PANTIP.COM : K10892801 สอบถาม ประวัติศาสตร์จีน ยุคราชวงศ์หมิงค่ะ [จีนศึกษา]

ความคิดเห็นที่ 2

จักรพรรดิหมิงเสี้ยวจง หรือ จักรพรรดิหงจื้อ มีพระนามเดิมว่า จูโหย่วเฉิง ครับ เป็นพระโอรสองค์โตในจักรพรรดิเฉิงฮว่า กับพระสนมจี้

เดิมทีนั้นจักรพรรดิเฉิงฮว่ามีพระสนมคนโปรดที่ชื่อ ว่านเจินเอ๋อร์ ครับ ว่านเจินเอ๋อร์นี่เป็นสตรีที่มีความงดงามมาก แม้จะอายุมากกว่าจักรพรรดิเฉิงฮว่าตั้ง 17 ปี แต่ความงามของนางก็ยากที่จะหาคนมาเปรียบได้ จักรพรรดิเฉิงฮว่าทั้งรักและเคารพนางมาก (ว่านเจินเอ๋อร์มีสถานะเป็นพระพี่เลี้ยงของจักรพรรดิเฉิงฮว่ามาแต่เดิมด้วย พอจักรพรรดิเฉิงฮว่าขึ้นเป็นจักรพรรดิ นางก็เปลี่ยนสถานะมาเป็นพระสนมแทน) ว่านเจินเอ๋อร์มีใจทะเยอทะยานครับ นางอยากจะเป็นใหญ่ในฝ่ายใน (ตอนแรกว่านเจินเอ๋อร์ก็เลยกำจัดหวู๋ฮองเฮาให้ตกกระป๋อง ต้องโดนส่งไปตำหนักเย็นครับ) พระนางเลยอยากจะมีทายาทให้จักรพรรดิเฉิงฮว่าเป็นคนแรก ซึ่งพระนางก็ทำได้สำเร็จจริงๆ แต่พระโอรสของพระนางเกิดมาได้ไม่นานก็สิ้นพระชนม์ไป หลังจากนั้นพระนางก็ไม่มีทายาทอีกเลย

นั่นทำให้นางเกรงว่า หากต่อไปจักรพรรดิเฉิงฮว่ามีพระโอรสยังสนมคนอื่นๆแล้ว นางจะตกกระป๋องหน่ะครับ นางเลยวางแผนกำจัดโอรส-ธิดา หรือพระสนมองค์ใดๆที่ตั้่งครรภ์กับจักรพรรดิเฉิงฮว่าให้หมดสิ้น

จูโหย่วเฉิงเกิดในปี ค.ศ. 1470 ครับ กับพระสนมจี้ ซึ่งตอนนั้นไม่ได้เป็นพระสนม เป็นแค่นางกำนัลหน่ะครับ (สนมจีนั้น บิดาของพระนางเป็นขุนนางเล็กๆในกว่างซี ตอนหลังก็ส่งลูกสาวมาเป็นนางกำนัลรับใช้ในวัง พอดีจักรพรรดิเฉิงฮว่าไปพบเข้าโดยบังเอิญ และถูกพระทัยเลยได้รับการถวายตัวบ่อยๆครับ แต่ก็ไม่มีตำแหน่งเป็นชิ้นเป็นอัน ยังเป็นแค่กึ่งนางกำนัลกึ่งนางห้าม) ซึ่งตามหลักการพระองค์คงจะไม่รอดหากว่านเจินเอ๋อร์จะจัดการ แต่ด้วยความช่วยเหลือของพวกขันทีบางคนที่เห็นในสนมจี เลยส่งตัวนางตอนกำลังตั้งครรภ์จักรพรรดิหงจื้อไปเป็นนางกำนัลของหวู๋ฮองเฮา ที่ตอนนั้นโดนจักรพรรดิเฉิงฮว่าปลดและส่งไปตำหนักเย็นครับ สนมจีเลยรอดพ้นหูพ้นตาของว่านเจินเอ๋อร์ ไปเติบโตในตำหนักเย็นภายใต้การดูแลของหวู๋ฮองเฮาแทน และอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลา 5 ปี

วันหนึ่ง จางหมิน ที่เป็นขันทีคนสนิทของจักรพรรดิเฉิงฮว่า กำลังถวายงานหวีพระเกศาถวายอยู่ ก็บังเอิญมีพระเกศาสีขาวร่วงติดหวีออกมาครับ พอจักรพรรดิเฉิงฮว่าเห็นพระเกศาสีขาว ก็ทรงตรัสว่า เสียดายที่ผมของข้าเริ่มขาวแล้ว แต่ยังไม่มีลูกหลานสืบทอดเลย..........

