“จอมอาคมผจญศึก” ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,ตอน หอสะบั้นเศียรมังกร......................ขอรับ

“จอมอาคมฯ” เป็นงานเขียนของ “น่าหลันหยวนชู” แต่งเรื่องโดยสร้างตัวละครเอกที่เรียกว่า “ผู้นำทางสู่ยมโลก” ซึ่งเป็นตำนานของสถานะหนึ่งที่อาจกล่าวได้ว่าอยู่ระหว่างกลางของ “มนุษย์” และ “ปีศาจ” ตามความเชื่อของชาวจีนโบราณ “ผู้นำทางสู่ยมโลก” นี้จะถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น จากอาจารย์สู่ศิษย์ ทำหน้าที่เป็นตัวเชื่อมระหว่างสองโลก พูดง่ายๆ ก็คือ “สร้างสมดุล” นั่นเอง ดังนั้นจึงมีการปราบปีศาจร้ายที่มาเยี่ยมกรายสร้างอันตรายต่อมนุษย์ เรื่องทำนองนี้ผมเคยอ่านงานเขียนของ “กิดเด้นส์” นักเขียนจีนชื่อดังฝั่งจีนแผ่นดินใหญ่อีกคน ที่เขียน “ขมังเวทย์ล่าสังหาร” ซึ่งเป็นแนวคล้ายๆ กัน (ผู้ช่วย “ผู้นำทางสู่ยมโลก” ของ “ขมังเวทย์ล่าสังหาร” เป็น “แมวศักดิ์สิทธิ์” ส่วนผู้ช่วยของ “จอมอาคมผจญศึก” เป็น “หมาศักดิ์สิทธิ์”) แต่งานของ “กิดเด้นส์” จะเดินเรื่องคล้ายเราอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นมากกว่าให้อารมณ์บู๊ลิ้ม (แต่ผมก็ชอบสไตล์นี้เช่นกันนะครับ)
     
      เท่าที่ได้ทราบข้อมูลมาก็คือ “หอสะบั้นเศียรมังกร” ซึ่งมีเพียงเล่มเดียวจบนี้ ถือเป็นตอนนำทางให้รู้จักกับเรื่อง ส่วนตอนที่จะตามมาเป็นตอนที่สอง “ทำเนียบศาสตราอสูร” ที่มีสามเล่มจบ จะสนุกสนานตื่นเต้นกว่าอีก
     
      นอกจากนี้ ยังมีความสัมพันธ์ด้านอื่นที่ผมว่ามันเป็นประเด็นที่นักอ่านนิยายจีนกำลังภายใน มีความชอบใจที่ทาบซ้อนกันอยู่ และมีปรากฎใน "จอมอาคมฯ" อย่างกรณีของ "มังกร" ใน “หอสะบั้นเศียรมังกร” ที่เป็น "สัตว์ประหลาดโบราณที่ถูกปลุกขึ้นมา" นั่นก็คือเป็นตำนานที่ "เว่ยจิง" เป็นคนประหาร “มังกร” ตามคำสั่งของ "หลี่ซื่อหมิน" ซึ่งตรงนี้นักอ่านบู๊ลิ้มก็คุ้นเคยกันอีกนั่นแหละ เรื่องสมัยของถังไทจงนี่ยังไงนักอ่านบู๊ลิ้มก็คุ้นเคยแน่นอนครับ โดยเฉพาะแฟนของ "หวงอี้" นักอ่านคุ้นเคยกับ "หลี่ซื่อหมิน" ดี และรู้ประวัติรวมถึงคาแรกเตอร์ของจอมทัพแผ่นดินจีนคนนี้ และเราก็รับรู้กันว่า แม้หลี่ซื่อหมินจะยิ่งใหญ่ แต่เขาก็มือเปื้อนเลือด ฆ่าคนเยอะมาก ด้วยเหตุนี้เอง หลี่ซื่อหมินจึงเจอปัญหาในบั้นปลายตามธรรมดาของคนที่ฆ่าคนมาเยอะ ก็คือ "กลัว” คือ “กลับที่จะโดนล้างแค้น"
     
       “หลี่ซื่อหมิน” กลางคืนนอนหลับไม่ลง เพราะกลัวปีศาจของคนที่ตัวเองฆ่าตามมาล้างแค้น ก็เลยมีตำนานว่าต้องมีขุนพลสองคนยืนเฝ้าให้ตอนแกนอน และสองคนนี้ก็เป็นที่มาของการที่หารูปเหมือนมาตั้งเฝ้า เลยกลายมาเป็นรูปปั้นของเทพเจ้าสองคนที่ยืนรักษาประตูในเมืองจีนที่เห็นกันตามวัดวาในปัจจุบัน
     
      พูดถึงเรื่อง “ความกลัว” ของ “หลี่ซื่อหมิน” นี่ก็นึกถึงผู้มีอำนาจทั้งหลายในสังคมไทย “นักการเมืองผู้ยิ่งใหญ่” หลายคน ที่ห่างไกล “ความยิ่งใหญ่” ชนิดที่คร้านจะไปเทียบกับจอมทัพสะท้านแผ่นดินอย่าง “หลี่ซื่อหมิน” แต่ผมก็เชื่อในปรัชญาเรื่อง “กรรม” ไม่ว่าคุณจะมีอำนาจ ยิ่งใหญ่มาก ยิ่งใหญ่น้อย หรือคิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่สักแค่ไหน หากคนผู้นั้น “มื้อเปื้อนเลือด-เปื้อนคราบน้ำตาประชาชน-โกงกินชาติบ้านเมือง” ผู้นั้นย่อมจะตระหนักได้ดีถึง “ความกลัว” ที่จะต้องเผชิญกับสิ่งนี้แน่ๆ ในบั้นปลาย
     
       “ผู้มีอำนาจที่ต่ำช้า” จะไม่มีวันหลับตาได้อย่างสนิทเวลานอน ประชาชนคนธรรมดาอย่างเราโชคดีกว่ามากนักยามเวลาหัวถึงหมอนแล้วนอนหลับอย่างมีความสุข อย่างไม่ต้องมีความกลัวกับกรรมชั่วใดๆ
     
      ผู้ที่ชั่วช้าไม่เคยนอนหลับสนิทในตอนกลางคืน









http://www.manager.co.th/Daily/ViewNews.aspx?NewsID=9540000080743

จากคุณ	: บัณฑิตHalfBlue
เขียนเมื่อ	: 8 ก.ค. 54 00:29:28