ความคิดเห็นที่ 1 จากที่ผมเรียน (ไม่ได้เรียนด้านการสื่อสารโดยตรง แต่เรียนการสอน แล้วบทความที่อาจารย์แนะนำให้อ่าน มีเรื่อง วิวัฒนาการการสอนอยู่ครับ ) ขอแสดงความเห็น ดังนี้ครับ ภาษาในยุคก่อน ๆ ที่สอน หรือ เรียนในมหาวิทยาลัย จะเป็นแนว วรรณกรรม หรือ เน้นที่ "ตัวภาษา" (features of language) หรือ ไวยากรณ์/ ภาษาศาสตร์ เป็นสำคัญ... แต่ทว่า ระยะหลัง ๆ โดยเฉพาะช่วงที่เศรษฐกิจของโลกมีการขยายตัวมากขึ้น (ที่บูมมาก ๆ คือ ช่วง 1960s ซึ่งเป็นช่วงจุดกำเนิดของ English for Specific Purposes--ESP) พบว่า ภาษาอังกฤษเป็นภาษากลางที่ใช้ในการติดต่อสื่อสารอย่างแท้จริง (ประเด็นนี้ ผมจะไม่แตะนะครับว่า แล้วภาษาอื่นล่ะ ?? เพราะตอบในมุมของความสำคัญของตัวภาษาอังกฤษเองเท่านั้น มิต้องเปรียบเทียบกับภาษาอื่น) หรือ ที่เรียกว่า English as lingua franca ดังนั้น เพื่อเป็นการตอบสนองความต้องการของโลกที่เปลี่ยนไป โดยเฉพาะการเตรียมความพร้อมให้แก่บุคลากร เพื่อเข้าสู่ท้องตลาด ที่เติบโตอย่างรวดเร็ว หลักสูตรแนว ๆ XXX Language for Communication จึงเกิดขึ้น (เพราะต้องยอมรับว่า ภาษาที่เรียนกันใน วิชาเอกที่เน้นวรรณกรรมนั้น อาจไม่ได้ตอบโจทย์ตรง ๆ กับภาคธุรกิจได้ (ตอนเรียนมหาวิทยาลัยอาจมีวิชาแนว ๆ ภาษา XXX เพื่อธุรกิจบ้าง แต่ไม่กี่ตัว) สำหรับคนที่จบเอกภาษา ที่สอนแนววรรณกรรมหรือไวยากรณ์นั้น พอมาทำงาน ก็แกร่งขึ้นก็จริง แต่ผมมองว่า เกิดจากการประยุกต์สิ่งที่เรียน กับ ประสบการณ์ทำงานครับ ปล. หาก จขกท.สนใจเรื่องนี้ สามารถ search บทความใน internet ได้ครับ Key word ประมาณ... History of English Language Teaching ครับ แล้วจะเข้าใจได้ว่า คนอนุมัติหลักสูตร เขาไม่ได้กินหญ้าครับ.... แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 54 01:03:32 แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 54 23:15:18 จากคุณ : jiyuu (jiyuu) เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 23:13:25

ความคิดเห็นที่ 2 ในฐานะที่เคยเรียนหลักสูตร xxxเพื่อการสื่อสาร ของมหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งมาก่อน อยากจะบอกว่า ตามชื่อไม่มีอะไรเสียหายหรือผิดปกติแต่อย่างใด เพราะถ้าคิดอย่างง่ายๆ ว่าไปมันก็มาจากการแปลมาจากภาษาอังกฤษอีกที(การใช้ภาษาไทยที่ได้รับอิทธิพลของแทรนที่มาจากภาษาอังกฤษ) ดังนั้นผมจึงมองว่าประเด็นนี้ไม่ใช่สาระที่ตัดสินว่าใครต้องกินหญิงแต่อย่างใด แต่ที่แปลก(แต่จริง)ก็คือ พอเข้าไปเรียนแล้วไม่เห็นมันจะเพื่อการสื่อสารแต่อย่างใด วิชาเรียนร้อยละ 95% มีแต่ทฤษฎีทางภาษาล้วนๆ แต่ด้วยเป็นคนที่ชอบเรียนทฤษฎีพอสมควรจึงไม่ได้สนใจเรื่องการเรียกชื่อ นอกจากมองว่ามันทำให้ฟังดูดีมีระดับ(โก้) และทันสมัยก็เท่านั้นเอง ที่น่าสงสารคือมีคนหลงมาสอบหรือแม้แต่เข้าเรียนกันแล้วเลิกกลางคันเพราะคิดว่าต้องเรียนเพื่อฝึกฝนการใช้ภาษาแน่ๆเลย...แต่กลับกลายเป็นคนละเรื่องกับความคาดหวังกันเลยทีเดียว แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 54 23:45:17 จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 23:43:31

