ความคิดเห็นที่ 1 ผมเชื่อว่าถึงแม้เจ้า ๓ กรม จะสามารถยึดอำนาจได้สำเร็จ แต่ผลที่ได้ก็ไม่น่าที่จะแตกต่างกันมากนักเมื่อต้องสู้ศึกของพระเจ้าอลองพญา เนื่องด้วยสรรพกำลังพล ความฮึกเหิม รวมถึงประสบการณ์ของแม่ทัพ นายกองของพระเจ้าอลองพญามีมากกว่ามาก ตลอดอายุของพระเจ้าอลองพญาได้สั่งสมประสบการณ์ วิธีการรบ รวมถึงวิธีการที่ให้พระราชโอรสแข่งขันกันสร้างผลงาน ประกอบกับความเชื่อที่จะได้มาซึ่งจักรพรรดิราชของพระเจ้าอลองพญาเอง ฝ่ายกรุงศรีอยุธยานั้นล้างศึกใหญ่มานาน จะมีศึกภายในเป็นหลัก การแสวงหาอำนาจในหมู่ขุนนางเป็นไปอย่างกว้างขวาง  เหตุจากการขาดศึกสงครามใหญ่ๆมานาน ทำให้การเตรียมตัวรับศึก รวมถึงประสบการณ์ในการศึกน้อยลง  ความรื่นรม รื่นเริงในพระนครเข้ามาแทนที่ ผนวกกับความเชื่อที่จะใช้พระนครเป็นที่ตั้งรับข้าศึกได้ถูกปลูกฝังมาตลอด ทั้งหลายเหล่านี้เป็นเหตุความเชื่อส่วนตัวครับที่ว่า ผลก็ไม่ต่างกัน จากคุณ : Indy_Colts เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 14:55:33

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วถ้าเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศน์ ยังมีพระชนม์อยู่ละครับ จากคุณ : anaconda_l เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 15:07:36

ความคิดเห็นที่ 3 เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศน์ท่านทรงพระปรีชาในหลายๆด้าน โดยเฉพาะทางพระนิพนธ์โคลง  กาพย์   แต่จากพงศาวดารเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศน์ พระองค์ก็ทรงมีพระโรคบุรุษอยู่ด้วย  เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว หากพระองค์ทรงครองราชย์ ผมเองก็เชื่อว่าไม่น่าที่จะมีความแตกต่างทั้งในจากเหตุผลด้านสุขภาพของพระองค์เอง และเหตุผลที่ให้ไว้ในความเห็นที่ ๑ ครับ *แก้ไขคำพิมพ์ผิด แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 54 15:49:19 จากคุณ : Indy_Colts เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 15:36:22

ความคิดเห็นที่ 4 # คุณ Indy_Colts ถ้าจะหมายถึง การว่างเว้น ต้องเขียนว่า "..ร้างรา.." ครับ ส่วน ".. ล้าง.." คำนี้หมายถึง ทำความสะอาดครับ ขออภัยด้วยนะครับ # จขกท ต่อให้เจ้าสามกรมทำการได้สำเร็จ สุดท้ายก็ไปไม่รอดครับ เพราะทั้ง ๓ กรม ก็คงจะเปิดศึกแย่งอำนาจกันเอง ต่อให้เหลือใครมา ก็ยังต้องมาเจอกับตาอยู่อย่าง กรมหมื่นเทพพิพิธ อีก ผมเดาว่า ถ้าเป็นอย่างที่ตั้งโจทย์มา ตาอยู่อย่างกรมหมื่นเทพพิพิธ น่าจะเป็นผู้ได้รับความสำเร็จในที่สุด ส่วนที่ถามว่า จะมีผลต่อสงครามไหม ปัญหาต้องย้อนกลับไปดูว่า การเดินทัพคราวนั้น พระเจ้าอลองพญา ยกมาแต่ด้านใต้ คือทางด้าน ด่านเจดีย์สามองค์ และ ด่านสิงขร ส่วนทางหัวเมืองเหนือ พม่ายังไม่สามารถรวบรวมได้หมด เพราะฉะนั้น จึงยังมีกำลังส่วนหนึ่งทางด้านหัวเมืองเหนือตั้งแต่พิษณุโลกลงมา ยังมีความสมบูรณ์อย่างยิ่ง  เพราะฉะนั้น ถ้าหาผู้นำทัพเก่ง ๆ สักคน ตีกระหนาบพม่าลงมา กองทัพพม่าก็ต้องปั่นป่วนแน่นอนครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 18:48:23