จางหมินได้ยินดังนั้น ก็คุกเข่าลงจรดพื้น และกราบทูลว่า พระองค์ทรงมีพระโอรสแล้วพระเจ้าข้า แล้วก็เล่าเรื่องราวของ จูโหย่วเฉิง ที่อาศัยที่ตำหนักเหมันต์ให้จักรพรรดิเฉิงฮว่าฟังครับ

จักรพรรดิเฉิงฮว่าได้ยินดังนั้น ก็รีบเสด็จไปตำหนักเหมันต์ทันทีครับ พอสนมจีที่อาศัยในตำหนักเห็นจักรพรรดิเสด็จมา ก็รีบให้พระโอรส จูโหย่วถัง (ตอนหลังค่อยเปลี่ยนชื่อเป็นจูโหย่วเฉิง เมื่อได้พบกับจักรพรรดิเฉิงฮว่า เพื่อแก้เคล็ด) เข้าไปกราบพระบิดาทันที.........

ตามตำนานเล่าว่า เนื่องจากในตำหนักเหมันต์ไม่ให้พกของมีคมเข้าไปครับ เกศาของพระโอรสน้อยเลยยาวมาก พอก้มลงกราบพระบิดา พระเกศาเลยปรกพื้นไปจนถึงพระบาทของจักรพรรดิเฉิงฮว่า ซึ่งพอจักรพรรดิทอดพระเนตรเห็นดังนั้น ก็ทรงกรรแสง และก้มลงกอดพระโอรสทันที พร้อมกับอุ้มมานั่งบนตัก และตรัสหลายครั้งว่า ลูกของข้าช่างหน้าตาละม้ายข้าจริงๆ

แต่นั้นมา จูโหย่วถัง ก็เปลี่ยนชื่อเป็นจูโหย่วเฉิง และได้รับแต่งตั้งให้เป็นองค์ชายครับ ส่วนพระสนมจีกับขันทีจางหมิ่นผู้ภักดีนั้น........กลับมีคำสั่งลับให้ฆ่าตัวตายไปซะ หุหุ

จูโหย่วเฉิงก็อาศัยในพระราชวัง ในฐานะพระโอรสและรัชทายาทครับ แต่เซียวซุ่ไทเฮา พระมารดาของจักรพรรดิเฉิงฮว่าก็เกรงว่า รัชทายาทอาจจะโดนว่านเจินเอ๋อร์ทำอันตรายได้ พระนางเลยให้การดูแลพระนัดดาอย่างเต็มที่ พร้อมกับกำชับรัชทายาทว่า หากไปหาว่านเจินเอ๋อร์ เขาให้กินอะไรอย่างไปเสวยเด็ดขาดครับ....

จูโหย่วเฉิงก็เติบโตขึ้นในพระราชวัง ด้วยการคุ้มครองของไทเฮาเซียวซู่และการดูแลของพระอาจารย์ราชบัณฑิตที่จักรพรรดิเฉิงฮว่าทรงหามาสั่งสอนพระโอรส และด้วยพระนิสัยส่วนพระองค์ที่เฉลียวฉลาดและถ่อมตน เมื่อพระองค์ขึ้นเป็นจักรพรรดิต่อจากพระชนกในปี ค.ศ. 1487 นั้น พระองค์ก็ถือว่าเป็นจักรพรรดินักปราชญ์พระองค์หนึ่งของต้าหมิงครับ รัชกาลหงจื้อถือเป็นยุคทอง 1 ใน 3 ของต้าหมิง เทียบเท่ารัชกาลหงอู่-หย่งเล่อ และว่านลี่ ครับ (เฉพาะตอนต้นๆ ยุคที่จางจวีเจิ้งยังช่วยราชการ และจักรพรรดิว่านลี่ยังคิดว่าพระองค์เป็นจักรพรรดิหน่ะครับ)

พระราชประวัติก็สามารถดูเพิ่้มเติมได้จาก

http://baike.baidu.com/view/1824695.htm

http://baike.baidu.com/view/177011.htm

จากคุณ : อุ้ย (digimontamer)

เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 54 08:17:01