ความคิดเห็นที่ 1 ผมว่า  etre และ avoir คงไม่ได้สอนกระจายเหมือนตอน ม.4นะครับ แต่อาจเป็นสอนเพื่อใช้ประกอบในกาลต่างๆ ของภาษาฝรั่งเศส เพราะกริยาทั้งสองตัว เป็นกริยาที่สำคัญ ซึ่งเมื่อพบในกาลที่ต่างกัน ในบริบทที่ต่างกัน ก็ใช้ไม่เหมือนกัน อย่างเช่น เรารู้อย่างชัดเจนทะลุปรุโปร่งหรือไม่ว่า passe composer กริยาตัวใดต้องผันกับ etre หรือกริยาตัวไหนต้องผันกับ avoir หรือกาล imparfait  วิธีการผันกริยามันก็ต่างออกไปอีก ส่วนเรื่องตัว Z  จริงๆสำเนียงในอังกฤษ ก็ไม่ได้ออก Zee เขาก็ออก zed (คล้ายๆเสียงคนไทย) ดังนั้นจะเรียกว่าผิดก็คงไม่ผิดหนะครับ ปัญหาคือ ที่น้องกล่าวว่าวิธีการสอนมันน่าเบื่อ แต่เมื่อน้องคิดว่ามันน่าเบื่อ ผมรู้แล้ว ฉันรู้แล้วเรื่องนี้ แต่ได้ไปลองค้นคว้าหาความรู้เพิ่มเติมหรือเปล่า แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 54 20:42:08 จากคุณ : สัญญาณหางปลา เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 54 20:41:07

ความคิดเห็นที่ 2 เบื่อมาก อาจารย์สั่งรายงาน นักเรียนก๊อปวาง ได้คะแนน จากคุณ : ปอจ๋าจ้ะ เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 54 21:13:53

ความคิดเห็นที่ 3 คุณ จขกท คงต้องปลงค่ะ  ปัญหาเรื่องที่คุณบอกก็เป็นมาตั้งแต่รุนเราเมื่อ 20 ปีก่อน จำได้ว่าตอนเราจบ ม.6 grammar นี่เก่งเลย จำได้หมด แต่ฟังไม่ออก พูดแล้วเจ้าของภาษาฟังไม่รู้เรื่อง เซ็ง ไปเรียนเพิ่มเติมกับสถาบันภาษา หรือฝึกเองจากwebsite VOA ,BBC  หรือตาม website ที่ผู้เชี่ยวชาญในห้องนี้หลายคนแนะนำสิคะ เช่น คุณ senior , คุณ fortunteller  การอยากเป็นคนเก่งไม่ใช่หมายความว่า เข้าฟัง lecture ท่องตามที่ครูบอกเท่านั้น สมัยนี้ยังดีมี internet ต่้องการรู้อะไร ก็search ได้เกือบหมด สอนการบ้านกันใน internet ก็เยอะแยะ เราล่ะอิจฉาเด็กสมัยนี้จริง ๆ จากคุณ : accytu46 เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 54 23:31:36

ความคิดเห็นที่ 4 ภาษาจีนมีพยัญชนะที่ไหนหรอคุณ มันเป็นอักษรภาพ ไม่มีการมาผสมพยัญชนะ สระ อะไรแบบนั้นนะ หรือครูคุณสอนเพี้ยนขนาดนั้นเลยเชียว น่ากลัวมาก จากคุณ : เว็บโลกสวย เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 00:38:24 A:140.119.202.18 X: TicketID:320898