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณมากครับคุณผ้าพับไว้  เขียนผิดจริงๆ  =) จากคุณ : Indy_Colts เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 18:52:03

ความคิดเห็นที่ 6 ถึงยึดอำนาจสำเร็จ แต่ผลที่ตามมาไม่น่าจะต่างกันมากครับ อย่างดีที่สุดก็แค่ยืดเวลาเสียกรุงออกไปได้ไม่นาน นอกจากเหตุผลตามที่คุณ Indy_Coltsว่ามาแล้ว พม่าในยุคนั้นก็เข้มแข็งพอสมควรครับ ฝั่งพม่านั้นเพิ่งเสร็จสิ้นสงครามรวมแผ่นดิน ทั้งแม่ทัพและทหารมีประสบการณ์ผ่านสนามรบจริง อาวุธยุทโธปกรณ์สมัยใหม่อย่างปืนใหญ่ปืนเล็กก็มีมาก กองทัพพม่าในตอนนั้นเรียกได้ว่าเป็นกองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดในย่านอาเซียนแล้วครับ หลังจบสงครามกับฝั่งไทยก็ยังสามารถต้านรับกองทัพจีนในยุคจักรพรรดิเฉียนหลงได้อีก จากคุณ : Lowfailer เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 18:53:33

ความคิดเห็นที่ 7 # คุณ lowfailer ผมมองว่า พม่าเว้นระยะเวลาในการเดินทางมาทำศึกกับอยุธยาเป็นร้อย ๆ ปีเลยนะครับ เพราะฉะนั้นเรื่องพื้นที่ ผมยังไม่ค่อยเชื่อว่าพม่าจะชำนาญทางมากเท่าใด และก็จะเห็นได้ว่า พระเจ้าอลองพญา ทรงเลือกแผนที่จะตีกรุงศรีฯ ให้ "..เร็วที่สุด.." เพราะการจัดการหัวเมืองล้านนาก็ยังไม่เรียบร้อยครับ เรื่องยุทโธปกรณ์ เอาเข้าจริง ๆ พม่าก็กวาดเอามาจากเชียงใหม่ และหัวเมืองเหนือทั้งนั้น รวมไปถึงหัวเมืองรายทางที่พม่าตีได้มาตลอด เมืองบางเมือง พม่าก็เลี่ยงไม่เสียเวลาตี อย่างหัวเมืองพิษณุโลก เมืองพระฝาง ที่ต่อมาก็กลายเป็นชุนนุมต่อมานั่นเอง ก็แสดงให้เห็นว่า พม่าก็ไม่อยากจะปะทะให้เสียไพร่พลเหมือนกัน ส่วนการรบกับทัพต้าชิง กว่าจะเริ่มรบกันจริง ๆ ก็ปี พ.ศ. ๒๓๐๘ แล้วนะครับ คือหลังจากพระเจ้าอลองพญา สวรรคตไปหลายปีแล้วเหมือนกันครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 19:25:25

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นเหมือนคุณผ้าพับไว้นะครับ ว่าอะไรๆ อยุธยาก็มีพร้อมรับศึก ยกเว้นอย่างเดียวคือการช่วงใช้คนผิดเป็นแม่ทัพนายกอง ตัวอย่างเช่น พระยารัตนาธิเบศร์ คนนี้ได้เป็นกองหนุนไปรับศึก แต่พอเห็นท่าไม่ดีก็ถอยหนีตลอด แล้วก็เป็นอย่างนี้ทั้งศึกพระเจ้าอลองพญาและศึกพระเจ้ามังระ ถ้าหาคนดีมีความกล้าหาญมานำทัพผมเชื่อว่าจะเอาตัวรอดได้ อย่างสงครามคราวเสียกรุง อังกฤษแค่หยิบมือเอาปืนใส่เรือกำปั่นล่องตามแม่น้ำเจ้าพระยา ยิงถล่มพม่าได้ผลดี แต่เพราะพระยารัตนาธิเบศร์ ไม่ยอมอยู่รักษาเมืองธนบุรี แล้วพระยายมราชก็ไม่ยอมอยู่รักษาเมืองนนทบุรี เลยถูกพม่ายึดสองฝั่งแม่น้ำแล้วเอาปืนใหญ่ระดมยิงเรือกำปั่นอังกฤษ จนอังกฤษต้องหนีไป จากคุณ : Varalbastra เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 23:41:09

