไทย ภาษาแม่ ภาษาของชาติ
มีการสอนที่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อนก็พอ

เพราะถ้าอ่านออก เขียนได้ การเรียนอื่น ๆ ก็หน้าจะดีขึ้นตามไปด้วย

จากคุณ : แห้วป๋อง

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 14:38:30

ความคิดเห็นที่ 21

รร.วิถีพุทธหนึ่งมีปรัชญา ศีลเด่น เป็นงาน ชาญวิชา
จัดการเรียนการสอน โดยกำหนดคะแนนเป็น

ศีลเด่น = 40% >เกี่ยวกับศีลธรรม ระเบียบวินัย หน้าที่ความรับผิดชอบ ความประพฤติ
เป็นงาน = 35% >เกี่ยวกับการทำงานในชีวิตประจำวัน ทั้งงานส่วนตัว งานส่วนรวม งานอาชีพ
ชาญวิชา = 25% >เกี่ยวกับวิชาความรู้ที่สอนตามรร.ทั่วไป
เราเห็นว่าเด็กที่เรียนจบที่นี่มีคุณภาพดี

เราคิดว่ารร.ที่จัดการเรียนการสอนเองหลายแห่งก็มีคุณภาพดี
น่าจะศึกษามาเป็นแบบอย่างได้ น่าจะดีกว่า ก๊อบ แปลมาจากเมืองนอก

จากคุณ : P2wichai

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 14:47:04

ความคิดเห็นที่ 22

ก็อย่างที่เคยเปรย ๆ ไม่เกี่ยวกับหัวข้อกระทู้ไปในกระทู้ก่อน ๆ น่ะค่ะว่าต้องปรับตั้งแต่ทัศนคติของคนทุกคนที่เกี่ยวข้อง

ครูเป็นอาชีพมีเกียรติมาก ๆ ภาระหน้าที่รับผิดชอบยิ่งใหญ่สุด ๆ

อยากให้คนที่มาเป็นครู เป็นด้วยจิตวิญญาณมากกว่า "เผอิญ" เอ็นท์ติด หรือ เลือกอันดับไว้สุดท้ายเพราะอยากได้ชื่อว่า "เอ็นท์ติด"

และผู้ปกครองเองก็สำคัญค่ะ กรุณาดูแลเอาใจใส่เด็กด้วย อย่าให้ภาระการอบรมเลี้ยงดูมาตกอยู่ที่คุณครูซะหมดทุกเรื่องเลย ครูหนึ่งคนกับเด็กสี่สิบคนมันจะทั่วถึงได้อย่างไรละคะ ลูกของคุณ เด็กในความดูแลของคุณ ต้องเลี้ยงเองให้ได้ค่ะ แล้วให้คุณครูเติมเต็มในส่วนของวิชาการให้

การศึกษาของไทยเอง อย่าเอาเกรดเป็นบรรทัดฐานได้มั้ยคะ (แอบเก็บกด - -") หลาย ๆ ท่านมักใส่ใจกับเด็กเรียนดีมากกว่าจะใส่ใจเด็กเรียนอ่อน ทำให้เด็กเรียนอ่อนรู้สึกแย่ค่ะ ว่าคุณครูไม่ใส่ใจพวกเค้าเลย

อย่าวัดระดับของโรงเรียนด้วยจำนวนเด็กที่สอบติดมหาวิทยาลัยเยอะที่สุด คะแนนดีที่สุด สอบโอลิมปิคได้ บลาๆ ได้ไหมคะ

แล้วก็ให้เวลาเด็กหายใจบ้าง เรียนเข้าไป bi-lingual, tri-lingual เนี่ย ทำให้เด็กดิ้นรนต้องเรียนพิเศษเพิ่มอีก

แล้วก็ไอ้ระบบเดินเรียนเนี่ย เสียเวลาเรียนค่ะ กว่าจะเดินถึงห้องเรียน เวลาก็หายไปแล้วสิบนาทีเป็นอย่างน้อย

เกี่ยวกับหัวข้อกระทู้มั้ยเนี่ย ฮาๆ ..

จากคุณ : :D keigo :D

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 16:25:54

ความคิดเห็นที่ 23

ผมได้ตั้งกระทู้เกี่ยวกับครูนี้มา สอง สามกระทู้แล้ว เหตุเพราะว่าคับข้องใจหดหู่และผิดหวังกับระบบการศึกษาของประเทศภายใน สิบปีนี้ ตั้งแต่สมัยหนึ่ง ที่เขาเล่ากันว่า ไปปรับซีให้ครู จนบั้งซีเจ็ด ชั้นพิเศษไม่พอขายในประเทศ ต้องสั่งรอคอยบั้งบนบ่ากันเป็นเดือนกว่าจะมีบั้งใส่ น่าจะเป็นสมัย รมต.สุขวิช
หลังจากน้ั้น ครูก็มุ่งแต่จะหายศลาภ เงิน และผลประโยชน์ ต่างเรียกร้องไม่มีที่สิ้นสุด ไม่มีความละอาย
ผมบอกได้เลย โรงเรียนใกล้ๆบ้าน มีแต่ครูระดับ คส.3 เงินเดือนรวมค่าวุฒิกันคนละ 5-6 หมื่น แต่ไม่ได้ตั้งใจสอน เพราะแต่ละคนมั่งและจ้องแต่จะหาทางเขียนปรับวุฒิกันอย่างเดียว
ตามกระทู้นี้นะครับ
http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K10541453/K10541453.html

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 18:00:06

ความคิดเห็นที่ 24

" งานนี้จะสำเร็จได้ก็ด้วยคณะครูครับ พวกเราเป็นได้เพียงจุดประกาย ช่วยกันกระจายเพื่อให้ครูได้เกิดการรวมกลุ่มให้มีการแก้ไข"

ประโยคนี้ ของเจ้าของกระทู้ ผมยังไม่เชื่อมั่นว่าจะแก้ปัญหาที่พึงปรารถนาได้

ผมเชื่อในปรัชญาข้างล่าง ของการมีส่วนร่วมของทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องในตัวเยาวชนมากกว่าครับ

"All for Education, Education for All"

อย่างน้อยๆ ต้องมีสมาคมครูและผู้ปกครอง ของทุกโรงเรียน ไปช่วยกันดูแลบุตรหลานของตนร่วมกับครู

หลายท่านก็กล่าวแล้ว พ่อแม่ผู้ปกครองอย่าโยนภาระให้ครูและรัฐหรือ อบต.และอบจ.หรือเทศบาล เด็ดขาด

จากคุณ : ขามเรียง

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 20:32:02

ความคิดเห็นที่ 25

^^^^
เฉียบเลยครับพี่ขามเรียง

จากคุณ : ครับผม

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 20:37:55

ความคิดเห็นที่ 26

สาธิต ทุกอย่างพร้อม ผู้ปกครองพร้อมที่จะดูแลเด็ก
โรงเรียนบ้านนอกแบบบ้านผมหรือโรงเรียนแม่ผม ทัศนคติต่อการศึกษาแย่มากครับ อยากให้ช่วยกันระดมสมองเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยครับ

เห็นด้วยกับการรื้อการสอนภาษาไทยแบบเดิมครับ หลุดจาก ประถม ๓ ไป อ่านไม่ออก
เทวดาก็ช่วยไม่ได้ครับ

จากคุณ : ครูฝึกหัด (npassmall)

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 20:47:18

ความคิดเห็นที่ 27

ข้างบนหมายถึง ทัศนคติของผู้ปกครองต่อการศึกษานะครับ

จากคุณ : npassmall

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 20:48:00

ความคิดเห็นที่ 28

เข้าใจความรู้สึกคุณสุดเดียวดายเลยครับ
"เสียผลประโยชน์ละซิ หมดทางไปละซิ เห็นแก่ตัวอยากเป็นขรก.ละซิ"
>เอ่อ แค่อยากเป็นกระบอกเสียง เพื่อผลประโยชน์ลูกๆหลานๆครับ --"

ไม่ว่าอาชีพใด ๆ ล้วนมีคนเก่งและคนไม่เก่งทั้งนั้น
อยากให้คนเก่งๆมาเป็นครูจริงๆ จะได้มาช่วยกันพัฒนาเยาวชนของชาติ ไม่ใช่แค่อยากให้คนที่เก่งๆมาเรียนคณะครู

1.ผมไม่ต้องการ:
A.สอบอะไรไม่ติดถึงได้มาเป็นครู
B.หางานทำไม่ได้ถึงได้มาเป็นครู

2.ผมต้องการ:
A.รู้ตัวว่าอยากเป็นครู และทุ่มเทเพื่อมุ่งเป็นครูมาตั้งแต่แรก
B.รู้ตัวว่าพร้อมแล้ว หัวใจที่อยากเป็นครูจึงได้ลาออกจากงานบริษัท
ขอสรรเสริญครู2A,2Bทุกท่านครับ

สรรเสริญยิ่งกว่า คือ ไม่ว่าท่านจะมีที่มาแบบไหน แต่ 'ณ วันนี้'ท่านยังคงเลือกที่จะทุ่มเทและพัฒนาครับ รวมถึงแม้ท่านที่อาจเคยเป็น1A,1Bมาก่อน

แต่ผู้มีอำนาจบางคนมีความคิดตีบแคบ ปากบอกว่าอยากได้ครูระดับเทพ แล้วเดี๋ยวอนาคตก็ดีเอง แต่กลับสร้างกฎ
-ที่อ้างแต่ว่าบล็อค1B (แต่ปกป้องสิทธิให้1A)
-ที่มุ่งมองแต่การให้โอกาส2A (แต่ทิ้ง2B)
บอกว่าเพราะมันกรองยาก(หรือไม่คิดจะกรอง) ระบบทุกวันนี้กรองไม่ได้
ถ้างั้นครูในระบบที่มีอยู่ทุกวันนี้ไม่ได้กรอง? แล้วในสายตาเขา 1Aคือเทพ 2Bคือขยะ??
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 06:05:44
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 03:31:03
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 03:27:28

จากคุณ : temp003184

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 20:52:33

ความคิดเห็นที่ 29

ฐานหลักของประเทศคือการศึกษา เฮ้อ........

จากคุณ : JinHanNa

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 20:59:06

ความคิดเห็นที่ 30

แต่ข้อแนะนำที่จะเป็นผลดีกับนักเรียนจริงๆ

ง่ายๆ แต่ทำยาก คือ

ผู้ปกครอง สามารถเข้าสังเกตการณ์ การเรียนการสอนในห้องเรียนของลูกได้ตลอดเวลา

ทำไมถึงเรียกว่าง่ายแต่ทำยาก

เดี๋ยวมาต่อ

จากคุณ : cheychai

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 54 21:55:02

ความคิดเห็นที่ 31

อยากได้ความเห็นว่าทำไมการจัดการศึกษาไทยถึงไม่ไปไหน ผมว่าสามกระทู้ก่อนหน้านี้พอจะมีข้อมูลมากพอควรแล้วครับ

แต่หากจะถามถึงระบบการศึกษาของสังคมนี้ที่กำลังจะล้มเหลว ขออนุญาตแสดงความเห็นดังนี้นะครับ

ข้อแรก เกี่ยวกับปัญหาที่เรากำลังพูดกันนี้ครับ เรากำลังพูดถึงระบบการศึกษา หรือ ระบบการจัดการศึกษาครับ ไม่ได้เล่นคำ แต่ผมเห็นว่ามันคนละเรื่องกันนะครับ
ผมเห็นว่าแม้ว่าการจัดการศึกษาจะเป็นปัญหาหนึ่งของระบบการศึกษา แต่ระบบการศึกษาก็ยังมีความเกี่ยวพันกับปัญหาอื่นๆอีกมากมายครับ เช่น การคอร์รัปชั่น ครอบครัวแตกแยก การเพิ่มประชากรที่ไวเกินไป ความเหลื่อมล้ำในสังคม ทำให้ปัญหาของระบบการศึกษาไม่ได้เป็นปัญหาที่จะแก้ได้ด้วยการเปลี่ยนวิธีการจัดการศึกษาเพียงอย่างเดียวนะครับ
เพราะในระบบการศึกษาปัจจุบัน มีผู้ที่เกี่ยวข้องอยู่มากมายเต็มไปหมด ครู นักเรียน ผู้ปกครอง องค์กรท้องถิ่น กระทรวงศึกษาธิการ นักการเมือง นักการศึกษา โรงพิมพ์หนังสือ ผู้จำหน่ายสื่อการเรียนการสอน คุรุสภา สื่อสารมวลชน ศาสนสถาน ชุมชน เรียกได้ว่าแทบทุกสถาบันทางสังคมมีความเกี่ยวข้องกับระบบการศึกษาของประเทศนี้ทั้งสิ้นเลยครับ ทำให้ความเกี่ยวพันของสิ่งต่างเชื่อมผลถึงกันได้ครับ ดังนั้น ถ้ามีนักการเมืองสักคนมาบอกว่าเขาจะพัฒนาการเมือง นั่นก็หมายถึงเขาสามารถพัฒนาการศึกษาอยู่ครับ โดยอาจผ่านรูปนโยบายการศึกษา หรือกลไกของอำนาจราชการต่างๆ ทั้งในและนอกแบบ

ข้อที่สอง ปัญหาที่เราบอกว่ามันล้มเหลวมันหมายถึงอะไรกันแน่
อันนี้ความเห็นผม คงไม่ได้หมายถึงเด็กฉลาดน้อยลง หรือคนเรียนหนังสือน้อยลง ใช่ไหมครับ เพราะถ้าให้ผมนิยมคำว่าล้มเหลวของการศึกษานี้ น่าจะหมายถึง ระบบการศึกษาไม่สามารถตอบสนองความต้องการของสังคมในการผลิตคนในแบบที่สังคมพึงปรารถนาได้มากกว่าครับ

ข้อที่สาม แล้วเราจะทำยังไงกับมันได้ล่ะ
จากข้อสองเราบอกว่ามันล้มเหลวเพราะเราสร้างคนได้ไม่ตรงตามที่สังคมต้องการ เราก็ต้องบอกก่อนว่า คนที่เราต้องการเป็นยังไง ในความเห็นผมขอแค่คอนเซ็ปต์เล็กๆอันเดียวครับ คือ เราต้องการ "คนที่สามารถอยู่ร่วมกับคนอื่นได้อย่างมีความสุข"
ทีนี้เราก็ค่อยมาดูว่าระบบการศึกษาที่มันจะนำไปสู่คอนเซ็ปต์นี้จะเป็นยังไง แล้วค่อยปรับกันจากจุดนั้นครับ เมื่อระบบการศึกษาเปลี่ยน ต้องหมายถึงทุกสถาบันสังคมต้องเน้นย้ำคอนเซ็ปต์นี้นะครับ ไม่ใช่แต่กระทรวง หรือภาครัฐ ซึ่งเมื่อระบบการศึกษาเปลี่ยน วิธีการเรียนการสอนก็จะเปลี่ยน ผลที่ได้จากการเรียนการสอนก็จะเปลี่ยน (อันนี้พูดง่าย แต่ทำยาก และใช้เวลานานครับ เพราะหมายถึงการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของสังคมครับ)

ตอบซะยาว จะมีคนขี้เกียจอ่านไหมครับเนี่ย

ด้วยความเคารพครับ

จากคุณ : pilok

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:17:35

ความคิดเห็นที่ 32

อีกแนวทางที่รัฐบาลควรสนับสนุน...

http://baanpathomtham.com/

เป็นอีกทางเลือกสำหรับลูกหลานของเรา

http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N10538027/N10538027.html

จากคุณ : kkkai525

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 01:22:06

ความคิดเห็นที่ 33

ของญี่ปุ่น...

http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K10453838/K10453838.html

จากคุณ : kkkai525

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 02:31:36

ความคิดเห็นที่ 34

ผมตั้งกระทู้ว่าอีกกระทู้หนึ่งนะครับ
http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K10456532/K10456532.html
ต้นเหตุที่ทำให้ระบบการศึกษาสับสน

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 07:00:40

ความคิดเห็นที่ 35

จาก คห.21 รร.นั้น เมื่อรับเด็กเข้า เขาคัดเลือกจากผู้ปกครองด้วย

ไม่ใช่จากผู้ปกครองที่มีฐานะ แต่เป็นผู้ปกครองที่พร้อมจะมีส่วนร่วมกิจกรรมกับ รร.

ต้องมีเวลาไปเข้าค่ายกับลูกๆทุกเทอม(ประมาน5-7วัน) และมีประชุมครูผู้ปกครองบ่อย

ผู้ปกครองเอาความรู้ที่ตนเองเชี่ยวชาญมาสอนเด็กๆใน วิชางานด้วย

เวลาเด็กมีปัญหา คณะครู ผู้ปกครองและเด็ก อาจมีผู้บริหาร รร.ช่วยกันแก้ปัญหา
อาจมีผู้ปกครองคนอื่นที่มีความรู้เกี่ยวข้องกับเรื่องนั้นเข้าร่วมแก้ใขด้วย

จากคุณ : P2wichai

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 09:18:46

ความคิดเห็นที่ 36

ขอขอบคุณ๒ท่าน > kkkai525
และ > pilok ที่เข้ามาต่อยอด ให้แยกเรื่องระบบ ออกจาก การบริหารจัดการ, ขอแบ่งคำว่า'เฉียบ'มาให้1กลีบ

น่าสนใจระบบของญี่ปุ่นนะครับ ชาติตะวันออก ย่อมต่างจากวัฒนธรรมตะวันตกบ้าง ไม่มากก็น้อย

คำว่า'ระบบ'นั้นยังสามารถแบ่งเป็นระบบหลัก/กึ่งหลัก-กึ่งย่อย/ระบบย่อย หลายระบบตามความจำเป็น
ทุกวันนี้ การศึกษาของชาติแบ่งเป็น 4ส่วน สพฐ, อาชีวะ, อุดมศึกษา, และกศน.(คงไม่ผิดนะครับ)

ปัญหาคือ ทุกฝ่ายกล่าวโทษไปยัง สพฐ.ว่าสอนเด็กอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ คิดเลขไม่เป็น
สรุปว่าฐานรากเจดีย์ไม่ดีไม่แข็งแรง
ทำให้ส่วนตัวระฆังและส่วนยอดบนเจดีย์ไม่ตรงไม่สวยงามตามไปด้วย

เวลานี้ ได้ข่าวว่ามนุษย์มีกิเลส อยากแบ่งเป็นสำนักประถมกับมัธยมอีก
ผมคิดว่ามันจะเข้าอีหรอบเดิม เหลวเหมือนเดิม
เป็นการแบ่งส่วนระบบย่อย เป็นชิ้นล่างชิ้นบนในแนวนอนหรือแนวราบเหมือนเดิม

ชิ้นบนกล่าวโทษชิ้นล่าง คนทำชิ้นล่างมีปัญหาอย่างไรก็ไม่มีใครเอาใจใส่ดูแล(แต่จริงๆ ทุกคนเริ่มเข้าใจ)

ทดลองครับ: ลองมาคิดนอกกรอบ คิดใหม่ คิดตรงข้าม แบ่งระบบเป็นชิ้นเค้ก หรือแบบกลีบส้ม
คือตัดแบ่งตามแนวตั้ง หรือแบ่งเป็นแบบตุง(ธง)ที่ถักทอจากปลายขั้วถึงชายล่างเป็นผืนจะได้หรือไม่?
จะแบ่งเป็นกี่ชิ้นเค้ก ส้มกี่กลีบ หรือตุง(ธง)กี่ผืน ก็เชิญเลยครับ
ในทุกกลีบ จะต้องรับผิดชอบทุกองค์ประกอบทั้งจำนวน ปริมาณและคุณภาพใกล้เคียงกัน ที่เป็นทรัพยากรนำเข้า

ระบบ/โครงสร้าง/กระบวนการแบบนี้ จะให้รับผิดชอบ
ตั้งแต่เด็กเตรียมอนุบาล ประถม มัธยมต้น-ปลาย อุดมศึกษา อาชีวะ
และการศึกษานอกโรงเรียน อื่นๆ(หากมี)
ทุกภาคส่วนองค์การ ทุกผู้มีส่วนได้เสีย ทุกภาคภูมิศาสตร์ เหนือ ใต้ กลาง ออก ตก
มีอยู่ในทุกเค้ก ทุกกลีบ ตุงทุกผืน มารับผิดชอบบริหารจัดการร่วมกัน

เปรียบไปอีกที ทุกโรงงานจะได้ชิ้นส่วนรถยนต์ครบ2000ชิ้น/ต่อทุกโมเดล/ต่อทุกรุ่นไปจัดเป็นทีม
แต่ละทีมประกอบรถ1คันร่วมกัน (Self Managing Teams)

ต่อไปก็ไปตัดสินกันที่ทีมใดประกอบรถได้ยอดเยียมเชิงคุณภาพและจำนวน
รับรางวัลไปเป็นทีม ไปจัดสรรกันในทีม/ตามกฏกติกา

น่าจะยุติธรรมดี และไม่มีใครกล่าวโทษครูที่สอนชั้นป1.
ว่าส่งเด็กอ่านไม่ออก เขียน คิดเลขบวกลบไม่ได้ขึ้นไปให้

น่าจะเข้าร่องรอยปรัชญา "การศึกษาเพื่อทุกคน,ทุกคนเพื่อการศึกษา"

ระบบเช่นนี้จะมีข้อดีข้อเสียอย่างไร ดีกว่าชั่วร้ายกว่าอย่างไร? ช่วยกันวิจารณ์ครับ

ขั้นนำร่อง คงหนีการวิจัยไม่พ้นอีกนั่นแหละ

จากคุณ : ขามเรียง

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 10:01:56

ความคิดเห็นที่ 37

ที่นี่เมืองไทย
1.ความคิดใหม่ จะมาจากตะวันตก หลังจากอดีต รับมาจากอินเดียและจีน(ความคิดไทยๆเกิดเอง-ยากส์)
2.ใช้เวลาสรุปความคิด 10ปี
3.ใช้เวลาแนะนำความคิดสู่ระดับนโยบาย 10ปี
4.ใช้เวลาเตรียมนำนโยบายตราเป็นกฏหมายสู่ภาคปฏิบัติ 10ปี
5.การฟูมฟักระดับปลายน้ำให้เข้าร่องรอย 10ปีกว่า ผ่านมาแล้ว เช่น พรบ.การกระจายอำนาจสู่การปกครองท้องถิ่น 2542

ถึงอย่างไร เราก็ดีกว่าหลายๆประเทศในASEANนะครับ ไม่ท้อๆๆ

จากคุณ : ขามเรียง

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 10:13:54

ความคิดเห็นที่ 38

ความจริงเจตนาที่ผมตั้งกระทู้ มีประเด็นเล็กมากครับ แค่ปลายเข็ม
คือปัจจุบันเด็กชั้นป.2 ที่หลุดขึ้นมาจาก ป.1 มีราว 10% ที่อ่านหนังสือไม่ออกเลย
และอีกราว 10% ที่อ่อนมากๆ มันเป็นผลให้เมื่อเด็กเรียนต่อไปเรื่อยๆ ก็จะมีเด็กที่เรียนไม่รู้เรื่องราวครึ่งห้อง
และเด็กกลุ่มที่อ่านหนังสือไม่ค่อยออก ส่วนใหญ่ก็จะยังคงอ่านไม่ค่อยออกอยู่นั่นแหละ

ชนชั้นที่ได้รับการศึกษาจะไม่เชื่อที่ผมเอามาเสนอครับ เพราะเขาเชื่อทฤษฎีว่าเมื่อใส่งบลงไป มีคนสอน เด็กจะต้องเรียนรู้

ดูนี่ครับ
http://education.kapook.com/view26044.html
จะเห็นว่าเขาไปปรับกันที่เด็ก ป.6
เด็กอีกส่วนหนึ่งที่โดนดองแบบเดียวกับนกที่โดนตัดปลายกระดูกปีกตั้งแต่ ป.1 ล่ะ อ่านหนังสือไม่ออก ขึ้นป.6 จะมาเข็นอะไรกันครับ

ปัญหามันก็ลุกลามไปเรื่องต่างๆแล้วไปจบที่สังคมแบบที่เราเจออยู่นั่นแหละครับ
เพราะคนส่วนหนึ่งขาดการศึกษา และชั่วชีวิตในวัยที่ควรได้รับการศึกษาก็โดนเอาไปขังในโรงเรียนเฉยๆ

เลยอยากจะขอแรงพวกเราช่วยกันหาทางแก้ไขให้มันดีขึ้น
ให้คนไทยที่ผ่านการศึกษาภาคบังคับได้อ่านหนังสือออกสัก 99% ของจำนวนคนก็พอครับ
คุณRakRok12 เคยโพสว่าต้องใช้เวลาอย่างน้อยชั่วชีวิตคน
ผมเลยสวนไปว่าถ้าคิดแบบนั้นก็ไปไกลๆเลย (คิดว่าอยู่ในกระทู้ที่1) ผมต้องขอโทษคุณRakRok12อีกครั้งครับที่พูดแรงไป
เพราะผมคิดว่าถ้าได้แก้ไข ที่ป.1 รุ่นถัดไป ใช้เวลา 10 กว่าปีก็คงจะเห็นหน้าเห็นหลัง

แต่หากพวกเราต่างถือกระเป๋าใส่ปัญหามาคนละใบ แล้วจะใช้ที่ประชุมเดียว+ช่วงเวลาเดียว
เพื่อแก้ปัญหาทั้งหมด ผมคิดว่าคุณ RakRok12 พูดถูกครับ 3 ชั่วอายุคนไม่รู้จะแก้ได้ไหม

ผมว่าเอาทีละประเด็น น่าจะดีกว่าไหมครับ
มาช่วยกันแกะปมแรกให้ออกก่อน แล้วเราค่อยชวนกันไปรุมแกะปมถัดไปครับ
ผมไม่ทิ้งเพื่อนๆแน่ แต่เพื่อนๆอย่าทิ้งผมก็แล้วกัน อิอิ

เนื่องจากผมได้ยกกระทู้นี้ให้ทุกท่านที่เข้ามาอ่านเป็นเจ้าของกระทู้
ก็ขอรบกวนทุกท่านโปรดได้ช่วยกันประคับประคองให้บรรลุเป้าหมายเพื่อประโยชน์ของชาติครับ

====ช่วงแรกนี้ผมคิดว่าห้องในอินเตอร์เน็ท ที่จะรองรับความคิดเห็นที่จะเอามารวบรวมน่าจะได้เกิดขึ้น====

====สถานที่ทำงานที่เป็นตัวตนท่านขามเรียงก็ได้เสนอมาแล้วสำหรับท่านที่จะเป็นแกน====

====ท่านที่มีความรู้ความสามารถด้านนี้โปรดได้แสดงตัวอาสาด้วยครับ====

====คนละด้าน คนละแรง ท่านที่มีความคิดอ่านดีๆ ท่านที่เรียบเรียงประเด็นเขียนหนังสือเก่ง====

====ก้าวออกมาเลยครับ ออกมาเป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่พลิกประวัติศาสตร์การศึกษาของไทย====

====เพียงกระทรวงนำข้อเสนอของเราไปใช้สัก 60-70% ก็ถือว่าทีมดอกส้มสีทองชนะแล้ว(เอ้ย ม่ายช่าย ช่วยตั้งชื่อกลุ่มด้วยนะครับ)====

====ไม่ต้องกลัวว่ากระทรวงจะตีขลุมว่าเป็นความคิดของเขาหรอกครับ 30 กว่าปีมีแต่เละลง เห็นชัดๆอยู่แล้วครับ====

................เมื่อดอกส้มสีทองผ่องอำไพ เรยาย่อมเป็นใหญ่ในแผ่นดิน................อุอุ

........................................................................................................................
แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 14:49:44
แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 11:41:37

จากคุณ : ครับผม

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 10:23:06

ความคิดเห็นที่ 39

ขอบคุณสำหรับความรู้เรื่องการศึกษา ทุกท่านนะคะ
ดิฉันมีลูกอยู่ในวัยประถม 1 และประถม 3 ในปีการศึกษา 2554 นี้ค่ะ
จากบทเรียน ของลูกคนแรก การเรียนของเขาในมุมมองของแม่ ดูธรรมดามากค่ะ
หากเราปล่อยลูกไว้กับ คุณครูเพียงลำพัง เขาก็จะลำพังโดดเดี่ยวแน่นอน
ครอบครัวเรา พ่อแม่ ช่วยเรียนไปกับลูก ค่ะ
เราต้องการอนาคตของชาติ ที่คิดเป็น มีจินตนาการ พร้อมกับมีวินับ และคุณธรรม
สรุป คือ อยากให้ลูกได้ดี เป็นคนดีค่ะ
คุณครู เพียงฝ่ายเดียว ก็ช่วยลูกเราไม่ได้ นะคะ

เด็ก- คุณครู -ผู้ปกครอง เป็นองค์ประกอบร่วมกัน ที่จะทำให้การศึกษาเดินหน้าได้

ขอบคุณค่ะ

จากคุณ : pen จุ๊บ จุ๊บ

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 15:11:38

ความคิดเห็นที่ 40

ลูกๆ เรียน โรงเรียนเอกชน ในต่างจังหวัดค่ะ

ที่ไม่ให้ลูกเรียน โรงเรียนรัฐบาล ในชั้นประถม เพราะ ระบบการศึกษาและการดูแล

ที่แตกต่างกันของคุณครูค่ะ ครู จะรักและเอาใจใส่เฉพาะ เด็กที่เรียนเก่ง

ส่วนเด็กที่เรียนปานกลาง และเรียนไม่รู้เรื่องเลย ไม่ต้องพูดถึงค่ะ ถูกทิ้งแน่นอน

อัตราครู ต่อ นักเรียน ก็ มาเหลือเกินค่ะ 1 ต่อ 50 คน

คุณครูเกษียณ แทนที่จะเพิ่มครู กับลดจำนวน ห้อง ลงไป ตลกสิ้นดี

ที่เหลือก็ ขี่คอกันเรียน ที่เรียนดี ก็เรียนดีมาก

ที่เรียนปานกลาง ได้เพื่อนดี ก็ประคอง แต่เพื่อนชวนเล่น ก็จบกันค่ะ

และที่สำคัญ ต้องเรียนพิเศษ ตอนเย็น เพื่อ .......

แล้วเวลาเรียนปกติ ทำไมไม่สอนให้ดี หรือของดี ต้องเรียนพิเศษ กัน คะ

คุณครู

จากคุณ : pen จุ๊บ จุ๊บ

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 15:34:38

ความคิดเห็นที่ 41

จากที่อ่านความเห็นมา เราเห็นด้วยกับคุณ pilok
เราต้องดูว่าปัญหาจริงๆ มันคืออะไร จะแก้อย่างไร
เราไม่สามารถที่แก้ทีเดียว ได้ มันต้องแก้เป็นจุดๆไป

ปัญหาสำคัญ คือ เด็กอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ ไม่มีพื้นฐาน
ที่เพียงพอ เมื่อจะเรียนในขั้นที่สูงๆ ขึ้นไป
อันนี้เป็นปัญหาสำคัญที่ ต้องวางรากฐานให้แข็งแรงถูกต้องมั้ยคะ

แต่ปัญหาต่อมาที่พบก็คือ
ครูบางคนไม่มีความรู้ หรือ ครูต้องรับผิดชอบเด็กมากจนเกินไปดูและไม่ทั่วถึง
จริงๆ ปัญหาจุดนี้มันก็เป็นผลสืบเนื่องมานานมาก แต่จะทำยังไงละ กับปัญหาที่เรื้อรังมานาน

เค้าก็มีนโยบาย สร้าางครูสายพันธุ์ใหม่ ที่ความเป็นครูจริงๆ แต่เรื่องนี้
เราขอบอกว่ามันเรื่องที่ยากพอสมควร เพราะคนเราไม่เหมือนกัน
แต่เราสามารถหาแนวทางที่ดีร่วมกันได้ กแแต่เชื่อเรามั้ยสุดท้าย
มันก็มาลงเอยที่การปลูกฝังจิตสำนึกอยู่ดี ซึ่งมันเป็นอะไรที่เป็นนามธรรมมากๆ

แต่สิ่งเราเห็นอยู่เป็นรูปธรรมก็คือ
ครูคนหนึ่ง ต้องรับผิดชอบ เด็กกี่คน จากที่เห็นอย่างน้อย สี่สิบคนขึ้นไป
ภาระงานของครูก็มาก มันทำให้ดูแลเด็กไม่ทั่วถึง ยิ่งโรงเรียนดังๆใหญ่
พ่อแม่ผู้ปกครองก็อยากที่ส่งเด็กเข้าเรียน เสียเงินเท่าไรไม่ว่า
ขอให้ได้เรียนโรงดีๆดังๆ แล้วครูจะทำยังไงล่ะ แผนการสอนก็ต้องเขียน
เด็กก็ต้องสอน และที่สำคัญเงินเดือนครูก็ไม่ได้เยอะหลายคน
มีหน้าที่รับผิดชอบต่อครอบครัว ครูบางคนที่ขาดจิตสำนึกหน่อย
ก็มาหากินกับเด็ก ดังคับให้เด็กเรียนพิเศษอะไรไปนั่น
ดังนั้น ถ้ากระทรวงจะมีนโยบายอย่างแรกคือ ออกกฏไปเลยว่า

1. นักเรียนห้องหนึ่งต้องมีไม่เกิน 20-25 คน ในเมื่อเด็กน้อยลงครูก็สามารถดูเด็กทั่วถึง

2. ควรประมาณเด็กมากกว่าที่จะประเมินผลงานของครูในการเลื่อนวิทยฐานะ เพราะความสำเร็จของเด็กคือ
ความสำเร็จของผู้สอน ซึ่งการประเมินก็ไม่ควรประเมิน แค่เพียงความเลิศวิชาการเพียงอย่างเดียว แต่ควรจะประเมินทั้ง
ความสามารถของเด็ก ในด้านต่างๆ ที่เด็กถนัดแล้วพอไปแข่งขัน เด็กก็จะเกิดความรู้สึกภูมิใจในตนเองและทุ่มเทให้กับสิ่งๆนั้น

3. ออกนโนบายชัดเจนไปเลยว่า เช่นเด็กที่จบ ป.1-3 จะต้องทำอะไร เช่น อ่านออก เขียน บวกลบเลขได้ ยกตัวอย่างสมัยก่อน
การศึกษาสมัยนั้นที่ ระบุชัดเจนว่า คนที่จบป.4 ต้องอ่านเขียนได้ เราจะเป็นต้องกำหนดเป้าหมายที่เป็นรูปธรรมที่วัดได้อย่างชัดเจน

4. หนังสือแบบเรียน ควรเป็นมาตรฐานเดียวกันทั้งหมด ไม่ใช่ให้ต่างต่างสร้างหลักสูตรของตัวเอง มาตรฐานมันเลยไม่รู้อยู่ที่ไหน
เราควรระดม คนที่มีความรู้ความสามารมาพัฒนาเนื้อหาบทเรียน และใช้ข้อสอบตัวเดียวกันทั้งประเทศ เมื่อคนเก่งมารวมกันสร้างสรรค์
ย่อมดีกว่าต่างคนต่างทำ อย่างเกาหลีเท่าที่ทราบมา เค้าก็มีแบบเรียนที่เป็นมาตรฐานเดียวกันทั้งหมดนะ ส่วนการเรียนโดยมีท้องถิ่นเข้ามา
เกี่ยวข้องก็ให้เป็นการเรียนเสริมไป

5. เราควรดูพื้นฐานของเด็กด้วย ว่าเด็กอายุเท่านี้ รับได้แค่ไหน ไม่ควรยากหรือง่ายจนเกินไป จากประสบการณ์ที่สอน
เด็กป.3 ทำการบ้าน รู้สึกว่า เฮ้ยเด็กเรียนยากเกินรึเปล่าสำหรับเด็กวัยขนาดนี้ สมองเด็กก็เหมือนแก้วน้ำเล็กๆอ่ะ ถ้าเติมจนล้น
เด็กมันก็ไม่อยากจะรับ และทำให้รู้สึกไม่จะเรียน เรายอมรับว่าตกใจมาก ที่เห็นตั้งแต่เด็กอนุบาล ประถมศึกษา เรียนพิเศษ
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับการศึกษาไทย ความพอดีอยู่ตรงไหน

6. ครู เป็นอาชีพหนึ่ง ที่คนส่วนใหญ่รู้สึกว่า ถ้าไม่มีอะไรจะทำก็จะไปเป็นครู เพราะเป็นหมอ วิศวะไม่ได้ ความคิดนี้เคยอ่าน
บางความเห็นทำให้สะอึกพอสมควร เพราะเราเรียนครูมา เพราะเราอยากเป็นครูอยากเป็นคนหนึ่งแม้จะเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็ก
ที่สามารถถ่ายทอดความรู้ สิ่งที่ดีงามให้กับเด็กที่เราสอน เราคิดแบบนี้จริงๆ แต่เราก็รู้ว่าสังคมนี้ มองอาชีพนี้ ต้อยต่ำ
เงินก็น้อย ถ้าเทียบกับประเทศญี่ปุ่น ครูเป็นอาชีพที่เงินเดือนสูงมาก ถ้าสมมุติ ปรับเงินเดือนครูเริ่มต้น ซักสองหมื่น เราไม่รู้ว่า
คนจะมองอาชีพครูเปลี่ยนไปไหม แต่สองหมื่นที่ว่านี่ต้องมาพร้อมกับความสามารถที่เปี่ยมล้นด้วยนะคะ
ไม่อย่างนั้น คนที่เค้าบอกว่าเค้าเรียนยากกว่า แต่เงินเดือนเท่ากัน มันไม่ยุติธรรม ความสามารถที่เปี่ยมล้นในที่นี้
เราก็ต้องมาดูกันอีกทีว่า จะมีคุณสมบัติอย่าางไรบ้าง แต่สำหรับ ครูที่มีความสามารถเปี่ยมล้นในความรู้สึกของเรา
ก็คือ ครูที่ มีความสามารถในการถ่ายทอดบทเรียนให้เด็กเข้าใจได้ มีคุณธรรม จริยธรรม และสำนึกของความเป็นครูอย่างแท้จริง
เราโชคดีที่ได้เรียนกับครู หลายๆคนที่เค้ามีความสามารถด้านการถ่ายทอดเนื้อหาบทเรียน ทำให้เราเข้าใจ และเพลิดเพลินไปกับการเรียนการสอน
แต่ก็มีครูอีกหลายคนที่เราเรียนแล้วรู้สึกว่า เค้าไม่มีความสามารถด้านการถ่ายทอดเลยแม้แต่น้อย สิ่งนี้เป็นสิ่งสำคัญมากๆ
สำหรับคนที่จะมาเป็นครู และไม่ใช่ทุกคนจะทำได้ดีเหมือนกันหมด ดังนั้นเราจึงต้องคัด ไม่ใช่แค่เชี่ยวชาญในเนื้อหา
แต่ต้องเชี่ยวชาญด้านการถ่ายทอดด้วย คุณลองสังเกตดูสิ ครูดังๆที่เปิดติววิชา มีกี่คนที่มีชื่อเสียง นับได้เรียงตัวเลย ยกตัวอย่างครูลิลลี่
เค้าเป็นครูที่มีเทคนิคในการถ่ายพร้อมกับEntertain ผู้เรียนทำให้เข้าใจและไม่เบื่อ เราต้องการครูที่มีคุณภาพในการถ่ายทอดแบบนี้
คนเรียนเก่งแค่ไหน แต่ถ้ามาทำอาชีพครูนั้น ไม่สามารถถ่ายทอดได้ ก็ถือเป็นครูที่สอบตก และไม่คุณภาพ

7. จากข้อ 6 ถ้าคุณจะพัฒนาครูให้ศักยภาพ คุณต้องให้คนที่เรียนมาทางด้านนี้ หรือ คนที่ต้องการจะประกอบอาชีพนี้
เรียนรู้และได้ปฏิบัติจริง "ในการเรื่องของการถ่ายทอด" สำหรับเราเรียนเทคโนโลยีการศึกษา และเคยทำงานเกี่ยวแอนิเมชั่นมา
โดยการทำสื่อให้เค้า ตอนนี้ทำเกี่ยวกับส่วนประกอบของเซลล์ ลักษณะของเซลล์แต่ละประเภท เราต้องปรึกษากับครูที่เป็นคอนเท้น
เพื่อ สร้างสื่ออกมาให้เป็นรูปธรรม ด้วยการออกcontent ให้ง่ายต่อความเข้าใจคือการย่อยสาร ออกมาให้เป็นรูปธรรมที่เห็นชัดเจน
แต่ว่า การสร้างสื่อพวกนี้ต้องใช้เวลาพอสมควร สิงสำคัญ คือต้องรู้จักที่จะพูดและถ่ายทอดอย่างไรให้เด็กเข้าใจ ไม่ใช่ครูเข้าใจคนเดียว
เชื่อมั้ย ถ้าคัดกันที่ ความสามารถในการถ่ายทอด รับรองการศึกษาของเราจะไปได้อีกไกล แต่ตั้งเรียนครูมาจนวันนี้จะจบโทละ
ยังไม่มี การเพิ่มหลักสูตร เกี่ยวกับ "การถ่ายทอด" ไว้ตรงไหนเลย

8.มาว่าด้วยปัญหา ความแตกต่างระหว่างบุคคล ตรงนี้ก็เป็นปัญหา ที่มองข้ามไม่ได้ เพราะเราไม่สามารถจะปฏิเสธได้เลยว่า ทุกคนมีสติปัญญา
ความสามารถไม่เท่าเทียมกัน แต่ปัญหาตรงนี้แก้ได้ตรงที่ว่า ครูต้องมีเวลาให้กับเด็กที่เรียนอ่อน ไปไม่ทันเพื่อน ซึ่งก็อย่างที่เสนอไว้แล้ว
ครูหนึ่งคนควรมีลิมิตในการดูแลเด็กกี่คนหรือ ไม่ก็อาจจะทำวิจัยก็ได้ ห้องหนึ่งควรมีเท่าไร

9.ทุกๆคนในสังคม ควรตระหนัก และร่วมมือกันแก้ไขให้ตรงจุดไม่ใช่มานั่งเถียงกัน แต่ไม่ลงมือทำ ปัญหาแก้ได้ อย่ามองให้มันใหญ่จนรู้สึกว่าเพราะมันเป็นอย่างนั้นเพราะมันอย่างนี้ แก้ไม่ได้หรอกค่อยๆแก้ไปที่ละเปาะ เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง

ขอทิ้งท้ายไว้หน่อย อาจจะไม่เกี่ยวข้องโดยตรง แต่ก็เป็นปัญหา ที่ยังแก้กันไม่ตก
นอกจากปัญหาพื้นฐานเกี่ยวกับเด็กประถม แล้วปัญหาสำคัญก็คือการ บัณฑิตที่จบออกมาไม่มีงานทำ หรือต้องทำงานไม่ตรงกับสาขาที่เรียนมา
อาจจะด้วยเพราะ ตลาดแรงงาน บ้านเรามันมีตัวเลือกไม่มากนัก บริษัท หรือ หน่วยงานก็จำเป็นต้องคัดเลือกคนที่เค้าเห็นว่าดีที่สุดสำหรับ
เค้า จนกลายเป็นคนจบสูงมีความสามารถย่อมได้เปรียบมากกว่าคนที่มีความสามรถด้อยลงมา แล้วบัณฑิตที่จบมาส่วนใหญ่พอไปทำงานจริงๆ
ก็ทำไม่ได้ ตรงนี้ปัญหาสำคัญที่เรามองเห็น คือ ความอดทน พอยากหน่อย ลำบากหน่อยก็ไม่เอาละ แต่อยากได้เงินสูงๆ ทั้งที่ความสามารถยังไม่ถึง
ตรงนี้ความจะทำยังไงล่ะ มันก็ต้องเริ่มจากพื้นฐานกันทั้งนั้น จริงๆเรื่องนี้พูดเป็นวันก็พูดไม่จบ อ่ะ เพราะปัญหาสำคัญคือ ตลาดแรงงานบ้านเรา
มันไม่เพียงพอ มันทำให้เกิดการแข่งขันกันสูงมาก ทุกคนอยากทำงานดีๆ ทำงานสบาย หรือทำงานที่ตัวเองรัก แต่หนทางมันมีให้เลือกไม่มากนัก
อันนี้ก็ต้องว่ากันต่อไปว่าจะต้องแก้ปัญหาอย่างไร เพราะตรงนี้เป็นปัญหาที่ไม่ใช่แค่เพียงการศึกษาเท่านั้น

ปล. ตอนนี้ทำรากฐาน ของเราให้แข็งแกร่งกันละกัน เพราะเด็กเดี๋ยวนี้อ่อนแอเหลือเกิน เจออะไรมากระทบก็เหมือนแก้วที่พร้อมจะแตกได้

@@@@การเปลี่ยนแปลง เกิดขึ้นได้ถ้าทุกคน
" เริ่ม" ที่จะลงมือทำ อย่างจริงจังอยากเห็นกระทู้นี้
นำพาความเปลี่ยนแปลงการศึกษาของไทย
ในทิศทางที่ดีขึ้น มาช่วยกันนะคะ@@@@
แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 17:24:56
แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 17:21:48
แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 17:04:27
แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 16:16:08

จากคุณ : บทเพลงปีศาจ

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 15:46:16

ความคิดเห็นที่ 42

ความจริงกับการศึกษาเด็กไทย 113 ข้อ
credit : FW Mail

1.โรงเรียนรัฐบาล เรียนหนัก วันละ 7-8 คาบ

2.เมื่อมีคาบว่าง คุณครูวิชาใดวิชาหนึ่ง มักขอ

3.รร.เอกชน เด็กนักเรียนไม่เคร่งกฏ

4.รร.ที่เก่าแก่ ยึดติดศักดิ์ศรีมากเกินไป บ่มเพาะให้เด็กเป็นศัตรูกับสถาบันอื่น

5.รร.รัฐบาล เข้าแถวหน้าเสาธง ฟัง ผอ.ให้โอวาทก่อนเข้าคาบแรก
แต่กิน เวลาไป 10-20 นาที

6.เด็กต้องตากแดด ร้อน หน้ามืดเป็นลม

7.บาง รร. ผิดกฏนิดหน่อย ก็เรียกผู้ปกครอง ทั้งๆที่ควรจะตักเตือนก่อน

8.เด็กไทยขนหนังสือในกระเป๋าเป็นสิบกิโล หลังงอไปโรงเรียน
(รวมทั้งนิยายและการ์ตูน หนังสือ**)

9.การบ้าน งานต่างๆ ฝึกให้นักเรียนรับผิดชอบก็จริง แต่สั่งทีเยอะ
แล้ววันนึงเรียนกี่วิชา ครูคนนึงสั่งกี่อย่าง? เด็กตายห่-า พอดี

10.มา รร. เช้า ลอกการบ้าน แล้วเด็กได้อะไร จากการสั่งงานเยอะ

11.หลับตี 1-2 พิมพ์รายงานส่ง

12.เนื้อหารายงานมาจากอินเตอร์เน็ต หามา ก็อปใส่เวิด ปริ้น เข้าเล่ม ส่ง

13.พรีเซนต์งานโดยการออกมาอ่าน

14.ครูแก่ เกินรับได้ โบราณ

15.คนเก่งไปเรียนหมอ แล้วใครมาเป็นครู?

16.รร.ในไทย แต่งยูนิฟอร์ม ชุดนักเรีย ชุดพละ ชุดลูกเสือ ทั้งที่อากาศร้อนจัด

17.มีเด็กที่ไม่ได้เรียนหนังสือเยอะแยะ

18.มีเด็กที่ได้เรียน แต่ไม่อยากเรียน

19.พ่อแม่เสียเงินค่าเรียนพิเศษ มากว่า ค่าเทอม มากเป็นเท่าตัว

20.ต่างประเทศ ปิดเทอม ไปเที่ยว ทำงานพิเศษ ทำกิจกรรม

21.เด็กไทยเรียนพิเศษเป็นบ้าเป็นหลัง

22.มหาวิทยาลัยอันดับ 1 ของประเทศไทย ไม่ติดใน 100 มหาวิทยาลัยโลก

23. บาง รร.จ่ายค่าเรียนคอมพิวเตอร์ทุกปี แต่ว่า ได้เรียนแค่ ม.1และม.4 = =

24.ครูบางคน การสอนคือการอ่านให้เด็กฟัง

25.ครูบางคน สอนไม่รู้เรื่อง ออกข้อสอบหิน เด็กตก ไม่ยอมให้แก้

26.ครู ขายของแก่นักเรียน ทำธุรกิจ ทดลองสินค้าในห้องเรียน ตั้งแต่ของเล็กๆน้อยๆ ยันถึงกิฟฟารีน แอมเวย์

27.ครูไม่สอน นั่งบ่นเรื่องที่ไม่ในตำรา แต่นักเรียนชอบฟัง(เพราะไม่ได้เรียน)

28.เวลาว่างที่ รร. นร.นั่งนินทาครู

29.ปัจจุบัน ทั่วไปคิดว่า ครู แค่คือ คนที่รับจ้างสอน ไม่ใช่แม่พิมพ์ที่แท้จริง

30.สอนไป ทุก10 นาที โทรศัพท์ดัง

31.ครูใช้เด็กซื้อกับข้าว ซื้อโอเลี้ยง ซื้อส้มตำ

32.ครูสนใจ เด็กที่เรียนพิเศษด้วยมากกว่า

33.ช่องว่างระหว่างครูและเด็ก เยอะมาก เนื่องจากจำนวนเด็กในห้อง เฉลี่ย 50 ขึ้น ครูจำนักเรียนได้ไม่หมด ยิ่งครูแก่ๆก็....

34.รร. นานาชาติ มีความผูกพัน กับครูที่สอน ทั้ง รร.รักกันดี

35.บางคนเกรด 4.00 สอบไม่ติดก็มี เพราะการศึกษาไทย
เก็บคะแนนสอบแค่ 15-30% นอกนั้นงาน การบ้านที่สั่ง

36.ครูบางคนตั้งใจสอน แต่ไม่มีเทคนิค ทำให้เด็กเบื่อที่จะเรียน

37.ความรู้ที่ใช้สอบ มาจากที่เรียนพิเศษ

38.กวดวิชาแต่ละจังหวัดมากกว่า 50 แห่ง

39.ครูบางคนชอบโอ้อวดว่าจบที่นั่น เอกอย่างนี้ ได้เกียรตินิยม แต่สอนไม่รู้เรื่อง

40.เด็กในห้องมี 50 คน เก่งสุดๆแค่ 1-2 คน

41.นอกนั้น เรียนๆเล่นๆ เที่ยวๆ

42.เด็ก ม.3 สะกดคำว่า family house ศัพท์อังกฤษง่ายๆไม่ได้

43.โรงเรียน ประจบผู้ปกครองที่มีเงิน

44.โรงเรียนหญิงล้วน มีทอมดี้เยอะ โรงเรียนชายล้วน มีเกย์ ตุ๊ดเต็ม

45.ต่างประเทศ เรียนวันละ 3-5 ชม. หลังจากนั้นก็สนามบาส สระว่ายน้ำ ห้องดนตรี ไม่ก็กลับบ้าน ทำกิจกรรม ไปอ่านหนังสือเอง

46.ถ้าเด็กเรียนที่ไทย ก็ไปกวดวิชา เรียนเลิก3 -4 ทุ่ม

47.เด็กเที่ยวนั่งรถไฟฟ้าไปสยาม

48.เด็กใส่แว่นเนื่องจากเล่นคอม มากกว่าเรียน

49.ครูคาดหวังกับเด็กห้องคิงเกินไป ทำดีนิดหน่อย ชมเว่อร์ๆ
ทำผิดนิดเดียว คือเรื่องคอขาดบาดตาย

50.เอาใจใส่เด็กแต่ละห้องไม่เท่ากัน

51.รร.รัฐ ให้เด็กทำป้าย เดินรณรงค์ยาเสพติด เลือกตั้ง ฯ
ตามนโยบาย ทำเอาหน้าตา รร. เด็กต้องเดิน 2-3กิโล แดดก็ร้อน หน้ามือเป็นลม

52.วิชาอาจารย์ฝรั่ง ดูเหมือนจะมีความสุข จะหลับก็ได้ คุยกันไป
แต่ก็เรียนไม่รู้เรื่อง

53.เด็กไทยอวดฉลาด

54.เด็กไทยตามกระแส แฟชั่น

55.เด็กไทยบ้าเที่ยว บ้าเรียน บ้าใช้เงิน บ้าดารา

56.วัยรุ่นมีเพศสัมพันธ์เป็นธรรมดา

57.ท้อง แท้ง ฆ่าตัวตาย ใจแตก ติดยา คือ ปัญหาวัยรุ่นไทยที่แก้ไม่ได้

58.เด็กส่วนใหญ่ฝันมี รร.ที่กว้าง ต้นไม้ สบายๆ บรรยากาศดี การเรียน สนุก
มีกิจกรรมทำ

59.ความฝันห่างไกลความจริง รร. อากาศร้อนไม่มีพัดลม เสียงรถที่ถนนดัง
ห้องเรียนติดห้องน้ำ ครูสอนก็ดุ แก่ โหดคะแนน น่าเบื่อ ครูลามก

60.มีพ่อแม่ บังคับ อนาคตวาแผนให้ลูกเสร็จสรรพ โดยไม่ถามว่าลูกชอบหรือไม่

61.พ่อแม่ชอบกดดัน ซึ่งความจริงในยุคนี้ การเลี้ยงลูกแบบนี้ หัวโบราณมาก
เด็กไทย ฆ่าตัวตายเพราะเครียดเยอะขึ้นทุกปี

62.ไฮโซ ต้องให้ลูกเรียนเอกชน นานาชาติ รร.รัฐสุดโด่งดัง

63.ไปเรียนพิเศษต่างประเทศ ตอนปิดเทอม

64.รู้ไหม คนต่างชาติคิดว่า วัยรุ่นไทยที่รวย พ่อแม่ คุณทำงานใหญ่โต
นักการเมือง นักธุรกิจส่งลุกมาใช้เงิน นั้น เค้าคิดว่า พ่อแม่คุณคอรัปชั่น
และคุณทำตัวไร้สาระ

65.ประเทศไทยเป็นประเทศด้อยพัฒนา แต่เรียกตัวเองว่า กำลังพัฒนา

66.วัยรุ่น ไม่เคารพผู้ใหญ่ ด่าได้ก็ด่า ก็พ่อแม่ฉันยังไม่ว่า คุณเป็นใครมาว่า

67.แต่งตัว ใช้เงิน ซื้อของอวดกัน

68.ตบกันแย่งผู้หญิง ผู้ชาย ทอมดี้ เกย์

69.มีเพื่อนในชีวิตจริงและสังคมอินเตอร์เน็ต

70.เล่นเกมออนไลน์ เล่นmsn ทุกวัน หลับดึก

71.เที่ยวจัด จนบางวันไม่กลับบ้าน พรุ่งนี้มีสอบ เอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยน
ที่ห้องน้ำ รร.แล้วเข้าสอบ ก็มี

72.พ่อแม่เลี้ยงลูกดีเกินไป แย่เกินไป โอ๋ลูกเกินไป ด่าลูกเกินไป เด็กเก็บกด

73.เด็กที่ไม่ได้รับการศึกษา มีคุณภาพชีวิตที่แย่ บางคนยอมขายตัวเพือเอาเงินมาเรียนก็มี

74.ครูแนะแนว ตือครูที่เด็กชอบมากที่สุด

75.เด็กไทย เกรด 4.00 เอ็นเข้าคณะอินเตอร์ไม่ติด เด็กนานาชาติไม่เก่งเท่าเด็กรัฐบาล แต่นั่งฝนข้อสอบฉลุย เมื่อจะเอ็นเข้าคณะอินเตอร์

76.ต่างประเทศ อเมริกา ยุโรป ญี่ปุ่น เรียนน้อยกว่าไทย แต่ทำไมฉลาดกว่า
มีคุณภาพกว่า?

77.เด็ก คืออนาคตของชาติ แต่มีตัวอย่างบุคคลชั้นนำของประเทศที่เห็นได้ตามหน้า หนังสือพิมพ์ว่า...แค่ไหน เป็นแบบนี้ คุณยังจะหวังอะไรกับเด็กไทยศตวรรษที่ 21 อย่างเราไหม

78.วัยรุ่นไทยไม่อยากรับรู้เรื่องข่าวสารของประเทศไท ยที่มีแต่อะไรที่ชวนทำให้
น่าเบื่อ เกิดการแอนตี้ ไม่อยากรู้

79.เด็กไทยไปโรงเรียน และ มหาวิทยาลัย จากการสำรวจแล้ว พบว่า
ปัจจัยคือ เพื่อน เท่านั้น

80.โลกก้าวหน้าไปทุกวัน แต่การศึกษาไทย ยังอยู่กับที่

81. การศึกษาในปัจจุบันทำให้เด็กไทย บ้าเรียนพิเศษ ไปติวที่นั่นที่นี่ สอบมหาลัยได้ จบมาไม่ได้เอาความรู้มาใช้ มันมีประโยชน์อะไร

82.เด็กห้องเรียนพิเศษ ถ้าไม่แยกรั้วโรงเรียนแล้ว จะอยู่ร่วมกับห้องเรียนปรกติไม่ได้

83.ในโรงเรียน รัฐบาลมีการแบ่งแยกชนชั้น ฝ่าย สี(พวกเสื้อแดง-เหลือง) ทำให้สิ่งไร้สาระพวกนี้มาเป็นเกณท์ให้คะแนนนักเรียน

84.GAT-PAT คือการสอบที่ไม่มีใครตอบได้ว่า

สอบทำไม สอบเพื่ออะไร และเด้กจะได้อะไร ใครเป็นคนคิด คิดเพื่อใคร และคิดมาทำไมเพื่ออะไร

85.เด็กนักเรียนห้องเรียนภาษาอังกฤษเป็นสื่อจะเรียนห นักกว่าห้องเรียนอื่นๆ แต่สอบวัดผลโรงเรียน
กลับได้คะแนนน้อยกว่าห้องปรกติ

86. 80% ของผู้ปกครองเด็กไทย อยากให้ลูกเรียนจบเร็วๆ

87.ช่วงชีวิตที่เรียนระดับ มัธยม คือช่วงที่มีความสุขที่สุด

88. นักเรียนที่ผู้ปกครองเลี้ยงปล่อย(ไปเที่ยวได้กับเพื่ อนๆ ไปไหนก็ได้ พ่อแม่ไม่จู้จี้จุกจิกและอื่นๆ)
จะใช้ชีวิตในสังคมได้ดีกว่า คนที่พ่อแม่เลี้ยงแบบ ให้อยู่แต่ในบ้าน

89.เด็กบ้าเรียนมักจะไม่มีเพื่อนแท้และเพื่อนสนิท

90.คนเราเกิดมามีความสามารถต่างกัน แต่การศึกษาในปัจจุบันไม่สนับสนุกความสามารถพิเศษ ของนักเรียน

91.ผุ้ปกครองหลายคน วาดอนาคตให้ลูก และดูถูกสิ่งที่ลูกใฝ่ฝัน

92.ในปัจจุบันมีผู้ปกครองที่ เลือกที่เรียนให้ลูก เลือกอาชีพให้ลูก แม้แต่เลือกคู่ครองให้ยังมี

93.วัยรุ่นมักจะมีแฟนตั้งแต่อายุ 13ปี ขึ้นไป

94.ในปัจจุบันยังมีผู้ปกครองที่หัวโบราณมากกว่าผู้ปก ครองสมัยใหม่

95.ปัจจุบัน โลกกำลังวิปริต ประเทศไทยในตอนนี้มี ทอม ดี้ และเลสเบี้ยนเยอะมาก ในขณะที่ผู้ชายหลายคนแห้วกับการีท่ผู้หญิงหันไปคบผู้ หญิง

96.มาตรฐานการศึกษาในประเทศไทยคือ พ.ศ. 2544 แต่นี่คือปี 2552

97.ผู้ปกครองให้ลูกไปเรียนพิเศษ เพียงแค่ไม่ให้เด็กเล่นเกม หารู้ไม่ว่าเสียเงินโดยใช้เหตุ เพราะเด็กบางคน
ไปเรียนแต่ไม่รับอะไรกลับมาเลย

98.ทุกโรงเรียนในประเทศไทย จะมี 1ใน 10 ที่จะเป็นนักเลง และผู้มีอิทธิพล

99.ในปัจุจบันมีการตีกันและฆ่ากัน ปัจจุยหลักมาจาก แย่งผู้หญิงกัน

100.ประชุมผู้ปกครอง คือให้ผู้ปกครองมาออกความเห็นว่าจะให้ โรงเรียนเป็นยังไง

ผู้ปกครองออกเสียงให้เรียนหนักเพิ่มขึ้น มีการบ้านเพิ่มขึ้น

แต่ไม่เคยถามนักเรียนว่า เรียนแต่ลพวันเป็นยังไง

101.ผู้ปกครองที่บ่นว่าอยากให้มีการบ้านเยอะๆมาก จะโดนอ.ประชด โดยการให้การบ้านนักเรียนเยอะๆ และทุกวัน แม้กระทั่งใกล้สอบ

102.ผู้ ปกครองทำเหมือนมาเรียนกับนักเรียนเอง โดยมากำหนดเพิ่มคาบพิเศษ เรียนเสริมเข้าไป โดญที่ทุกวันจะเลิกเรียน 5 โมง 2 ทุ่มกันอยู่แล้ว

103.ห้องเรียนพิเศษบางที่ไม่ค่อยมีความเป็นประชาธิปไ ตย (ผู้ปกครองและครูเป็นใหญ่)

104.สภาพแวดล้อมในปัจุบันทำให้เด็กไทยแข่งกันเรียน

105.เด้กไทยแข่งกันเรียนมาก จนทำให้เป็นคนเห็นแก่ตัว

106.โรงเรียนทุกโรงเรียน สอนให้นักเรียนเป็นคนเก่งไ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับโรงเรียน

107.เส้นสายระบาด จนทำให้คนเก่งมีฝีมือและความสามารถ ไม่มีงานทำ

108. คนที่บ้าเรียนจะมีวิถีชีวิตประจำวันที่น่าเบื่อมากกว ่า คนปรกติ

109.เด็กไทยเรียนไม่เก่ง สอบไม่ผ่าน พ่อแม่มักจะโทษ ครูและเกม

110. พ่อแม่ไม่เห็นความสามารถของลูกและไม่สนับสนุนสิ่งที่ ลูกชอบ

111.พ่อแม่อยากจะให้ลูกเป็นไปตามคนอื่น ทำให้ไร้ซึ้งความเป็นตัวของตัวเอง

112.การ เรียนไม่ได้มีผลเสีย และการเรียนมีข้อดีมากมาย แต่คนที่ทำให้มันมีข้อเสียคือ ผู้ใหญ่และพวกหัวโบราณ ที่ปลูกฝังความคิดไร้สาระ ใส่ในหัวของเด็ก

113. 5 อันดับ สิ่งที่ทำให้โรงเรียนไม่น่าเบื่อที่สุดคือ...

จากคุณ : บทเพลงปีศาจ

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 15:59:28

ความคิดเห็นที่ 43

ลืมบอกว่า ผู้ใหญ่อย่าพยายามคิดแทนเด็กทั้งหมด ฟังเสียงเด็กด้วยนะคะ
ว่าเค้าต้องการอะไร ไม่ใช่นึกจะยัดเยียดอะไรให้ก็ยัดเยียด
เราเคยเป็นเด็กมาก่อน ถ้าเจอแบบด็กสมัยนี้ก็คงเซ็งเหมือนกัน
ที่เจอผู้ใหญ่ทำแทนหมด ว่าต้องเป้นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้สิ

ปล.สำหรับคนที่คิดว่าหลักสูตรหรือสื่อการสอนของต่างประเทศมันดีไปเสีย
หมดก็คิดทบทวนใหม่อีกทีก็ได้นะคะ เพราะว่าคนใช้คนละคนกันพื้นฐานสิ่งที่แวดล้อมต่างกัน ผลที่ออกมาอาจจะไม่ได้ดีอย่างที่คิดก็ได้ อย่างการเรียนการสอนแบบ
child center ที่เอาเด็กศูนย์กลางที่ไม่เข้าใจสาระและแก่นแท้ของมันระบบ
การศึกษามันถึงได้ล้มเหลวไม่เป็นท่า เราต้องดูถึงความเหมาะสมด้วยนะคะ
ก็เหมือนกับครีมทาหน้านั่นแหละใช่ว่ามันจะรองรับทุกสภาพผิว
แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 17:28:18

จากคุณ : บทเพลงปีศาจ

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 16:12:09

ความคิดเห็นที่ 44

พักกาย พักใจ หลับตาฝันดี

ฝันถึงระบบการศุกษาที่ดีไปก่อนไหม

(ขำขำนะ เบรกกันหน่อย อิอิ)

จากคุณ : PaBo

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 18:09:35

ความคิดเห็นที่ 45

ถ้าเรายังถกการศึกษาแบบภาพรวมในกระทู้เดียวคงไม่ดีแน่ เพราะปัญหาการศึกษาของไทยมีมากมายเกินกว่ากระทู้หนึ่งสามารถรับได้หมด ปัญหาแต่ละปัญหาต่างมีวิธีแก้ไขที่หลากหลายสำหรับแต่ละพื้นที่ ปัญหาสำหรับเด็กแต่ละระดับชั้น ผู้ดำเนินการแก้ใขที่แตกต่างกัน

สิ่งที่ต้องเร่งทำคือ
๑ ตัดส่วนเกินออกจากหลักสูตร
กรณีนี้ประถมคงมีปัญหาไม่มาก เพราะเด็กประถมเรียนวิชาสร้างเสริมประสบการณ์ชีวิต ซึ่งวิชานี้รวมวิชาวิทยาศาสตร์และสังคมไว้ด้วยกัน อีกวิชาที่เป็นวิชารวมมิตรคือสรน.(หรือสลน.ก็ลืมแล้ว) ที่รวมศิลปะ ศาสนา ฯลฯ ไว้ด้วยกัน(เราเริ่มลืมแล้วค่ะ)

ม.ต้นก็ไม่แย่มากนัก เป็นช่วงที่เรียนวิชาหลากหลายมากที่สุด เพราะเป็นรอยต่อระหว่างระดับประถมที่เรียนเนื้อหาอย่างหยาบๆกับระดับมัธยมปลายที่เริ่มแยกสายชัดเจนเตรียมเข้าม.เรียนเพื่อประกอบวิชาชีพต่อไป

ม.ปลาย อย่าให้เรียนแบบจับฉ่ายเลยค่ะ ถ้าพื้นเด็กตอนม.ต้นแน่นแล้ว ไม่จำเป็นต้องเรียนซ้ำหรอก ความรู้วิทยาศาตร์และสังคมที่เราเอาไปใช้เอาตัวรอดที่ต่างประเทศล้วนเป็นความรู้ที่เรียนตอนม.ต้นทั้งสิ้น แต่ควรย้ำและเน้นหนักที่วิชาที่เด็กเลือก สำหรับภาษา กรุณาให้เด็กได้ใช้จริง สอนให้เด็กรู้จักอ่านนสพ.ดูละครฝรั่งให้รู้เรื่อง ซึ่งมันไม่ยากเกินความสามารถเลย(ก็นะ ครูบางคนอาจทำไม่ได้ด้วยซ้ำ เหอะๆ)
การจัดสายภาษาให้เป็นวิชาหลักก็ควรยกเลิกได้แล้ว ภาษาไม่ใช่วิชาหลักที่ใช้ทำมาหากินได้อีกต่างไป(ยกเว้นพวกนักแปล ล่าม) มันเป็นแค่ เครื่องมือเท่านั้น สมัยนี้คนพูดได้สามภาษาไม่ใช่เรื่องแปลกอีกต่อไป โดยเฉพาะประเทศที่มีวัฒนธรรมที่หลากหลาย

๒ แยกพื้นฐานผู้เรียน
จุดนี้ยากมาก เพราะเมื่อเราแยกเด็กแล้ว เด็กก็แยกเป็นพรรค เป็นพวก เด็กเก่งอยู่กับเด็กเก่ง จับให้ ช่วย เด็กอ่อน ชั่วคราว ก็นะ ส่วนมากก็ช่วยทำให้หมดเลย เด็กอ่อนก็ไม่มีความรู้ติดหัวเช่นเดิม สาเหตุหลักเป็นเพราะครูชอบชมเด็กเก่ง ครูหลายคนให้ความสำคัญกับคะแนนเด็กมากกว่าอะไรทั้งหมด มีน้อยท่านมากที่ให้ความสำคัญเด็กด้านอื่นตามที่เห็นสมควร

กรณีเด็กเล็ก จะแยกได้อย่างไร ให้เด็กเรียนเฉพาะวิชาที่ตกก็เจอปัญหาเด็กไม่มีความรับผิดชอบสูงพอ เด็กต่างจังหวัดบางคนมีภาระ ครูพอไหม

๓ ผู้ปกครอง อยากให้มีส่วนในการเรียนรู้ของลูก เชื่อเถอะค่ะ เด็กที่มีปัญหาว่า ป.สอง ป.สาม อ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ มันไม่ใช่เด็กชั้นชนกลางแน่นอน น่าจะเป็นชนชั้นแรงงานมากกว่า
วันนี้แม่เราเพิ่งมาเล่าให้ฟังว่าปีนี้ลูกของคนงานที่บ้านไม่สามารถจบม.สามได้ เพราะไม่ยอมไปสอบซ่อม อ้างกับพ่อ(คนงานบ้านเรา)ว่าไม่มีเงินไปสอบซ่อม คนงานเราก็ตีลูกไปยกใหญ่ทีนึงแล้ว มืดแปดด้านอย่างไม่รู้ว่าจะช่วยลูกอย่างไรได้ เราก็บอกกับแม่ว่า เราไม่เคยได้ยินว่าสอบซ่อมต้องจ่ายเงินด้วย กำลังสงสัยว่าเด็กมันโกหกพ่อมันอยู่ ปกติเด็กคนนี้ติดเกมส์มาก บ้านไม่มีคอมพ์ก็นั่งรถสองแถวไปเล่นเน็ตทุกวันหลายชั่วโมงถึงกลับบ้าน คนงานเราต้องวิ่งไปรับกลับบ้านหลายครั้ง ไอ้เราคนนอก จะบอกพ่อเด็กว่าเด็กกำลังโกหกอยู่ก็กลัวเด็กจะถูกตีอีก ไม่บอกก็กลัวว่าคนงานจะถูกลูกหลอก ไม่เฉพาะกับเด็กคนนี้นะคะ ลูกคนงานอีกคนก็มีปัญหาเช่นกัน โดดเรียน เกลียดการไปเรียน ติดเกมส์ ฯลฯ นายจ้างอย่างแม่เรายังกลุ้มแทน

กว่าจะให้ผู้ปกครองมีส่วนในการเรียนของลูกอย่างจริงจังได้ ต้องให้พวกเขารู้จักเสียก่อนว่าระบบการศึกษาเป็นเช่นไร ไม่ใช่พ่อแม่จบระดับประถมมาอย่างแกนๆ ใช้แรงงานมาตลอดชีวิต จะให้มาแนะแนวลูก ให้คำปรึกษาก็คงยาก ที่สำคัญพ่อแม่ประเภทนี้มีมากจนน่าตกใจ เราไม่ได้ดูจากวิจัยอะไรหรอก ดูจากกองทัพแรงงานเป็นงี้หมดเลย เดาไม่ยาก ถ้าเราอยากนำระบบนี้จากเมืองนอกมาใช้(ซึ่งเราค่อนข้างแน่ใจว่าเป็นประเทศพัฒนาแล้ว) ต้องปรับปรุงอีกเยอะค่ะ อาจจะให้ผู้ปกครองให้การดูแลเท่าที่พวกเขาสามารถทำได้

