เขียนไว้เมื่อเดือนที่แล้ว น่าเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ เลยขอลงไว้ที่กลุ่มนี้เลยแล้วกัน
มลายู สู่ สิงหปุระ
๔ วันแห่งการเดินทาง ระหว่างอดีตและปัจจุบัน อันเหลื่อมล้ำซ้อนอยู่ตลอดเส้นทาง ย่ำไปในรอย บนแผ่นดินซึ่งชาวทมิฬได้จารึกอารยธรรมไว้แต่สมัยเริ่มประวัติศาสตร์ ล่องไปตามเส้นทางสำเภาอาหรับ ท่องไปกับความหลังที่ฝรั่งดั้งขอ ฝากไว้ และสัมผัสกลิ่นอายกุลีจีน กลิ่นเหงื่อการค้า ณ.รกรากใหม่ปลายแหลม สุวรรณภูมิ จากต่างถิ่นต่างเผ่าชน ผสมหลากสีสันวัฒนธรรม ลายดอกท้อสานรับเถา องุ่น ผสานเสียงสวดเดือนดาว ภายใต้กลิ่นกำยานและน้ำมันหอม ประสานได้จน เป็นดั่งทุกวันนี้...แทบไม่น่าเชื่อ
จากเพียงส่วนหนึ่งของอาณาจักรศรีวิชัยแห่งไศเลนทรอันรุ่งเรือง สู่สองนคร รัฐใหม่อันรุ่งโรจน์ กัวลาลัมเปอร์ ตึกแฝดสูงเสียดฟ้า สิงคโปร์ ท่าเรือตะหง่านมั่งคั่ง แต่ไม่น่าเชื่อที่สองดินแดนนี้ จะไร้ซึ่งอักษราแห่งตน จนไร้ตัวอักษรแห่งชาติ หนึ่งนั้นใช้ก็แต่เงาอักษรละติน แต่เพียงพูดด้วยลิ้นเสียงมาเลย์ อีกหนึ่ง อ่านเขียนอังกฤษด้วยสำเนียงจริตของจีนโพ้นทะเล
หรือแหลมและเกาะเหล่านี้ จะมิใช่ของใครเลย ไม่มีใครเลย แท้จริงอาจเป็นเจ้าของได้ มีก็เพียง..ผู้ผ่านมา และกำลังจะผ่านไป อาจเพียง..คลื่นและท้องทะเลเท่านั้น คือ..เจ้าของ ซึ่งโอบล้อมไว้อย่างแท้จริง
( น่านฟ้า สิงคโปร์-มาเลย์ )
จากคุณ |
:
บ่าว ยองจรา
|
เขียนเมื่อ |
:
15 มิ.ย. 54 00:14:44
|
|
|
|