ความคิดเห็นที่ 3 การใช้ค้อนเพื่อตอกตะปู หาใช่การใช้ค้อนเพื่อทับกระดาษ จากคุณ : Zeichnung เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 10:13:10

ความคิดเห็นที่ 4 "เพื่อการสื่อสาร" น่าจะหมายถึง เพื่อทักษะการสื่อสารทั้ง  4  ประเภท  ได้แก่  ฟัง  พูด  อ่าน  และเขียน ถ้าเขียนเต็มๆลงไป ชื่อวิชานั้น จะดูรุ่มร่าม ใครสนใจในรายละเอียด ต้องไปอ่านคำอธิบายรายวิชานั้น จากคุณ : newcomer (gpvtu2009) เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 10:14:56

ความคิดเห็นที่ 5 ขอแสดงความเห็นในฐานะ จบโท สาขานี้มาเหมือนกัน จากม รัฐแห่งหนึ่ง ที่ผมเรียนนะ เรียนภาษาอังกฤษ แต่เน้นการนำไปใช้ ไม่ได้มาสอนทักษะภาษาเบื้องต้น นั่นหมายความว่าทุกคนที่เรียนต้อง ฟัง พูด อ่าน เขียน ภาษาอังกฤษได้ดีระดับหนึ่ง แล้วที่เรียน ก็จะเน้น การใช้จริง ที่ผมเรียนนะ เช่น - การเขียน ก็ มี การเขียน รายงานวิเคราะห์ปัญหา ประมาณว่า สมมุตว่าเรามีปัญหาในการส่งของไม่ทัน ผลิตไม่ทัน ก็จะเขียนรายงานอย่างไร การเขียนข้อเสนอ - การอ่าน มีอ่านบทความทางธุรกิจ เศรฐกิจ - การพูด ก็พวก presentation - การฟัง อันนี้ไม่มี - แล้วก็มีวิชาพื้นๆอื่นๆ เช่น ทฤษฏีการสื่อสาร ภาษาอังกฤษใน fields ต่างๆ โดยรวมผมว่ามันก็ไม่ขนาดว่าไม่เกี่ยวนะ ผมคิดว่าผมได้ความรู้นะ แล้วนำมาใช้งานได้จริงๆ แต่ก็คงจะไม่ 100% หรอก แต่ก็เห็นด้วยว่าส่วนหนึ่ง เอาคำนี้มาต่อเพื่อให้หลักสูตรมันดูดี ออกแนวต้องการสร้าง product image ประมาณนั้นด้วย แต่ผมเห็นนักศึกษาร่วมรุ่นที่ออกไป มีสาเหตุมาจาก 1 ไม่มีพื้นฐานภาษา และคิดว่าเดี๋ยวเค้าจะสอน ซึ่งมันไม่มี 2. พวกที่ออกก่อนส่วนใหญ่มาจากสายวิทย์ อาจจะไม่ถนัด ไม่คุ้น แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 54 10:24:10 จากคุณ : At Your Service เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 10:17:08

ความคิดเห็นที่ 6 อืมม์ จขกท ออกตัวแรงไปมั้ยครับ ?  (บัตรผ่านตามเคย) ในฐานะที่เป็นศิษย์เก่า สถาบันของรัฐ ที่จบเอก ที่ลงท้ายด้วย "เพื่อการสื่อสาร" คห บนๆ ตอบชัดเจนมาก จนคุณควรเอาหญ้ากลืนเข้าปากตัวเองซะดีกว่า วิชาเอกผม เน้นการผสมผสานระหว่างภาษาศาสตร์ กับการสื่อสาร เพื่อมุ่งเน้นทั้งทฤษฎีภาษาศาสตร์ การสื่อสาร และการปฎิบัติจริง ในการสื่อสารทุกระดับ หวังว่าคงชัดเจนนะครับ จากคุณ : Mr. Polar Bear เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 10:27:36