๔ วิธีแปลหนังสือจากต่างประเทศของคุณหมอดูก็น่าสนค่ะ สำหรับคนที่รู้มากกว่าหนึ่งภาษาแล้วคงพอรู้ว่าสื่อนอกมีอะไรน่าสนใจเยอะมาก แต่สื่อจะไปถึงเด็กได้มากน้อยแค่ไหนไม่มีใครรู้ สื่อที่ใช้ร่วมกัน อย่างหนังสือในห้องสมุดรัฐบาลยังไม่มีปัญญาที่จะแจกจ่ายงบเพื่อซื้อหนังสือให้ชาวบ้านอ่านอย่างทั่วถึง มิฉะนั้นเราคงไม่เห็นการขอบริจาคหนังสือหรอกค่ะ วิธีนี้คงใช้ได้ผลกับเด็กในเมืองมากกว่า
อีกอย่างบางวิชาเราต้องให้คนไทยเขียนอยู่ดี เช่น วิชาประวัติศาสตร์ ศาสนา ภาษาไทย ฯลฯ ถามว่าแปลได้ไหม คิดว่าได้ แต่คงเป็นแค่บางวิชา เรื่องบางเรื่องถ้าเราฟังจากสามภาษา เราจะได้ข้อมูลที่ต่างกันเพราะอคติ แนวคิด ปริมาณข้อมูล ความละเอียด ระยะเวลาที่แต่ละชาติศึกษา ฯลฯ ต่างกันมาก บางเรื่องอาจจะใช้เป็นตัวปลุกระดม กดดันได้ หรือพูดง่ายๆว่า ผู้เขียนเขียนอย่างมีจุดมุ่งหมาย ถ้าเราแปลหนังสือเรียนมา เราต้องเตรียมรับมือกับปัญหานีัด้วย สมัยนี้เป็นโลกข้อมูลข่าวสาร ทำสงคราม ทำการค้าล้วนอาศัยข้อมูลทั้งนั้น เราจำเป็นต้องให้เด็กรักความเป็นไทย ถ้าเราทำให้เด็กไทยขาดการรับรู้ความคิดแบบไทย ความรู้แบบไทยๆ หลายอย่างควรและจำเป็นอนุรักษ์ไว้ก็น่าเสียดายนะคะ ที่เราเน้นเรื่องนี้ก็เพราะตอนก่อนไปเรียนจีนเราไม่รักประเทศไทยเท่าไหร่ อยากจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศ พอไปอยู่เมืองนอกถึงสำนึกได้ ตอนนี้จะตายก็ขอตายที่นี่ เราโชคดีเราเรียนวัฒนธรรมจากหนังสือเรียน จากเพื่อนร่วมห้อง(เราเชื้อสายจีนล้วนเลยรู้อะไรน้อยไปหน่อย)มาก่อนไปเรียนจีน ถ้าเราสอนเด็กตรงจุดนี้ อย่างน้อยเด็กยังกลับใจได้นะ เรากลัวมากเลยกับสมองไหล คือพวกเก่งๆไปทำงานเมืองนอกหรือให้บ.ต่างชาติหมด เพราะการแข่งขันเป็นธรรมกว่า รายได้เยอะกว่า น่าตื่นเต้นกว่า แล้วประชาชนตาดำๆจะเหลืออะไร? เหลือแต่พวกเล่นเส้น ยัดเงินใต้โต๊ะใช่ป่ะ?
ยิ่งในปัจจุบันสื่อต่างประเทศที่แปลเป็นภาษาไทยมีเยอะมาก เยอะจนน่าตกใจ นอกจากปัญหาที่เราเขียนมาแล้วยังทำให้เกิดปัญหาทางด้านการใช้ภาษาระดับหนึ่ง สื่อที่แปลมาไม่มีทางแปลความรู้สึกนึกคิดออกมาได้หมด ไม่ว่าผู้แปลจะแปลดีอย่างไรก็สู้อ่านจากต้นฉบับโดยตรงไม่ได้ จากตรงนี้ทำให้หนังสือแปลต้องใช้ภาษาที่เข้าใจง่ายกว่าต้นฉบับเพื่ออำนวยความสะดวกให้คนอ่าน และในสมัยนี้สำนักพิมพ์แข่งกันอย่างดุเดือดเลือดพล่านมาก กดราคานักแปล นักแปลก็แปลอย่างลวกๆมา ภาษาในหนังสือแปลแย่ยังไม่เท่าไหร่นะ หนังสือที่เขียนจากนักเขียนไทยด้วยภาษาที่สวยงามแทบจะหาไม่ได้ในปัจจุบัน ปัญหาการใช้ภาษายิ่งบานปลายมากขึ้น

๕ คห.สิบห้า
เราเห็นด้วยค่ะ อ่านจากหนังสือเล่มหนึ่งเขาเล่าให้ฟังว่านักฟุตบอลที่คัดเลือกมาได้ส่วนมากจะเกิดในเดือนก่อนทดสอบ หรือพูดง่ายว่าเด็กที่ แก่เดือน กว่ามีโอกาสได้รับคัดเลือกมากกว่า เพราะสมองและร่างกายพัฒนาดีกว่า การพัฒนาของเด็กจะแตกต่างกันมาก เพราะเด็กเขาพัฒนาเร็ว เวลาไม่กี่เดือนเด็กสามารถสร้างความเปลี่ยนแปลงในร่างกายและจิตใจได้มากมาย

๖ ปัญหาการเมือง
จำได้ตอนเด็กๆลูกครูมีอำนาจมากมาย เด็กนักเรียนธรรมดาทำผิดกฏไม่ได้ ขนาดอาหารกลางวันต้องกินให้หมด ไม่ว่าจะไม่ชอบอาหารนั้นขนาดไหนก็ตาม จำได้ว่าตอนนั้นเราเกลียดมะเขือที่ใส่ในแกงเขียวหวานมาก เรียกว่ากินคำเดียวก็แทบจะเอาของเก่าออกมา แต่ลูกครูนั้นสบายมากค่ะ ทำผิดกฏให้เห็นบ่อยมาก แถมได้รับเลือกจากการ เลือกตั้ง เป็นหัวหน้านักเรียน สั่งเด็กคนอื่นได้อีกต่างหาก

เด็กๆโตมาก็จะกลัวผู้มีอำนาจ และด้วยความที่ ลงคะแนน ให้คนที่ไม่รู้จักดีมาแต่เด็ก ไม่เห็นความสำคัญ หรือ ไม่รู้จักคำว่า เลือกคนดีเข้าสภา ปัญหาการเมืองก็ตามมา ชาวบ้านจะเลือกคนที่เขาเห็นว่าให้ประโยชน์กับ เขา (ไม่ใช่ประเทศ)มากที่สุดหรือให้เงินกับเขาเป็นค่าลงคะแนน(คนงานเล่าให้ฟังค่ะ ไม่ได้มั่วตามข่าว) แบบเราก็ดีหน่อย เลือกพวกที่คิดว่า เลวน้อยที่สุด แต่ก็ไม่เจอคนดี ที่ควรค่าให้เลือกเสียที
ไม่อย่างนั้นการศึกษาประเทศไทยคงไม่ตกต่ำขนาดนี้ เราคงไม่ได้ต้องใช้พันทิปมารวมตัวแบบนี้ ไม่อย่างนั้นเราคงไม่ต้องตามหลังเกาหลี หรือ จีน ที่เมื่อก่อนเขาเคยห่างจากเราหลายขุม ล่าสุด เริ่มได้เห็นอะไรดีๆในลาวแล้วด้วยซ้ำ ถ้าเราตกต่ำเฉพาะเทคโนโลยีเราก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่จิตใจคนก็ตกต่ำด้วยนี่สิ ชาวบ้านเดือดร้อนไม่รู้จะเพิ่งใครได้แต่ทนรับกรรมไป ท้องก่อนแต่ง แม่ทิ้งลูกในถังขยะ ข่มขืนคนในครอบครัวตัวเอง ขโมยของ น้ำใจที่หายากมากโดยเฉพาะไปตามศูนย์การค้าต่างๆจ้องเอาแต่เงิน จิตใจครู หมอ ผู้ที่มีอาชีพที่ควรมีใจเมตตากลับกลายเป็นคนหิวเงินมากขึ้นเรื่อยๆ

ไล่ๆอ่านมาจนเจอของคุณครับผม
ปัญหาที่คุณครับผมต้องการแก้คือ ทำอย่างไรให้เด็กอ่านออกเขียนได้ในระดับประถม แต่ส่วนมากก็เอาปัญหาการศึกษาโดยรวมเกือบทั้งหมดมาถกเสียอย่างนั้น (รวมเราด้วย) อาจเป็นเพราะว่า กลัวไม่มีที่เขียน ไม่เขียนที่นี่ไม่รู้ว่าจะไปเขียนที่ไหนแล้ว ที่สำคัญกลัวลืมเขียน กลัวจะไม่ได้เขียนอีก ฯลฯ ฮ่าๆ

สิ่งที่พวกเราทำ ถึงแม้อาจจะไม่ถึงลูกกะตาของรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาฯ แต่ถ้าเราทำแบบนี้ไปเรื่อยๆต้องมีสักวันที่เข้าตาคนอื่นๆ วงกว้างขึ้นเรื่อยๆ อาจจะเกิดการเปลี่ยนระดับชาติได้ อย่างที่เกิดกับฐานะผู้หญิงและเพศที่สามถึงขั้นเปลี่ยนกฏหมายหลายข้อเมื่อหลายปีก่อน ที่เราไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นได้ อย่างไรก็ตามจุดศูนย์รวมสำหรับให้พวกเราปรึกษากันอย่างเป็นทางการยังเป็นสิ่งจำเป็นอยู่ พวกเราไม่อาจใช้สื่อแบบเฟสบุ๊คได้ เพราะเราว่าเฟสบุ๊คไม่เหมาะกับการเขียนบทความยาวๆ ถกประเด็นกัน
สื่อที่เราต้องการคือเว็บบอร์ดแบบพันทิป อาจจะต้องมีสองสื่อขึ้นไป หนึ่ง สื่อที่ใช้ระหว่างสมาชิก สอง สื่อให้ประชาชนทั่วไปเห็นได้เยอะที่สุด เข้าร่วมกับเราได้ง่าย ถ้างบไม่มีก็คงต้องเป็นพันทิปนี่แหละ ภาษาที่ใช้ อาจจะต้องใช้ภาษาง่ายๆ ถ้ามีคนทำการ์ตูนเป็นก็รบกวนหน่อย เอาไปไว้ที่ยูทูปค่อยมาแปะที่พันทิปอีกที่กระจายสองต่อ
อาจจะจัดเป็นอาทิตย์ๆไปว่าอาทิตย์นี้จะถกเรื่องอะไรบ้าง
ขอความร่วมมือกับสมาชิกว่าอย่าออกทะเลให้มากนัก ตรงนี้คงต้องระวังเรื่องหัวข้อกระทู้เล็กน้อย ช่วยกันเตือน อย่าปล่อยให้เป็นภาระผู้ตั้งกระทู้ผู้เดียว เพราะเราตั้งกระทู้ปัญหาการศึกษาแบบจับฉ่ายคงไม่มีประโยชน์อะไรมากนัก การออกทะเลเป็นงานถนัดของเราเสียด้วยสิ เหอะๆ
ขอให้สมาชิกแสดงความคิดเห็นมาให้หมด อย่าหมกไว้
สิ่งที่เรากลัวคือถ้าเราแบ่งเป็นหัวข้ออย่างชัดเจนแล้วคนที่เข้ามาตอบอาจจะน้อยลง เพราะไม่ใช่ว่าทุกคนจะเขียนได้หมดทุกเรื่อง กระทู้เงียบ ตรงจุดนี้ขอให้ทุกคนยืนหยัดที่จะติดตาม คิดและเขียนต่อไป ไม่ใช่ตั้งกระทู้แค่ช่วงนี้ จากนั้นก็เงียบไปตามกระแสสังคม จุดนี้จขกท.แน่กว่าเราเยอะมากค่ะ เรานี่แม้แต่กระทู้เดียวก็ไม่กล้าตั้งเลย กว่าจะตั้งกระทู้ได้ต้องคิดหลายตลบมาก ยิ่งกระทู้แสดงความคิดเห็นยิ่งไม่กล้าตั้ง
สุดท้าย ปัญหาเราเอง อย่าลืมมาดูกระทู้ เราเป็นบ่อยมากเลย ไอ้โรคผลัดวันประกันพรุ่งเนี่ย
ในกรณีที่ต้องการให้หลายๆคนแก้ไขบทความ เรียบเรียง คิดว่าสื่อแบบวิกิพีเดีย แบบที่เปิดให้หลายๆคนแก้ไขข้อความน่าจะเหมาะกว่า สิ่งที่เหมาะที่สุดคือออกมาเจอกันตัวเป็นๆ เพราะปรึกษาได้เร็วกว่า แต่มีข้อจำกัดมากที่สุดเรื่องระยะทาง

พอแค่นี้ก่อน ถ้าว่างจะแวะมาใหม่

จากคุณ : ขวัญ (khumchalong)

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 20:48:50

ความคิดเห็นที่ 46

ประเทศที่เจริญแล้วเช่นญี่ปุ่นหรืออเมริกา ไม่ได้วัดคุณค่าของคนกันที่วุฒิทางการศึกษาแต่เพียงอย่างเดียว จบ ม ปลายหรือ สายอาชีพก็สามารถหาเลี้ยงครอบครัวซื้อรถซื้อบ้านได้ ถ้าขยันและอดทน

ดังนั้นอันดับแรกต้องแก้ค่านิยมบ้าปริญญาของคนไทยเสียก่อน แล้วทำให้การศึกษาระดับพื้นฐานมีคุณภาพอย่างเท่าเทียมกัน

จากคุณ : praphrut608

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 21:12:55

ความคิดเห็นที่ 47

ผมขอเจ้าของกระทู้อย่างนี้ได้ไหมครับ

เข้าใจว่าท่านมีปรารถนาดี แต่ก่อนที่เจ้าของกระทู้จะปลุกระดมเพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงหรือการพัฒนาระบบการศึกษาไทย

ขอให้ท่านได้แสดงตัวตนของท่ีานก่อนพอจะได้ไหมครับ เช่น ชื่อเสียงเรียงนาม หน้าที่การงาน ความรับผิดชอบ ประสบการณ์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการศึกษาโดยตรง จะฟังดูมีน้ำหนักน่าเชื่อถือขึ้นอีกมาก

เพราะผมในฐานะครูเอง ยังขาดความเชื่อถือในตัวคุณอยู่ว่า "คุณเป็นใคร" "ทำไมผมต้องฟังคุณ"

จะดีกว่าไหมครับ อย่างน้อย ๆ ก็ชื่อจริง นามสกุจริง

หรือหากท่านได้แสดงตัวตนของท่านแล้วในที่อื่น ๆ ผมก็ขออภัย เพียงแต่กราดสายตาในแว็บแรก ทำให้ผมเกิดคำถามดังที่ได้กล่าวไว้แล้วครับ

จากคุณ : m.thailand

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 21:14:06 A:110.49.235.139 X: TicketID:316798

ความคิดเห็นที่ 48

อีกทั้งการแสดงตัวตนของท่านจะเป็นจุดเริ่มต้นในการสร้างความเคลื่อนไหวขึ้นในสังคมการศึกษาได้ ไม่เช่นนั่นก็เป็นเพียงลมที่พัดผ่านมาแล้วก็ผ่านไป หาตัวตนไม่ได้

จากคุณ : m.thailand

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 21:38:08 A:110.49.234.118 X: TicketID:316798

ความคิดเห็นที่ 49

แค่อ่านก็รู้สึกดี เป็นกำลังใจนะ

จากคุณ : mangpongja (mangpongja)

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 21:40:26

ความคิดเห็นที่ 50

แค่อ่านก็รู้สึกดี เป็นกำลังใจนะ

จากคุณ : mangpongja (mangpongja)

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 21:40:56

ความคิดเห็นที่ 51

สวัสดีครับคุณm.thailand #47

ผมได้ยกความเป็นเจ้าของกระทู้ให้ทุกท่านแล้วครับ

เพราะผมรู้ตัวว่าไม่มีความสามารถพอที่จะทำงานใหญ่ขนาดนี้

ผมไม่ได้กลัวที่จะเปิดเผยตน

แต่เห็นว่าข้อมูล - ข้อคิดที่ผมเสนอได้รับการสนับสนุนจากเพื่อนๆในนี้มาก
ทำให้งานนี้มีโอกาสสำเร็จสูง ซึ่งจะเป็นผลดีต่อประเทศชาติ
อีกทั้งการผลักดันให้มีการปรับปรุงการศึกษาของไทยก็ไม่ได้มีข้อเสียอะไร

ที่ผมไม่เปิดเผยตนเอง เพราะผมไม่ต้องการชื่อเสียง ไม่ต้องการความยอมรับของสังคม
เพียงแต่บังเอิญไปพบเจอปัญหา และคิดว่าต้นตอมันมาจากเรื่องราวต่างๆที่ผมเสนอในกระทู้ 1 และ 3

อีกทั้งมีความต้องการที่จะทำประโยชน์ให้ประเทศชาติ เพราะผมยังจำได้ถึงทุกวันนี้
ในตอนที่ผมเรียน วิศวะ ปี1 อาจารย์บอกว่า
" รัฐต้องสนับสนุนพวกเธอคนละประมาณ 120,000.-บาท/ปี "
" ขอให้พวกเธอเมื่อจบไปแล้วพยายามทำตัวให้เป็นประโยชน์ตอบแทนประเทศ "

หากผมจะบอกแบ็คกราวน์คร่าวๆโดยไม่บอกชื่อจะดีไหมครับ

ชั้นประถมผมเรียน รร.วัด
มัธยมต้น ศรีวิกรม์
มัธยมปลาย บดินทรเดชา รุ่นแรก
ป. ตรี วิศวะ
ป.โท รปศ.
ที่เรียนไม่สูงเพราะบรรพบุรุษมีกิจการหลายอย่าง ผมเป็นลูกคนโตเลยต้องออกมาทำงาน

ผมมีอาชีพที่ทำมาหากิน 4 อย่าง คือ
1. กินเงินเดือนเป็น ผจก.ทั่วไปของโรงแรมแห่งหนึ่ง
2. วิศวกร
3. ทำสวนมะม่วงหิมพานต์ 100 ไร่เศษ
4. มีร้านค้าของตนเองเล็กๆ 1 ร้าน

น้องๆเรียนสูงกว่าผม มีครอบครัวไปหมดแล้ว เอาตัวรอด ฐานะดีกว่าผมทุกคน

สบายใจได้นะครับ ว่าผมไม่ต้องการชื่อเสียง หรืออะไรทั้งสิ้น
อีกทั้งไม่ได้ต้องการทำร้ายใคร
หากท่านได้อ่านกระทู้ตั้งแต่แรก จะเห็นว่าผมบอกตลอดว่ากระทรวงควรจะได้รู้ปัญหาและแก้ไขได้แล้ว
อย่าให้ผมต้องมาแฉ
(ที่ผมแฉอาจจะไม่ถูกต้องทั้ง 100% แต่ผมคิดว่ามันมีส่วนถูกไม่น้อยทีเดียว ตามเหตุผลที่ได้ถกเถียงกันในกระทู้ที่ผ่านมาครับ)

ลืมไปครับ เรื่องการศึกษาผมไม่ได้เรียนมาด้านนี้เลย แต่มีพรรคพวกที่เป็นครู-อาจารย์-ผอ.โรงเรียนทั้งประถมและมัธยม มากมายครับ
ทำงานกับภาครัฐโดยเป็นกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิหลายหน่วยงานมาก (งานอดิเรกครับ)
อายุมากแล้ว ใกล้จะไปหามุมสงบแล้ว อุอุ

แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 22:14:32
แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 22:08:34

จากคุณ : ครับผม

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 21:47:59

ความคิดเห็นที่ 52

คุณครับผม

ไม่ต้องแสดงตนอะไรทั้งนั้นหรอกครับ เพราะถ้าแสดงตนเมื่อไหร่ มันจะมีกรณี
เชื่อเพราะเขาเป็นครู เชื่อเพราะเขาเป็นผู้ใหญ่ เชื่อเพราะเขามีอำนาจโดยตำแหน่ง

อะไรอย่างนี้

เอาข้อมูลดิบๆ ที่ได้จากสมองของทุกคนนี้แหล่ะครับมายำรวมกัน ผมเชื่อในพลังของทุกคน อย่ามาบอกว่าเป็นคนนั้นคนนี้

ถ้าเด็กหกขวบคิดดีได้ ผมก็นับถือในความคิดเขาเช่นกัน และเช่นเดียวกับคุณ ผมไม่รู้หรอกว่าคุณเป็นใครมาจากไหน แต่แนวคิดที่อยากพัฒนาวงการศึกษาแค่อ่านแล้วยังซาบซึ้งใจ

การเลือกที่จะเชื่อไม่เชื่อมันอยู่ที่เหตุและผลที่แต่ละคนเสนอมา ถ้าคุณไม่เชื่อคุณก็บอกแนวทางอื่นมาสิ หรือถ้าคุณบอกว่าไอ้ที่มีอยู่มันดีอยู่แล้วก็บอกมาว่ามันดีอย่างไร หายากมากที่จะมีคนมานั่งวิเคราะห์เป็นเรื่องเป็นราวได้

ไม่จำเป็นต้องบอกเบื้องหลัง ไม่เช่นนั้นจะเกิดการ bias ในทันที

ในเวบบอร์ดนี้อาจจะเป็นจุดเริ่มต้น แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เราพอมีกลุ่มก้อนก็ค่อยๆ ตกผลึกความคิดได้จริงๆ ก็ค่อยๆ ทยอยกันประกาศตัวออกมาไม่เห็นจะเสียหาย

ผมอยากได้แนวความคิดใหม่ๆ สดๆ และก็รอบด้าน ไม่จำกัดเพศ วัยวุฒิ คุณวุฒิ อะไรทั้งสิ้น นี่แหล่ะเขาถึงเรียกว่า สุดยอดของการระดมความเห็น

เดี๋ยวมาต่อครับขอทำงานก่อน

จากคุณ : cheychai

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 23:31:41

ความคิดเห็นที่ 53

ที่จริงผมก็หวังจะได้พึ่งท่านเจ้าของกระทู้นี่แหละครับเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการจุดประกายรวมทั้งการเริ่มปฏิบัติเพื่อให้เกิดเป็นรูปธรรม ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

ขอเรียนถามท่านเจ้ากระทู้ดังนี้ครับ

หลังจากที่ท่านได้้ข้อมูลปัญหาและแนวทางแก้ต่าง ๆ เหล่านี้บ้างแล้ว ท่านจะดำเนินการอย่างไรต่อครับ ท่านจะหาเวทีจริง ๆ (ที่ไม่ใช่ทางอินเตอร์เน็ต) ในการระดมปัญหาเพิ่มเติม/ยื่นหนังสือถึง รมต. หรือผู้บริหารระดับสูงต่อไป/จัดเวทีสัมนา หรือแค่คิดได้ มองเห็นแล้วเข้ามากระตุ้นเตือน ปลุกระดม สร้างกระแส หรือจะปล่อยให้จบไป ให้เป็นเพียงกระทู้บ่นกระทู้หนึ่งเท่านั้นครับ

ปล. จากสำนวนการเขียนของท่าน ยังดูหนุ่ม ๆ อยู่เลยนะครับ ผมรู้สึกได้ถึงความเป็นหนุ่มของท่านอยู่เลย

จากคุณ : m.thailand

เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 23:41:50 A:110.49.240.136 X: TicketID:316798

ความคิดเห็นที่ 54

ทำไมต้องให้เขาแสดงตัวด้วยละ ทำไมยึดติดกับตัวตนเขา แต่ไม่ดูที่ความคิดเขา เขาคิดดีมากนะเจ้าของกระทู้เนี่ย ครุบางคนก็รับไม่ได้
ผมว่า ช่วยกันเสนอ ปรับเปลี่ยน ปรับลดเงินประจำตำแหน่งหรือเงินวิทยฐานะกันเถอะครับ ผมว่ามันไร้เหตุผลสิ้นเปลืองและเหลวแหลกเสียมากกว่า

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:36:32

ความคิดเห็นที่ 55

เพื่อผดุงเกียรติยศและศักดิ์ศรีของครู ขอแสดงทัศนะเพื่อให้ทุกท่านได้พึงระลึกไว้ ดังนี้

จากความรู้สึกของครูผู้ปฏิบัติงานด้านการพัฒนาเยาวชนเอง รู้สึกน้อยใจและเจ็บที่หัวใจที่บางท่านมีทัศนคติว่า

"ก็เพราะสอบอะไรไม่ติดถึงได้มาเป็นครู"

ไม่รู้ว่าคนที่มีทัศนคติแบบนี้ในสังคมนี้มีสักกี่มากน้อย ตัวผมเองจบปริญญาโทในมหาวิทยาของรัฐ ได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ ปริญญาตรีได้เกียรตินิยม เคยทำงานบริษัทเอกชนระดับแนวหน้าของประเทศ แต่เพราะหัวใจที่อยากเป็นครูจึงได้ลาออกจากงานบริษัท เพื่อมาเป็นครู ทุกคนมีทางเลือกในการดำเนินอาชีพมากมาย ไม่ใช่ไม่มีทางเลือก ถ้าไม่แน่จริงมาเป็นครูไม่ได้หรอก หรือถ้าสอบ มาได้ ก็ทนอยู่ไม่ได้หรอกถ้าใจไม่รัก (เด็กดื้อจะตาย) (สอบคัดเลือกมานะ ไม่ใช่เปิดฝา M150 ได้มา)

อยากให้ทุกท่านได้มาเห็นบรรยากาศการทำงานของครูคนหนึ่ง ๆ การประชุมวางแผนงานต่าง ๆ การวางแผนการสอนล้วนทุ่มเททำด้วยกำลังความคิดความสามารถ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งหัวใจที่อยากให้เกิดผลพัฒนายั่งยืนในตัวเยาวชนและประเทศชาติ

อยากให้คนที่ว่าเก่ง ๆ มาเป็นครูจริง ๆ จะได้มาช่วยกันพัฒนาเยาวชนของชาติ ถ้าท่านมีความคิดตีบแคบเช่นดังกล่าวข้างต้น แต่มาเป็นครูไม่ได้ อย่าได้บังอาจคิดหรือพูดว่า "ก็เพราะสอบอะไรไม่ติดถึงได้มาเป็นครู" อีกเป็นอันขาด มันจะเป็นบาปอกตัญญูติดตัวท่านได้

อยากให้ทำความเข้าใจว่า ไม่ว่าอาชีพใด ๆ ล้วนมีคนเก่งและคนไม่เก่งทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นอาชีพที่มีคนนับหน้าที่ตายกมือไหว้ในสังคมหรืออาชีพอื่นใด

เช่นเดียวกันกับนักเรียน ย่อมมีทั้งคนเก่งและคนไม่เก่งคละเคล้ากันไป สังคมจะคาดหวังให้นักเรียนทุกคนเก่งเหมือนกันไม่ได้ เพราะปัจจัยในความเก่ง/ไม่เก่งมีมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ระดับสติปัญญา การเลี้ยงดู ครอบครัว ภาวะโภชนาการ สังคมรอบข้าง ฐานะทางเศรษฐกิจ ระบบการศึกษา และการอบรมสั่งสอน

สำหรับผมเองมองที่ตัวเด็กนักเรียนว่า "ไม่ได้แย่ขนาดขั้นวิกฤติ" เพราะเด็กก็ต้องมีเก่งบ้าง อ่อนบ้างเป็นเรื่องปกติ (ในโลกนี้ก็มีไอสไตน์เพียงแค่คนเดียว ไม่ได้มีถึง 2 คนซะหน่อย) แถมผมยังมองว่า "เด็กสมัยนี้ฉลาดขึ้นเยอะ" เสียด้วยซ้ำเมื่อเทียบกับสมัยที่ผมเป็นนักเรียน แต่หากหลาย ๆ ท่านคิดว่าถึงขั้นวิกฤติ โดยเฉพาะในเรื่องสื่อการเรียนการสอนและครูผู้สอน ผมขอเสนอแนวทางการจัดการเรียนการสอนที่คิดว่าลงทุนไม่มาก ดังนี้

"การจัดการศึกษาทางไกลผ่านดาวเทียม" --แก้ได้ทั้งกรณีครูขาดแคลน ครูไม่ครบชั้น ครูสอนไม่ตรงวิชาเอก สื่อการสอนไม่มีคุณภาพ

แต่

1. การจัดการเรียนการสอนต้นทาง (เ่ช่นโรงเรียนวังไกลกังวล) ต้องมีคุณภาพ ครูต้องเก่ง สื่อต้องดี เนื้อหาต้องครอบคลุม
2. โรงเรียนปลายทางต้องมีงบประมาณในการติดตั้งจานดาวเทียม เครื่องรับสัญญาน และทีวี
3. ครูปลายทางมีทักษะในการฟังและสามารถอธิบายเพิ่มเติมได้ ตอบคำถามนักเรียนได้ มีจิตวิทยาในการควบคุม จูงใจนักเรียน

เรื่องระบบการตัดเกรด ผมมองว่า จะใช้ระบบอะไรก็ตาม นักเรียนก็ยังเป็นคนเดิมอยู่ คนเก่งก็ยังเก่ง คนอ่อนก็ยังอ่อน ไม่ได้มีผลอะไรมากต่อการพัฒนา เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมหรือทำให้เด็กอ่อน ๆ คนหนึ่งเก่งขึ้นมาได้

จากคุณ : m.thailand

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 01:01:54 A:110.49.240.136 X: TicketID:316798

ความคิดเห็นที่ 56

ก่อนอื่นขอบคุณเจ้าของกระทู้ก่อนครับ ที่มีความคิดดี ๆ

ผมเองก็จะเสนอความคิดเห็นและปัญหาในส่วนของครูนะครับ

ตัวผมเองนั้นเป็นครูอัตราจ้าง รร.รัฐบาลขนาดกลาง (ค่อนไปทางเล็ก) ได้รับมอบหมายให้สอนภาษาอังกฤษ ตั้งแต่ประถม 1-6

(เนื่องจากบุคลากรมีน้อย ผมเองเป็นครูอังกฤษคนเดียวในโรงเรียน)

ขอระบายเรื่องโอเน็ตละกันครับ

ก่อนสอบ ผมติวเด็กเพิ่ม อีก วันละ 1 ชั่วโมง โดยนัดเด็กมา 7 โมงเช้า เพื่อติวก่อนสอบโอเน็ต เป็นระยะเวลา 1 อาทิตย์ ทำให้ได้ชั่วโมงเพิ่มมาอีก 5 ชั่วโมงในการ ทบทวนเนื้อหาต่าง ๆ

แต่พอเด็กสอบ และผมได้เห็นข้อสอบก็ทำใจแล้วละครับ (ตอนนั้นคะแนนยังไม่ออก)

ผมสอนทั้งปี แต่ข้อสอบ โอเน็ตออกมา 8 ข้อ โอ้แม่เจ้า แบ่งเป็นตอนละ 2 ข้อ เช่น reading 2 ข้อ
vocabulary 2 ข้อ
sentence 2 ข้อ
ประมาณนี้นะครับ ซึ่งใน 1 ข้อ ก็จะัมี 2 ข้อย่อย โดยต้องตอบถูกทั้ง 2 ข้อย่อย จึงจะได้คะแนนในข้อนั้นไป เช่น ตอบ 1.1 ถูก แต่ 1.2 ผิด ข้อนั้นก็ไม่ได้คะแนน

ผลคะแนนของเด็กนักเรียนผม ค่าสูงสุดอยู่ี่ที่ 60 คะแนน เต็ม 100 ส่วนต่ำสุด แน่นอนครับ 0 คะแนน

แต่สิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็คือ เด็กที่เก่ง ๆ ของผม ได้คะแนนน้อยมาก 8 บ้าง 0 บ้าง
แต่กับเด็กที่เรียนปานกลางค่อนไปทางต่ำ กลับได้คะแนนดี

แล้วมาตรฐานมันอยู่ตรงไหนครับ คิดได้ไง สอนทั้งปี ออกข้อสอบ 8 ข้อ

นี่เรื่องของโอเน็ตนะครับ มามองในด้านนโยบายกันบ้าง

เมื่อปีที่แล้ว เขตการศึกษาผมได้ ผอ.เขตการศึกษาคนใหม่ ท่านประกาศนโยบายว่า
ผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาของเขตต้องเพิ่มขึ้น เท่านั้นเท่านี้เปอร์เซ็นต์

เอ่อ ในฐานะที่ผมเป็นครูผู้น้อย ยังไม่ได้บรรจุด้วยซ้ำ อยากจะบอกท่านว่า

ท่านครับ งานปกติของผมก็มากมายก่ายกองอยู่แล้วครับ ท่านยังมากดดันให้ผมเพิ่มผลสัมฤทธิ์ให้ท่านอีกเหรอครับ

ท่านคงไม่รู้ว่า โรงเรียนขนาดเล็กอย่างผม บุคลากรมีน้อย งบประมาณก็จำกัด เด็กบางคนก็มีปัญหาครอบครัว บางครั้งต้องถึงกับไปตามถึงบ้าน คุยกับผู้ปกครองให้เอาเด็กมาเรียน

ว่ากันตามจริงเราอดไม่ได้หรอกครับที่เห็นเด็กนักเรียนของเราหมดอนาคต ผมเชื่อว่าครูทุกท่านอยากให้ลูกศิษย์ของท่านทุกคนมีอนาคตที่ดีหมดแหละครับ เราถึงต้องไปตามกันถึงบ้าน พูดคุยปัญหาว่ามันเกิดจากอะไร เด็กขาดเรียนบ่อยเพราะอะไร นี่คืองานที่นอกเหนือจากงานสอนที่เราอยากทำและเต็มใจทำเพื่อให้เด็กของเราได้อยู่ในระบบการศึกษาขึ้นพื้นฐานต่อไป

ย้อนกลับไปเรื่องบุคลากรขาดแคลน โรงเรียนผมมีครูทั้งหมด 10 คน ประจำชั้นแล้ว 6 อนุบาลอีก 2 สอนพละ 1 และ สุดท้าย อังกฤษ 1 (คือผม)

นอกจากผมสอนอังกฤษแล้ว ยังต้องสอน ศิลปะ คอมพิวเตอร์ เพิ่มขึ้นอีก 2 วิชา

ถามว่าทำไมต้องสอนเยอะขนาดนี้ ก็เนื่องจากบุคลากรขาดแคลน
งั้นถามต่อว่า ทำไมไม่ร้องขอเขตเพื่อบรรจุครูเพิ่มตามอัตรากำลังที่ขาด
ผมเคยเรียนถาม ผอ.โรงเรียนผมเรื่องนี้เหมือนกัน ท่านบอกกับผมว่า โรงเรียนเรา ครบอัตรากำลังแล้ว (น่าจะตามกฏกระทรวงซึ่งตรงนี้ผมไม่รู้ว่าเค้าใช้อะไรเป็นตัววัดว่า บุคลากรเพียงพอหรือไม่ ท่านใดมีข้อมูลก็เสนอแนะได้เลยครับ)

นี่เอาแค่ให้ครบตามหลักสูตรนะครับ แล้วงานธุรการล่ะ การเงินล่ะ ทะเบียนล่ะ การรับนักเรียนล่ะใครทำ

ตอบว่า ก็แบ่งกันทำทั้ง 10 คนนั้นแหละครับ นี่คืองานนอกเหนือจากงานสอนอีกงานหนึ่ง
ส่วนตัวผมนั้นรับผิดชอบห้องสมุด พูดง่าย ๆ ก็ทำหน้าที่ บรรณารักษ์ พ่วงอีกตำแหน่ง

นี่ยังไม่นับการเตรียมการสอน ทำแผนการสอน ตรวจการบ้าน ออกข้อสอบ กิจกรรมอื่น ๆ เช่น กีฬาสี เข้าค่ายลูกเสือ และยังไม่ทันไร เขตพื้นที่ก็ขออีกแล้วครับ ให้วิจัยในชั้นเรียนเพิ่มอีก อย่างน้อย โรงเรียนละ 1 งานวิจัย

เฮ้อออ พูดแล้วก็อยากขอเวลาเพิ่มเป็นวันละ 48 ชั่วโมงได้มั้ยครับ

ไหน ๆ ก็พูดแล้ว บางคนอาจสงสัยว่า งานมันเยอะขนาดนี้ เงินก็น้อย ทำไมไม่ไปทำอย่างอื่น
ที่เงินดีกว่า งานสบายกว่า

ผมตอบด้วยสองคำสั้น ๆ "ความสุข" ครับ

ผมมีความสุขที่ได้เล่นกับเด็กอนุบาลตัวน้อย ๆ ได้มีความสุขเมื่อส่งเด็กไปประกวดอะไรก็แล้วแต่ได้รางวัลมา วินาทีที่เด็กถือใบประกาศไปอวดผู้ปกครอง แล้วได้เห็นผู้ปกครองเหล่านั้นภาคภูมิใจในตัวลูกหลานของเค้า วินาทีนั้นแหละครับ ความสุขของครูอย่างผม ที่มองอยู่ห่าง ๆ กับความสำเร็จเล็ก ๆ ในตัวลูกศิษย์ แค่นั้นก็ทำให้ผมมีพลังที่จะสู้กับงานทั้งหลายทั้งแหล่ ที่ผมบรรยายมาทั้งหมดนี่แล้วล่ะครับ

สุดท้าย ทั้งหมดนี่อาจจะเป็นความรู้สึกนึกคิดของครูตัวเล็ก ๆ อย่างผม ถ้าหากนอกเรื่องไปบ้างก็ขออภัยด้วยนะครับ (แหะ ๆ อัดอั้นมานานไม่รู้จะระบายที่ไหน)

ผมให้สัญญาครับ ผมจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุดให้สมกับที่ผู้ปกครองทั้งหลายยกมือขึ้นไหว้
และหวังว่าการเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษาจะเกิดขึ้นเร็ววันนี้

จากคุณ : คาริยะ

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 02:03:56

ความคิดเห็นที่ 57

#94

"ระบบการศึกษาไทยระบุให้ใช้การสอนเสริมแทนการเรียนซ้ำเพื่อให้ผ่านวัตถุประสงค์ครับ แล้วผมก็ไม่มองว่าเป็นการทำผิดพลาดด้วย เพราะตามศักยภาพของประเทศเรายังทำได้เท่านี้อยู่ ไม่สามารถจัดระบบลงทะเบียนซ้ำได้ในตอนนี้ครับ โดยเฉพาะในเด็กเล็กนี่ ผมว่าระบบการลงทะเบียนซ้ำนี่ไม่สอดคล้องกับพัฒนาการของเด็กพอสมควรเลย "

#95

"การแก้ปัญหาที่ควรทำ
- พัฒนาครูให้มีศักยภาพในการจัดการเรียนการสอน
- ส่งเสริมวิชาชีพครู
- มีการวัดและประเมินผลจากส่วนกลาง (ซึ่งในส่วนนี้ทราบมาว่ากำลังดำเนินการ)
- ศึกษาระบบการจัดการศึกษาไทย โดยเฉพาะหลักสูตรแกนกลาง 2551 ให้เข้าใจและปฏิบัติตาม เพราะโดยส่วนตัวคิดว่าเป็นหลักสูตรที่ทำได้จริง แต่จะทำหรือไม่นั้นขึ้นกับบุคคล ซึ่งมันก็จะวนไปที่ปัญหาการสร้างครูและส่งเสริมมาตรฐานวิชาชีพอีกต่อหนึ่ง"
.....................................

