PANTIP.COM : K10811314 แฟนคลับสามก๊ก (๗) [คลับสามก๊ก]

ความคิดเห็นที่ 4

กรณีแรกเลยครับ จาก ปกิณกะสามก๊ก ของ "เล่าเซี่ยงชุน"

อ้วนสุดเป็นน้องชายของอ้วนเสี้ยว ซึ่งเมื่อครั้งที่โจโฉหนีตั๋งโต๊ะออกจากเมือง ลกเอี๋ยง มาตั้งกองทัพประชาชนกู้แผ่นดิน และให้อ้วนเสี้ยวเป็นแม่ทัพใหญ่นั้น อ้วนสุดก็ยกทหารจากเมืองลำหยง มาร่วมขบวนการด้วย และได้รับตำแหน่งเป็นแม่กองเสบียงของกองทัพ แต่เมื่อ ซุนเกี๋ยนนายกองหน้า ซึ่งตั้งค่ายอยู่ที่ตำบลเลียงต๋ง ขาดแคลนเสบียงขอให้อ้วนสุดส่งเสบียงให้ นายทหารของอ้วนสุด ก็ยุยงว่า

“……..ซุนเกี๋ยนคนนี้ เมื่ออยู่เมืองกังตั๋งนั้น อุปมาดังเสือตัวหนึ่ง แลตั๋งโต๊ะนั้นอุปมาดังหมี ครั้งนี้ซุนเกี๋ยนยกไปทำการเป็นกองหน้า ถ้าตีได้เมืองหลวงก็จะจับตั๋งโต๊ะฆ่าเสีย ซุนเกี๋ยน ก็จะกำเริบขึ้น ซึ่งจะฆ่าหมีเสียตัวหนึ่ง เสือจะร้ายขึ้นนั้นจะเห็นชอบข้างไหน ข้าพเจ้าคิดว่านิ่งเสียอย่าส่งเสบียงเลย ทหารในกองทัพซุนเกี๋ยนก็จะอิดโรยระส่ำระสายลง เหมือนเสือหากำลัง มิได้….”

อ้วนสุดได้ฟังคำแนะนำ อันยืดยาวยอกย้อนนั้นแล้ว ก็เห็นด้วยจึงไม่ส่งเสบียงไปให้ซุนเกี๋ยน ทหารในกองหน้าก็อดอยากอิดโรย ไม่สามารถจะตีเอาเมืองลกเอี๋ยงได้ ครั้นซุนเกี๋ยนรู้เรื่องก็พานายทหารเอกสองคนไปหาอ้วนสุดที่ค่ายกองเสบียง แล้วทวงถามเอาบุญคุณว่า

“…….ตั๋งโต๊ะทำการหยาบช้าตั้งตัวเป็นใหญ่ ใช่จะทำสิ่งใดให้เราขัดเคืองก็หามิได้ ซึ่งเราจะมาทำการด้วยอ้วนเสี้ยวครั้งนี้ ก็เพราะความซื่อตรงต่อแผ่นดิน แล้วจะคิดแก้แค้นตั๋งโต๊ะซึ่งฆ่าอ้วนหงุยอาท่านเสียนั้น อุตส่าห์ทรมานเอากายเข้าสู้ลูกเกาทัณฑ์แลอาวุธทั้งปวงมิได้คิดชีวิต เราก็ให้บอกมาขอเสบียง เป็นไฉนท่านจึงฟังคำยุยงมิให้เอาเสบียงไปส่ง ทหารในกองทัพเราจึงอดอยากอิดโรยกำลัง จนเสียทีแก่ข้าศึก………”

อ้วนสุดก็มีความละอายนัก จึงให้เอาตัวผู้ยุยงนั้นมาฆ่าเสียต่อหน้าซุนเกี๋ยน เรื่องจึงยุติลงได้

ต่อมาเมื่อกองทัพประชาชนกู้แผ่นดินของอ้วนเสี้ยว เกิดแตกคอกันเองแยกย้ายกลับไปบ้านเมืองของตนหมดแล้ว อ้วนสุดก็กลับมาอยู่เมืองลำหยงตามเดิม

จากคุณ : เจียวต้าย

เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 06:03:06