ความคิดเห็นที่ 7 แล้วตรงไหน กฏข้อไหน เขาไม่ให้ใช้บัตรผ่านแสดงความคิดเห็นไม่ทราบ มุกเนี่ยเลยใช้เถอะนะ เพราะมีคนอีกหลายคนที่เขาใช้บัตรผ่านเหมือนเรา เราก็ไม่รู้นะ ว่าคุณมีญาติโกโหติกา ทำงานอยู่ในหน่วยงานที่เราเอ่ยถึงหรือเปล่า นี่เรายังไม่รื้อเรื่อง มคอ ขึ้นมาพูดนะ เพราะมันจะต่อประเด็นให้อีกยาววววววววววววววววววววววเลย แต่ว่า วิชาการสื่อสาร (Communication Science) เขาศึกษาเรื่องภาษาในอีกแง่มุมหนึ่ง ไม่ใช่ในแนวการสอนภาษา อย่างที่คณะที่คุณจบมาสอน (คาดว่าเช่นนั้น ถ้าผิดพลาด ต้องขออภัย) หากคุณกล่าวอ้างว่า เป็นการผสมผสานหลายศาสตร์เข้าด้วยกัน อย่างนี้เขาเรียกว่า สหวิทยาการ ซึ่งในวิทยาการสื่อสาร เขาก็เป็นประเภทหนึ่ง หลายแห่งจึงแยกออกมาจากคณะมนุษยศาสตร์ นี่ขนาดคุณจบถึง ป เอก (เราเข้าใจว่าเช่นนั้น ถ้าผิดพลาดต้องขออภัยด้วย) คุณยัง debate ไม่เป็น มันก็น่าอนาถนะ ครับสำหรับกระดาษที่คุณคิดว่าคือใบรับรองปัญญาของคุณ จากคุณ : ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 13:18:52 A:49.49.111.70 X: TicketID:301976