ความคิดเห็นที่ 9 หนังประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ คิดดูแล้วตัวร้ายไม่ใช่พม่ารามัยหรอกครับ แต่เป็นแม่ทัพนายกองชาวไทยที่ขี้ขลาดนั่นเอง จากคุณ : Darth Aiglatson เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 00:34:32

ความคิดเห็นที่ 10 ผมคิดว่า แม้เจ้า 3 กรม จะยึดอำนาจได้ ก็ไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้หน่ะครับ ความอ่อนแอด้านกองทัพของอยุธยามีมานานแล้ว เพราะขาดการระดมไพร่พลฝึกปรือ รวมทั้งการห้ามไม่ให้หัวเมืองสะสมไพร่พลเอาไว้ ความหย่อนยานในด้านการเรียกเกณฑ์ไพร่พล ทำให้พอมีศึกใหญ่มาประชิด อยุธยาไม่อาจจะใช้ความมั่งคั่งด้านกำลังพลหรือทรัพยากรที่มีเอามาสู้ศึกได้เต็มที่ อย่างตอนอลองพญา ทั้งๆที่เราควรจะเร่งยกทัพไปรักษามะริด ตั้งแต่อลองพญาเคลื่อนทัพลงใต้จะมาตีเมืองทวายแล้ว แต่เพราะระดมพลได้ล่าช้า ราชสำนักวางแผนผิดพลาด ทำให้พออลองพญาตีทวายแตกก็ลงมาเหมามะริดไปด้วยครับ แต่จริงๆจะไปว่าราชสำนักก็คงไม่ได้ เพราะพอข่าวว่าอลองพญาลงใต้มา เราก็เรียกระดมพลเลย แต่อลองพญาใช้เวลาแค่ไม่ถึงเดือนก็กวาด 3 หัวเมืองคือ ตะนาวศรี ทวาย และมะริด เสียเรียบ กองทัพอยุธยาเลยยกไปช่วยไม่ทัน และพอเสียฐานทางฟากขะโน้นของตะนาวศรีไป ก็ยากที่จะยกทัพข้ามไปเอาคืนครับ ทางพระยารัตนาธิเบศ ให้คนไปซุ่มดู ก็พบว่ากองทัพอลองพญารุกข้ามด้านสิงขรมาแล้ว มีไพร่พลมากมายเหลือคณานับ (เห็นตอนล้อมกรุงว่ามีไม่ต่ำกว่า 8 หมื่น) แต่กองทัพอยุธยาที่ยกไปจะช่วยมะริด แต่ไปติดที่เมืองกุยเมืองปราณ มีไพร่พลแค่หมื่นเศษๆ เรียกว่าถ้าปะทะกันก็ 8 ต่อ 1 ไม่มีทางที่กองทัพของพระยารัตนาธิเบศจะต่อกรได้เลยครับ แถมเมืองกุยและเมืองปราณก็เป็นเมืองเล็กๆ อยู่บนที่ราบชายฝั่งทะเล แทบจะไม่มีป้อมหรือหอรบแข็งแรงพอจะยันข้าศึกจำนวนมหาศาลขนาดนั้นได้เลย และถ้าถูกล้อมก็จะถูกตัดขาดจากการสนับสนุนของกองทัพใหญ่ที่เมืองเพชรบุรีโดยสิ้นเชิง ดังนั้นผมจึงคิดว่าการที่พระยารัตนาธิเบศตัดสินใจถอยไปเพชรบุรีจึงเป็นทางเลือกที่ถูกต้องแล้ว เพราะไม่อย่างนั้นรบไปก็ละลายทั้งกองทัพ กองทหารอาสาของรองปลัดชู ท่านจึงถูกให้เป็นกองทัพที่ใช้ดึงพวกพม่าเอาไว้ที่หว้าขาว ชะลอเวลาให้กองทัพหน้าของพระยารัตนาธิเบศถอยไปถึงเพชรบุรี เมืองที่พอจะใช้ตั้งรับข้าศึกได้ และเผื่อเวลาให้กองทัพใหญ่ถอยไปรวมพลจากเมืองปากใต้ทั้งหลายมาช่วยสู้ศึกที่ราชบุรี ซึ่งกองทหารอาสาของรองปลัดชูท่านก็สู้เต็มความสามารถ และบรรลุผลสำเร็จทำให้กองทัพของพระยารัตนาธิเบศถอยไปเพชรบุรีได้ครับ เพียงแต่ว่ากองทัพที่ถอยไปและกองทัพใหญ่ แม้จะรวมพลหัวเมืองปากใต้ทั้งปวงมาสู้ศึกที่ราชบุรีแล้ว แต่ก็ยันทัพอลองพญาไม่ไหว จนต้องถอยเข้ากรุงไปในที่สุด จากคุณ : อุ้ย (digimontamer) เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 06:51:35