...................... วิธีการที่ใช้ในปัจจุบันนั้นสอดคล้องกับบริบทของสังคมไทย งบประมาณ ความพร้อม มากน้อยแค่ไหน? อยู่ในระดับที่ยอมรับได้หรือไม่?

จากคุณ : Okanail

อันนี้แหละตัวปัญหาขอรับ

เอะอะก็โยนกลองให้ครู

เอาระบบมาใช้โดยไม่มีความพร้อมก็โทษครู

ครูผู้สอนต้องเพิ่มวิทยฐานะก็มานั่งบ้าทำอาจารย์สองอาจารย์สาม ทำผลงาน ทำชุดการสอน บริหารโรงเรียน ฯลฯ

แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปพัฒนาเด็ก

แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 54 11:15:12

จากคุณ : บัณฑิตHalfBlue
เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 11:00:57
ถูกใจ : ครับผม, sohei, pilok, temp003184

ส่วนวิธีการทำงานของพวกเรา ผมคิดว่าการแก้ไขในเบื้องนี้ยังไม่ใช่การทำงานร่วมกับผู้รับผิดชอบของกระทรวง แต่ต้องระดมแนวความคิดระดับต้น เรียบเรียงให้ชัดเจน แล้วนำเสนอครูผู้สอน ปลุกระดมครูทั่วประเทศให้ได้มากที่สุดที่จะทำได้ เพื่อให้มีการปรับปรุงแนวความคิดระดับต้นที่เราช่วยกันทำขึ้นมา เพราะผู้ปฏิบัติจะเป็นผู้ที่เห็นอีกด้านหนึ่งมากกว่า แล้วค่อยผลักดันให้เกิดการปรับปรุงแก้ไขในระดับชาติ ครับ
งานนี้จะสำเร็จได้ก็ด้วยคณะครูครับ พวกเราเป็นได้เพียงจุดประกาย ช่วยกันกระจายเพื่อให้ครูได้เกิดการรวมกลุ่มให้มีการแก้ไข

จากคุณ : Okanail

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 02:11:02

ความคิดเห็นที่ 58

มีอีกหลายจุดนะครับ บอกตรงๆครับผมไม่เข้าใจจุดยืนของคุณ
และผมก็ถามอีกหลายคนแล้ว แต่ว่าเขาไม่เข้าใจ

สำหรับคำกล่าวหานะครับ

แถมยังมีการทำเป็นเนียน เสนอเป็นคนจัดเตรียมสถานที่ประชุม เพื่อรวบรวมคนที่สนใจอยากให้มีการแก้ไขฯ ทั้งๆที่ตนเองเห็นว่าทุกวันนี้กระทรวงทำดีแล้วไม่ต้องมีการแก้ไขอะไร
(ถ้าสิ่งที่กระทรวงทำอยู่แล้วดี คุณภาพการศึกษาของเด็กไทยก็จะแย่แบบที่ปรากฏให้เห็นชัดเจนเหรอครับ)

สำหรับข้อเสนอของคุณ
ผมขอความกรุณา ดังนี้ครับ
1. ขอให้เสนอตัวออกมาช่วยกัน
2. ขอแนวทางปฏิบัติที่คิดว่ากระทรวงควรจะทำ
3. ขอแนวทางในการรวมกลุ่ม เพื่อทำงานร่วมกันบนเครือข่ายอินเตอร์เน็ท (ที่ผ่านมาผมขอให้ท่านที่สนใจจะช่วยกันให้ "หลังไมค์" มาที่ผม ก็มีหลายๆท่านให้ความสนใจติดต่อมา แต่ผมคิดว่ามันเป็นช่องทางที่แคบเกินไป ไม่เปิดเผยเท่าที่ควรจึงอยากจะได้แนวทางรวมกันที่เหมาะสมกว่าวิธีเดิมครับ)

จะกลับไปอ่านอีกกี่รอบก็ได้ครับ ว่าผมไม่ได้บอกว่ากระทรวงทำดีแล้ว แต่ที่คุณพูดมามันทำไปแล้วบ้าง ทำไม่ได้จริงบ้าง หรือมีงานวิจัยที่ให้ผมขัดกันบ้าง โอเคนะครับ กลับไปอ่านให้ดีๆ แล้วสรุปให้ตรงก่อนครับ ก่อนจะไปจับงานที่ใหญ่กว่านี้

ถึงอย่างไรก็ดีผมว่าถ้าจะทำจริงๆมันก็ต้องมีทั้งคนที่เห็นด้วย ไม่เห็นด้วย มากน้อย แตกต่างกันไปรวมกันอยู่ไม่ใช่เหรอครับ นี่เราไม่ได้ตั้งกองกำลังต่อต้านกระทรวงใช่ไหมครับ เรากำลังหาทางแก้ไขปัญหา ซึ่งถ้ากลับไปอ่านก็จะทราบกันครับว่าผมไม่ได้คิดว่ากระทรวงทำดีแล้ว แต่ว่าวิธีที่คุณครับผมเสนอ หรือพูดถึงในแต่ละกระทู้นั้น มันมีความเป็นไปได้มากน้อยแค่ไหน ซึ่งคงจะไปโดนต่อมเขานั่นแหละครับ

ส่วนตัวแล้วผมไม่เห็นด้วยกับการรวมกลุ่มกันทางอินเทอร์เน็ตเพราะจะทำให้ควบคุมการปฏิบัติงานไม่ได้ แก้ไขปัญหาลำบากและส่งผลให้นำไปสู่การเกิดผลสัมฤทธิ์ที่คาดเดาไม่ได้ครับ

ส่วนเรื่องอื่นๆที่โพสต์ในกระทู้นี้ขอไม่ออกความเห็นนะครับ เพราะว่าเบื่อจริงๆ

อย่างไรก็ดีขอแสดงความยินดีกับนิสิต นักศึกษาครุศาสตร์ ศึกษาศาสตร์ ด้วยครับ ปีนี้คะแนนสูงเป็นประวัติกาลเลยครับผม
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 02:23:32

จากคุณ : Okanail

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 02:16:46

ความคิดเห็นที่ 59

โลกวันนี้ ไม่ควรจะดูถูกดูหมิ่นสังคมonlline ในประเทศอาหรับที่เกิดการปฏิวัติเปลี่ยนแปลงเมื่อไม่กี่วันนี้ก็เกิดจากสังคม online ..ไอ้วิธีการเรียกประชุมสัมนา มาลงชื่อหรือพิมพ์ความเห็นส่งกระดาษไปที่เลขารวบรวมเสนอ "นาย"แบบที่ท่าน okanail ผมว่ามันตกยุค หลังเขา หรือมันบ้าไปแล้ว

เรื่องครูนี่ผมว่า โบราณท่านเปรียบเทียบอย่างนี้ได้ไหมครรับ ครูนี่จะเป็นลักษณะแบบ"ชาล้นถ้วย"หรือป่าวเนี่ย ผมหมายถึงไม่ยอมรับความคิดคนอื่น ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง คิดว่าตนเองถูกเสมอ ทั้งๆที่มันผิด ต้นเหตุมันคงหลายออย่าง แต่สิ่งสำคัญคือ ตัวครูเอง
ตัวครูเอง
1' เราต้องยอมรับว่า ในอดีตที่ผ่านมา 10-20ปีที่ผ่านมา คนที่สอบไม่ติดเข้ามหาวิทยาลัย สอบที่ไหนก็ไม่ติด เรียนรามฯก็กลัวไม่จบ จึงไปเรียน วิทยาลัยครู หรือปัจจุบันคือราชภัฎ เรียนอย่างไร การสอบวัดผลอย่างไร คงรู้แก่ใจดีนะครับ
2" เมื่อสอบแข่งขันก็มักจะสู้พวกจบมหาวิทยาลัยไม่ได้
3" ค่านิยมของครูคือฟุ้งเฟ้อ แข่งกันกันซื้อ อวดและข่มกัน ทำให้มีหนี้และพอกพูนขึ้นเรื่อยๆ
4" ไม่รักวิชาชีพ ไม่พัฒนาตนเอง อยู่ไปวันๆ แต่เรื่องนี้ผมไม่โทษครูอย่างเดียว คงเป็นที่ระบบด้วย

เอาแค่นี้ก่อนละกันนะครับ คุณ okanail

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 07:22:58

ความคิดเห็นที่ 60

อ้อลืมไปเรื่องสำคัญ
5" เมื่อเหตุว่าเรียนครูราชภัฎและจบกันมาเยอะๆๆๆๆๆๆ ย้ำ เยอะมาก ไม่รู้จะทำอย่างไร สอบแข่งขันก็สู้พวกที่จบมหาวิทยาลัยไม่ได้ ก็จึงคิดออกกฎ มีใบประกอบวิชาชีพครู .. เพื่อให้คนจบทีอื่นที่จะต้องเรียนเพิ่มอีก 1 ปี ใครจะเป็นครูจะต้องเรียนเพิ่มจะต้อง ฯลฯ ภาษาสากลเขาเรียกว่า มีการกีดกันทางการค้า หรือทางสังคม เพื่อพยายามไม่ให้คนเก่งมาสอบแข่งขันกับพวกโง่ๆ คนโง่ๆจะได้เป็นครู

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 07:29:36

ความคิดเห็นที่ 61

สุดเดียวดาย ความคิดเห็นที่ 59

ความคิดเห็นในข้อ 1/2 ของคุณผมยอมรับไม่ได้ครับ

ทั้งในอดีตและปัจจุบัน สถาบันที่ผลิตครูไม่ได้มีเฉพาะในมหาวิทยาัลัยราชภัฏเท่านั้น
ในมหาวิทยาลัยของรัฐอื่น ๆ เช่น จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาัลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ หรือมหาวิทยาลัยอื่น ๆ อีกมาก ก็เปิดสอนในคณะครุศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์ เพื่อผลิตครูเช่นกันทั้งนั้น เพราะฉะนั้นจึงขอให้ทุกท่านขยายความเข้าใจให้กว้าง ๆ ขึ้นมาอีกว่า "ครูไม่ได้จบมาจากราชภัฏเท่านั้น"

และในอดีต ไม่ได้ปิดกั้นว่าคนที่จะมาเป็นครู ต้องจบในคณะครุศาสตร์ ศึกษาศาสตร์ มาเท่านั้น
ดังนั้น จึงมี "คนเก่ง ๆ" จากคณะอื่น ๆ ที่ "อยากเป็นครู" มาทำงานในสายครูอยู่มากมายครับ

เรื่องการสอบบรรจุครูในแต่ละครั้ง ก็มีผู้สำเร็จการศึกษาจากสถาบันการศึกษามากมายที่สอบได้ ขึ้นอยู่กับว่าเก่งพอหรือไม่ ไม่ได้เกี่ยวกับสถาบัน เพราะในสถาบันการศึกษาต่ีาง ๆ ก็มีทั้งคนเก่งและคนไม่เก่งคละเคล้ากันไป เป็นเรื่องธรรมดา ใช่ว่าจบจุฬาจะเก่งซะทุกคน

จากคุณ : m.thailand

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 09:58:58 A:110.49.235.123 X: TicketID:316798

ความคิดเห็นที่ 62

สุดเดียวดาย ความคิดเห็นที่ 59

ส่วนข้อ 3/4 คนลักษณะนี้มีอยู่ในทุกวิชาชีพ คงจะเข้าใจได้โดยไม่ต้องอธิบายมาก

จากคุณ : m.thailand

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 10:14:36 A:110.49.227.123 X: TicketID:316798

ความคิดเห็นที่ 63

ปัจจุบันปัญหาง่ายๆ คือ ผู้ใหญ่ไม่ฟังเด็ก เขาคิดว่าเขาทำดีแล้ว

ทุกสิ่งเอามาใช้เลย มีการวิจัยนำร่องน้อยมากว่าสิ่งที่เรานำมาใช้มันเหมาะกับบริบทของ
ประเทศเรารึป่าว

จากคุณ : npassmall

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 15:12:02

ความคิดเห็นที่ 64

วันนี้ผมไปคุยกับคณะกรรมการนิสิตบัณฑิตของมหาวิทยาลัยของผม
มีคนสนใจและต้องการจะมีส่วนร่วม (อย่างเปิดเผย) ภายใต้สังคมออนไลน์
แต่ยังรอให้มีมติในการประชุมสามัญครับผม

ซึ่งถ้ามันสำเร็จ ก็จะมีการสร้างเว็บไซต์เครือข่าย แบบเปิดเผย
ซึ่งเปิดโอกาสให้กับทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน

รวมถึงคำถามที่ไม่มีใครตอบได้ หรือสิ่งที่สงสัยต่างๆก็จะมีผู้รู้จริง (อาจจะเป็นอาจารย์มาตอบให้ด้วยครับ)

ก็ภาวนาให้มติผ่านละกันนะครับ

ส่วนผลจะออกมาเป็นอย่างไรนั้นคงต้องรายงานกันให้ทราบต่อไปครับ
แต่อย่างที่บอกก็คือเราคิดว่าเราจะทำโดยเปิดเผยตัวตน เพื่อปกป้องสิทธิทางความคิดและลดปัญหาอื่นๆที่ตามมาครับ

ถ้าสนใจ และพร้อมจะทำมากกว่าแสดงความคิดเห็น ในที่ๆไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นใคร ก็เตรียมตัวได้เลยครับ

ที่สำคัญคือไม่ต้องห่วงเรื่องที่ว่ามีความรู้ ประสบการณ์เกี่ยวกับวิชาชีพครูครับ แต่ขอให้มีส่วนร่วมตามอัตภาพ เพื่อเป็นแนวทางให้เกิดการพัฒนาต่อไปครับ
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 15:23:11

จากคุณ : Okanail

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 15:19:09

ความคิดเห็นที่ 65

ขอตอบ #53 ครับ

ที่จริงผมก็หวังจะได้พึ่งท่านเจ้าของกระทู้นี่แหละครับเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการจุดประกายรวมทั้งการเริ่มปฏิบัติเพื่อให้เกิดเป็นรูปธรรม ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

ขอเรียนถามท่านเจ้ากระทู้ดังนี้ครับ

หลังจากที่ท่านได้้ข้อมูลปัญหาและแนวทางแก้ต่าง ๆ เหล่านี้บ้างแล้ว ท่านจะดำเนินการอย่างไรต่อครับ ท่านจะหาเวทีจริง ๆ (ที่ไม่ใช่ทางอินเตอร์เน็ต) ในการระดมปัญหาเพิ่มเติม/ยื่นหนังสือถึง รมต. หรือผู้บริหารระดับสูงต่อไป/จัดเวทีสัมนา หรือแค่คิดได้ มองเห็นแล้วเข้ามากระตุ้นเตือน ปลุกระดม สร้างกระแส หรือจะปล่อยให้จบไป ให้เป็นเพียงกระทู้บ่นกระทู้หนึ่งเท่านั้นครับ

ให้ผมเป็นหัวเรี่ยวหัวแรง ไม่ได้หรอกครับ กระทู้นี้ผมก็ยกให้ทุกๆท่านที่เข้ามาแล้วครับ
หากท่านเห็นว่ามันเป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติ ก็โปรดได้ช่วยกันประคับประคองจนเกิดการปรับปรุงการศึกษานะครับ

จากสิ่งที่รู้ๆกันอยู่ โลก (แค่ประเทศไทยก็ได้ อิอิ) จากวันนี้ไป เป็นของพวกท่าน คนหนุ่มคนสาวครับ
ท่านอยากให้มันเป็นอย่างไรก็ขอให้ช่วยกัน รุ่นผมมันตะวันตกดินแล้ว ไม่ได้มาเสพย์สุข หรือต้องเดือดร้อนด้วยแล้ว
สังคมจะเป็นอย่างไร การเมืองจะเป็นอย่างไร พวกท่านต้องพากันทำครับ การศึกษามีส่วนกำหนดมากที่สุดครับ

เท่าที่ผมเคยเจอนะครับ คนรุ่นหนุ่มสาว เวลาทำงาน จะมีพลังมากกว่าให้คนแก่อย่างผมไปนำหน้าครับ ลองมาหลายครั้งแล้ว อุอุ

แต่ผมไม่ทิ้งพวกท่านไปหรอกครับ จากนี้ไปมีแต่จะช่วยมากขึ้น แรงขึ้น เพราะกลุ่มที่แบ็คอยู่เริ่มไม่ยอมให้ผมเล่นชายเหี่ยว เอ้ย ชายเดี่ยวแล้วครับ

ส่วน#52 และ 54 ไม่อยากให้ผมแสดงตัว
แต่หลายๆคนก็อยากรู้
เอาแบบนี้ดีไหมครับ อย่ารู้เลยว่าผมเป็นใคร เพราะผมไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรเลยในแวดวงการศึกษา
ความรู้ในเรื่องระบบการศึกษาของไทยก็ไม่มีสักนิด

ไว้โพสครั้งหน้า ผมมาบอกว่าใครพิมพ์บทความมาให้ผมตั้งเป็นกระทู้ ดีไหมครับ
จะได้หายสงสัยว่าใครอยู่เบื้องหลัง ใครเป็นหัวหน้าทีมดอกส้มสีทอง (เมื่อไรเพื่อนๆจะตั้งชื่อกลุ่มให้ใหม่ครับ)

เด๋วเครียด ทายปัญหาเล่นๆดีกว่าครับ โพสหน้าถ้าไม่ลืมจะมาเฉลยครับ

" อะไรเอ๋ย แข็งที่สุดในโลก "

เมื่อดอกส้มสีทองผ่องอำไพ เร-ยา ย่อมเป็นใหญ่ในแผ่นดิน

แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 54 11:58:21
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 19:10:39

จากคุณ : ครับผม

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 19:07:28

ความคิดเห็นที่ 66

คุณ m.thailand เราเห็นด้วยกับคุณจุดหนึ่งว่า ถ้าเราต้องการให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางด้านการศึกษาในวงกว้างจริง เราต้องมีผู้นำที่เป็นผู้ใหญ่ ที่มีวัยวุฒิ คุณวุฒิที่สังคมยอมรับได้ เพราะสังคมไทยนับถือคำพูดของผู้ใหญ่ ของคนมีอำนาจ พูดง่ายๆยังเป็นสังคมของคนเอเชีย ถามว่าเราสามารถใช้ความสามารถเอาชนะใจผู้อื่นได้ไหม ได้ค่ะ ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน แต่วิธีนี้ใช้เวลานานกว่า และเรารอการเสนอตัวจากคนในนี้อยู่ ใครก็ได้ที่มีฐานะที่เหมาะสม ไม่ต้องถึงกับว่าเป็นด็อกเตอร์ด้านการศึกษา เป็นครูมาสี่สิบปี เป็นผอ.โรงเรียนชื่อดัง (ถ้ามีก็ดี)
ตอนนี้เราอาจจะรวบรวมคนที่มีใจทำ อยากช่วย อยากผลักดันจริงๆ จากนั้นค่อยมาเลือกผู้นำของกลุ่ม ในตอนนั้นสมาชิกทุกคนต้องประกาศภายในกลุ่มว่า เป็นใคร มาจากไหน ภูมิความรู้ ประวัติต่างๆ อย่าอาย เพราะคนที่จะมาทำงานด้วยกันเพื่อช่วยให้เกิดการผลักดันในระดับชาตินั้น เรื่องแค่นั้นมันเล็กน้อยมากเลย จากนั้นให้คนในกลุ่มเลือกผู้นำออกมา แบ่งงานตามความสามารถอีกที
ขอบอกตามตรงว่า เราก็แอบ(ตอนนี้เรียกว่าแอบไม่ได้ละ)อยากให้คุณครับผมเป็นแกนนำ เพราะคุณครับผมมีความพยายามดี ภูมิหลังก็ดี ชาตินี้เราไม่มีวันตามทันก็แล้วกัน แหะๆ รับพิจารณาด้วยนะคะ

อีกจุดที่ต้องทำคือ กำหนดจุดประสงค์ที่แน่นอน ปัญหาการศึกษามีมากจนนับไม่ถ้วน ถ้ามีการประชุมจริง ไม่ว่าจะประชุมผ่านอินเตอร์เน็ตหรือนัดเจอกันก็ตาม เราต้องกำหนดมันขึ้นมาก่อน ครั้งแรกอาจจะถกว่า ระบบการศึกษาไทยมีอะไรบ้างที่ต้องปรับปรุงอย่างเร่งด่วนจริงๆ อีกทั้งการแก้ไขหนึ่งปัญหานั้น อาจจะต้องใช้หลายวิธี ใช้ความร่วมมือระหว่างโรงเรียน ครู เด็ก ผู้ปกครอง หนึ่งปัญหาใหญ่ อาจจะมีหลายสิบปัญหาย่อยให้เราแก้ จากนั้นกำหนดชื่อกลุ่มขึ้นมา เป็นการแสดงถึงแนวทางให้คนภายนอกได้ดีทางหนึ่ง

วิธีแก้ปัญหา เราไม่อาจจะเชื่องานวิจัยเพียงอย่างเดียวได้ เพราะผลของการวิจัยต้องมีความคลาดเคลื่อนบ้างไม่มากก็น้อย เพราะปัจจัยที่แตกต่างกันตามเวลา สถานที่ ฯลฯ ยิ่งถ้าเอาวิจัยมาจากต่างประเทศยิ่งต้องระวัง เราต้องแยกให้ออกว่า ข้อดีของมันคืออะไร ข้อเสียคืออะไร ปัจจัยที่ทำให้ประสบความสำเร็จ ปัจจัยที่ทำให้ล้มเหลว เมื่อเรื่องที่เราทำประสบความสำเร็จแล้วจะเกิดปัญหาอื่นตามมาอีกหรือไม่ วิธีนี้ทำแล้วยิงนกนัดเดียวได้นกสองตัวไหม ถ้าใช่ปัญหาอีกปัญหาที่ถูกแก้ด้วยวิธีเดียวกันนี้คืออะไร เราอย่าไปทำให้มันยุ่งขึ้นมาอีก (ย่อหน้านี้ไม่ใช่ของใหม่เลยค่ะ เราขโมยความคิดจากรัฐบาลจีนมาล้วนๆ)

เราเห็นด้วยกับคุณสุดเดียวดายเช่นกันว่า เราควรรับฟังความคิดเห็นของคนทุกคนอย่างใจเป็นกลาง แต่เรามิอาจจะห้ามความคิดแบบคุณ m.thailand ที่ว่า "คุณเป็นใคร" "ทำไมผมต้องฟังคุณ" เราว่ามีคนจำนวนไม่น้อยที่คิดแบบนี้ คนเหล่านี้เขาก็มีความหวังดีกับเด็กๆเช่นกัน แต่เราอาจจะมีอุปสรรคด้านความคิดนิดหน่อย ก้าวข้ามมันไปให้ได้ ต้องขอบคุณคุณ m.thailand ที่เอ่ยเรื่องนี้้ขึ้นมา

ส่วนการเสนอความคิดเห็นนั้น ของคุณcheychai คห.๕๒ ที่ว่า “ไม่จำเป็นต้องบอกเบื้องหลัง ไม่เช่นนั้นจะเกิดการ bias ในทันที” เรามองว่าบางครั้งเบื้องหลังก็ช่วยให้เรารู้ถึงปัจจัยที่ทำให้เกิดความคิดนั้น ช่วยให้เราแก้ไขปัญหาได้ตรงจุด เช่น เราชอบตอบกระทู้เกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่ของนักเรียนไทยในเมืองจีนเพราะเห็นแล้วคันมือ อยากตอบและรู้ ถ้าเราไม่บอกว่าเราเคยเรียนที่นั่นสามปีกว่า เขาจะเชื่อเราไหม ถ้าเราบอกว่าเราอ่านมาจากหนังสือ สองอย่างนี้อันไหนน่าเชื่อถือมากกว่ากัน ในขณะเดียวกันก็ทำให้คนอื่นรู้ว่า เรามีข้อมูลเกี่ยวกับการเรียนภาษาจีนในไทยน้อยมาก ไม่สมควรที่จะนำมาถามเรา เราก็ไม่ควรเสนอหน้าไปตอบ เราควรรู้ตัวว่าเราต้องถามเรื่องนี้จากผู้อื่น
แต่ bias ก็น่ากลัวค่ะ ต้องใช้ใจที่เป็นกลางจริงๆถึงจะให้ผลสูงสุดได้ ซึ่งยากมาก โดยเฉพาะการร่วมงานของคนหลายๆคน เรียกว่ามันเป็นทางเลือกสำคัญก็ว่าได้ ที่เราควรตัดสินใจว่าอะไรมีผลดีมากกว่ากัน

สิ่งที่เรากังวลตอนนี้คือ ต่อให้เรากระจาย ได้รับความร่วมมือจากชาวไซเบอร์ไทยเป็นจำนวนมาก แต่อย่าลืมว่าไทยมีสถิติการใช้อินเตอร์เน็ตต่ำ โดยเฉพาะอินเตอร์เน็ตความเร็วสูง ส่วนมากกระจุกตัวอยู่แค่ในกรุงเทพหรือจังหวัดใหญ่ๆเท่านั้น แต่เป้าหมายที่เราอยากจะแก้ไขคือเด็กๆในชนบทมากกว่าเด็กในเมือง ทำอย่างไรให้เข้าถึงพวกเขา จะหวังเฉพาะปากต่อปากไปเรื่อยๆ หรือจะขอความร่วมมือจากภาครัฐค่อยว่ากันทีหลัง

ถึงคุณ Okanail คห.๖๔ เราขอร่วมภาวนาด้วยคนนะคะ

มาถึงตอนนี้ทำให้เรานึกถึงคำพูดบอกลาเพื่อนๆตอนเรียนจบชั้นประถมว่า เจอกันเมื่อชาติต้องการ ตอนนั้นพูดแล้วฟังดูเท่ห์ แต่ตอนนี้พูดแล้วเหมือนเป็นภาระหนักเลยทีเดียว

จากคุณ : ขวัญ (khumchalong)

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 19:49:39

ความคิดเห็นที่ 67

ขอออกทะเลแป๊บครับ
เพลียข้อสอบ/เพลียเด็ก
http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X10551095/X10551095.html มีโจทย์เพิ่มที่คห.47,50
เพลียผู้ปกครอง
http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X10543599/X10543599.html

o_O"
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 21:14:19

จากคุณ : temp003184

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 21:10:56

ความคิดเห็นที่ 68

คห89 http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K10475456/K10475456.html

ถ้า จขกท เสนอว่าให้ประเทศเปลี่ยนไปใช้ระบบการวัดและประเมินผลตาม คห 78 จริงๆ คือถ้าสอบไม่ผ่านแล้วให้ลงทะเบียนซ้ำในรายวิชานั้นอีกปี มันมีช่องโหว่อยู่จุดหนึ่งนะครับ

1. เด็ก ป.1 - ป.2 มีพัฒนาการตามวัยที่เหมาะที่จะเดินเรียนแล้วหรือ ถ้าจะให้ครูดูแลเรื่องการย้ายห้องเรียนจะเป็นการเิพิ่มภาระหรือเปล่า
2. เด็กประถมเรียนเต็มวัน ไม่เหมือนมหาวิทยาลัย ดังนั้นถ้าจะลงทะเบียนเรียนซ้ำก็ต้อง

เปิดรายวิชา 1 เวลาเดียวกับวิชา 2 เพื่อให้เด็กที่ไม่ผ่านวิชา 2 ไปเรียนวิชา 1 ในขณะที่เพื่อนที่ผ่านเรียนวิชา 2 ซึ่งไม่สอดคล้องกับปริมาณครูในโรงเรียน
3. ในปีสุดท้ายเด็กจะเรียนผ่านหมดทุกวิชา ยกเว้นรายวิชาที่ซ่อมเพราะว่าล้าช้ากว่าเพื่อนมาตลอด ในปีสุดท้ายเด็กก็จะเรียนวิชานั้นวิชาเดียว ซึ่งเวลาที่เหลือเด็กจะเอาไปทำอะไร??

มันกระทบภาพรวมทั้งหมดเลยนะครับ แต่อย่างที่ชี้แจงไปก็คือจะเห็นว่ามีปัญหาเรื่องเวลา ซึ่งตรงนี้ปัจจุบัน ระบบการศึกษาไทยระบุให้ใช้การสอนเสริมแทนการเรียนซ้ำเพื่อให้ผ่านวัตถุประสงค์ครับ แล้วผมก็ไม่มองว่าเป็นการทำผิดพลาดด้วย เพราะตามศักยภาพของประเทศเรายังทำได้เท่านี้อยู่ ไม่สามารถจัดระบบลงทะเบียนซ้ำได้ในตอนนี้ครับ โดยเฉพาะในเด็กเล็กนี่ ผมว่าระบบการลงทะเบียนซ้ำนี่ไม่สอดคล้องกับพัฒนาการของเด็กพอสมควรเลย

งั้นก้อควรจะทำให้มีศักยภาพพอสิครับ หรือจะต้องรอไปอีกครับ เด็กจะได้กลัวที่จะเรียนไม่ทันเพื่อนบ้าง เพราะต้องไปเรียนวิชา 1 ทั้งที่เพื่อนไปเรียน วิชา2 แล้ว ถ้าหลักสูตรไม่สอดคล้อง ก้อจัดใหม่ซะ
เช่น เอาวิชาที่ไม่จำเป็นออกครับ
กพอ ที่สอนให้เด็ก เอากล่องนมมานั่งตัดเป็นหมวกแก๊บ (หลายๆคนน่าจะเคยทำ) มันไร้สาระมาก ใช้เวลาทำเป็นอาทิตย์ สวยก้อไม่สวย ขายก้อไม่มีใครซื้อ
แทนที่เด็กจะเอาเวลาไปเรียนวิชาที่มันจำเป็น
ลำบากพ่อแม่ต้องไปกล่องนมเปล่าอีก
ถ้าจะบอกว่า ใช้ของเสียให้เกิดประโยชน์ สอนเด็กแยกขยะ ยังดีกว่า และง่ายกว่าอีกครับ

จขกท.เขาบอกว่าผิดที่ระบบก็ถูกต้องแล้ว ระบบเกรดก็ต้องเป็นแบบที่คุนบอกว่าทำไม่ได้
แล้วคุนเอาระบบที่ทำไม่ได้ แล้วมาดัดแปลงให้เด็กสอบผ่านทั้งหมดโดยไม่มีคุณภาพ
แล้วคุนเอาระบบที่ทำตามระบบไม่ได้ แล้วดันทุรังเอามาใช้ มันก็คือผิดที่ระบบที่เลือกใช้

เท่าที่ผมอ่านๆ ผมรู้สึกว่าคุน เม้มข้อมูล ไม่จริงใจ ที่จะปรับปรุงการศึกษาเลย
หลอกให้คนเปิดเผยตัว รวมกลุ่ม ไปเสียเวลา
คุนอยากทำอะไรผมว่า คุนทำของคุนไปคนเดียวเถอะครับ
อย่ามา เนียน นั่งหลอกคนแถวนี้ ที่เค้าตั้งใจจะแก้ไขระบบการศึกษา อย่างจริงใจ เลย

จากคุณ : บลา บลา บลา

เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 21:23:02 A:223.205.157.244 X: TicketID:315022

ความคิดเห็นที่ 69

ถึง จขกท
จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้คิดโกรธเคียดแค้นอะไรกับใครหรอกครับ เพราะถือว่าทุกคนมีสิทธิที่จะกระทำการใดๆก็ได้ทั้งนั้นและผมเองก็ไม่ได้หวังที่จะเปลี่ยนความคิดใครใดๆทั้งสิ้นครับ ซึ่งสุดท้ายแล้วทุกคนย่อมได้รับผลของการกระทำด้วยตัวเองนั่นแหละครับ ผมให้อภัยทุกคครับเพื่อจะได้ไม่ต้องเก็บเรื่องที่ไม่เป้นเรื่องมาทำให้เกิดความไม่สบายใจกันครับ :)

ที่ผมหายไปช่วงพักใหญ่ๆ ผมไปสัมมนาของมหาวิทยาลัยมาน่ะครับ ในเรื่องการทำวิทยานิพนธ์ครับ และไปเข้าร่วมค่ายวิทยาศาสตร์โครงการนึงมาเป็นเวลารวมทั้งหมด 7 วันด้วยกัน ซึ่งผมก็ไม่ได้ใช้งาน Internet แต่อย่างใดครับ (เพื่อให้งานที่ผมกำลังดำเนินการอยู่ได้ดำเนินการไปอย่างไม่มีอะไรภายนอกมาทำให้กังวลเพิ่มขึ้นอีก) ซึ่งผมเองก็มีแนวคิดเพื่อการพัฒนาการเรียนการสอนในระดับมัธยมศึกษาเหมือนกันครับ (แต่ผมจะเป็นแนวการพัฒนาเทคโนโลยีเพื่อสนับสนุนทางการศึกษาและตัดปัจจัยภายนอกที่มีปัญหาด้านของครู ผู้บริหารครับ)

ผมจะขอเสนอเสริมจากแผนของ จขกท ที่เป็นแนวทางขั้นต้นไว้ครับ การวัดด้วยการให้เกิดการรักการอ่านขึ้นมา จะมีส่วนช่วยให้เกิดการเรียนรู้อย่างต่อเนื่องในอนาคตด้วย ซึ่งอาจจะใช้ยุทธวิธีีต่างๆดังนี้ (อิงจากหนังสือ "จิตวิทยาการศึกษา พิมพ์ครั้งที่9")
1.ยุทธศาสตร์ในการดูหนังสือ เช่นให้ขีดเส้นใต้อย่างไร สอนและแนะนำการจดโน๊ตแล้วให้ข้อมูลกับเด็กโดยทันที และส่งเสริมให้เกิดการอภิปรายในชั้นเรียน (ซึ่งอาจจะเป็นการพูดคุยกันหรืออาจจะแสดงละครกัน)
2.สอนให้คิดเป็น สามารถวัดผลว่าได้ผลหรือไม่อาจจะวัดได้จากสิ่งต่อไปนี้
- นักเรียนเพิ่มความสนใจกระตือรือร้นในการเรียน
- เพิ่มความร่วมมือในชั้นเรียน
- การตอบคำถามของนักเรียน
- คำถามของนักเรียน
3.สอนให้รู้จักการแก้ปัญหา ด้วยสถานการณ์ต่างๆ ซึ่งอาจจะเป็นการวัดด้วยข้อเสนอ 2.2
4.สอนให้รู้จักการตัดสินใจ ด้วยการคิดเปรียบเทียบพร้อมเหตุผลประกอบต่างๆ

ซึ่งจะเสนอว่าถ้าจะดำเนินการเพื่อให้ได้ข้อเสนอที่มีน้ำหนักพอที่จะเสนอและเผยแพร่ได้ จะต้องมีการทดลองกับกลุ่มเด็กตัวอย่างแล้วบันทึกผลการทดลองใช้แล้วประเมินผลด้วยการคิดแก้ปัญหาและการคิดตัดสินใจ ซึ่งจะเป็นความรู้ที่สามารถเชื่อมโยงไปยังชีวิตประจำวันทั่วไปได้ดีขึ้น

จากคุณ : RakRok12

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 01:26:52

ความคิดเห็นที่ 70

วนเอ๋ยวนเวียน
เวียนไปก็เวียนมา haha

อ่านมาจนถึงตอนนี้
ก็ยังวนๆกันอยู่ว่า
1. การศีกษา มีปัญหา เพราะระบบให้การศีกษามันไม่ดี
2. การสอน มีปัญหา เพราะครู มีปัญหา
3. การเรียน มีปัญหา เพราะเด็กไม่พร้อม

เรามาหาทางแก้ปัญหาเหล่านี้กันเถอะ haha haha
แต่
ก่อนจะหาทางแก้ปัญหา ... เรามาคิดเลขชั้นประถมกันดีกว่า

1. เด็ก ที่จะเข้าไปเป็น นักเรียน ปีนึงๆ ประมาณ 200,000 คน
2. เด็กนักเรียน ที่อยู่ในระบบ .. 12 ชั้นปี .. มีอยู่แล้วประมาณ 12 x 200,000 หรือ 2.5 ล้านคน

คุณต้องการคนที่ไหน เท่าไหร่ เพื่อไปดูแลคน สองล้านห้าแสนคน
ให้เป็นคนดี มีความร้ มีระเบียบ วินัย สมองก้าวหน้า แก้ปัญหาชีวิตเป็น ?? smile

ทุกคนชี้ไปที่ครู ว่า ต้องสอนให้นักเรียนสองล้านห้าแสนคน ต้องมีความรู้ มีคุณธรรม มีจริยธรรม คิดสร้างสรรเป็น ฯลฯ

ทั้งๆที่ คุณธรรม จริยธรรม มโนธรรม ความรับผิดชอบต่อชีวิต ความรับผิดชอบต่อสังคม ฯลฯ
สิ่งเหล่านี้ มันต้อง เกิดที่ **บ้าน**

ถ้าที่บ้านไม่ดี ไม่พร้อม พ่อแม่ผู้ปกครองไม่แยแส ไม่ใส่ใจการเรียน การมีชีวิตอยู่ การอยู่ในสังคม ความรับผิดชอบต่อตัวเองและสังคม ของลูกตัวเอง

ทุกๆครั้ง ที่มีปัญหา ล้วนชีนิ้วไปที่ครู ที่โรงเรียน ที่กระทรวง ที่ระบบ

มันไม่มีทางแก้ปัญหาอะไรได้

เพราะมันเป็นการแก้ปัญหา
มันไม่ใช่เป็นการป้องกันรากแก้วของปัญหา (root cause) ไม่ให้เกิดขึ้น

การแก้ปัญหา ต่อให้ปาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กันจนน้ำลายท่วมสภา กระทู้ท่วมพันทิป
ปัญหาก็ไม่มีทางลด ไม่มีทางหมด ...

จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 08:54:06

ความคิดเห็นที่ 71

เด็กเรียนจน ป.4 แล้ว ยังคิดเลขไม่เป็น สะกดภาษาอังกฤษไม่ได้
"ครูมันแย่ โรงเรียนมันห่วย สอนให้เด็กคิดเลขไม่เป็น"

อ๊าวววว
แล้วท่านพ่อท่านแม่หละครับ
เลี้ยงดูลูกตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย ประคบประหงมแทบไม่ให้ห่างสายตา ทำมา 6-7 ปี จนเข้าโรงเรียนได้
แล้วอยู่ๆ ไหงเมิน ไม่มอง ไม่ใส่ใจ ไม่คุยไม่ทักไม่พูดด้วย
ปล่อยให้ลูกมีปัญหาอยู่ตั้ง 3-4 ปี ค่อยรู้ว่ามันมีปัญหา

ทำไม ไม่หาเวลา ...แค่ 1/4 ของที่เคยดูแล ตอนลูกอายุน้อยๆ
มาดูแลลูกตอนโตๆ?

หรือ พอลูกโต ไปโรงเรียนได้ ก็ปล่อยมันไป
เรียนไม่ดี ก็โทษครู
สมองไม่แล่น ก็ด่าโรงเรียน
ติดยา เล่นเกมส์ มั่วเน็ต ก็โทษระบบ

พ่อแม่ไม่ผิดอะไร
ที่ปล่อยปละละเลยลูกเป็นปีๆ

ทอดทิ้ง ไม่ดูแล ไม่แยแส ไม่ใส่ใจ
ไม่ผิดอะไรเลย

ลูกไปอยู่ที่โรงเรียน วันละ 8 ชั่วโมง
ทำไมครูไม่สอนให้ดี โรงเรียนไม่ดูแลให้ดี ระบบไม่เอื้ออำนวยให้ดี

ทั้งๆที่ลูกอยู่กับบ้านวันละ 16 ชั่วโมงที่เหลือ
แต่
พ่อต้องทำงาน หาเงินมาให้ลูก
แม่ต้องทำงาน หาเงินมาใช้จ่ายครอบครัว
บลาๆๆๆๆๆ

ไม่ มี เว ลา ดู แล ใส่ใจ สนใจ ลูก

ครูแย่
ครูเฮงซวย
โรงเรียนห่วย
โรงเีรียนมีปัญหา
ระบบการศีกษาล้าหลัง
ระบบการศีกษาไม่ทันสมัย
บลาๆๆๆ

มันง่าย ที่จะชีี้นิ้ว บอกว่า ปัญหาเกิดจากคนอื่น
ไม่ใช่เิกิดจากฉัน จากครอบครัวของฉัน ...

จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 09:01:28

ความคิดเห็นที่ 72

ผมว่า ปัญหาทั้งหมด
ไม่ว่า เดกเรียนไม่รู้เรื่อง ไม่มีความรู้ ไม่มีจริยธรรม ฯลฯ

จะหมดไปไม่น้อยกว่า 99%
ถ้าพ่อแม่ มีเวลาให้ลูกแบบเต็มที่ 100%

แค่วันละ 4 ชั่วโมง
.. ครึ่งเดียวของเวลาที่ลูกอยู่ที่โรงเรียน ..

มันยากหรือ
ที่จะผลักดัน
ให้พ่อแม่อยู่กับลูกมากขึ้น เหมือนตอนที่ลูกยังเล็กอยู่

มันผิดหรือ
ที่จะผลักดัน
ให้พ่อแม่รักลูก เหมือนตอนที่ลูกยังเล็กอยู่

จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 09:04:32

ความคิดเห็นที่ 73

จาก คห.70-72 ผมมองว่ามันเป็นค่านิยมที่ผู้ปกครองทั้งพ่อแม่ ญาติพี่น้องในชนชั้นฐานะรวยมากทั้งหลายจะช่วยกันทำงานหาเงินมากขึ้น ซึ่งคิดว่าจะทำให้ลูกได้อยู่สุขสบายมีเงินใช้ มีเงินกิน และจ้างคนใช้มาช่วยดูแลแทนที่คิดว่าจะทำให้ลูกสบายขึ้นไปอีก

กลุ่มจำพวกนี้ แก้กันที่ ระบบของโรงเรียนและการศึกษาไม่ได้อยู่แล้วเพราะถ้าทางบ้านไม่ได้ช่วยผลักดันจริงก็จะแทบไร้ประโยชน์เลยทีเดียว

ผมคิดว่ากลุ่มนี้จะต้องหาทางแก้ไขด้วยวิธีอื่นๆไปแทน ซึ่งถ้ากำหนด scope พวกนี้ได้ จะทำให้สามารถเห็นแนวทางกันได้ชัดขึ้นในแต่ละกลุ่มปัญหา

จากคุณ : RakRok12

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 10:17:37

ความคิดเห็นที่ 74

ถึงคุณบลา บลา บลา
เนียนไม่เนียนวัดกันที่ผลลัพธ์ครับ ไม่วัดกันด้วยลมปาก
ถ้ามี 100 คนในนี้ที่เนียน แล้วมีคนหนึ่งทำจริง
ผมไม่เห็นประโยชน์กับการจะไปหมิ่นประมาทอีก 99 คนเลยครับ

เอางี้นะครับ ถ้าผมจะสร้างตึกขึ้นมาตึกหนึ่ง แล้วผมก็ออกแบบมาสวยหรูมาก
แต่เพื่อนผมที่เป็นสถาปนิกบอกว่ามันสร้างไม่ได้จริง หรือว่าวิทยาการของไทยยังไม่รองรับส่วนนั้น
วิศวะกรบอกว่าสร้างได้แต่ต้องปรับโครงสร้างส่วนใหญ่
แล้วก็บางคนบอกว่าสร้างได้ไม่เหมาะกับพื้นที่ที่จะสร้าง
เป็นคุณ คุณจะทำอย่างไรครับ

การศึกษาเป็นเรื่องใกล้ตัวมากครับ จนเหมือนกับเราจับต้องได้
แต่ก็เป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก จนเราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำจะไปกระทบอะไรบ้าง
คือกว่าจะออกนโยบายแต่ละอย่างได้ แต่ละหลักสูตรแต่ละนโยบายใช้เวลากันหลายปี

การเปลี่ยนระบบในลักษณะแบบที่ จขกท อาจทำได้ครับ แต่อาจจะยังไม่ใช่ ณ ตอนนี้ อย่างแน่นอน
ในสภาพที่สังคมเป็นแบบนี้

คือผมมองว่าวิจารณ์กันได้ตามความสนใจเลยนะครับ แต่ผมเริ่มมองแล้วว่ามันจะจบแค่ตรงนี้
ผมพยายามดึงเพื่อนๆหลายคนเข้ามาช่วยอธิบายความคิด หลักการ ฯลฯ ที่เราได้เรียนกันมา แต่เขาไม่มา ณ ที่ตรงนี้ด้วยเหตุผลบางอย่าง (ผมขอละไว้นะครับ)
ถ้าจะมองว่าผมเนียน คุณจะมองอย่างนั้นก็ได้ครับ
แต่ถ้าคุณรู้ว่าผมเป็นใคร สมมติ ผมเป็น ดร.อาจอง หรือ คุณ.ชินวร หรือ คณะบดี ซักคณะ คุณก็คงไม่คิดแบบนั้นละมั้งครับ นี่เป็นจุดอ่อนของเว็บพันทิปตรงนี้แหละ แล้วก็ไม่มีใครกล้าเผยตัวด้วยครับ เพราะผมพูดตรงๆก็คือกลัว กลัวถูกต่อว่า กลัวถูกดูถูก กลัวนั่นนี่นู่นไปหมด หรือพูดตรงกว่านั้นก็คือกลัวสิ่งที่ตนเองกระทำนั่นแหละ เพราะเราไม่รู้เลยว่าคนอื่นที่เข้ามาเป็นใคร เขาจะมีพื้นฐานอย่างไร และมองความคิดของเราอย่างไร ทั้งๆที่เราพยายามทำสิ่งที่ดีกันไม่ใช่เหรอ คนทำดีต้องซ่อนตัวกันตั้งแต่เมื่อไหร่

พระพุทธเจ้าสอนว่าอย่าเชื่อ.... 10 อย่าง (พอดีผมเป็นคริสต์)
แต่ไม่ได้บอกว่าอย่ารู้นี่ครับ ถึงเราจะเปิดเผยตัว เราก็ไม่จำเป็นต้องเชื่อเพราะบุคคลนั้นเป็นใครอยู่ดี ใช้เหตุผลตัดสินกันดีกว่าครับ

ทั้งนี้ผมไม่ได้เรียกร้องให้มีการเปิดเผยตัวในเว็บนี้นะครับ เพราะมันจะกระทบกับระบบของเว็บอีกที
แต่เราน่าจะมีวิธีที่ทำได้ดีกว่านี้นะครับ

ถึง ขวัญ (khumchalong)
ผมชื่นชมนะครับ ที่คุณมองประเด็นปัญหาตรงนี้ได้ออก และยอมรับความคิดเห็นของคุณที่ว่างานวิจัยย่อมมีความผิดพลาด และไม่สามารถนำของต่างประเทศมาใช้ได้เลย ทั้งนี้ในกระบวนการวิจัยมันต้องมีการทำให้เหมาะกับพื้นที่และกลุ่มเป้าหมายครับ ณ เวลานี้กระบวนการวิจัยเป็นวิธีการที่น่าเชื่อถือมากที่สุดที่เรามีครับ เช่นตัวอย่างง่ายๆ การใช้สถิติวิเคราะห์ว่าวันพรุ่งนี้พระอาทิตย์จะขึ้นหรือไม่ โดยใช้ข้อมูลจากที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วทั้งหมด คำตอบคือไม่แน่ 100% ครับ น่าแปลกใจใช่ไหมครับ แต่ตัวเลขที่ผมจำได้ (ไม่ค่อยแน่ใจ) คือมีโอกาสประมาณ 1 ใน 1000 กว่าล้านที่ดวงอาทิตย์จะไม่ขึ้นครับ นี่ล่ะครับคืองานวิจัย มันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องที่สุด แต่ก็ดีกว่าทำไปโดยใช้หลักเหตุผลที่ขาดการพิสูจน์ (งานวิจัยคือเอาหลักทฤษฎีเหตุผลมาทดลองใช้ครับ) อีกอย่างหนึ่งที่ภาครัฐควรทำคือสนับสนุนงานวิจัยครับ จะบอกว่าไม่ให้เชื่อก็คงไม่ไหว เพราะงานวิจัยแต่ละตัวจะบอกค่าความผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นได้อยู่แล้วครับ ประเด็กน่าจะอยู่ที่การเลือกมาใช้มากกว่า

จากคุณ : Okanail

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 11:07:57

ความคิดเห็นที่ 75

ข้อมูลการเข้าใช้อินเทอร์เน็ตจำแนกตามด้านต่างๆครับ

จากคุณ : Okanail

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 11:20:38

ความคิดเห็นที่ 76

ตั้งใจว่าจะอ่านอย่างเดียว
#70-72 คุณแมวกล่าวบ่อยๆว่า พ่อแม่ต้องมีส่วนร่วมให้เวลาลูกของตน...
#73 คุณRakrok12 บอกว่ากลุ่มทางบ้านเป็นพวกชนชั้นมีฐานะก็มี จ้างคนใช้มาดูแล
และทำให้เห็นว่าสังคมมีหลายกลุ่มชนชั้น มีปัญหาเฉพาะกลุ่ม ต้องแยกแก้ไข...

ขออนุญาตคนแก่คุยนะครับ....ผมย้อนอดีต สมัยเด็กอนุบาล
ที่บ้านเป็นครอบครัวราชการจนๆ ความจนยังจำแนกตัวแปรออกไปอีกตามชั้นการศึกษาของพ่อแม่...(1*)
จำได้ว่าพ่อซื้อหนังสือก.ไก่-ข.ไข่ มาสอนให้อ่าน แถมยังอ่านเล่มมีตัวสะกด แม่กงแม่กน พรรค์อย่างนั้นอีกด้วย
จำได้ว่าพ่อมีเทคนิคการสอนอย่างไร(2*) มันสนุกนะ...เช่น ฮ.นกฮูก ตาโต้ (โตกว่าธรรมดา)

เมื่อไปโรงเรียน อายุของผมควรเริ่มต้นที่ชั้นอนุบาล แต่เรียนไปไม่กี่สัปดาห์ ครูก็พาสชั้นผมขึ้นไปเรียน ป.1

น่าจะเรียกว่า พ่อเตรียมความพร้อมให้ลูกก่อนไปโรงเรียน(3*)
เมื่อได้เรียนปริญญาโท รปศ. ภาครัฐและเอกชน คณะฯจัดให้มีการอบรมเตรียมความพร้อมอีก เนื่องจากมีความหลากหลายของนิสิต

ความจริงเรียนชั้นอนุบาลก็เป็นการเตรียมความพร้อม
แต่ต้องไม่ลืมว่า ครอบครัวมีหลายชนชั้น ต่างความพร้อมอีก(4*)

ระบบมันซับซ้อนมากเหลือจะกล่าวครบในนี้ครับ

จากคุณ : ขามเรียง

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 11:29:11

ความคิดเห็นที่ 77

ผมลอกมาจากกระทู้หนึ่งของผมเองครับ แต่เป็นบบางสว........

คำตอบคือเป็นมากครับ ผมเป็นพ่อของลูก เป็นอาของหลาน เป็นน้าของหลานหลายคนที่จะหรือกำลังเข้าเรียนประถมต้น ประถมปลาย และมัธยม ??? และที่สำคัญเป็นพลเมืองไทยคนหนึ่งที่ห่วงอนาคตของชาติ ...พอไหมครับ แค่นี้
ผมรับและทนต่อสภาพนี้ไม่ได้จริงๆ คนอื่น ครูอาจารย์บางท่านอาจทนได้ แต่ผมทนไม่ได้ เพราะมันคือผักชี คือความจอมปลอม คือภาพลวงตา คือการหลอกคนส่วนใหญ่
ผมอยากจะให้ ยกเลิกเงินค่าวุฒิ เงินประจำตำแหน่งครู ยกเลิกกฎที่ว่าด้วย ใบอนุญาตวิชาชีพอะไรนั่น เพราะมันไม่จริง มันลวงตา
คุณ][NuUnAn...ฯลฯ ตอบคำถามผมหน่อยได้ไหมว่า
1. คุณเคยเห็นป้ายโฆษณา รับเขียนปรับวุฒิครู ปรับเงินค่าวิชาอะไรนั่นตามป้ายรถเมลล์หรือเสาไฟฟ้าไหม ตอบให้ชัดๆว่า เห็นหรือไม่เห็น
2. คุณคิดว่าปรับวุฒินะ ตรงไหตรงมา หรือจ้างกันเขียน หรือเป็นจริงไหม..
3. คุณคิดว่า ทั้งโรงเรียนะ เงินเดือนเดือนละ 5-6 แสน แต่ไม่มีเงินซ่อมโต๊ะซ่อมกระดานดำนะ ถูกไหม
4. กฎใบอนุญาตครูนะ มันคัดสรรคนดีเข้ามาได้ไหม
5. ใครเป็นคนออกกฎ ก็คนรุ่นนี้หรือรุ่นไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าคน ไม่เก่ง คนโง่ อะไรทำนองนี้ สอบเอ็นทรานซ์ไม่ติดมาเป็นครู แล้วออกกฎ.. แล้วจะดีไหม
แค่นี้ก่อนนะครับ

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 11:50:57

ความคิดเห็นที่ 78

จาก คห.77 ผมเชื่อว่ามีเช่นนั้นจริงครับ แต่มันจะสำคัญพอที่เป็นปัญหาหลักหรือไม่ครับ

1. คุณเคยเห็นป้ายโฆษณา รับเขียนปรับวุฒิครู ปรับเงินค่าวิชาอะไรนั่นตามป้ายรถเมลล์หรือเสาไฟฟ้าไหม ตอบให้ชัดๆว่า เห็นหรือไม่เห็น
>> อาจจะมีกลุ่มมิจฉาชีพจริงครับ แต่ไม่ได้พบเห็นกันได้ง่ายโดยทั่วไป หรือพูดคุยกันโดยทั่วไป

2. คุณคิดว่าปรับวุฒินะ ตรงไหตรงมา หรือจ้างกันเขียน หรือเป็นจริงไหม..
>> ผมเชื่อว่ามีเช่นกัน ซึ่งผมก็ได้แค่ได้ยินมาเช่นนั้น แต่ความเป็นจริงผมไม่ทราบด้วยตัวเองแต่อย่างใดครับ (ผมตั้งระดับความเชื่อไว้คือเชื่อที่ 50/50 เพราะเป็นการได้บอกเล่ากันมา ซึ่งอาจจะถูกแต่งคำให้มันเกินจริงก็ได้)

3. คุณคิดว่า ทั้งโรงเรียนะ เงินเดือนเดือนละ 5-6 แสน แต่ไม่มีเงินซ่อมโต๊ะซ่อมกระดานดำนะ ถูกไหม
>> ผมมองไปที่ค่านิยมของสมัยนี้ครับ ถ้าบอกว่าบริษัทนึงมีผู้บริหารระดับสูงเงินเดือนหลายแสนจะนำมาลงไปพัฒนาบุคคลากรในบริษัทกันแค่ไหนครับ ซึ่งไม่ได้เป็นแค่เรื่องการศึกษาแน่นอน แต่มันคือระบบสังคม

4. กฎใบอนุญาตครูนะ มันคัดสรรคนดีเข้ามาได้ไหม
>> คนดีไม่มีตัววัดอะไรที่บอกได้ชัดเจน มันอยู่ที่คนตัดสินใจเพียงไม่กี่กลุ่มเท่านั้น แล้วถ้าคนคนนั้นมีทั้งดีและไม่ดีล่ะ จะเอามาวัดว่าคนนั้นดีหรือไม่ดี ??? ไหนจะเรื่องจรรยาบรรณอีกจะเอาอะไรมาวัดได้บ้าง ???

5. ใครเป็นคนออกกฎ ก็คนรุ่นนี้หรือรุ่นไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าคน ไม่เก่ง คนโง่ อะไรทำนองนี้ สอบเอ็นทรานซ์ไม่ติดมาเป็นครู แล้วออกกฎ.. แล้วจะดีไหม
>> ก็ต้องไปว่าเรื่องค่านิยม ของสังคมนั่นแหละครับ และความอยากของคนอย่างไม่สิ้นสุด ซึ่งไม่ใช่แค่เรื่องการศึกษาอยู่ดีนั่นแหละครับ

เรื่องผักชีถ้ามองในเรื่องพฤติกรรมของมนุษย์มันก็น่าจะเป็นหลักการในการป้องกันตัวเองก็ได้ ในเรื่องความปลอดภัยของตัวเอง ไม่อยากทำให่ตัวเองเกิดปัญหา จนลืมความเป็นจริงตรงหน้าไป ซึ่งถ้านำตัวเองไปอยู่ในสังคมแบบนั้นจะสามารถควบคุมตัวเองไม่ให้ทำสิ่งเลวร้ายแบบนั้นได้จริงหรือไม่ ดังนั้นแล้วควรสงสารและพร้อมที่จะแก้ไข ช่วยเหลือพวกเค้าไปด้วย

จากคุณ : RakRok12

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 12:15:05

ความคิดเห็นที่ 79

ขออนุญาตแตกประเด็นสักครั้งนะครับ ครั้งนี้คงจะเป็นครั้งสุดท้ายและคิดว่าน่าจะตอบปัญหาของหลายๆคนได้ครับ

จากคุณ : Okanail

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 12:37:14

ความคิดเห็นที่ 80

ใบประกอบวิชาชีพครูนั้นน่าจะช่วยในการประกันว่าได้เรียนมาเสียมากกว่าครับ
เพราะว่าให้ไปวัดว่าสอนได้ สอนไม่ได้นั้นทำได้ยาก บางคนสอบสอนแบบสุดยอด แต่สอนจริงไม่ใส่ใจก็มี
ทุกวันนี้ใบประกอบวิชาชีพคงจะทำได้เท่านั้นล่ะครับ

แต่ผลที่เห็นชัดเจนคือ คะแนนครุศาสตร์ ศึกษาศาสตร์ ปีที่แล้วสูงกว่าปีก่อนๆมา และปีนี้ก็สูงขึ้นมาอีกมาก นี่ผมว่าน่าจะเป็นจุดมุ่งหมายหนึ่งที่เป็นผลมาจากใบประกอบวิชาชีพนะครับ อนาคตเราน่าจะมีครูเก่งๆออกมามากขึ้นนะครับ

จากคุณ : Okanail

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 12:51:45

ความคิดเห็นที่ 81

คุณOkanail "เนียนไม่เนียนวัดกันที่ผลลัพธ์ครับ ไม่วัดกันด้วยลมปาก"

เรากลับเห็นด้วยกะคูณบลา บลา บลา

ติดใจใน คำว่า "ผลลัพธ์" น่ะ คิดว่าไม่ผิดหรอกนะ ที่เราเข้ามาmentเพราะกระทู้นี้น่าสนใจตรงจขกท.พูดถึงผลลัพธ์ที่เด็กถูกเลื่อนชั้นทั้งๆที่ไม่ผ่านเกณฑ์ ผลกระทบคือ ครูชั้นที่สูงขึ้นไปก็ต้องรับภาระ แต่ครูทุกคนไม่สามารถให้เด็กตกชั้นได้ อันนี้ยืนยันเพราะหาข้อมูลจากครูหลายท่านก็ตอบแบบนี้ กระทู้แตกประเด็นไปเรื่อยๆจนเป็นกระทู้นี้

คุณพยายามให้จขกท เปิดเผยตัวเอง ซึ่งก็มีหลายคนเห็นแย้ง เพราะมันมีทั้งข้อดีข้อเสีย เราเข้ามาในกระทู้ไม่เคยสงสัยว่าจขกท เป็นใคร แต่focusที่ความคิดเขามากกว่า ถ้าเขาไม่สะดวกใจจะเปิดเผยก็ไม่เห็นสำคัญ

"แต่ถ้าคุณรู้ว่าผมเป็นใคร สมมติ ผมเป็น ดร.อาจอง หรือ คุณ.ชินวร หรือ คณะบดี ซักคณะ คุณก็คงไม่คิดแบบนั้นละมั้งครับ" คุณอย่านำชื่อท่านเหล่านั้นมาอ้างเลย จะนำความเสื่อมไปสู่ท่าน หรือคุณเป็นท่านจริงๆ แต่แสดงความคิดเห็นแบบที่ผ่านมา เราก็รู้สึก"เสื่อม"ความรู้สึกดีๆที่มีต่อบุคคลที่มีชื่อเสียง เป็นที่ยกย่องในสังคม แต่ไม่จริงใจในการอยากแก้ปัญหา ยืนยันอยู่แหละว่าทุกอย่างที่กระทรวงทำมามันโอเคแล้ว ทั้งๆที่ผลลัพธ์ฟ้องออกจะโทนโท่

คุณแสดงออกให้เห็นที่ชวนให้คิดว่าคุณเป็นคนในกระทรวงเข้ามาดิสเครดิตกระทู้ แล้วคุณคิดว่าคุณมีความชอบธรรมในการมาแสดงความเห็นในกระทู้หรือเปล่า ใครกันที่ไม่จริงใจ คุณหรือจขกท

เพราะหลายๆคนเข้ามาออกความเห็นที่มีทั้งบอกถึงปัญหาที่เจอ แนวทางการแก้ปัญหา ซึ่งก็น่าชื่นชม เห็นได้ว่าเป็นห่วงการศึกษาจริงๆ การออกความเห็นแย้งไม่ใช่เรื่องแปลกในระบบประชาธิปไตย

ขอโทษที่ออกมาแย้งคุณอย่างชัดเจนเป็นครั้งแรก เพราะได้ติดตามอ่านมาโดยตลอด อยากจะบอกว่า ไม่มีความคิดเห็นใครหรืออะไรสมบูรณ์แบบหรอก แต่การช่วยกันเติมเต็มต่างหากที่น่าจะช่วยให้ผลักดันให้เกิดแนวทางการจัดการที่เป็นไปได้จริง

ขอโทษอีกครั้ง

จากคุณ : mangpongja (mangpongja)

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 19:30:10

ความคิดเห็นที่ 82

คุณmangpongja พูดถึง ผมเห็นด้วยในประเด็นที่คุณ Okanail กดดันหรือเสียดสีให้ เจ้าของกระทู้แสดงตัวตน ผมว่าคุณ okanail เป็นคนใจแคบ ไม่สุจริตใจ มีอะไรอยู่ในใจสักอย่างที่ไม่ดีนัก เพราะเรื่องที่ถูกที่ควรก็คือ เราต้อง focus ไปที่ประเด็นสาระ เหุตุผล เป้าหมาย เจตนาของกระทู้ ไม่ใช่ให้เขาแสดงตนว่า "คุณเป็นใคร ???"

สาระของคุณ okanail ก็ฟังแล้วอย่างที่คุณ mangpongja ว่านะแหละครับ
เรามาแสดงสาระโดยสุจริตดีกว่า

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 20:33:40

ความคิดเห็นที่ 83

ก่อนจะไปนอน ขอบคุณคุณสุดเดียวดาย เป็นคนเชียร์ความเห็นของคุณอยู่เงียบๆ เสี่ยงตอการโดนด่าแต่คุณช่างกล้าโพสต์ ไม่ได้เข้าข้างคุณแบบBiasหรอกนะ เพราะแทบจะเรียกว่าโคตรเหง้าวงศ์ตระกูลก็เป็นครู ข้อมูลเบื้องลึกเพียบ ทำงานที่ต้องคอยแก้ปัญหาเด็กด้วย จึงพบว่าปัญหามีอยู่มากจริงๆ

จากคุณ : mangpongja (mangpongja)

เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 22:15:02

ความคิดเห็นที่ 84

1. คำของนักการศึกษาใหญ๋ท่านนึง ผมตัดมาจากที่เคยเซฟไว้ (จำลิ้งไม่ได้)
.......ถ้าพวกเรายอมรับความจริงคงตอบตรงกันว่าคณะครุศาสตร์ยังไม่สามารถผลิตครูให้มีคุณลักษณะครบถ้วนตามคุณลักษณะของสมาชิกวิชาชีพดังที่กล่าวถึงข้างต้น มูลเหตุของความไม่สำเร็จอาจมาจากหลายอย่างในระบบการผลิตใดๆ คุณภาพของผลผลิตจะสูงหรือต่ำย่อมขึ้นอยู่กับตัวป้อนเข้า กระบวนการผลิต ผลผลิต โดยเฉพาะความชัดเจนเกี่ยวกับคุณลักษณะของผลผลิตของผู้ผลิต และบริบทของการผลิต ณ วันนี้ ตัวป้อนเข้าของระบบการผลิตครู โดยเฉพาะนักเรียนที่จบ ม.๖ และสมัครเข้าเรียนครูมีคุณภาพต่ำ นักเรียนชั้นเยี่ยมของประเทศที่จบ ม.๖ แล้วสมัครเข้าเรียนครูมีเพียงน้อยนิด หรืออาจไม่มีเลย สิ่งที่เป็นปัญหาสำคัญยิ่งของระบบการผลิตครูจึงเป็นคุณภาพของนักเรียนครู หลายคนอาจบอกว่าคุณภาพของคณาจารย์คณะครุศาสตร์ก็เป็นตัวป้อนเข้าที่เป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาคุณภาพของบัณฑิตครุศาสตร์เช่นกัน มีคณาจารย์ของคณะครุศาสตร์เพียงไม่กี่คนที่เคยเป็นนักเรียนระดับมัธยมศึกษาชั้นเยี่ยมของประเทศ นอกจากศักยภาพที่มีติดตัวมาแต่เกิดที่ค่อนข้างด้อยกว่าคณาจารย์ของคณะวิชาอื่นแล้ว ผู้เขียนยังสงสัยในความรู้ สมรรถนะ และพฤติกรรมของคณาจารย์คณะครุศาสตร์บางท่านว่าสามารถประกอบอาชีพคณาจารย์ได้อย่างผู้ประกอบวิชาชีพมากน้อยเพียงใด......

.......ต้องคัดเลือกคนชั้นเยี่ยมมาเรียนครู........