ความคิดเห็นที่ 8 คห 1 สำหรับคนที่จบเอกภาษา ที่สอนแนววรรณกรรมหรือไวยากรณ์นั้น พอมาทำงาน ก็แกร่งขึ้นก็จริง แต่ผมมองว่า เกิดจากการประยุกต์สิ่งที่เรียน กับ ประสบการณ์ทำงานครับ อันนี่ต้องขอขอบคุณเป็นอย่างสูง ที่ยังเห็นค่าวิชาทางไวยากรณ์กับวรรณกรรม ที่เป็นรากฐานสำคัญในการเรียนภาษา ไม่งั้นเขาคงไม่ยัดไว้ให้อ่านงานดีๆ ในหลักสูตรตั้งแต่ประถมจนถึงระดับอุดมศึกษา หรอก ใช่ไหมครับ การประยุกต์นั้น สมองมนุษย์เป็นสิ่งวิเศษ(แม้กระทั่นเด็กดาวน์ เด็กออติสติก) เพราะมันสามารถปรับตัวได้ ประยุกต์ได้ เมื่อมีพื้นฐานดี (การอ่านวรรณกรรม ต้องใช้ความพยายามมากกว่าอ่านฉลากเครื่องสำอางอยู่แล้ว) การนำไปใช้ การประยุกต์ มันก็ไม่มีปัญหา อันนี้ไม่ได้ยกย่อง คณะที่ยังเป็นอับดับหนึ่งของประเทศไทยในการเรียนภาษาอังกฤษนะครับ บัณฑิตอังษรศาสตร์ทุกคน ต้องผ่านการอ่านวรรรณกรรมระดับถึงพริกถึงขิง อภิปราย ซักไซ้ ไต่ถาม วิเคราะห์วิจารณ์ กันอย่างเต็มพิกัด เมื่อเขาออกไปทำงานจริงๆ สิ่งเหล่านี้แหละ จะช่วยให้เขาเลือก ตัดสินใจ พินิจพิเคราะห์ และจัดการกับการงานของเขาได้อย่างไม่ลำบาก ในขณะที่สถาบันระดับอุดมศึกษาหลายแห่ง ร้องยี้ ไม่เอาด้วยกับวิชาวรรณกรรม ปรากฏว่าเด็กจบออกไป อ่านหนังสือไม่แตก ไม่เข้าใจชีวิต คิดไม่เป็น วิเคราะห์ไม่ได้ ตัดสินใจไม่ถูก เพราะไม่ได้เคยรับการฝึกฝนการเรียนภาษาอย่างถึงขั้น จึงเป็นปัญหาว่า ผู้ที่ถือปริญญาบัตร เอกภาษาอังกฤษ หลายคนในปัจจุบัน ใช้ภาษา หรือเข้าใจภาษาที่ตนเรียนมานั้นยังไม่ไดีพอ ทั้งๆที่เรียนวิชาเอกมาเป็น 10-20 วิชา นี่คือประเด็นที่เรากำลังหมายถึง ว่าเรียนภาษา มันต้องสื่อสารได้อยู่แล้ว พูด เขียน อ่าน ฟัง มันก็ต้องมีบรรจุอยู่ในหลักสูตรด้วย เห็นคห 5 ว่า วิชาการฟัง ไม่ได้ น่าตกใจไหมหละ เรียนภาษาไม่ฟัง แล้วมันจะพูดได้ไหมเนีย นี่คือจุดอ่อนของหลักสูตรที่ผ่านการอนุมัติจาก สกอ ถูกต้องไหม ดังนั้น มันไม่จำเป็นหรอก ไอ้คำว่า "สื่อสาร" นะ ถ้าเป็นภาษาอังกฤษเฉพาะด้าน ภาษาอังกฤษเพื่อการใช้งาน ภาษาอังกฤษเพื่ออาชีพ อันนี้ เราไม่ว่านะ มันชัดขึ้น มันรู้เรื่องกว่า เรียนแล้ว ก็ไม่น่าจะเกิดปรากฏการณ์ "มหาลัย มหาหลอก" อย่างที่ คาราบาวว่า หรือใครจะแย้ง เชริญญญญญญ จากคุณ : ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 13:30:41 A:49.49.111.70 X: TicketID:301976

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นด้วยกับความคิดจขกท.ที่ว่านักศึกษาที่เรียนป.ตรีเอกภาษาอังกฤษปัจจุบันในหลายมหาวิทยาลัยอ่อนมากๆ ทั้งทักษะการใช้ภาษาและการคิดวิเคราะห์ หลายคนจบมาแล้วทักษะภาษาต่ำเอามากๆจนน่าตกใจ ที่เป็นแบบนี้ส่วนหนึ่งเพราะหลักสูตรที่เรียนมักเน้นไปทางฝึกทักษะพูด ฟัง อ่าน เขียนทั่วไป (มากจนเกินไปแต่ผลจากภาพรวมที่ได้กลับไม่เห็นจะเก่งขึ้นมาเลย) เช่น วิชาพวกการอ่านข่าวหนังสือพิมพ์ การเขียนจดหมายธุรกิจ การอ่านเพื่อความเข้าใจ ปราๆ วิชาพวกนี้ใส่ไว้เพื่อเอาใจคนเรียน/ทำให้ชื่อวิชาฟังแล้วดูร่วมสมัยเข้าใจง่ายสอดคล้องกับการทำงานจริง แต่จริงๆแล้ววิชาพวกนี้ในสายตาของผู้รู้จะบอกเป็นเสียงเดียวกันว่ามันหาเรียนเองข้างนอกหรือเรียนเองก็ยังได้ จำเป็นต้องเรียนเป้นปริญญาด้วยเหรอ? วิชาที่ควรเน้นแต่กลับไม่เน้นสำหรับคนเรียนเอกทางภาษา จำพวกวิชาที่บ่มเพาะการคิดวิเคราะห์ ถกเถียงวิพากษ์วิจารณ์ อภิปรายแสดงความเห็นมากๆ อย่างวิชาวรรณคดี หรือภาษาศาสตร์กลับถูกละเลยในหลักสูตรเอกทางภาษาอังกฤษของมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่ในปัจจุบัน (หรือถ้ามีเรียนก็มีแค่ 2-3 วิชา) ทั้งๆที่วิชาเหล่านี้เป็นรากฐานที่สำคัญที่สุดในการประยุกต์ใช้ในการทำงาน และการเรียนรู้วิชาที่ง่ายกว่าอย่างพวกวิชาทักษะพูด ฟัง อ่าน เขียนทั่วไปด้วยซ้ำ อีกทั้งยังเป็นวิชาที่หาเรียนไม่ได้นอกมหาวิทยาลัย และเป็นตัวชี้วัดความแตกต่างเรื่องความรู้ระหว่างคนจบเอกทางภาษาโดยตรงกับคนที่เรียนภาษาเพื่อใช้ในการสื่อสารทั่วไปอีกด้วย แต่เพราะความหลงทิศหลงทางของคนวางหลักสูตรที่มักเอาง่ายค้ากำไรไปตามกระแส จึงทำให้คนจบเอกอังกฤษในหลายมหาวิทยาลัยถูกดูแคลนเพราะความสามารถที่ต่ำกว่าที่ควรจะเป็นอย่างทุกวันนี้ (คนเรียนเอกอังกฤษกับเรียนเอกอื่นที่หาเรียนภาษาอังกฤษในวิชาคล้ายๆกันเอาข้างนอกความสามารถแทบไม่ต่างกัน) แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 54 15:29:16 แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 54 15:26:02 จากคุณ : โจโฉ (joechou) เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 15:23:18