ความคิดเห็นที่ 11 อยากรู้เพิ่มอีกนิดอะครับ เจ้า3กรมเป็นลูกของใครอะครับ ขอใช้คำแบบสามัญบ้านๆนะขอรับ จากคุณ : หง่าวแมน เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 09:34:50

ความคิดเห็นที่ 12 เจ้า 3 กรม ล้วนเป็นโอรสในสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศทั้งสิ้นครับ แต่คนละเจ้าจอมมารดากับ สมเด็จพระเจ้าเอกทัศและสมเด็จพระเจ้าอุทุมพรหน่ะครับ ด้วยเหตุนี้เองกระมัง ที่พอเจ้า 3 กรมก่อการเมื่อสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศสวรรคต วังหน้าซึ่งก็คือสมเด็จพระเจ้าอุทุมพรจึงทำการปราบปรามอย่างเด็ดขาด แบบไม่ต้องไว้พระพักตร์ใึคร แต่พอกรณีกรมขุนอนุรักษ์มนตรี พระองค์กลับไม่กล้าจะทำอะไรรุนแรง เพราะเป็นพระเชษฐาร่วมอุทรในกรมหลวงพิพิธมนตรีเหมือนกัน แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 54 09:49:16 จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 09:45:25

ความคิดเห็นที่ 13 จริงๆตอนปี 2302 นั้น กองทัพอยุธยายกออกไปรับหลายทางครับ สายที่ยกไปท่ากระดานที่เมืองกาญจนบุรีก็มี สายที่ยกขึ้นไปทางเหนือเพื่อเตรียมยันทัพจากทางแม่สอดก็มี แต่สองสายที่ยกขึ้นไปนั้นไม่ได้ปะทะข้าศึก เนื่องจากอลองพญารวมพลบุกมาทางเดียวคือทางใต้ และก็คงเป็นเหตุผลตามที่คุณ ผ้าพับไว้ กล่าวมาคือ อลองพญายังปราบพวกหัวเมืองไทใหญ่-ล้านนา ไม่เรียบร้อยเท่าใด ทำให้ไม่กล้าจะยกทัพไปทางนั้น เลยเลือกทางที่สะดวกกว่า คือไหนๆก็ปราบมะริด-ตะนาวศรีแล้ว ก็ยกมันข้ามมาทางนี้เลยนั้นแล การที่แยกทัพกันออกไปต้านศึกหลายทางนี้เอง ทำให้อยุธยามีไพร่พลไม่พอจะยันข้าศึกที่เพชรบุรี ครับ พอกองทัีพพม่ายึดเพชรบุรีได้ ก็พักทัพแค่ 4 วัน ก็รุกขึ้นไปตีราชบุรีต่อเลย แม่ทัพหลวงที่เมืองราชบุรี ก็พยายามกระจายทัพออกต่อต้าน แต่ยันไม่อยู่ครับ ไม่ีกี่วันราชบุรีก็แตก อยุธยาพยายามระดมพลรับที่สุพรรณบุรีอีกรอบ แต่ยันทัพพม่าไม่ไหว แตกพ่ายหนีเข้่ากรุงกันหมด ซึ่งก็สามารถซื้อเวลาให้ในกรุงเตรียมการป้องกันได้ทันพอดี จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 11:25:17

