PANTIP.COM : K10678346 การสอนพิเศษของคุณครั้งแรกเป็นอย่างไร? [การศึกษา]

ความคิดเห็นที่ 7

กรณีการสอนพิเศษของเรามัน ironical น่ะ คือความสำเร็จมันไม่ได้คู่กับความเก่ง และความเก่งมันก็ไม่ได้คู่กับความสำเร็จ:

คือตอนสอนใหม่ๆไม่รู้วิธีสอนแต่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าราคาแพงมากๆจากต่างประเทศไปสอน conversation ให้พวกคุณหญิงคุณนายตามบ้านและสำนักงาน ชวนคุยลูกเดียว ได้เงินมาบานเลย เราไม่เห็นนักเรียนจะได้อะไรมากนักเลยแต่นักเรียนก็ดันพอใจจ้างให้เราไปสอนต่อเนื่องกันเป็นปีๆ ยิ่งทำให้ตัวเอง feel guilty มากๆ เราก็เลยหาหนังสือจากต่างแดนมาเรียนด้วยตัวเอง ส่วนใหญ่เป็นตำราพวก teaching English as a foreign language จากนั้นลองไปสอนที่โรงเรียนสอนภาษาแห่งหนึ่งซึ่งพวกครูฝรั่งทำ workshop กันเรื่องวิธีแก้ปัญหาในการสอนภาษาอังกฤษให้คนไทย และวิธีสร้างสื่อการสอน วางแผนการสอนฯลฯ

พอเก็บเงินได้แล้วเอามาเช่าห้องแถวเปิดติวเด็ก ม.6 ข้อสอบอังกฤษสำหรับ Entrance ตอนนั้นเรารู้ทางหนีทีไล่เยอะขนาดสอนแค่ปีการศึกษาเดียวนักเรียนอ่าน textbooks ภาษาอังกฤษรู้เรื่องสบายๆ เปิด dictionaries อังกฤษ-อังกฤษคล่อง นักเรียนพวกนั้นถ้าเราสอนอีกแค่ 6 เดือนเราว่าพวกเขาสอบ TU-GET ได้คะแนนเกือบๆเต็ม 1000 สบายๆ เงินเราก็ได้มาก แต่ถามว่าความสำเร็จแบบนี้เป็นความพึงพอใจไหม? ตอบ no

เหตุผลก็คือความสำเร็จสุดยอดของติวเตอร์ดูเหมือนจะมาจากการทำให้นักเรียนสอบได้เท่านั้น

มันมีวิธีการสอนอย่างอื่นที่สอนให้นักเรียนได้ไปครบทุกทักษะ แต่ course แบบนั้น "ขายลำบาก" เพราะนักเรียนส่วนใหญ่ที่เข้ามาเรียนมาเรียนเพื่อสอบ

นานๆเข้ารู้สึกอึดอัดไม่อยากแต่งตัวเรียบร้อย เราอยากไว้ผมยาวๆ แล้วใส่เสื้อผ้าราคาถูกๆ ทำตัวสบายๆ ก็เลยเลิกสอนแล้วเปลึ่ยนไปทำงานเป็นนักแปล

พอมีอินเตอร์เน็ตเรากลับมาค้นคว้าใหม่เรื่องการสอนภาษาอังกฤษโดยอาศัย digital media เป็นตัวช่วย เราเรียนรู้เรื่องการสอนภาษาอังกฤษมากยิ่งๆขึ้น แต่ไม่ค่อยอยากกลับไปสอนอีกแล้วเพราะตอนนี้เราไว้ผมยาวเกือบถึงก้นแต่งตัวไม่เรียบร้อย นักเรียนเห็นแล้วไม่เลื่อมใส เพราะหน้าตาท่าทางเรา version ใหม่นี้ไม่เหมือนครูสอนภาษาอังกฤษหรอกแต่เหมือน rock singer ซะมากกว่า...555+++... แต่เราก็ยังค้นคว้าเรื่องการสอนภาษาอังกฤษอยู่ต่อไปเรื่อยๆนะ ความรู้ที่ได้เก็บไว้สอนตัวเอง ตอนนี้เรากำลังทดลองตัดต่อ digital media เอาไว้สร้างสื่อสอนภาษาบน website ค้นคว้าเล่นๆสนุกๆ ไม่รู้จะเอาความรู้นี้ไปทำอะไร แต่เพิ่งคิดขึ้นมาได้ว่าเราน่าจะเปลี่ยนเป็นสอนภาษาไทยให้ฝรั่งแทน น่าจะได้เงินง่ายกว่านะ...ตอนนี้กำลังทดสอบ software ที่ใช้งานด้านนี้อยู่

คำแนะนำ จขกท ก็คือความสำเร็จได้มาจากการวางมาดเป็นผู้ดีไว้ก่อน ความรู้มีพอประมาณก็ไปรอด แต่สอนๆไปก็หมั่นค้นตำราจากต่างแดนมาเรียนรู้อะไรใหม่ๆก็ปรับปรุงได้

^
จะกระซิบบอกความลับอะไรให้อย่างหนึ่ง เมื่อ 25 ปีที่แล้วเราเจอแขกคนหนึ่งที่หน้าตาคล้ายฝรั่งเขาเกิดเมืองไทยพูดไทยได้สบายๆ แต่เขาพูดอังกฤษไม่ให้มีสำเนียงไทยได้ แต่ก็ไม่เหมือนฝรั่งเจ้าของภาษา แต่เขาเที่ยวโกหกคนว่าเป็นฝรั่ง แล้วพยายามดัดจริตพูดสำเนียงอเมริกัน แต่ก็ไม่เหมือนหรอก วันหนึ่งเราเข้าห้องน้ำไปเจอหนังสือพิมพ์ Bangkok Post ที่เขาอ่านทิ้งไว้และมีรอยจดศัพท์ "ที่เขาจดคำศัพท์ง่ายๆระดับ ม.6 ที่เขาไม่รู้ไว้บานเบอะเลย" คือเขา "ลักไก่ลูกเดียว" แต่หมอนี่หน้าตาหล่อเหลาเอาซะมากๆ แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าราคาแพงๆ วางมาดเหมือนผู้ดีฝรั่ง มีนักเรียนระดับคุณหญิงคุณนายพวกไฮโซจ้างไปสอน จนเขามีเงินตั้งโรงเรียนสอนภาษาระดับใหญ่ๆมีชื่อเสียง และเขาก็จ้างคนอื่นที่เก่งกว่าสอนแทน สบายไปแล้ว

^
จริงๆแล้วครั้งหนึ่งในอดึตเราก็เกือบจะเจริญรอยตามเขา เพราะเรารู้สึกได้ว่านักเรียนที่จ้างเราไปสอน

"ดูลักษณะภายนอกของเราและเห็นเราเป็นคนหน้าตาดีแต่งตัวดีมากๆก็เลยยอมจ่ายเงิน ทั้งๆที่เราสอนไม่เอาไหนนะ...555+++..."

^
แต่ในสมองเรานะ ได้แต่คิดอะไรแหกคอก rebellious สุดๆ นั่นก็คือ

^
เราอยากจะกลับไปใช้ชีวิตเหมือนพวก hippies สมัยอยู่ต่างแดนอีก ไม่อยากวางมาดเป็นผู้ดี...ก็เลยอำลาจากวงการนี้ไป...
แก้ไขเมื่อ 13 มิ.ย. 54 10:31:51

จากคุณ : fortuneteller

เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 54 10:26:31