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบพระคุณคุณโจโฉเป็นอย่างสูงนะครับ ที่เข้าใจและไม่หลงประเด็นเหมือนใครบางคน นึกว่าจะถูก เฉาะ เจาะ จิก กัด สารพัดสารเพเสียแล้วงานนี้ คงจะเป็นกระทู้ล่อเป้า เพราะมันไปกระทบกับหลายสถาบันที่เปิดหลักสูตรประเภท ภาษา...เพื่อการสื่อสาร ขอย้ำอีกครั้งใครจะคิดหรือแปลคำนี้ขึ้นมา มันก็ ป ญ อ สิ้นดี เหตุผลดูเอาจากข้างต้นก็แล้วกัน ทว่าไม่เคยว่าคนเรียนนะ คนเรียนไม่ผิด คนเลือกเรียนก็ไม่ผิด แต่อีคนคิดคำและใช้คำนี้แหละที่มันก่อปัญหา จากคุณ : ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 16:13:47 A:49.49.111.70 X: TicketID:301976

ความคิดเห็นที่ 11 ผมว่าคุณก็ยังแค่กบในกะลาที่คิดว่าตัวเองคิดถูกต้องข้างเดียว "ปัญญาอ่อน" หรือไม่ คุณถามตัวเองกลับดีกว่า สาขาวิชาเพื่อการสื่อสาร ไม่ได้มีเฉพาะการเรียนภาษา แต่ยังมีสายอื่นๆ อีก กรุณาไปอ่านให้ละเอียด ซึ่งของผมไม่ใช่สายแปลภาษา คำว่า "เพื่อการสื่อสาร" สามารถบ่งบอกได้ว่ามุ่งเน้นไปยัง Communication ซึ่งไม่ได้หมายความอย่างเดียวว่า วิธีการสื่อสารด้วยการพูด อ่าน เขียน วิเคราะห์ ซึ่งคุณอาจจะคิดว่ามีในการเรียนที่คุณทึกทักว่าเพียงพอ ที่จริงไม่ใช่เลย อย่ามาบอกว่าคุณวิเคราะห์ วิพากษ์ อภิปราย บทเรียนเนื้อหาหรือวรรณกรรม แล้วมันคือรู้ทุกอย่างเพื่อการสื่อสาร การสื่อสาร ยังสามารถแบ่งตามระดับของการสื่อสาร ตั้งแต่การสื่อสารระดับภายใน ระหว่างบุคคล การสื่อสารกลุ่ม การสื่อสารที่สาธารณะ และการสื่อสารระดับมวลชน ดังนั้น เอกของผม คือการเน้นการเรียนความรู้ด้านภาษาศาสตร์ ควบคู่กับการใช้ความรู้ด้านสื่อสาร พัฒนาทักษะการสื่อสารทุกระดับ โปรดเคารพในการศึกษาวิชาของคนอื่นบ้าง จากคุณ : Mr. Polar Bear เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 17:41:32