ความคิดเห็นที่ 14 รัชสมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ เจ้านายที่มีอำนาจซึ่งล้วนแต่เป็นพระราชโอรสในพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศทั้งสิ้นมีสามฝ่ายด้วยกันและแต่ละฝ่ายก็มีขุนนางหนุนหลังกันมากเป็นการแบ่งอำนาจในราชสำนักไปในตัว ฝ่ายแรก คือ  สมเด็จพระมหาอุปราช กรมพระราชวังบวรมหาเสนาพิทักษ์ หรือเจ้าฟ้ากุ้ง เป็นพระราชโอรสที่ประสูติแต่สมเด็จพระพันวสาใหญ่กรมหลวงอภัยนุชิต ฝ่ายนี้สิ้นอำนาจไปหลังเจ้าฟ้ากุ้งต้องพระราชอาญาสิ้นพระชนม์ ด้วยฝีมือของพันธมิตรเจ้าสามกรมเพราะแค้นใจที่ขุนนางในกรมโดนพระบัณฑูรโบยหลังด้วยข้อหามีบรรดาศักดิ์สูงเกินศักดิ์(เจ้ากรมปลัดกรมของสามกรมนี้เป็นขุน ทั้งที่เจ้ากรมของกรมหมื่น) จึงร่วมกันกราบทูลว่าพระมหาอุปราชเป็นชู้ด้วยเจ้าฟ้านิ่มและเจ้าฟ้าสังวาลย์ ฝ่ายที่สอง คือ เจ้าฟ้าเอกทัศ กรมขุนอนุรักษ์มนตรี และเจ้าฟ้าอุทุมพร กรมขุนพรพินิต ทั้งสองพระองค์เป็นพระราชโอรสที่ประสูติแต่สมเด็จพระพันวสาน้อยกรมหลวงพิพิธมนตรี(พระพันวสาทั้งสองพระองค์เป็นพี่น้องกัน) ภายหลังเจ้ากุ้งสิ้นพระชนม์ เจ้าฟ้าอุทุมพรได้เป็นพระมหาอุปราชแทน ด้วยเหตุสองประการคือ พระราชชนกนาถทรงโปรดเจ้าฟ้าอุทุมพรและขุนนางที่หนุนเจ้าฟ้าอุทุมพรมีตำแหน่งอำนาจในราชสำนักมาก ส่วนเจ้าฟ้าเอกทัศโดนบังคับให้บวชที่วัดกระโจม จนพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศสวรรคตจนลาผนวช ฝ่ายที่สาม คือ พระองค์เจ้าสี่กรม ประกอบด้วย พระองค์เจ้าแขก กรมหมื่นเทพพิพิธ,พระองค์เจ้ามังคุด กรมหมื่นจิตรสุนทร,พระองค์เจ้ารถ กรมหมื่นสุนทรเทพ,พระองค์เจ้าปาน กรมหมื่นเสพภักดี เจ้าทั้งสี่กรมประสูติแต่เจ้าจอมมารดา ภายหลังเจ้าฟ้าอุทุมพรขึ้นครองราชย์ได้โปรดให้พระราชาคณะไปเกลี้ยกล่อมเจ้าสามกรมให้มาถวายสัตย์ซึ่งก็ยอมแต่โดยดี แต่ก็แอบส่องสุมผู้คนหนักเข้าถึงกับเอาคนมาจุกตามประตูวังและวัดพระศรีสรรเพชญ์จึงมีพระราชปรารภให้เจ้าทั้งสี่ไปบวชเสียเป็นการช่วยมิให้ต้องรบราฆ่าฟันกันมีเพียงกรมหมื่นเทพพิพิธเท่านั้นที่ยอมบวช ส่วนอีกสามกรมมีท่าทีจะก่อการรัฐประหาร จึงโดนเจ้าฟ้าเอกทัศโดยความเห็นชอบของเจ้าฟ้าอุทุมพรล้อมจับในขณะเข้าเฝ้าและสำเร็จโทษที่วัดโคกพระยา(คนที่คุมการสำเร็จโทษว่ากันว่าโปรดให้พระองค์เจ้าอาทิตย์พระโอรสในเจ้าฟ้ากุ้งเป็นคนคุมเพื่อเป็นการแก้แค้น) จากคุณ : arawadee เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 12:31:37