ความคิดเห็นที่ 5 "..ฝรั่งถาม "What's your name?" ผมต้องตอบ "My name is KungDekZa." อย่างนั้นเลยเต็มๆใช่ไหม?.." >> ก็ไม่จำเป็นหรอก คุณอาจจะตอบว่า "No, my name is James Dean." ก็ได้ เพียงแต่คุณต้องรู้ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่ ผมเห็นด้วยว่าการสอนภาษาในโรงเรียนของเราโดยภาพรวมยังด้อยประสิทธิผล ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเราไปสอนสิ่งที่ต้องเป็นทักษะโดยใช้วิธีเดียวกันกับการสอนให้เกิดความรู้ มันก็เลยเดี้ยง เพราะว่าสอนในห้องเรียนอยู่ไม่กี่ชั่วโมงแล้วก็เป็นการสอนภาคทฤษฎีเสียด้วย พอออกนอกห้องก็ไม่ได้ใช้ กลับไปบ้านก็ไม่ได้ใช้ มันไม่มีทางเก่งหรอก ภาษามันเป็นทักษะ การฝึกทักษะมันต้องทำซ้ำแล้วซ้ำอีกจนขึ้นใจขึ้นมือขึ้นปาก คุณจะเตะฟุตบอลเก่งก็ต้องคว้าลูกบอลลงสนามเตะมันไปเรื่อยๆ ไม่ใช่อ่านตำราเตะฟุดบอล นักฟุตบอลเก่งๆของบราซิลมันเตะบอลข้างถนนมาก่อนทั้งนั้น นั่นคือตื่นขึ้นก็ฟุตบอล เข้าก็ฟุตบอล เย็นก็ฟุตบอล ก่อนนอนก็ฟุตบอล ดังนั้น หากต้องการเก่งภาษาอังกฤษก็ต้องทำเหมือนกัน นั่นคือทำตัวให้่ภาษาอังกฤษอยู่ในความคิดตลอดเวลา สำหรับในประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษตลอดเวลาเช่นอินเดีย มาเลเซีย สิงคโปร์ เขาก็ทำได้ แต่เมืองไทยเรามีสภาพสังคมจิตวิทยาที่ต่างออกไปจากเขา หากมองในแง่นี้ ตัวผู้เรียนที่เป็นคนไทยในเมืองไทยเองก็สำคัญ ต้องสร้างโอกาสให้กับตนเองให้มีบรรยากาศอย่างนั้นให้ได้ ไม่ปล่อยให้โรงเรียนสอนปาวๆแต่ฝ่ายเดียว แต่นักเรียนเองต้องมาฝึกต่อที่บ้านด้วย ไม่อย่างนั้นไม่เก่ง ทำได้ไหม? ได้แน่นอน รับรองร้อยเปอร์เซนต์ ผมทำได้มาแล้ว คุณเคทำได้มาแล้ว คุณหมอดูทำได้มาแล้ว คนอื่นๆอีกเยอะแยะทำได้มาแล้ว เราทำได้ด้วยการสนใจฝึกนำเข้าด้วยการอ่านการฟัง ฝึกส่งออกด้วยการเขียนการพูด ฝึกด้วยตัวเองนอกเหนือไปจากโรงเรียน ไม่รอให้ครูป้อน ผมเองเริ่มด้วยการอ่าน อ่านทุกอย่างที่ขวางหน้า ตอนนี้ผมเขียนตำราแจกฝรั่งได้ทั่วโลก ไปพูดบรรยายให้คนห้าร้อยภาษาฟังมาแล้วทั่วโลก ผมก็อยู่ในสิ่งแวดล้อมแบบไทยๆอย่างที่คุณว่าล้าสมัยน่ะแหละมาก่อน ไม่ได้ไปเรียนเมืองนอกเมืองนาที่ไหน ทำไมผมทำได้? คุณบอกว่า "..ตัวผมเองคิดว่าเด็กนักเรียนอย่างเราควรได้เรียนในสิ่งที่ควรเรียน เรื่องไม่จำเป็นก็ตามแต่จะสมัครใจ.." มันพูดง่ายแต่ทำยาก คุณรู้ได้ไงว่าอะไรจำเป็นไม่จำเป็น? เกิดวันหลังออกจากโรงเรียนไปแล้วเจอสิ่งที่ต้องใช้แต่ไม่ได้เรียนมา ก็จะมีการต่อว่าโรงเรียนอีกว่าละเลย นอกจากนั้นของบางอย่างแม้ไม่ได้ประยุกต์ใช้โดยตรงแต่ว่าก็เป็นสิ่งที่เป็นพื้นฐานจำเป็นสำหรับการต่อยอดเรียนของอย่างอื่น จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 12:15:43

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าคุณบอกว่า tenses เป็นสิ่งที่คุณไม่ได้ใช้ นั่นคือสิ่งที่ทำให้บทสนทนาของคุณสิ้นสุดลงเรียบร้อยแล้วครับ จากคุณ : lARtZnolASt เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 13:16:41

ความคิดเห็นที่ 7 ที่ คคห 4 พูดว่า "ภาษาจีนมีพยัญชนะที่ไหนหรอคุณ มันเป็นอักษรภาพ ไม่มีการมาผสมพยัญชนะ สระ อะไรแบบนั้นนะ หรือครูคุณสอนเพี้ยนขนาดนั้นเลยเชียว น่ากลัวมาก" ตอบ คุณเข้าใจผิดซะแล้ว ภาษาจีนบทเรียนแรกๆเริ่มต้องฝึกออกเสียงพยัญชนะและสระ และผสมเสียง และฝึกเสียงวรรณยุกต์ด้วย (จีนกลางมีวรรณยุกต์ 4 ระดับเสียง) พอได้บ้างแล้วถึงค่อยหัดเขียนอักขระจีน (เป็นอักษรภาพ) ถ้าใครเรียนภาษาจีนแล้วผสมเสียงพยัญชนะกับสระไม่ได้ละก้อ "เรียนให้ตายก็พูดไม่ได้!" สมัยนี้มี dictionaries เป็น software หาศัพท์จีนง่ายหน่อย แต่สมัยไม่มี software "การผสมเสียงพยัญชนะกับเสียงสระได้นี่แหละเป็นหนึ่งในเทคนิคให้คุณหาศัพท์ภาษาจีนจากพจนานุกรมเจอ" เพราะวิธีเปิดหาศัพท์ จะใช้หลักการ 3 อย่างคือ 1. หาจากเสียงที่เปล่งออกมา (ต้องผสมเสียงพยัญชนะและสระเป็น และผันเสียงวรรณยุกต์ได้ ถึงจะหาศัพท์เจอ) 2. นับจำนวนขีดที่มีในอักษรภาพ 3. ไล่หาเอาว่าศัพท์ตัวนั้นประกอบขึ้นด้วยอักษรภาพพื้นฐาน (radicals) ตัวไหนบ้าง หมายเหตุ ภาษามนุษย์ที่ไหนในโลกมันก็ต้องมีเสียงพยัญชนะกับเสียงสระ และระดับเสียงสูงๆต่ำๆ ด้วยกันทั้งนั้นนั่นแหละ ถึงแม้ว่าจะเขียนด้วยตัวหนังสือเป็นภาพก็ตาม สรุป การผสมเสียงพยัญชนะและสระ กับการผันวรรณยุกต์ 4 ระดับเสียงให้ถูกต้อง เป็นหัวใจสำคัญในการปูพื้นฐานวิชาภาษาจีน ถ้าทำไม่ได้ก็ถึงกับเรียนไปสิบชาติก็พูดภาษาจีนไม่ได้เลยหละ! แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 54 14:31:10 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 14:24:27