>อยากเปลี่ยนคำที่ขีดเส้นใต้ เป็นคำว่า'เป็น'มากกว่าครับ
อย่าหวังจะแก้แต่วัตถุดิบซิครับ ถ้าคิดว่าระบบเครื่องจักรยังไม่พร้อมก็จ้างทำOEMไปพลางไหมครับ

2. จาก#80
..........คะแนนครุศาสตร์ ศึกษาศาสตร์ ปีที่แล้วสูงกว่าปีก่อนๆมา และปีนี้ก็สูงขึ้นมาอีกมาก นี่ผมว่าน่าจะเป็นจุดมุ่งหมายหนึ่งที่เป็นผลมาจากใบประกอบวิชาชีพนะครับ อนาคตเราน่าจะมีครูเก่งๆออกมามากขึ้นนะครับ..........
>มาตรการเมื่อส.ค.ที่แล้วบีบให้แนวโน้มไปตามเป้าแล้วซิ ผมก็เห็นด้วยกับเป้าหมายระยะยาววครับ
แต่ในระยะสั้น ถ้าจะอ้างว่าก็สถาบันชอบผลิตมั่วนี่นา(เช่น ข่าวซื้อขาย) จึงต้องรีบล้มโต๊ะ
แล้วที่ผู้ควบคุมละเลย อนุมัติมั่ว สะสมมา ไม่มีส่วนเลยใช่ไหม ออกข่าวทุกครั้งปากบอกว่ารู้อยู่แล้วว่าสถาบันไหนมีปัญหา แทนที่จะทำหน้าที่ รีบมาเชือดให้ถูกตัว แต่กลับผลักภาระให้นศ.(ที่เข้าปี1แล้ว+อาจรวมถึงเด็กม.6บางส่วนด้วย)รับกรรมแทนทันที แล้วไม่ขอโทษเขาซักคำ
แต่ก็เอาเหอะ เรื่องมันทำไปแล้ว และก็ยังจัดช่องทางอื่นๆให้บ้าง ผมหวังแค่ว่าวันหลังไม่ล้มโต๊ะกันบ่อยๆละกันครับ

3. ยังดี ที่เหลือช่องไว้ เช่น การสอบมาตรฐาน(ตามที่เห็นแนะนำกันบ่อยๆ) และจะมีหลักสูตรใหม่ๆเกิดมาแทนอีกด้วย(เท่าที่อ่านข่าว ปีนี้ไม่ทันมังครับ เลยยอมเปิดทางให้ใช้แบบเดิมได้บ้าง)
>อันนี้ขอบคุณยิ่งๆครับ
เพียงแต่ผมเคยบังเอิญเล่นเนทเจอข้อมูลinsider บอกว่า สอบมาตรฐานก็(แอบๆ)เตรียมจะปิดแล้ว (ขอไม่อ้างอิงละกันเพื่อไม่พาดพิงจนท.)
>ผมเลิกเข้าเวบนั้นนานนนแล้ว ไม่สามารถบังเอิญทราบinsiderอื่นได้อีก แต่ขอร้องทั่นผู้มีอำนาจว่าต่อๆไปอย่ารีบร้อนหรือหมกเม็ดให้ใครต้องรับกรรมแทนอีกเลยครับ

ถ้าหลายท่านจะบอกว่าอย่าโทษแต่ครู พ่อแม่ก็ดูแลไม่ดี แล้วผลักว่าพ่อแม่แหละผิด งั้นท่านก็คิดไม่ต่างกับฝ่ายที่ท่านว่าโทษแต่ครูละครับ (หรือที่จริงท่านคงแฝงความหมายตาม#76ข้อ4ด้วย ผมก็ขออภัย)
และก็คงต้องขอทั่นผู้มีอำนาจด้วย ว่า อย่าคิดแก้แต่ที่ครู แล้วลืมมองผู้ควบคุม/สายสนับสนุน
แล้วทุกฝ่ายก็อย่าลืมแยกแยะด้วย ว่า อะไรคือหน้าที่หลัก-หน้าที่รอง ตามศักยภาพของฝ่ายตน (>>>ง่า ผมก็ลืม หน้าที่หลักคือnobodyคนนึงที่เป็นลูกจ้างเอกชนนี่หว่า --")

แถม
เด็กทั่วๆไป: ram&hddเต็ม->cpuก็คำนวณต่อไม่ไหวหรอกครับ
ครูเก่งเทพ: programmerเทพ ก็คุมcpu(ที่น็อคไปแล้ว)ไม่ไหวหรอกครับ ปริมาณงานสำหรับmulticoreแต่ดันให้singlecoreทำในเวลาเท่ากัน

ปล. แซว#74นิดครับ (แซวนะครับ ไม่ได้มาตามค้านนะครับ ^^)
.....สมมติ ผมเป็น ดร.อาจอง หรือ คุณ.ชินวร หรือ คณะบดี ซักคณะ...... >แหงะะ ถ้าเป็นท่านที่2 สงสัยจะมาเนียนจริงๆแฮะครับ :P
แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 54 01:44:41
แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 54 01:42:32

จากคุณ : temp003184

เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 01:22:41

ความคิดเห็นที่ 85

RAM : หน่วยประมวลผลชั่วคราว ปิดเครื่องก็เหมือนใหม่
HDD : หน่วยความจำถาวร ถ้าเต็มด้วยเนื้อหาน่าจะดีใจ เพราะเท่าที่เห็นมาก็ไม่เห็นเด็กทั่วไปจะเต็มสักที แต่ถ้าเกิดว่าเต็มไปด้วยความรู้ นี่ก็น่าดีใจที่มันเต็มได้ แต่กลัวจะเต็มเพราะลงเกมส์เอาไว้ซะมากกว่า
CPU : ประมวลผล ส่วนใหญ่ถูกเรียกใช้โดยโปรแกรม
Program : ซอฟแวร์ที่ถูกผลิตขึ้นมาเพื่อสั่งให้ CPU ประมวลผลต่างๆ ในที่นี้น่าจะเปรียบเทียบได้กับการจัดการเรียนรู้
Programmer : คนสร้างโปรแกรม ในที่นี้น่าจะเทียบได้กับครู ถ้าเทพจริงต้องสร้างให้ประมวลผลได้เท่าจำนวน core ของ CPU เด็ก
แผนการจัดการเรียนรู้ : Flow chart
กิจกรรมต่างๆในโรงเรียน : โปรแกรมอีกรูปแบบหนึ่ง
งานวิจัย : การวิเคราะห์ปรับปรุงโปรแกรม
วิทยฐานะ : การได้เลื่อนขั้นเมื่อสร้างโปรแกรมใหม่ที่มีศักยภาพ ซึ่งเป็นผลมาจากการทำงานตามปกติ
Trojan horse : การได้ผลประโยชน์จากการสร้างโปรแกรมที่เคลือบแฝงเอาไว้ด้วยโค้ดบางอย่างที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อผู้ใช้งาน
Antivirus : หน้าที่ของทุกคนในประเทศ
ผู้ดูแลคอมพิวเตอร์ : ผู้เกี่ยวข้องทุกคนที่ใช้งาน
ผู้ใช้งาน : สังคม

ตอนคอมเสีย รีบเอาไปซ่อม เสียจากโรงงาน โทษโรงงาน เครื่องอืดเพราะไวรัสมากเกินไป โทษทุกคนที่ใช้คอมเครื่องนั้น

เด็กก็เหมือนกัน ถ้าเสียจากโรงงาน ก็ดูว่าใครผลิต ถ้าเสียเพราะไวรัสมากเกินไป ก็ดูว่าใครเกี่ยวข้องกับเด็กคนนั้นบ้าง

จากคุณ : Okanail

เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 03:06:43

ความคิดเห็นที่ 86

บทความฉบับเต็มของคุณ temp นะครับ

ทิศทางการพัฒนาวิชาชีพครู
ดร.ดิเรก พรสีมา ประธานคณะกรรมการคุรุสภา รายงาน

ณ วันนี้อาชีพครูถูกบัญญัติไว้ในกฎหมายให้เป็นวิชาชีพชั้นสูง โดยหมวด ๗ ของ พ.ร.บ.การศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.๒๕๔๒ และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ ๒) พ.ศ.๒๕๔๕ บัญญัติให้กระทรวงศึกษาธิการกำหนดให้มีระบบ กระบวนการผลิตและการพัฒนาครู คณาจารย์ และบุคลากรทางการศึกษาให้มีคุณภาพและมาตรฐานที่เหมาะสมกับการเป็นวิชาชีพชั้นสูง ให้มีสภาวิชาชีพเพื่อทำหน้าที่กำหนดมาตรฐาน ออกและเพิกถอนใบอนุญาตประกอบวิชาชีพ ให้มีองค์กรกลางในการบริหารงานบุคคลของข้าราชการครู ให้มีกฎหมายว่าด้วยเงินเดือนครู ค่าตอบแทน สวัสดิการและสิทธิประโยชน์ของครู ให้มีการพัฒนาคณาจารย์ และให้ระดมทรัพยากรบุคคลในท้องถิ่นเพื่อนำมาใช้ในการจัดการศึกษา

แต่อาชีพครูจะได้รับการยอมรับจากคนทั่วไปว่าเป็นวิชาชีพหรือไม่ย่อมขึ้นอยู่กับพฤติกรรมการประกอบอาชีพของครูว่าใช้ความรู้หรือวิชาในการทำงานมากน้อยเพียงใด ครูปฏิบัติหน้าที่การสอนโดยใช้ความรู้หรือยัง ครูต้องรู้เนื้อหาสาระในวิชาที่ตนเองสอนเป็นอย่างดี รู้ละเอียด รู้อย่างถูกต้อง รู้ที่ไปที่มาของความรู้ รู้การเปลี่ยนแปลงของความรู้ รู้ความรู้ที่เกิดขึ้นใหม่ในสาขาของตนในแต่ละวัน ครูต้องรู้วิธีสร้างความรู้และสามารถสร้างความรู้ใหม่ได้สร้างความรู้อย่างต่อเนื่อง

เช่นเดียวกับที่แพทย์รู้จักและสามารถกำจัดเชื้อโรคชนิดใหม่ ครูต้องรู้วิธีการถ่ายทอดเนื้อหาแต่ละวิชา ครูต้องสามารถเลือกวิธีถ่ายทอดความรู้ให้เหมาะสมกับเนื้อหาวิชาและสไตล์การเรียนรู้ที่หลากหลายของผู้เรียนแต่ละคน ครูต้องทำให้ผู้เรียนเรียนรู้เนื้อหาได้โดยง่ายในเวลาอันสั้น สามารถถ่ายทอดเนื้อหาได้ครบถ้วนตามมาตรฐานของหลักสูตร สามารถทำให้ผู้เรียนพัฒนาเต็มตามศักยภาพ ฯลฯ และที่สำคัญ ครูทำตนให้เป็นแบบอย่างทั้งในด้านความดี ความเก่ง และความสุขแก่ผู้เรียน เป็นต้น ถ้าครูประกอบวิชาชีพของตนได้ดังที่วาดฝันข้างต้น อาชีพครูก็จะกลายเป็นวิชาชีพ และคนไทยก็คงเต็มใจ ยินดีและพร้อมที่จะจ่ายภาษีสูงขึ้นเพื่อนำมาจ่ายเป็นเงินเดือนหรือค่าตอบแทนสูงๆ ให้แก่ครู

- คณะครุศาสตร์ผลิตครูได้ตรงตามคุณลักษณะของสมาชิกวิชาชีพหรือยัง

ถ้าพวกเรายอมรับความจริงคงตอบตรงกันว่าคณะครุศาสตร์ยังไม่สามารถผลิตครูให้มีคุณลักษณะครบถ้วนตามคุณลักษณะของสมาชิกวิชาชีพดังที่กล่าวถึงข้างต้น มูลเหตุของความไม่สำเร็จอาจมาจากหลายอย่างในระบบการผลิตใดๆ คุณภาพของผลผลิตจะสูงหรือต่ำย่อมขึ้นอยู่กับตัวป้อนเข้า กระบวนการผลิต ผลผลิต โดยเฉพาะความชัดเจนเกี่ยวกับคุณลักษณะของผลผลิตของผู้ผลิต และบริบทของการผลิต ณ วันนี้ ตัวป้อนเข้าของระบบการผลิตครู โดยเฉพาะนักเรียนที่จบ ม.๖ และสมัครเข้าเรียนครูมีคุณภาพต่ำ นักเรียนชั้นเยี่ยมของประเทศที่จบ ม.๖ แล้วสมัครเข้าเรียนครูมีเพียงน้อยนิด หรืออาจไม่มีเลย สิ่งที่เป็นปัญหาสำคัญยิ่งของระบบการผลิตครูจึงเป็นคุณภาพของนักเรียนครู หลายคนอาจบอกว่าคุณภาพของคณาจารย์คณะครุศาสตร์ก็เป็นตัวป้อนเข้าที่เป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาคุณภาพของบัณฑิตครุศาสตร์เช่นกัน มีคณาจารย์ของคณะครุศาสตร์เพียงไม่กี่คนที่เคยเป็นนักเรียนระดับมัธยมศึกษาชั้นเยี่ยมของประเทศ นอกจากศักยภาพที่มีติดตัวมาแต่เกิดที่ค่อนข้างด้อยกว่าคณาจารย์ของคณะวิชาอื่นแล้ว ผู้เขียนยังสงสัยในความรู้ สมรรถนะ และพฤติกรรมของคณาจารย์คณะครุศาสตร์บางท่านว่าสามารถประกอบอาชีพคณาจารย์ได้อย่างผู้ประกอบวิชาชีพมากน้อยเพียงใด

ผมมีโอกาสได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับการผลิตครูกับนักการศึกษาของหลายประเทศ ส่วนใหญ่เริ่มมีความคิดเห็นโน้มเอียงไปในทิศทางที่ว่าการผลิตครูและการผลิตแพทย์จะต้องดำเนินการในเชิงอนุรักษนิยม (Conservative Approach) มากกว่าการดำเนินการในเชิงเสรีนิยม (Liberal Approach) เพราะประเทศที่ผลิตครูในเชิงเสรีนิยมที่ให้อิสรเสรีแก่คณะครุศาสตร์และสภามหาวิทยาลัยแต่ละแห่งเป็นผู้กำหนดจำนวนรับนักเรียนครูและหลักสูตรการผลิตครูด้วยตนเองต่างประสบปัญหาในการจูงใจนักเรียนที่สำเร็จชั้น ม.๖ ที่เยี่ยมๆ มาเรียนครู ส่งผลต่อคุณภาพของบัณฑิตครู และคุณภาพการศึกษาของประเทศในที่สุดเมื่อองค์ประกอบของระบบการผลิตครูประสบปัญหา ผลผลิตของระบบซึ่งได้แก่บัณฑิตครุศาสตร์จึงมีคุณลักษณะไม่เป็นไปตามเป้าหมาย นั่นก็คือบัณฑิตครุศาสตร์จำนวนมากขาดคุณลักษณะ สมรรถนะ และพฤติกรรมบางอย่างที่จำเป็นสำหรับการเป็นสมาชิกวิชาชีพ

- ทำอย่างไรจึงจะทำให้อาชีพครูกลายเป็นวิชาชีพครู

อาชีพครูจะเป็นวิชาชีพได้ก็ต่อเมื่อเราปรับปรุงพัฒนาระบบการผลิต และระบบการควบคุม กำกับดูแล ยกย่องผู้ประกอบวิชาชีพครูให้มีประสิทธิผล นั่นก็คือต้องคัดเลือกคนชั้นเยี่ยมมาเรียนครู จำกัดจำนวนนักเรียนครูที่จะรับในแต่ละปีตามความต้องการของโรงเรียนภาครัฐ เอกชน และองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น คัดเลือกคนชั้นเยี่ยมมาเป็นคณาจารย์ จัดขนาดของห้องเรียนให้พอเหมาะ ให้นักเรียนครูได้เรียนโดยใช้เครื่องมือและเทคโนโลยี ให้ได้ฝึกวิเคราะห์ผู้เรียน ให้ได้ทดลองเลือกใช้หลักสูตรระดับประถมศึกษาและระดับมัธยมศึกษา ได้เลือกใช้สื่อ กิจกรรมการเรียนรู้ที่เหมาะสมกับผู้เรียนที่ตนจะสอน ให้ได้ฝึกปฏิบัติการสอนและการดูแลนักเรียนจริง ให้นักเรียนครูได้ลงมือปฏิบัติการสอนจริงภายใต้การควบคุมกำกับอย่างแท้จริงของคณาจารย์ จัดให้มีหอพักให้นักเรียนครูพักอาศัยระหว่างเรียน ให้นักเรียนครูได้ทำกิจกรรมพัฒนาคุณธรรม จริยธรรมทั้งในชั้นเรียนและนอกห้องเรียน ให้นักเรียนครูได้ทำกิจกรรมบำเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์เพื่อส่วนรวม ให้นักเรียนครูมีจิตสาธารณะ หรือนำกระบวนการที่คล้ายๆ กับกระบวนการผลิตแพทย์มาใช้กับกระบวนการผลิตครู

- ยุทธศาสตร์การพัฒนาวิชาชีพครูควรเป็นอย่างไร

หากพิจารณาจากจุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และอุปสรรคของระบบการผลิตครูของไทยในปัจจุบันทั้งในส่วนที่เกี่ยวกับตัวป้อนเข้าของระบบการผลิต กระบวนการผลิต บัณฑิตครู และสภาพแวดล้อมของการผลิตครู ประกอบกับบทเรียนในการผลิตครูของหลายๆ ประเทศทั้งในยุโรป อเมริกาเหนือ ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ สิงคโปร์ และประเทศแถบสแกนดิเนเวียแล้ว ผู้เขียนเห็นว่ายุทธศาสตร์การพัฒนาวิชาชีพครูที่เหมาะสมกับบริบทของไทยในปัจจุบันมี ๒ ยุทธศาสตร์ คือ

๑.การให้ทุนและจำกัดจำนวนนักเรียนครูที่จะรับเข้าศึกษาในแต่ละปี จากความเป็นอิสระของสภามหาวิทยาลัยแต่ละแห่ง ทางเลือกที่จะทำให้คณะครุศาสตร์รับนักเรียนครูตามจำนวนที่ผู้ใช้ครูต้องการต้องกระทำด้วยการให้ทุนแก่นักเรียนครู โดยจำนวนทุน ประเภทของทุน และสาขาวิชาเอกที่ ศธ.จัดสรรให้แต่ละปีต้องเท่ากับจำนวนครูที่หน่วยงานผู้ใช้ครูจะต้องบรรจุในอีก ๕ ปี ข้างหน้า ซึ่งจากตัวเลขประมาณการความต้องการครูขณะนี้เชื่อว่าถ้า ศธ.ให้ทุนนักเรียนครูในปีการศึกษา ๒๕๕๒ ประมาณ ๗,๐๐๐ ทุน และปีต่อๆ ไปอีก ๗,๐๐๐ ทุน สถาบันผลิตครูก็จะผลิตครูนักเรียนทุนได้ตรงตามจำนวนที่หน่วยงานผู้ใช้ครูต้องการ ในการให้ทุนนักเรียนครูดังกล่าว ศธ.ก็จะใช้งบประมาณเพื่อเป็นทุนนักเรียนครูในปีแรกเพียง ๗๐๐ ล้านบาท (ทุนละ ๑๐๐,๐๐๐ บาทต่อปี) ปีที่ ๒, ๓, ๔ และปีที่ ๕ เพิ่มจากเดิมอีกปีละ ๗๐๐ ล้านบาท เมื่อดำเนินการให้ทุนครบ ๕ ปี ศธ.ก็จะใช้งบประมาณเพียงปีละ ๓,๕๐๐ ล้านบาท นักเรียนทุนเหล่านี้เมื่อสำเร็จการศึกษาก็ให้บรรจุเป็นครูได้โดยการคัดเลือก ไม่ต้องสอบคัดเลือกอีก และถ้ารวมงบประมาณเพื่อจัดกิจกรรมส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมระหว่างเรียน และกิจกรรมยกย่องเชิดชูบัณฑิตครูกลุ่มดังกล่าวภายหลังการออกไปปฏิบัติหน้าที่อย่างต่อเนื่องอีกปีละประมาณไม่เกิน ๑๐๐ ล้านบาทก็จะทำให้ ศธ.จำกัดจำนวนนักเรียนครูได้ในที่สุด คณะครุศาสตร์ก็จะได้แต่นักเรียนเยี่ยมๆ มาเรียนครู

เพื่อให้ได้บัณฑิตครูที่มีคุณภาพสูง ศธ.ต้องบริหารทุนนักเรียนครูให้ได้บัณฑิตครูที่มีคุณลักษณะ สมรรถนะตรงตามความต้องการของผู้ใช้ครู ต้องเอาความต้องการของผู้ใช้ครูเป็นใหญ่ เฉพาะสถาบันผลิตครูที่สามารถผลิตครูได้คุณภาพสูง ตรงตามความต้องการของผู้ใช้ครู และปฏิบัติตามเงื่อนไขคุณภาพเท่านั้นจึงจะได้รับการจัดสรรโควต้านักเรียนทุน

เพื่อให้หน่วยงานทางการศึกษาบรรจุนักเรียนทุนได้โดยไม่ต้องสอบคัดเลือก กระทรวงศึกษาธิการควรเสนอแก้กฎหมายเพื่ออนุญาตให้หน่วยงานทางการศึกษาบรรจุบัณฑิตครูที่เป็นนักเรียนทุนได้โดยการคัดเลือก ทั้งนี้ให้รวมถึงหน่วยงานผู้ใช้ครูของรัฐและขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นด้วย นอกจากนั้นต้องปรับปรุงกฎหมายให้นักเรียนทุนที่สำเร็จหลักสูตรการผลิตครูประถมศึกษาได้รับใบอนุญาตประกอบการสอนในระดับประถมศึกษา ส่วนนักเรียนทุนที่สำเร็จหลักสูตรการผลิตครูคณิตศาสตร์ เคมี ชีวะ ฟิสิกส์ ภาษาไทย ฯลฯ ในระดับมัธยมศึกษาก็ให้ได้รับใบอนุญาตประกอบการสอนคณิตศาสตร์ เคมี ชีวะ ฟิสิกส์ หรือภาษาไทยในระดับมัธยมศึกษาตามแต่กรณี

กระบวนการผลิตครูต้องเน้นการฝึกปฏิบัติจริง ทดลองจริงเหมือนอย่างการอินเทิร์นของนักศึกษาแพทย์ ให้นักเรียนครูและคณาจารย์ได้ร่วมสังเกตและวิเคราะห์การสอนของครูแห่งชาติ ครูดีเด่น ครูต้นแบบ ครูของโรงเรียนที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูง ครูของโรงเรียนที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนปานกลาง ครูของโรงเรียนที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ ได้ร่วมกันวิเคราะห์พฤติกรรมผู้เรียนในห้องเรียนแต่ละคน ได้ร่วมกันเสนอแนวทางปรับปรุงกระบวนการเรียนการสอนให้ดีขึ้น ให้คณาจารย์และเพื่อนนักศึกษาเข้าสังเกตการสอนของนักเรียนครู ให้วิเคราะห์และเสนอแนะการปฏิบัติการสอน ให้ได้แก้ปัญหาทุกด้านเกี่ยวกับผู้เรียน ทั้งที่เป็นปัญหาเกี่ยวกับพัฒนาการด้านร่างกาย ด้านอารมณ์ ด้านสังคม และด้านจิตใจ ถ้าคณะครุศาสตร์ของสถาบันใดสถาบันหนึ่งไม่สามารถปรับปรุงกระบวนการผลิตที่รับประกันคุณภาพของบัณฑิตครูได้ ศธ.ก็ไม่ควรจัดให้นักเรียนทุนไปเรียนในคณะครุศาสตร์นั้นๆ ซึ่งในที่สุด คณะครุศาสตร์นั้นก็จะเหี่ยวเฉาและปิดตนเองไปในที่สุดในระหว่างเรียน คณะครุศาสตร์ต้องดำเนินการให้นักเรียนทุนได้รับการพัฒนาด้านคุณธรรมและจริยธรรมเป็นพิเศษ

๒.การจัดหลักสูตรฝึกอบรมครูที่ตรงกับภารกิจแต่ละวันของครู ในการแก้ปัญหาระยะสั้นและเฉพาะหน้า ศธ.ควรพัฒนาหลักสูตรการพัฒนาครูระดับประถมศึกษาและระดับมัธยมศึกษาแยกจากกัน การพัฒนาครูระดับประถมศึกษาควรเน้นความรู้เกี่ยวกับวิชาชีพครู เช่น ความรู้เกี่ยวกับการพัฒนาหลักสูตร การเรียนการสอนวิชาต่างๆ ในระดับประถมศึกษา การบริหารจัดการชั้นเรียน จิตวิทยาการเรียนรู้ การผลิต พัฒนาและการเลือกใช้สื่อ เป็นต้น กิจกรรมพัฒนาครูควรจัดในรูปการศึกษาดูงานโรงเรียนที่จัดการเรียนการสอนได้ดีและประสบความสำเร็จ การประชุมปฏิบัติการหรือการสัมมนามากกว่าการรับฟังคำบรรยายจากวิทยากร ให้มีการจัดทำแผนการนำความรู้และทักษะที่ได้จากการพัฒนาครูไปปฏิบัติ มีการติดตามและประเมินผลการปฏิบัติตามแผนปฏิบัติการอย่างจริงจังและเป็นระบบ มีการนำผลการติดตามและประเมินผลการฝึกอบรมไปใช้ในการบริหารงานบุคคลประจำปี ศธ.ต้องลงทุนพัฒนาสื่อโดยเฉพาะตำราเรียนที่มีคุณภาพสูงๆ ให้น่าอ่าน อ่านเข้าใจง่าย สัมผัสได้ มีภาพสีประกอบสวยงาม มีหุ่นจำลอง ของจริง ภาพเคลื่อนไหวให้เห็นระบบการทำงานของสิ่งต่างๆ ที่รวมในหลักสูตรอย่างชัดเจน ง่ายแก่การเข้าใจ

การพัฒนาครูระดับมัธยมศึกษาควรเน้นที่การเพิ่มความรู้และเทคนิคการสอนวิชาต่างๆ ที่เปิดสอนในระดับมัธยมศึกษา เช่น ความรู้และเทคนิคการสอนวิชาภาษาอังกฤษชั้น ม.๓ เป็นต้นและในการพัฒนาครูระดับมัธยมศึกษา นอกจากผู้เข้ารับการพัฒนาจะได้รับความรู้เกี่ยวกับเนื้อหาวิชาและเทคนิคการสอนจากวิทยากรผู้มีความรู้และประสบการณ์ทางการสอนอย่างแท้จริงแล้ว ผู้เข้ารับการพัฒนาควรมีโอกาสได้สังเกตการสอนของครูผู้มีความชำนาญ ได้ดูแผนการสอน ได้ดูกิจกรรมการเรียนการสอน สื่อ ตำราเรียน แหล่งเรียนรู้ของจริงทั้งนี้เพื่อให้การพัฒนาครูระดับประถมศึกษาและระดับมัธยมศึกษาบังเกิดผลดี สถาบันที่ประสงค์จะพัฒนาครูต้องนำเสนอหลักสูตรพัฒนาครูให้ ศธ.ให้ความเห็นชอบ เป็นหลักสูตรของสถาบันพัฒนาครูมืออาชีพ มีการคิดน้ำหนักให้แก่แต่ละหลักสูตร สถาบันพัฒนาครูสถาบันใดไม่ดำเนินการตามหลักสูตรที่ได้รับความเห็นชอบแล้ว ศธ.ต้องเพิกถอนสิทธิการให้การพัฒนาครูของสถาบันนั้นๆ

คงไม่มียุคใดสมัยใดที่ประเทศไทยของเราเผชิญกับวิกฤตทางคุณธรรมและจริยธรรมรุนแรงเท่ากับยุคปัจจุบัน คนไทยอยากมีชีวิตอยู่อย่างสะดวกสบายแต่ไม่อยากทำงานหนัก ประโยชน์ส่วนตัวต้องมาก่อนประโยชน์ส่วนรวม การเอารัดเอาเปรียบคนที่อ่อนแอกว่าถือเป็นการกระทำที่ชาญฉลาด อยากร่ำรวยโดยวิธีง่ายๆ อยากเรียนเก่งโดยไม่ต้องอ่านหนังสือ อยากได้ปริญญาสูงๆ แต่ไม่อยากเรียนอยากอ่าน

เราจะปล่อยให้สังคมไทยก้าวเดินต่อไปอย่างสิ้นหวังไปอีกนานเท่าใด ถึงเวลาที่พวกเราชาว ศธ.จะลุกขึ้นมาร่วมกันจุดเทียนเพื่อให้เกิดแสงสว่างทางการศึกษาที่ปลายอุโมงค์ให้แก่ประเทศเราแล้วหรือยัง

ที่มา: หนังสือพิมพ์มติชน หน้า ๒๓ วันที่ ๓๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๑

จากคุณ : Okanail

เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 03:09:41

ความคิดเห็นที่ 87

ข้อ 2 กับ ข้อ 3 ของคุณ temp นั้นมีคนรู้ดีมากๆอยู่ในนี้คนนึงนะครับ
แต่เค้าจะตอบคุณหรือเปล่าเท่านั้นเอง

ผมไม่แน่ใจว่าที่ผมโพสต์นั้นโดนลบไปหรือเปล่า แต่ผมกำลังอยากถามว่าเราแก้ปัญหากันถูกจุดหรือเปล่า
เพราะเด็กไทยทำข้อสอบวิชาสุขะศึกษาได้ดีมากๆๆๆ ถ้าอ่านหนังสือไม่ออกจะทำได้หรือ? สถิติคนอ่านหนังสือไม่ออกประมาณ 10% ในขณะที่คนที่ได้คะแนนต่ำกว่า 30 นั้นประมาณ 0.5%

จริงอยู่ที่วิชาอื่นมันคะแนนต่ำมาก แต่เราแก้ปัญหาอะไร เพื่ออะไรกันอยู่
แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 54 13:14:58

จากคุณ : Okanail

เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 03:14:12

ความคิดเห็นที่ 89

ขอมาลงชื่อไว้ก่อนนะคะ และมารายงานตัวแล้วนะคะ จขกท อุตส่าห์ไปตามมาจากหลังไมค์ ขออภัยที่มาช้าหน่อย เนื่องจากเพิ่งกลับจากอบรมเพื่อที่ต่อไปจะเป็น Master Teacher ค่อนข้างหนัก และก็จะกลายเป็นประเด็นเพิ่มอีก 1 ประเด็น และไม่เกิน 2 วัน จะเข้ามาแสดงความเห็นค่ะ

จากคุณ : ][NuUnAn--

เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 06:26:22

ความคิดเห็นที่ 90

จากกระทู้#17 ขออภัยอย่างยิ่งครับ ด้วยเหตุขัดข้องบางประการ ขอยกเลิกโปรแกรมนัดหมาย ที่แจ้งไว้

------------------------------------------------------------------------------------
ภาพเด็กน้อยทั้ง๒,ดงบัง-ปราจีนบุรี วิ่งเล่นบนพื้นน้ำเปียก หลังจากช่วยพ่อแม่ทำงานรดน้ำต้นไม้ที่จะนำไปขาย มันแตกต่างจากสนามเด็กเล่นในเมือง
แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 54 06:26:14
แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 54 12:15:33

จากคุณ : ขามเรียง

เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 11:30:53

ความคิดเห็นที่ 91

อีกภาพก้แล้วกัน

จากคุณ : ขามเรียง

เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 11:37:23

ความคิดเห็นที่ 92

ขอถามตรงๆ ตรงๆนี้เลยนะครับ ถ้าผมและกลุ่มเพื่อนอยากจะเข้าร่วมการพบปะ จะเป็นไปได้ไหมครับ

เพราะมันเริ่มเกิดการแบ่งแยกทางความคิดและกระบวนการป้องกันตนเองโดยการกันคนอื่นที่แตกต่างออกไประดับหนึ่งแล้ว

แต่จริงๆแล้ว ถ้ามองกันตรงๆ เราสนใจเรื่องเดียวกันไม่ใช่หรือ เพียงแค่ความเห็นแตกต่างกัน
มีคนที่สนใจเรื่องนี้อีกมากแต่ไม่อยากแสดงความคิดเห็นผ่านพันทิป

แล้วแต่จะตอบนะครับ เอาตามสบายใจก็แล้วกัน
แต่ถ้าไม่ พวกเราคงไม่กลับเข้ามาอ่านอีกแล้วล่ะครับ เพราะบอกตรงๆที่ผ่านมาก็ขีดเส้นกั้นกันเพียงพอแล้ว เราไม่ได้พูดเรื่องระบบหรือการศึกษากันอีกแล้ว เราพูดกันแต่เรื่องปัญหา โทษรัฐบาล นู่นนี่นั่นต่อไปเรื่อยๆมาระยะหนึ่ง จนผมรู้สึกว่ามันใกล้จะถึงจุดอิ่มตัวแล้วครับ

จากคุณ : Okanail

เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 13:23:16

ความคิดเห็นที่ 93

ผมไม่มีปัญหาครับ
ความเห็นต่าง ไม่แตกแยก นำไปสู่สิ่งที่ดีกว่า หากเคารพและให้เกียรติในความเห็นผู้อื่น
เป้าหมายเดียวกัน เยาวชนในอนาคตของชาติ ฝากดูภาพเด็ก๒คนพี่น้องกันอีกครั้งเถอะครับ

แถมGoalที่สนามโตโยต้าไทย ให้จินตนาการอีกภาพ...๕๕๕

จากคุณ : ขามเรียง

เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 17:00:35

ความคิดเห็นที่ 94

คุณ Okanail
กดถูกใจใน คห.17 เลยค่ะ

จากคุณ : ][NuUnAn--

เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 18:27:48

ความคิดเห็นที่ 95

มุมมองของดิฉันนะคะ ในเรื่องการซ้ำชั้น เด็กไม่ผ่านเกณฑ์ต่างๆ จะต้องให้ครูสอนอย่างไร เด็กถึงจะมีคุณภาพใช่มั้ยคะ

จากที่ไปอบรมหลายๆ ที่ ได้ฟังวิทยากรหลายท่านได้ให้แนวคิดเกี่ยวกับการศึกษาไว้หลายแง่คิดเหมือนกัน บ้านเราคิดแค่ว่าสอนให้เด็กเก่ง แต่ว่าเด็กที่เก่งนั้น เขามีความรู้ที่คงทนหรือไม่ คือความรู้ที่เขามี สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้มั้ย เด็กทุกวันนี้ ต้องเก่งทั้งวิชาการและวิชาชีวิต

ส่วนตัวดิฉัน คิดว่าวิชาชีวิตสำคัญมากกว่าวิชาการที่บ้านเราส่งเสริมสนับสนุนกันอีก โดยที่ไม่ได้หันกลับมามองดูตัวเราเองเลยว่าเรามีศักยภาพทางสภาพสังคมแค่ไหน ง่ายๆ ถ้าบ้านเราถูกซึนามิเหมือนญี่ปุ่น เด็กบ้านเราก็รอความตายอย่างเดียว เพราะทำอะไรไม่เป็น
--------

แนวทางที่กระทรวงควรจะทำ...
1. อยากให้ลงมามองดูสภาพสังคมจริงๆ ของบ้านเราว่าเป็นอย่างไร ไม่ใช่เขียนแต่นโยบายและวิสัยทัศน์ที่เพ้อฝัน ว่าอยากได้อย่างนั้นอย่างนี้ มีแต่เขียนฝันว่าเด็กต้องเป็นอยางนั้นอยางนี้ เมื่อไม่ได้อย่างที่เขียนไว้ ทุกอย่างก็โยนลงมาที่ครูหมด
2. ยอมรับความจริง และเลิกหลอกตัวเอง เช่น เด็กคุณภาพต่ำ ก็ต้องแก้ไขปรับปรุง ไม่ใช่ผลักให้ผ่านๆ ไป เพื่อให้ทุกอย่างดีหมด ซึ่งถ้าเรายอมรับตัวเราเองว่ายังไม่ดี มันก็จะได้แก้ไขปัญหา เพื่อให้มันดีขึ้น ยังดีกว่าก็รู้ว่ามันไม่ดี แต่ก็ปล่อยไป และหลอกตัวเองว่าดีแล้ว
3. พัฒนาศักยภาพครู โดยเน้นที่ทักษะและวิธีการสอนมากกว่าให้ครูเก่งในความรู้ เพราะคนเก่งแต่สอนไม่เก่ง ก็ไม่ใช่ครูที่มีคุณภาพหากครูคนนั้นสอนเด็กอ่านหนังสือไม่ออก หรือเรียนไม่รู้เรื่อง

อย่าลืมว่า "ครู" คือผู้ที่ถ่ายทอดความรู้ ถ้าเป็นครูถ่ายทอดความรู้ไม่ได้ ต่อให้เก่งแค่ไหน ก็สอนคนอื่นให้มีความรู้ไม่ได้.. ดิฉันมองว่า สอนเก่ง ย่อมสำคัญกว่าคนเก่ง เพราะความรู้เด็กสามารถหาเพิ่มเติมได้ แต่วิธีการเรียนรู้เราต้องแนะให้เขา

"คนเป็นครู ต้องสอนวิธีหาปลาให้กับเด็ก ไม่ใช่หาปลามาป้อนให้เขากิน เพราะถ้าวันหนึ่งเขาไม่มีครูอยู่ เขาจะหาปลากินเองได้อย่างไร"

ยังมีอีกหลายเรื่อง พูดก็คงไม่จบค่ะ เพราะแต่ละเรื่องมันก็สัมพันธ์กันไปหมด แค่นี้ก็แล้วกันค่ะ

จากคุณ : ][NuUnAn--

เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 19:36:21

ความคิดเห็นที่ 96

ผมขออนุญาตลอกความเห็นของคุณ primmatt .ที่โพสต์ในกระทู้ของผมมานำเสนอนะครับ เห็นว่าน่าสนใจมาก เชิญพิจารณาครับ
ความคิดเห็นที่ 22

ขอเล่าตามประสบการณ์ของตัวเองนะค่ะ
พ่อของดิฉันเป็นครูสอนที่โรงเรียนเล็กๆ แถวบ้านมีเด็กนักเรียนราวสองร้อยปลายๆ มีครู 18 คน ตอนนี้พ่ออายุห้าสิบกลางๆ ทางโรงเรียนมีนโยบายแกมบังคับให้ครูต้องทำผลงานทางวิชาการเพื่อเลื่อนวิทยฐานะ เพื่อตัวเลขครูค.ศ.3 จำนวนมากจะเป็นหน้าเป็นตาให้โรงเรียน แน่นอนว่าพ่อของดิฉันต้องทำ แต่พ่อก็เป็นครูรุ่นเก่าที่สอนเด็กตามที่เราว่ากันว่าแผนเก่านั่นแหละ (มีตีก้นเด็ก เสร็จแล้วทายาให้ด้วย) พอไปอบรมเรื่องผลงานทางวิชาการพ่อดิฉันงงมาก แต่ยังดีหน่อยที่พ่อพอใช้อินเตอร์เน็ตเป็นบ้าง เลยสอบคุรุออนไลน์ผ่านไม่ยากเท่าไหร่ แต่ครูลุงๆ เพื่อนๆ พ่ออีกหลายคนแทบใช้คอมฯ ไม่เป็น สุดท้ายตัวผลงานก็ต้องมาเป็นหน้าที่ของดิฉัน (ที่ไม่ได้จบศึกษาหรือครุ) ส่วนครูสูงวัยท่านอื่นๆ ส่วนมากก็ไม่มีกำลังพอจะมาทำ จ้างเค้าทำทั้งนั้น อ่อมีป้าแม่ของเพื่อนท่านหนึ่งท่านทำเอง แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ผ่านเครียดจนต้องพบจิตแพทย์

เรื่องผลงานทางวิชาการนี้ดิฉันก็คิดว่าดีนะ ได้ทำนวัตกรรมใหม่ๆ เอาไปสอนเด็ก ครูก็มีแผนการสอนที่แน่ชัด แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันหนักหนาสาหัสเกินไปสำหรับครูรุ่นเก่าที่ไม่คุ้นเคยกับการทำวิทยานิพนธ์ แล้วก็ผ่านการอบรมวิธีทำแค่ไม่กี่วัน ดิฉันทำวิทยานิพนธ์ยังต้องเรียน ต้องปรึกษาอาจารย์เป็นปีๆ เลย
...........................
ความคิดเห็น ศ.นพ.ประเวศ วะสี ค่ะ เคยอ่านเจอ น่าสนใจดี