ความคิดเห็นที่ 15 ขออภัย ----ซ้ำ---- แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 54 10:30:58 จากคุณ : ออกหลวงมงคล เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 10:30:10

ความคิดเห็นที่ 16 อยุธยาเหลวแหลกมาตั้งแต่สมัยพระเจ้าปราสาททองแล้วครับ ด้วยนโยบายบีบคั้นอำนาจของหัวเมือง ห้ามไม่ให้เจ้าเมืองไปมาหาสู่กัน ทำให้อำนาจการป้องกันทางหัวเมืองอ่อนแอเรื่อยมา แค่ไปตีเมืองปัตตานี กับสงขลา กองทัพก็แตกยับเยินกลับมาทุกครั้ง แถมแม่ทัพนายกองบางคนทำเรื่องน่าอับอายด้วยการหนีทัพอีก หรือแม้แต่คราวถล่มหมู่บ้านญี่ปุ่น ยกทหารไปรบเป็นพันกับทหารซามูไรหลักร้อย ยังโดนซามูไรฆ่าเสียมากมายก่ายกอง วัน วลิต เองถึงกับบันทึกว่าทหารไทยล้วนเป็นทหารที่ขี้ขลาด อาวุธยุทโธปกรณ์ก็เสื่อมโทรม การปกครองก็เสื่อมโทรม ดีแต่รบราฆ่าฟันแย่งชิงอำนาจกันเอง ลองสมมติว่า ทัพที่เจนศึกของพระเจ้าอลองพญา อยู่ในสมัยสมเด็จพระเจ้าปราสาททอง อยุธยาก็คงราบเป็นหน้ากองอยู่ดี เพราะการทหารในช่วงรัชกาลนี้จนไปถึงรัชกาลสุดท้าย ล้วนไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ จากคุณ : ออกหลวงมงคล เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 10:30:26

ความคิดเห็นที่ 17 ในความเห็นผม การทหารแบบแผนสยามของอยุธยาตอนกลาง ก็กลับมารุ่งเรืองอีกครั้งในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชนะครับ เมื่อแผ่นดินมีความเป็นเอกภาพ การทหารก็ดีตามครับ แต่พอแผ่นดินขาดเอกภาพ ตั้งแต่พระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ เสด็จสวรรคตไปทุกอย่างก็เข้าแบบเดิม จริง ๆ นอกจากเจ้าสามกรม และพระบรมวงศ์องค์อื่น ๆ แล้ว ยังมีที่น่าจับตาอีกพระองค์หนึ่งคือเจ้าฟ้านเรนทร ทีทรงผนวชอยู่ หากไม่สิ้นพระชนม์ไปก่อน ผมว่าน่าจะเป็นผู้ที่มี power มากองค์หนึ่งพอที่จะทำให้เกิดความมั่นคงในอาณาจักรได้ครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 06:55:18

ความคิดเห็นที่ 18 ถ้าเจ้าสามกรมยึดอำนาจสำเร็จ ทุกอย่างก็เหมือนเดิม - อลองพญาก็ประชวรเหมือนเดิม - ทัพอยุธยา ก็แตกเหมือนเดิม - แต่โชคดี 2303 - 2308 - 10 ก็เป็นเหมือนเดิม - 2310 เมษายน กรุงก็แตกเหมือนเดิม ยกเว้นกรณี ประกาศยอมแพ้แบบไม่มีเงื่อนไข จากคุณ : วรณัย เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 22:18:57