ความคิดเห็นที่ 1 เราไม่เคยเรียนมาทางด้านภาษาอังกฤษหรือเรียนครูหรอก แต่เราชอบค้นคว้าด้วยตัวเองเรื่องการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ 2 เพราะความอยากรู้อยากเห็น จากหลายปีที่ค้นคว้ามา เราพบว่า ความสำเร็จในการสอนจะบังเกิดขึ้นได้ต้องอาศัยปัจจัยเหล่านี้คือ 1. ตัวครูเองจะต้องมีความเชี่ยวชาญด้านภาษามากพอสมควร และต้องคอยหมั่นศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมอยู่ด้วยตัวเองอยู่เสมอๆ 2. ความสามารถในการวางแผนการสอน สร้างสื่อการสอน และลงมือสอนจริง ซึ่งวัดผลได้จริงๆ อย่างมีประสิทธิภาพ จะเป็นหลักประกันความสำเร็จ ส่วนใหญ่เราจะใช้ digital media ล้วนๆ เช่น video clips การสอนจากต่างประเทศ ซี่งหาได้ง่ายๆจากเวปต่างประเทศ และหาได้หลายๆระดับเพื่อให้เหมาะกับระดับความรู้ของเด็กที่จะสอน การใช้ computer software อย่างชำนาญเพื่อสร้างสื่อเหล่านี้จะช่วยได้มากๆ ครูที่มี digital media ที่ใช้สอนได้ดีๆ ใส่ไว้ใน netbook เครื่องเล็กๆน้ำหนักแค่ประมาณ 1 กก  ถ้าสถานศึกษาให้ความร่วมมือโดยมีลำโพง projector กับ จอภาพ แบะ high speed Internet ไว้ให้ จะทำอะไรที่มหัศจรรย์มากๆได้ จะทำได้แม้กระทั่งสอนข้ามจังหวัด ข้ามประเทศ หรือข้ามทวีป ข้อบกพร่องหลักที่ควรขจัดออกไป (จริงๆแล้วมันมีหลายข้อ แต่เขียนไว้ให้แค่นี้) จากการเห็นครูชั้นนำในโครงการ รู้สึกจะเป็นโรงเรียนนำร่องหรืออะไรแบบนี้นะ (ที่เขาถ่าย video clips การสอนมาให้ดู) กับที่เห็นติวเตอร์คนดัง ระดับประเทศ สอน (ที่อัด video clips มาให้ดู) เราพบว่า ความดังและความน่าเลื่อมใสของครูและติวเตอร์เหล่านี้ ที่เกิดจากการอธิบายหลัก grammar หรือ หลักการทำข้อสอบ reading comprehension (โดยการอธิบายว่าข้อนั้นผิดเพราะอะไร และข้อนี้ถูกเพราะอะไร) ได้เป็นตุเป็นตะ จนทำให้นักเรียนเคลิ้มนั่นแหละ "เป็นตัวถ่วง!" นั่นก้อเพราะว่านักเรียนมัวแต่ฟังภาษาไทยจนรู้วิธีทำข้อสอบ แต่แทบไม่เคยฝึกฟังหรือพูดอังกฤษจริงๆเลย ความเข้าใจจากการฟังคำอธิบายยาวๆ ส่งผลให้ทำข้อสอบได้ แต่พอไปเรียนในระดับอุดมศึกษา กลายเป็นเขียนภาษาอังกฤษผิดธรรมชาติหมดเกือบทุกบรรทัด ทั้งๆที่ทำข้อสอบ grammar ได้คะแนนดี...!!!!!นั่นก้อเพราะว่าในกระบวนการสอนไม่ได้มีขั้นตอนที่ฝึกให้นักเรียนหัดคิดเป็นภาษาอังกฤษเลย นักเรียนจึงไม่ได้พัฒนา special senses หรือ intuition เพื่อให้นักเรียนสามารถเข้าใจและใช้งานภาษาอังกฤษได้อย่างเป็นธรรมชาติ นั่นเอง... ^ แต่ถ้ามองให้ลึกๆมันก้อเป็นไปได้ที่ข้อบกพร่องอันนี้มันเกิดจากการที่ตัวครูหรือติวเตอร์เองบางทีอาจเก่ง grammar กับศัพท์แต่ก้อยังพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เป็นธรรมชาตินั่นเอง ซึ่งถ้าพัฒนา special senses หรือ intuition ขึ้นมาได้ นักเรียนก้อจะคิดคำตอบข้อสอบได้เองโดยที่ครูไม่ต้องสอนทำข้อสอบเลยแม้แต่นิดเดียว... คนที่เรียนภาษาอังกฤษโดยคลุกคลีกับภาษาจริงๆ ไม่ใช่เรียนแบบทฤษฎีเป็นหุ่นยนต์ จะรู้ว่าสิ่งที่อยู่เหนือกฎเกณฑ์ของ grammar คือ special senses และ intuition ที่เราต้องพัฒนาขึ้นเพื่อเป็นเหมือนเรดาร์นำทางว่าผู้เรียน จะเลือกทางเดินแบบไหนในการรับรู้ภาษาและนำมันไปใช้งานจริงๆได้อย่างมีประสิทธิภาพ... แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 19:27:34 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 54 19:24:38 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 19:15:55

ความคิดเห็นที่ 2 อ้าวแล้วคุณ จขกท ที่กำลังจะเรียนปริญญาโทการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ 2 (ได้ข้อมูลจากกระทู้ล่างๆ) จะไม่แสดงความคิดเห็นอะไรในเรื่องนี้บ้างเลยหรอกหรือ? ถ้าคุณเขียนภาษาไทยไม่ค่อยถนัดจะถกกันยาวๆเป็นภาษาอังกฤษก้อได้นะ เราพอเขียนภาษาอังกฤษเรื่องพวกนี้ได้นิดๆหน่อยๆ (คือเรียนมาแบบงูๆปลาๆจาก google อ้ะ) แต่จะพยายามเขียนเท่าที่เขียนได้ เพราะเราก้อกำล้งฝึกภาษาอังกฤษอยู่เหมือนก้น... แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 54 12:50:26 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 12:48:31

ความคิดเห็นที่ 3 โรงเรียนที่ผมสอนนั้นเป็นโรงเรียนที่ค่อนข้างห่างไกลความเจริญ ระดับภาษาของเด็กนั้นไม่ดีเท่าที่ควร ผมไม่สามารถสอนเด็กโดยใช้ภาษาอังกฤษได้มากนัก พอพูดยาวๆ เด็กก็จะเริ่มงง และมีอาการต่อต้านภาษาอังกฤษ ผมจึงต้องใช้วิธีการพูดช้าๆ สั้นๆ และให้นักเรียนหัดพูดตามจาก cd แต่ที่ต้องเพิ่มเข้ามา คือ การเขียนประโยคที่พูดนั้นให้นักเรียนได้ไปฝึกที่บ้านด้วย ส่วนเรื่อง grammar นั้น เป็นเรื่องที่น่าหนักใจมากที่สุด เพราะว่านักเรียนของผมนั้น มีพื้นฐานภาษาอังกฤษไม่ดีเลย ผมต้องไล่สอนใหม่ตั้งแต่ a-an ไปเรื่อยๆ ยอมรับเลยว่าความรู้ที่ให้เด็กนั้น ไม่ใช่ระดับที่ทางกระทรวงกำหนด หากผมสอนตามที่มีมาตรฐานมานั้น นักเรียนคงไม่อยากเข้าห้องเรียนภาษาอังกฤษเป็นแน่แท้ จากคุณ : titlezworld เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 21:55:53

ความคิดเห็นที่ 4 เราว่าทุกที่พบปัญหาแบบนี้ค่ะ เด็กๆ จำเป็นต้องเรียนปรับพืิ้้นฐานกันเยอะมาก เราสอนนอกระบบ เท่าที่คุยกับเด็กๆ และติวมา จึงได้รับรู้ว่าส่วนมากก็แก้ไขปัญหาการสอบไม่ผ่าน โดยการให้แนวข้อสอบก่อนสอบจริง พอเวลาสอบจริงก็ออกตามแนวข้อสอบเลย เด็กก็ผ่านได้ เข้าใจว่าถ้าไม่ทำอย่างนัี้้นก็คงตกยกห้อง - -" ถ้า จขกท.มีใจทุ่มเท ไม่กลัวเหนื่อยก็คงต้องติวนอกเวลาเิพิ่ม หรือจัดแบบฝึกหัดเสริมให้ จากคุณ : Lovely Creature เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 23:30:00

ความคิดเห็นที่ 5 อ้อ...จากการพบตัวอย่างข้างบน เราจึงไม่รู้สึกประหลาดใจนัก ถ้าเด็กๆ จะสอบโอเน็ตได้คะแนนแย่ๆ น่ะค่ะ พอรู้ที่มาที่ไปก็...ได้แต่นั่งทำใจ จากคุณ : Lovely Creature เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 23:31:24