ศ.นพ.ประเวศ วะสี ราษฎรอาวุโส และกรรมการปฏิรูปประเทศไทย กล่าวว่า ควรยกเลิกระบบผลิตครูของประเทศไทยในปัจจุบัน ที่มีคณะครุศาสตร์ ศึกษาศาสตร์ ของสถาบันอุดมศึกษาผลิตบัณฑิตออกมาเป็นครูโดยเฉพาะ การผลิตครูแบบนี้เหมือนการเลี้ยงต้อย ไม่ได้คนที่อยากเป็นครูจริงๆ มาเรียนวิชาชีพครู หรือไม่ได้ผู้ที่มีความรู้เชี่ยวชาญในศาสตร์แต่ละด้านจริงๆ มาเป็นครูจริง ได้แต่คนที่ไม่รู้จะเรียนอะไรก็เลยมาเรียนครูแทน สุดท้ายก็เกิดปัญหา ครูไม่มีคุณภาพ ครูขาดแคลนในวิชาต่างๆ โดยเฉพาะวิชาคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์

"ในบางประเทศ เช่น ฝรั่งเศส ออกกฎหมายยกเลิกการผลิตครูแบบนี้แล้ว เปลี่ยนไปใช้วิธีให้บัณฑิตที่จบสาขาวิชาอื่น แต่มีความสนใจอยากเป็นครู มาเรียนต่อวิชาด้านการศึกษาแล้วมาเป็นครูแทน วิธีนี้จะได้คนที่อยากเก่งและเชี่ยวชาญในวิชานั้นๆ มาเป็นครู และได้คนที่อยากเป็นครูจริง แต่ระบบผลิตครูของเราในปัจจุบัน ได้แต่คนที่ไม่รู้จะเรียนอะไรแล้วถึงมาเรียนครู" นพ.ประเวศ ตั้งข้อสังเกต

ศ.นพ.ประเวศ กล่าวต่อว่า ทั้งนี้ จะต้องเร่งสร้างแรงจูงใจในรูปแบบต่างๆ เพื่อดึงดูดคนเก่ง คนดี ให้มาเป็นครูด้วย โดยเฉพาะอัตราเงินเดือนครู ต้องได้มาตรฐานเหมือนในประเทศที่เจริญแล้ว เช่น ญี่ปุ่น จะให้อัตราเงินเดือน ครู ตำรวจ และคนเก็บขยะ สูงกว่าอาชีพอื่น เพราะถือว่าเป็นอาชีพที่มีความสำคัญและเสียสละ ที่สำคัญต้องเลิกตีค่าคนจากใบปริญญา แต่ตีค่าที่ความรู้จริงที่แต่ละคนมี ถ้าเป็นเช่นนี้ ชาวบ้านก็สามารถเป็นครูในวิชาที่เกี่ยวข้องกับเขาได้ แล้วเราจะได้มีครูเต็มไปทุกสาขาวิชา สามารถเรียนรู้ได้จากทุกคนที่มีความรู้ ไม่ต้องมาพะวงกับปัญหาขาดแคลนครูอีกต่อไป
ที่มา : http://www.komchadluek.net/

จากคุณ : primmatt
เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 13:46:00
: สุดเดียวดาย

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 21:36:25

ความคิดเห็นที่ 97

เห็นว่าจะมีนัดแนะพบปะกันด้วย อยากร่วมด้วยเหมือนกันครับ :)

เขียนประชุมเป็นวาระด้วยก็ดีครับ จะได้รู้ว่าควรจะต้องถกกันในด้านไหนยังไงบ้างครับ เพื่อกลุ่มคนที่ไม่ได้เข้าร่วมจะได้เห็นแนวทางคร่าวๆด้วยครับ เผื่อจะมีวาระเพิ่มเติมในครั้งหน้าต่อไปครับ

จากคุณ : RakRok12

เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 54 23:08:43

ความคิดเห็นที่ 98

ผมมีประเด็นที่เกี่ยวกับการปรับวุฒิครูสั้นๆ ที่อยากจะให้ลองย้อนคิดดูว่า
" เมื่อตอนที่ครูสอนนักเรียนตัวเล็กๆหรือนักเรียนมัธยมตัวโตๆก็ตาม เมื่อครูท่านต่างๆให้การบ้าน หรือมอบให้ไปทำรายงานส่ง นักเรียนเหล่านั้น ไปลอกการบ้านกัน หรือไปจ้างเขาทำกัน หรือทำกันแบบไม่จริง(อ้างข้อมูลผิดๆถูกๆ) อาจารย์หรือครู ท่านต่างๆ ก็คงเรียกไปลงโทษหน้าชั้น หรือถูกตีถูกตำหนิ หรือให้คะแนนตก... แล้วที่ครูอาจารย์เขียนปรับวุฒิกัน โดยจ้างคนเขียน หรือทำไม่จริง หรือไม่จ้างแต่ให้คนอื่นทำ แบบนี้ ครูอาจารย์เองจะรู้สึกอย่างไร ลูกศิษย์รู้ ได้ยิน จะทำอย่างไร"

เรื่องงบประมาณกระทรวงศึกษาธิการ ผมขอลอกมาให้ดูนะครับ
งบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2553 จำแนกตามกระทรวง
กระทรวง งบประมาณปี 2552 งบประมาณปี 2553 เพิ่ม/ลด จากปี 2552 ประมาณการ
วงเงินตามแผน
ฟื้นฟูเศรษฐกิจ
ระยะที่ 2
งบประมาณ สัดส่วน งบประมาณ สัดส่วน จำนวน ร้อยละ
รวมทั้งสิ้น 1,951,700.00 100 1,700,000.00 100 (251,700.00) (12.9) 252,461.30
1. งบกลาง 254,583.10 13 220,368.50 13 (34,214.60) (13.4) -
2. สำนักนายกรัฐมนตรี 40,777.30 2.1 22,445.50 1.3 (18,331.80) (45) 7,869.10
3. กระทรวงกลาโหม 170,157.40 8.7 151,590.80 8.9 (18,566.60) (10.9) 3,880.40
4. กระทรวงการคลัง 202,380.30 10.4 215,886.10 12.7 13,505.80 6.7 14,500.00
5. กระทรวงการ 8,150.30 0.4 7,273.80 0.4 (876.5) (10.8) -
ต่างประเทศ
6. กระทรวงการท่องเที่ยว 4,989.20 0.3 4,041.10 0.2 (948.1) (19) 640
และกีฬา
7. กระทรวงการพัฒนา 9,698.60 0.5 8,727.30 0.5 (971.3) (10) 2,325.90
สังคมและความมั่นคง
ของมนุษย์
8. กระทรวงเกษตรและ 70,823.00 3.6 55,865.60 3.3 (14,957.40) (21.1) 49,600.60
สหกรณ์
9. กระทรวงคมนาคม 72,193.90 3.7 51,196.20 3 (20,997.70) (29.1) 43,561.40
10.กระทรวง 21,363.30 1.1 18,856.80 1.1 (2,506.50) (11.7) 12,111.70
ทรัพยากรธรรมชาติและ
สิ่งแวดล้อม
11.กระทรวงเทคโนโลยี 3,732.40 0.2 3,808.60 0.2 76.2 2 200
สารสนเทศฯ
12.กระทรวงพลังงาน 2,315.50 0.1 2,115.20 0.1 (200.3) (8.7) -
13.กระทรวงพาณิชย์ 7,416.60 0.4 6,097.50 0.4 (1,319.00) (17.8) -
14.กระทรวงมหาดไทย 207,826.30 10.6 185,618.80 10.9 (22,207.50) (10.7) 2,500.10
15.กระทรวงยุติธรรม 16,507.20 0.8 15,280.90 0.9 (1,226.30) (7.4) -
16.กระทรวงแรงงาน 43,822.20 2.2 22,754.40 1.3 (21,067.80) (48.1) -
17.กระทรวงวัฒนธรรม 4,936.90 0.3 4,477.30 0.3 (459.6) (9.3) 170
18.กระทรวง 8,026.80 0.4 7,642.40 0.4 (384.4) (4.8) 4,032.10
วิทยาศาสตร์และ
เทคโนโลยี
19.กระทรวงศึกษาธิการ 350,556.60 18 345,665.50 20.3 (4,891.10) (1.4) 54,835.40
20.กระทรวงสาธารณสุข 71,995.90 3.7 72,342.80 4.3 346.9 0.5 25,482.60
21.กระทรวง 6,013.80 0.3 5,418.90 0.3 (595) (9.9) -
อุตสาหกรรม
22.ส่วนราชการไม่สังกัด 79,641.40 4.1 74,540.80 4.4 (5,100.60) (6.4) 4,028.70
............................................................................

แต่เงินส่วนใหญ่ของกระทรวง เป็นค่าเงินเดือนเงินประจำตำแหน่งวุฒิ เกือบหมด

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 17:06:38

ความคิดเห็นที่ 99

สำหรับปี 2555 งบประมาณกระทรวงศึกษาดังนี้ครับ
http://www.mcot.net/cfcustom/cache_page/187644.html

ผมกำลังค้นดูว่า ในปี 2553 2554 ของกระทรวงศึกษาฯ แยกเป็นเงินเดือน ค่าวุฒิ ค่าซ่อมแซม ปรับปรุงเท่าไหร่ ..ผมเคยอ่านเจอ แต่ยังหาไม่ได้ใครมี กรุณา link ให้ด้วยครับ
"แต่สรุปว่า ค่าปรับวุฒิ เพิ่มขึ้นทุกปี เพิ่มมากๆๆๆ จนไม่มีเงินไปซ่อมอาคารเรียน กระดานดำ โต๊ะเก้าอี้แล้ว เฮ่อ...หดหู่ครับ"

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 54 17:19:31

ความคิดเห็นที่ 100

ผมคิดว่า เรื่องที่เจ้าของกระทู้ตั้งขึ้นและเสนอความเห็นนั้นมีประโยชน์และสมควรจะเปลี่ยนแปลงอยากสำคัญที่สุด สำคัญเพราะเป็นแก่นรากแก้วของการศึกษาตั้งแต่อนุบาลยันมัธยม
.................................

แต่เรื่องปรับวุฒิ รับเงินประจำตำแหน่ง ก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน เพราะเป็นจุดสำคัญต่อระบบการศึกษาอย่างลึกซึ้ง เพราะกรรมวิธีการปรับวุฒิเพิ่มเงินเลื่อนขึ้น มันทำความเน่าฟอนเฟะมาสู่ระบบ.
ผมขอถามท่านๆทั้งหลายว่า " ถ้าครูอาจาย์ที่สอนเด็กลูกหลานคนไทยไม่ซื่อสัตย์ต่อตนเอง ไปจ้างคนอื่นเขียนปรับวุฒิ รับเงินค่าจ้างทำเล่มปรับวุฒิให้ครูของกันและกัน ทำเรื่องหลอก ข้อมูลเป็นเท็จ ครูไม่เคารพตนเองไม่มีวินัย สัจจะต่อตนเอง " จะสอนลูกศิษย์ไม่ให้ลอกการบ้าน ไม่ให้ลอกรายงาน ได้อย่างไร.???

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 20:54:38

ความคิดเห็นที่ 101

ผมเริ่มสงสัยนิดหน่อยกับการใช้ชีวิตของคน โดยปกติแล้วการช่วยเหลือคนอื่นเนี่ย จะมีปัจจัยอะไรบ้างที่จะทำให้เกิดการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน หรือพึ่งพากัน

เช่น รุ่นพี่สอนหนังสือรุ่นน้อง / ครูทุ่มเทช่วยเหลือเด็กที่เรียนช้าหรือพื้นฐานไม่ดี / เจ้านายสอนภาษาเพิ่มเติมให้กับลูกน้อง / อื่นๆ

ผมคิดที่จะสร้างระบบคอมพิวเตอร์เพื่อสนับสนุนพวกนี้ แต่ก็สงสัยอยู่ในใจว่าถ้าในเมื่อทุกวันนี้ระบบพวกนี้ยังไม่เกิดขึ้นด้วยระบบของคนแล้วล่ะก็ จำเป็นหรือไม่ที่จะต้องสร้างระบบคอมพิวเตอร์ให้กับระบบของคนที่ยังไม่ได้เกิดขึ้นเลย ???

ปล.ไม่อยากตั้งกระทุ้ใหม่ แต่อยากฝากประเด็นเหล่านี้เอาไว้ด้วย :P

จากคุณ : RakRok12

เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 54 22:33:49

ความคิดเห็นที่ 102

สังคมบ้านเรา เป็นอะไรที่... ไม่ยอมรับความจริง ชอบหาแพะ

เด็กสอบตก >>> ครูสอนไม่ดี ทำเด็กโง่ >>> โรงเรียนนี้ไม่ดีครูไม่เก่ง >>> เขตพื้นที่นี้ ไม่ได้เรื่อง มีแต่เด็กสอบตก >>> สพฐ. เด็กไทยสอบตกเยอะได้ไง กลับไปแก้เกรดเดี๋ยวนี้

จบข่าววววว

จากคุณ : gorpor

เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 10:40:23

ความคิดเห็นที่ 103

คห.101

ก่อนจะปลูกฝังคุณธรรมให้คน ในขั้นต้นต้องทำให้คนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีเสียก่อนครับ

ลองนึกสภาพโซมาเลียที่ใึีครๆ ก็เป็นโจรกัน แบบนั้นไปเทศนาให้ตายเขาก็ไม่เลิกเป็นโจรหรอก เพราะปล้นเขากินมันสบาย ไม่ปล้นสิจะอดอยากเอา ( เหมือนชุมเสือบ้านเราสมัยก่อนในชนบท ที่ความเป็นอยู่แร้นแค้นจนคนพระนครนึกไม่ออกครับ คนเลยต้องเป็นโจรกัน )

ผมเสนอเรื่องที่ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวกันเลยคือเรื่อง " การกระจายรายได้ " นะครับ ผ่านระบบการเก็บภาษีอัตราก้าวหน้า , ภาษีที่ดิน , ภาษีมรดก

สังเกตไหมครับ? พอมีคนเสนอแบบนี้ จะต้องมีคนคัดค้าน กลัวเศรษฐกิจจะไม่โต ถามว่าใครคัดค้าน พวกนายทุนใช่ไหมครับ? พวกเจ้าที่ดินที่ซื้อที่ไว้เยอะๆ ใช่ไหมครับ? พวกนี้จับประชาชนชั้นกลางและรากหญ้าเป็นตัวประกันมาตลอด บอกว่าถ้าเก็บภาษีทั้ง 3 รายการตามที่ว่ามา จะไม่มีนักลงทุนอยากลงทุนในไทย แล้วคนชั้นกลางกับรากหญ้าจะตกงานครับ เขาขู่เราแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ 2475 แล้ว

ผลก็เลยเหมือนกับว่าเราถูก " แบ่งแยกแล้วปกครอง " อยู่ตลอดเวลา เราถูกทำให้มองว่าคนรวยเป็นเทวดา ทำอะไรก็ไม่ผิด ก็เขามีเงิน มีอำนาจ พอเรามองแบบนี้ จะชนชั้นกลางก็ดี รากหญ้าก็ดี ก็อยากจะรวย บางคนทำสำเร็จ กลายเป็นเศรษฐีใหม่ ก็ลืมตัว ไปสนับสนุนการข่มขู่ดังกล่าว เพราะถือว่า " ได้เลื่อนชนชั้น " ไปเป็นคนชั้นสูงแล้ว ย่อมต้องรักษาอภิสิทธิ์ของตัวเอง ขณะที่คนที่ทำไม่สำเร็จ ก็หวังพึ่งบารมีคนรวย คนชั้นสูงเืพื่ออำนวยความสะดวกให้แก่ตน เกิดเป็นระบบอุปถัมภ์ไม่จบไม่สิ้นอีก

เขากลัวไม่มีนักลงทุน ก็แสดงว่าเขาเผย " ความละโมภ " ออกมาแล้วว่าอยากได้กำไรสูงสุด โดยลงทุนต่ำสุด ( โรงงานหลายแห่งแทบจะไม่จ้างคนไทยแล้ว เขาว่าคนไทยรู้มาก การศึกษาดีขึ้น มีองค์กรภาคแรงงานคอยช่วยเหลือ จะโกง จะกดค่าแรงก็ลำบากเลยไปจ้างต่างด้าวดีกว่า กดค่าแรง กดขี่ข่มเหงได้ตามใจชอบ ) ตรงนี้ต้องฝากนักเศรษฐศาสตร์ทั้งหลายไปคิดละครับ ว่าควรจะเก็บอย่างไรเท่าไร จึงจะอยู่ในจุดที่นายทุนทั้งหลายน่าจะยอมรับได้ และสามารถเอาเงินตรงนี้มาช่วยประชาชนได้อีกมาก ที่ดินรกร้างทั้งหลายก็อาจจะบุกเบิกในทางใหม่ๆ ได้ด้วยเช่นกัน หากไม่มีเงินจ่าย ก็ยึดกลับคืนเป็นของรัฐเสีย

ถ้าทำได้ ก็จะแก้อะไรได้หลายอย่างเลยละครับ

จากคุณ : TonyMao_NK51 (TonyMao_NK51)

เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 13:10:37

ความคิดเห็นที่ 104

ลงชื่อครับ

เนื้อหากระทู้ยังคงต้องทยอยอ่าน เพราะมันมากเสียเหลือเกิน~

ผมจะมาทำเช่นเคย คือจะพาทุกท่านออกนอกเรื่อง ... (- -'')
อยากให้ทุกท่านลองคิดตามนะครับ

เป้าหมายการศึกษาเป็นเพียงหน่วยย่อยหน่วยหนึ่ง ของเป้าหมายของประเทศ

แล้วเรากำลังจะไปไหนกัน?

ดูเหมือนว่าเราจะรู้กันโดยนัยเพียงแค่ว่า เราพัฒนาการศึกษา เพื่อให้ประเทศชาติพัฒนา

พัฒนาด้านใด?

เราเดินกันมาไกลเหลือเกิน แล้วเราก็เดินเร็วมาก ผมอยากให้ทุกท่านได้หยุดพัก ได้เหลียวมองรอบๆว่าเราอยู่ ณ จุดไหนแล้วในตอนนี้ แล้วผมก็อยากให้ทุกท่านได้ถอยคนละก้าว เพื่อที่จะดูว่าทิศทางที่เราจะเดินกำลังเดินไปทางใด

ปล.อยากเปิดเป็นประเด็นใหม่ กระทู้ใหม่ แต่อยากสะกิดให้ทุกท่านที่สนใจการศึกษาในห้องนี้ได้เห็นก่อนครับ

จากคุณ : sohei

เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 54 19:56:58

ความคิดเห็นที่ 105

ครู มาจากคำว่า ครุ แปลว่า หนัก (ถ้าจำไม่ผิดนะ)

เป็นอาชีพที่ต้องหนัก หนักแน่น ทั้งความรู้ และจิตใจ

เดิมเป็นอาชีพที่มีเกียรติ ใครได้เป็นครูก็ได้รับการยอมรับจากคนในสังคม

ตระหนักในข้อนี้ดี เพราะเป็นลูกครูคนหนึ่ง

แต่เมื่อเวลาเปลี่ยนผ่านไป อะไรๆก็ย่อมเปลี่ยนแปลง

อนิจจัง แปลว่า ไม่เที่ยง ก็คงไม่มีใครคาดหวังว่าอะไรๆจะเหมือนเดิม

แต่ยังไงความคาดหวังที่ทุกคนมีต่อคุณครูทุกคนไม่เคยเปลี่ยน

ส่วนหนึ่งเป็นเพราะครูแล้วต้องเป็นครูตลอดชีวิต

มีใครบ้างเมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่มีหน้าที่การงานไม่ว่าจะยิ่งใหญ่แค่ไหนแล้วกลับมาเจอครูป.1ที่เคยสอนแล้วจะไม่ยกมือไหว้จะไม่เรียก"คุณครู" มันเป็นเกียรติที่อาชีพอื่นๆไม่ได้รับการยกย่องแบบนี้ หาไม่มี

มันจึงเป็นเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เมื่อได้ชื่อว่าเป็นครูสอนใครแล้วจะต้องรับผิดชอบต่อลูกศิษย์ที่ตนเองสอน

อยากจะบ้าตายที่รับรู้มาว่าครูปล่อยให้ลูกศิษย์เลื่อนชั้นขึ้นไปโดยไม่ได้มีความรู้ตามเกณฑ์

จัดให้มีการเรียนการสอน การสอบแบบแหกตาประชาชน แหกตาผู้บังคับัญชา แหกตากระทรวง ปล่อยให้กระทรวงหลงไหลได้ปลื้มว่าผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาของไทยดีเลิศ

หลอกใครก็ไม่เจ็บปวดเท่ากับหลอกตัวเอง

แล้วคุณครูยังจะทนหลอกตัวเองอยู่ต่อไปอีกเหรอ เพียงเพราะ"ระบบ"

ครูแบบหนัง"ครูบ้านนอก" ที่ไม่ยอมให้ระบบซัดไปตามยถากรรม

หรือว่าคุณครูแต่ละคน"กลัว"และต้องเอาตัวรอดให้พ้นไปวันๆ เดือนๆ ปีๆ

ปล่อยให้ระบบนำพาชีวิตท่านไป แล้วรอวันเกษียณ หรือ เออลี่

แรงไปไหมนะ

ไม่แรงหรอกหากคุณครูท่านใดไม่ได้เป็นแบบนี้

คงจะแรงหากท่านใดทำอย่างนี้

แต่ขอเป็นกระบอกเสียงแทนเด็กตัวเล็กๆที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ละกัน

อย่าให้กระทู้นี้จบไปโดยไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงในระบบการศึกษานะ

วันนี้พอแค่นี้ก่อน

จากคุณ : mangpongja (mangpongja)

เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 20:36:06

ความคิดเห็นที่ 106

สวัสดีครับ
ขาดโพสไปนาน ขออภัยด้วยครับงานแยะจริงๆ
วันนี้ได้ไปฟัง ท่านนพ.อมร นนทสุต พูดเรื่อง "ค่ากลาง" มาครับ
ท่านนพ.อมร นนทสุต เป็นอดีตปลัดกระทรวงสาธารณสุข ปัจจุบันท่านมีอายุ 83 ปีครับ
เห็นแล้วอึ้งครับ ท่านห่วง คิดแผนที่ยุทธศาสตร์ให้กระทรวงสาธารณสุข
เดินทางให้ความรู้หน่วยงานในสังกัดฯ ตลอดเวลา
(ถ้าอยากเห็นว่าท่านทำอะไรมาบ้าง และปัจจุบันที่ท่านทำอยู่คืออะไร ลอง search ชื่อของท่านดูนะครับ)

ได้ฟัง ได้เห็น ผมจึงได้ถึงบางอ้อว่าทำไมกระทรวงสาธารณะสุขไม่เละเหมือนกระทรวงอื่น (บางกระทรวง)
(เขามีคนดีๆ ยอมเสียสละแบบนี้นี่เอง และคนที่ยังอยู่ในตำแหน่งก็พยายามชวนคนสูงวัยที่เก่งๆเข้ามาช่วยกระทรวงตลอด)

ท่านเก่งขนาดนั้น เสียสละขนาดนั้น และท่านยังมีคุณสมบัติที่ดีเลิศอีกอย่างครับ คือท่านฟังเหตุผลของคนอื่น
ให้โอกาสถาม พูดคุย จนเลยเวลาอาหาร (อิอิ) วันนี้ท่านต้องอดข้าวเที่ยงครับ เพราะเกือบตกเครื่อง

วันนี้ขอออกทะเลนะครับ พรุ่งนี้ผมน่าจะได้มาโพสเรื่องของเราครับ

ราตรีสวัสดิ์ครับ :-)

จากคุณ : ครับผม

เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 54 22:29:04

ความคิดเห็นที่ 107

พ่อกับแม่ผมเป็นครูทั้งสองคน ผมจบครุศาสตร์

พ่อแม่อยากให้เป็นครู แต่ผมไม่เป็น ไม่อยากเป็น มันไม่ศรัทธาวิชาชีพนี้แล้ว

เคยมีปากเสียงกันเรื่องให้ผมลาออกจากงานการตลาดที่ผมรัก มาเป็นครูอัตราจ้างที่โรงเรียนแถวบ้าน

ผมก็พูดไปว่าถ้าอยากให้เป็นขนาดนี้ ทำไมไม่บอกตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม จะได้ไม่ต้องตั้งใจเรียน เรียนๆ เล่นๆ แล้วไปสมัครเรียนราชภัฏ จบมาจะได้มาเป็นครูแถวบ้าน

พูดจบก็ตกใจเหมือนกัน เพราะว่าพ่อแม่หน้าเสียกันทั้งสองคน หลังจากนั้นก็ไม่เคยคุยเรื่องนี้อีกเลย

คิดเสมอว่าถ้าเรามีความรู้ความสามารถ เราก็ไปทำหน้าที่อย่างอื่นก็ได้ ไม่ต้องมาแย่งคนที่เค้ามีโอกาสน้อยกว่าเราในการมาเป็นครูทำไม สงสารเค้า เค้ามีพ่อแม่ที่ยากจนที่้ต้องพึ่งสวัสดิการของรัฐมากกว่าเรา มันละอายใจ ..... ผมทำไม่ได้หรอก

วิชาชีพครูดีและสูงส่ง และระบบที่สนับสนุนวิชาชีพนี้ และ บุคลากรมันไม่ได้สูงส่งตามไปด้วย การศึกษาถึงแคระแกรน

จากคุณ : ไลเคน เถามอส

เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 00:00:21 A:101.108.57.88 X: TicketID:209146

ความคิดเห็นที่ 108

ขออนุญาต copy...ความเห็นคุณ Cellophane ..มาลงตามนี้ครับ..น่าสนใจมาก..
--------------------------------------

ผมไม่เชื่อว่าอีก 5 ปีครูรุ่นใหม่ที่จะเข้ามาแล้วจะดีขึ้น
ครูรุ่นใหม่ในยุคปัจจุบันมีลักษณะนิสัยเป็นแบบค่านิยมของเด็กสมัยนี้
คือเห็นแก่ตัว เอาตัวรอด ทำหน้าที่เป็นแค่ผู้สอน ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นครู
ครูรุ่นเก่าๆ จะมีจิตวิญญาณความเป็นครูอยู่สูง การเป็นครูต้องเป็นตลอดเวลา มีเมตตา มีจิตวิทยา
ซึ่งผมว่าครูรุ่นเก่าๆมีอยู่เต็มเปี่ยม

แล้วที่ครูยุ่งไม่มีเวลาสอน ส่วนหนึ่งก็มาจากนักวิชาการ(บ้าบอ) ที่นั่งอยู่ในห้องแอร์ แล้วคิดนโยบายต่างๆมากมาย
ทั้งประเมินภายใน-นอก ประเมินครู จับครูไปสอบ ไปเข้าค่าย จัดแข่งขันทางวิชาการเด็ก บางที่ต้องทำโรงเรียนในฝันอีก
ซึ่งไม่ได้มาสัมผัสจริงๆว่ามันเป็นอย่างไร บางท่านทำธุรการ วิชาการ แล้วจะมีเวลาได้อย่างไร

ส่วนเรื่องการทำผลงาน อาจารย์ 3 ระดับ 7 เดี๋ยวนี้ใครๆก็ทำครับ
แล้วเท่าที่ทราบมารุ่นใหม่ๆจำนวนมากที่จ้างกันทั้งนั้น ผลงานยกเมฆกันมา
ต่างกับรุ่นเก่าๆก่อนปีอะไรผมจำไม่ได้ ที่ครูทุกคนทำเอง คิดเองเขียนเอง ทดลองใช้จริงๆกับเด็ก แล้วนำมาปรับเขียนแผน
แรงจูงใจที่สำคัญที่ทำให้ครูแทบทุกคนทำอาจารณ์สามในยุคปัจจุบัน ผมว่ามันเกิดมาจาก
การที่มีอยู่ช่วงหนึ่งที่มีคนส่งผลงานกันมาก แล้วตรวจไม่ทัน ตกค้างอยู่นานมาก
แล้วมีการให้ผ่านของเกือบทั้งหมดที่ส่ง(ครูเค้าเรียกกัน"รุ่นเทกระจาด")
ถ้าทำแล้วผ่านเงินเดือนเพิ่มเป็นหมื่น ใครๆก็ทำครับ

แล้วอีกปัญหา หนี้สินครู ที่รัฐบาลหลายชุดพยายามแก้ไข
ทำไมครูจำนวนมากเป็นหนี้เยอะ ทั้งๆที่เงือนเดือนสูง(อายุราชการเยอะ)
ผมว่าเพราะสังคมครู ครูต้องมีคุณภาพชีวิตที่ดี มีบ้าน มีรถ มีสงคมที่ต่างจากชาวบ้านออกไป
ต้องแต่งตัว ต้องคัดผ้าไหม ลูกต้องเรียนโรงเรียนดี เรียนมหาวิทยาลัย
ไม่ใช่ว่าครูฟุ้งเฟ้อนะครับ แต่สภาพสังคมมันบีบบังคับให้ควรจะเป็น
จะมาซอมซ่อ สกปรกไม่ได้ชาวบ้านจะดูถูกตายเลย
เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้ครูทำอาจารย์3

แล้วเรื่องที่คุณ สุดเดียวดาย พูดเรื่องครูเออร์รี่ รีไทน์ ครูดีๆเก่งๆจำนวนมากครับที่เออร์รี่ รีไทน์กันหมด
เพราะเบื่อระบบ เบื่อผู้บริหาร-ผู้อำนวยการ ที่ผมรู้จักนี่ก็เกือบ10แล้ว
ทั้งเออร์รี่ รีไทน์ เพราะเบื่อระบบ
ทั้งเออร์รี่ รีไทน์ หนีผู้บริหาร
ผู้บริหารก็เป็นอีกสาเหตุที่ทำให้ครูหมดกำลังใจทำงาน
การมีระบบให้ขั้น จริงๆน่าจะเป็นแรงจูงใจให้ครูขยัน แต่เท่าที่เห็นจำนวนมากที่ผู้บริหารไม่ดี
คนทำงานจริงไม่เคยได้ คนทำงานด้วยปาก ทำงานหาเงินเข้ากระเป๋าผู้บริหารมักจะได้ดีเสมอ
คนทำงานก็หมดกำลังใจ

จริงๆผมว่าครูน่าจะเกษียนที่ 65 ด้วยซ้ำเสีบดายครูดีๆ เก่งๆ ที่ต้องออกไปจำนวนมากเลย

คนอยากบรรจุเป็นครูเยอะครับ แต่คนเก่งๆดีๆ มีมาสอบซักกี่คน เงินเดือนต่ำ ระบบมีปัญหา
ถ้าจะแก้จริงๆ คงต้องรื้อทั้งระบบเลยมั้งครับ

จากคุณ : Cellophane
เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 06:30:53 A:125.26.59.211 X: TicketID:317670

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 07:05:54

ความคิดเห็นที่ 109

ลองดูกระทู้นี้นะครับ
http://www.vcharkarn.com/vcafe/18309/4 โดยเฉพาะ คห. 115

มีคนตั้งกระทู้ไว้ตั้งแต่ปี 2547

ผมบอกได้เลยนะครับว่าประเด็นมันอยู่ที่เด็ก ป.1 ขึ้น ป.2 ครับ
ถ้าเลยจุดนี้ไปโอกาสที่เด็กคนนั้นจะเรียนได้ดียากมากๆครับ

.......................................................................................

จากคุณ : ครับผม

เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 14:23:48

ความคิดเห็นที่ 110

ปัญหาการศึกษา ได้ยินได้ฟังแล้วเพลียใจปวดตับ
ครู 100 คนจะมีกี่ท่านที่เป็น "ครู" เหนื่อยค่ะเหนื่อย

แต่ก็ยินดีกับคุณ "ครับผม" ที่คิดอ่านทำการเพื่อบ้านเมือง
ขอบคุณแทนลูกหลาน ทั้งหลายด้วยค่ะ

จากคุณ : แม่ไม่ว่าหรอก

เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 14:41:50

ความคิดเห็นที่ 111

ท่าทางความเสียหายที่ผมว่าราว 20 % ของ 5 แสนคนต่อปีนั้น
น่าจะเป็นการคาดการต่ำเกินไปแล้วครับ

ลองดูที่นี่นะครับ

http://p3read.blogspot.com/

ป. 3 ชั้นเดียว ของจังหวัดสุรินทร์ ปี 2549 มี 6,686 คนครับ ที่อ่านหนังสือไมออก
ถ้าทั้งประเทศรวมกันน่าจะไม่น้อยกว่า 2 แสนคน / ปี พอขึ้นชั้นมัธยม ก็จะมีเด็กเรียนไม่รู้เรื่องกว่าครึ่งห้อง :-(

............................................................................................................................
แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 54 15:03:46

จากคุณ : ครับผม

เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 14:48:12

ความคิดเห็นที่ 112

เด็กสอบตก เด็กจะมีความรู้สึกว่าจะกลัวจริงหรือป่าว ? แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนครับที่จะกลัวการสอบตก ถึงแม้จะขู่หรือตีแค่ไหนก็ตาม

อย่างผมเองตอนเด็กก็ไม่เคยกลัวว่าถ้าไม่ทำการบ้านจะเกิดผลอะไร รู้แต่อยากเล่นเกมอย่างเดียวเท่านั้น ง่วงก็นอน พอทางบ้านด่า ก็จะมีคำต่อว่ามาทำไมไม่ตั้งใจเรียน เหมือนคนนั้นคนนี้ ด้วยความรู้สึกว่าโดนเปรียบเทียบจะทำให้เกิดความรู้สึกว่าพยายามไปก็เท่านั้น ยังไงก็สู้คนอื่นไม่ไ่ด้อยู่ดี

ฉะนั้นแล้ว การให้ด้านลบมากเกินไปอาจจะเกิดผลเสียต่อจิตใจด้วยเช่นกัน แต่ต้องให้ด้านบวกและให้กำลังใจเสริมอยู่ตลอดเวลาด้วย

งานวิจัยนอกจากดูผลแล้ว ผมจะดูที่กระบวนการด้วยนั่นแหละครับว่ากระบวนการแต่ละขั้นตอนนั้นน่าเชื่อถือหรือไม่ (ไม่ bias ไปกับคนที่ทำวิจัย)

จากคุณ : RakRok12

เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 23:09:07

ความคิดเห็นที่ 113

มีข้อเสนอแนะ

ไม่อยากให้ความคิดเห็นดีๆที่ทุกคนตั้งใจโพสต์เงียบหายไป เราจะไม่ยินยอมปวดใจกับการศึกษาของเด็กๆอยู่อย่างเงียบๆอีกต่อไป เพราะประเทศชาติของเราฝากไว้กับเด็กๆเหล่านี้ ถ้าเราไม่ช่วยเขาปล่อยให้เขาอยู่กับระบบที่มีปัญหาต่อไปก็คงจะแย่

อยากชวนให้ช่วยจขกท ทำงานนี้ให้จบได้อย่างสมบูรณ์แบบไหนๆคุณครับผมก็ยกกระทู้นี้ให้พวกเราทุกคนเป็นเจ้าของ

อยากเสนอให้ทุกคนที่มีเวลาและใจรักต่ออีกหน่อยช่วยกันรวบรวมประเด็นให้เป็นระบบระเบียบ

ถ้าคิดว่าเป็นการวิจัยสำรวจ การรวบรวมความคิดเห็นอย่างเป็นระบบก็จะช่วยให้การส่งคืนข้อมูลให้ผู้ที่เกี่ยวข้องมีความน่าเชื่อถือ

เช่น เว็บไซต์สถานศึกษาต่างๆ

เพื่อให้ความคิดของทุกท่านได้เกิดประโยชน์จริงๆ ไม่ละลายหายไปในความว่างเปล่า

ทุกคนเห็นว่าอย่างไร

จากคุณ : mangpongja (mangpongja)

เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 20:51:54

ความคิดเห็นที่ 114

แนวคิดที่คุณครับผม เสนอให้เปิด block หรือ facebook เรื่องนี้ก็ดีนะครับ คุณครับผม.ก็เชิญชวนกันไว้สัก 10 คน .แต่ผมว่าว่า copy link ไปไว้ที่เวปสถานศึกษากับหน่วยงานของรัฐหรือของ สำนักนายกฯก็เป็นทางเลือกหนึ่ง..