ความคิดเห็นที่ 12 ^^^^^^^ "ทว่าไม่เคยว่าคนเรียนนะ คนเรียนไม่ผิด คนเลือกเรียนก็ไม่ผิด แต่อีคนคิดคำและใช้คำนี้แหละที่มันก่อปัญหา" กรุณาอ่านข้อความข้างบนให้แตกละเอียดก่อนนะ แล้วค่อยมาโต้ตอบกับเรา ปัญญาอย่างคุณถ้าอ่านให้มันดีๆ จะรู้ว่าเจตนาของเราคือโจมตีเรื่องการใช้คำ การตั้งชื่อ เราไม่เคยดูถูกศาสตร์ด้านการสื่อสารเลย เพราะภาษามันเป็นเครื่องมือที่ใช้สื่อสารได้อย่างเต็มประสิทธิภาพที่สุด (เท่าที่ทราบ) เพราะมันสร้างขึ้นด้วยสมองมนุษย์อันสุดวิเศษ เรียนการสื่อสารมันก็ต้องเรียนภาษาไปโดยอัตตโนมัติ พูดง่ายๆนะ ภาษาไม่ดีก็อย่ามาเรียนสื่อสารเลย เพราะมันเป็นศาสตร์ประยุกต์ หรือสหวิทยาการ ไม่เคยเถียงหรือกล่าวหาว่าร้ายเลยว่าเนื้อหาของวิชาสื่อสารมวลชนมันมีความบกพร่อง เพราะเป็นศาสตร์ที่เราสนใจเสมอ เพราะสร้างผลกระทบต่อสังคมค่อนข้างมาก ไอ้ที่คุณว่า (เราตีความจากคำพูดของคุณนะ ไม่ใช่จากหลักสูตรที่มี) ว่า "การสื่อสารระดับภายใน ระหว่างบุคคล การสื่อสารกลุ่ม การสื่อสารที่สาธารณะ และการสื่อสารระดับมวลชน" หรือที่บอกว่ามีหลายระดับเนี่ย ถ้าคนที่อ่านขนาดวรรณกรรมชั้นดี ขอเน้นชั้นดี ผ่านการฝึกฝนทักษะการใช้ภาษา อันผนวกด้วยกระบวนการคิดต่างๆนานา ในระดับอันควรจะเป็น ไม่ใช่แค่ทักษะพื้นฐานพูดเขียนอ่านฟังพื้นๆ ของหลักสูตร "ภาษา...เพื่อการสื่อสาร" ประดามีในแดนไทย แล้วคนในระดับนี้เขาจะไร้ความสามารถในการเรียนรู้ เจ้าการสื่อสารระดับต่างๆที่คุณว่ามาหรือ ไม่ไหวจะเคลียร์กับคนที่อ่านหนังสือง่ายๆยังไม่แตก แต่ยังริจะมาปากกล้า ใช้ตรรกะทรุดๆ เพื่อโอ่อัตตาของตัวเองอย่างสุดลิ่มทิ่มประตู จากคุณ : ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 19:25:44 A:49.49.111.70 X: TicketID:301976

ความคิดเห็นที่ 13 การมีทักษะฟัง พูด อ่าน เขียน ในภาษาใดภาษาหนึ่งได้ไม่ได้แปลว่าสื่อสารมีประสิทธิภาพได้  ความรู้อ่านออกเขียนได้ไม่ได้เท่ากับมีความสามารถในการสื่อสารได้ดี เรื่องลำดับชั้นของการสื่อสารที่บาง คห. ยก มา ไม่ใช่ทักษะการเรียนรู้ภาษาเพียงอย่างเดียวเช่น การสื่อสารภายใน หรือระหว่างบุคคล ไม่ได้เรียนแค่วิชาการเขียน วิธีการแปลความหมาย แต่ต้องเข้าใจถึงสภาพจิตวิทยาของผู้ส่งข้อความ กับผู้รับข้อความ เป็นต้น ต้องไปดูในหลักสูตรที่ว่า ๆ มีพ่วง ......เพื่อการสื่อสาร  ถ้าไม่มีเนื้อหาที่เกี่ยวกับการสื่อสาร (ที่ไม่ใช่เรื่องทักษะ) ก็ว่ากันไป  หลักสูตรปริญญามหาบัณฑิตภาษาไทย หรือภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารเท่าที่เห็น ๆ มาของมหาวิทยาลัยรัฐ หรือในกำกับของรัฐเรียนเรื่องการสื่อสารไม่ใช่เรียนทักษะทางภาษา จากคุณ : elenote เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 19:41:50

ความคิดเห็นที่ 14 คห 13 กล่าวอย่างที่ผมต้องการอธิบายชัดเจนขึ้น การที่จะบรรลุองค์ประกอบการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพ ยังคงมีปัจจัยอีกมาก ที่คุณจำเป็นต้องเรียนรู้และศึกษา เพื่อจะได้สิ่งที่เรียกว่า "ผู้เชี่ยวชาญด้านการสื่อสาร" ส่วน จขกท ผมคงไม่อธิบายต่ออีก กรุณาไปเรียนด้านการสื่อสารเต็มๆ ก่อนจะมาอวดอ้างว่าเข้าใจดีกว่า ยกแค่อธิบายสั้นๆ แล้วบอกว่าเข้าใจ ตลกไปมั้ยนั่น ผมเชื่อว่าสถาบันการศึกษารัฐชั้นนำในไทย คงมีผู้มีความรู้ทั้งคุณวุฒิ และวัยวุฒิดีพอในการก่อตั้งสถาบันและกำหนดชื่อหลักสูตร อันที่เป็นที่ยอมรับมานาน แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 54 22:25:59 จากคุณ : Mr. Polar Bear เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 22:25:42

ความคิดเห็นที่ 15 ถ้าคนที่อ่านขนาดวรรณกรรมชั้นดี ขอเน้นชั้นดี ผ่านการฝึกฝนทักษะการใช้ภาษา อันผนวกด้วยกระบวนการคิดต่างๆนานา ในระดับอันควรจะเป็น ไม่ใช่แค่ทักษะพื้นฐานพูดเขียนอ่านฟังพื้นๆ ของหลักสูตร "ภาษา...เพื่อการสื่อสาร" ประดามีในแดนไทย แล้วคนในระดับนี้เขาจะไร้ความสามารถในการเรียนรู้ เจ้าการสื่อสารระดับต่างๆที่คุณว่ามาหรือ >>> ขอย้ำข้อความของคุณอีกครั้งให้รู้เลยว่า "อ่อนด้อยด้านความคิดมาก" การอ่านวรรณกรรมชั้นดี วิเคราะห์ได้ เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านวรรณกรรม อันนี้ยอมรับได้ว่าจริง แต่ไม่ได้หมายถึงผู้ที่จะเก่งด้านการสื่อสารได้ 100% ยังมีองค์ประกอบ ปัจจัยที่ต้องเรียนรู้อีกมาก ออกจากกะลาแล้วฝึกสื่อสารมากๆ เดี๋ยวคงเข้าใจอะไรบนโลกมากขึ้น ... จบเพียงเท่านี้ จากคุณ : Mr. Polar Bear เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 22:31:54

ความคิดเห็นที่ 16 เราว่าเจ้าของกระทู้เขาก็มีสิทธิ์สงสัยนะ ไม่เข้าใจถึงได้ถาม ใครมึความรู้ก็ควรอธิบายอย่างปัญญาชนอย่าตีความแบบแฝงอคติแล้วแดกดันยอกย้อนไปมา คำถามของกระทู้คือ ทำไมต้องใช้คำว่า "เพิ่อการสื่อสาร" ตอบให้ตรงประเด็นก็พอแล้ว อ้อ ขอโทษที่ใช้บัตรผ่านมาตอบ จากคุณ : ทะเลาะกันแล้วได้อะไร เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 16:42:44 A:90.224.230.219 X: TicketID:159141