|
ผมเห็นว่า เวลานี้มันลามไปสู่การสื่อสารทางการทั่วไปแล้ว พบเห็นได้ในเอกสารการประชุม อีเมล์ติดต่องานภายในที่ทำงาน หรือแม้แต่เว็บข่าวหนังสือพิมพ์ ไม่ว่าจะสังกัดสีอะไร เช่น
1. สับสนในการใช้วรรณยุกต์ เช่น เมื่อคนอยากจะเขียนคำว่า เจ๊ (เสียงตรี) เราจะเห็น การใส่วรรณยุกต์แตกต่างกันไปเป็น เจ้ เจ๋ แสดงให้เห็นว่าคนไทยจำนวนมากแยกแยะ ไม้โท ไม้จัตวา ไม่ออก
หรือผู้หญิงสมัยนี้ แยกวรรณยุกต์ไม่ออกระหว่าง ค่ะ คะ บางคนก็ "คะ" ดะ บางคนอะไรก็ "ค่ะ" ไปตลอด หรือไปเติม ร เป็น คร่ะ คระ คร้า ไม่ต้องคิดมาก ใช้ไปเหอะ ให้ฝ่ายตรงข้ามเดาเอง
2. ผมเดาเอาเองว่า หลักสูตรการเรียนสมัยใหม่ คงไม่ให้ความสำคัญกับการสอนรากศัพท์บาลี-สันสกฤต อะไรคือคำสมาส อะไรคือคำสนธิ คงคิดว่าไม่มีความสำคัญ และเป็นความเชย เช่น - อนุญาต ก็อุตส่าห์เติมสระอิ เป็น อนุญาต - มาตรฐาน ก็ไปเติมสระอา เป็น มาตราฐาน - โทรศัพท์ กลายเป็น โทรศัพย์ หรือมักง่ายหน่อยก็โทละสับ - ประเทศ ขี้เกียจเขียนเว้ย! กลายเป็น ปะเทด - อยุธยา กลายเป็น อยุทธยา เพราะแยกไม่ออกระหว่าง อโยธยา กับ ยุทธ ที่แปลว่า การต่อสู้ - เมืองคุนหมิง ก็อุตส่าห์ไปใส่เป็น คุณหมิง (คนชื่อหมิง) - ทูต ก็ใช้ ท.ทหาร ไปเปลี่ยนเป็น ฑูต (อ่านว่า ดูด นะนั่น)
3. แยกไม่ออกระหว่าง ร กับ ล หรือ R กับ L - แฟลช (flash) กลายเป็น แฟรช แฟต แฟลต - หรอกครับ หรอกค่ะ กลายเป็น หลอกคับ หลอกคะ
ผมเห็นสมัยนี้มีเปิดสถาบันสอนภาษาอังกฤษมากมาย คนก็แห่ไปเรียนกัน แต่ผมกล้าพนันได้ว่า ถ้าคนไทยมีทักษะการเรียนภาษาแย่ๆแบบนี้ ความถนัดด้านภาษาย่ำแย่ มักง่าย ไปเสียเงินเรียนภาษาต่างประเทศจะภาษาอะไรก็ไม่รู้เรื่อง เพราะถ้าแยก R กับ L ไม่ออก ใช้สลับกัน ความหมายก็เปลี่ยนไปแล้ว เช่น หรอก-หลอก, คอก-ครอก, flesh-fresh, canon-cannon Canada กลายเป็น Cannada หรือ China คำง่ายๆพื้นๆ กลายเป็น Chaina
คุณภาพคนสมัยนี้แย่ลงครับ บอกตรงๆ ไม่ใช่เรื่องวิวัฒนาการของภาษาอะไรหรอก
แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 54 14:31:55
จากคุณ |
:
music maniac
|
เขียนเมื่อ |
:
19 มิ.ย. 54 14:29:28
|
|
|
|
|