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 09:47:01

ความคิดเห็นที่ 115

ขออภัยครับ
ผมไปเที่ยวป่า 4 วันครับ
เด๋วกลับถึงบ้านจะเข้ามาต่อครับ
รวมทั้งๅหลังไมค
ก็จะมาตอบทีเดียวครับ
ยืมเน็ทหนือใช้ได้แป๊บเดียวครับ
อีก 2 วันพบกันครับ
ได้แนวร่วมมาแยะมากครับ
งานจะได้เดินเครื่องแล้วครับ
เพื่อนๆไม่ต้องห่วงครับทำได้สำเร็จแน่ครับ :-)

จากคุณ : ครับผม

เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 18:12:09

ความคิดเห็นที่ 116

อ่านแล้วดูดี

ความเห็นของเพื่อนๆระยะหลังนี่ดูมีลักษณะถ้อยทีถ้อยอาศัย ความเห็นต่างน้อยลง มีข้อเสนอแนะทั้งปัญหาที่พบ แนวทางแก้ไข และข้อที่ควรตระหนักมากขึ้น

ได้แนวร่วมมาแยะมากครับ ที่คุณครับผมแจ้งมาแสดงให้เห็นถึงความตั้งใจจริง ไม่ท้อถอยของจขกท เห็นคนตั้งใจดีก็คงต้องให้กำลังใจต่อ ไป

สู้ต่อไปนะ

เพื่อเด็กๆไทย

จากคุณ : mangpongja

เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 54 21:08:23

ความคิดเห็นที่ 117

ขั้นตอนการดำเนินงาน ตามแบบฉบับที่ผมเข้าใจ
1.ตั้งชื่อกลุ่ม
2.เริ่มการดำเนินการผ่าน facebook (รวมทั้งในนี้ด้วย)
- อาจมีการสื่อสารใน face ส่วนประเด็นทีต้องการพื้นที่มากๆก็ใช้ pantip
3. ฯลฯ (วางแผน วิเคราะห์ แบ่งงาน ฯลฯ)

วิเคราะห์ภาพรวมคร่าวๆแล้ว ก็ อุปสรรคเยอะดีครับ

ในความเห็นส่วนตัว ปัญหานี้ควรที่จะแก้ปัญหาไปพร้อมๆกันทุกตัว เพราะดูเหมือนว่าจะเชื่อมโยงกันไปหมด

ผู้ปกครองควรจะใส่ใจลูก ใส่ในการศึกษาของลูก ให้ความร่วมมือ ฯลฯ จากมุมมองของผม ผมคิดว่ายาก ในสังคมเช่นนี้ ในศก.เช่นนี้ ที่ทุกคนต่างก้มหน้าก้มตาทำมาหากิน ทำโน่น ทำนี่ เพื่อตัวเอง เพื่ออนาคต เพื่อลูกหลาน ฯลฯ ในระดับที่เกินพอดี

อย่างที่ทุกท่านทราบ คนเราเกิดมาต่างกัน คนที่เก่ง มีความสามารถ ทุนมากก็ตักตวงได้มาก ความสามารถน้อย ทุนน้อย ก็ตักตวงได้น้อย

ผมว่าพวกนี้มี แบบนะครับ
บ้างก็กลัว ยิ่งกลัว ยิ่งเก็บมาก ตักตวงมาก
บ้างก็โลภ อยากโน่น นั่น นี่ ยิ่งอยากมาก ก็เก็บมาก ตักตวงมาก
บ้างก็ไม่คิดอะไร ยุ่งมากจนไม่คิด เลยเก็บมาก
ด้อยปัญญา เลยไม่ได้คิดอะไร เลยเก็บไปเรื่อยๆ
ไม่มีอะไรทำ ตั้งหน้าตั้งตาเก็บไป

ปัญหาพวกนี้เป็นที่มาของความเหลื่อมล้ำ และเป็นปัญหาให้กับด้านอื่นๆต่อไป เป็นวัฎจักรแห่งความชั่วร้าย

ถ้ายังแก้ปัญหาหรือควบคุมเรื่อง กิเลส ของมนุษย์ไม่ได้ ปัญหาก็คงจะมีสืบไปตราบนานเท่านาน

แต่ดูเหมือนว่าเราจะไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะทำเช่นนั้น และเราก็คงมิอาจรอให้มีใครมาทำให้ (ถ้าจะรอ ก็คงต้องตั้งตารอต่อไป ต่อไป~)

อุปมาเหมือนการแกะสลัก การจะสร้างผลงานที่ประณีต และละเอียดอ่อน ก็คงต้องค่อยๆแกะๆไปเรื่อย จะให้ทุบเปรี้ยงเดียวแล้วออกมาสวยเลยเห็นทีจะยาก

**************************************************************

ดังนั้น ผมจึงคิดว่าการเริ่มต้นแก้ที่การอ่านออกเขียนได้ ก็เป็นแนวทางการแก้ไขปัญหาที่สำคัญจุดหนึ่งเลยทีเีดียว

ในใจลึกๆแล้วผมเห็นว่า เป้าหมายทั่วๆไปที่เห็นได้ชัดของรัฐบาล เน้นไปที่การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจมากเกินไป ผมก็ไม่ได้คิดว่าหากเรามีความเจริญทางเศรษฐกิจเป็นอันดับ 1 ของโลกแล้ว มันจะวิเศษวิโสอะไร ดูอเมริกา สิงคโปร์นั่นปะไร ..... นี่ผมไปการเมืองซะแล้ว - -

กลับไปที่ประเด็นของกระทู้กันครับ!

จากคุณ : sohei

เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 54 16:32:51

ความคิดเห็นที่ 118

เริ่มต้นด้วยการไปทำความเข้าใจถึงชุมชนที่นั้นให้ได้อย่างลึกซึ้งก็ดีครับ ด้วยการไปสำรวจ สอบถาม หรืออาจจะไปจัดกิจกรรมเล็กๆให้ เพราะอย่างน้อยจะได้ไม่คิดสถานการณ์กันไปเองที่ไม่ใช่สถานการณ์ ณ ที่ต้องการจะแก้ไขจริงๆ

อาจจะรวมกลุ่มจากหลายๆสายอาชีพ ไปร่วมเก็บข้อมูล ไปทำกิจกรรมให้ แล้วค่อยมามองกันในรายละเอียดกันดีกว่าครับ

ถ้ามีจัดแบบนี้จริง ผมก็อยากไปร่วมสำีรวจด้วยครับ :)

จากคุณ : RakRok12

เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 54 20:33:20

ความคิดเห็นที่ 119

ในความคิดของผม ง่ายๆและทำได้ทันที คือช่วยกัน copy link กระทู้ต่างๆเหล่านี้ที่่มีประโยชน์ ไปไว้ที่ website หรือ webboard ต่างๆของสถานศึกษา สถานที่หน่วยงานราชการต่างๆ เพราะจะทำให้ขยายฐานการรู้แต่ตื่นตัวให้มากขึ้น
ทำได้ทันทีครับ ยิ่งมาก ยิ่งขยาย จากหนึ่งจะเป็นร้อยในทันทีครับ...

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 54 21:09:54

ความคิดเห็นที่ 120

คุณสุดเดียวดายครับ ผมลองส่งลิงค์ให้เว็บมาสเตอร์ของ กระทรวงศึกษาธิการแล้วนะครับ
ไม่รู้ว่าถึงไหนแล้ว

เว็บของกระทรวงต่างๆดูเหมือนไม่ค่อยมีบอร์ดนะครับ หรือผมพลาดเองก็ไม่รู้

ส่วนเว็บของโรงเรียนต่างๆน่าจะไม่ใช่เรื่องยากครับ

จากคุณ : sohei

เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 10:29:34

ความคิดเห็นที่ 121

ดีครับ ขอบคุณคุณ sohei..
..............................................................................................................

ผมมีกระทู้ที่น่าอ่านมากอีกอันหนึ่ง ที่เขาตอบในกระทู้หนึ่งไว้ ลองอ่านดูนะครับ
ความคิดเห็นที่ 68

เฉพาะปีนี้ครูโรงเรียนที่กล่าวถึง ไปเที่ยวเมืองนอกกัน คนละ 2-3 ครั้ง แล้วรัฐจะไปช่วยอะไรกันนัก ข้าราชการอื่น เขาจะรู้สึกอย่างไร อีกเรื่อง เงินค่าวุฒิหรือประจำตำแหน่งครู คส.3 ที่คนละ หมื่นกว่าเนี่ย มีแต่เพิ่มขึ้นๆๆๆๆๆ มีครูที่ได้เพิ่มๆๆขึ้น ถ้าวันหนึ่งครูที่เป็น คส.3 สักแสนคน(ถ้าไม่ควบคุม) เดือนละ พันล้าน ปีละหมื่นล้าน... ถลุงกันไป ก็เบียดมาจากเงินยอดของกระทรวงศึกษาฯ หรือเอางี้เลยไหม ยุบงบของตำรวจ หมอพยาบาล ผู้พิพากษา อัยการ ฯลฯ มาเพิ่มให้ครูอีกสัก สองแสนล้าน จึงจะพอใจครู

จากคุณ : สุดเดียวดาย
เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 54 20:54:57

ความคิดเห็นที่ 69

กะเข้ามาอ่านอย่างเดียว
เพราะคิดว่า ข้อมูลของคุณสุดเดียวดายอาจคลาดเคลื่อนไป
แต่เพิ่งได้เห็นบัญชีการเลื่อนเงินเดือน และค่าตอบแทนของครู
ตาม link นี้
http://202.143.147.131/e-officekk4/docs4frontend/19-04-2011-15-20-5320110419151829-32064.pdf

อยากบอกว่า ครูประถมเป็นชำนาญการพิเศษ กันเยอะมากๆๆ
เงินเดือนแต่ละคนไม่น้อยเลยนะครับ
แต่ทำไมผลการสอนเด็กประถมของเรา
ไม่แปรผันตามความรู้ความสามารถของครูชำนาญการพิเศษนะ

เห็นด้วยกับคุณ mangpongja ว่าในมุมของคนภายนอกมองว่า
การประเมินผลงานของครูนั้นไม่รัดกุม มีคำถามเรื่องความน่าเชื่อถือ
ทางกระทรวงศึกษาธิการ ควรปรับปรุง

จากคุณ : ความจำที่ลางเลือน
เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 54 22:36:18

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 10:51:38

ความคิดเห็นที่ 122

...ลองเปิด link..ดูนะครับ จะเห็นธรรม ของปัญหานี้ทั้งหมด...

http://202.143.147.131/e-officekk4/docs4frontend/19-04-2011-15-20-5320110419151829-32064.pdf

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 10:53:49

ความคิดเห็นที่ 123

ผมขอเสนอ ไอเดียเล็กๆละกันนะครับ (อาจจะมาช้าไป)

ผมก็ยังเน้นที่ผู้ปกครองอยู่ดี
เป็นไปได้ไหมให้ผู้ปกครอง ต้องเข้าเรียนกับนักเรียนอย่างน้อยเดือนละ 1 ชั่วโมง ที่โรงเรียน ถ้าไม่มา นักเรียนคุณไม่ผ่านเทอมนั้น
ถ้าไม่มีเวลา ก็ต้องว่ากันถึงภาครัฐที่ต้องสนับสนุนเรื่องนี้ ใน 1 เดือนต้องบังคับผู้ประกอบการให้พนักงานที่มีบุตรต้องศึกษา ลาเพื่อมาโรงเรียนได้ 1 วันต่อเดือนโดยคงจ่ายค่าจ้างปกติ ไม่งั้นถือเป็นความผิด
ในทางกลับกัน ผู้ประกอบการสามารถนำรายจ่ายนั้นมาลดภาษีได้

อย่างนี้พอจะได้ไหมครับ

จากคุณ : แข้งบวม

เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 16:24:14

ความคิดเห็นที่ 124

ส่งซ้ำครับ
แก้ไขเมื่อ 25 พ.ค. 54 16:31:15

จากคุณ : แข้งบวม

เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 16:28:09

ความคิดเห็นที่ 125

ขอโทษด้วยนะครับ ที่ไม่ได้อ่านครบทุกคหวามคิดเห็น แต่ถ้าตอบตามกระทู้

1. พูดถึงครู : ก็คงต้องยกเรื่องเดิมๆคือเรื่อง Spirit ของครู จริงๆควรจะเรียกว่า ของทุกๆอาชีพมากกว่า เดี๋ยวนี้หาครูที่ ลูกศิษย์ไม่มาเรียน แล้วไปที่บ้านลูกศิษย์ แทบจะหาไม่ได้ คงมีแต่ถามเพื่อนร่วมชั้น ดีหน่อยก็โทรไปที่บ้าน แล้วก็เช็คขาด หรือเวลานักเรียนมีปัญหามีครูซักกี่คนครับที่กล้าตีลูกศิษย์ด่าศิษย์ ด้วยอารมณ์ของความเป็นครู ถ้าไม่ด่าเลย ก็คงตีด้วยอารมณ์โมโหทั่วไป ถ้าให้คนที่ขาด spirit หรือความมุ่งมั่นมาเป็นครู สิ่งที่หลุดออกาจากแม่พิมพ์ที่ไม่ได้คุณภาพก็คงเอาไปทำอะไรต่อไม่ได้ แต่ก็เช่นเดียวกัน Spirit ไม่ใช่สิ่งที่กินได้ จับต้องได้ แรงจูงใจหรือค่าตอบแทนควรจะมากขึ้นด้วย หน่วยประเมินการศึกษาผมว่ามันไม่ได้ยากเลยครั ที่จะแฝงตัวไปเป็นผู้ปกครองธรรมดา หรืออาจารย์ฝึกสอน ไปดูงาน และนักเรียนตามโรงเรียนต่างๆ ไม่ใช่ถึงเวลาประเมินก็แห่กันไป โรงเรียนก็ปลูกผักชีโรยหน้ากันไป แล้วก็ประเมินว่า "โรงเรียนได้มาตรฐานตาม ..... " ก็เท่านั้นแหละครับ

2.พูดถึงผู้ปกครอง : ต่อให้ได้แม่พิมพ์ที่ดีแล้ว แต่เราเอาโลหะมาจากแหล่งที่ไม่ได้คุณภาพ ก็ยากที่จะได้โลหะที่มีคุณภาพ ผู้ปกครองเป็นหน่วยที่สำคัญมากที่สุดในการพัฒนาคน ขอใช้คำว่าเป็นครูคนแรกของลูกๆเลย คือถ้าทางบ้านอบรมมาดี เด็กก็กลายเป็นคนที่ีได้โดไม่ต้องผ่านครู แล้วยิ่งถ้าได้ครูช่วยมาประสิทธิ์ประสาทวิชาให้ด้วยแล้วก็จะยิ่งดีมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว แต่ปัจจุบันผู้ปกครองที่ต้องต่สู้เรื่องค่าครองชีพ ก็ไม่มีเวลาให้บุตรของตนเอง แค่ลำพังเข้าโรงงาน เลิกกงาน ทำกับข้าว นอน ก็หมดวันแล้วครับ ยิ่งทำ OT ด้วยไม่ต้องพูดถึง ปัญหาเรื่งสถาบันครอบครัว ควรมีการดูแลและสนับสนุน รวมทั้งเสริมให้ผู้ปกครองได้อยู่กับครอบครัวมากกว่านี้ จัดกิจกรรมที่เป็นเรื่องเป็นราว Coca Cola จัดกิจกรรมให้วัยรุ่นได้กลางลานสยาม ค่าเช่าเป็นล้าน ทำไมองค์กรรัฐบาลถึงจัดกิจกรรมเพื่อครอบครัว โปรโมทไปเลยวันที่ 15 เมษา วันผู้สูงอายุและครอบครัว โรงภาพยนต์ทุกที่ลดราคา 50% ใครพาผู้ปกครองไป สองท่าน รับบัตรหนึ่งท่าน อะไรก็ได้ให้เป็นรูปธรรมไป จริงๆวันครอบครัว ไม่ใช่ว่าจะไม่มี แต่พอมีแล้วสนับสนุนให้เป็นวันหยุด ก็กลายเป็นผิดจุด เป็นการฉวยโอกาสของผู้ประกอบการ เพื่อขึ้นราคาในวันหยุดสำหรับครอบครัวไป ??

3. พูดถึงเด็กบ้าง จริงๆสังคมมักจะโทษที่คนรอบตัว ครู ผู้ปกครอง สภาพแวดล้อม แต่ผมว่าเด็กเองก็มีความคิดนะครับ ไม่ใช่คอมพิวเตอร์ที่ต้องมานั่งป้อนข้อมูลให้ตลอด เด็กบางคนเก่งกว่าผมเองบางเรื่องในตอนนี้เสียอีก ดังนั้นตัวเด็กเองที่จะเลือกเรียน ไม่เรียน โดด เล่นเกมส์ ร้องคาราโอเกะ ไม่ส่งงาน เป็น "สันดาน" ส่วนตัวของเด็กแล้วครับ คนขี้เกียจ ไม่ขยัน ยังไงก็ไม่ขยัน ถึงจะฝึกกันได้แต่็ไม่ควรจะโทษว่าเป็นความผิดของครู หรือของผู้ปกครองทั้งหมด จริงๆแล้วเป็นปัญหาที่ตัวเด็กเองด้วยครับ

จากคุณ : Navyblue1990

เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 18:22:45

ความคิดเห็นที่ 126

สวัสดีครับ

ผมมาตั้งกระทู้แรกที่นี่ตั้งแต่ 31 มีค. 2554

http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2011/03/K10401230/K10401230.html

ถึงวันนี้ก็เกือบจะครบ 2 เดือน
ได้ความเห็นหลากหลายมาก ทั้งอยู่ในประเด็น และนอกประเด็น
ผมต้องขอทำความเข้าใจกับเพื่อนๆในนี้ก่อนนะครับว่า....
ในส่วนความเห็นที่นอกประเด็นของกระทู้นั้น เพื่อนๆอย่าเข้าใจว่าไม่มีประโยชน์

ผมขอเรียนตรงนี้เลยครับว่า....
ความเห็นที่อยู่นอกประเด็นนั้นเป็นความเห็นที่เป็นประโยชน์มาก-มากที่สุดครับ

ทำไมผมถึงกล่าวดังนั้น.... แล้วความเห็นที่ตรงประเด็นล่ะ ไม่สำคัญเหรอ....
ความเห็นที่ตรงประเด็นนั้น สำคัญ-สำคัญมากครับ
เพราะเป็นการแสดงถึงตัวปัญหาและทางแก้

ส่วนความเห็นที่ไม่ตรงประเด็น เป็นการชี้ให้เห็นสิ่งแวดล้อมโดยรอบซึ่งอาจจะมีผลอย่างรุนแรง
ทั้งจากอดีต และที่จะเกิดในอนาคต

บางท่านอาจจะมองการรวมกลุ่มเพื่อแก้ปัญหานี้ในภาพของความขัดแย้ง
บางท่านอาจจะรีรอดูว่าจะเข้าพวกไหนดี
แต่ผมขอเรียนตามตรงว่า ทั้งหมดทั้งปวง พวกเราทำเพื่อประโยชน์ของการศึกษาของเด็กไทยครับ

ที่ผมมาตั้งกระทู้แรกในพันทิปนี้ ก็เพื่อขอรับการสนับสนุนที่จะช่วยจากเพื่อนๆในนี้ (ช่วยแรง + ความคิด ไม่ใช่ช่วยเงินเด้อครับ)
ผมขอเรียนว่า....
      1. การทำงานครั้งนี้ไม่ได้ทำเฉพาะกลุ่มของเราในนี้ครับ
      2. สโคปของเป้าหมายแคบมากครับ ผมชอบที่จะแกะปมเชือกทีละปม
         (แต่จะมองภาพรวมก่อนว่าจะแกะอย่างไร ปมไหนก่อนครับ)
      3. วิธีการที่แท้จริง คาดว่าไม่ใช่วิธีทั่วๆไปที่เรา-ท่าน ใช้กันอยู่ตามปกติครับ
         (ทำตามวิธีเดิมๆ ทฤษฎีเดิมๆ ก็เป็นผู้ตามตลอดไปครับ)

         ส่วนที่ผมเคยบอกว่าจะมาเผยว่าใครอยู่เบื้องหลังของผม........เจ้าตัวเขาไม่ยอมให้บอกครับ
(เพื่อสวัสดิภาพของผมเอง เลยต้องขอโทษที่ไม่สามารถบอกได้ครับ)
        ปัญหาที่ถามเล่นๆว่า "อะไรแข็งที่สุดในโลก" ก็มีเพื่อนๆหลังไมค์มาตอบมากมาย ล้วนแต่ตอบถูกทั้งนั้น
        (ผมเลยไม่ต้องเฉลยนะครับ ปัญหามันง่ายเกินไปน่ะ อิอิ)

======== สัปดาห์หน้า ผมจะมาเปิดมุมมอง หรือแนวทางอื่นให้เพื่อนๆได้ดูนะครับ ========

======== จะได้ขอความเห็นและความรู้จากเพื่อนๆเพื่อนำไปประกอบงานนี้ครับ ========

                   ช่วงนี้ก็ขอความเห็นจากเพื่อนๆก่อนนะครับ เผื่อเป็นแนวที่ผมจะเสนอในสัปดาห์หน้าหลุดออกมา อิอิ

======= โชคดีจงมีแด่ท่านผู้ชมครับ ========

แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 54 14:00:31

จากคุณ : ครับผม

เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 54 13:53:20

ความคิดเห็นที่ 127

อยากให้คนที่วางแผน ได้ลองสอนเด็กกันบ้าง เพื่อรู้จักจากการทดลองทำจริงครับ ตอนนี้เรามีทฤษฏีอยู่ในมือ เยอะไปหมด น่าจะทดลองดูนะครับ ก่อนที่จะกลายเป็นเหมือนกระทรวงศึกษาปัจจุบันที่บริหารจากบนลงล่างจนไม่รับรู้ข้อมูลที่สำคัญ

ฝรั่งก็เริ่มจาก อะไรเล็กๆ อย่างโรงเรียนของพีทากอรัส หรือสำนักเล็กๆของนักปรัชญา แล้วค่อยๆโต ปรับแก้มาเรื่อย

ไทยเราดูเหมือนการเติบโตแบบนี้ไม่ค่อยแข็งแรง เพราะยกของต่างชาติมาใช้เกือบทั้งหมด

ประเด็นคือ อยากให้ลอง hands on กับประสบการณ์สอนหรือดูแลนักเรียนจริงๆกันก่อนครับ อยากให้สัมผัสกับนักเรียน หรือข้อมูลปฐมภูมิให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ผมเชื่อว่าคุณครูหลายท่านที่ได้อ่าน ก็มีมุมมองต่างกันตามนักเรียนที่ได้สอนและประสบการณ์ในโรงเรียน
ซึ่งไม่เหมือนกัน แต่สิ่งที่เหมือนกันคือ การได้รู้จักเด็กนักเรียนว่าเขาเป็นยังไง มากกว่าข้อมูลที่บอกต่อกันหรือสถิติครับ เพื่อที่จะเข้าใจเฟืองชิ้นเล็กๆ ก่อนที่จะประกอบมันเป็นเครื่องจักรใหญ่

ตะวันตกมีการวิจัยสร้างเครื่องมือทางการศึกษาจาก 0
ญี่ปุ่นนำไปใช้ ด้วยการศึกษารากของตะวันตก รวมถึงศึกษาปรัชญาตะวันตกเพื่อนำมาใช้ขจัด "ส่วนเกิน" เหลือแต่ "หลักการ" และสร้างการศึกษาในแบบของเขา
ปัจจุบัน เครือข่ายอาสาในเวียดนามบางส่วน ก็สร้างการศึกษาด้วยวิธีจำลองแนวคิดแบบโรงเรียนพิทกอรัสคือเริ่มจากการสังเกตชุมชนและนั่งคุยกับเด็กๆและถ้าเด็กอยากรู้มากขึ้น โรงเรียนก็จะเริ่มต้นจากจุดนั้น จนตามไทยมาใกล้ขึ้นแล้ว

ผมหวังว่าไทยเราอาจจะทำได้บ้างที่โรงเรียนเริ่มจากตัวเด็กหรือชุมชน เริ่มจากความอยากรู้ จนสามารถสร้างโรงเีรียนที่เหมาะกับสังคมแบบเราได้ ไม่ใช่การ"copy" และ "paste" ทั้งโรงเรียน ระบบการศึกษา การเมือง การกิน ธุรกิจ การแต่งกาย เกษตรกรรม และวัฒนธรรม แต่เป็นการเลือก คัดมาเฉพาะหลักการ และปรับใช้อย่างเหมาะสมทำให้การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอย่างสร้างสรรค์ แข็งแรง มั่นคง และเป็นเอกลักษณ์

กระทู้นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่ดีครับ ก็ขอให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในทางที่บ้าง ให้เด็กๆ ได้รับการศึกษาจริงๆครับ (ผมข้ามไปดูกระทู้ห้องเฉลิมไทยยังพบว่า เกษตรกรยังไม่ได้รับการศึกษาจริงๆเลย ถูกบริษัทต่างชาติครอบงำหมดเรื่องปุ๋ย )

จากคุณ : Arboramo

เขียนเมื่อ : 28 พ.ค. 54 22:00:29

ความคิดเห็นที่ 128

คห.127
เห็นด้วยครับคุณArboramo
ผมถึงได้อยากให้มีการเริ่มต้นที่ถูกต้องตั้งแต่แรก
ถ้าเด็กเริ่มจากอ่านหนังสือไม่ออก เขาย่อมตามเพื่อนไม่ทันในเรื่องการศึกษา
ความสนใจเรื่องการศึกษาก็จะลดลงเรื่อยๆ ไปสนใจอย่างอื่นแทน
แต่ผมไม่ได้หมายถึงว่าเด็กที่อ่านหนังสือออกจะสนใจการศึกษาทุกคน-ตลอดไปนะครับ
ที่ผมตั้งกระทู้ในประเด็นนี้มาก็เพื่อให้มีการดำเนินการให้ถูกต้อง
ผู้ปกครองส่งเด็กไปเรียนหนังสือ ขอย้ำครับ "ส่งไปเรียนหนังสือ"
ผู้ที่รับสอน (ไม่ใช่หมายถึงเฉพาะครู ผมหมายถึงทั้งกระทรวง) ก็ต้องทำให้เด็กรู้หนังสือ
การไปลอกเอาระบบของต่างประเทศมา แล้วตัดเอาเฉพาะบางส่วนเพื่อให้ตนเองมีผลงานสบายๆ เช่น "เด็กต้องสอบผ่านทุกคน" แล้วสารพัดอ้างนั้นใช้ไม่ได้ครับ
ถ้าใน 100 คน มีสอบตก หรืออ่านหนังสือไม่ออกสัก 2 คน ยังพอจะรับได้ครับ
แต่ใน 100 คน มีเกิน 10 คน ผมถือว่าการให้การศึกษาล้มเหลว
และพอถึงชั้นมัธยม หลายๆวิชา เด็กเรียนไม่รู้เรื่องกว่า 50 %
การให้เด็กชั้นอนุบาลที่ไม่พร้อมชึ้นป.1 บางคน ต้องอยู่อนุบาลต่อนั้น
เมื่อเทียบกับให้เขาขึ้นชั้นไป ขังไว้ในโรงเรียนอีก 10 กว่าปี โดยที่ยังอ่านหนังสือไม่ออก อันไหนจะแย่กว่ากัน ?

จากคุณ : ครับผม

เขียนเมื่อ : 28 พ.ค. 54 23:34:08

ความคิดเห็นที่ 129

ขอเชิญที่กระทู้เพิ่มเติมที่กระทู้นี้อีกนะครับhttp://www.pantip.com/cafe/library/topic/K10610756/K10610756.html

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 28 พ.ค. 54 23:49:11

ความคิดเห็นที่ 130

เจ้าของกระทู้หาวไปไหน
รายงานตัวด่วน
อย่าเพิ่งหยุดหรือท้อ มีคนคอยให้กำลังใจอีกเยอะ

จากคุณ : mangpongja (mangpongja)

เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 20:26:22

ความคิดเห็นที่ 131

ขอพักแป๊บครับ ช่วงนี้งานแยะจริงๆ
ให้คุณสุดเดียวดายลุยไปก่อนครับ :)

จากคุณ : ครับผม

เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 21:48:10

ความคิดเห็นที่ 132

ฮือ เอางั้นเหรอครับคุณ ครับผม.. ก็ไม่ว่าครับ ว่างๆก็เข้ามานะครับ

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 17:34:38

ความคิดเห็นที่ 133

555
โทษทีครับที่พิมพ์สั้นไป
ผมหมายถึงให้คุณสุดเดียวดายลุยกระทู้นี้ไปก่อนครับ
http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K10610756/K10610756.html

จากคุณ : ครับผม

เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 21:36:49

ความคิดเห็นที่ 134

อ๋อ ครับ ผมก็จะชี้เหตุผลไปเรื่อยๆจนกว่าจะหมดแรงนะครับ ไงหายเหนื่อยก็หันมาช่วยกันหน่อยนะครับ

จากคุณ : สุดเดียวดาย

เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 21:45:22

ความคิดเห็นที่ 135

ครับ อิอิ
เรื่องวุฒิครูนั่น ผมยังคิดประเด็นไม่ออกครับคุณสุดเดียวดาย
คือเท่าที่ผมสัมผัสเจอ
ผมเข้าใจว่ามันถูกกำหนดขึ้นมาเป็นสเปคเพื่อกันคนที่จบป.ตรีอย่างอื่นเข้าสู่ตำแหน่งครูตามโรงเรียน และศูนย์เด็กก่อนวัยเรียนที่ขึ้นกับท้องถิ่นเช่น อบต.
อีกทั้งเป็นการค้าของสถาบันการศึกษา เพราะมีกติกาของพวกศูนย์เด็กของท้องถิ่น
ว่า หน.ศูนย์เด็กต้องจบ ป.ตรีทางวุฒิครู ทำให้พวกครูพี่เลี้ยงเด็กพากันไปเรียนเอาวุฒิโดยใช้งบของท้องถิ่น
(ตามกติกาว่าท้องถิ่นต้องส่งเสริมบุคคลากรให้ได้รับการศึกษาเพิ่ม)

ส่วนเหตุผลว่าควรจะมีไหม??

ตามเหตุผลก็ต้องมี แต่ต้องไม่ย้อนไปตัดสิทธิ์คนที่เรียนจบมาก่อน กม.นี้ประกาศใช้

และควรใช้แบบว่ากำหนดวิชาที่ต้องเรียนถ้าจะเป็นครู
โดยให้เป็นวิชาเลือกสำหรับคณะอื่นๆครับ
แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 54 19:56:33

จากคุณ : ครับผม

เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 22:12:04

ความคิดเห็นที่ 136

จริงๆ แล้วเห็นด้วยกับที่แนวทางการแก้ไขที่คุณครับผมพูดไว้นะคะ
แต่ขอเพิ่มเติมนิดหน่อยตรง..
2.1 ผมเสนอว่าให้มีการตรวจวัดความพร้อมของเด็กก่อนเรียน / เตรียมเด็กให้พร้อมก่อนเรียนครับ ดังนั้นที่เคยพูดว่าเด็กที่ผ่าน ป.1 จะขึ้น ป.2 ได้นั้นต้องอ่านออก-เขียนได้ + บวก-ลบเลขง่ายๆเป็นนั้น การที่จะให้เด็กทำได้ตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้อย่างแท้จริง เด็กที่ขึ้น ป.1 จะต้องมีฐานความรู้ที่เหมาะสม อาจจะโดยยอมเสียเวลาทั้งชั้นเรียน 1 เดือน เพื่อปรับฐานให้เด็กพร้อมทั้งห้อง หรือไม่เช่นนั้นครูชั้นอนุบาล 2 ก็จะต้องประเมินเด็กก่อนว่าเด็กพร้อมที่จะให้ขึ้นไปเรียนชั้น ป.1หรือยัง หรือใช้ทั้ง 2 วิธี
ซึ่งการกระทำแบบข้างบน น่าจะเบาภาระของครูชั้น ป.1 ในการสอนให้เด็กมีความรู้ตามเกณฑ์

>> มาพูดในแง่มุมของครูอนุบาลนะคะ
รู้สึกว่าหลักสูตรของปฐมวัย มีความกว้างเกินไปในการนำไปใช้มากเลยค่ะ
ไม่ได้ระบุแน่ชัดว่า เด็กจบไปแล้วจะมีความรู้ในเรื่องของการอ่านออกเขียนได้ประมาณไหนบ้าง
แต่เป็นการพูดถึงภาพรวม ประสบการณ์ที่เด็กจะต้องได้ และพัฒนาการด้าน กาย อารมณ์ สังคม สติปัญญา
จริงๆ แล้ว หากมีการระบุในเรื่องเหล่านี้ไว้ จะช่วยครูในการสอนมากนะคะ และจะได้ส่งต่อให้กับครูประถมได้ง่ายด้วย
อยากให้เป็นภาพการทำงานของครูปฐมวัยกับครูประถมมากกว่านี้ค่ะ
เพราะอนุบาล เราสอนเป็นประสบการณ์ เรียนๆ เล่นๆ แต่พอ ประถมแล้ว มันดูเรียนจริงจังเป็นวิชา
ถ้าเราทำให้การเรียนประถมต้นมันสนุกได้เหมือนตอนเรียนอนุบาล ก็คงจะช่วยได้เยอะนะคะ

มีข้อเสนอที่จะส่งเสริมการอ่านเขียนของเด็กไทยนะคะ..
ได้ไปฝึกสอนที่โรงเรียนนานาชาิติแห่งหนึ่ง เด็กที่นี้เขาอ่านเขียน เก่งมาก..
คิดว่าน่าจะมาจากตัวกิจกรรมและหลักสูตรที่เขาออกแบบนะคะ
ในทุกๆ วันเด็กจะได้เขียนเรื่องตามใจฉัน.. หรือบางวันก็มีตีมให้ แล้วแต่วัน..
เด็กสะกดคำตามประสบการณ์ของตัวเอง แล้วพอคุณครูตรวจก็จะดูว่าเขียนเรื่องอะไร สะกดยังไง
ถ้าสะกดผิด ก็จะให้เด็กไปหยิบ ดิกชันนารี ของตัวเองมา
เป็นสมุดที่แต่ละหน้าจะเป็นคำศัพท์ที่ขึ้นต้นด้วยอักษรนั้นๆ (ถ้าเรามาทำเป็นภาษาไทยก็ได้นะ เป็นหน้าละพยัญชนะ)
ขีดเส้นใต้คำที่ผิด เขียนคำที่ถูกให้กับเด็กลงดิกชันนารี แล้วให้เด็กไปแก้ลงงานของตน
อันนี้ในเรื่องของการเขียนนะคะ
ส่วนในเรื่องของการอ่าน ที่นี่เขามีการอ่านหนังสือ แบบอ่านเป็น stage ไป
เริ่มอ่านตั้งแต่ K2 แล้วก็ค่อยๆ ขึ้นชั้นไปตามความสามารถในการอ่านของเด็ก
เรื่องที่อ่าน เป็นเรื่องสนุก ง่ายๆ
เริ่มให้อ่านจากภาพแล้วก็มีคำสั้นๆ ง่ายๆ แล้วพอยากขึ้น ก็ยาวขึ้น
เป็นของ oxfordreadingtree
http://www.oup.com/oxed/primary/oxfordreadingtree/
ถ้าเราทำได้ก็ดีนะคะ แหะๆ

ไม่รู้ว่าคำว่าเก่ง.. ของเราจะมุ่งไปสู่ความเป็นเลิศโดยการเลกเชอร์ให้เด็กแต่เด็กๆ หรือเปล่า?
ความจริงแล้ว หน้าต่างการเรียนรู้ของเด็กเปิดกว้างมาก แต่เขาเรียนแบบเลกเชอร์ไม่ค่อยไว้ สมาธิไม่ค่อยมี
ทำให้สนุก ลองนึกว่าถ้าเราเป็นเด็กวัยนี้ เราจะอยากเรียนแบบไหน น่าจะช่วยให้คิดแนวทางได้มากขึ้นไหมน้า..
ไม่รู้ว่าตอบตรงประเด็นไหมคะ? แหะๆ

จากคุณ : เป็ดน้อยลอยชาย

เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 54 21:43:40

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป