PANTIP.COM : K10591388 จากประวัติศาสตร์ ทุกยุคทุกสมัย บทสรุป คนดีหรือคนเลวได้ดีกว่ากันครับ [ประวัติศาสตร์]

ความคิดเห็นที่ 8

ไม่เข้าใจคำถามของ จขกท. ตรงคำว่า"ได้ดี"หมายถึงอะไรครับ
คนดี มีนิยามว่าอย่างไร เพราะกินความกว้างมาก ตอบยาก ทางโลก หรือทางธรรม

ถ้าแยกง่ายๆ คนดีทางโลก คือ กินอุดมการณ์ กับไม่กินอุดมการณ์

ถ้าเป็นการปกครองต้อง
โหด เลว ดี กินอุดมการณ์ ต่อประชาชนในแคว้น ถือว่า ดี แต่เลวในสายตาแคว้นที่ถูกทำลาย เสียผลประโยชน์

โหด เลว ดี ไม่กินอุดมการณ์ มุ่งสนองตัณหาตัวเองและพวกพ้องกลุ่มเล็กๆ โดยรีดนาทาเร้นจากคนทั้งแคว้น ถือว่าเลว แต่ต่างแคว้นบอกว่าดี เพราะจะใช้เป็นข้ออ้างมายึดดินแดน

วีรบุรุษของเผ่านี้ กลายเป็นจอมมารของเผ่านั้น ได้ไม่ยาก เพราะประชาชนตัดสินที่ผลประโยชน์ที่เขาได้รับ

คนจีนแดงปัจจุบันมีสำนวนว่า
"บัณฑิตทิ้งแนวคิด วิธีการ ให้ชนรุ่นหลัง ทรราช ทิ้งสิ่งก่อสร้างให้ประชาชนมีรายได้"

กลอนสุนทรภู่กล่าวไว้ว่า
"รู้สิ่งใดไม่สู้รู้วิชา รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี"

หลวงวิจิตรวาทการ
"จงทำดี แต่อย่าเด่น จะเป็นภัย ไม่มีใคร เขาอยากเห็น เราเด่นเกิน"

เราเราอยู่ในโลกความเป็นจริงที่มีคนดี เลว ปะปนกัน ถ้าทำงานใหญ่ จะจบด้วย"ดี"ยาก เพราะคนเลวไม่ปล่อยเราไว้เป็น"หนามตำใจ" ต้องหาทางกำจัดเสีย

คนดี ที่ได้ดี ตายดี มักไม่เด่นดัง ถ้ามีนายใหญ่ที่มีคุณธรรม ไม่ให้คนเลวมารังแก จึงผงาดได้ตลอดรอดฝั่ง

มหาตมะ คานธี เสียสละทั้งชีวิต ครอบครัว วรรณะ มาอยู่อาศรม ให้เมีย"ล้างห้องน้ำ" ซึ่งเป็นงานของคนวรรณะต่ำ เมียเพียงคนเดียวตายในคุกที่ติดด้วยกัน
เรียกร้องเอกราชสำเร็จ จนต้องโดนยิง ทรัพย์สินไม่ได้มีมากมาย ความเป็นอยู่แบบชาวบ้านจนๆ ต้องปลูกฝ้าย ทอผ้าเอง มีแค่หนึ่งไม้เท้ากับความกล้า แต่ท่านไม่เคยเลิกล้มอุดมการณ์

ถ้านับด้านวัตถุ เนื้อหนัง คนดีแทบไม่ได้รับเลย อย่างมากแบบกลางๆ
แต่ไม่มีความหวาดระแวง มีคนจริงใจ มีศัตรูน้อย จึงมีชีวิตที่มี"ความสุข"

คนเลวอยู่บ้านหลังโต เสื้อผ้าเครื่องประดับสวยๆ มีสาวสวย หนุ่มหล่อมาบำเรอ เงินทองมีคนมาให้ แต่ต้องอยู่บนความหวาดระแวงตลอดเวลา เพราะตนเองรู้ดีว่า ไม่มีใครจริงใจ คิดทรยศได้เสมอไม่เว้นแม้แต่สายเลือดเดียวกัน จึงไม่มี"ความสุข"

ถ้าจขกท.เชื่อว่าคนตายแล้วสูญ
คนดีมีค่าให้เราระลึกถึง บอกเล่า สืบทอดแนวทางเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องมีก็ได้
คนเลวได้ทุกอย่าง แบบแย่งชิง ประเภท ไม่ด้วยเล่ห์ เอาด้วยกล ไม่ด้วยมนต์ เอาด้วยคาถา ทีใครทีมัน ไม่ต้องละอายในเรื่องใด ลูกเขาเมียใครไม่ต้องละเว้น

ถ้าเชื่อว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว มีชาตินี้ชาติหน้า
คนดีมาสร้างบารมี เพื่อนำไปสู่ภพภูมิที่สูงขึ้น จนถึงการหลุดพ้น
คนเลว มาใช้บุญที่เคยสร้างไว้มาเสพสุข โดนไม่สนว่าต้องแลกมาด้วยอะไร

ทำไมคนดี บางคน แคล้วคลาดจากอันตรายตลอดชีวิต
ทำไมสาวสวย แสนดีบางคน รอดปากเหยี่ยวปากกา ได้อยู่ร่วมกับชายแสนดีที่ตนเองรัก ตลอดชีวิต
ทำไม ประชาชนส่วนใหญ่ มีน้ำใจ มีคุณธรรม กตัญญู ไม่เป็นโจรหยาบช้า ไร้คุณธรรม

ความบังเอิญ เหลือเชื่อ ไม่มีในโลก แต่เป็นเรื่องธรรมดาโลก คนโบราณไม่สามารถอธิบายสิ่งเหล่านี้ได้ จึงมีความเชื่อว่ามีเทพเจ้า สิ่งศักดิ์สิทธิ์อำนวยพร ช่วยเหลือ มีการเวียนว่ายตายเกิดจึงทำให้เป็นเช่นนี้ ความเชื่อนี้มีทั่วโลก

ทางยุโรปเหนือมี ศาสนาอาซาทรู เทพเจ้าตายได้ ทุกชีวิตมีชาติหน้า
ทางอินเดียมีหลายศาสนา ที่เชื่อเรื่องนี้ แต่ที่เป็นระบบและแตกต่างที่สุดคือ พุทธศาสนา
ทางตะวันออก นับถือ พระแม่หนีหว่า พญาแถน สร้างโลก สร้างคน เวียนว่ายตายเกิด

สุขของพระพุทธองค์

ปัญหา หัตถกราชกุมารชาวเมืองอาฬวี ได้เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าประทับบนที่ปูด้วยใบไม้ ในฤดูหนาวอันเยือกเย็น ซ้ำมี"หิมะตก"ในระยะเวลาแปดวัน มีพื้นดินแตกระแหง ลมเวรัมพะก็โหมพัด ผ้าย้อมฝาดของพระพุทธองค์ก็บาง จึงกราบทูลถามว่า
พระองค์ทรงเป็นสุขดีหรือ ?

พุทธดำรัสตอบ “ดูก่อนกุมาร เราอยู่เป็นสุขดี เราเป็นคนหนึ่งในบรรดาคนที่อยู่อย่างมีความสุขในโลก...
ดูก่อนกุมาร เราจักย้อนถามท่านในข้อนี้...ท่านจะเป็นความในเรื่องนั้นอย่างไร คฤหบดีหรือบุตรคฤหบดีในโลกนี้ มีเรือนยอดที่เขาฉาบทาสีทั้งภายในภายนอก ลมพัดเข้าไม่ได้มีบานประตูมิดชิดในเรือนยอดนั้นมีบัลลังก์ ซึ่งปูลาดด้วยผ้าลาดมีขนยาว... ข้างบนมีเพดาน มีหมอนสีแดงวางไว้ทั้งสองข้าง ตามประทีปน้ำมันจุดไว้สว่างไสว
ภรรยาสี่นางพึงบำรุงบำเรอด้วยสิ่งที่น่าพออกพอใจ
ดูก่อนกุมาร ท่านจะเห็นข้อนั้นอย่างไรคฤหบดีหรือบุตรคฤหบดีนั้น อยู่เป็นสุขหรือหาไม่”

หัตถกราชกุมารทูลตอบว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ คฤหบดีหรือบุตร คฤหบดีนั้นพึงอยู่เป็นสุข และเขาเป็นหนึ่งในจำนวนคนที่อยู่เป็นสุขในโลก”

พุทธดำรัสตรัสว่า “ดูก่อนกุมาร ท่านจะเห็นความข้อนั้นอย่างไร ? คฤหบดีหรือบุตรแห่งคฤหบดีพึงเกิดความเดือดร้อนทางกายหรือทางจิต ซึ่งเกิดแต่ ราคะ.. โทสะ... โมหะ อันเป็นเหตุให้ผู้ที่ถูกมันเผาอยู่เป็นทุกข์ มิใช่หรือ ?”

หัตถกราชกุมารทูลตอบว่า “อย่างนั้นพระเจ้าข้า”

พุทธดำรัสตรัสว่า “ดูก่อนกุมาร คฤหบดีหรือบุตรคฤหบดีนั้น ถูกความเร่าร้อนอันเกิดแต่ราคะใด.... เกิดแต่โทสะใด.... เกิดแต่โมหะใด... เผาลนอยู่จึงอยู่เป็นทุกข์ ราคะ... โทสะ.. โมหะนั้น ตถาคตละได้แล้วอย่างเด็ดขาด ถอนรากขึ้นแล้ว ทำให้เหมือนตาลยอดด้วน... เพราะฉะนั้น เราจึงอยู่เป็นสุข...”

หัตถกสูตร ติก. อํ. (๔๗๔)
ตบ. ๒๐ : ๑๗๓-๑๗๕ ตท. ๒๐ : ๑๕๕-๑๕๖
ตอ. G.S. ๑ : ๑๑๙-๑๒๑
http://www.84000.org/true/605.html

แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 54 06:52:44
แก้ไขเมื่อ 25 พ.ค. 54 16:09:48

จากคุณ : ต็กโกวคิ้วป้าย

เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 13:26:36