ความคิดเห็นที่ 6 วิธีแก้ปัญหาที่กล่าวไว้ใน คคห 3 คือการเสาะแสวงหาสื่อใหม่ๆ นักเรียนระดับนี้ ใช้ Side by Side สอน เหมาะที่สุด ไปดูข้อมูลได้ที่นี่ http://www.pearsonlongman.com/ae/marketing/sidebyside/ มันมี 4 ตอน มีทั้งหนังสือและ mp3 บทแรก ของเล่นแรกสอนตั้งแต่ verb to be (คือน่าจะตั้งแต่ระดับประถมไปเลย) มันสอน conversation กับ grammar ไปพร้อมๆกัน มีการ์ตูนให้ดูในหนังสือ น่าสนุก วิธีการก้อคือให้เด็กฟัง audio แล้วหัดพูดตามตัวอย่างประโยค วิธีฟัง audio ครูต้องหยุดเสียงให้ถูกจังหวะ ถ้าจะให้ดี ตอนแรกให้เด็กหัดฟังแล้วพูดตามโดยไม่ให้เด็กเห็นตัวหนังสือ (คือตอน present รอบแรก ยังไม่ให้ดูหนังสือหรือ sheets ที่ทำจากหนังสือ) ถ้าเด็กฟังไม่รู้เรื่อง ครูก้อพิมพ์ข้อความบนคอมพิวเตอร์ (ต่อกับ projector ฉายขึ้นจอ) แล้วลากเส้นโยง connected speech เพื่อ link พยางค์ทีมี elision (เสียงรวบสั้น) กับ assimilation (เสียงเปลี่ยนไป) ซึ่งจะทำได้ครูต้องมีความรู้เรื่อง phonetics and phonology บ้างพอสมควร... จากนั้นก้อให้เด็ก improvise นั่นก้อคือ มองรูปภาพในแบบฝึกหัด แล้วมองคำศัพท์ที่ให้มาแค่ไม่กี่คำ แล้วหัดสร้างประโยคใหม่โดยการเลียนแบบประโยคตัวอย่าง โดยการเปลี่ยน subject, verb, object, modifier, etc.  นี่เป็นการสอน subject and verb agreement ตั้งแต่ระดับต้นๆ เพราะขนาดเด็กมหาลัยที่อ่อนๆภาษาอังกฤษมากๆ subject and verb agreement ยังผิดเพียบเลยหละ... การฝึก improvisation จะทำให้เด็กซึมซับ grammar ไปเองตามธรรมชาติ ถัดจากนั้นก้อต่อยอดเป็น role play หรือ dramatization คือให้เล่นละครกัน เป็นฉากๆ การทำ improvisation ถ้าทำได้คล่องแบบแม่ประยูรกับทินกรเล่นลำตัด คือคิดได้เองสดๆ ละก้อ fluency จะพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ถ้าครูเก่ง writing พอสมควร ก้อจะคิดแบบฝึกหัด และคิด scenarios เพิ่มเติมจากหนังสือได้อีกตั้งมากมาย หนังสือ Side by Side ถ้ารู้วิธีใช้อย่างถูกต้อง สอนครบ 4 เล่ม เด็กจะรู้ grammar และ sentence structure types จนครบถึงขั้นระดับ ม.6 แต่จะไม่ได้ศัพท์มากเท่าระดับ ม.6 เว้นเสียแต่ว่าครูจะสอน reading comprehension เพิ่มโดยอาศัยสื่อจากแหล่งอื่นๆมาเสริม (เช่นตัดบทความดีๆจากเวปฝรั่งมาสอน) ซึ่งถ้าค้นคว้าหาวิธีการพลิกแพลงให้ดีๆ จะพบว่า การสอน reading กับ writing พร้อมๆกันไปเลย (หรือที่เขาเรียกว่า reading towards writing) มันเป็นไปได้อย่างแน่นอน แต่ครูที่จะสอนได้จะต้องเก่งภาษาอังกฤษสูสีฝรั่งเจ้าของภาษาที่เขียนภาษาอังกฤษเก่งๆ... สรุปแล้ว ความสำเร็จในการสอน มันก้อไม่ใช่เฉพาะความเชี่ยวชาญทางด้านภาษาของครูแต่อย่างเดียว หากแต่ว่าครูต้องออกแรง "ค้นหาสื่อดีๆ ให้เหมาะกับระดับความรู้ของนักเรียน" และรู้วิธี "เล่นแร่แปรธาตุสื่อด้วยวิธีการที่ทันสมัย" นั่นก้อคือใช้ความรู้เรื่อง computer software และ Internet การเล่นแร่แปรธาตุ ที่ดีที่สุดในกรณีนี้ ก้อคือแทนที่จะใช้ระบบถ่ายเอกสาร เราหา หรือสร้าง ebooks ขึ้นมา แล้ว print บทเรียนออกจากคอมพิวเตอร์ทีละบทสำหรับแต่ละ session ที่สอน แต่ตอน present ถ้าโรงเรียนเอื้ออำนวยอุปกรณ์ ครูก้อแค่แบก netbook น้ำหนักประมาณ 1 กก เข้าไปต่อกับ projector และจอ กับลำโพง ที่โรงเรียน แล้ว present ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ยิ่งถ้ามีเน็ตความเร็วสูงให้ด้วย หละจะสามารถสอนข้ามจังหวัด ประเทศ หรือทวีปก้อยังได้ netbook เรามี hard disk จุถึง 300 กว่า GB (จริงๆแล้วต่อ usb hard disk ความจุสูงๆเพิ่มได้ แต่ไม่จำเป็น) ซึ่งเก็บ digital media มากพอที่จะสอนภาษาอังกฤษระดับประถมได้จนสูงถึงระดับสูงๆมากๆได้...โอ้ ซึ่งยังขี้เกียจคำนวณว่าจะสอนได้ระดับสูงมากแค่ไหน...เพราะเราหา digital media มา และสร้างขึ้นใหม่เอง (เล่นแร่แปรธาตุ) เอาไว้อีกตั้งมากมาย เราไม่ได้เรียนเอกอังกฤษไม่ได้เรียนครู แต่เราค้นคว้าเรื่องพวกนี้แค่ to satisfy my curiosity เท่านั้นเอง แต่พอจะลงมือสอนจริงๆเข้าเราไม่มีที่จะสอน คือไม่อยากลงทุนเปิดโรงเรียนติว อยากจะสอนในบ้านตัวเอง แต่พ่อเราไม่ชอบให้คนแปลกหน้าเข้ามา เราก้อเลยบางทีแบก netbook ออกไปสอนภาษาอังกฤษตัวต่อตัวตามห้างสรรพสินค้าเล่นๆสนุกๆ ซึ่งได้เงินไม่มากนัก จริงๆแล้วรายได้หลักของเราคือการแปลเอกสาร แต่เมื่อหลายสิบปีก่อนเราเคยประสบความสำเร็จอย่างงดงามในการสอนภาษาอังกฤษ (ได้เงินเยอะมากๆ) แต่ดันทลึ่งอยากจะเป็นนักแปล ตอนนั้นเรามีโรงเรียนกวดวิชาของตัวเอง แต่ปิดไป (ทั้งๆที่ยังทำเงินได้ตั้งมาก) เพราะบ้าอยากเป็นนักแปล ด้วยความโง่ แต่ตอนนี้เราไม่อยากเล่นกายกรรมโดยการลงทุนไปเช่าที่แพงๆเปิดโรงเรียนกวดวิชาใหม่แล้วหละ แต่ถ้าเกิดพ่อเราจากเราไปแล้วทิ้งบ้านทั้งหลังไว้ให้เรา ถามว่าเราจะสอนภาษาอังกฤษด้วยวิธีการและด้วย digital media ที่เราสะสมไว้หรือไม่ คิดๆแล้วคำตอบคือ "ไม่" เพราะเราคำนวณทางหนีทีไล่ดูแล้วเห็นว่าหมู่บ้านเรามีฝรั่งรวยๆจาก nichada thani หลงเข้ามาตั้งมากมาย "เราเปิดสอนภาษาไทยให้ฝรั่งน่าจะได้เงินมากกว่าน่ะ...555+++..." ฟังๆแล้วตลกว่าทำได้ไง ที่เรามั่นใจว่าได้ ก้อเพราะว่าเราโชคดีค้นเจอตำราเร้นลับ (พร้อมสื่อการสอนครบชุด) ที่ใช้สอนภาษาไทยให้ชาวต่างขาติได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งนักภาษาศาสตร์ขั้นนำของโลกสร้างสรรค์เอาไว้ครบชุดอย่างน่ามหัสจรรย์ มีประสิทธิภาพมากๆ ซึ่งเราเชื่อว่าเราสามารถใช้ตำราและสื่อเหล่านี้สอนภาษาไทยให้ต่างชาติได้ไม่แพ้คนไทยที่เรียนจบปริญญาโทด้านการสอนภาษาไทย ^ ขยายความ แนวคิดหลักๆของเรามันก้อคือว่า "ตัวแปรที่สำคัญที่จะทำให้การสอนประสบความสำเร็จมันมิใชวุฒิการศึกษาของครูตายตัว อย่างที่ระบบการศึกษาไทยกำหนดไว้แบบหลงผิด เหมือนคนตาบอดคลำทางไป" หากแต่มันเป็น precise logic and creative imaginations ที่จะทำให้ครูมีสมองพลิกแพลงในการค้นหาและสร้างสรรค์หรือตัดต่อ (เล่นแร่แปรธาตุ) สื่อการสอนที่ดีที่สุด และเหมาะที่สุดสำหรับระดับความรู้ของนักเรียน และเหมาะกับสถานการณ์จริงในการสอน อีกทั้งรู้จักวางแผนการสอน และการวัดผลอย่่างยืดหยุ่น แม่นยำ และมีประสิทธิภาพอีกด้วย... และปัจจัยที่สำคัญที่สุดก้อคือ "ครูต้องหมั่นศึกษาเพื่อเพิ่ม proficiency in English ของตนเองอยู่ทุกวัน โดยไม่ว่างเว้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้เราสามารถเรียนได้ด้วยตัวเอง" เมื่อพิจารณาถึงเงื่อนไขต่างๆในการศึกษาแบบไทยๆ (ข้อจำกัดจากกฎเกณฑ์ต่างๆ) เราน่าจะสรุปได้ว่า ครูที่เก่งที่สุดน่าจะเป็นครูนอกระบบที่สอนที่บ้านหรือที่โรงเรียนกวดวิชาของตัวเอง ไม่ใช่ครูในระบบที่ต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของระบบการศึกษาแบบไทยที่มีแต่ข้อจำกัดตั้งมากมาย   แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 54 10:38:43 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 54 10:32:47 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 54 10:23:33 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 10:10:18

ความคิดเห็นที่ 7 ข้อคิดที่น่าสนใจก้อคือว่าตอนที่เราพูดใน คคห 6 เรื่องการลากเส้นโยง connected speech คิดๆไปให้ไกลกว่านั้นก้อคือน่าจะต้องใส่ stress ไว้ด้วย และคิดๆไปให้ไกลกว่านั้นอีก ทำไมไม่สอน phonetic transcription (สอนเขียนตัว IPA) ตั้งแต่ระดับต้นๆ? ในการสอนภาษาจีนเขายังสอน pinyin ซึ่งเป็น phonetic alphabet (ที่ใช้อักษร Roman กับเครื่องหมายต่างๆ) มาใช้ออกเสียงในระบบของภาษาจีน ซึ่งใช้สอนเด็กตั้งๆแต่เล็กๆก่อนแล้วถึงสอนเขียนอักขระจีนจนประสบความสำเร็จ คำถามที่น่าสนใจก้อคือ "เราจะทำแบบนี้กับการสอนภาษาอังกฤษบ้างได้หรือไม่?" ข้อแตกต่างอาจเป็นว่าอักขระจีนเขียนยากกว่าเขียน a - z มากๆ จึงต้องมี pinyin มารองรับในเบื้องต้น แต่กระนั้นก้ออย่าได้วางใจไอ้ a - z เพราะมันทำให้เขวเอาได้ง่าย เนื่องจากการผสมกลุ่มตัวอักษร(พยัญชนะและสระ)set เดียวกัน (ในส่วนใดส่วนหนึ่งของคำศัพท์) เวลากลุ่มตัวอักษรนั้นเปลี่ยนไปอยู่ในคำศัพท์ตัวอื่น มันออกเสียงเพี้ยนไปกันคนละเรื่องบ่อยๆ ทำให้บางครั้งเด็กซึ่งมีระบบตรรกะที่แม่นยำกลายเป็นสะกดหรือออกเสียงภาษาอังกฤษผิดไปเลย ก้อมี... นี่เป็นอีกปัญหาหนึ่งที่ครูน่าจะลองบริกรรมดูดีๆว่ามันมีทางหนีทีไล่ทั้งหมดกี่ทาง... สรุปแล้วเราคิดถึงการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ 2 เหมือนการ "เล่นเกม" แบบเล่นหมากรุกหรือทดสอบ computer software เพื่อลับสมอง ซึ่งเป็นการเล่นสนุกเพื่อความบันเทิงของเรานั่นเอง เราไม่ได้มองดูการสอนภาษาอังกฤษเป็นเหมือนวิชาครูแบบเป็นทฤษฎี pedagogy ที่น่าเบื่อหน่าย... แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 54 11:57:58 แก้ไขเมื่อ 13 พ.ค. 54 11:15:25 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 54 11:09:50